Telegram Web Link
▫️قنادباشی: اخراج فرانسه از نیجر به معنای اتمام نفوذ پاریس نیست/تعمیق نفوذ پکن در سال ۲۰۲۴

▫️ایلنا

"جعفر قنادباشی"، کارشناس مسائل آفریقا با اشاره به مهمترین وقایع رخ‌داده در قاره سیاه در سال ۲۰۲۳ در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا عنوان کرد: قاره آفریقا در سال گذشته میلادی شاهد چندین اتفاق مهم بود. کودتایی که در نیجر اتفاق افتاد، در واقع علیه منافع فرانسه صورت گرفت و باعث اخراج پاریس شد اما چون این کودتا در امتداد کودتای مالی و سایر کشورهای آفریقایی انجام شد، رسانه‌ها آن را با دیگر کودتاها جمع کردند و اعلام کردند که مجموعه این کودتاها علیه منافع فرانسه انجام شده و مردم هم با آن همراهی کردند. بر این اساس عده‌ای معتقدند که این یک انقلاب علیه منافع فرانسه بوده است. در برخی از کشورها هم پرچم روسیه را به اهتزاز درآوردند و برخی‌ اعلام کردند که مسکو در این کودتا نقش موثر داشته که بعداً این مسأله تکذیب شد.

وی ادامه داد: توجه داشته باشید که آمریکایی‌ها هم در این خصوص درخواست فرانسه برای ورود نظامی به نیجر را قبول نکردند و به همین دلیل یک اختلاف نظر در این خصوص وجود داشت که در نهایت دخالت نظامی در نیجر منتفی شد. حتی رسانه‌ها در آنموقع پایان نفوذ فرانسه در آفریقا را اعلام کردند و در نهایت به جایگاه پاریس هم ضربه وارد شد و اتحادیه آفریقا به موازات تمامی این مسائل نگران سرایت این کودتاها به سایر کشورهای آفریقایی بود. تحول دیگر در سودان رخ داد که شاهد وقوع جنگ شهری میان ارتش این کشور و نیروهای واکنش سریع آن بودیم. این مخاصمه مسلحانه به جایی رسید که بسیاری از غیرنظامیان کشته شدند اما باید دانست که جنگ فعلی در سودان در حقیقت به دلیل عدم تحویل دادن قدرت به غیرنظامیان بود و متأسفانه زیرساخت‌های این کشور نابود شد و هنوز هم هیچ چشم‌اندازی در خصوص این پرونده وجود ندارد.

این تحلیلگر مسائل سیاسی تصریح کرد: در لیبی هم قرار بر این بود که در سال ۲۰۲۳ میلادی انتخابات برگزار شود اما اینگونه نشد و همچنان هم در سال گذشته میلادی این کشور دو نخست‌وزیر داشت که یکی از آنها مورد تأیید پارلمان طُبرق بود و دیگری توسط طرابلس تأیید شده بود. واقعیت این است که قدرت‌های بزرگ در پشت صحنه سیاست لیبی قرار دارند و این در حالیست که در سال گذشته شاهد تلف شدن حدود ۱۱ هزار نفر طی هشت ساعت در سیل هولناک این کشور بودیم که یک فاجعه دردناک را رقم زد. در تونس هم «قیس سعید» همچنان حضور خود را در فضای بسته سیاسی این کشور تثبیت کرد اما اتفاق مهمی که در این کشور رخ داد، بازداشت اعضای حزب النهضه بود. این موضوع نشان داد که همچنان فضای سیاسی این کشور بسته است و قیس سعید هیچ صدای مخالفی را نمی‌پذیرد.وی افزود: مصر در سال گذشته میلادی شاهد برگزاری انتخابات ریاست جمهوری بود که در نهایت عبدالفتاح السیسی مجدداً به پیروزی رسید و قرار است تا سال ۲۰۳۰ میلادی در مسند قدرت باقی بماند. بسیاری از تحلیلگران در داخل و خارج از مصر انتقادهای زیادی را به انتخابات اخیر این کشور داشتند. تا جایی که نتایج این انتخابات اعتراض مقام‌ها و چهره‌های سیاسی و غیرسیاسی قاهره را برانگیخت؛ چراکه به اعتقاد آنها عملاً یک نمایش سیاسی و انتخابات فرمایشی برگزار شده و از سوی دیگر این رویداد سیاسی در حالی برگزار شد که اساساً قاهره درگیر پرونده غزه بود. توجه داشته باشید که رئیس‌جمهوری مصر نگران اثرگذاری پرونده غزه بر انتخابات ریاست جمهوری بود و نمی‌خواست که شرایط مذکور به ضرر وی رقم بخورد. از منظر دیگر پیوستن اتیوپی و مصر به بریکس یکی از اتفاق‌های مهم در سال گذشته میلادی به شمار می‌رود؛ چراکه برخی از کشورهای دیگر همچنان در این محفل پذیرفته نشدند.

قنادباشی در پایان خاطرنشان کرد: باید متوجه بود که در سال ۲۰۲۴ میلادی در سراسر جهان قرار است ۵۰ انتخابات برگزار شود که بخشی از آن سهم آفریقا خواهد بود و بدون شک در این رویدادهای سیاسی، مسأله انرژی و اقتصاد مهم‌ترین اصل به حساب می‌آید که آفریقا دقیقاً در این دو مسأله با مشکلاتی روبه‌رو است. اینکه گفته می‌شود نظامیان فرانسه به صورت کامل از آفریقا بیرون رفته‌اند تحلیل درست و جامعی نیست؛ چراکه فرانسه در فرهنگ و زبان آفریقا ریشه دوانده و در طول دهه‌های گذشته رفتار و فرهنگ آنها با خاک آفریقا عجین شده است. در این میان باید توجه داشت که نفوذ روسیه در آفریقا آنگونه که گفته می‌شود عمیق نیست و این کشور فعلاً درگیر پرونده اوکراین و مسائل مربوط به آن است اما چینی‌ها به گونه‌ای دیگری در آفریقا حضور دارند که دلیل حضور آنها هم اقتصاد و مدل نفوذ پکن در قاره آفریقا به حساب می‌آید. در کل باید بگویم که در سال ۲۰۲۴ میلادی روندهای گذشته ادامه خواهد داشت.


