💠مولانا امیرالمؤمنین علیه‌السّلام:

تَجَهَّزُوا رَحِمَکُمُ اللّهُ فَقَدْ نُودِیَ فِيکُمْ بِالرَّحِيلِ وَ أَقِلُّوا الْعُرْجَةَ عَلَى الدُّنْيَا

خداوند شما را رحمت کند، آمادهٔ کوچ (از اين جهان) شويد، چرا که نداى رحيل در ميان شما داده شده است و علاقه و تکيهٔ خود را بر دنيا کم کنيد.

📚نهج‌البلاغه خطبهٔ ۲۰۴

«اَللّٰهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج»

🆔 @ahadisegoharbar

📗 😉 🗣 فضیلت شرکت در جلسه علم بر دیگر عبادات الهی

جَاءَ رَجُلٌ مِنَ الْأَنْصَارِ إِلَى النَّبِيِّ صلّی اللهُ علیه و آله فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ، إِذَا حَضَرَتْ جَنَازَةٌ أَوْ حَضَرَ مَجْلِسُ عَالِمٍ، أَيُّهُمَا أَحَبُّ إِلَيْكَ أَنْ أَشْهَدَ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صلّی الله علیه و آله: إِنْ كَانَ لِلْجَنَازَةِ مَنْ‏ يَتْبَعُهُا وَ يَدْفِنُهَا فَإِنَّ حُضُورَ مَجْلِسِ الْعَالِمِ أَفْضَلُ مِنْ حُضُورِ أَلْفِ جَنَازَةٍ، وَ مِنْ عِيَادَةِ أَلْفِ مَرِيضٍ، وَ مِنْ قِيَامِ أَلْفِ لَيْلَةٍ، وَ مِنْ صِيَامِ أَلْفِ يَوْمٍ، وَ مِنْ أَلْفِ دِرْهَمٍ يُتَصَدَّقُ بِهَا عَلَى الْمَسَاكِينِ، وَ مِنْ أَلْفِ حِجَّةٍ سِوَى الْفَرِيضَةِ، وَ مِنْ أَلْفِ غَزْوَةٍ سِوَى الْوَاجِبِ تَغْزُوهَا فِي سَبِيلِ اللهِ بِمَالِكَ وَ نَفْسِكَ. وَ أَيْنَ تَقَعُ هَذِهِ الْمَشَاهِدُ مِنْ مَشْهَدِ عَالِمٍ؟! أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ اللهَ يُطَاعُ بِالْعِلْمِ، وَ يُعْبَدُ بِالْعِلْمِ، وَ خَيْرُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ مَعَ الْعِلْمِ، وَ شَرُّ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ مَعَ الْجَهْل‏؟! (روضة الواعظين، ج‏1، ص12/ مشكاة الأنوار، ص135-136)
يكى از انصار نزد رسول خدا صلّی الله علیه و آله آمد و عرض کرد: اى رسول خدا! اگر بنا باشد جنازه‏اى را تشييع كنم يا در مجلس درس دانشمندى حاضر شوم، حضور مرا در كدام يك از اين دو بیشتر دوست دارى؟ رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: اگر كسانى باشند كه در پى جنازه رفته و آن را به خاك بسپارند، حاضر شدن در مجلس مرد دانشمند از هزار تشییع جنازه، و ديدار از هزار بيمار، و قیام به عبادت در هزار شب، و روزه داشتن در هزار روز، و صدقه دادن هزار درهم به بينوايان، و از هزار حجّ مستحبى، و از حضور در هزار جنگ در راه خدا- جز جنگ واجب- و دادن مال و جان در اين راه، فضيلتى بيشتر دارد. اينها كجا به پاى حضور در مجلس عالم مى‏رسد؟ آيا نمی دانی كه اطاعت و عبادت خدا نيز به علم است، و نيكى دنيا و آخرت با علم است، و شرّ دنيا و آخرت با جهل و نادانى؟!
✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

آثار صله رحم (2)

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ صلوات الله علیه قَالَ: صِلَةُ الْأَرْحَامِ تُحَسِّنُ الْخُلُقَ وَ تُسَمِّحُ الْكَفَّ وَ تُطَيِّبُ النَّفْسَ‌[1] وَ تَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ تُنْسِئُ فِي الْأَجَلِ.

