O’zbek o’zbek ustidan nemisga shikoyat qilmoqda. Mana ahvolimiz!

Post mazmuni hamyurtlarimizni Germaniyaga viza olishda duch kelayotgan muammolari haqida.

O’zbekistondan turib Germaniya yoki Shvetsiyaga viza olmoqchi bo’lsangiz Visametric degan tashkilot orqali hujjat topshirishingiz kerak. Bu tizim ham elchixona, ham viza oluvchilar ishini osonlashtiruvchi tashkilot. Siz u joydan vaqt belgilab, elchixona viza uchun talab etgan hujjatlarni topshirasiz. Ular esa hujjatlarni to’plab, bitta qilib elchixonaga olib boradi. Elchixona hujjatlarni ko’rib chiqadi va bitta qilib Visametric tashkilotiga qaytarib beradi. Samaradorlik oshadi. Ko’proq murojaatchilar hujjatlarini ko’rib chiqish imkoni bo’ladi, kutish vaqti kamayadi. Bu tashkilot ochilganda O’zbekistonda ham shunday edi, ammo bu yerdan soqqa qiluvchilar topilgani sabab sun’iy to’siqlar paydo bo’ldi.

Bu tashkilot tizimi boshqa bir nechta davlatlarda yaxshi ishlaydi. Bizda ham shunday edi. Bir necha yil avval oldin ochilganida hattoki ayrim viloyatlarda ham ochilgan edi, misol Andijonda. Keyinchalik viloyatdagilar yopilib ketdi. Sababini bilmadik.

Endi esa Toshkentdagi Visametric tashkilotiga murojaat qilish kerak. Muammo u yerdan hujjatlarni topshirish uchun vaqt topish juda mushkulotga aylangan. Germaniya yoki Shvetsiyaga kelmoqchi bo’lganlar (misol davolanish, turizm yoki farzandlarini ko’rish uchun) Visametric saytidan bo’sh vaqt topa olmaydi.

Nochor vaziyatda qolganlarga esa ayrim ”ishbilarmon” lar soqqa evaziga vaqt olib berishni taklif etishmoqda va bir kundayoq olib berishmoqda. Vaziyatni qarang. Tizim shaffof emasligi sabab qora xalq sarson.

Mana shu sabab Germaniyada yashovchi bir guruh hamyurtlar Germaniyaning O’zbekistondagi elchisi Tilo Klinnerga murojaat xati yo’llashmoqda.

Ahvolimizni qarang. O’zbek o’z hamyurtidan aziyat chekmoqda va bundan nemisga shikoyat qilmoqda. Mana ahvolimiz qay darajaga yetib keldi.

Bu vaziyatdan aziyat chekkan va mendan yechim so’rab murojaat qilganlarni kamida 10 tasi ma’lum menga.

Yechim bor yoki yo’qligini bilmayman. Lekin balki foydasi tegar qabilida mana shu postni yozdim.

Xullas siz ham bu vaziyatdan aziyat chekkan bo’lsangiz mana bu emailga ([email protected]), 21-may soat 16:00 gacha mana bu matnni yozishingiz mumkin ekan.

”Men Germaniyaning O‘zbekistondagi Elchisi Janob Klinnerga va Prezident Portaliga Visametric uchrashuv sistemasidagi muammolar ustidan yoziladigan shikoyatnomaga hissamni qo‘shaman“.

Ism - sharif, Germaniyada yashayotgan shahringiz (bu Imzo o‘rnini bosadi).

Menimcha bu emailni hamyurtlar ochishgan. Unga Germaniyada yashamasangiz ham yozsangiz bo’lar balki. Visametric orqali viza olishga bog’liq bo’lgan Shvetsiya yoki boshqa Yevropa davlatlarida yashaydiganlar aniq yuborsa bo’ladi. Muhimi eng kechi 21-may soat 16:00 gacha ekan.