️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://www.tg-me.com/motaleeat_ravabt
🌍گروه #مجله_ایرانی_روابط_بین_الملل تقدیم می کند:

🔸سایت فارسی


http://www.iirjournal.ir



📲 فضای مجازی:


♋️♋️ #کانال_مطالعات_روابط_بین_الملل:

فضایی برای دسترسی به آخرین تحلیل ها و مقالات علمی-تخصصی روابط بین الملل


❇️ ❇️ لینک عضویت :


https://www.tg-me.com/motaleeat_ravabt



♋️♋️ #گروه_مطالعات_روابط_بین_الملل :

فضایی برای دسترسی به آخرین اخبار و رویدادهای خبری مرتبط با روابط بین الملل


❇️ ❇️لینک عضویت:


https://www.tg-me.com/int_r_studies



♋️♋️ #کانال_مجله_ایرانی_روابط_بین_الملل:

مجله علمی-تخصصی در حوزه روابط بین الملل


❇️❇️لینک عضویت:


https://www.tg-me.com/iirjournal



🔺صفحه اینستاگرام  مجله ایرانی روابط بین الملل

آخرین تحلیل ها و رویدادهای خبری روابط بین الملل


❇️ ❇️لینک عضویت:

https://www.instagram.com/@int_rel_s
▫️چرا پوتین از حمله به یمن و افزایش تنش‌ها بین محور مقاومت و آمریکا استقبال می‌کند؟

▫️انتخاب

"هنا نوته"، کارشناس سیاست خارجی روسیه، مدیر بخش اوراسیا «مرکز مطالعه منع اشاعه جیمز مارتین» در امریکا در تحلیلی درباره بازی روسیه در حمله آمریکا و بریتانیا علیه یمن  در رشته توئیتی نوشت: با توجه به جنگ اوکراین، روسیه علاقه مند به اهرم سازی و سو استفاده از "محور مقاومت" است. این تمایل روسیه البته قبل از حملات هفتم اکتبر هم وجود داشت. 
 
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ وی در این باره نوشت: روسیه درخواست تشکیل نشست اضطراری شورای امنیت سازمان ملل را کرده و وزارت امور خارجه، حمله را "انحراف از قطعنامه های شورای امنیت و نادیده گرفتن کامل قوانین بین المللی" خوانده است.اما آنچه روی داده مخالف منافع روسیه نیست. با اوج گیری تنش ها در دریای سرخ در هفته های اخیر، روسیه کاملاً موضع حمایت آمیز از حوثی ها داشته است.مسکو از عملیات «نگهبان رفاه» ایالات متحده در دریای سرخ انتقاد کرد، در حالی که تا حدودی از حوثی ها در شورای امنیت سازمان ملل متحد محافظت کرد؛ در 19 دسامبر و 3 ژانویه.

روسیه در ماجرای قطعنامه 2722 شورای امنیت که چند روز پیش تصویب شد، رای ممتنع داد، اما همزمان تلاش هایی برای اعمال اصلاحات کرد، از جمله عباراتی که اشاره می کرد که جنگ غزه علت حملات حوثی‌ها بوده است.در همین حال، برخی از کارشناسان روس، ائتلاف دریایی جدید به رهبری ایالات متحده در دریای سرخ را به سخره گرفتند.همزمان، سایر کارشناسان روش به این نتیجه رسیدند که حمل و نقل نفتی روسیه تحت تاثیر حملات حوثی ها قرار نخواهد گرفت. نکته کلیدی اما اینجاست: با توجه به جنگ اوکراین، روسیه علاقه مند به اهرم سازی و سو استفاده از "محور مقاومت" است. این تمایل روسیه البته قبل از حملات هفتم اکتبر هم وجود داشت. 

موضوع هم فقط این نیست که این مسائل توجهات را از اوکراین منحرف می کند بلکه بحث، بحث مقاومت در برابر ایالات متحده در خاورمیانه است.ما این بازی را در سوریه شاهد بودیم، جایی که روسیه نه تنها خود نیروهای آمریکایی را مورد آزار و اذیت قرار داد، بلکه به گروه های نزدیک به ایران نیز کمک کرد. 
 
در بحبوحه گزارش‌های اخیر مبنی بر اینکه عراق به دنبال خروج نیروهای آمریکایی از این کشور است، برخی افراد در روسیه گفته اند که این - کاهش حضور آمریکا در منطقه - به نفع مسکو تمام می شود.التهاب منطقه‌ای به دنبال حملات آمریکا و بریتانیا و متقابل افزایش تنش از سوی حوثی‌ها، می‌تواند هم منابع بیشتر ایالات متحده را در منطقه پا گیر و هزینه کند یا محور مقاومت را نسبت به حضور امریکا خشمگین تر کند. 
 
با توجه به رویارویی گسترده‌تر مسکو با غرب، هر یک از این دو مورد پیش آید، مورد استقبال روسیه قرار خواهد گرفت


️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://www.tg-me.com/motaleeat_ravabt
▫️رقابت سیاسی زنان اقتدارگرا در بنگلادش

▫️خبرآنلاین/رسول سلیمی

انتخابات در بنگلادش در حالی به پایان رسید که این کشور شاهد یکی از پایین‌ترین میزان مشارکت مردمی در انتخابات از زمان استقلال از پاکستان بود. احزاب مخالف دولت حاکم این انتخابات را تحریم کردند و انتظار می‌رود شیخ حسینا نخست‌وزیر فعلی برای پنجمین دوره متوالی نخست‌وزیری این کشور را برعهده گیرد.

"شیخ حسینا" نخست‌وزیر زن بنگلادش در دوره مدیریتش رشد اقتصادی فوق‌العاده‌ای را برای مردم به ارمغان آورد که زمان مواجهه کشور با فقر شدید در سال‌های ابتدایی استقلال، بی‌نظیر بوده است. اما در این سال‌ها دولت او به نقض گسترده حقوق بشر و سرکوب مخالفان متهم شده است. حزب او تقریباً با هیچ رقیب مؤثری در کرسی‌هایی که در آن رقابت می‌کرد، مواجه نشد تا منتقدان خانم نخست‌وزیر از دولتش به‌عنوان نهاد تک‌حزبی یاد کنند.در این شرایط حزب اپوزیسیون ناسیونالیست بنگلادش (BNP) مهم‌ترین رقیب سیاسی شیخ حسینا است که در سال‌های حکومت حسینا، سازمان حزبی آن با دستگیری‌های گسترده نابود شد. ازاین‌رو حزب BNP در انتخابات اخیر خواستار اعتصاب عمومی شد و از مردم خواست تا در آنچه که آن را یک انتخابات "جعلی" توصیف می‌کرد، شرکت نکنند. در مقابل حسینای ۷۶ساله از بنگلادشی‌ها خواست تا رأی دهند و ایمان خود را به روند دموکراتیک نشان دهند.سیاست در هشتمین کشور پرجمعیت جهان مدت‌هاست که تحت سلطه رقابت بین حسینا، دختر رهبر بنیان‌گذار کشور و خالده ضیا دیگر سیاست‌مدار زن بنگلادشی و رئیس حزب ملی‌گرای بنگلادش که از سال ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۶ و ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ میلادی نخست‌وزیر بنگلادش بود، در جریان است.

