🔶افزایش فقر و موج جدیدی از خشونت علیه زنان پناهجو


◾از مجموعه آثار ارائه‌شده به مناسبت ۲۵ نوامبر و ۱۶ روز نارنجی، به دعوت دیدبان آزار


◾عنوان: زن پناهجو/زن مهاجر
◾اثر: اردشیر رستمی


🔹️هفته گذشته کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR)، به مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان و ۱۶ روز نارنجی، در بیانیه‌ای اعلام کرد که از هر پنج زن پناهجو، یک نفر با خشونت جنسی مواجه شده است و وضعیت همچنان در سطح جهانی رو به وخامت می‌رود. در این بیانیه اعلام شده که شدت گرفتن فقر و فشار اقتصادی، موج جدیدی از خشونت را علیه زنان پناهجو، آواره و بدون تابعیت به راه انداخته است. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در حالی درباره افزایش خشونت علیه زنان پناهجو هشدار می‌دهد که این نهاد نتوانسته به بسیاری از تعهداتش برای بهبود وضعیت پناهجویان عمل کند.

🔹️بسیاری از زنان مهاجر روهینگیایی در بنگلادش، زنان مهاجر کارگر در کشورهای حاشیه خلیج فارس، پناهجویان سوری، افغانستانی و ایرانی در ترکیه، استرالیا و یونان، زنان مکزیکی در مرزهای آمریکا و زنان آفریقایی که برای گرفتن پناهندگی راهی اروپا می‌شوند، تجربه‌ای مشترک دارند: خشونت جنسی و جنسیتی. اگرچه وضعیت برای بسیاری از مردان پناهجو هم اسفناک است اما زنان و دگرباشان پناهجو، بیشتر در معرض خشونت‌های جنسی هستند. افرادی که عموما به ناچار کشور خود را ترک می‌کنند و در مرزها، کمپ‌های اسکان پناهجویان و یا از سوی شرکای جنسی‌ در کشور میزبان مورد خشونت قرار می‌گیرند.

🔹 خشونت خانگی، اخاذی، تبعیض، مشکلات بهداشتی، رابطه جنسی اجباری، آزار جنسی دسته‌جمعی با هدف تحقیر، بردگی جنسی از سوی باندهای قاچاق انسان و تجاوز از جمله خشونت‌هایی است که زنان پناهجو تجربه می‌کنند. بسیاری از آنها اگر درخواست‌های جنسی ماموران امور پناهجویان را رد کنند، تهدید به «رد مرز» می‌شوند و بنابراین چاره‌‍ای جز تسلیم در برابر این خشونت‌ها نمی‌یابند. در آمریکا برخی از زنان مهاجر که برای دفاع از خود شریک زندگیشان را می‌کشند، با وضعیت بدتری در زندان‌ها مواجه می‌شوند یا پس از آزادی، از کشور میزبان اخراج می‌شوند.

🔹علی‌رغم تمامی دشواری‌ها، زنان پناهجو و مهاجر در بعضی از نقاط جهان برای مبارزه با خشونت‌های مبتنی بر جنسیت، خودشان دست به کار شده‌اند. «دبورا»، یکی از ۱۶ زن پناهنده میانماری در کوالالامپور، پایتخت مالزی است که گروه حمایتی آنلاین را در این کشور برای زنان آسیب‌دیده از خشونت جنسیتی اداره می‌کند.

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://harasswatch.com/news/1864/


#16روزنارنجی #۲۵نوامبر_روز_جهانی_مبارزه_با_خشونت_علیه_زنان #هنرضدخشونت

#دیدبان_آزار
@harasswatch

▪️از مجموعه آثار ارائه‌شده به مناسبت ۲۵ نوامبر و ۱۶ روز نارنجی، به دعوت دیدبان آزار

▪️عنوان: نامنطبق
▪️تصویرگر: میلاد موسوی

🔹طبق آمار جدیدی که کمپین حقوق بشر، بزرگ‌ترین سازمان مدافع حقوق جامعه LGBTQ در آمریکا منتشر کرده است، سال ۲۰۲۱ تاکنون مرگ‌بارترین سال برای افراد ترنس بوده است. این سازمان طی یک سال گذشته مرگ ۴۷ فرد ترنس یا جنسیت نامنطبق را ثبت کرده است. رقمی که از زمان آغار فعالیت این سازمان در سال ۲۰۱۳ بی‌سابقه بوده است. در این گزارش، عنوان شده که ادبیات ترنس‌هراسانه رهبران سیاسی و چهره‌های مشهور، در افزایش بی‌سابقه خشونت علیه افراد ترنس و جنسیت نامنطبق دخیل بوده است. از این ۴۷ قربانی، ۲۹ نفر سیاه و ۸ نفر مهاجر اهل آمریکای لاتین بوده‌اند.