🔸امام صادق صلوات الله علیه: صله رحم خُلق را نیکو و دست را باز و نفس را پاکیزه و روزی را زیاد کند و مرگ را پس اندازد.

الكافي- ط الاسلامية جلد 2 صفحه 151 بَابُ صِلَةِ الرَّحِمِ‌ حدیث 6

رابطه صله رحم و همسایه خوبی بودن با آبادانی و عمران سرزمین ها و طول عمر

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ صلوات الله علیه صِلَةُ الرَّحِمِ وَ حُسْنُ الْجِوَارِ يَعْمُرَانِ الدِّيَارَ وَ يَزِيدَانِ فِي الْأَعْمَارِ.

🔸امام صادق صلوات الله علیه: صله رحم و نیک همسایگی سرزمین ها را آباد کرده، و بر عمرها می افزاید.

الكافي- ط الاسلامية جلد 2 صفحه 152 بَابُ صِلَةِ الرَّحِمِ‌ حدیث 14

حتی افراد گناهکار و غیر نیکوکار از صله رحم سود می برند

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ صلوات الله علیه قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِنَّ الْقَوْمَ لَيَكُونُونَ فَجَرَةً وَ لَا يَكُونُونَ بَرَرَةً فَيَصِلُونَ أَرْحَامَهُمْ فَتَنْمِي أَمْوَالُهُمْ وَ تَطُولُ أَعْمَارُهُمْ فَكَيْفَ إِذَا كَانُوا أَبْرَاراً بَرَرَةً.

🔸از امام صادق صلوات الله علیه روایت شده که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: گاهی گروهی گناهکارند و نیکوکار نیستند ولی با خویشاوندانشان پیوند برقرار می کنند (صلۀ رحم می کنند). پس مالشان افزون شده، و عمرهاشان طولانی می گردد. چه می شد، اگر نیکوکارانی نیک کردار بودند.

الكافي- ط الاسلامية جلد 2 صفحه 155 بَابُ صِلَةِ الرَّحِمِ‌ حدیث 21

آسان جان دادن به برکت قرآن کریم

﴿13﴾ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَوِّنْ بِالْقُرْآنِ عِنْدَ الْمَوْتِ عَلَى أَنْفُسِنَا كَرْبَ السِّيَاقِ ، وَ جَهْدَ الْأَنِينِ ، وَ تَرَادُفَ الْحَشَارِجِ إِذَا بَلَغَتِ النُّفُوسُ التَّرَاقِيَ ، وَ قِيلَ مَنْ رَاقٍ وَ تَجَلَّى مَلَكُ الْمَوْتِ لِقَبْضِهَا مِنْ حُجُبِ الْغُيُوبِ ، وَ رَمَاهَا عَنْ قَوْسِ الْمَنَايَا بِأَسْهُمِ وَحْشَةِ الْفِرَاقِ ، وَ دَافَ لَهَا مِنْ ذُعَافِ الْمَوْتِ كَأْساً مَسْمُومَةَ الْمَذَاقِ ، وَ دَنَا مِنَّا إِلَى الآْخِرَةِ رَحِيلٌ وَ انْطِلَاقٌ ، وَ صَارَتِ الْأَعْمَالُ قَلَائِدَ فِي الْأَعْنَاقِ ، وَ كَانَتِ الْقُبُورُ هِيَ الْمَأْوَي إِلَي مِيقَاتِ يَوْمِ التَّلَاقِ

(13) خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و هنگام مرگ، به سبب قرآن، سختی جان دادن، دشواری ناله کردن و به شماره افتادن نفس را، آن هم وقتی که جان‌ها به گلو رسند و گفته شود: چه کسی درمان کننده است؟! بر ما آسان فرما. آری؛ آسان فرما، به خصوص هنگامی که فرشتۀ مرگ، برای گرفتن جان، از پرده های غیب آشکار شود و تیرهای وحشتناک فراق را از کمان اجل به سوی روح پرتاب کند و از زهر کشندۀ مرگ، شربتی مسموم برای جان آماده نماید؛ و کوچ کردن و حرکت ما از دنیا به آخرت نزدیک شود و عمل‌ها و کردارها، گردن بندهایی بر گردن گردد؛ و قبرها تا روز دیدار و ملاقات، آرامگاه باشد.