Bek Olimjon
Balki foydasi tegar…

Avvalgi postlarimni birida Elon Musk tomonidan asos solingan Neuralink kompaniyasi haqida yozgan edim.

Bu kompaniya bosh miyaga chip o’rgatishga ixtisoslashgan. Hozirgacha barcha tajribalarni hayvonlarda o’tkazgan edi.

Bugun insonlarda tajriba o’tkazish uchun ruhsat olishgani haqida e’lon qilishdi.

Bu chip imkoniyatlari nafaqat tibbiyot balki butun insoniyat taraqqiyoti uchun o’ta muhim ahamiyatga ega.

Hozir davosi yo’q bir qancha kasalliklar, misol uchun orqa miya shikastlanishi hisobiga qo’l va oyoqlar falaji, ko’rlik, semizlik, kuchli surunkali og’riqlar va hokazolarga davo bo’la olishi aniq.

Undanda muhimroq jihati biz insonlarni kompyuterlar bilan samaraliroq aloqa qilishimizni ta’minlaydi. An’anaviy, yodlashga asoslangan bilim olishga bo’lgan ehtiyojni yo’qqa chiqaradi, insonni tafakkuri rivojlanishiga turtki bo’ladi.

Bu texnologiyani xavf sifatida ko’ruvchilar ancha va bunga asoslari bor. Ammo insoniyatda ijobiyatga moyillik bor. Yaxshilikni ravo ko’radi.

Bek Olimjon
26.05.23
Norvegiya

​​Wi-fi ni o'chirmoqchiman!

Assalomu alaykum qadrli ota-onalar!

Bugun sizlarga ajoyib mo'jiza haqida gapirmoqchiman. Bizning ko'chamizda Wi-Fi tarmog'i negadir uzilib qoldi.

Mahallada ungacha bolalarni har zamonda ko'rar edim . Qo’shnilar asabiy, tarmoqqa tinmay telefon qilishgan, do'q urishgan. Bolalar injiq, uyqusiz, onalar havotirda.

Uch kun ichida bolasining sog'ligidan shikoyat qilib bir necha qo'shnim chiqdi. Lekin 3 kundan so'ng ko'chada bolalar ko'rinib qoldi. Kimdir futbol, kimdir bekinmachoq o'ynagan...

Bolalar ikki kosadan ovqat yeb, qattiq uxlab ota-onalar bilan birga televizor atrofida o'tirishardi. Kimdir onasining tizzasiga boshini qo'ygan, kimdir dadasining yelkasiga suyangan...
Mahalla jonlangandek go'yo.

Afsuski, kattaroq ishda ishlaydigan qo'shnim borib tuzattirib keldi.
Yana ko'chalar huvvillab, ariqlar bo'shab qoldi. Shunda o'ylab qoldim, bu tarmoqni ota-ona nazorat qilsa, kunduzlari o'zlariga kerak bo'lmaganda o'chirib qo'ysa va buni hamma birga qilsa yaxshi edi.

Yoki, bolalarga bir kunda chegaralangan internet berish kerakligini belgilovchi jarima qo'llanilsa... Eng qizig'i, ota-onalar bolasini telefonsiz tasavvur qilolmayapti, men uni ovutolmayman, deb.

Qadrli ota-onalar, bolani ishtahali qilish uchun u jismoniy charchashi kerak va buni joni dili bilan o'ynashi kerak. Nosog'lom farzandlar uchun aybdor bo'lib qolmaylik.

Hurmat bilan,
Pediatr Nur Olimovna

Pul, kitob va statistika

Avvalgi postlarda moliyaviy erkinlik haqida yozgan edim. Umuman olganda shaxsiy moliya mavzusiga qiziqadiganlar aslida jamiyat katta qismini tashkil etmaydi. Sababi bu tahlil qilishni, undan keyin odam o'zi turgan vaziyatni tan olishini va undan keyin intizom shakllanishini talab etadi. Boshqacha so'z bilan aytganda bu mavzuga kirib borganingiz sari haqiqat sizni yuzingizga tarsakilar bilan solaveradi. Chunki arifmetikani, hisob-kitobni inkor etib bo'lmaydi, uni bo'yab bo'lmaydi.

Shu o'rinda ko'pchilikdagi bo'ladigan nisbiy qashshoqlik hissi haqida yozmoqchiman. Nisbiy qashshoqlik hissi nima? Nomi bilan aytib turganidek o'zini qashshoq his qilish. Chunki odam o'zini butun jamiyatga yoki insoniyatlarga emas, balki o'zidan ko'proq natijalarga erishgan odamlarga solishtiradi. U natijalarga qanday erishgani haqidaku unchalik bosh qotirmaydi. O'zini qishloqdagi yoki shahardagi eng boy odamga solishtiradiga, qanchalar qashshoq ekanligini his qiladi. Boshqalarni ayblashi ham mumkin ba'zilar.


Shu o'rinda ayrim qiziq statistikalar
(NB. statistikaga ishonmayman deydiganlar statistikani nima ekanligini bilmagan odamlar aslida)
Agarda bir inson bir yil davomida 60000$ pul topsa u butun dunyo aholisiga solishtirganda pul topish bo'yicha eng top 5% qatlamga kirar ekan. Uzbda esa top 1% ga kirar ekan (manba wid.world)


Yana bir qiziq mavzu bo'yicha statistika
AQSHda 2022 yilda odamlarni bir kunda kitob o'qishga qancha vaqt sarflashiga qarasak qiziq raqamlar ko'rinadi.
15-19 yoshlilar kitob o'qish uchun bir kunda o'rtacha 13 daqiqa,
20-24 yoshlilar esa 11 daqiqa,
25-34 yoshlilar esa 10 daqiqa,
35-44 yoshlilar esa 9 daqiqa vaqt sarflashgan ekan. (manba) (Uzb bo'yicha bunday statistikani topa olmadim)


Yanada qiziq mavzu bo'yicha statistika
Boy (puli ko'p) hisoblangan odamlarning 90% qismi kuniga kamida 30 daqiqa kitob o'qishadi. O'sha guruhdagi odamlarning 60% qismidan ko'prog'i kuniga internetdan bir soatdan kamroq foydalanadi. Ta'kidlab o'tish kerak bunga ishga va rivojlanishga oid foydalanish kirmaydi. Pulga qiynalayotganlarning 74% qismi internetdan kuniga 1 soatdan ko'proq foydalanadi. (manba Rich Habits by Tom Corley)

Bir o'ta muvaffaqiyatli millioner (Naval Ravikant) kuniga 1,5-2 soat vaqtini kitob o'qishga sarflaydi va o'zi aytishi bo'yicha bunday vaqt sarflashi uni kitob o'qish bo'yicha top 0,01% ga olib chiqadi. Topgan pullarini kitob o'qish orqali ekanligini qayta-qayta ta'lkidlaydi u.

Xulosa sizdan yaxshilar 🙂

Bek Olimjon
Norvegiya
23.07.23

Men deyarli hammaga, telegramda ham, haqiqiy hayotda ham ingliz tili o'rganishni maslahat beraman. (Germaniyaga ketishga harakat qilayotgan shifokorlar yoki 5 ta kam shifokorlardan tashqari).

Qayerda o'rganish kerak degan tabiiy savol bo'ladi. Internetda o'rganish mumkin, lekin til muloqot orqali o'rganiladigan ko'nikma. Uni o'rganish uchun gaplashish kerak. Yaxshi ustoz bo'lsa yanada muhim. Muammo ham shunda. Yaxshi ustoz topishni o'zi juda qiyin hozir. O'quv markazlari aptekalardagidek ko'p, lekin haqiqiy o'qituvchini topish qiyin.