🔹میزان خشونت و تبعیضی که افراد و اجتماعات ترنس تجربه می‌کنند شوکه‌کننده است. چند ماه پیش بود که علیرضا فضلی، جوان ۲۰ ساله هم‌جنسگرا توسط مردان خانواده‌اش به قتل رسید. در ایران امکان مستند کردن و مرئی‌سازی این خشونت‌ها- که پشتوانه قانونی نیز دارند- محدود بوده است. با این حال تحقیقات دیگر نقاط دنیا نشان می‌دهد که بیشترین میزان خشونت جنسی و جنسیتی متوجه دگرباشان است. حتی در کشورهایی که دگرباشان از حقوق قانونی برخوردارند، پیمایش‎‌ها و تحقیقات از خشونت گسترده علیه این افراد پرده‌ برداشته‌اند. به گزارش رویترز نتایج پیمایشی ملی در نیوزیلند نشان می‌دهد حدود یک سوم افراد ترنس در این کشور تجاوز جنسی را تجربه کرده‌اند. بر اساس نتایج این پیمایش، احتمال خودکشی ترنس‌ها پس از تجاوز دو برابر بیشتر از سایرین است. همچنین ترنس‌‌ها تقریبا سه برابر زنان، خشونت جنسی را تجربه کرده‌اند.

🔹سال گذشته سازمان «شش رنگ»، گزارشی تحقیقی و تفصیلی از وضعیت جامعه ال‌جی‌بی‌تی در ایران ارائه کرد که نشان می‌دهد، هوموفوبیا و انگ‌های فرهنگی علیه گرایش جنسی و هویت جنسیتی در جریان شیوع کرونا بیش از قبل شده است. طبق این گزارش، ۴۴ درصد پاسخ‌دهندگان بعد از تعطیلی مراکز آموزشی برای بیش از سه ماه خانه‌نشین شده‌اند و این شرایط آنها را در برابر خشونت خانگی یا تبعیض‌های ناشی از هویت جنسیتی آسیب‌پذیرتر کرده است. ۱۴ نفر از شرکت‌کنندگان گفته‌اند که آشکار شدن گرایش‌شان در وضعیت شبه قرنطینه، باعث خشونت خانگی کلامی یا فیزیکی یا انزوای آنها شده است.»

🔹میزان خشونت و تبعیضی که افراد ترنس تجربه می‌کنند شوک‌آور است و در عین حال آمارهای محدودی از این خشونت‌ها در دسترس است. طبق نتایج نظرسنجی سال ۲۰۱۵ در آمریکا، ۴۶ درصد از پاسخ‌دهندگان طی سال ۲۰۱۴ مورد آزار کلامی قرار گرفته‌اند. این آزارهایی است که صرفا ترنس بودن فرد را مورد هدف قرار داده است. ۹ درصد هم حملات فیزیکی را تجربه کرده‌اند. حدود ۵۰ درصد از پاسخ‌دهندگان در طول زندگی مورد تعرض جنسی قرار گرفته‌اند. اما بالاترین آمار عموما مربوط به زنان ترنس سیاه است که خشونت را به صورت متقاطع و مضاعف متحمل می‌شوند. در سال ۲۰۱۹، ۹۱ درصد از افراد ترنسی که به قتل رسیده‌اند، زنان ترنس سیاه ساکن جنوب بوده‌اند.

