ѕɴow, or rαιɴ ιѕ ɴo dιғғereɴт ғroм wιɴтer тo вelιeve, тнαт eмpтy ѕpαce ιѕ ɴoт eɴoυɢн ғor yoυ!

برف ببارد، یا باران… تفاوتی ندارد؛ برای باور زمستان، همین جای خالی ات کافی ست!!!
❄️☃️

🎼 I know you
🎧 Skylar Grey

❄️I believe, I believe there's love in you
Grid locked on the dusty avenues
Inside your heart, just afraid to go
I am more, I am more than innocent
But just take a chance and let me in
And I'll show you ways that you don't know
باور دارم، باور دارم در وجودت عشق است
مانند دريچه اى كه با خيابانى غبارآلود قفل شده
درون قلب تو پره از عشقه اما از ابرازش هراس داره
من معصوم و بى گناهم
اما به من فرصت بده به قلبت راه پيدا كنم
و من راه هايى را نشانت خواهم داد كه نميشناسى

☔️Don't complicate it,
Don't let the past dictate, Yeah,
I have been patient,
but slowly I'm losing faith
پيچيده اش نكن، اجازه نده
گذشته ات آينده تو را ديكته كند
من هميشه صبور بودم،
اما كم كم دارم ايمانم رو از دست ميدم

❄️So please, I know you baby
I know you baby
So please, I know you baby
I know you baby
خواهش ميكنم عزيزم
من تو را مى شناسم عزيز دلم

☔️I believe, I believe you could love me
But you're lost on the road to misery
And what I gave to you
I could never get back!
Don't complicate it,
Don't drive yourself insane
Yeah,
Say what you will but I know that you want to stay!
من باور دارم كه ميتونستى عاشقم باشى
اما در جاده اى به سوى ويرانى گم شدى
آنچه به تو دادم (قلب و احساسم را)
هرگز نميتونم پس بگيرم
پيچيده اش نكن، خودت رو ديوانه نكن
بگو چه ميخواهى بكنى، اما ميدانم كه ميخواهى بمانى

❄️So please, I know you baby
I know you baby
So please, I know you baby
I know you baby

☔️Chemicals rushing in,
I know it's you that I belong to
I'm burning like a cannonball in the air
Crashing into who I belong to
Uh uh, uuuuh uuuuh uh
احساساتم بهم هجوم ميارن
ميدونم كه فقط به تو تعلق دارم
دارم مثل يك گلوله در هوا ميسوزم
دارم به سمت كسى كه بهش تعلق دارم سقوط ميكنم

❄️I have been patient,
but slowly I'm losing faith
Please, I know you baby
I know you baby
So please, I know you baby
I know you baby
#متن_موزيك
🌨❄️☔️❄️🌨

ويلی: تو اينجا چیكار می‌كنی؟
چارلی: خوابم نمی‌برد. قلبم داشت آتش می‌گرفت.
ويلی: خوب، معلومه غذا خوردن بلد نيستی! بايد يه چيزی راجع به ويتامين و اين حرف‌ها ياد بگيری.
چارلی: اون ويتامين‌ها چه فايده‌ای داره؟
ويلی: اونا استخوناتو درست می‌كنن.
چارلی: آره، اما قلب آدم كه استخون نيست!

📕 مرگ فروشنده
✍🏼 آرتور ميلر
#englishliterature #play

📚Journey to the Center of the Earth, also translated with the variant titles A Journey to the Centre of the Earth and A Journey into the Interior of the Earth, is a classic science fiction novel by Jules Verne. It was first published in French in 1864, then reissued in 1867 in a revised and expanded edition. 
#Englishliterature #story

📝 Analysis;

💭Journey to the Center of the Earth (French: Voyage au centre de la Terre), also translated with the variant titles A Journey to the Centre of the Earth and A Journey into the Interior of the Earth, is a classic science fiction novel by Jules Verne. It was first published in French in 1864, then reissued in 1867 in a revised and expanded edition. Professor Otto Lidenbrock is the tale's central figure, an eccentric German scientist who believes there are volcanic tubes that reach to the very center of the earth. He, his nephew Axel, and their Icelandic guide Hans rappel into Iceland's celebrated inactive volcano Snæfellsjökull, then contend with many dangers, including cave-ins, subpolar tornadoes, an underground ocean, and living prehistoric creatures from the Mesozoic and Cenozoic eras (the 1867 revised edition inserted additional prehistoric material in Chaps. 37–39). Eventually the three explorers are spewed back to the surface by an active volcano, Stromboli, located in southern Italy.

💭This book is about human nature. Compassion, hatred, fear, love and intense passion in every form. It is the story of a group of people, and their actions and responses to another group of people, who happen to be trying to move from point A to point B on this planet of ours, for whatever reasons.

💭The climax of Journey to the Center of the Earth occurs when Axel and his companions accidentally create a deep fissure in a cave that leads down into a dark tunnel. They are onboard a raft at the time, and their raft is sucked down into the cleft in the rock along with the water from a vast underground lake.

💭The conflict of this book is character vs. nature, or the group versus the journey to the center of the Earth. This is because they face many hardships on their way to the center of the Earth, like when Axel is separated from the rest of the group, and when a storm hits while they are on the Lindenbrock Sea.

💭The Journey is a cross-continental story that explores the idea of culture, not just as tradition but as an expression of love. When Bee (Yew) returns to Malaysia for the first time in a decade - she introduces her conservative father Uncle Chuan (Lee) to her happy-go-lucky British fiancé, Benji (Pfeiffer).

💭At the end of Journey to the Center of the Earth, Professor Lidenbrock, Axel, and their guide Hans are brought back to the earth's surface by a volcanic eruption. The lava from the eruption pushes their raft through a volcanic vent, and they emerge on the island of Stromboli.
#englishliterature

📚 ژول ورن (به فرانسوی: Jules Verne) (۱۹۰۵-۱۸۲۸) نویسنده و آینده‌نگر فرانسوی بود که کتابهای زیادی با مضمون علمی-تخیلی نوشت. او هنگامی از سفر به هوا و فضا و زیر دریا در داستان‌های خود سخن گفت که هنوز بشر نتوانسته بود وسایل و امکانات چنین سفرهایی را فراهم کند. آثار او از نظر ترجمه به زبان‌های دیگر بعد از آثار آگاتا کریستی در رده دوم جهانی هستند. سفر به مرکز زمین یکی از شاهکاری های ژول ورن می باشد.
#ادبیات_انگلیسی

📚 سفر به مرکز زمین

▫️روزی پرفسور لیدن براک با عجله وارد خونه میشه و کتابی قدیمی رو در دست داره که به صورت اتفاقی پیداش کرده.وقتی که کتاب رو ورق میزنه متوجه کاغذی میشه که در بین صفحات کتاب قایمش کردن و روی این کاغذ جمله ای رمز گونه نوشته شده. پرفسور بر خودش و برادر زادش آکسل خواب و خوراک رو حرام میکنه تا موقعی که رمز جمله رو کشف کنه. تا اینکه به صورت خیلی اتفاقی آکسل کشفش میکنه و متوجه میشن که در گذشته ای بسیار دور دانشمندی ایسلندی تونسته از دهانه ی آتشفشانی وارد زمین بشه و خودش رو به مرکز زمین برسونه. پرفسور لیدن براک که فردی بسیار ماجراجو و کله شقیه بلافاصله بارو بندیل سفر رو میبنده و همراه برادر زادش به ایسلند سفر میکنه و به سمت همون دهانه آتشفشان روانه میشه. در این سفر مردی ایسلندی به نام هانس نیز به عنوان راهنما همراهیشون میکنه و پس از مشقت های فراوان دهانه رو پیدا میکنن و این شروع ماجراجویی عظیم و کلی اتفاقات هیجان انگیز در این کتاب فوق العادست.

#ادبیاتانگلیسی #خلاصه

📝 بررسی

▪️سفر به مرکز زمین رمانی پرحادثه از ژول ورن، نویسنده فرانسوی، منتشر شده به سال 1864. در خانه آرام محله قدیمی هامبورگ، آکسل به کارهای عموی تند خوی خود، پروفسور لیدنبروک، که زمین­‌شناسی متبحر است کمک می­‌کند و به آکسل دختر خوانده اوگراوبن در نهان عشق می­‌ورزد، پس از کشف یک نوشته رمزی و کهنه نظم امور ناگهان به هم می­‌ریزد. در این نوشته رمزی، آرنه ساکنوسم، کیمیاگر ایسلندی قرن شانزدهم، شرح می­‌دهد که چگونه از طریق یکی از دهانه‌­های کوه آتش­فشان خاموش اسنِفِلس در ایسلند تا مرکز کره زمین پیش رفته است. پروفسور لیدنبروک، بی‌­آنکه لحظه‌­ای را هدر دهد گروهی را برای سفر اکتشافی آماده می­‌سازد. و یک ماه بعد، به دنبال یک راهنمای ایسلندی به نام بیلکه، که برعکس پروفسور مردی خونسرد و بلغمی مزاج است، عمو و برادرزاده از راه همان دهانه آتش­فشان خاموش وارد زمین می­‌شوند. این سفر پر از حوادث هیجان­‌آور است. از جمله: گم شدن و پیدا شدن آکسل، تشنگی، عبور از روی یک دریای زیرزمینی که به نور پدیده الکتریکی ناشناخته‌­ای روشن است و بر کناره­‌های آن رستنیه‌ای کوه پیکر از دوران دوم زمین شناسی سر برآورده است؛ نبرد مرگ و زندگی میان دو دایناسور؛ برخاستن توفان و غرق شدن کلک آنها؛ کشف سنگواره انسان دوره چهارم زمین شناسی، که  بعدا موضوع سخنرانی عالمانه پروفسور قرار می­‌گیرد؛ سپس، برخورد با یک موجود زنده (انسان یا حیوان)، و نهایتا گمگشتگی در منطقه ای ناشناخته.  در ادامه یک خنجر زنگ­زده و حروف حک شده بر صخره بار دیگر راه را به آنها نشان می­‌دهد، ولی بدبختانه راه بر اثر زلزله بسته شده است. مانع را مین­‌گذاری می‌­کنند و خود روی کلک در میان دریاچه منتظر می­‌مانند. مین منفجر می‌­شود و همه چیز را زیر و رو می­‌کند. مسافران ما همان راه ساکنوسم را در پیش می­‌گیرند. ولی، دریا همراه آنهاست. پس از سقوط هولناک در گردابهای خروشان، آب کلک را در یکی از تونلهای عمودی به بالا می­‌راند و بر اثر گرمای مواد مذاب بخار می­‌شود. سپس، در میان آتش­فشانهای سهمگین، مسافران ما که از دهانه خاموش کوه اسنفلس (در ایسلند) به درون زمین رفته بودند از دهانه پرجوش و خروش کوه استرومبولی (در ایتالیا) به بیرون پرتاب می‌­شوند.

▪️کتاب محتوای ادبی قابل توجهی دارد. مناظر وهم‌­آمیز، به صورت مجسم و بی­‌پیرایه وصف شده است. سه قهرمان رمان از زنده‌­ترین آفریده‌­های ژول ورن‌­اند و شخصیتها از نظر روانشناسی منسجم و منضبط­‌اند و با توفیق کامل و در تقابلی سنجیده و دلپذیر همدیگر را متعادل می­‌کنند.
#بررسی #ادبیاتانگلیسی

🔸Jules Gabriel Verne  
(8 February 1828 – 24 March 1905) was a French novelist, poet, and playwright. His collaboration with the publisher Pierre-Jules Hetzel led to the creation of the Voyages extraordinaires,[3] a series of bestselling adventure novels including Journey to the Center of the Earth (1864), Twenty Thousand Leagues Under the Seas (1870), and Around the World in Eighty Days (1872). His novels, always well documented, are generally set in the second half of the 19th century, taking into account the technological advances of the time.
#englishliterature #story

🔸ژول گابریل ورن
(۸ فوریه ۱۸۲۸ – ۲۴ مارس ۱۹۰۵)
▫️نویسنده، شاعر و نمایش‌نامه‌نویس فرانسوی بود که بیشتر شهرتش را مدیون نگارش داستان‌های ماجراجویانه‌ای است که دنیای داستان‌های علمی–تخیلی را دگرگون کردند، ژول ورن بیشترین آثار ترجمه شده در جهان را داشته است.

▫️ژول ورن در هشتم فوریه (۱۸۲۸) در یک خانوادهٔ مرفه در منطقهٔ بندری شهر نانت فرانسه متولد شد. به خواست پدرش تحصیلاتش را در رشتهٔ حقوق به پایان برد، اما ذوق نمایشنامه‌نویسی و رمان‌نویسی او را بر آن داشت که کم‌کم به سوی ادبیات کشیده شود. اگر چه در ابتدا در این کار موفق نبود و از دیدگاه مالی هم در مضیقه قرار گرفته بود، اما پس از آن به سرعت پیشرفت کرد.

▫️ژول ورن در سال 1857 ازدواج کرد و چند سالی به عنوان کارگزار در بازار سهام پاریس مشغول شد. هر چند شغل ژول ورن در آن زمان نویسندگی نبود، او علاقه‌ی خود را رها نکرد. او باز هم می‌نوشت و برای تحقیقات به کتابخانه‌ی ملی فرانسه می‌رفت. او آرزو داشت که به شیوه‌ای جدید رمان بنویسد و در آن حقایق علمی را با داستان‌های ماجراجویانه درهم بیامیزد. در سال 1862، ژول ورن با شخصی به پیر هتزل آشنا شد. همین آشنایی باعث شد که باب تازه‌ای در زندگی ژول ورن باز شود.

▫️پیر هتزل ناشر بود و با ژول ورن توافق کرد که نخستین رمان ژول ورن را با نام «سفرهای شگفت‌انگیز» منتشر کند. طولی نکشید که این رمان به محبوبیت جهانی دست پیدا کرد و پرفروش شد. پس از موفقیت این رمان، هتزل به ژول ورن قراردادی طولانی‌مدت را پیشنهاد کرد و از او خواست که رمان‌های علمی-تخیلی بیشتری بنویسد. ورن پس از این پیشنهاد عطای بازار سهام را به لقای آن بخشید و به نویسنده‌ای تمام‌وقت تبدیل شد. همکاری هتزل با ژول ورن بیش از 40 سال به طول انجامید و در این سال‌ها ژول ورن بیش از 60 کتاب نوشت. ژول ورن در 24 مارس سال 1905 در آمیان فرانسه و در 77 سالگی درگذشت.
#ادبیاتانگلیسی #نویسنده

▫️آدم یه عمر زحمت میکشه و یه خونه میخره، بعد از اون همه زحمت، مالک خونه میشه، اما هیچکس نیست که تو خونه زندگی کنه!

📕مرگ فروشنده
✍ آرتور_میلر
#quote #english

"The Raven" is a narrative poem by American writer Edgar Allan Poe. First published in January 1845, the poem is often noted for its musicality, stylized language, and supernatural atmosphere. It tells of a distraught lover who is paid a mysterious visit by a talking raven. 

✍ Edgar Allan Poe
#Englishliterature #literature

📚The Raven

Once upon a midnight dreary, while I pondered, weak and weary, Over many a quaint and curious volume of forgotten lore—
While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping, As of some one gently rapping, rapping at my chamber door. “’Tis some visitor,” I muttered, “tapping at my chamber door—
Only this and nothing more.” Ah, distinctly I remember it was in the bleak December; And each separate dying ember wrought its ghost upon the floor. Eagerly I wished the morrow;—vainly I had sought to borrow From my books surcease of sorrow—
sorrow for the lost Lenore—
For the rare and radiant maiden whom the angels name Lenore—
Nameless here for evermore. And the silken, sad, uncertain rustling of each purple curtain Thrilled me—
filled me with fantastic terrors never felt before; So that now, to still the beating of my heart, I stood repeating “’Tis some visitor entreating entrance at my chamber door—
Some late visitor entreating entrance at my chamber door;—
This it is and nothing more.” Presently my soul grew stronger; hesitating then no longer, “Sir,” said I, “or Madam, truly your forgiveness I implore; But the fact is I was napping, and so gently you came rapping, And so faintly you came tapping, tapping at my chamber door, That I scarce was sure I heard you”—here I opened wide the door;— Darkness there and nothing more. Deep into that darkness peering, long I stood there wondering, fearing, Doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before; But the silence was unbroken, and the stillness gave no token, And the only word there spoken was the whispered word, “Lenore?” This I whispered, and an echo murmured back the word, “Lenore!”—
Merely this and nothing more. Back into the chamber turning, all my soul within me burning, Soon again I heard a tapping somewhat louder than before.
“Surely,” said I, “surely that is something at my window lattice; Let me see, then, what thereat is, and this mystery explore— Let my heart be still a moment and this mystery explore;— ’Tis the wind and nothing more!” Open here I flung the shutter, when, with many a flirt and flutter, In there stepped a stately Raven of the saintly days of yore; Not the least obeisance made he; not a minute stopped or stayed he; But, with mien of lord or lady, perched above my chamber door— Perched upon a bust of Pallas just above my chamber door—
Perched, and sat, and nothing more. Then this ebony bird beguiling my sad fancy into smiling, By the grave and stern decorum of the countenance it wore,
“Though thy crest be shorn and shaven, thou,” I said, “art sure no craven, Ghastly grim and ancient Raven wandering from the Nightly shore—
Tell me what thy lordly name is on the Night’s Plutonian shore!” Quoth the Raven “Nevermore.” Much I marvelled this ungainly fowl to hear discourse so plainly, Though its answer little meaning—
little relevancy bore; For we cannot help agreeing that no living human being Ever yet was blessed with seeing bird above his chamber door—
Bird or beast upon the sculptured bust above his chamber door, With such name as
“Nevermore.”
But the Raven, sitting lonely on the placid bust, spoke only That one word, as if his soul in that one word he did outpour. Nothing farther then he uttered—
not a feather then he fluttered—
Till I scarcely more than muttered “Other friends have flown before—
On the morrow he will leave me, as my Hopes have flown before.” Then the bird said “Nevermore.” Startled at the stillness broken by reply so aptly spoken, “Doubtless,” said I, “what it utters is its only stock and store Caught from some unhappy master whom unmerciful Disaster Followed fast and followed faster till his songs one burden bore— Till the dirges of his Hope that melancholy burden bore Of ‘Never—nevermore’.” But the Raven still beguiling all my fancy into smiling, Straight I wheeled a cushioned seat in front of bird, and bust and door;
Then, upon the velvet sinking, I betook myself to linking Fancy unto fancy, thinking what this ominous bird of yore— What...

✍ Edgar Allan Poe