Şêrko_bêkes

#سرودهای_سنگی (سفر "دانته"وار شیرکو) ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ قسمت "۱" نی لبکی سبکسار و خیره‌سر نبودم من که ره دهم به هر لبی تا بدمد.. بر لب من و نه یکی بلور نوباوه‌ی برف که با نخستین هُرم دهانِ اخگر آب شوم من و نه غنچه‌یی نوشکفته که با…

#سرودهای_سنگی
(سفر "دانته"وار شیرکو)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
قسمت "۲"

سلام
سلام.. ای دختر همسایه پیرهن خجولِ
سینه جسور!
سلام
اینان همه
پیک آه ‌های شعر من‌اند
گهگاه
گر از این کفتر سیه فام
از بغبغوی چکیده‌ی آستان دروازه‌اش
حالی بپرسی..

تو آنگاه پنجر‌ه‌ای از آبی آسمان و
آلاله‌یی از تبسم میان اندوه و
به تاریکای تنهایی من می‌گشایی!

از سپیده به فرا دست
از ترس بر شدم و
به دهلیز شفق خزیدم
این دره‌ها و تنگه‌ها
رد پای روزگاران پیکرتراش‌اند
و ستیغ‌ها دست‌ها و بازوان سنگستان
سنگلاخ.. سنگلاخ
دریاچه‌ای از تاریخ سنگ
هر سنگی را حکایتی است

من از روی داستان.. گذر می‌کنم
از روی جغرافیای درد
یک هفته‌ی آزگار است
میان این رمانِ سیب و گیلاس
باد.. تبر به دست وزیدن می‌گیرد و
سنگ‌ها می‌گریزند... می‌گریزند...

به فرو دست
به دامن شعله‌ور سنگزار
میان دود و دم خانه‌ای
دیدم.. زنی را
که شبیه یکی کتری حبلی.. به سیاهی می‌زد
می‌جوشید و می‌جوشید... اما
دستی از روی شعله‌اش برنمی‌داشت
گویی بوته‌ی درختچه‌ی سوخته بود...
بوته... زبان کوهسار خویش
فراموش کرده بود
می‌جوشید و.. می‌جوشید و
همچنان کف بر‌می‌آورد

زنی.. از عصاره‌ی بی‌کسی
از پرسش‌های بی پاسخ و
از نگاه‌های غربت و بیهوده‌گی
دره‌یی
انباشته‌ی لاشه‌ی دام‌ها...

یکی اسب و.. دو اسب و.. ده اسب
سد رأس گوسفند شرحه شرحه
لاشه.. لاشه.. لاشه
چند کرکس.. چندین کرکس
حلقه‌های مرگ.. دور می‌زدند..
حلقه‌ حلقه دور می‌زدند

یک هفته‌ی آزگار بود
که خشم سلطان "بغداد"
از این آسمان مسین فرو باریده بود
پیرمردی کهنسال.. کنار الاغ مردارش
چمباتمه نشسته بود و
می‌گفت و ‌می‌گفت:
"هیچ.. هیچی نمانده‌ست.. هیچ"

لاشه.. لاشه.. لاشه
کوه‌ها.. مشام خویش را گرفته بودند
رنگ‌ها.. از هوش رفته بودند
درختی چند.. از شدت هراس
به فراز تپه گریخته بودند و.. آنجا
دنبال ریشه‌هایشان می‌گشتند

به سوی "آب"ی مات و مبهوت.. پیچیدم و
سلامش کردم
او اما.. چیزی نگفت
زبانش بند آمده بود..
نه سلامم را پاسخ گفت
نه سری برایم جنباند..
پوپکی دیدم.. با تارکی عریان
کاکلش افتاده بود و
از ترس.. روی تخته سنگی
خم شده بود.. نماز می‌خواند
اشکفت‌ها.. کامِ گشوده‌ی کوه‌ها بودند

"نیاکان ما.. در این اشکفت‌ها.. چارزانو نشسته سبیلشان را می‌تافتند و چُپق می‌کشیدند و سر خویش را گلخن درون سخنهای دودناک می‌کردند و.. لبریز کرم‌های کاهلی بودند...
نیاکان ما.. آینده را تیپا می‌کردند و پای افزار‌هایشان را به دهان هم فرو می‌کردند و تارکشان.. بی نور و نوا و.. دلهایشان همچون مگس.. آنها الاغ‌هایشان را بیشتر از دختران و زنانش دوست می‌داشتند.."

ادامه دارد..
🎀 @Sherko_bekas

شیرکو بیکس
مترجم: #رضا_کریم_مجاور
.

11.2K views19:22