ضیاء، ۷۸ساله، در سال ۲۰۱۸ به جرم اختلاس محکوم شد و اکنون در بیمارستانی در داکا بستری است و پسرش طارق رحمان به‌جای او از لندن، حزب ملی‌گرای بنگلادش موسوم به BNP را اداره می‌کند. رحمان به خبرگزاری فرانسه گفته که حزب او از شرکت در یک "انتخابات جعلی" خودداری کرده‌اند. در همین حال، حسینا BNP را به آتش‌سوزی و خرابکاری در جریان مبارزات اعتراضی سال گذشته متهم کرده است که در جریان آن چندین نفر در درگیری‌های پلیس کشته شدند.بنگلادشی‌ها تا حد زیادی از رأی‌دادن در انتخابات عمومی در روز یکشنبه امتناع کردند تا در نهایت نخست‌وزیر شیخ حسینا برای چهارمین دوره متوالی انتخاب شود. ایالات متحده و کشورهای غربی، مشتریان کلیدی صنعت پوشاک بنگلادش، خواستار برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه شده‌اند که دوازدهمین انتخابات از زمان استقلال از پاکستان است. سینا ۷۶ساله در ۱۵ سال اخیر، اقتصاد بنگلادش و صنعت پوشاک کلیدی را متحول کرده است. اما منتقدان او را به اقتدارگرایی، نقض حقوق بشر، سرکوب آزادی بیان و سرکوب مخالفان متهم می‌کنند.

با افزایش تنش‌ها در بنگلادش دست‌کم چهار نفرروز جمعه گذشته در آتش‌سوزی قطار مسافربری که دولت آن را عمدی نامید، کشته شدند. چندین مرکز رأی‌گیری، مدرسه و یک صومعه بودایی قبل از رأی‌گیری به آتش کشیده شد. این در حالی است که بنگلادش نزدیک به ۸۰۰ هزار نیروی امنیتی را برای محافظت از مراکز رأی‌گیری مستقر کرده است.این رأی‌گیری، مانند انتخابات قبلی با رقابت تلخ بین حزب حسینا و BNP، به رهبری نخست‌وزیر سابق خالده ضیا که بیمار و به اتهام فساد در بازداشت خانگی است، برگزار شد. این دو زن سال‌ها کشور را اداره کردند و دشمنی را در این سال‌ها تقویت کردند که از آن زمان سیاست بنگلادش را قطبی کرده و به خشونت در انتخابات دامن زده است.منتقدان و گروه‌های حقوق بشری می‌گویند که این رأی‌گیری از یک الگوی نگران‌کننده پیروی می‌کند، جایی که دو انتخابات گذشته که در زمان حسینا برگزار شد، با اتهامات تقلب در رأی‌گیری - که مقامات آن را رد کرده‌اند - و تحریم از سوی احزاب مخالف همراه بوده است.

حسینا با تبدیل اقتصاد یک ملت جوان متولد شده از جنگ و تبدیل بخش پوشاک بنگلادش به یکی از رقابتی‌ترین در جهان اعتبار دارد. حامیان او می‌گویند که او از کودتاهای نظامی جلوگیری کرده و تهدید شبه‌نظامیان اسلام‌گرا را خنثی کرده و در سطح بین‌المللی، او توانسته بنگلادش به‌عنوان کشوری که قادر به انجام تجارت و حفظ روابط دیپلماتیک باقدرت‌های بزرگ دنیا است تبدیل کند.

بااین‌حال، منتقدان او می‌گویند ظهور او خطر تبدیل بنگلادش به یک دولت تک‌حزبی را به وجود آورده است که در آن دموکراسی در معرض تهدید است، زیرا سازمان‌های دولتی به طور فزاینده‌ای از ابزارهای سرکوبگرانه برای خاموش‌کردن منتقدان، کاهش آزادی مطبوعات و محدودکردن جامعه مدنی استفاده می‌کنند. چه آنکه در سال گذشته میلادی کاهش رشد اقتصادی جهانی در بنگلادش نیز احساس می‌شود و شکاف‌هایی را در اقتصاد این کشور نشان می‌دهد که باعث ناآرامی‌های کارگری و نارضایتی از دولت شده است.


️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://www.tg-me.com/motaleeat_ravabt
N2400928 (1).pdf
171.5 KB
اختصاصی کانال مطالعات روابط بین الملل

متن قطعنامه ۲۷۲۲ شورای امنیت سازمان ملل در ارتباط با حملات حوثی ها علیه کشتی ها در دریای سرخ

️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://www.tg-me.com/motaleeat_ravabt
▫️مکرون از مهره‌چینی تا مهره‌سازی؛ «گابریل اتل» بلیت برگشت به الیزه خواهد بود؟

▫️ایرنا

انتخاب بحث‌برانگیز «گابریل اتل» ۳۴ ساله به عنوان نخست‌وزیر جدید فرانسه که موجی از مخالفت‌ها را در جامعه سیاسی این کشور به همراه داشته است را می‌توان گامی از مهره‌چینی «امانوئل مکرون» برای کابینه جدید تا مهره‌سازی وی برای انتخابات ۲۰۲۷ ریاست جمهوری زمانی که باید الیزه را به مستاجر جدید تحویل دهد، ارزیابی کرد.