آلبوم را ورق بزنید و طرح‌های پیشین میلاد موسوی را ببینید:

تصویر دوم و سوم : دختران خیابان انقلاب
تصویر چهارم: آزار خیابانی
تصویر پنجم: دختر آبی


#۲۵نوامبر_روز_جهانی_مبارزه_با_خشونت_علیه_زنان #هنرضدخشونت #۱۶روزنارنجی

#دیدبان_آزار
@harasswatch

🔻نصب پوسترهای منع آزار خیابانی در منیریه تهران

🔶《با یک متلک چه از شما کم می‌شود》

🔹️پسر جوانی پشت میزش نشسته و پوسترها را که می‌بیند لبخندی تمسخرآمیز می‌زند:

- به چی می‌خندید؟

- به این پوسترها. جدی دارید این کار رو می‌کنید؟

- بله، خب مسئله جدی‌ای هست

- حالا فرضا یه نفر هم بهتون بگه چه لاک قشنگی، چی ازتون کم می‌شه؟

🔹️از اینجا بحث ما شکل می‌گیرد. پسر تصور می‌کند زیادی سخت می‌گیریم و نباید از این حرف‌ها آزار ببینیم. برایش از رنج‌ها و تجربه‌هایمان می‌گوییم و اینکه چقدر ترسناک است حس کنی وجب به وجب بدنت زیر ذره‌بین قرار دارد و چقدر چندش‌آور است اشاره رهگذر غریبه به بخش‌های مختلف بدنت با استفاده از الفاظ رکیک جنسی.

🔹️می‌گوید: «خب اینجور آدم‌ها بیمار و بی‌فرهنگند اما شما هم اگر طور دیگری لباس بپوشید این اتفاق‌ها براتون نمی‌افته. من خودم یک خانمی که با چادر از جلوی مغازه‌ام رد میشه خجالت می‌کشم حتی نگاهش کنم چه برسه به اینکه متلک بگم.» همراهم می‌گوید اما تجربه‌ها و تحقیق‌ها می‌گن اینطور نیست، زنان چادری هم از این آزارها در امان نیستند و تجربه یکی از دوستان چادری‌اش را مثال می‌زند که با متلک‌هایی مثل «فکر کردی نمی‌تونم تصورت کنم»، «زیرش چی داری؟»، «تو چادر نپوشی هم کسی نگات نمی‌کنه» و هم‌چنین دست‌درازی مواجه بوده است. مغازه‌دار جوان با لبخند می‌گوید: «رسما مخ آدم را شست‌وشو می‌دهید. دو تا پوستر برایم بچسبانید.»

🔹️از او می‌پرسم که آیا با حجاب اجباری موافق است؟ نه به حجاب اجباری و نه حتی به خود حجاب اعتقادی ندارد. با این حال همان حرف تبلیغات رسمی را می‌زند. حجاب مصونیت است، زنی که حجاب "درست" نداشته باشد خودش مجوز آزار جنسی را صادر کرده است. این یکی از تکراری‌ترین حرف‌هایی است که در گفت‌وگوهای میدانی از مردم می‌شنویم. جوان، پیر، مذهبی و غیرمذهبی هم ندارد. می‌گویند بالاخره قاتون این است و طبیعی است که وقتی مانتوهای شاد و رنگی، چسبان، کوتاه و ... بپوشید متلک می‌شنوید.

🔹️البته منظور همه این نیست که اگر می‌خواهید امن باشید، نپوشید، بلکه عده‌ای می‌گویند باید انقدر پوشید تا چشم مردم عادت کند. با این حال جالب است که حجاب اجباری تا چه اندازه در عادی‌سازی آزارهای جنسی در جامعه ایرانی موثر بوده است. در یک نانوایی هم مرد مسنی همین حرف را می‌زند: «پوستر را بچسبانید اما دخترم جسارت نباشد، بالاخره قانون چنین می‌گوید، خب خانم‌ها هم باید رعایت بکنند که چنین اتفاق‌هایی نیفتد.» می‌گویم: «فرض کنیم قانون حجاب اجباری لغو شود و زنان بتوانند با پوشش دلخواه بیرون بیایند. آن موقع هم باید به زنان بگوییم رعایت کنند؟»

#دیدبان_آزار
@harasswatch

▪️سوم دسامبر، روز جهانی افراد دارای معلولیت

🔻به عنوان یک زن دارای معلولیت، هر روز در خیابان مورد آزار قرار می­‌گیرم

🔶جنبش #MeToo برای ما کجا است؟


✍🏽نویسندگان: امی کاوانا و هانا میسون بیش

🖊برگردان: نیلوفر عدنانی


🔹به عنوان زنی نابینا که دنیا را با یک عصای سفید جهت­‌یابی می‌­کند، هر روز افرادی کاملا غریبه به من دست­‌درازی می­‌کنند. اتفاق افتاده که در فضاهای عمومی، توسط مردم و بدون آنکه نظر من را بپرسند، به قطار اشتباه سوار شوم و در بین جمعیت به سمت اشتباه، کشیده شوم. افراد زیادی می­‌خواهند که کمک کنند؛ اما هرگز فکر نمی­‌کنند که اگر بدون درخواست کمک، به سمتی ناخواسته کشیده شوند، چقدر ترسناک خواهد بود. آنچه این تماس­‌های بدون کسب رضایت را ترسناک‌­تر میکند، این است که من هیچ وقت متوجه نمی­‌شوم که آیا این مورد واقعا دست یاری­‌دهنده‌­ای است و یا یک تعرض جنسی دیگر.

🔹اخیرا، در محل تقاطع خطوط عابر پیاده ایستاده بودم که مردی اعلام کرد: «من حواسم هست و از تو مراقبت می­‌کنم». او مرا به سمت دیگر خیابان کشاند و تا وقتی به سمت دیگر نرسیدیم، نرفت. سپس، شروع به نوازش بازویم کرد، پستان­‌هایم را لمس می­‌کرد و هم‌زمان می­‌گفت که می­‌خواهد از من مراقبت کند. تلاش کردم فرار کنم و به محض اینکه حرکت کردم، مرا تعقیب کرد. در حالی که دائم می­‌پرسید که کجا زندگی م‌ی­کنم، آیا دوس‌ت­پسری دارم، به سمت کدام قطار می‌­روم و اینکه می­خواست من را همراهی کند. وحشت کرده بودم، اما خوشبختانه راهم را تا نزدیک­‌ترین ایستگاه قطار می‌دانستم، و طبق معمول، کارمندان فوق­‌العاده­ مترو برای نجاتم آمدند و به من اطمینان دادند که در کمال امنیت، به قطار مورد نظرم خواهم رسید.

منبع: هافینگتن پست

#دیده‌بان_آزار

@harasswatch

ادامه این مطلب را در لینک زیر بخوانید:

http://harasswatch.com/news/1388/

▪️روز جهانی افراد دارای معلولیت

🔻ضرورت رهایی زنان به حاشیه‌رانده شده از چنگال خشونت‌های جنسی

🔶 چرا زنان دارای معلولیت به جنبش #MeToo نپیوسته‌اند؟

✍نویسنده: ماریا پالاسیوس
🖊برگردان:  غنچه قوامی


🔹️عوامل متعددی در تثبیت و تقویت سکوت زنان دارای معلولیت دخیل است. در آغاز، نگاهی بیندازیم به اینکه جامعه نسبت معلولیت و رابطه جنسی را چگونه فهم می‌کند؟ اسطوره‌های پیرامون معلولیت، فرد دارای معلولیت را فاقد هرگونه میل جنسی می‌داند. از این منظر سوژه معلول یا آسکسوال است و یا به شکلی ترحم‌آمیز جنسی‌زدایی می‌شود. به عبارت دیگر هر ذهن یا بدنی که در هنجارهای روزمره سکسوالیته و مطلوبیت/جذابیت جنسی نمی‌گنجد، غیرجنسی است. زنان معلول، غیرجذاب و ناخواستنی به شمار می‌آیند و بدن به لحاظ جنسی نامطلوب، در برابر تعرض و تجاوز جنسی، ایمن تصور می‌شود. این اسطوره آسیب‌زا نه تنها مقوم توانمندگرایی است، بلکه این حقیقت را که سکس و کامجویی جنسی منشا خشونت نیست، نادیده می‌گیرد.

🔹️ذهن ما، شیوه‌هایی برای محافظت در مقابل برخی حقایق ابداع می‌کند. یکی از خاطرات تکان‌دهنده و تکراری ما که با معلولیت بزرگ شده‌ایم، برهنه شدن و رژه رفتن در مقابل چشم پزشکان مرد است. پزشکانی قدرتمند که بنا بود برای آینده بدن‌هایمان تعیین تکلیف کنند. ما برای مواجهه با این تجربه، یاد گرفتیم که خود را از بدن‌های معلول و برهنه‌مان جدا کنیم. به عبارت دیگر با بدن‌هایمان قطع ارتباط می‌کنیم. این یکی از رایج‌ترین مهارت‌های تاب‌آوری است که ما آموخته‌ایم. و همین حس بیگانگی با بدن، در چگونگی عکس‌العمل‌های ما در برابر خشونت جنسی تاثیر می‌گذارد.

🔹️سکوت، به زنان معلول تحمیل می‌شود. تعصبات توانمندگرایانه به زن معلول حقنه می‌شود. آنقدر که در نهایت شیرفهم می‌شود اتفاقی که برایش افتاده، خشونت جنسی نبوده است. انقدر این دروغ‌ها تکرار می‌شوند که زن معلول توجیه می‌شود که به آنچه بر بدنش رفته، رضایت داشته است، آنقدر که باور کند به آزارگر احساس علاقه دارد، که بپذیرد پزشکان، پرستاران، رزیدنت‌ها و تمامی افرادی که می‌آیند و می‌روند، فقط حسن نیت دارند و خیر و مصلحتش را می‌خواهند.

🔹️بسیاری از زنان دارای معلولیت، هرگز نمی‌آموزند که حق نه گفتن، حق مقاومت دارند. بدن‌های معلول ما به قدری مدیکالیزه و مجبور به سکوت شده که پذیرفته‌ایم متعلق به ما نیستند. گویی حق مالکیت خود بر بدن‌هایمان را تسلیم کرده‌ایم. یکی از معضلات ما زنان معلولیت، همین ناتوانی در اعمال حق مالکیت بر بدن است. از پزشک، پرستار، فیزیوتراپ و مراقب گرفته تا اطرافیان و خانواده و ...، برای تن ما حریم شخصی قائل نمی‌شوند. نیاز روزمره ما به مراقبت‌های بعضا ابتدایی، حفظ حریم شخصی را به امر غیرممکن تبدیل کرده است.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://harasswatch.com/news/1866/

🟠#هم‌صدایی_نارنجی
فایل دوم

«بیا و هم‌صدا شو با من، تا با هم فریادی شویم علیه تجاوز و متجاوزان.»

▪️دومین شماره پادکست ۱۶گانه متوالی #منع_خشونت_علیه_زنان درنگ را می‌شنوید.
در این شماره به موضوع راه‌ حل‌های اثبات حقوقی مسئله تجاوز پرداخته‌ایم.
درنگ جایز نیست، گوش دادن به «درنگ» را آغاز کنید.

🔘درنگ را از طریق Castbox نیز می‌توانید بشنوید.
🆔@majma_alz
🆔Instagram ID
#مجمع_الزهرا🍃

🔶انجمن تنیس زنان در حمایت از پنگ شوای تمامی رقابت‌ها در چین را تعلیق کرد

🔹استیو سیمون، رئیس انجمن تنیس زنان روز چهارشنبه اعلام کرد که این نهاد ورزشی تمامی رقابت‌ها در چین و هنگ‌کنگ را به دلیل نحوه برخورد با پنگ شوای، زن تنیس‌باز چینی، به حالت تعلیق در آورده است.

🔹به گزارش ایندیپندنت فارسی به نقل از وبسایت اکسیوس، این تصمیم به این دلیل مهم است که نشان می‌دهد ناکامی دولت چین در رسیدگی به اتهامات مطرح شده از سوی پنگ شوای در مورد آزار جنسی همچنان مورد نگرانی این انجمن قرار دارد.

🔹شوای روز دوم نوامبر به‌طور علنی معاون سابق نخست‌وزیر چین را متهم کرد که او را مورد آزار جنسی قرار داده است. از آن زمان به بعد خبری از این ورزشکار نیست و کسی او را ندیده و ظاهرا مفقود شده است.

🔹رئیس انجمن تنیس زنان با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد «به مقام‌های چین فرصت داده شده تا به این سانسور پایان دهند، و به‌طور قابل تایید ثابت کنند که پنگ آزاد است و می‌تواند بدون واهمه یا دخالت کسی صحبت کند، و به‌طور کامل، عادلانه و شفاف در مورد اتهام آزار جنسی تحقیق کند.»

🔹استیو سیمون در ادامه نوشته است، «متاسفانه رهبری چین این موضوع بسیاری جدی را از هیچ طریق معتبری تحت رسیدگی قرار نداده است.» وی تاکید کرد که «انجمن تنیس زنان به روشنی گفته است که چه اقداماتی باید در این زمینه انجام گیرد و بار دیگر خواسته خود را برای انجام تحقیقات کامل و شفاف و بدون سانسور در مورد اتهام آزار جنسی مطرح شده از سوی پنگ شوای تکرار می‌کنیم.»

