رسانه ورای موسیقی 4333

1.1K views14:50

درباره ی یک اثر

🖌علیرضا پیروزان

نقاشی منسوب به جیووانی آنتونیو گالی، از شاگردان کاراواجو، که حدود سال ۱۶۳۰ خلق شده و ازجمله ی معدود آثار و به واقع معروفترین اثراین هنرمند ایتالیایی سده های شانزدهم و هفدهم است. عیسایی که خون از تنش رفته و پریده رنگ است. نیم تنه ی پایین تنِ اوبا پارچه ی کتان سفیدی پوشانده شده است، که بربازوی چپ اوافتاده و در چین های متعدد وعمیقی به دورکمرش پیچیده شده است. مسیح این تصویر، سیمایی شگفت و حتی از منظری هول آور دارد؛ او بیشتر به عیسی مسیحی نذير وهشداردهنده می ماند تا آن مسیحی که گفته شده زجر کشید تاگناهان باورمندان به خود را پاک کند.
او با ابراز ناباوری ازآنچه بر او گذشته است و هشدار به تماشاگر، به هیأتی پدیدار شده است که حتی گویی خود تماما بدین ادراک نائل نشده است، که چه رخ داده است.
اومستقیم در چشمان مخاطب اثرخيره شده است، چنان که می پرسد:«می بینی آنها با من چه کردند؟» عیسی زخم تن را با انگشتان خود می گشاید تا به روشنی برابردیدگان تماشاگر بگذارد؛ این همان زخم عمیقی است که براثرفرو رفتن سرنیزه ی سرباز رُمی پهلوی اورا شکافته است. همزمان، زخم های دیگری نیز بردست های اودیده می شود که نشانه های مصلوب شدن مرد با کوبش میخ ها برپیکر اوست.
او این زخم ها را به ما نشان می دهد تا به منتهای درد و رنج حقیقی اوآگاه شویم. عیسی مسیح دیگربار با جسم خود برخاسته و زنده شده و اینک برابر دیدگان ما قرار دارد. او خطاب به ما می گوید: «به من نگاه کنید، و زخم را بر پیکرم ببینید.» ترکیب رنگ های خاموش موجود در نقاشی نشانگر تمایل نقاش دربه کارگیری مبالغه آمیز تکنیک سایه روشن (کنتراست بین روشنایی و تاریکی)است.

این تأثیر بنیادی یادآور آثار بینظیر کاراواجو است. درحقیقت، گالی یک هنرمند ایتالیایی عصرباروک پیرو سبک کاراواجو بود که نظیر سایر شاگردان این مکتب از تکنیکهای دراماتیک به مثابه ی پایه ای برای خلق آثار خود بهره برده است. تأثیرپذیری عمیق از کار کاراواجو در این اثر انکارناپذیر است.
زمینه ی سراسرسیاه، منبع نوری رقیق و نامرئی که تااندازه ای مضمون اصلی اثررا وضوح می بخشد، حس متمایزی ازشمایل مسیح درحال ظهور ازمیان سایه ها که تعیین زمان و مکان این رخداد را ناممکن می کند. آنچه در این سبک مؤثر است،پیش نهادن مستقیم و بی واسطه ی موضوع اصلی اثراست. به کارگیری چنین تکنیکی بردراماتیک شدن اثر می افزاید.

جلوه‌ ی مسیح با جلوه ای عاطفی زنده شده است و در نتیجه امکان قرائت های مختلف از اثررا فراهم میسازد. وپوست شفاف تن، چین های نقش بسته بر پیشانی، خم ابروها، سایه های افتاده به کنار بینی و زیرچشمان خیره ی مرد، تمام این جزئیات کیفیت معمایی، بی بدیل و ایدئال به هيأت عیسی مسیح بخشیده است. لب های اوکه بارنگ سرخ سیر برجسته شده است، همان رنگی است که برای نقاشی جراحات دست و پیکر او به کار گرفته شده و به مرد شمایلی زمینی و این جهانی بخشیده است، چرا که مسیح دیگربار برخاسته است. مهارت نقاش،دستکمی از استادخود ندارد.

کافیست فقط پارچه ای را نگاه کنید که تا چه اندازه حرفه ای، هنرمندانه و ماهرانه، با چنان حس ملموس و زنده ای نقاشی شده است. چین و چروک های موجود بر پارچه کاملا به واسطه ی نور و سایه متحرک می شوند و به عنوان نقطه ی مقابل پوست شفاف بر تن مرد عمل می کنند اما آنچه به نظرم در این اثر از همه چیز مهم تر است، روشی است که مسیح از تصویر به بیرون آن مینگرد، چنان که هاله ای از نور سر او را از پشت روشن کرده است. این نگاه خیره و دقیق، نه تنها توجه مخاطب را به خود جلب می کند، بلکه ما را در نقش توماس قدیس، رسولی که در زنده شدن مسیح شک داشت، قرار می دهد که سرانجام مسیح خود را مستقیما به او نشان داد. بر اساس کتاب مقدس، توماس قدیس آنگاه که دیگر حواریون برای نخستین بار مسیح را پس از مصلوب شدن دیگربار زنده دیدند، غایب بود.
توماس تا زمانی که مسیح را به چشم خودندید، از پذیرش چنین باوری سر باز زد و آن را انکار کرد. هنگامی که مسیح به توماس رسول ظاهر شد، خطاب به اوچنین گفت: «انگشت خود را اینجا بگذار: دست های مرا ببین. دست خود رااینجا بگذار و آن را درون پهلوی من قرار ده»(یوحنا، ۲۰: ۲۹ - ۱۹ ). نقاشی گالی ما راکه روبروی اوبیرون ازاثر ایستاده ایم در همان نقش توماس قدیس قرار داده و از ما می خواهد که زخم های جسم واقعی مسیح را که زنده است، که به گونه ای مقاومت ناپذیر و انکارناشدنی به سوی ماقدم می گذارد، باچشمان خود ببینیم و باورکنیم.

@alireza_piroozan
☯ورای موسیقی
@Beyondthemusic

1.3K viewsedited 14:50