صحیفه سجادیه دعای 42 وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ عِنْدَ خَتْمِ الْقُرْآنِ

آمرزش گناهان پاداش صبر بر مصیبت و کلمه استرجاع بعد از فوت و یاد اموات

الَّذينَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصيبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ ‎﴿بقره ۱۵۶﴾
[همان] كسانى كه هر‌گاه مصيبتى به ايشان مى‌رسد، مى‌گويند: «ما از آنِ خداييم؛ ‌و به سوى او باز مى گرديم».

عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ صلوات الله علیه قَالَ: مَا مِنْ عَبْدٍ يُصَابُ بِمُصِيبَةٍ فَيَسْتَرْجِعُ عِنْدَ ذِكْرِهِ الْمُصِيبَةَ وَ يَصْبِرُ حِينَ تَفْجَأُهُ إِلَّا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ كُلَّمَا ذَكَرَ مُصِيبَتَهُ فَاسْتَرْجَعَ عِنْدَ ذِكْرِ الْمُصِيبَةِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ كُلَّ ذَنْبٍ اكْتَسَبَ فِيمَا بَيْنَهُمَا[3].

🔸امام باقر صلوات الله علیه: هر بنده ای که به مصیبتی دچار شود و به هنگام یادآوری مصیبت ، کلمه استرجاع بر زبان جاری کند (بگوید: " إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَیْهِ رٰاجِعُونَ " ) و در وقتی که گرفتاری به او روی می آورد، صبر کند، خداوند همۀ گناهان گذشته او را بیامرزد، و هرگاه در آینده مصیبت خود را به یاد آورد و در آن هنگام بگوید: " إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَیْهِ رٰاجِعُونَ " خداوند هر گناهی را که در فاصله میان آن دو (استرجاع پیشین تا این استرجاع) مرتکب شده، می آمرزد.

الكافي- ط الاسلامية جلد 3 صفحه 224

#جزء2

سید الابرار کیست؟

عن جعفر بن محمد ، عن أبيه عن آبائه صلوات الله علیهم قال قَالَ رَسُولُ اللهِ صلّی الله علیه و آله:‏ سَيِّدُ الْأَبْرَارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، رَجُلٌ‏ بَرَّ وَالِدَيْهِ بَعْدَ مَوْتِهِمَا‌‌‏.

🔸امام صادق از پدرش از پدرانش صلوات الله علیهم نقل می فرماید: رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: آقای نیکوکاران در روز قیامت، مردی است که بعد از فوت پدر و مادر خویش، به آنان همچنان نیکی کند.

بحارالأنوار، ج74، ص86 به نقل از الإمامۀ والتّبصرۀ

خدایا به من رحم کن زمانی که بدنم می پوسد

ارْحَمْ شَيْبَتِي ، وَ نَفَادَ أَيَّامِي ، وَ اقْتِرَابَ أَجَلِي وَ ضَعْفِي وَ مَسْكَنَتِي وَ قِلَّةَ حِيلَتِي .
به پیری و به پایان رسیدن روزگارم و نزدیک شدن مرگم و ناتوانی و بیچارگی ام و کمی تدبیرم، رحم کن.

﴿5﴾ مَوْلَايَ وَ ارْحَمْنِي إِذَا انْقَطَعَ مِنَ الدُّنْيَا أَثَرِي ، وَ امَّحَى مِنَ الَْمخْلُوقِينَ ذِكْرِي ، وَ كُنْتُ مِنَ الْمَنْسِيِّينَ كَمَنْ قَدْ نُسِيَ
(5) مولای من! هنگامی‌که اثر و نشانم از دنیا قطع شد و زیر خاک رفتم و یادم از خاطر آفریده ها محو شد و هم‌چون کسی که فراموش شده، در زمرۀ فراموش شدگان قرار گرفتم؛ به من رحمت آر.

﴿6﴾ مَوْلَايَ وَ ارْحَمْنِي عِنْدَ تَغَيُّرِ صُورَتِي وَ حَالِي إِذَا بَلِيَ جِسْمِي ، وَ تَفَرَّقَتْ أَعْضَائِي ، وَ تَقَطَّعَتْ أَوْصَالِي ، يَا غَفْلَتِي عَمَّا يُرَادُ بِي .
(6) مولای من! هنگامی‌که چهره و حالم دگرگون شود و بدنم بپوسد و اعضایم از هم بپاشند و پراکنده شوند و پیوندهایم بگسلد؛ بر من ترحّم فرما. ای وای بر بی‌خبری من نسبت به آنچه که در برزخ و قیامت و کنار میزان و صراط از من خواسته می‌شود!

