"Нідэрландскія прыказкі" (фрагмент). 1559 г. Пітэр Брэйгель Старэйшы.

Ядуць ліса і журавель - Брэйгель ведаў байку Эзопа пра двух ашуканцаў, якія не ўпускаюць сваю выгаду. Талерка на краі стала нагадвае, што "няма толку ў прыгожым посудзе, калі з яе няма чаго есці" (прыгажосць не самакаштоўная), а шумоўка за спіной лісы - аб дармаедстве ("быць чарпаком для пены").

І ўсе гэтыя сэнсы толькі на адным маленькім фрагменце!

Адгадайце, што чалавек робіць са свіннёй🗿

#жывапіс #Брэйгель #прыказкі #Адраджэнне

"Начная тэраса кафэ". 1888 г. Вінцэнт Ван Гог.

Даследчык Джарэд Бакстэр мяркуе, што на палатне зашыфравана прысвячэнне "Таемнай вячэры" Леанарда Да Вінчы. У цэнтры карціны стаіць афіцыянт з доўгімі валасамі і ў белай туніцы, якая нагадвае адзення Хрыста, а вакол яго роўна 12 наведвальнікаў кафэ. Таксама Бакстэр звяртае ўвагу на крыж, размешчаны прама за спіной афіцыянта ў белым.

А вы што думаеце? Чарговая адсылка на Біблію? Адсылка да Да Вінчы? Ці проста Ван Гог?🤔

#жывапіс #ВанГог #ДаВінчы #постімпрэсіянізм

"Майстэрня мастака". 1911г. Анры Маціс.

Майстэрня на карціне належала самому Мацісу. Адна дэталь інтэр'еру ў карціне адрозніваецца ад таго, як рэальна выглядала майстэрня. Сцены майстэрні былі не ружовымі. Яны былі белымі, што не перашкодзіла мастаку адлюстраваць іх іншага колеру.

Як казаў сам Маціс: "Не трэба псаваць праўдай добрую карціну".

Згодны з маэстра?😁

#жывапіс #Маціс #постімпрэсіянізм #фавізм #мадэрнізм

"Жакеі перад скачкамі". 1879 г. Эдгар Дэга.

Дэга на кані, напэўна, нават не сядзеў ці трымаўся не вельмі ўпэўнена. Скачкі выклікалі ў ім запал платанічны і назіральніцкі.

Карціна была прадстаўлена на 4 выставе імпрэсіяністаў. Галоўныя прэтэнзіі з боку крытыкаў і гледачоў на той выставе павінен быў выклікаць слуп, які нахабна стаіць на пярэднім плане. Слуп, які пераразае кампазіцыю на 2 часткі і хавае морду каня. Ён размешчаны тут з матэматычнай дакладнасцю - дзеліць палатно на часткі 1/3 да 2/3.

Дэга з наўмысна ссоўвае жакея направа, абразаючы лінію яго пляча і круп каня. Злева пакідае пустой роўна траціну ад агульнай шырыні. Нічога незвычайнага для сучаснага гледача, які і сам не раз пстрыкаў на тэлефон важныя падзеі і не паспяваў зрушыць відашукальнік, спрабуючы злавіць у фокус і ў цэнтр кадра самае важнае. Але ў 1879 годзе на выставе ў цэнтры Парыжа віртуальны відашукальнік, зрушаны Дэга ў бок ад галоўных герояў, успрымаўся як наўмысны здзек. Яшчэ і гэты слуп.

#жывапіс #Дэга #імпрэсіянізм

Злева "Сатурн, які пажырае свайго сына" Францыска Гойі, напісаная паміж 1819 і 1823 гадамі.

Справа "Сатурн, які пажырае свайго сына" Пітэра Паўля Рубэнса, напісаная ў 1636-1638 гадах.

Абодва палатна цяпер вісяць у музеі Прада ў Мадрыдзе, дзе кожны можа параўнаць, у каго з мастакоў атрымалася страшней і натуралістычней.

#жывапіс #Рубэнс #Гойя

"Дама з аднарогам". 1505-1506 гг. Рафаэль.

Упершыню карціна згадваецца пад назвай "Святая Кацярына Александрыйская". Па-над аднарогам (сімвалам жаночай цноты) быў напісаны традыцыйны атрыбут святой Кацярыны - пакутніцкае кола і пальмавая галіна пакутніцтва, а плечы прыкрывала мантыя. Гэты пласт быў зняты падчас рэстаўрацыі.

Наступная рэстаўрацыя, пры якой упершыню ў навуцы мастацтвазнаўства было ўжыта прасвечванне рэнтгенаўскім выпраменьваннем, паказала, што да аднарога гэта месца займаў сабака, сімвал шлюбнай вернасці. Аднак, паколькі тут маляўнічы пласт быў нашмат мацней згублены, аднаўляць сабаку, прыбраўшы аднарога, не сталі.

#жывапіс #Рафаэль #Адраджэнне