#تلنگر

تفکر اشتباه
«اگر به دیگران خوبی کنم هرگز مرا طرد نمیکنند»

فکر می‌کنید اگر زندگی تان را صرف برآوردن خواسته‌های اطرافیان تان کنید، آن‌ها شما را بهتر می‌پذیرند.
اشکال این تفکر این است که کم‌کم شما را به سمت نوعی رفتار فداکارانه و حتی به سمت اطاعت از دیگران پیش می‌برد.
در حقیقت، همیشه این دیگران هستند که مطالبه دارند و آن‌ها تصمیم می‌گیرند که شما برای جلب رضایت شان باید چه کاری را انجام دهید.
از سوی دیگر، در اطرافتان افرادی را می‌بینید که می‌خواهند از شما سواستفاده کنند و به نیازها و خواسته‌های شما توجه چندانی ندارند.
این چیزها به‌ وضوح مطرح نمی‌شوند، اما شما تمایل دارید که اعتماد به نفس تان را از دست بدهید و خود را مانند کسی تصور کنید که شخصیت ارزشمندی ندارد.
معمولا مجموعه حوادثی که در زندگی رخ میدهند نیز این پیش‌داوری را تایید می کنند.

‍
#تلنگر

وابستگی....

درحالت وابستگی به عبارتی ما در هم فرو رفته ايم
يعنی به هم گره خورده ايم و اين طرف و آن طرف می رويم.قرار است هر كاری مي كنيم به احساسات و نظر ديگران متكی باشيم.
در واقع می پذيريم كه در احساسات ، عواطف و خواسته ها و احتياجات و طرز فكر ، ديگران مثل ما حتي خود ما هستند.
اين را نشانه خوبی خود می دانيم.
بنابراين براحتی در كار هم دخالت می كنيم و به كار همديگر كار داريم . تصور می كنيم هر چيزي كه ناخوشايند ماست برای ديگران هم ناخوشايند است . اگر از غذایی متنفريم برای ديگران هم بد و غلط می دانيم و بر عكس . به ناآگاه فكر می كنيم احساس طرف مقابل همان احساس خود ماست .
وقتي بپذيريم كه من ، منم و تو ، تو هستي و اين يعني پذيرفتن تفاوت ها ، اينجاست كه فرديت و حرمت انساني جايگاه خودش را پيدا مي كند و بسياري از اختلافات و درگيري ها خودبخود حل خواهد شد ......

*برای ترک وابستگی ها ...

ابتدا از امور کوچک شروع کنید،
کاغذی برداشته و کارهای روزانه و اشیایی که فکر می کنید بدون استفاده از آنها روزتان نمی گذرد را یادداشت کنید.
هر بار یکی از آنها را ترک کنید یا به دیگران ببخشید
وابستگی خود به اشیا و رفتارهایتان را از بین ببرید،
کارهای روزمره تان را از راه های جدید به انجام برسانید،
رفتارهای عادتی خود را ترک کنید.
توقعات را کنار بگذارید،
مستقل عمل کنید و بگذارید عزیزان تان نیز مستقل باشند.

واكنش مناسب در مقابل افرادی كه شما را تحقير می كنند

زمانی که این افراد به شما حرفی می زنند، در پاسخ آنها، جواب های بی شماری به ذهنتان خطور می کند. اگر پاسخ انها را بدهيد در واقع خودتان را با آن فرد هم شان ساخته اید و این دقیقاً همان چیزی است که آنها انتظارش را می کشند.
آنها می خواهند شما را عصبانی کنند تا برخورد شدیدی از خود نشان دهید، آنها می خواهند  شما احساس بدی نسبت به خودتان پیدا کنید و قصدشان تنها آزار دادن و آسیب رساندن است.
شما با جواب دادن به آنها در حقیقت وارد بازی ساختگی شان می شوید و در نهایت خودتان را آزار داده اید.

عضو شدید بردارم؟

#گزیده_کتاب

پناه بردن به آدم‌ها با وارد رابطه شدن
متفاوت است. گاهی ناهشیارانه از رابطه‌ها به شکل ابزاری استفاده می‌کنیم. ابزار به این معنا که باید آنها شبیه به ما فکر کنند، حس کنند و پاسخ بدهند. باید به آن روشی که ما دوست داریم و با آن خو گرفته‌ایم محبت کنند و اگر خارج از این باید‌های خودساختهٔ ناهشیارانه باشد به شدت عصبانی، ناامید و غمگین خواهیم شد. چنین چیزی ممکن نیست، پس پناه‌بردن به آدم‌ها در نهایت به‌شدت ناامید کننده خواهد بود.

👤#پونه_مقیمی
📗تکه‌هایی از یک کل منسجم

#تربیتی

"فرزندان ما ناجیان ما نیستند"!

اغلب مي پنداريم فرزندی که خیلی به والدینش توجه دارد فرزندی نمونه و وفادار است ولی چنین نیست، واقعیت این است که وقتی فرزندی همیشه نگران شماست یعنی خودش یک آسیب دیدهٔ واقعی است که مسئول آسیبش شمایید!

یک والد خوب والدی است که ذهن فرزندش از او آسوده باشد و به فرزند توانایی و قدرت آسوده فاصله گرفتنِ را بدهد.

وقتی فرزندتان از شما دور نمیشود وقتی همیشه نگران شماست وقتی تمام برنامه هایش را با شما تنظیم میکند... نه نشانه وفاداری او بلکه نشانه آسیب خوردگی اوست.

توجه کنید وقتی مرتب با فرزندتان صحبت میکنید و در گفتگوها گوشزد میکنید که در این زندگی، چقدر سختی و عذاب کشیده اید چقدر رنج دیده اید و….در واقع مرتب به فرزندتان القا میکنید که من قربانی این زندگی هستم و تو تنها چشم امید و ناجی من هستی. حالا او خودش را نجات دهنده شما تصور میکند و هیچ لحظه ای را برای نجات شما از دست نمی دهد، غافل از اینکه خودش تمام زندگیش را با نگرانی برای شما از دست میدهد.

در قبال رسیدگی و عشقی که به فرزندانمان میدهیم آنها را مدیون و بدهکار و ناامن نکنیم، به آنها کمک کنیم زندگی های مستقل و ذهن های آرام داشته باشند.


فرزندان ما ناجیان ما نیستند.

#مهارتهای_زندگی

چگونه همسرم را نقد کنم که موجب آزارش نشود؟

بسیاری اوقات در زندگی زناشویی و حتی در رابطه با دیگران نقد هایی داریم که هنگام مطرح کردنشان با طرح مقابل، موجب دل آزردگی او می شویم. نکاتی هستند که رعایت کردنشان، آسیب نقد کردن را کاهش می دهد. اکنون به برخی از آن ها اشاره می کنیم:

به دلیل این که به هنگام نقد کردن، عزت نفس فرد مورد نظر مورد مخاطره قرار می گیرد، افراد معمولا در برابر نقد مقاوم هستند و (به جز افرادی که عزت نفس بالایی دارند ...) بنابراین سعی کنید تا حد ممکن از روش های جایگزین استفاده کنید. مثلا به جای این که همسرتان را به دلیل رعایت نکردن نظم انتقاد کنید، هنگامی که نظم را رعایت می کند خیلی او را تقدیر کرده و از او تعریف کنید. این کار به مرور زمان، باعث می شود عدم رعایت نظم او کم رنگ شده و رعایت کردن نظمش بیشتر شود.

قبل از نقد طرف مقابل، نیتتتان را با خودتان مرور کنید! آیا واقعا قصد کمک به او و اصلاحش را دارید یا صرفا می خواهید دلتان خنک شود یا او را ضایع کنید؟؟؟!!! با خودتان رو راست باشید. چون نیت شما در صحبتتان حتما اثر گذار خواهد بود.

قبل از نقد نقاط منفی او، حتما به نقاط مثبتش فکر کنید و آن ها را به زبان آورده و به خاطر آن نقاط مثبت، تقدیرش کنید (نقاط مثبتی که ذکر می کنید و تقدیرتان واقعی باشد، چاخان نباشد!)

مراقب باشید رفتارش را نقد کنید و نه شخصیتش را. مثلا نگویید "شلخته ای" بلکه رفتارش را مثلا این که هنگام خانه امدن لباس هایش را روی تخت می اندازد یا جوراب و کیفش را کنار اتاق می انداز نقد کنید.

حتی الامکان نقدتان را کوتاه و خلاصه و در حد ضرورت بگویید. یعنی نقدتان را شاخ و برگ های اضافی ندهید و آن را طولانی نکنید.

جملاتتان را با ضمیر "من" آغاز کنید و نه ضمیر "تو". مثلا به جای این که بگویید "تو به ظاهرت نمی رسی و به آراستگیت اهمیت نمی دهی." بگویید: " من دوست دارم بیشتر به خودت برسی."

رفتار منفی طرف مقابل را تعمیم افراطی ندهید. مثلا نگویید :"تو هیچ وقت حوصله ی حرف زدن نداری!" آیا واقعا هیچ زمانی نبوده که او با شما با حوصله حرف زده باشد؟؟؟

مبهم صحبت نکنید و حرفتان را واضح و حتی با مثال بیان کنید. مثلا نگویید :"من از رفتارایی که با من داری راضی نیستم!"

*
از جملات تعمیم دهنده استفاده نکنید!!

یکی از مواردی که در بحث هاي بین زوجين سبب تشدید عصبانیت و پرخاش می شود، استفاده از جملات با تعمیم بیش از حد است.

*وقتی جملات بصورت
تو همیشه...
تو هرگز...
هیچ کس..
هر موقع من...
شروع شدند، زمینه برای تشدید وضعیت خشم آماده می شود.

چرا که جملاتی که در آنها تعمیم بیش از حد وجود دارد، بار اتهامی بالایی دارد و عکس العمل های شدیدی را بوجود می آورد.

پنج نکته برای بلوغ عاطفی که باید یاد بگیریم:


1. لازم نیست در مورد همه چیز نظر بدیم؛ باید یاد بگیریم زمانی نظر بدیم که از ما نظر خواسته باشن، در غیر این صورت به خودمون بی‌احترامی کردیم.

2. انتقاد سازنده شخصیت ما رو زیر سوال نمی‌بره؛ وقتی کسی از ما انتقاد میکنه ممکنه اولش یکم آزاردهنده باشه اما بی‌رحمانه در نظر نگیریم و به درسش توجه کنیم.

3. ما نمی‌تونیم هرطور که دوست داریم رفتار کنیم و انتظار داشته باشیم رفتارمون مورد قبول همه باشه. لزومی نداره بقیه رفتار افراطی ما رو تحمل کنن پس باید یاد بگیریم واکنش‌هامون رو کنترل کنیم.

4.‌ اکثر اوقات، زود قضاوت کردن ما رو به نتیجه درستی نمی‌رسونه پس جسور باشیم و بجای اینکه روی باورهای نادرستتون پافشاری کنیم، از شخص بخوایم توضیحِ بیشتری درخواست کنیم.

5. ما نمی‌تونیم رفتار و احساسات بقیه رو کنترل کنیم، پس اجازه بدیم تو‌ی شرایط هیجانی هرطور که می‌خوان واکنش نشون بدن اما باید یاد بگیرن که چطور با ناراحتی که برای شما پیش میاد، کنار بیان.

#تیکه_کتاب

《شاید زندگی پیدا کردن بخش‌هایی از خودمان در تکه‌تکه‌هایی از یک کُلِ منسجم است. پیدا کردنی که به‌ اندازهٔ یک عمر طول می‌کشد.》

اگر زندگی را اینگونه ببینیم، هر فرد، هر رخداد و هر رابطه‌ای می‌تواند بخشی از ما را به خودمان بشناساند. از این منظر زندگی کردن متفاوت است. چون ما را با آغوش باز به سمت پذیرش خود و احساساتمان می‌برد. مسئولیت ما را در قبال احساسات، تجربیات و در یک کلام، زندگی را به ما نشان میدهد.

و آن زمان که مسئولیت زندگی خودمان را به عهده بگیریم و از نقش قربانی بیرون بیاییم، می‌توانیم زندگی را آنگونه که دوست داریم زندگی کنیم.


✍🏽 #پونه_مقیمی
📕 #تکه‌هایی_از_یک_کل_منسجم