❄️ بهشت

❁ کپی ممنوع، مگر با ذکر منبع ( نام نویسنده )

🖋☕️
@Best_Stories
#داستان‌_کوتاه

دو گربه‌ی روی دیوار

به نام خدا
يكی از شبهای تابستان بود. ماه نبود. ستاره هم نبود. هوا تاريك تاريك بود. نصف شب بود. سوسک‌ها آواز می‌خواندند. صدای دیگری نبود. گربه‌ی سياهی از آن طرف دیوار می‌آمد. سرش را پایین انداخته بود، بو می‌کشيد و سلانه سلانه می‌آمد. گربه‌ی سفيدی هم از این طرف دیوار می‌آمد. سرش را پایین انداخته بود، بو می‌کشید و سلانه سلانه می‌آمد. اینها آمدند و آمدند، و درست وسط دیوار کله‌هاشان خورد به هم. هر يكی يك «پیف ف...» کرد و يك وجب عقب پرید. بعد نشستند و به هم زل زدند. فاصله‌شان دو وجب بیشتر نبود. دل هردوشان « تاپ تاپ» می‌زد. لحظه‌ای همين جوری نشستند. چيزی نگفتند. لندیدند و نگاه کردند. آخرش گربه‌ی سياه جلو خزید. گربه‌ی سفيد تكانی خورد و تند گفت: میاوو!.. جلو نیا..! گربه‌‌ی سياه محل نگذاشت. باز جلو خزید. زیر لب لند لند می‌كردند. فاصله‌شان يك وجب شده بود. گربه‌ی سیاه باز هم جلوتر می‌خزید. گربه‌ی سفيد دیگر معطل نشد. تند پنجولش را انداخت طرف گربه‌ی سياه، زد و گوشش را پاره کرد. بعد جیغ زد :میاوو!.. پیف ف... احمق نگفتم نیا جلو؟.. گربه‌ی سیاه هم به نوبه‌ی خود فریاد کرد: پاف ف..! اما او نتوانست حریفش را زخمی کند. خيلی خشمگین شد. كمی عقب کشید و سرپا گفت: میاوو!.. راه بده من بروم. اگرنه هر چه ديدی از چشم خودت دیدی! گربه‌ی سفيد قاه قاه خندید، سبیلهایش را ليسيد و گفت: چه حرفهای خنده داری بلدی تو! راه بدهم بروی؟ اگر راه دادن کار خوبی است، چرا خودت راه نمی‌دهی من بروم آن سر دیوار؟ گربه‌ی سياه گفت: گفتم راه بده من بگذرم، بعد تو بیا و هر گوری می‌خواهی برو. گربه‌ی سفيد بلندتر خندید و گفت: این دفعه اگر حرفم را گوش نکنی، يك لقمه‌ات خواهم کرد.
گربه‌ی سياه عصبانی شد و يكهو فریاد زد: میاوو ... برگرد برو پشت بام! راه بده من بروم! موش مردنی..! گربه‌ی سفيد به رگ غیرتش برخورد. خنده‌اش را برید. صدایش می‌لرزید. فريادی از ته گلو برآورد:میاووو... گفتی موش؟.. احمق!.. پیف ف... بگیر!.. پیف ف ف ! باز پنجولش را طرف گربه‌ی سياه انداخت. گربه‌ی سیاه این دفعه جا خالی کرد و زد بينی او را پاره کرد. خون راه افتاد. حالا دیگر نمی‌شد جلو گربه‌ی سفيد را گرفت. پشتش را خم کرد. موهاش سیخ شد. طوری سر و صدا راه انداخت که سوسکها صداشان را بریدند و سراپا گوش شدند. يك گل سرخ که داشت باز می‌شد، نیمه کاره ماند. ستاره‌ی درشتی در آسمان افتاد. گربه‌ی سفيد با خشم زيادی گفت: میاوو!.. مگر نشنيدي که گفتم برگرد عقب، راه بده من بروم؟.. موش سیاه مردنی..! اکنون نوبت گربه‌ی سیاه بود که بخندد. خندید و گفت: اولش که موش بیشتر سفيد می‌شود تا سیاه. پس موش خودتیِ. دومش این که زیاد هم سر و صدا راه نینداز که آدمها بيدار می‌شوند و می‌آيند هر دوتامان را كتك می‌زنند. من خودم از سر و صدا نمی‌ترسم و عقب گرد هم نمی‌کنم. همین جا می‌نشينم که حوصله‌ات سر برود و برگردی بروی پی‌کارت. گربه‌ی سفيد کمی آرام شد و گفت :من حوصله‌ام سر برود؟ دلم می‌خواهد ظهری تو آشپزخانه‌ی حسن کله پز بودی و می‌ديدی که چطور سه ساعت تمام چشم به هم نزدم و نشستم دم لانه‌ی موش. گربه‌ی سياه دیگر سخنی نگفت. آرام نشسته بود و نگاه می‌کرد. گربه‌ی سفيد هم نشست و چیزی نگفت. صدای گريه‌ی بچه‌ای شنيده شد. بعد بچه خاموش شد. باز صدای سوسكها بود و خش و خش گل سرخ که داشت باز می‌شد. دو دقیقه گربه‌ها تو چشم هم زل زدند هيچيك از رو نرفت. اما معلوم بود که صبرشان تمام شده است .
هر يك می‌خواست که دیگری شروع به حرف زدن کند. ناگهان گربه‌ی سفيد گفت: من راه حلی پیدا کردم. گربه‌ی سياه گفت: چه راهی؟ گربه‌ی، سفيد گفت: من کار واجبی دارم. خيلی خيلی واجب. تو برگرد برو آخر دیوار، من بیایم رد بشوم بعد تو برو. گربه‌ی سياه خنده‌اش گرفت و گفت: عجب راهی پیدا کردی! من خود کاری دارم بسیار واجب و بسیار فوری. نیم ثانیه هم نمی‌توانم معطل کنم. گربه‌ی سفيد پکر شد و گفت: باز که تو رفتی نسازی!

9.9K views16:00