🔹پنگ شوای ۳۵ ساله از ورزشکاران مطرح تنیس حرفه‌ای زنان جهان است و بیش از دو هفته بعد از طرح اتهام آزار جنسی، شبکه تلویزیونی سی‌جی‌تی‌ان چین از ارسال ایمیلی توسط او خبر داده که به گفته سیمون موجب افزایش نگرانی‌ها درباره امنیت او شده است.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

🔶«قانون‌شکنان مراکشی» علیه پورن انتقامی و جرم‌انگاری روابط جنسی خارج از ازدواج مبارزه می‌کنند

🔹️دیدبان آزار: اوایل سال جاری بود که زنی در مراکش به علت انتشار انتقامجویانه ویدئوی خصوصی‌اش، به زندان افتاد. پارتنر سابق او بدون اطلاع از سکسشان فیلم گرفته و منتشر کرده بود. این زن که حنا نام دارد و مادر مجرد دو کودک است، پس از انتشار فیلم بابت توهین به عفت عمومی (ماده ۴۸۳) و روابط جنسی خارج از ازدواج (ماده ۴۹۰) به یک ماه حبس و پرداخت ۵۰۰ درهم جزای نقدی محکوم شد. این در حالی است که عامل انتشار ویدئو خارج از مراکش بوده و تا به امروز با هیچ مجازاتی روبرو نشده است.

🔹️بازداشت و محاکمه حنا، صدها زن مراکشی را روانه شبکه‌های اجتماعی کرد تا خواستار لغو ماده ۴۹۰ قانون مجازات شوند. ماده‌ای که برای رابطه جنسی خارج از ازدواج بین یک ماه تا یک سال حبس در نظر گرفته است. زنان هشتگ #STOP490 را روی یک صفحه قرمز درج و در اینستاگرام پست می‌کردند. موجی از تصاویر قرمز، اینستاگرام مراکشی‌ها را پر کرد و در توئیتر هم هزاران بار از این هشتگ استفاده شد.

🔹️سال گذشته هم سه زن کارزاری اینترنتی به راه انداختند و از قربانیان پورن انتقامی خواستند که تجربه‌هایشان را بازگو کنند. صدها زن از آنچه که بر آن رفته بود و از خشونت مجازی نوشتند. این جنبش با عنوان «به تو مربوط نیست» نام‌گذاری شده و هدف مبارزه با اکانت‌های آنلاین پورن انتقامی را دنبال می‌کند. «سوفیا ضرح»، هم‌بنیانگذار این کارزار می‌گوید در دوران شیوع پاندمی و قرنطینه ده‌ها صفحه در شبکه‌های اجتماعی ساخته شده‌اند که تصاویر خصوصی زنان مراکشی را منتشر می‌کنند: «ما پیام‌های شوکه‌کننده‌ای از زنان دریافت کردیم. برخی دختران پیام دادند و گفتند که از ترس انتشار تصاویرشان به خودکشی فکر می‌کنند.»

🔹️ در ماه اکتبر سال ۲۰۱۹، هاجر ریسونی، خبرنگار مراکشی نزدیک به اسلام‌گرایان میانه‌رو‌، بابت سقط جنین خودخواسته و غیرمجاز و هم‌چنین رابطه جنسی خارج از ازدواج در دادگاهی در رباط به یک سال حبس محکوم شد. ریسونی که هنگام خروج از کلینیک زنان به همراه نامزدش بازداشت شده بود، می‌گوید برای معاینه و به خاطر لخته خون نزد پزشک رفته بود اما به خاطر مطالبی که نوشته و به دلایل سیاسی برایش صحنه‌سازی کرده‌اند.

🔹️اگرچه ریسونی سفت و سخت اقدام سقط جنین خودخواسته را در دادگاه انکار کرد، به بهانه حکم صادره علیه او گروهی از فمینیست‌های مراکشی، مانیفستی با عنوان «قانون‌شکنان مراکش» در فیسبوک منتشر و علنا حمایت خود را از حق سقط خودخواسته جنین اعلام کردند: «از ریاکاری و تظاهر عصبانی هستیم و بابت سلامت روحی و جسمی زنانی که باید مخفیانه و با اضطرابی طاقت‌فرسا کورتاژ کنند، نگرانیم.»