صحیفه سجادیه دعای 53 وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي التَّذَلُّلِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ

شجره طیبه=اهل بیت و شیعیانشان

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّـهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ ﴿٢٤﴾
تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا ۗ وَيَضْرِبُ اللَّـهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ ﴿ابراهيم ٢٥﴾
آيا نديدى خدا چگونه مَثَل زده: سخنى پاك كه مانند درختى پاك است كه ريشه اش استوار و شاخه اش در آسمان است؟ (۲۴)
ميوه اش را هر دم به اذن پروردگارش مى‌دهد. و خدا مَثَلها را براى مردم مى‌زند، شايد كه آنان پند گيرند. (۲۵)


عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (صلوات الله علیه) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ اللَّهِ جَذْرُهَا وَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (صلوات الله علیه) ذِرْوُهَا وَ فَاطِمَةُ (صلوات الله علیها) فَرْعُهَا وَ الْأَئِمَّةُ مِنْ ذُرِّيَّتِهَا أَغْصَانُهَا وَ عِلْمُ الْأَئِمَّةِ ثَمَرُهَا وَ شِيعَتُهُمْ وَرَقُهَا فَهَلْ تَرَى فِيهِمْ فَضْلًا فَقُلْتُ لَا فَقَالَ وَ اللَّهِ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيَمُوتُ فَتَسْقُطُ وَرَقَةٌ مِنْ تِلْكَ الشَّجَرَةِ وَ إِنَّهُ لَيُولَدُ فَتُورَقُ وَرَقَةٌ فِيهَا فَقُلْتُ قَوْلُهُ تُؤْتِي أُكُلَها كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّها فَقَالَ مَا يَخْرُجُ إِلَى النَّاسِ مِنْ عِلْمِ الْإِمَامِ فِي كُلِّ حِينٍ يُسْئَلُ عَنْهُ.

🔸عمر بن یزید می گوید از امام صادق (صلوات الله علیه) درباره کلام خداوند متعال پرسیدم:
أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ
(یعنی: ريشه اش استوار و شاخه اش در آسمان است)
فرمود به خدا قسم رسول الله (صلی الله علیه و آله) اصل و ریشه آن است و امیرالمومنین (صلوات الله علیه) قسمت بالای آن است و فاطمه (صلوات الله علیها) تنه آن و ائمه (صلوات الله علیهم) از ذریه او (حضرت فاطمه صلوات الله علیها) گلبرگ های آن و دانش ائمه (صلوات الله علیهم) میوه این درخت و شیعیان آن حضرت برگهای آن هستند؛ آیا چیزی باقی ماند؟
عرض کردم خیر! (امام صادق صلوات الله علیه) فرمود: به خدا قسم چون مومنی می میرد برگی🍀 از آن درخت می افتد و چون مومنی متولد می شود برگی بر آن سبز می شود. عرض کردم این قسمت کلام خداوند (که می فرماید):
تُؤْتِي أُكُلَها كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّها
(ميوه اش را هر دم به اذن پروردگارش مى‌دهد)
پس (امام صادق صلوات الله علیه) فرمود: منظور آن چه از علم امام است که در هر زمان از آن حضرت پرسیده می شود و به سوی مردم تراوش می کند.

بصائر الدرجات، ج‏1، ص: 60

#جزء13

حضرت فاطمه صلوات الله علیها عنصر شجره طیبه

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّـهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ ﴿٢٤﴾ تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا ۗ وَيَضْرِبُ اللَّـهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ ﴿ابراهيم ٢٥﴾
آيا نديدى خدا چگونه مَثَل زده: سخنى پاك كه مانند درختى پاك است كه ريشه اش استوار و شاخه اش در آسمان است؟ (۲۴) ميوه اش را هر دم به اذن پروردگارش مى‌دهد. و خدا مَثَلها را براى مردم مى‌زند، شايد كه آنان پند گيرند. (۲۵)