به نظر می‌رسد که مکرون با انتخاب یک نخست وزیر ۳۴ ساله، به زعم خود یک بازی دو سر بُرد را برای دور دوم دوران ریاست جمهوری خود آغاز کرده است؛ نخست تسلط کامل بر انتخاب اعضای کابینه که بر اساس قانون، انجام آن بر عهده نخست وزیر است و دوم سپردن کلید الیزه به کلیدداری که خود را مُرید مکرون می‌داند و چه بسا روزی دوباره درهای این قصر را به رویش باز کند.در تبیین گزینه نخست باید یادآوری کرد که مکرون باجود از دست دادن اکثریت مطلق کرسی‌های پارلمان ملی، گزینه‌ای خارج از عرف دیپلماتیک در جمهوری پنجم فرانسه را انتخاب و بر انتصاب نخست وزیری از حزب خود اصرار کرد؛ بدین ترتیب مکرون نه فقط از نعمت ائتلاف در پارلمان ملی محروم ماند، بلکه این کشور را به سمت یک بحران داخلی سوق داد و قدم در مسیری گذاشت که نتیجه آن خشم مردم و قانونگذاران بود.در این بین سرمایه سیاسی چهره‌هایی همچون الیزابت بورن نخست وزیر پیشین فرانسه نیز صرف پیشبرد برنامه‌های جاه‌طلبانه مکرون شد و اعتبار این کهنه‌سیاستمدار ۶۲ ساله به دلیل استفاده ۲۳ باره از بند ۳ ماده ۴۹ قانون اساسی این کشور موسوم به ۴۹.۳، خدشه برداشت؛ قانونی که اجازه می‌دهد دولت فرانسه یک لایحه را بدون تایید اعضای پارلمان ملی این کشور، تصویب کند.

البته این شرایط اگر برای دیگران همه بحران و چالش بود، برای مکرون مزایایی داشت؛ تسلط کامل بر انتصاب هیات وزیران و مهره‌چینی اعضای کابینه چیزی نبود که رئیس جمهوری جوان فرانسه به راحتی از آن دست بکشد و در انجام این مهم با دیگر احزاب سهیم شود و قدرت را چندپاره کند. هرچند این مسیر نیاز به قربانی داشت و چه کسی بهتر از بورن می‌توانست در این جایگاه ایفای نقش کند. اما به نظر می‌رسد که سوی دیگر تصمیم مکرون برای انتخاب یک نخست وزیر کم‌تجربه که فقط مدتی در نقش سخنگوی دولت و سپس وزیر آموزش و جوانان فرانسه ایفای نقش کرده است را باید در نگاهی به آینده جستجو کرد؛ چشم‌اندازی است که احتمال می‌رود مکرون برای سپهر سیاسی خود در دوران «پساریاست‌جمهوری» ترسیم کرده است.

در تبیین این احتمال باید گفت که بر اساس قانون اساسی فرانسه، مکرون در سال ۲۰۲۷ دیگر قادر نخواند بود پس از ۲ دوره متوالی، بار دیگر نامزد انتخابات ریاست جمهوری شود و باید الیزه را به دست مستاجر جدید بسپارد؛ موضوعی که بر اساس اخبار افشا شده از جلسه‌ای که وی چندی پیش با سیاستمداران و رهبران احزاب داشت، به شدت نسبت به آن گلایه و آن را «فاجعه مزخرف» توصیف کرده بود.

سخنان جنجالی و بحث‌برانگیز مکرون در نقد محدودیت‌های نامزدی متوالی انتخابات ریاست‌جمهوری، اواسط شهریور امسال علنی شد و به اعتقاد تحلیلگران، فرانسویان را نسبت به چشم‌انداز سیاسی کشورشان بی‌اعتماد کرد و گمانه‌زنی‌ها مبنی بر احتمال تغییر محدودیت زمانی پنج ساله یا دوره‌های متوالی نامزدی برای کسب کرسی ریاست دولت را افزایش داد.

هرچند پس از مدتی، برخی رسانه‌ها مواردی مبنی بر احتمال کناره‌گیری مکرون از گردونه سیاست را پس از دوران ریاست جمهوری مطرح کردند، اما سیاستمداران معتقدند که از یک طرف مکرون از اینکه نمی‌تواند در سال ۲۰۲۷ برای سومین بار متوالی نامزد انتخابات ریاست جمهوری فرانسه شود، بسیار ناراحت و از طرف دیگر موضوع جانشینی وی در میان اعضای حزبش به بحرانی برای اردوگاه مکرون موسوم به رنسانس (Renaissance) تبدیل شده است.حال اگر بازگردیم و بار دیگر به انتخاب گابریل اتل بنگریم و به یادآوریم که این جوان ۳۴ ساله از چهره‌های کلیدی حزب رنسانس برای نامزدی در انتخابات ۲۰۲۷ معرفی شده است، مسیری که احتمال می‌رود رئیس جمهوری فرانسه برای آینده سیاسی خود در نظر گرفته باشد، کمی روشن‌تر خواهد شد؛ میدان دادن و مهره‌سازی از جوانی که خود را مدیون و مُرید رئیس دولت می‌داند و اگر به قدرت برسد گویی قمر مکرون به دور او خواهد چرخید و زمین قدرت در کف مکرون باقی خواهد ماند.

بدین ترتیب، مکرون با این انتخاب به پرورش سربازی اقدام کرده که در انتهای شطرنج سیاست، هرچند به نخست وزیر تبدیل شده است، ولی خود را همچنان سرباز رئیس دولت می‌داند و چه بسا در دوران "پسامکرون"، شاهد قدرت رئیس جمهوری فعلی در قالب دولت سایه یا نخست وزیر آتی باشیم.


️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://www.tg-me.com/motaleeat_ravabt
▫️نکات مهم نیویورک تایمز درباره رئیس جمهور جدید تایوان/ چین یک شکست سنگین خورد

▫️خبرآنلاین

"ویلیام لای چینگ ته"، نامزد حزب پیشرفت دموکراتیک (DPP)، که از جدایی‌طلبی تایوان حمایت می‌کند، با ۴۰ درصد آرا، رئیس جمهور تایوان شد.

به گزارش خبرآنلاین،"نیویورک تایمز" در تحلیلی به بررسی انتخابات ریاست جمهوری پرداخت که در مهمترین فرازهای آن آمده است:

این انتخاب، یک شکست سنگین برای چین بود، که تایوان را بخشی از خاک خود می‌داند و از لای چینگ ته به عنوان یک «جنگ طلب» یاد می‌کند.این انتخاب، یک پیروزی تاریخی برای حزب پیشرفت دموکراتیک بود، که برای سومین دوره متوالی، قدرت را در دست گرفت.

این انتخاب، نشان دهنده ادامه راه دولت تسای اینگ ون بود، که در طول دو دوره ریاست جمهوری، با تنش‌های بالا با چین و نزدیک شدن به آمریکا روبرو شد.این انتخاب، نشان دهنده اراده مردم تایوان برای حفظ هویت و استقلال خود بود، در حالی که چین تلاش می‌کند تا آنها را تحت فشار قرار دهد.

