👈مفهوم امشاسپندان
در هر بند از گاتاها، از اهورامزدا و صفات او یاد شده است. صفات پروردگار ویژگی های مینوی و مجرد هستند که با ذات اهورایی پیوستگی دارند و از او سرچشمه می گیرند.
هر کس که صفتی از اهورامزدا را یاد کند یا به آن متوسل شود، یعنی اهورامزدا را یاد کرده و به خدا توسل جسته. اهورامزدا و شش صفت او یعنی اشا، وهومن، خشترا، آرمئیتی، هئوروتات، امرتات (راستی، نیک اندیشی، توانایی، پرهیزگاری، رسایی و جاودانگی) از یکدیگر تفکیک پذیر نیستند و در راس آنها سپنتامئینیو، آن ذات و گوهر اهورایی که در نهادش نهفته است، گرایش جوید و پایبند باشد، به صفات خدایی نزدیک خواهد شد. گروهی اشا [یا وهومن] را نخستین صفت اهورامزدا و وهومن [یا اشا] را که بعدا به آن اشاره شده، دومین صفت قلمداد می کنند و به این صورت سلسله مراتبی میان آن صفات تصور کردند. در شمردن این صفات بدیهی است یکی را پس از دیگری باید نام برد و آن بدن معنی نیست که یکی برتر و مهم تر از دیگری است. آن صفات تجزیه ناپذیر، جدانشدنی، مجرد و ذهنی هستند که در راس آنها گوهر یا مینوی پاک قرار دارد. زرتشت در این بند آرزو می کند که با یاری وهومن و پیروی از خردمندی و اندیشه ی نیک، خدا را بشناسد و به او نزدیک شود و با پشتیبانی اشا، به آن حقیقت و هنجاری که بر هستی حکومت دارد، دست یابد.
@akherin
در هر بند از گاتاها، از اهورامزدا و صفات او یاد شده است. صفات پروردگار ویژگی های مینوی و مجرد هستند که با ذات اهورایی پیوستگی دارند و از او سرچشمه می گیرند.
هر کس که صفتی از اهورامزدا را یاد کند یا به آن متوسل شود، یعنی اهورامزدا را یاد کرده و به خدا توسل جسته. اهورامزدا و شش صفت او یعنی اشا، وهومن، خشترا، آرمئیتی، هئوروتات، امرتات (راستی، نیک اندیشی، توانایی، پرهیزگاری، رسایی و جاودانگی) از یکدیگر تفکیک پذیر نیستند و در راس آنها سپنتامئینیو، آن ذات و گوهر اهورایی که در نهادش نهفته است، گرایش جوید و پایبند باشد، به صفات خدایی نزدیک خواهد شد. گروهی اشا [یا وهومن] را نخستین صفت اهورامزدا و وهومن [یا اشا] را که بعدا به آن اشاره شده، دومین صفت قلمداد می کنند و به این صورت سلسله مراتبی میان آن صفات تصور کردند. در شمردن این صفات بدیهی است یکی را پس از دیگری باید نام برد و آن بدن معنی نیست که یکی برتر و مهم تر از دیگری است. آن صفات تجزیه ناپذیر، جدانشدنی، مجرد و ذهنی هستند که در راس آنها گوهر یا مینوی پاک قرار دارد. زرتشت در این بند آرزو می کند که با یاری وهومن و پیروی از خردمندی و اندیشه ی نیک، خدا را بشناسد و به او نزدیک شود و با پشتیبانی اشا، به آن حقیقت و هنجاری که بر هستی حکومت دارد، دست یابد.
@akherin
📚تاریخ بخوانیم
تلاش برای آزادی(بخش یکم):
ابومسلم خراسانی:
حمزه ی اصفهانی،ابومسلم را از بازماندگان حمزه پسر عماره میداند و بر این باور است که حمزه نسب به گودرز پسر گشیاد میرساند.
گروهی ابومسلم را از بازماندگان بزرگمهر وزیر انوشیروان ساسانی نوشته اند.ابومسلم در سال100 هجری در اصفهان زاده شد و هنگامی که نوزده ساله شد در کوفه به خدمت ابراهیم امام درآمد که چون نشان هوش و زیرکی در او میدید،او را ابومسلم نامید.پس از چندی ابراهیم امام،ابومسلم را به فرماندهی پیروان خود گماشت و در سال124 برای گرفتن بیعت به خراسان فرستاد.
ابومسلم چندسالی در نهان برای آل عباس بیعت گرفت.در سال128ابراهیم امام نامه هایی نوشت و ابومسلم را به فرمانروایی خراسان برگزید.در اواخر رمضان129،شورش بر امویان آغاز گشت و ابومسلم برای یاران خود،پوشش و پرچم سیاه برگزید.ابومسلم پس از به دست گیری مرو،امویان بسیاری را کشت و بر سراسر خراسان چیره شد.
در همان سال،ابومسلم سفاح را به جای خود گماشت و به همراه ابوجعفرمنصور روانه ی سفر حج شد.آنان هنگام بازگشت از مرگ خلیفه اگاه شدند.منصور فورا ابومسلم را به شهر انبار فرستاد تا از اشوب جلوگیری کند چراکه عیسی بن موسی بن عبدالله بن عباس آغاز به گرفتن بیعت کرده بود.ابومسلم و منصور به فاصله ی چند روز به انبار رسیدند.منصور چون پشیمانی عیسی را دید از خون او گذشت و به رویارویی با عبدالله بن علی شتافت که رویای خلافت در سر داشت.
ابومسلم در نصیبین با او رو به رو شد و پس از پنج ماه توانست پیروزی را به دست آورد.هنگامی که منصور از پیروزی ابومسلم آگاهی یافت،غلام خود را برای جمع آوری غنایم سوی او فرستاد.این کردار بر ابومسلم گران آمد پس نامه ی خلیفه سوی مالک بن هیثم انداخت و اینگونه خلیفه را تحقیر کرد.خلیفه از این کردار برآشفت و کمر به نابودی ابومسلم بست.ابومسلم راه خراسان را در پیش گرفت.
در ری،حمید مرورودی از سوی خلیفه نزد او رفت و بازگشتش را توصیه کرد.ابومسلم اگاه شد که خلیفه یاران او در خراسان را پراکنده کرده است پس سوی خلیفه بازگشت.هنگامی که ابومسلم به نزد منصور رسید،خلیفه به نیزنگ او را خلع سلاح کرد و با فرمانی سپاهیان را بر سرش ریخت تا ابومسلم را پاره پاره کنند.ابومسلم در چهارشنبه ی بیست و پنجم شعبان 137 هجری با نیرنگ خلیفه کشته شد.
@akherin
تلاش برای آزادی(بخش یکم):
ابومسلم خراسانی:
حمزه ی اصفهانی،ابومسلم را از بازماندگان حمزه پسر عماره میداند و بر این باور است که حمزه نسب به گودرز پسر گشیاد میرساند.
گروهی ابومسلم را از بازماندگان بزرگمهر وزیر انوشیروان ساسانی نوشته اند.ابومسلم در سال100 هجری در اصفهان زاده شد و هنگامی که نوزده ساله شد در کوفه به خدمت ابراهیم امام درآمد که چون نشان هوش و زیرکی در او میدید،او را ابومسلم نامید.پس از چندی ابراهیم امام،ابومسلم را به فرماندهی پیروان خود گماشت و در سال124 برای گرفتن بیعت به خراسان فرستاد.
ابومسلم چندسالی در نهان برای آل عباس بیعت گرفت.در سال128ابراهیم امام نامه هایی نوشت و ابومسلم را به فرمانروایی خراسان برگزید.در اواخر رمضان129،شورش بر امویان آغاز گشت و ابومسلم برای یاران خود،پوشش و پرچم سیاه برگزید.ابومسلم پس از به دست گیری مرو،امویان بسیاری را کشت و بر سراسر خراسان چیره شد.
در همان سال،ابومسلم سفاح را به جای خود گماشت و به همراه ابوجعفرمنصور روانه ی سفر حج شد.آنان هنگام بازگشت از مرگ خلیفه اگاه شدند.منصور فورا ابومسلم را به شهر انبار فرستاد تا از اشوب جلوگیری کند چراکه عیسی بن موسی بن عبدالله بن عباس آغاز به گرفتن بیعت کرده بود.ابومسلم و منصور به فاصله ی چند روز به انبار رسیدند.منصور چون پشیمانی عیسی را دید از خون او گذشت و به رویارویی با عبدالله بن علی شتافت که رویای خلافت در سر داشت.
ابومسلم در نصیبین با او رو به رو شد و پس از پنج ماه توانست پیروزی را به دست آورد.هنگامی که منصور از پیروزی ابومسلم آگاهی یافت،غلام خود را برای جمع آوری غنایم سوی او فرستاد.این کردار بر ابومسلم گران آمد پس نامه ی خلیفه سوی مالک بن هیثم انداخت و اینگونه خلیفه را تحقیر کرد.خلیفه از این کردار برآشفت و کمر به نابودی ابومسلم بست.ابومسلم راه خراسان را در پیش گرفت.
در ری،حمید مرورودی از سوی خلیفه نزد او رفت و بازگشتش را توصیه کرد.ابومسلم اگاه شد که خلیفه یاران او در خراسان را پراکنده کرده است پس سوی خلیفه بازگشت.هنگامی که ابومسلم به نزد منصور رسید،خلیفه به نیزنگ او را خلع سلاح کرد و با فرمانی سپاهیان را بر سرش ریخت تا ابومسلم را پاره پاره کنند.ابومسلم در چهارشنبه ی بیست و پنجم شعبان 137 هجری با نیرنگ خلیفه کشته شد.
@akherin
اشکانیان با ماندگاری 471سال طولانی ترین حکومت برروی ایران بوده اند!
از دلایل دوام این حکومت مجلس مهستان بود که اختیاراتی مانند عزل شاه در صورت ارتکاب اشتباه[حتی به صورت غیرعمد]را داشت!
@akherin
از دلایل دوام این حکومت مجلس مهستان بود که اختیاراتی مانند عزل شاه در صورت ارتکاب اشتباه[حتی به صورت غیرعمد]را داشت!
@akherin
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
دو جام زرین متعلق به ۳۰۰۰ سال پیش و یافت شده درحفاری‌های باستان‌شناسی تپه‌های تاریخی عمارلو و کلورز در موزه رشت . جام هایی که هنر قلمزنی نیاکان گیلان را نشان می‌دهد.
💕تقدیم به نگاه شما عزیزان🙏
@akherin
💕تقدیم به نگاه شما عزیزان🙏
@akherin
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
خورداد روز از خورداد ماه،
جشن خوردادگان،
جشن رسایی و کمال،
بر نیکان و بهان،
فرخ و خجسته باد.
@akherin
🌿جشن_خوردادگان
جشن خوردادگان،
جشن رسایی و کمال،
بر نیکان و بهان،
فرخ و خجسته باد.
@akherin
🌿جشن_خوردادگان
نیایش 🌿🌿🌿
امشاسپند خرداد را برای فرّوفروغش با نمازی به بانگ بلندو با زَور ( پیشکش و نذر و نیاز) می ستاییم.
ما‌اَمشاسپند خرداد را با هوم آمیخته با شیر، با بَرسَم ، با زبانِ خرد و مانتره و با اندیشه و گفتار و کردار نیک ، با زَور و با سخنِ رسا میستاییم.
درهنگام سرایش نيايش آبزور موبد از داخل ظرفي كه محتواي شير، آب، کمی برنج و گندم، آويشن و پرگل هست به داخل استخري پراز آب میریزد.
جشن خردادگان گرامی باد🌷💦
@akherin
امشاسپند خرداد را برای فرّوفروغش با نمازی به بانگ بلندو با زَور ( پیشکش و نذر و نیاز) می ستاییم.
ما‌اَمشاسپند خرداد را با هوم آمیخته با شیر، با بَرسَم ، با زبانِ خرد و مانتره و با اندیشه و گفتار و کردار نیک ، با زَور و با سخنِ رسا میستاییم.
درهنگام سرایش نيايش آبزور موبد از داخل ظرفي كه محتواي شير، آب، کمی برنج و گندم، آويشن و پرگل هست به داخل استخري پراز آب میریزد.
جشن خردادگان گرامی باد🌷💦
@akherin
صبح که می شود دنبال اتفاقات
خوب بگرد، دنبالِ آدم هایِ خوبی
که حالِ خوبت را با لبخند هایشان
به روزگارت سنجاق کنی، یک روزِ خوب،
اتفاق نمی افتد ساخته می شود....
@akherin
خوب بگرد، دنبالِ آدم هایِ خوبی
که حالِ خوبت را با لبخند هایشان
به روزگارت سنجاق کنی، یک روزِ خوب،
اتفاق نمی افتد ساخته می شود....
@akherin
گالری نگارهای اشو زرتشت
📚تاریخ بخوانیم تلاش برای آزادی(بخش یکم): ابومسلم خراسانی: حمزه ی اصفهانی،ابومسلم را از بازماندگان حمزه پسر عماره میداند و بر این باور است که حمزه نسب به گودرز پسر گشیاد میرساند. گروهی ابومسلم را از بازماندگان بزرگمهر وزیر انوشیروان ساسانی نوشته اند.ابومسلم…
📚تاریخ بخوانیم
تلاش برای آزادی(بخش دوم):
عبدالله بن مقفع(روزبه پور دادویه):
عبدالله،که پیش از گرویدن به اسلام روزبه نام داشت،در شهر پیروز اباد استان پارس چشم به جهان گشود.شماری از مورخان او را دادبه و پدرش را دادجشنش نام برده اند اما نام روزبه درست تر مینمایاند.پدر او از سوی حجاج بن یوسف،فرماندار عراق عجم،مامور دریافت مالیات استان پارس بود.روزبه به اعتبار پدر خود توانست دانش های متداول زمان را فراگیرد.
او در زمان خلافت سلیمان پسر عبدالملک،از سوی صالح بن عبدالرحمن مامور دریافت مالیات شهرهای پیرامون دجله شد.مدتی نیز در خدمت یزیدبن عمرو بود.هنگامی که یزید بن عمرو فرمانروای بصره شد،روزبه منشیگری پسرش داوود را به گردن گرفت.پس از نابودی بنی امیه،داوود بن یزید کشته شد و ابن مقفع به خدمت عیسی بن علی در آمد.در کرمان مدتی چند منشی بود و پس از پذیرش اسلام در بصره،آموزگار بزرگ زادگان شد.
آنگونه که گفته شد،عبدالله بن علی(عموی منصور که سودای خلافت در سر داشت)از ابومسلم شکست خورد و نزد برادران خود،عیسی و سلیمان گریخت.عیسی و سلیمان به بصره رفتند تا برای برادر خود از خلیفه امان نامه بگیرند.منصور این پادرمیانی را پذیرفت و خواست تا نامه ای بنویسند و برای دستینه نزد او گذارند.آن ها از ابن مقفع خواستند تا نامه را به گونه ای بنویسد که منصور نتواند از گفته ی خود سرپیچی کند.ابن مقفع در نوشتن نامه زیاده روی کرد پس چون نامه را به خلیفه دادند،منصور سخت خشمگین شد و در نامه ای از سفیان،فرماندار بصره،خواست تا نویسنده ی نامه را از میان بردارد.
اورده اند که ابن مقفع همواره سفیان را به ریشخند میگرفت.از داستان هایی که در اینباره گفته اند آن است که سفیان بینی بسیار بزرگی داشت،هرگاه ابن مقفع او را میدید میگفت:"درود بر شما دو تن(تو و بینی ات)."دیگر آن که پیوسته او را فرزند زن شهوتران میخواند.سفیان سوگند خورده بود که تن او را پاره پاره کند و اکنون با فرمان خلیفه فرصتی برای این کار یافته بود.
روزی ابن مقفع خواستار دیدار سفیان شد.سفیان چندان درنگ کرد تا همه ی دیدار کنندگان بیرون رفتند انگاه با ابن مقفع به اتاقی رفت و گفت:"به یاد داری انچه که مادر من را به آن میخواندی؟چنانکه تو گفتی،مادر من شهوتران باد اگر تو را نکشتم به کشتی بیمانند."پس فرمان داد تا تنوری برتافتند و اندام او را یک یک جدا میکرد و در تنور می افکند.پس از آن بر سر تنور ایستاد و گفت بر این کار که کردم بازخواست نخواهم شد چرا که تو زندیق بودی و مردمان را از دین جدا میکردی.
این رویداد در سال142هجری هنگامی که ابن مفقع سی و شش ساله بود رخ داد.
ابن مقفع یکی از بزرگترین دانشمندان ایرانی بود و در هر فرصتی دلبستگی خود را به ایران و ایرانی نشان میداد.او برای آن که شکوه و دانش ایرانیان پیش از اسلام را به تازیان بفهماند بخشی از کتاب‌های پهلوی را به تازی برگرداند و تا جایی که توانست،تاریخ ایران پیش از اسلام را زنده ساخت.
به گفته ی ابن ندیم،او یکی از مترجمان و برگیرندگان دانش از پارسی به عربی بود.
از جمله کتاب های او که به پارسی و عربی است میتوان خداینامه،ایین نامه،کلیله و دمنه،کتاب مزدک،کتاب تاج در سیرت انوشیروان،الادب الکبیر،الادب الصغیر و کتاب الیتیمه در رسائل را نام برد.
@akherin
تلاش برای آزادی(بخش دوم):
عبدالله بن مقفع(روزبه پور دادویه):
عبدالله،که پیش از گرویدن به اسلام روزبه نام داشت،در شهر پیروز اباد استان پارس چشم به جهان گشود.شماری از مورخان او را دادبه و پدرش را دادجشنش نام برده اند اما نام روزبه درست تر مینمایاند.پدر او از سوی حجاج بن یوسف،فرماندار عراق عجم،مامور دریافت مالیات استان پارس بود.روزبه به اعتبار پدر خود توانست دانش های متداول زمان را فراگیرد.
او در زمان خلافت سلیمان پسر عبدالملک،از سوی صالح بن عبدالرحمن مامور دریافت مالیات شهرهای پیرامون دجله شد.مدتی نیز در خدمت یزیدبن عمرو بود.هنگامی که یزید بن عمرو فرمانروای بصره شد،روزبه منشیگری پسرش داوود را به گردن گرفت.پس از نابودی بنی امیه،داوود بن یزید کشته شد و ابن مقفع به خدمت عیسی بن علی در آمد.در کرمان مدتی چند منشی بود و پس از پذیرش اسلام در بصره،آموزگار بزرگ زادگان شد.
آنگونه که گفته شد،عبدالله بن علی(عموی منصور که سودای خلافت در سر داشت)از ابومسلم شکست خورد و نزد برادران خود،عیسی و سلیمان گریخت.عیسی و سلیمان به بصره رفتند تا برای برادر خود از خلیفه امان نامه بگیرند.منصور این پادرمیانی را پذیرفت و خواست تا نامه ای بنویسند و برای دستینه نزد او گذارند.آن ها از ابن مقفع خواستند تا نامه را به گونه ای بنویسد که منصور نتواند از گفته ی خود سرپیچی کند.ابن مقفع در نوشتن نامه زیاده روی کرد پس چون نامه را به خلیفه دادند،منصور سخت خشمگین شد و در نامه ای از سفیان،فرماندار بصره،خواست تا نویسنده ی نامه را از میان بردارد.
اورده اند که ابن مقفع همواره سفیان را به ریشخند میگرفت.از داستان هایی که در اینباره گفته اند آن است که سفیان بینی بسیار بزرگی داشت،هرگاه ابن مقفع او را میدید میگفت:"درود بر شما دو تن(تو و بینی ات)."دیگر آن که پیوسته او را فرزند زن شهوتران میخواند.سفیان سوگند خورده بود که تن او را پاره پاره کند و اکنون با فرمان خلیفه فرصتی برای این کار یافته بود.
روزی ابن مقفع خواستار دیدار سفیان شد.سفیان چندان درنگ کرد تا همه ی دیدار کنندگان بیرون رفتند انگاه با ابن مقفع به اتاقی رفت و گفت:"به یاد داری انچه که مادر من را به آن میخواندی؟چنانکه تو گفتی،مادر من شهوتران باد اگر تو را نکشتم به کشتی بیمانند."پس فرمان داد تا تنوری برتافتند و اندام او را یک یک جدا میکرد و در تنور می افکند.پس از آن بر سر تنور ایستاد و گفت بر این کار که کردم بازخواست نخواهم شد چرا که تو زندیق بودی و مردمان را از دین جدا میکردی.
این رویداد در سال142هجری هنگامی که ابن مفقع سی و شش ساله بود رخ داد.
ابن مقفع یکی از بزرگترین دانشمندان ایرانی بود و در هر فرصتی دلبستگی خود را به ایران و ایرانی نشان میداد.او برای آن که شکوه و دانش ایرانیان پیش از اسلام را به تازیان بفهماند بخشی از کتاب‌های پهلوی را به تازی برگرداند و تا جایی که توانست،تاریخ ایران پیش از اسلام را زنده ساخت.
به گفته ی ابن ندیم،او یکی از مترجمان و برگیرندگان دانش از پارسی به عربی بود.
از جمله کتاب های او که به پارسی و عربی است میتوان خداینامه،ایین نامه،کلیله و دمنه،کتاب مزدک،کتاب تاج در سیرت انوشیروان،الادب الکبیر،الادب الصغیر و کتاب الیتیمه در رسائل را نام برد.
@akherin
گزنفون مورخ یونانی در سال 420 پیش از میلاد درباره احترام به طبیعت در نزد ایرانیان می گوید :
ایرانیان آب دهان خود را به زمین نمی اندازند . بینی خود را در مقابل چشم دیگران پاک نمی کنند . هرگز بدن خود را با آب رودخانه نمی شورند . زیرا آب و آتش و خاک از مظاهر قدرت و نماد خداوند است در نزد ایشان . پس شخصی که بدن خود را با آب رودخانه می شورد به این معنی است که به نعمتهای خداوند بی احترامی کرده است و آب ( مایه نجات بخش زندگی ) را آلوده کرده است . در نتیجه ممکن است عده ای از آن آب بنوشند و مردمان بیمار و رنجور و از کار افتاده شوند و در نتیجه نسل به نسل ایرانی رو به زوال برود .
@akherin
ایرانیان آب دهان خود را به زمین نمی اندازند . بینی خود را در مقابل چشم دیگران پاک نمی کنند . هرگز بدن خود را با آب رودخانه نمی شورند . زیرا آب و آتش و خاک از مظاهر قدرت و نماد خداوند است در نزد ایشان . پس شخصی که بدن خود را با آب رودخانه می شورد به این معنی است که به نعمتهای خداوند بی احترامی کرده است و آب ( مایه نجات بخش زندگی ) را آلوده کرده است . در نتیجه ممکن است عده ای از آن آب بنوشند و مردمان بیمار و رنجور و از کار افتاده شوند و در نتیجه نسل به نسل ایرانی رو به زوال برود .
@akherin
🔸بگوییم اَمُرداد؛ نگوییم مرداد
🔸واژهی اوستایی اَمُرداد به درستی «امرتات» به چم (:معنی) بی‌مرگی است.
🔸 هنگامی که «الف» اَمُرداد را که پیشوند نفی است ننویسیم، واژهی مُرداد معنای مرگ را می‌گیرد و فرشته‌ی بی‌مرگی و جاودانگی به دیو نیستی و مرگ دگرگون می‌شود!
🔸 اَمُرداد بی‌مرگی را ندا می‌دهد و مرداد از مرگ می‌گوید. به راستی کاربرد واژهی مرداد با این که دم از نیستی و تباهی می‌زند، درست است؟
@akherin
🔸واژهی اوستایی اَمُرداد به درستی «امرتات» به چم (:معنی) بی‌مرگی است.
🔸 هنگامی که «الف» اَمُرداد را که پیشوند نفی است ننویسیم، واژهی مُرداد معنای مرگ را می‌گیرد و فرشته‌ی بی‌مرگی و جاودانگی به دیو نیستی و مرگ دگرگون می‌شود!
🔸 اَمُرداد بی‌مرگی را ندا می‌دهد و مرداد از مرگ می‌گوید. به راستی کاربرد واژهی مرداد با این که دم از نیستی و تباهی می‌زند، درست است؟
@akherin
روزت را با قلبی روشن آغاز کن،
بگذار تمام نگرانیهایت گوشه ای از
شب بمانند، برای لحظه ای بخند
و خدا را سپاس گو، برای تمام لحظاتی
که در تمام مسیرها مراقبت بوده...
@akherin
بگذار تمام نگرانیهایت گوشه ای از
شب بمانند، برای لحظه ای بخند
و خدا را سپاس گو، برای تمام لحظاتی
که در تمام مسیرها مراقبت بوده...
@akherin
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
بخشی از سخنان #خشایارشاه ،شاه هخامنشی
این نقش برجسته ابتدا در پلکان شمالی آپادانا قرار داشته که بعدا به خزانه تخت جمشید منتقل شد.این نقش که یکی از مهمترین نمونه های هنر #هخامنشی است خشایار شاه را نشسته بر تخت نشان میدهددر پشت سر او جانشین شاه، یک مغ (روحانی) یک سلاح دار و دو سرباز گارد جاویدان ایستاده اند در مقابل شاه یک فرد عالی رتبه ایستاده که ورود هدیه آورندگان را اعلام میکند نشان داده شده که در حال درود فرستادن است و در پشت سر وی یک نفر ملازم و یک افسر گارد جاویدان ایستاده.
@akherin
این نقش برجسته ابتدا در پلکان شمالی آپادانا قرار داشته که بعدا به خزانه تخت جمشید منتقل شد.این نقش که یکی از مهمترین نمونه های هنر #هخامنشی است خشایار شاه را نشسته بر تخت نشان میدهددر پشت سر او جانشین شاه، یک مغ (روحانی) یک سلاح دار و دو سرباز گارد جاویدان ایستاده اند در مقابل شاه یک فرد عالی رتبه ایستاده که ورود هدیه آورندگان را اعلام میکند نشان داده شده که در حال درود فرستادن است و در پشت سر وی یک نفر ملازم و یک افسر گارد جاویدان ایستاده.
@akherin
گالری نگارهای اشو زرتشت
📚تاریخ بخوانیم تلاش برای آزادی(بخش یکم): ابومسلم خراسانی: حمزه ی اصفهانی،ابومسلم را از بازماندگان حمزه پسر عماره میداند و بر این باور است که حمزه نسب به گودرز پسر گشیاد میرساند. گروهی ابومسلم را از بازماندگان بزرگمهر وزیر انوشیروان ساسانی نوشته اند.ابومسلم…
📚تاریخ بخوانیم
تلاش برای آزادی(بخش سوم):
برمکیان(خاندان جوانمرد ایرانی):
بر پایه ی نوشته ی تاریخ نگاران،این خاندان از بازماندگان شاهان ساسانی و پیرو آیین زرتشت بودند.سر سلسله ی آن ها جعفر برمک نام داشت که در بلخ میزیست.حمدالله مستوفی در تاریخ گزیده مینویسد:"نخستین کسی که از آل برمک به وزارت رسید جعفر بود و این جایگاه از سوی عبدالله سفاح،نخستین خلیفه ی عباسی،به او واگذار شد."اما دیگر تاریخ نگاران بر این باورند که خالد بن جعفر برای نخستین بار به این جایگاه دست یافت.
خالد برمکی تنها یک پسر به نام یحیی داشت که مردی بخشنده و دارای صفات نیکو بود.یحیی چهار پسر به نام های فضل،جعفر،محمد و موسی داشت که همه در دستگاه خلافت عباسی جایگاهی بلند داشتند.درباره ی بی مهری هارون الرشید با این خاندان بزرگوار داستان های بسیار همچون ازدواج جعفر با خواهر هارون الرشید(عباسه) و کمک جعفر به یحیی بن عبدالله(دوست خلیفه که پس از مدتی مورد بدگمانی هارون قرار گرفت)گفته اند.جعفر بیش از هفده سال وزیر بود و به هنگام مرگ سی و هفت سال داشت.
هارون پس از کشتن جعفر به سغدی پسر شاهک نامه نوشت و به او فرمان داد تا یحیی،فضل و فرزندان آنان را در بند کند.این پدر و پسر در سال‌های 190و192 هجری در زندان جان به جان افرین تسلیم کردند و دولت درخشان یک خاندان ایرانی رو به نابودی رفت.به گفته ی ابن خلدون،داستان زناشویی جعفر و عباسه و پیامد های افسانه ای آن موهوم است.به باور ابن خلدون،برمکیان همه ی کارهای خلیفه را در دست داشتند و درامد خزانه را مال خود دانسته و به دلخواه خود خرج میکردند.
برمکیان بسیار توانمند و نامور بودند،کارگزاران خلافت از بستگان یا هواداران این خاندان بودند،نیازمندان تنها به آن ها چشم داشتند و همواره از خوان کرمشان برخوردار میشدند در نتیجه نام خلیفه همواره پس از نام انان بود و این حسادت درباریان بزرگان تازی را برانگیخت به گونه ای که مدام به هارون گوشزد میکردند که برمکیان برای نابودی آل عباس کنکاش میکنند.در پی این بدگویی ها،حس کینه و بدگمانی در هارون ایجاد شد و او در یک شب فرمان کشتن جعفر و بستگانش را صادر کرد و فرمان داد همه ی باشندگان این خاندان بزرگ و جوانمرد ایرانی را از میان بردارند.
@akherin
تلاش برای آزادی(بخش سوم):
برمکیان(خاندان جوانمرد ایرانی):
بر پایه ی نوشته ی تاریخ نگاران،این خاندان از بازماندگان شاهان ساسانی و پیرو آیین زرتشت بودند.سر سلسله ی آن ها جعفر برمک نام داشت که در بلخ میزیست.حمدالله مستوفی در تاریخ گزیده مینویسد:"نخستین کسی که از آل برمک به وزارت رسید جعفر بود و این جایگاه از سوی عبدالله سفاح،نخستین خلیفه ی عباسی،به او واگذار شد."اما دیگر تاریخ نگاران بر این باورند که خالد بن جعفر برای نخستین بار به این جایگاه دست یافت.
خالد برمکی تنها یک پسر به نام یحیی داشت که مردی بخشنده و دارای صفات نیکو بود.یحیی چهار پسر به نام های فضل،جعفر،محمد و موسی داشت که همه در دستگاه خلافت عباسی جایگاهی بلند داشتند.درباره ی بی مهری هارون الرشید با این خاندان بزرگوار داستان های بسیار همچون ازدواج جعفر با خواهر هارون الرشید(عباسه) و کمک جعفر به یحیی بن عبدالله(دوست خلیفه که پس از مدتی مورد بدگمانی هارون قرار گرفت)گفته اند.جعفر بیش از هفده سال وزیر بود و به هنگام مرگ سی و هفت سال داشت.
هارون پس از کشتن جعفر به سغدی پسر شاهک نامه نوشت و به او فرمان داد تا یحیی،فضل و فرزندان آنان را در بند کند.این پدر و پسر در سال‌های 190و192 هجری در زندان جان به جان افرین تسلیم کردند و دولت درخشان یک خاندان ایرانی رو به نابودی رفت.به گفته ی ابن خلدون،داستان زناشویی جعفر و عباسه و پیامد های افسانه ای آن موهوم است.به باور ابن خلدون،برمکیان همه ی کارهای خلیفه را در دست داشتند و درامد خزانه را مال خود دانسته و به دلخواه خود خرج میکردند.
برمکیان بسیار توانمند و نامور بودند،کارگزاران خلافت از بستگان یا هواداران این خاندان بودند،نیازمندان تنها به آن ها چشم داشتند و همواره از خوان کرمشان برخوردار میشدند در نتیجه نام خلیفه همواره پس از نام انان بود و این حسادت درباریان بزرگان تازی را برانگیخت به گونه ای که مدام به هارون گوشزد میکردند که برمکیان برای نابودی آل عباس کنکاش میکنند.در پی این بدگویی ها،حس کینه و بدگمانی در هارون ایجاد شد و او در یک شب فرمان کشتن جعفر و بستگانش را صادر کرد و فرمان داد همه ی باشندگان این خاندان بزرگ و جوانمرد ایرانی را از میان بردارند.
@akherin
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔥آتشگاه پاوه
در ضمن
نام ۳ تَن از موبدان بزرگ اورامانات
بنام های ۱_پیرشالیار ۲_پیرساتیار ۳_ پیرشاهو، که نام کوه شاهو از موبد شاهو گرفته شده است.
@akherin
در ضمن
نام ۳ تَن از موبدان بزرگ اورامانات
بنام های ۱_پیرشالیار ۲_پیرساتیار ۳_ پیرشاهو، که نام کوه شاهو از موبد شاهو گرفته شده است.
@akherin
🔥🔥🔥
🔹دی به آذر:
- دی به آذر نام هشتمین روز هر ماه سی روزه در گاه‌شماری ویژه زرتشتیان است.
- دی به چَمار(معنی) آفریدگار و آذر نیز نام دیگری برای آتش، در گویش ایرانیان بوده است.
- در هر ماه سه روز با پیشوند «دی» در گاهشمار ترادادی وجود دارد که روز هشتم «دی‌به‌آذر»، پانزدهم «دی‌به‌مهر» و بیست‌و‌سوم «دی‌به‌دین» می باشند.
- روزهای دی با پسوند نام روز پس از خودش نامگذاری شده است.
- روزهای اورمزد، دی به آذر، دی به مهر و دی بدین که در این گاه شماری آمده است. به جای روزهای آدینه در هرماه، از روزهای شادی و آرامش و همزیستی در فرهنگ نیاکان ما بوده است.
✍️ موبد کورش نیکنام
🔹دی به آذر:
- دی به آذر نام هشتمین روز هر ماه سی روزه در گاه‌شماری ویژه زرتشتیان است.
- دی به چَمار(معنی) آفریدگار و آذر نیز نام دیگری برای آتش، در گویش ایرانیان بوده است.
- در هر ماه سه روز با پیشوند «دی» در گاهشمار ترادادی وجود دارد که روز هشتم «دی‌به‌آذر»، پانزدهم «دی‌به‌مهر» و بیست‌و‌سوم «دی‌به‌دین» می باشند.
- روزهای دی با پسوند نام روز پس از خودش نامگذاری شده است.
- روزهای اورمزد، دی به آذر، دی به مهر و دی بدین که در این گاه شماری آمده است. به جای روزهای آدینه در هرماه، از روزهای شادی و آرامش و همزیستی در فرهنگ نیاکان ما بوده است.
✍️ موبد کورش نیکنام