عَنْ سَلَّامِ بْنِ الْمُسْتَنِيرِ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (صلوات الله علیه) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ تُؤْتِي أُكُلَها كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّها فَقَالَ الشَّجَرَةُ رَسُولُ اللَّهِ نَسَبُهُ ثَابِتٌ فِي بَنِي هَاشِمٍ وَ فَرْعُ الشَّجَرَةِ عَلِيٌّ وَ عُنْصُرُ الشَّجَرَةِ فَاطِمَةُ وَ أَغْصَانُهَا الْأَئِمَّةُ وَ وَرَقُهَا الشِّيعَةُ وَ إِنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ لَيَمُوتُ فَتَسْقُطُ مِنْهَا وَرَقَةٌ وَ إِنَّ الْمَوْلُودَ مِنْهُمْ لَيُولَدُ فَتُورِقُ وَرَقَةً قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَوْلُهُ تَعَالَى تُؤْتِي أُكُلَها كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّها قَالَ هُوَ مَا يَخْرُجُ مِنَ الْإِمَامِ مِنَ الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ فِي كُلِّ سَنَةٍ إِلَى شِيعَتِهِ.

🔸سلام بن مستنیر گوید: از امام باقر (صلوات الله علیه) در مورد کلام خداوند متعال پرسیدم:
مانند درختى پاك است كه ريشه اش استوار و شاخه اش در آسمان است؛ ميوه اش را هر دم به اذن پروردگارش مى دهد (ابراهیم ۲۴ و ۲۵)
حضرت فرمود: منظور از درخت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) است که ریشه اش در بنی هاشم ثابت است و تنه درخت علی (صلوات الله علیه) و #عنصر درخت فاطمه (صلوات الله علیها) و شاخه هایش ائمه (صلوات الله علیهم) و برگ هایش شیعیان هستند؛ همانا چون یک نفر از شیعیان بمیرد برگی از آن درخت می افتد و هرگاه فرزندی از شیعیان متولد می شود بر درخت یک برگ می روید. گوید، عرض کردم: فدایت شوم! (این قسمت آیه و) کلام خداوند متعال:
ميوه اش را هر دم به اذن پروردگارش مى دهد (ابراهیم ۲۵)
(به چه معناست؟) حضرت فرمود: منظور آن مطالبی است که از امام (صلوات الله علیه) در هر سال از حلال و حرام به سوی شیعیانش تراوش می کند.

بصائر الدرجات، ج‏1، ص: 59
البرهان في تفسير القرآن، ج‏3، ص: 297
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏24، ص: 139

#جزء13

پیری و فراموشی و ضعف

وَ اللهُ خَلَقَكُمْ ثُمَّ يَتَوَفَّاكُمْ وَ مِنْكُمْ مَنْ يُرَدُّ إِلى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْ لا يَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَيْئاً إِنَّ اللهَ عَليمٌ قَديرٌ ﴿نحل ۷۰﴾‏
خداوند شما را آفرید؛ سپس شما را مى میراند؛ بعضى از شما به نامطلوب ترین [مراحل] عمر مى رسند، که بعد از آگاهى، چیزى نمى دانند [و همه چیز را فراموش مى‌کنند]؛ خداوند دانا و تواناست.

#جزء14

حتی بهترین خلق خدا مرگ را می چشد

وَ ما جَعَلْنا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِكَ الْخُلْدَ أَ فَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخالِدُونَ ﴿انبیاء ۳۴﴾‏
و پيش از تو [نيز] براى هيچ بشرى جاودانگى قرار نداديم؛ آيا اگر تو بميرى، آنان [كه انتظار مرگ تو را مى‌كشند] جاويد خواهند بود؟!

#جزء17

مادر روز قیامت از ترس طفل شیرخواره اش را رها می کند

يَوْمَ تَرَوْنَها تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَ تَضَعُ كُلُّ ذاتِ حَمْلٍ حَمْلَها وَ تَرَى النَّاسَ سُكارى وَ ما هُمْ بِسُكارى وَ لكِنَّ عَذابَ اللهِ شَديدٌ ﴿حج ۲﴾‏
روزى كه آن را مى بينيد، [آن چنان وحشت سراپاى همه را فرامى گيرد كه] هر مادر شيردهى، از شيرخوارش [به كلّى] غافل مى شود و هر باردارى جنين خود را سقط مى‌كند و مردم را مست مى‌بينى، درحالى كه مست نيستند؛ ولى عذاب خدا شديد است!

#جزء17

شبها به قبرستان برای زیارت اهل قبور نرو

🔹«قَالَ أَبُو ذَرٍّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ‏ قَالَ لِی رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَا أَبَا ذَرٍّ أُوصِیکَ‏ فَاحْفَظْ لَعَلَ‏ اللَّهَ‏ أَنْ یَنْفَعَکَ بِهِ جَاوِرِ الْقُبُورَ تَذْکُرْ بِهَا الْآخِرَةَ وَ زُرْهَا أَحْیَاناً بِالنَّهَارِ وَ لَا تَزُرْهَا بِاللَّیْل»

🔸ابوذر رحمه الله گوید رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به من فرمود: «ای ابوذر! تو را وصیّتی می کنم، پس بر آن محافظت نما، شاید که خداوند به واسطه آن به تو سودی برساند. بر قبرها گذر کن که به واسطه آن یادی از آخرت کنی و آن قبور را حتّی الامکان روزانه زیارت کن و شب هنگام زیارت مکن!»

الدعوات (راوندی) صفحه 277
مستدرك الوسائل جلد 2 صفحه 363
سفینة البحار جلد 7 صفحه 192

صحیفه سجادیه دعای ۴۰ ( دعا به وقت ياد مرگ )

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا نُعِيَ إِلَيْهِ مَيِّتٌ ، أَوْ ذَكَرَ الْمَوْتَ
دعاى آن حضرت است هنگامی كه خبر مرگ كسى به او مى‌‌رسيد يا از مرگ ياد مى‌‌كرد

﴿1﴾ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اكْفِنَا طُولَ الْأَمَلِ ، وَ قَصِّرْهُ عَنَّا بِصِدْقِ الْعَمَلِ حَتَّى لَا نُؤَمِّلَ اسْتِتَْمامَ سَاعَةٍ بَعْدَ سَاعَةٍ ، وَ لَا اسْتِيفَاءَ يَوْمٍ بَعْدَ يَوْمٍ ، وَ لَا اتِّصَالَ نَفَسٍ بِنَفَسٍ ، وَ لَا لُحُوقَ قَدَمٍ بِقَدَمٍ

(1) خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و ما را از آرزوی دور و دراز بی‌نیاز کن و دست آرزوهای دراز را با عمل راستین از دامن حیات ما کوتاه فرما؛ تا آن‌که پایان بردن ساعتی را از پی ساعتی و دریافتن روزی را که به دنبال روزی و پیوستن نفسی را به نفسی و رسیدن گامی را به گامی، آرزو نکنیم.

﴿2﴾ وَ سَلِّمْنَا مِنْ غُرُورِهِ ، وَ آمِنَّا مِنْ شُرُورِهِ ، وَ انْصِبِ الْمَوْتَ بَيْنَ أَيْدِينَا نَصْباً ، وَ لَا تَجْعَلْ ذِكْرَنَا لَهُ غِبّاً

(2) و از فریب آرزوها ما را سالم دار و از بدی‌هایش امان ده و مرگ را در برابر دیدگان ما قرار داده؛ قرار دادنی دائم و همیشگی؛ و یادش را به گونه‌ای قرار مده که روزی یادش کنیم و روزی از آن غفلت ورزیم.

﴿3﴾ وَ اجْعَلْ لَنَا مِنْ صَالِحِ الْأَعْمَالِ عَمَلًا نَسْتَبْطِىُ مَعَهُ الْمَصِيرَ إِلَيْكَ ، وَ نَحْرِصُ لَهُ عَلَى وَشْكِ اللَّحَاقِ بِكَ حَتَّى يَكُونَ الْمَوْتُ مَأْنَسَنَا الَّذِي نَأْنَسُ بِهِ ، وَ مَأْلَفَنَا الَّذِي نَشْتَاقُ إِلَيْهِ ، وَ حَامَّتَنَا الَّتِي نُحِبُّ الدُّنُوَّ مِنْهَا

(3) و از اعمال شایسته عملی برایمان قرار ده که آمدن به سوی تو را همراه با آن، آرام و آهسته شماریم؛ و برای زود رسیدن به لقای تو، حرص ورزیم؛ به طوری که مرگ برای ما محلّ انسی باشد که به آن انس گیریم؛ و مرکز الفتی باشد که به آن شوق ورزیم؛ و خویشاوند نزدیکی باشد که نزدیکی به او را دوست داشته باشیم.