این انتخاب، نشان دهنده ناکارآمدی رویکرد حزب ملی‌گرای کومینتانگ (KMT) بود، که برای ایجاد رابطه دوستانه با چین و کاهش تنش‌ها برنامه داشت.این انتخاب، نشان دهنده تاثیر ورود یک نامزد سوم به میدان بود، که از حزب مردم تایوان (TPP) بود و یک راه سوم را برای رفع مشکلات تایوان ارائه می‌داد.این انتخاب، نشان دهنده نقش مهم آمریکا در حمایت از تایوان بود، که در طول دوره ترامپ، روابط نظامی و امنیتی خود را با تایوان تقویت کرد.

این انتخاب، نشان دهنده تاثیر بحران کروناویروس بر رأی‌دهندگان تایوان بود، که از مدیریت موفق دولت در مقابله با این بیماری راضی بودند.این انتخاب، نشان دهنده چالش‌های آینده برای لای چینگ ته بود، که باید با تهدیدات چین، مشکلات اقتصادی و اجتماعی و نیاز به گفتگو و صلح روبرو شود.پیروزی لای ممکن است اثرات ژئوپلیتیک مهمی داشته باشد.ویلیام لای یکی از استقلال‌طلبان تایوان است و از هرگونه تلاش برای ادغام با چین مخالف است.

این موضع باعث تنش‌های بیشتر با چین شده است که تایوان را بخشی از خاک خود می‌داند و از هرگونه تمایل به جدایی آن احترام نمی‌گذارد. پیروزی ویلیام لای ممکن است روابط تایوان با آمریکا را نیز تحت تأثیر قرار دهد. آمریکا یکی از مهم‌ترین شرکای تجاری و امنیتی تایوان است و از حق تایوان برای تعیین سرنوشت خودش حمایت می‌کند.اما آمریکا همچنین روابط پیچیده‌ای با چین دارد و ممکن است بخواهد از تشدید تنش‌ها با پکن اجتناب کند. بنابراین، پیروزی ویلیام لای ممکن است تعادل ظریفی را که آمریکا در منطقه دارد به هم بزند. از طرف دیگر، پیروزی ویلیام لای ممکن است به تقویت دموکراسی و حقوق بشر در تایوان کمک کند.

ویلیام لای یکی از رهبران اعتراضات مردمی در سال ۲۰۱۴ بود که خواستار شفافیت بیشتر در روابط با چین بودند.وی همچنین از حقوق زنان، حقوق مدنی و حقوق جامعه LGBT حمایت می‌کند. پیروزی ویلیام لای ممکن است به تایوان امکان دهد که نقش فعال‌تری در جامعه بین‌المللی داشته باشد و از مقاومت چین علیه حضور تایوان در سازمان‌های بین‌المللی بگذرد.


️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://www.tg-me.com/motaleeat_ravabt
▫️رئیس جدید تایوان دوران خوشی خواهد داشت؟

▫️ایرنا

به عقیده تحلیلگران "ویلیام لای چینگ-ته" رئیس جدید دولت تایوان که بدون کسب اکثریت آرا توانست در انتخابات پیروز شود، دوران خوشی را برای دوره جدید به علت درگیری با چین و اختلاف نظر داخلی نخواهد داشت.

در رای‌گیری انتخابات ریاستی و پارلمانی تایوان که دیروز شنبه ۱۳ ژانویه (۲۳ دی) برگزار شد، ویلیام لای چینگ-ته نامزد حزب دموکراتیک مترقی با ۴۰.۱ درصد آرا پیروز انتخابات ریاستی اعلام شد و دو رقیب او، هو یو-ایه از حزب کومینتانگ با ۳۳.۵ درصد آرا و کو ون جه از حزب خلق تایوان نیز با کسب ۲۶.۵ درصد شکست خود را پذیرفتند.به نوشته نشریه تایم، پیامدهای ژئوپلیتیک پیروزی لای می‌تواند باعث شود تا چین فشار بر روی تایوان را افزایش دهد درحالیکه پکن حزب حاکم این جزیره را یک نیروی جدایی طلب معرفی کرده و به رای دهندگان هشدار داده که آنها در انتخابات بین صلح و جنگ انتخاب خواهند کرد. مساله حاکمیت تایوان از دیرباز یک مساله حساس برای همسایه به شدت مسلح بوده است. دولت کمونیست چین برغم خودمختاری و وجود حاکمیت تاریخی تایوان، این جزیره را تحت حاکمیت خود می‌داند.

اکثریت جمعیت ۲۳ میلیونی تایوان از حفظ وضع موجود در این جزیره حمایت و از اعلام رسمی استقلال یا تبدیل شدن به بخشی از سرزمین اصلی چین اجتناب می‌کنند.لای در یک کنفرانس خبری پس از پیروزی در انتخابات گفت که به امور خارجی و دفاع ملی در راستای سیاست‌های تسای اینگ-ون سلف خود ادامه خواهد داد. تسای اینگ-ون به علت محدودیت در دوره‌های ریاست جمهوری دوباره نمی‌توانست در رقابت انتخاباتی شرکت کند.پس از روی کار آمدن تسای در سال ۲۰۱۶ چین اکثر ارتباطات خود با تایوان را قطع کرد و تنگه تایوان به یکی از بحث برانگیزترین مسائل سیاسی تبدیل شد.

لِو ناکمن، دانشمند علوم سیاسی و استادیار دانشگاه ملی چنگچی در تایپه گفت: درحالیکه بعید است تنش‌ها کاهش یابد، حفظ وضع موجود یک نقش مهم در برقراری ثبات ایفا می‌کند چرا که نبود جنگ در ۸ ساله گذشته این امر را نشان داده است.این دانشمند علوم سیاسی اضافه کرد: پیروزی لای بر خلاف آنچه بسیاری می‌گویند، منجر به جنگ نمی‌شود. این مساله منجر به وضع موجود مشابه می‌شود.اما لای در طول مبارزات انتخاباتی خود تاکید کرد که قصد ندارد استقلال تایوان را اعلام کند. لای در اکتبر ۲۰۲۳ به نشریه تایم گفت: تایوان امیدوار است با چین دوست شود – ما نمی‌خواهیم دشمن باشیم. ما از شی جین پینگ رئیس جمهور چین در تایوان استقبال می‌کنیم و غذاهای لذیذ تایوانی را برای او آماده می‌کنیم.

روزنامه استریتس تایمز نیز درباره پیروزی این سیاستمدار در انتخابات نوشت: مانند چن شویی بیان که در سال ۲۰۰۰ از حزب دموکراتیک مترقی به ریاست جمهوری دست پیدا کرد، لای نیز در زمان به دست گرفتن امور در ماه مه، دوره خوبی را نخواهد داشت. در حقیقت، ۴ سال آینده در تایوان مانند سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ احتمالاً با درجه بالایی از عجز در حکومتداری و سیاست زدگی درون حزبی همراه خواهد شد.هر دو مرد کمتر از اکثریت آرا را به دست آوردند؛ چن ۳۹.۳ درصد آرا را به دست آورد، در حالیکه لای ۴۰.۱ درصد آرا را کسب کرد.

حزب دموکراتیک مترقی لای چینگ-ته با به دست آوردن تنها ۵۱ کرسی (کمتر از ۶۱ کرسی دوره قبل) اکثریت را در مجلس قانونگذاری از دست داد. هیچ حزبی نتوانست اکثریت را در پارلمان ۱۱۳ کرسی کسب کند درحالیکه به کومینتانگ ۵۲، حزب خلق تایوان ۸ و افراد مستقل ۲ کرسی رسید.با از دست دادن مجلس قانونگذاری تایوان، لای دوره دشواری را برای پیشبرد یا تعیین سیاست‌های خود دارد. این امر می‌تواند به طور مثال در مورد انرژی باشد چرا که حزب دموکراتیک مترقی قصد از دور خارج کردن استفاده از انرژی هسته‌ای را دارد. دو حزب دیگر به دلایل مختلف مخالف این اقدام هستند.چن رئیس اسبق دولت تایوان در سال ۲۰۰۰ با چنین وضعیتی روبرو بود و برای تصویب لوایح در مجلس تحت کنترل کومینتانگ با چالش روبرو بود.

چی دانگتائو، محقق ارشد «موسسه شرق آسیا» در دانشگاه ملی سنگاپور، گفت: ریاست لای بسیار چالش برانگیز خواهد بود. از نظر خارجی، پکن فشار بیشتری بر او وارد خواهد کرد و اوضاع آشفته‌تر خواهد شد.به نوشته استریتس تایمز، با توجه به ساختار جدید مجلس قانونگذاری لای برای ایجاد راهبرد بین تنگه‌ای خود دوران سخت‌تری را خواهد داشت.

لای پس از اعلام پیروزی، خطاب به هوادارانش خواستار گفتگو با چین بمنظور اجتناب از «رویارویی» شد. وی افزود: ما همچنین مصمم هستیم تایوان را در برابر تهدیدات و ارعاب مداوم چین حفظ کنیم.


️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://www.tg-me.com/motaleeat_ravabt
▫️برجسته شدن غیبت وزیر دفاع آمریکا، جنجال انتخاباتی است/ جمهوری خواهان فشار بر بایدن از ناحیه مجلس نمایندگان را پیش می‌برند

▫️ایلنا

"علی بیگدلی"، کارشناس مسائل آمریکا با اشاره به اعمال فشار محافظه‌کاران بر دولت بایدن در خصوص استعفای وزیر دفاع ایالات متحده در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: در قانون اساسی ایالات متحده عنوانی به نام وزیر یا وزرا آورده نشده، بلکه وزرا در حقیقت کارگزاران رئیس‌جمهوری یا دستیاران او به شمار می‌روند. هیچ کسی نمی‌تواند در ساختار سیاسی آمریکا این اشخاص را برای عدم حضور بازخواست کند، بلکه تمام این مسائل به صورت مستقیم به رئیس جمهوری مربوط است. به همین دلیل کنار گذاشتن وزرا در ایالات متحده آن هم توسط کنگره یک امر هضم نشده و کاملاً خلاف معمول به حساب می‌آید. این مسأله را باید یک موضوع حزبی و دعوای جناحی بدانیم؛ چراکه جمهوری‌خواهان به صورت علنی در حال فشار آوردن بر جو بایدن در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا هستند.

وی ادامه داد: در این راستا باید دانست که وزیر دفاع ایالات متحده قبلاً اعلام کرده بود که در گذشته سابقه بیماری داشته و به هر ترتیب تمام این مسائل و حتی انتقادهای صورت گرفته در حقیقت به رئیس جمهوری ایالات متحده باز می‌گردد. توجه داشته باشید که وزیر دفاع آمریکا در ساختار این کشور جایگاه بسیار مهمی دارد و حتی برخی‌ها از وی به عنوان «نفر پنجم» یاد می‌کنند؛ به گونه‌ای که اگر رئیس جمهوری و معاون وی به هر دلیلی فوت کنند سپس رئیس مجلس نمایندگان و در غیاب او وزیر خارجه می‌تواند به لحاظ ساختاری، هدایت امور آمریکا را در دست بگیرد. اما اگر وزیر خارجه هم فوت کرده باشد، وزیر دفاع عهده دار هدایت امور خواهد شد. در این میان باید توجه داشت که قانون اساسی ایالات متحده به صورت کلی شبیه به هیچ نقطه‌ای از دنیا نیست و اختیارات زیادی برای رئیس جمهور در این قانون تعریف شده است.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: این اختیارات در زمان جنگ ویتنام تا حدودی کاهش پیدا کرد اما به هر ترتیب منازعه امروز که با محوریت وزیر دفاع ایالات متحده میان دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات صورت گرفته، در حالیست که تمام امور نظامی و اجرایی کشور توسط رئیس‌جمهوری انجام می‌شود. معتقدم در شرایط فعلی جمهوریخواهان در نهایت علیه بایدن می‌توانند اقداماتی را انجام دهند که وی را تحت فشار قرار دهند اما به هیچ وجه نمی‌توانند وزرای کابینه وی را تغییر دهند یا خللی در امور جاری مربوط به آنها وارد کنند. این در حالیست که باید توجه شود مجلس نمایندگان تحت سلطه جمهوری‌خواهان است و همین حالا پرونده تحقیقات استیضاح بایدن روی میز مجلس نمایندگان آمریکا قرار دارد. این مؤلفه‌ها را اگر همانند تکه‌های پازل کنار یکدیگر قرار دهیم، در نهایت می‌بینیم که آنها می‌خواهند بایدن را تا حد زیادی به چالش بکشند اما به هر ترتیب او فرمانده کل نیروهای مسلح ایالات متحده هم محسوب می‌شود.