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://harasswatch.com/news/1867/

🔻روایتی از تجاوز در زندان

🔸️اکنون برای نجات جان زندانیان دیگر می‌جنگم

✍برگردان: رها عسکری‌زاده

🔹️من یک زن کوییر، مادر چهار کودک، سه سگ، دو راسوی اهلی و یک سازمان غیرانتفاعی هستم. در سال ۲۰۱۳، بازداشت‌ و به ۱۲ ماه زندان محکوم شدم. روزی افسر زندان مرا کنار کشید و گفت باید با من صحبت کند. آستین پیراهنم را گرفت و به سمت سالن هدایتم کرد. گفت که دیده زندانی دیگری چیزی به من داده و او باید آن را از من بگیرد. گفتم که هیچ‌چیزی ندارم. سرتاپای مرا برانداز کرد و با پوزخندی گفت: «به‌هرحال می‌گردمت.» بدنم از گردن به پایین یخ کرد. می‌دانستم چه بلایی قرار است به سرم بیاید.

🔹️چشم‌هایم را پایین انداختم و از نگاه کردن به او خودداری کردم. مأمور در انباری را باز کرد. مرا به داخل اتاق هل داد و در را پشت سرش بست. تهدید کرد که مرا می‌کشد. وحشت کرده بودم، پشتم را به او و چشمانم را به زمین نگه داشتم، چون قرار نبود تا آخر عمر صورت این مرد در خاطرم حک شود. همان وقت بود که بی‌صدا شروع به شمردن کردم.

🔹️۷ دقیقه و ۳۴ ثانیه طول کشید. وقتی کارش تمام شد، بی‌صدا ایستادم، گریه کردم و سعی کردم ظاهرم را مرتب کنم. گفت: «صورتت را پاک‌کن دختر. دفعه بعد که مرا ببینی، التماسم می‌کنی که دوباره این کار را بکنم.» عاجزانه می‌خواستم که از جلوی چشمش دور شوم. به هیچ‌کس چیزی نگفتم. بعد از آن روز، به جز زمان‌هایی که بیرون رفتن اجباری بود، بند را ترک نکردم؛ و نهایتا در ماه نوامبر ۲۰۱۴ به خانه بازگشتم.

🔹️حالا من عادتی پنهانی دارم که فعالیت‌هایم را در بازه ۷ دقیقه و ۳۴ ثانیه‌ای جا بدهم. تلاش می‌کنم که این زمان را با چیزهای مثبتی پرکنم که جان می‌بخشد، به‌جای اینکه زندگی را بگیرد. در ۷ دقیقه و ۳۴ ثانیه، می‌توانم نامه‌ای حمایتگرانه به یک زندانی بفرستم. در ۷ دقیقه و ۳۴ ثانیه، می‌توانم قصه قبل از خواب را برای نوه‌ام بخوانم. در ۷ دقیقه و ۳۴ ثانیه، می‌توانم شگفت‌انگیزترین نامه سرشار از نفرت را به مدیران سازمان زندان‌ها و یا حتی خود فرماندار بنویسم. من در این ۷ دقیقه‌ها، بارها و بارها زندگی نجات داده‌ام و از جان‌ها حفاظت کرده‌ام. در این بازه زمانی، از شما چه کاری برای زندگی بخشیدن به دیگران برمی‌آید؟

🔹️به آدم‌هایی که پشت سرم در آن جهنم جا گذاشته بودم فکر کردم، آدم‌هایی که دوست داشتم. افراد ترنس در زندان، با شدیدترین خشونت‌ها مواجهند. مأموران، قفل در سلول یک زن ترنس را باز می‌گذارند تا زندانیان دیگر بتوانند دسترسی آسان به او داشته باشند و روی اینکه زن تا صبح زنده می‌ماند یا نه شرط می‌بندند. در سال 2016 سازمانی را جهت مبارزه برای امنیت و مراقبت درمانی زندانیان ترنس، تاسیس کردم.

#دیده‌بان_آزار
@harasswatch

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1868/

✅ دانشجویان متحد به مناسبت ۱۶ آذر، روز دانشجو برگزار می‌کند:

🔰 نشست مجازی «جنبش دانشجویی و مسئلۀ حق تحصیل» | روایت‌هایی از منع حق تحصیل

🔻با حضور فعالان سیاسی و دانشجویی

📆 چهارشنبه/ ۱۷ آذر/ ساعت ۲۱

📌 جهت شرکت در جلسه، از طریق لینک زیر وارد شوید:
https://www.clubhouse.com/event/mZbbdvXA

🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد