مراقبه و عبور از ذهن :

در اشراق و روشن بینی، اتفاقی که می افتد این است؛ آگاهی تو به آگاهی موجودات دیگر پیوند می خورد. درست مثل گلی که تمام گلبرگهایش به هم متصل و در وحدت قرار گرفته اند. برای آنکه با گلبرگهای دیگر پیوندی زنده و آگاهانه بر قرار کنی، چاره ای نیست جز آنکه از حباب ذهنی ات بدر آیی. برداشت ها و قضاوتهایت را بدور بریزی و نسبت به جریان هستی، باز و پذیرا باشی، و از کیفیت "تسلیم" خارج نشوی. این کار شبیه بر تاب نشستن و تاب خوردن و چرخش، در شبی پر ستاره با افلاک است. بدان، اگر از پوسته ی ذهنی ات بدر نیایی، هستی هرگز اجازه ی دسترسی به آگاهی های زنده ی دیگر را صادر نخواهد کرد و تو را با قبرستان ذهنت، تنها خواهد گذاشت.
#مراقبه
#آگاهی
#ذهن

@sserfan

استمرار در مراقبه :

در مراقبه صبر و استقامت داشته باشید ،سگهايي در ذهنتان  همچنان پارس خواهند كرد كه « اين منطقي نيست. از تو توقع نمي رود چنين كاري كني. اين كار ِتو غير اخلاقي است. »

ذهن، تمام شعر و عشق درون تو را محكوم خواهد كرد و به هر طريق ممكن خواهد كوشيد تو را از قلب بيرون آورد، زيرا همه قدرت او در خطر افتاده است. ولي تو به ذهن گوش نده. فقط به مراقبه و سکوت ،  ادامه بده تا روزي حيران شوي ، آن سگها ديگر پارس نمي كنند و  تو آنها را پشت سر نهاده اي و از ذهن و آشفته بازارِ دنیا  گذشته ای و سکوتی بزرگ و خلل ناپذیر بر وجود ِ تو حاکم می گردد.
روزي كه چنين شود روز بزرگي است، غرق در گل مي شوي. هستي شروع به افشاندن گلهاي شادي و نشاط به روي تو مي كند. تو به كل ملحق شده اي. بينا شده اي. عشق تو را بينا مي سازد. به تو چشماني نو براي ديدن مي بخشد.

#مراقبه
#سکوت
#ذهن

@sserfan

چو رسی به کوه سینا ارنی مگو و بگذر
که نیرزد این تمنا به جواب "لن ترانی"

چو رسی به طور سینا ارنی بگو و بگذر
تو صدای دوست بشنو، نه جواب "لن ترانی"


"ارنی" کسی بگوید که ترا ندیده باشد
تو که با منی همیشه، چه "تری" چه "لن ترانی"

#شعر_لن_ترانی

@sserfan

سحر خیزی :

شب و روز را خدا آفریده است و همه ازآن او هستند؛ روز برای کسب و کار است و شب برای دعا و نیایش به حضور پروردگار، و صفا و صمیمت و سکون و طمأنینتی که الله تعالی در تاریکی‌های شب گذاشته است در روز هرگز میسر نمی‌شود؛ زیرا تمام موجودات عالم در شب به سکوت و سکون فرومی‌روند و خلوتی جهان هستی را فرامی‌گیرد. انسان شب زنده‌دار با دعا و نیایش خود مثل مهتابی در آن خلوت و تاریکی می‌درخشد و مورد الطاف و عنایات پروردگار قرار می‌گیرد.

در روایت مشهور از بخاری و مسلم آمده است که وقتی کسی از شما می‌خوابد، شیطان بر پشت سر او سه گره می‌زند و روی هر گرهی می‎نویسد: شبی طولانی در پیش داری، بخواب. حال اگر شخص بلند شود و خدا را با ذکر و دعا و غیره یاد کند، یک گره باز می‌شود، چون وضو بگیرد، گره دیگری باز می‌شود، و وقتی نماز بخواند، همه گره‌ها گشوده می‌شود. سپس در ادامه فرمود: «فَأَصْبَحَ نَشِیطًا طَیِّبَ النَّفْسِ وَإِلاَّ أَصْبَحَ خَبِیثَ النَّفْسِ کَسْلاَنَ؛ آن شخص بعد از ادای نماز تهجد در حال نشاط و پاگیزگی نفس صبح می‌کند و گرنه با نفسی پلید و در حال کاهلی صبح می‌کند.(بخاری:۱۱۴۲)
منبع :
towhidonline.com

#سحرخیزی
@sserfan

راههای عملی کسب عشق و محبت الهی
عامل هجدهم :تفکر
(قسمت بیست و پنجم )
مصادیق تفکر
هفتم :تفکر در ذات خدا

ادامه...
چرا نباید در ذات خدا تفکر کرد :

واژه ی « ذات خدا » دارای دو اصطلاح می باشد ؛ در یک اصطلاح مقصود از آن ، کنه ذات خداوند متعال می باشد که نه اسمی و نه رسمی داشته ، از هر گونه وصف و اسم و حکم منزّه و مبراست ؛ نه قابل تصوّر است نه در حیطه ی تصدیق می گنجد ؛ لذا نه مجهول است و نه معلوم ؛ چرا که نفیاً و اثباتاً هیچ حکمی بر نمی دارد.

کنه ذات چنان است که حتّی متّصف به موجود و واجب الوجود بودن هم نمی شود ؛ چه ، الموجود و واجب الوجود ، اسمی از اسماء اویند نه کنه ذاتش. از این مرتبه از ذات ، تعبیر می شود به کنه ذات ، لکن حتّی همین کنه ذات نیز اسم او نبوده از سر ناچاری درباره ی آن ذات فراادراکی استعمال می شود.

برخی از روایات که از تفکّر درباره ی ذات خدا منع نموده اند منظورشان از ذات همین کنه ذات بوده ؛ و سرّ این منع آن است که هر چه انسان ، به عقل و قلب ، ادراک نماید یقیناً کنه ذات نخواهد بود چرا که کنه ذات از تصوّر و تصدیق بیرون است ؛ پس هر که در این وادی تفکّر نماید در حقیقت تخیّل و توهّم می کند نه تفکّر به معنی حقیقی آن ؛ لذا فرمودند خود را در این مورد به زحمت بی ثمر نیندازید که ممکن است توهّمات خود را کنه ذات خدا بپندارید.

کلام مولی الموحدین علی (ع) در خطبه اوّل نهج البلاغه ناظر به این حقیقت است که فرمود : «... الَّذِي لَا يُدْرِكُهُ بُعْدُ الْهِمَمِ وَ لَا يَنَالُهُ غَوْصُ الْفِطَنِ ... : ... آن خدایی که نه همّتهای عالی و بی کران خواه درکش توانند و نه غوّاصان دریای ژرف اندیشه ، به او دست یازند.» 


اصطلاح دوم ذات خدا ، مرتبه ی ظهور ذات برای ذات می باشد که از آن تعبیر می شود به منطقه ی اسماء الله ؛ و در این مرتبه است که گفته می شود اسماء ذاتیّه ی خدا عین ذات او می باشند. لذا آدمی با شناخت حقیقت اسماء الهی به خلعت معرفت الله مشرّف می شود.

وقتی گفته می شود حکماء و متکلمین موحّد ، وجود خدا و اوصاف و اسماء او را اثبات می کنند ، و عرفا و اولیاء الهی به لقاء او نائل گشته فانی فی الله می شوند ، در حقیقت منظور گوینده ، شناخت حصولی و حضوری این مرتبه است ؛ که شهود آن و تفکّر درباره ی آن ذاتاً ممکن بوده ، ذاتاً مانعی ندارد ؛ ولی با این حال برخی از احادیث منع کننده از تفکّر در ذات ، شامل این معنی از ذات نیز می شود ؛
چون در این احادیث تصریح شده که در ذات خدا تفّکر نکنید بلکه در فعل او نظر نمایید یا تصریح شده که به فوق عرش نپردازید و در مادون آن بیندیشید ؛ که مافوق عرش ، همان منطقه ی اسماء الله است نه کنه ذات.

از طرف دیگر ، خود اهل بیت (ع) سخنان فراوانی درباره ی همین ذات بیان نموده و حقایقی را در این باب به اصحاب خود تعلیم نموده اند که خود نشان از جواز تفکّر در این باب دارد. لذا منع اهل بیت (ع) از تفکّر در ذات به این معنا ، شامل همگان نمی شود بلکه شامل کسانی است که به خاطر نداشتن رشد علمی لازم ، قدرت درک حقیقت اسماء الهی را ندارند .

از اینرو تفکّرشان در ذات خدا آنان را به تشبیه و تجسیم سوق داده باعث می شود که اینها به خاطر قصور فهم ، توهّمات نادرستی درباره ی خدا داشته باشند.

#تفکر_در_ذات_خدا

http://T.ME/SSERFAN

حواس ظاهری و باطنی مانعی در راه ِ وصول :

بزرگترین مانع در راه کمال اشتغالات کاذبی است که نفس را به التفات به ما سِواى اللّه مشغول می سازد و از اقبال کامل نفس به سوی مقصد حقيقى جلوگیری می کند. این اشتغالات از سوی حواس ظاهر و باطن و قواى حيوانى و يا تفکر بیه حاصل در امور غير مهم يا علوم غير نافع پیدا می شود. اشتغالات حواس ظاهری ديدن صورت هائى است که بيننده را به مشاهده ترغیب می کند و یا علاقه به شنيدن صداهای لذت بخش  و نیز بوى‏ها و طعم‏ها و ملموسات. حواس باطنی نیز اشتغالاتی مانند در خیال گذراندن صورتها و حالتها در فکر و خیال وجود دارد كه خاطر را بسوی خود می کشاند و يا تصور محبت ها يا کینه ها، تعظيم ها و تحقيرها و يا یادآوری گذشته، يا فكر کردن به چیزهای مورد علاقه مانند مال و جاه. قواى حيوانى هم با بوجود آمدن احساس های حزن، خوف، غضب، شهوت، خيانت، خجالت و غيرت، نفس را به خود مشغول می کنند.

خلاصه این که هر چه اشتغال به آن ها انسان را از مطلوبش محجوب کند مانعی در راه کمال محسوب می شود. خلوت گزیدن راهی برای رفع همۀ اين موانع است. و برای تحقق این هدف سالک باید مکانی را انتخاب كند كه هیچ امر قابل احساسی حواس ظاهری و باطنی او را مشغول نکند و او بتواند قوای حیوانی اش را تحت کنترل در آورد و افكارى را که حاصلی جز اصلاح زندگی فانی ندارد از خود دور کند و به امورى كه غايتش حصول لذّات باقى است بپردازد.

#وصال
#حجاب

@sserfan

تشخیص عقل ازخیال :

یکی از راه های اینکه میتوانید بفهمید که در مرتبه خیال هستید یا عقل سریال ها و فیلم های تلویزیونی است.

اگر وقتی فیلمی یا سریالی را نگاه کردید و سریع باور کردید و تحت تاثیر قرار گرفتید معلوم میشود که در مرتبه خیال هستید.

اما اگر وقتی سریال و فیلمی را دیدید و گفتید این فیلم و سریال واقعی نیست و چرا باید خود را مشغول چیزی کنم که واقعی نیست معلوم است که در مرتبه عقل هستید.

تماشای سریال و فیلم های بی معنی باعث میشود قوه خیال از آن توحد و سکونی که دارد خارج بشود و همچنین باعث مشوش شدن خواب ها میشود.

حضرت استاد در اوایل دروس معرفت نفس تأکید داشتند که مستند و برنامه های علمی و نجومی را زیاد ببینید تا در دستور تفکر بتوانید از این مستند ها و برنامه های علمی استفاده کنید ؛ که تفکر پل ورود از فیزیک به متافیزیک است
استاد صمدی آملی
تفسیرمعرفت نفس
#عقل
#خیال

@sserfan

میرزا‌ اسماعیل ‌دولابی (ره):

نیمه شب نماز هم نمی خواهی بخوانی نخوان، ولی بنشین و جسم و روح و هستی خود را بگذار در مقابل خدا.
مرحوم اسماعیل دولابی
یاد ها و خاطره ها

#نماز_شب

@sserfan

راههای عملی کسب عشق و محبت الهی
عامل نوزدهم : آداب غدا خوردن
(قسمت اول )

(باب ِ تفکر را در اینجا به پایان می بریم و در قسمت های آتی بطور مشروح به آداب غذا خوردن و موضوعات پیرامون آن بطور مشروح خواهیم پرداخت)

سلوک و آداب غذا خوردن  :
مومن لقمه حرام و مشتبه نمی خورد و از حلال هم خود را سیر نمی کند. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: آدمی هیچ ظرفی را پر نساخت که از پر ساختن شکمش بدتر باشد.»

سالک افزون بر این ریاضت جوع را مغتنم می شمارد و با گرسنگی قلب خود را نورانی می دارد. امام صادق علیه السلام فرمود: هیچ چیز از پرخوری برای دل مومن زیان بار نیست و پرخوری مایه دو امر است: سنگ دلی و تحریک شهوت، گرسنگی خورش مومن و غذای روح و طعام دل اوست.»

یکی از مهمات سالک در امر سلوک از آغاز تا پایان تنظیم مقدار غذا و چگونگی آن است 

مرحوم عارف کامل میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در نامه ای عرفانی و بسیار پر مغز که در نامه های عرفانی کم نظیر است خطاب به آیت الله حاج شیخ محمد حسین غروی اصفهانی می نویسد:

طریق مطلوب را برای این راه معرفت نفس گفتند: چون نفس انسانی تا از عالم مثال خود نگذشته به عالم عقلی نخواهد رسید و تا به عالم عقلی نرسیده حقیقت معرفت حاصل نبوده و به مطلوب نخواهد رسید لذا به جهت اتمام این مقصود مرحوم مغفور جزاء الله عنا خیر جزاء المعلمین می فرمودند که: باید انسان یک مقدار زیاده بر معمول تقلیل غذا و استراحت بکند تا جنبه حیوانیت کمتر و روحانیت قوت بگیرد و میزان آن را هم چنین می فرمودند که: انسان اولا روز و شب را زیاده از دو مرتبه غذا نخورد حتی تنقل ما بین الغذائین نکند، ثانیا هر وقت غذا می خورد باید مثلا یک ساعت بعد از گرسنگی بخورد و آن قدر بخورد که تمام سیر نشود این در کم غذا، و اما کیفیتش: باید غیر از آداب معروفه گوشت زیاد نخورد به این معنا که شب و روز هر دو نخورد و در هر هفته دو سه دفعه هر دو را یعنی هم روز و هم شب را ترک کند.و یکی هم اگر بتواند للتکلیف نخورد و لا محاله آجیل خور نباشد اگر احیانا وقتی نفسش زیاد مطالبه آجیل کرد استخاره کند و اگر بتواند روزه های سه روز هر ماه را ترک نکند.»


استاد (علامه سید محمد حسین حسینی طهرانی) می فرمود: از مقدار حاجت بدن هر چه بیشتر خوردی در حقیقت غذا دارد تو را می خورد و نه تو غذا را. 


مرادشان این بود که بیشتر از مقدار حاجت بدن روح را تضعیف کرده و دل را می میراند. می فرمودند: حتی الامکان از سرخ کردنی ها که خاصیت ندارد و یا خاصیت اندک دارد بپرهیزید ولی تا می توانید از سبزی ها و میوه ها استفاده کنید و میوه را جزیی از سفره و غذا به حساب آورید.در سیره پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آمده است: «هیچ گاه از شکم سیری باد گلو نزد.»
ایت اله علی رضایی تهرانی
رساله سیر و سلوک ص 317

#آداب_غذا_خوردن


T.me/sserfan
 

گرسنگی بزرگترین خصلت مومن است :

طعام بسیار خوردن، قلب را می‌میراند و باعث طغیان و لجام گسیختگی خواهد شد.
گرسنگی از بزرگترین ّ خصال مؤمن است.

یحیی بن معاذ چه نیکو گفته است:
«اگر به همه ملائکه و هفت آسمان و صد و بیست و چهار هزار پیغمبر و هر کتاب و ولی و حکمتی و امامان توسل جویی که تو را با نفست مصالحه دهند و نفس را ترغیب نمایند که دنیا را ترک کند و در اطاعت خدا آید، نخواهد پذیرفت.
ولی اگر گرسنگی را شفیع قرار دهی، خواستت را اجابت کرده و در اطاعتت خواهد آمد.»
آیت الله علامه حسن زاده آملی،
ترجمه کتاب لقاءالله، ص 183

#آداب_غذا

@sserfan

آداب غذا خوردن:

اگر دستورالعمل خوراك خواهى الحمد للّه همه ما در سر سفره عالم غير معلّميم، مى‏ دانيم كه چه كاره‏ايم احتياج به دستور نداريم. شيخ أجلّ سعدى گويد: «حكيمان ديردير خورند، و عابدان نيم‏ سير، و زاهدان تا سدّ رمق، و جوانان تا طبق برگيرند، و پيران تا عرق كنند، امّا قلندران چندان‏كه در معده جاى نفس نماند و بر سفره روزى كس».
جوانا خدا پيرت كناد ببين تا از كدامين صنفى؟ خداى عزّ و جلّ فرمايد: وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ‏.
علامه حسن زاده آملی ، نامه ها برنامه ها

#آداب_غذا_خوردن

@sserfan