وی در پایان خاطرنشان کرد: حتی اگر جمهوری‌خواهان بخواهند مسائل نظامی جاری در منطقه یا اوکراین را در این پرونده بهانه کنند و بگویند که چرا در این شرایط وزیر دفاع غایب بوده، بدون شک باز هم بایدن باید شخصاً پاسخگو باشد. همانگونه که گفته شد، رئیس‌جمهوری به صورت کاملاً مشخص اجرای امور را در دست خود دارد و در این میان تنها او باید پاسخگو باشد. بایدن به دلیل اختیارات موسعی که دارد، کسی نمی‌تواند در کنگره و به خصوص مجلس نمایندگان او را در مورد مسائل مذکور به چالش بکشد. بر همین اساس معتقدم جنجال‌های رسانه‌ای و سیاسی در خصوص غیبت اخیر وزیر دفاع آمریکا یک کارزار سیاسی هدفمند از سوی جمهوری‌خواهان علیه بایدن به حساب می‌آید تا در آستانه انتخابات بتوانند وی را تحت فشار قرار دهند و افکار عمومی را به نوعی دیگر و به نفع خود هدایت کنند.


️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://www.tg-me.com/motaleeat_ravabt
#اقتصاد_انرژی

▫️سنگینی نفت شیل بر سلطه سنتی اوپک

▫️دنیای‌اقتصاد /حمید ملازاده

#بخش_اول

اوپک یا همان سازمان کشورهای صادرکننده نفت، مدت‌هاست که به‌عنوان یک بازیگر اصلی در چشم‌‌‌‌‌انداز انرژی مطرح بوده و تاثیر قابل‌توجهی بر بهای نفت و در نتیجه اقتصاد جهانی داشته‌است. یکی از به یاد ماندنی‌‌‌‌‌ترین نمونه‌‌‌‌‌های تاثیر اوپک، تحریم نفتی سال‌۱۹۷۳ بود که شوک‌‌‌‌‌هایی را در بازارهای جهانی ایجاد و به صف‌‌‌‌‌های طولانی در پمپ‌بنزین‌‌‌‌‌ها و افزایش نزدیک به ۵۰۰‌درصدی قیمت نفت منجر شد. این بحران که با تنش‌های سیاسی در خاورمیانه آغاز شد، آسیب‌‌‌‌‌پذیری اقتصاد جهانی در‌برابر اختلالات در زنجیره عرضه نفت تحت‌کنترل اوپک را بیش از پیش آشکار کرد. تحریم ۱۹۷۳ صرفا یک بحران موقت نبود؛ چراکه این پتانسیل را داشت که کل اقتصاد جهانی را بی‌ثبات کند.

دولت‌ها در سرتاسر جهان مجبور شدند برای تامین منابع انرژی جایگزین برای جلوگیری از آنچه که می‌توانست به رکود اقتصادی گسترده تبدیل شود، به‌سرعت واکنش نشان دهند. این ماجرا یک واقعیت تلخ را برجسته کرد؛تا زمانی‌که اوپک عرضه نفت را کنترل کند، قیمت نفت و گاز، در دسترس بودن آن و تاحد زیادی سلامت اقتصاد جهانی تحت‌سیطره آن خواهد بود. با این‌حال، در نیم‌قرن گذشته اوضاع کاملا متحول‌شده و چشم‌انداز معاصر، دیگر منعکس‌کننده سلطه اوپک در دهه‌۱۹۷۰ نیست.  ظهور ایالات‌متحده به‌عنوان یک بازیگر اصلی در استخراج و تولید نفت از ذخایر نامتعارف شیل به‌طور چشمگیری معادلات انرژی را دستخوش تغییر کرده‌است. تکنولوژی تولید نفت شیل، به‌عنوان یک نیروی قوی در بخش انرژی، کنترل غیرقابل‌انکار اوپک بر بازار نفت را به‌وضوح به چالش کشیده است.

▪️برگ برنده ایالات‌متحده

به‌عبارت ساده، نفت و گاز شیل تبدیل به یک برگ برنده در ایالات‌متحده شده‌است. شانزده سال‌پیش، این صنعت حتی وجود خارجی هم نداشت و تولید نفت شیل تقریبا صفر بود. نقطه‌عطف این صنعت در سال‌۲۰۰۸ بود که قیمت نفت به ۱۴۷ دلار در هر بشکه رسید. این امر موجب تحول سریع در صنعت شیل شد که در ابتدا با هزینه‌های تولید گزاف و مناقشاتی پیرامون شیوه‌هایی مانند شکست هیدرولیک (فراکینگ) مواجه بود، با این حال پیشرفت‌های فناوری و کاهش هزینه‌‌‌‌‌ها، تولید نفت شیل را با سرعتی بی‌سابقه به پیش‌برده، به‌طوری که تنها در سال‌گذشته شاهد رشد تولید تا بیش از یک‌میلیون بشکه در روز بودیم. طبق برآوردهای اداره اطلاعات انرژی ایالات‌متحده (EIA) حدود ۷۰‌درصد از تولید روزانه نفت‌خام آمریکا (۱۳‌میلیون بشکه در روز) مستقیما از منابع نفتی شیل استخراج می‌شود.

▪️بازتاب جهانی انقلاب شیل

تاثیر انقلاب شیل به ایالات‌متحده محدود نشده و نخواهد شد و در سطح جهانی بازتاب دارد و حتی به کشورهای وابسته به نفت در اوپک نیز رسیده‌است؛ چراکه آنها برای حفظ منافع خود به‌شدت به درآمدهای نفت و گاز متکی هستند. اگر قیمت نفت به زیر آستانه معینی (معمولا حدود ۸۰دلار در هر بشکه) کاهش یابد، این کشورها با کسری‌بودجه و خطر ناآرامی‌های داخلی مواجه خواهند شد. در مقابل، تولیدکنندگان شیل آمریکایی توانسته‌‌‌‌‌اند هزینه‌ها را تا حدی کاهش دهند که حتی با قیمت‌های پایین نفت به ۷۰ دلار در هر بشکه بتوانند سودآور باقی‌بمانند. این پویایی در حال تغییر در تلاش‌های اخیر اوپک برای تثبیت قیمت نفت از طریق کاهش تولید کاملا مشهود بوده‌است. به‌رغم تعهدات این سازمان برای کاهش تولید به میزان قابل‌توجه، تاثیر آن بر قیمت نفت در سال‌۲۰۲۳ کمتر از حد انتظار بود.