Agar Andijonda bo'lsangiz bunga yechim bor. Iskandar aka Sattibaev degan akamiz bor. Haqiqiy ingliz tili o'qituvchisi, haqiqiy pedagog, zo'r ustoz va yo'lboshci inson. Men ham birinchi marta chet elga magistraturaga topshirishimda, keyinchalik Stockholmga ketishimda beton maslahatlar bergan aka. Bunga 14 yil bo'ldi. Aka 3000 dan oshiq o'quvchi tayyorlagan. Ohirgi 15 yil ichida Anjan tomonlardan chiqqan, hozirda chet elda karyera qilib, muvaffaqiyatga erishgan vatandoshlarimiz 95% qismi akadan foydali bilim olgan deya olaman.

Xullas akani bilimi, dars o'tishi, tushuntirishi va natijaga olib borishiga men ishonaman. Aka bir so'z bilan aytganda realexpert.

Faqat, faqat aytippo'ye oma. Iskandar akani uzqara, derzkiy gaplariga chidash kere, aytganini qilish kere. Akani gaplari hozirgi kunda Tateni 1-2 ta chala videosini ko'rvolip, men beta, delta, sigmaman deb yurganlani shunde o'tirgizip, ko'zlarini shatir ochippo'yadi. Bu juda muhim. Nafaqat ingliz tili, u bilan billa yaxshi hayotiy saboqlaram beradi aka. Xullas, Anjan tomonlada men AYL'S olaman deganla bo'sa, oma o'qituvchi topishga qiynalyapganla bo'sa, Iskandar akani tavsiya qilaman. Bilasla, men 150% ishonchim komil bo'masa bitamita kanalni tavsiya qimiman.

Iskandar aka bilan qanday qilib bog'lanish mumkin. Aka shaxsan o'zi olib boradigan telegram kanali @bisenglishuz

Post yozgim kelyapti, lekin nima yozish haqida qaror qila olmayapman. Ohirgi yarim soatda kallamda turli mavzular bilan olishyapman. Bir qarorga kela olmayapman, shuning uchun shunchaki kallaga kelganini yozishga qaror qildim. Tahlil qilmagan holda yozmoqchiman. Atrofga qarayapman.

Kechasi bilan 2 soat uxladim, o’tirgan holatda. Hozir aeroportdaman. Kofe ichyapman. Sifati uydagi kofedagi kabi yaxshi emas. Menimcha buning sababi kofedan ko’ra ko’proq suvga bog’liq. Bu joylar ”suvi shirin” emas aslida. Havosi issiq, o’rmon yo’q. Atrofga qarasam nosog’lom hayotni ko’ryapman. Ikki yasharcha bolasini aravaga solib ketayotgan ona telefonda, bola qo’lida ham telefon. Kofexonada barchaga bir martalik idishlarda ichimlik va ovqat. Odamlarni nimalar olayotganini kuzatdim. Asosan kofesidan shakari ko’p ichimliklar. Yoshi mendek erkaklar ichida vazni yaqqol ortiqlari juda ko’p. Qo’lida kitob ushlagan odamni ko’rganim yo’q hali. Balki men ham o’shalardan biridirman?!

Devorda o’t o’chirish uchun, yurak hurujida tok bilan ”jonlantirish” uchun vositalar. Qachon ishlatilgan ekan oxirgi marta? Yoki qachon tekshirilgan ekan? Ishlarmikan o’zi? Atrofdagilar ulardan foydalanishni bilisharmikin? Devorda bitta o’rgimchak tepaga qarab ketyapti. Yonimdagi tuvakdagi kaktusga suv quyilmagan shekilli, suvsiragandek. Bir stakan suv olib kelib quyaman hozir.

Hamma band. Kofe sotayotganlar qo’li bo’shagani yo’q. Aeroport hodimlari ham tingani yo’q. Ro’paramda ikkita xitoylik kompyuterida ishlab o’tiripti. O’ng tomondagi stolda (sudanlik bo’lsa kerak ko’rinishidan) bir amaki baland ovozda telefonda gaplashyapti.

Nariroqdagi katta ekranda Samsung reklamasi. Nega elektr avtomobillar haqida hech qanday reklama yo’q deyman o’zimga. Qurol ko’targan 2 ta erkak posbon o’tib ketyapti ekran oldidan.

Zerikyapman… Bu yaxshi. Zerikish muhim. Ayniqsa yangi muhitda zerikish muhim. Miyani o’ylashga majburlaydi. Nega muhim deb o’ylayman?

Biz zerikishni unutdik. Telefon yaraldi, zerikish o’ldi. Telefon bizni e’tiborimizni oladi. U bizga doimiy ma’lumot berib turadi. Miyamizni info-ozuqa bilan boqadi. Info-ozuqa miyaga kiraveradi, kiraveradi, uni miya yutaveradi. Natijada qorni shishgan moldek ishib ketganini his qilamiz. Miyadan ma’lumot chiqishi kerak. Ma’lumot bu fikr, g’oya.

Yangi muhit bizni sergak qiladi. Sababi miyamiz tinimsiz ravishda xatar signallarini o’rganishga ixtisoslashgan. Har soniyada xatar bor yoki yo’qligini nazorat qilib turadi. Yangi muhit bu bizga notanish, demak atrofda xavf bo’lish ehtimoli bor degani. Shunchun ham miya boshqacha sergak hozir menda. Demak tanqidiy fikrlay oladigan holatdaman. Men bir kompaniya boshlig’ini sun’iy intellektni oftalmologiyada ishlatish haqidagi emailiga hali javob bermagan edim. Hozir ayni vaqti…

Oradan 20 daqiqa o’tipdi. Emailga javob yozdim. Har bir savoliga bir nechta punktdan iborat fikrlar yozdim. O’zimda yaxshi hissiyot. Undan tashqari ertaga operatsiyaga yozilgan bemorlar haqidagi emailga ham javob yozdim. O’zimni yaxshiroq his qilyappan.

Ro’paramdagi ikkita xitoyliklarga qaradim. Ular ketib bo’lishipti. 40+ yoshlardagi bir juft o’tiripti. Er-xotin. Qo’l ushlashib olishgan, maza qilib suhbatlashishmoqda, hursand ikkisi ham, chin dildan hursandligi yaqqol ko’rinib turipti. Menimcha marokashlik, arabchasida fransuzcha so’zlar qulog’imga chalindi. Kofe tayyorlayotgan qiz jilmayib ishlayotgandek.

Bu aeroportda yana 2 soatcha o’tiraman. Bloknotimda yozilgan ”to do list” ga qarayman. Bugun uchun yozilgan narsalar hammasi qilingan. Uy bilan gaplashishim kerak. Keyin zerikishim kerak. Yo’q, birinchi joyimni almashtirishim kerak. Boshqa joyga boraman.

Boshqa kofexonaga borsammikin. Menimcha shunday qilaman. Birorta begona bilan suhbatlashaman. Bitta emas, ikkitasi bilan. Men turdim, men surdim. Hammaga salomatlik tilayman.

Bek Olimjon
9.8.23
Aeroport

Bugun bir do’stim tug’ilgan kuni ekan. Sanani qo’yayotganimda esimga tushdi.

Mening salohiyatim yetadigan, siz yoki jamiyat uchun foydali bo’lgan qanday mavzularda yozishim kerak deb o’ylaysiz?

Taklif qoldiring.

Takliflarni o’qib chiqaman, ma’qul kelganini tanlab olib yozishim mumkin. Hammaga oldindan rahmat.

Komfort zona

Juda mashhur, hamma gapirishni, gapirishdan ko’ra bilishni hohlaydigan mavzulardan biri.

Men qishloqda katta bo’lganman. 90-yillarda hech ham komfort yo’q edi. U paytda qishda elektr yo’q, mahallamizga ichimlik suvi tushmagan edi. Hovlida ichimlik suvi yo’q edi. Eng yaqin ichimlik suvi bu tahminan 500-600 metr narida edi. Ichimlik suvini o’sha joydan tashir edik. Ro’zg’orga uy oldidan o’tgan ariqdagi loyqa suvni tindirib ishlatilar edi. Gaz yetib kelmagan edi. Tog’am yoqmagan gaziga ham pul talab etaverishganlaridan uyiga tushgan gaz trubasini kestirib tashlagan edi.

Qishloqda yog’ va un davlat do’konlaridan biriga arzonroq kelsa unga navbatda turilar edi. Mahallalar qishda loy, yozda chang bo’lar edi. Chunki asfalt qilinmagan edi. Sinf xonamizda sovuqlik sabab qishda kurtka kiyib o’tirar edik. Uyda qishda sovuqlik sabab hamma bitta xonada qishlar edi. Biz tomonlarda sandal degan narsa bo’lar edi u paytlarda. Unga ko’mirni cho’g’ qilib, ustiga kul sepib, sandalga qo’yib uxlanar edi. Ayrimlar ko’mirni uzoqroq issiq bersin deb sal chalaroq yoqar, shu sababdan is gazidan zaharlanishlar bo’lar edi. Otam tibbiyot institutida professor bo’lib ishlar, onam esa maktabda chet tili o’qituvchisi bo’lib ishlar edi. Shunday bo’lsada yaxshigina iqtisodiy qiyinchiliklar bo’lar edi. U paytlarda korrupsiya, boshliqlar tomonidan adolatsizlik yuqori, shahar va qishloqda transport muammolari ko’p bo’lar edi. Chet elga chiqish bu juda uzoq va o’ta g’ayritabiiydek tuyuladigan tushuncha edi. Davlat tashkilotlarida ish bitirish juda murakkab va vaqt oladigan mushkulot edi. Har bir burchakda ichki ishlar hodimlari tomonidan boshqaruv bo’lar edi. Andijondan Toshkentga borish uchun bir nechta postdan o’tish kerak edi. Pasport nazorati katta muammo edi.

Bir oyog’i ishlamaydigan tanishimiz bor edi. Oyoqlari ishlamagani uchun qo’llari baquvvat edi. Bir usta yasab bergan nogironlar aravasida yurar edi uyida. Ko’chaga umuman chiqmas edi. Chunki u aravachasi ko’chalarga to’g’ri kelmas edi. Akam aytishicha 90-yillarda odamlar yashamagan, balki yashab qolishga harakat qilishgan. Onam aytishicha 4-5 oylab maosh berilmas edi.

Keyin kattaroq bo’ldim. Institutga kirdim. Chetga ketaman dedim. Birinchi marta chetga o’qishga ketishni orzu qilgan holda OVIR olish uchun oylab yugurgan edim. Domlalar yoki boshliqlar so’kishi, haqoratlashi oddiy holat edi. Achinarlisi sen haq bo’lsangda sening haqqinga turib beradigan hech kim yo’q edi.

Lekin menda ”o’zi shunday bo’lishi kerak” degan tushuncha bor edi. O’zi hayot shu, sabr qilish kerak, bir kun mo’jizaviy qandaydir kun keladi va hammasi yaxshi bo’ladi degan qandaydir umid bor edi. O’zim uchun tanish bo’lgan muhit edi. O’zimni o’ta qulay his qilmasamda meni nima kutayotganini bilish mumkin edi.

Ammo dadam bu fikrlarimga qo’shilmas edi. Hammasi shunday bo’lishi kerak emasligini qayta-qayta ta’kidlar edi. Hayotda farovonlikka erishish uchun pora olishdan boshqa yo’llar ham borligini ta’kidlar edi. ”Bolam men ko’p topay desam, menda savdo bilimi yo’q, kasbimga maosh zo’r emas, lekin pora olgim yo’q. Men bilgan yagona yo’l bu kitob o’qish, bilim olish. Boshqasini bilmayman, bundan boshqasini senga o’rgata olmayman” der edi.

Komfort zonani tushunib yetish uchun avval komfort zonada emasligimni tushunib yetishim shart bo’lgan ekan.

Material komfort zona haqida aytadigan bo’lsam bu postni hozir mehmonxona 26-etajida, yumshoq kresloda o’tirib, sifatli kofe ichib yozyappan. Xonada 21 gradus harorat, konditsioner ishlayapti, xonada xushbo’y hid, ro’paramda katta, yumshoq divan, ustida esa chiroyli qilib tayyorlangan choyshab. Nonushtaga kamida 80 xildan ortiq ovqat turi, hohlagan joyingizga olib boradigan, chaqirsangiz 2 daqiqada keladigan haydovchi, resepshnda sizni doim kulib kutib oladigan hodimlar, yukingizni qo’lingizdan olib xonangizgacha olib chiqib qo’yadigan hammol bor.

Komfort zona deb atayotgan holatimizni aslida komfort zona emasligini tushunishimiz muhim.

Bek Olimjon
10.08.23
mehmonxona

Bu davlatda telegra ph yaxshi ishlamayapti. Shu sabab ”Ijtimoiy tarmoqlarga sarflagan vaqtim haqida” degan postni boshqa saytda yozdim. Noqulayliklar uchun uzr.



https://medium.com/@bektashbayev/ijtimoiy-tarmoqlarga-sarflagan-vaqtim-haqida-814b5f6ef1e

Mediumni ochish ayrimlarda muammo bo'layotgani uchun qayta post

https://bekolimjon.com/blog/2023/08/12/hamkasbim-peter-salla-va-belbog/

Siz o’qigan kitoblaringizga sharh yozib post joylang ma’nosida taklif bo’lgan ekan. Yo’q, azizlar. Bunday qilishim yaxshi emas. Meni sharh yozishim emas, balki kitobni o’qimay turib men yozgan sharh asosida o’sha kitob haqida xulosa chiqarishlari yaxshi emas.

Sababi men biror kitobga sharhni o’z tushunchamdan kelib chiqib yozishim va xulosa qilishim mumkin. Ammo boshqalar mening xulosamni o’qib kitob haqida xulosa chiqarishlari yaxshi emas. Bu ba’zan hattoki xavfli ham. Har bir o’quvchi kitobni o’qib o’zi xulosa chiqarishi kerak. Kitob har bir o’quvchiga turlicha ta’sir qiladi. Shuning uchun ham biror kitobni qayta o’qiganimizda yangi bilimlar olgandek bo’lamiz.

Kitob o’qishga vaqt yo’q demang, kitob o’qishga yetarlicha vaqtimiz borligini ikkimiz ham yaxshi bilamiz. Ishonmaysizmi? Ohirgi hafta necha soat telegram ishlatganingizga qarang.

Men ham vaqt o’g’risi bo’layotgan telegramga, uni ishlatmaslik haqida post yozyapman. Ikkiyuzlamachilikning 21-asrdagi level 80 ko’rinishi bu.

Bugun va kelajak uchun eng muhim ko’nikma bu har kuni 3-4 soat diqqatni jamlagan holda bilim olishni o’rganish.

Diqqatlar tarqoq bo’lgan, odamlarda hotirjamlik yo’qolgan davrda mana shu ko’nikma orqali mehnat bozoridagi 90% raqobatni yengish mumkin.

Agar buni ingliz tili, IT va ruhiyat (spirituality) bo’yicha bilimlar bilan jamlay olsa, inson mehnat bozorida yengilmas bo’ladi, o’zi hohlagan ishlarni tanlashga, qilgan xizmati uchun o’z narhini qo’ya oladigan darajaga erisha oladi.