﴿4﴾ فَإِذَا أَوْرَدْتَهُ عَلَيْنَا وَ أَنْزَلْتَهُ بِنَا فَأَسْعِدْنَا بِهِ زَائِراً ، وَ آنِسْنَا بِهِ قَادِماً ، وَ لَا تُشْقِنَا بِضِيَافَتِهِ ، وَ لَا تُخْزِنَا بِزِيَارَتِهِ ، وَ اجْعَلْهُ بَاباً مِنْ أَبْوَابِ مَغْفِرَتِكَ ، وَ مِفْتَاحاً مِنْ مَفَاتِيحِ رَحْمَتِكَ

(4) پس هنگامی‌که مرگ را بر ما وارد کنی، ما را از دیدار چنین دیدارکننده‌ای خوشبخت فرما؛ و زمانی که بر ما وارد شد، ما را با او مأنوس ساز؛ و ما را به مهمانی‌اش به رنج و زحمت مینداز؛ و به زیارتش خوار و سرافکنده مکن؛ و آن را دری از درهای آمرزشت و کلیدی از کلیدهای رحمتت، قرار ده.

﴿5﴾ أَمِتْنَا مُهْتَدِينَ غَيْرَ ضَالِّينَ ، طَائِعِينَ غَيْرَ مُسْتَكْرِهِينَ ، تَائِبِينَ غَيْرَ عَاصِينَ وَ لَا مُصِرِّينَ ، يَا ضَامِنَ جَزَاءِ الُْمحْسِنِينَ ، وَ مُسْتَصْلِحَ عَمَلِ الْمُفْسِدِينَ .

(5) ما را در زمرۀ هدایت یافتگان بمیران، نه گمراهان؛ و در سلک مطیعانی که از مرگ اکراه ندارند و در جمع توبه‌کنندگان از دنیا ببر، نه گناهکاران و اصرار ورزان به گناه؛ ای ضامن پاداش نیکوکاران و اصلاح کنندۀ کردار بدکاران!

🎙فـایل صـوتـی
#امام_حسین«ع»
شورپایانی | وقتی مردم…
هیـئـت بهشت عـباس(ع)
@hassanataie1

مرگ در نگاه اول مظلوم عالم امیرالمومنین علی بن ابی طالب صلوات الله علیه 😭

●قال امیرالمومنین صلوات الله علیه: أَنَّ الْمَوْتَ عِنْدِي بِمَنْزِلَةِ الشَّرْبَةِ الْبَارِدَةِ فِي الْيَوْمِ الشَّدِيدِ الْحَرِّ مِنْ ذِي الْعَطَشِ الصَّدِيِّ

●امیرالمومنین صلوات الله علیه: مرگ در نزد من، مانند نوشیدن شربت خنکی است که انسان بسیار تشنه در روز بسیار گرم می نوشد.

الخصال جلد 2 صفحه 376
الإختصاص صفحه 174
تفسیر البرهان جلد 4 صفحه 431
بحار الأنوار - ط دارالاحیاء التراث جلد 38 صفحه 178
إرشاد القلوب جلد 2 صفحه 353

💡المَشِیبُ رسولُ المَوتِ
موی سپید، فرستاده ی مرگ است

📚 غرر الحکم / حدیث 1202
@amirolkalam

✔️مرگ و زندگی اهل بیتی (4)

▪️اللّٰهُمَّ أَحْيِنِي حَيَاةَ مُحَمَّدٍ وَ ذُرِّيَّتِهِ، وَأَمِتْنِي مَمَاتَهُمْ، وَتَوَفَّنِي عَلَىٰ مِلَّتِهِمْ، وَاحْشُرْنِي فِي زُمْرَتِهِمْ، وَلَا تُفَرِّقْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَداً فِي الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ،

◾️خدایا زنده بدار مرا چون زندگی محمّد و فرزندان او، و بمیران مرا چون مرگ آنان و جانم را بگیر بر آیین ایشان و محشور کن مرا در زمره آنان و بین من و ایشان هیچ‌گاه جدایی مینداز، حتی به اندازه چشم بر هم زدنی در دنیا و آخرت.

دعای علقمه منقول از امام صادق صلوات الله علیه