نفوذ فزاینده تولید نفت شیل، همراه با توانایی تولیدکنندگان آمریکایی برای رشد در سطح قیمت‌های پایین‌تر، توانایی اوپک را برای دیکته‌کردن قیمت و میزان عرضه به بازار به‌طور معناداری کاهش داده‌است. علاوه‌بر این، اوپک با چالش‌های داخلی مواجه است زیرا برخی از اعضای آن مانند آنگولا تصمیم به خروج از آن گرفته‌اند. ماهیت داوطلبانه کاهش تولید توسط صادرکنندگان بزرگتر مانند عربستان‌سعودی نشان‌دهنده پیچیدگی فزاینده اوپک است. اعضای کوچک‌تر به‌طور فزاینده‌ای ارزش پایبندی به محدودیت‌های صادراتی را زیر سوال می‌برند و اتحاد این سازمان را بیش از بیش زیر سوال می‌برند.

برخلاف چالش‌های اوپک، میادین شیل به‌طور فزاینده‌ای در حال افزایش هستند. خریدهای عمده سهام شرکت‌های نفتی، مانند معامله ExxonMobil برای خرید سهام Pioneer Resources، اهمیت استراتژیک ذخایر شیل را برجسته می‌کند. حتی بازیگران نه‌چندان مطرح در بازار نفت، مانند رئیس‌جمهور آرژانتین، خاویر مایلی، فعالانه به‌دنبال فعال‌کردن ذخایر عظیم شیل مانند سازند Vaca Muerte هستند.


️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://www.tg-me.com/motaleeat_ravabt
#اقتصاد_انرژی

▫️سنگینی نفت شیل بر سلطه سنتی اوپک

▫️دنیای‌اقتصاد /حمید ملازاده

#بخش_پایانی

▪️توازن قدرت میان تامین‌‌‌‌‌کنندگان نفت

با این حال، ذکر این نکته ضروری است که داستان نفت شیل صرفا روایتی از سمت عرضه است. با وجود رشد سریع تولید نفت شیل، پیش‌بینی می‌شود که میزان عرضه، کمتر از تقاضای جهانی نفت باشد که دائما در حال افزایش است. تغییر کنونی در توازن قدرت میان تامین‌‌‌‌‌کنندگان نفت، لزوما چشم‌انداز خاصی در مورد آینده تقاضای نفت ارائه نمی‌کند، به‌ویژه با توجه به عدم‌قطعیت‌‌‌‌‌های پیرامون بهبود اقتصاد جهانی پس از همه‌گیری کووید-۱۹. صنعت نفت در حال دگردیسی عمیقی است و سلطه سنتی اوپک با افزایش تولید شیل به چالش کشیده شده‌است و درحالی‌که اوپک هنوز بر مسند اقتدار تکیه زده، نفوذ آن در مقایسه با سال‌هایی که جسورانه به پیش می‌تاخت به‌شدت افول داشته‌است.  از آنجا‌که شیل به تغییر شکل چشم‌‌‌‌‌انداز انرژی ادامه خواهد داد، توازن قدرت درمیان کشورهای تولیدکننده نفت در حال تغییر است. مسیر اقتصاد جهانی و افزایش مجدد تقاضای نفت احتمالا پویایی‌های آینده صنعت را تعیین خواهد کرد.

در اصل، رابطه بین اوپک، تولیدکنندگان شیل و بازار گسترده‌‌‌‌‌تر نفت در حال ورود به مرحله جدیدی است که یک تغییر الگو با پیامدهای گسترده برای بخش انرژی تلقی می‌شود. تحلیلگران ریستاد انرژی، یک شرکت مستقل مشاوره در زمینه‌های مالی، نفت و گاز، باور دارند چنانچه تولیدکنندگان نفت شیل آمریکا دامنه و میزان حفاری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های خود را توسعه دهند، راهبرد فعلی اوپک یعنی کاهش تولید و عرضه برای کاهش تولید و کنترل بازار، دیگر موثر نخواهد بود. اگر قیمت نفت‌‌‌‌‌خام برنت بعد از ۲۰۲۶ به‌‌‌‌‌طور متوسط‌‌‌‌‌‌برابر با ۸۰دلار در هر بشکه باشد، تولیدکنندگان نفت آمریکا سرمایه‌گذاری مجدد در سوخت‌های فسیلی را از سر خواهند گرفت.
در آن شرایط است که تولید نفت این کشور به ۱۸‌‌‌‌‌میلیون بشکه در روز خواهد رسید، امری که دایره نفوذ و سیطره اوپک بر مبحث کشف قیمت‌ها را محدود خواهد کرد. تحلیلگران این شرکت عقیده دارند راهبرد اوپک تنها می‌تواند برای یک سال‌موثر باشد و در بلند‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مدت پاسخگو نخواهد بود، در این شرایط چنانچه سطح قیمت همچنان بالا بماند، سرمایه‌گذاران و تولیدکنندگان آمریکایی نفت، برنده نهایی خواهند بود.

▪️حذف تدریجی صنعت نفت

به‌رغم فشارهای جهانی برای توجه به تغییرات آب‌و‌هوایی و درخواست برای حذف تدریجی صنعت نفت، ایالات‌متحده در مسیر دستیابی به نقطه‌عطف تاریخی در تولید نفت است. گزارش‌ها حاکی از آن است که ایالات‌متحده با تولید ۱۳.۳‌میلیون بشکه در روز نفت‌خام و میعانات گازی در سه‌ماهه چهارم سال‌گذشته میلادی رکورد جهانی ثبت کرد.  این تولید قابل‌توجه که توسط حفاری‌‌‌‌‌های نفت شیل در تگزاس و حوضه پرمین نیومکزیکو هدایت می‌شود، از رکورد قبلی که در دوران دونالد ترامپ، درست قبل از بحران کووید-۱۹ ثبت شده‌بود، فراتر رفته‌است.

تولید بالای ایالات‌متحده نه‌تنها قیمت‌های نفت‌خام و بنزین داخلی را کنترل کرده، بلکه منجر به صادرات قابل‌توجهی نیز شده که با سطوح تولیدشده توسط کشورهای بزرگ تولیدکننده نفت مانند عربستان‌سعودی و روسیه رقابت می‌کند. کارشناسان، از جمله در گلدمن‌ساکس، پیش‌بینی قیمت نفت خود را برای سال‌۲۰۲۴ کاهش داده‌اند و از عرضه فراوان نفت آمریکا به‌عنوان یک عامل کلیدی یاد می‌کنند. با وجود نگرانی‌ها در مورد تغییرات آب‌و‌هوایی، قدرت غیرمنتظره تولید ایالات‌متحده چالش‌برانگیز است و انتظار می‌رود تقاضا برای نفت‌خام به‌راحتی با افزایش عرضه برآورده شود.


️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://www.tg-me.com/motaleeat_ravabt
2024/09/30 15:26:59
Back to Top
HTML Embed Code: