Forwarded from کنفرانس ایرانویچ
📜🕯️🖋️زادروز اشو زرتشت شاد باد
🌊🌿هنگام زادن و بالیدنش، آبها و گیاهان شادمان شدند.
🌊🌿هنگام زادن و بالیدنش، آبها و گیاهان بالیدند.
💎🧚♀️هنگام زادن و بالیدنش، همه آفریدگان سپند مینو به خود مژده رستگاری دادند:
🔥خوشا به روزگار ما، اینک آتُربانی زاده شد: سِپیتمان زردشت
...
(اوستا ـ فروردین یَشت ـ کرده 24 ـ شماره 93 و 94 )🔥
📯🔥📯ششم فروردین زادروز اشو زرتشت بزرگ، پیام آور
"اندیشه نیک، گفتار نیک، کردار نیک" خجسته باد. 🔥
🆔@conference_iranvich🔥
🌊🌿هنگام زادن و بالیدنش، آبها و گیاهان شادمان شدند.
🌊🌿هنگام زادن و بالیدنش، آبها و گیاهان بالیدند.
💎🧚♀️هنگام زادن و بالیدنش، همه آفریدگان سپند مینو به خود مژده رستگاری دادند:
🔥خوشا به روزگار ما، اینک آتُربانی زاده شد: سِپیتمان زردشت
...
(اوستا ـ فروردین یَشت ـ کرده 24 ـ شماره 93 و 94 )🔥
📯🔥📯ششم فروردین زادروز اشو زرتشت بزرگ، پیام آور
"اندیشه نیک، گفتار نیک، کردار نیک" خجسته باد. 🔥
🆔@conference_iranvich🔥
امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ دی بآدر-- از ماه فروردین
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
چهار شنبه: ۸فروردین ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۲۷ مارس ۲۰۲۴ ترسای
27.0 3.2024
.
🌷🌷
🔹دی به آذر:
- دی به آذر نام هشتمین روز هر ماه سی روزه در گاه‌شماری ویژه زرتشتیان است.
- دی به چَمار(معنی) آفریدگار و آذر نیز نام دیگری برای آتش، در گویش ایرانیان بوده است.
- در هر ماه سه روز با پیشوند «دی» در گاهشمار ترادادی وجود دارد که روز هشتم «دی‌به‌آذر»، پانزدهم «دی‌به‌مهر» و بیست‌و‌سوم «دی‌به‌دین» می باشند.
- روزهای دی با پسوند نام روز پس از خودش نامگذاری شده است.
- روزهای اورمزد، دی به آذر، دی به مهر و دی بدین که در این گاه شماری آمده است. به جای روزهای آدینه در هرماه، از روزهای شادی و آرامش و همزیستی در فرهنگ نیاکان ما بوده است.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
به روز فیروز و فرخ
روز؛ دی بآدر-- از ماه فروردین
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
چهار شنبه: ۸فروردین ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۲۷ مارس ۲۰۲۴ ترسای
27.0 3.2024
.
🌷🌷
🔹دی به آذر:
- دی به آذر نام هشتمین روز هر ماه سی روزه در گاه‌شماری ویژه زرتشتیان است.
- دی به چَمار(معنی) آفریدگار و آذر نیز نام دیگری برای آتش، در گویش ایرانیان بوده است.
- در هر ماه سه روز با پیشوند «دی» در گاهشمار ترادادی وجود دارد که روز هشتم «دی‌به‌آذر»، پانزدهم «دی‌به‌مهر» و بیست‌و‌سوم «دی‌به‌دین» می باشند.
- روزهای دی با پسوند نام روز پس از خودش نامگذاری شده است.
- روزهای اورمزد، دی به آذر، دی به مهر و دی بدین که در این گاه شماری آمده است. به جای روزهای آدینه در هرماه، از روزهای شادی و آرامش و همزیستی در فرهنگ نیاکان ما بوده است.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
Forwarded from kourosh niknam
#سرگذشت_پیدایش_خدایان
بخش نخست
#موبد_نیکنام
از زمانی که مرتوگان(:بشر) در زندگی هازمانی خود درجای جای جهان به پیشرفت مناسبی دست یافتند.
از غار نشینی به یکجا نشینی و سپس ابزار سازی پرداختند. با هوشمندی که داشتند در هرگوشه از سیاره زمین به تمدن های گوناگون دست یافتند.
تا آن‌روزگار باور به خدایی نداشتند!
نمی دانستند، خدا چیست؟
خدا درکجا بسر می برد؟
خدا، چه توانمندی هایی دارد؟
چه نقشی در زندگی مرتوگان دارد؟
.
تا اینکه هر مَرتُو با نداشتن دانش بسنده(:کافی)، دربرابر پیش آمدهای ناگواری که در زندگی و زاستار(:طبیعت) برایش پیش می آمد.
با نگاهی پندارگونه روبرو گردید. خُرافاتی شد. باور کرد که شاید نیروهایی ویران کننده وخشمگین‌نیز باید دراین هستی اثرگذار باشند تا چنین رویدادهایی ناگوار ورنج آور را پدید آورند.
آفت وبیماری ها، زلزله وآتشفشان، رعد وبرق وسیلاب، آتش سوزی های جنگل، خشم راهزنان وبیگانگان؛ اینها باید از نماد ونیرویی برآمده باشند! که خدایانی خشمگین آنها را پدید آورده اند. آنان نادیدنی می باشند.
به همین بهانه، بسیاری به تُوتِم پرستی روی آوردند.
هرتیره برای خود بُت هایی از سنگ وچوب درست کردند، تا به پرستش آنها بپردازند.
اینگونه بُت پرستی همچنان دربین برخی از تیره های هند وآسیا به یادگار مانده است.
در ایران باستان، برخی داده های زاستاری را جان‌مایه چنین رویدادهای ناگواری پنداشتند.
بدین باور؛ خورشید و ماه، ابر وباد، آب وآتش را که بیشتر در دسترس بودند را بیشتر موشکافی کردند
از هریک درخواست یاری گرفته تا شاید از پیش آمدهای ناسازگار جلوگیری کنند.
تیشتر، فرشته باران زا شد تا درآسمان با دیو آپوش که نماد خشکسالی است به جنگ بپردازد.
وایُو ایزد باد یاری خواهد کرد، ورهرام ایزد پیروزی برساند، ایزدِ مِهر پیمانداری را گوشزد کند، اَناهیتا، آب چشمه ها را افزون سازد و...
بااین فرآیند، مَرتوهای در هر کشوری، بین هرتیره(:قوم) وبا فرهنگ های گوناگون، استوره هایی برای خود پدید آوردند.
استوره هایی درجهان به ریخت(:شکل) درآمدند. وهمچنان برزبان ها روان می شود.
در این گیرودار؛
دغل بازانی سودجو نیز در هر هازمان، بین هر تیره پدیدار شدند. تا از جهان غیب بگویند
در سرزمین ایران، کرپان ها واوسیج ها(:پیشوایان پنداری) به یاری کاوی ها(:فرمانروایان هازمانی) به ریخت در آمدند.
پیشنهاد آنان، انجام آیین هایی شگفت انگیز برای جلوگیری و از بین بردن خشمِ نیروهای نادیدنی شد، که تنها آنان آگاهی داشتند.!
به دستور آنان،
نیاکان ما تا سده ها، گاو را قربانی می کردند. خون آنرا با شیره گیاهی دیگر که هوم نام داشت آمیخته کرده ودر آیین هایی که کرپن ها نوآوری کرده وباور داشتند، می نوشیدند.
دراوج مستی و بیخردی، فریاد می زدند تا ازین پس، خشم خدایان پنداری فرو کش گردد!
تا بدین‌شیوه، زلزله وآتشفشان پیش نیاید.
کشاورزی آفت نبیند.
کسی تب نکند وبیمار نشود.
با این ویژگی های هازمانی در گستره پهناور سرزمین ایران؛
زرتشت چشم به جهان گشود.
او با با پندار نادرستِ اینگونه پیشوایان دروغین به مبارزه پرداخت. آنان را دیو یسنا(:پرستندگان بدی ها) دانست. چندی که گذشت، درپی آزار وی برآمدند.
زرتشت به زاستار روی آورد تا خود، به رازهستی پی ببرد.
زرتشت سال ها در چگونگی گیاه وجانور وآسمان وزمین اندیشه کرد.
جابجایی ستاره ها- پیدایش شب وروز- نوافشانی خورشید- حرکت آب و باد- رویندگی دانه ازخاک- بهار با جان گرفتن هستی- میوه های رنگارنگ در تابستان- برگ ریزان پاییزی- برف وکولاک زمستانی؛ همه درس زندگی وی شدند.
پس از سال ها زرتشت با درون نگری وخودآگاهی به سرچشمه هستی باور کرد وآنرا دانشی بی پایان خواند.
دانایی. وآگاهی که هرکس آن را بیابد، به راز هستی پی خواهد برد.
اشوزرتشت
ویژگی چنین فروزه ای را اهورامزدا نامید.
خدایی که جان می افزاید وخردمندی را سفارش می کند.
آنگاه، به میان مرتو ها بازگشت و پیام گوی رازهایی شد که از هستی دریافته بود.
🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد کورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
ادامه👇👇
بخش نخست
#موبد_نیکنام
از زمانی که مرتوگان(:بشر) در زندگی هازمانی خود درجای جای جهان به پیشرفت مناسبی دست یافتند.
از غار نشینی به یکجا نشینی و سپس ابزار سازی پرداختند. با هوشمندی که داشتند در هرگوشه از سیاره زمین به تمدن های گوناگون دست یافتند.
تا آن‌روزگار باور به خدایی نداشتند!
نمی دانستند، خدا چیست؟
خدا درکجا بسر می برد؟
خدا، چه توانمندی هایی دارد؟
چه نقشی در زندگی مرتوگان دارد؟
.
تا اینکه هر مَرتُو با نداشتن دانش بسنده(:کافی)، دربرابر پیش آمدهای ناگواری که در زندگی و زاستار(:طبیعت) برایش پیش می آمد.
با نگاهی پندارگونه روبرو گردید. خُرافاتی شد. باور کرد که شاید نیروهایی ویران کننده وخشمگین‌نیز باید دراین هستی اثرگذار باشند تا چنین رویدادهایی ناگوار ورنج آور را پدید آورند.
آفت وبیماری ها، زلزله وآتشفشان، رعد وبرق وسیلاب، آتش سوزی های جنگل، خشم راهزنان وبیگانگان؛ اینها باید از نماد ونیرویی برآمده باشند! که خدایانی خشمگین آنها را پدید آورده اند. آنان نادیدنی می باشند.
به همین بهانه، بسیاری به تُوتِم پرستی روی آوردند.
هرتیره برای خود بُت هایی از سنگ وچوب درست کردند، تا به پرستش آنها بپردازند.
اینگونه بُت پرستی همچنان دربین برخی از تیره های هند وآسیا به یادگار مانده است.
در ایران باستان، برخی داده های زاستاری را جان‌مایه چنین رویدادهای ناگواری پنداشتند.
بدین باور؛ خورشید و ماه، ابر وباد، آب وآتش را که بیشتر در دسترس بودند را بیشتر موشکافی کردند
از هریک درخواست یاری گرفته تا شاید از پیش آمدهای ناسازگار جلوگیری کنند.
تیشتر، فرشته باران زا شد تا درآسمان با دیو آپوش که نماد خشکسالی است به جنگ بپردازد.
وایُو ایزد باد یاری خواهد کرد، ورهرام ایزد پیروزی برساند، ایزدِ مِهر پیمانداری را گوشزد کند، اَناهیتا، آب چشمه ها را افزون سازد و...
بااین فرآیند، مَرتوهای در هر کشوری، بین هرتیره(:قوم) وبا فرهنگ های گوناگون، استوره هایی برای خود پدید آوردند.
استوره هایی درجهان به ریخت(:شکل) درآمدند. وهمچنان برزبان ها روان می شود.
در این گیرودار؛
دغل بازانی سودجو نیز در هر هازمان، بین هر تیره پدیدار شدند. تا از جهان غیب بگویند
در سرزمین ایران، کرپان ها واوسیج ها(:پیشوایان پنداری) به یاری کاوی ها(:فرمانروایان هازمانی) به ریخت در آمدند.
پیشنهاد آنان، انجام آیین هایی شگفت انگیز برای جلوگیری و از بین بردن خشمِ نیروهای نادیدنی شد، که تنها آنان آگاهی داشتند.!
به دستور آنان،
نیاکان ما تا سده ها، گاو را قربانی می کردند. خون آنرا با شیره گیاهی دیگر که هوم نام داشت آمیخته کرده ودر آیین هایی که کرپن ها نوآوری کرده وباور داشتند، می نوشیدند.
دراوج مستی و بیخردی، فریاد می زدند تا ازین پس، خشم خدایان پنداری فرو کش گردد!
تا بدین‌شیوه، زلزله وآتشفشان پیش نیاید.
کشاورزی آفت نبیند.
کسی تب نکند وبیمار نشود.
با این ویژگی های هازمانی در گستره پهناور سرزمین ایران؛
زرتشت چشم به جهان گشود.
او با با پندار نادرستِ اینگونه پیشوایان دروغین به مبارزه پرداخت. آنان را دیو یسنا(:پرستندگان بدی ها) دانست. چندی که گذشت، درپی آزار وی برآمدند.
زرتشت به زاستار روی آورد تا خود، به رازهستی پی ببرد.
زرتشت سال ها در چگونگی گیاه وجانور وآسمان وزمین اندیشه کرد.
جابجایی ستاره ها- پیدایش شب وروز- نوافشانی خورشید- حرکت آب و باد- رویندگی دانه ازخاک- بهار با جان گرفتن هستی- میوه های رنگارنگ در تابستان- برگ ریزان پاییزی- برف وکولاک زمستانی؛ همه درس زندگی وی شدند.
پس از سال ها زرتشت با درون نگری وخودآگاهی به سرچشمه هستی باور کرد وآنرا دانشی بی پایان خواند.
دانایی. وآگاهی که هرکس آن را بیابد، به راز هستی پی خواهد برد.
اشوزرتشت
ویژگی چنین فروزه ای را اهورامزدا نامید.
خدایی که جان می افزاید وخردمندی را سفارش می کند.
آنگاه، به میان مرتو ها بازگشت و پیام گوی رازهایی شد که از هستی دریافته بود.
🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد کورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
ادامه👇👇
Forwarded from kourosh niknam
#سرگذشت_پیدایش_خدایان
بخش ۲-
#ویژگی_اهورامزدا
#موبد_نیکنام
اهورامزدا در پیام زرتشت که برگرفته از دل آگاهی وی بود. تابش فروغی تازه بر زندگی وباورهای مرتوگان در ایران وجهان گشت.
از آن پس، بسیاری که از پندارهای نادرست وکردار دیویسنان گریزان بودند.
به اهورامزدا باور کردند.
خدای جان، نماد خرد ودانایی
مزداپرستی که زرتشت پیشنهاد کرد. جایگزین باورهای نادرست آن روزگار شد.
زرتشت پیام آوری شد که باید او را ساختارشکن ونوگرا دردوران خود دانست.
مرتوگان‌‌را از ساختاری که بر دروغ و بیداد وخُرافات پی ریزی شده بود.
رهایی بخشید.
از آن پس خدای ایرانیان، اهورامزدا نام گرفت.
"اهورا" به چمار(:معنی) هستی مند وسراسر هستی است.
"مَزدا" از دو بخش‌پدید آمده.
"مَز " به چمار بیکران ودامنه دار.
"دا" نیز به چمار دانایی، دانش وآگاهی است.
اهورامزدا: دانایی وآگاهی هستی مند، دانش بیکران درهستی است.
اهورامزدا خداوند جان وخرد ایرانیان را می توان در راستی‌ودرستی‌ها- در نیکی‌وخوبی‌ها- در مهربانی ومهرورزی‌ها- در جشن‌و شادمانی‌ها- در آزادی وآبادانی‌ها' در برابری‌ها- در داد ودهش‌ها باید شناسایی کرد. جستجو کرد. درک ودریافت کرد.
هرآنچه که نیکو وسودمند باشد سرچشمه آن اهورا است.
اهورامزدا در آسمان جای نگرفته است.
خانه وکاشانه‌ای برروی زمین ندارد.
به بَنده وبرده نیازی ندارد.
فرشته(ملائکه وجبرئیل) درکنارش نیستند.
فرمان تازشگری وستمگری، کشتار باویرانی به کسی نمی دهد.
اهورامزدا، به فدیَه، قربانی وباج گیری، نیازی ندارد.
جهنم سوزان وبهشت باحوریان همراه با جوی مَی(:شراب) و پسران زیبا(:غلمان) با جوی عسل درجهان دیگری پس از درگذشتن پدید نیاورده است.
در زهدان(:رحم) زنی ندمیده وپسری از خود در زمین به یادگار نگذاشته است.
تیره ای برگزیده ندارد که با نژادی برتر برروی زمین پدید آورده باشد.
اهورامزدا
نیروی جادوگری وشگفت انگیز به کسی نداده است.
در عرش آسمان بر تخت، تکیه نمی گیرد.
در زمین وآسمان با معراج، با کسی دیدار نکرده وبه گفتگو نپرداخته است.
پیغام ودستوری را با کمک فرشتگان به کسانی برگزیده درسیاره زمین نداده تا آن را به مَرتوها(:مردم)برسانند.
بلکه:
هستی در این جهان، خود به خود و با نیرو های زاستاری(:طبیعی) پدید آمده و به‌گونه بنیادی هرآنچه پشت این هستی نمایان باشد بایستی آنرا برگرفته از دانایی ودانش بیکران در هستی دانست.
اهورامزدا
بنیان آفرینش، سرآغاز و سرانجام همه هستی است.
اهورامزدا هیچ دستور و فرمان(:احکامی) برای زندگی روزانه مرتوگان پدید نیاورده بلکه دانش وخرد همگانی شیوه زندگی را گسترش خواهد داد..
در این بینش، هر مَرتو دوست وهمکار اهورامزدا در آفرینش و سازندگی می باشد.
واژه اهورامزدا از دوران هخامنشی در سنگ نبشته‌ها نیز به کار رفته است
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
ادامه👇👇
بخش ۲-
#ویژگی_اهورامزدا
#موبد_نیکنام
اهورامزدا در پیام زرتشت که برگرفته از دل آگاهی وی بود. تابش فروغی تازه بر زندگی وباورهای مرتوگان در ایران وجهان گشت.
از آن پس، بسیاری که از پندارهای نادرست وکردار دیویسنان گریزان بودند.
به اهورامزدا باور کردند.
خدای جان، نماد خرد ودانایی
مزداپرستی که زرتشت پیشنهاد کرد. جایگزین باورهای نادرست آن روزگار شد.
زرتشت پیام آوری شد که باید او را ساختارشکن ونوگرا دردوران خود دانست.
مرتوگان‌‌را از ساختاری که بر دروغ و بیداد وخُرافات پی ریزی شده بود.
رهایی بخشید.
از آن پس خدای ایرانیان، اهورامزدا نام گرفت.
"اهورا" به چمار(:معنی) هستی مند وسراسر هستی است.
"مَزدا" از دو بخش‌پدید آمده.
"مَز " به چمار بیکران ودامنه دار.
"دا" نیز به چمار دانایی، دانش وآگاهی است.
اهورامزدا: دانایی وآگاهی هستی مند، دانش بیکران درهستی است.
اهورامزدا خداوند جان وخرد ایرانیان را می توان در راستی‌ودرستی‌ها- در نیکی‌وخوبی‌ها- در مهربانی ومهرورزی‌ها- در جشن‌و شادمانی‌ها- در آزادی وآبادانی‌ها' در برابری‌ها- در داد ودهش‌ها باید شناسایی کرد. جستجو کرد. درک ودریافت کرد.
هرآنچه که نیکو وسودمند باشد سرچشمه آن اهورا است.
اهورامزدا در آسمان جای نگرفته است.
خانه وکاشانه‌ای برروی زمین ندارد.
به بَنده وبرده نیازی ندارد.
فرشته(ملائکه وجبرئیل) درکنارش نیستند.
فرمان تازشگری وستمگری، کشتار باویرانی به کسی نمی دهد.
اهورامزدا، به فدیَه، قربانی وباج گیری، نیازی ندارد.
جهنم سوزان وبهشت باحوریان همراه با جوی مَی(:شراب) و پسران زیبا(:غلمان) با جوی عسل درجهان دیگری پس از درگذشتن پدید نیاورده است.
در زهدان(:رحم) زنی ندمیده وپسری از خود در زمین به یادگار نگذاشته است.
تیره ای برگزیده ندارد که با نژادی برتر برروی زمین پدید آورده باشد.
اهورامزدا
نیروی جادوگری وشگفت انگیز به کسی نداده است.
در عرش آسمان بر تخت، تکیه نمی گیرد.
در زمین وآسمان با معراج، با کسی دیدار نکرده وبه گفتگو نپرداخته است.
پیغام ودستوری را با کمک فرشتگان به کسانی برگزیده درسیاره زمین نداده تا آن را به مَرتوها(:مردم)برسانند.
بلکه:
هستی در این جهان، خود به خود و با نیرو های زاستاری(:طبیعی) پدید آمده و به‌گونه بنیادی هرآنچه پشت این هستی نمایان باشد بایستی آنرا برگرفته از دانایی ودانش بیکران در هستی دانست.
اهورامزدا
بنیان آفرینش، سرآغاز و سرانجام همه هستی است.
اهورامزدا هیچ دستور و فرمان(:احکامی) برای زندگی روزانه مرتوگان پدید نیاورده بلکه دانش وخرد همگانی شیوه زندگی را گسترش خواهد داد..
در این بینش، هر مَرتو دوست وهمکار اهورامزدا در آفرینش و سازندگی می باشد.
واژه اهورامزدا از دوران هخامنشی در سنگ نبشته‌ها نیز به کار رفته است
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
ادامه👇👇
امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ آدر-- از ماه فروردین
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
پنجشنبه: ۹ فروردین ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۲۸ مارس ۲۰۲۴ ترسای
28.0 3.2024
🌷🌷
🔹 آذر:
- نهمین روز هر ماه سی روزه در گاه‌شماری ترادادی زرتشتیان «آذر» نام‌دارد.
- آذر یا آتش در باور نیاکان باستانی ما نماد پاکی، راستی و اشغ درونی بوده است.
زرتشتیان "آتش" را در کنار سه آخشیج(عنصر) آب، خاک وهوا گرامی داشته به ناپاکی آلوده نمی کنند.
پورشیراز(حافظ) می فرماید:
از آن به دیر مغانم عزیز می دارند
که آتشی که نمیرد همیشه، در دل ماست.
مولانا:
آتش اشغ است که اندر نی فتاد
جوشش اشغ است که اندر می افتاد.
آتش است این بانگ نای و نیست باد
هرکه این آتش ندارد، نیست باد
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
به روز فیروز و فرخ
روز؛ آدر-- از ماه فروردین
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
پنجشنبه: ۹ فروردین ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۲۸ مارس ۲۰۲۴ ترسای
28.0 3.2024
🌷🌷
🔹 آذر:
- نهمین روز هر ماه سی روزه در گاه‌شماری ترادادی زرتشتیان «آذر» نام‌دارد.
- آذر یا آتش در باور نیاکان باستانی ما نماد پاکی، راستی و اشغ درونی بوده است.
زرتشتیان "آتش" را در کنار سه آخشیج(عنصر) آب، خاک وهوا گرامی داشته به ناپاکی آلوده نمی کنند.
پورشیراز(حافظ) می فرماید:
از آن به دیر مغانم عزیز می دارند
که آتشی که نمیرد همیشه، در دل ماست.
مولانا:
آتش اشغ است که اندر نی فتاد
جوشش اشغ است که اندر می افتاد.
آتش است این بانگ نای و نیست باد
هرکه این آتش ندارد، نیست باد
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ آدر-- از ماه فروردین
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
پنجشنبه: ۹ فروردین ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۲۸ مارس ۲۰۲۴ ترسای
28.0 3.2024
🌷🌷
🔹 آذر:
- نهمین روز هر ماه سی روزه در گاه‌شماری ترادادی زرتشتیان «آذر» نام‌دارد.
- آذر یا آتش در باور نیاکان باستانی ما نماد پاکی، راستی و اشغ درونی بوده است.
زرتشتیان "آتش" را در کنار سه آخشیج(عنصر) آب، خاک وهوا گرامی داشته به ناپاکی آلوده نمی کنند.
پورشیراز(حافظ) می فرماید:
از آن به دیر مغانم عزیز می دارند
که آتشی که نمیرد همیشه، در دل ماست.
مولانا:
آتش اشغ است که اندر نی فتاد
جوشش اشغ است که اندر می افتاد.
آتش است این بانگ نای و نیست باد
هرکه این آتش ندارد، نیست باد
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
به روز فیروز و فرخ
روز؛ آدر-- از ماه فروردین
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
پنجشنبه: ۹ فروردین ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۲۸ مارس ۲۰۲۴ ترسای
28.0 3.2024
🌷🌷
🔹 آذر:
- نهمین روز هر ماه سی روزه در گاه‌شماری ترادادی زرتشتیان «آذر» نام‌دارد.
- آذر یا آتش در باور نیاکان باستانی ما نماد پاکی، راستی و اشغ درونی بوده است.
زرتشتیان "آتش" را در کنار سه آخشیج(عنصر) آب، خاک وهوا گرامی داشته به ناپاکی آلوده نمی کنند.
پورشیراز(حافظ) می فرماید:
از آن به دیر مغانم عزیز می دارند
که آتشی که نمیرد همیشه، در دل ماست.
مولانا:
آتش اشغ است که اندر نی فتاد
جوشش اشغ است که اندر می افتاد.
آتش است این بانگ نای و نیست باد
هرکه این آتش ندارد، نیست باد
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
درود دوستان همیشگی
با پوزش
ازینکه چندی به سبب خستگی راه
همانند همیشه در خدمت شما نخواهم بود
از فریبا خواهش کنم
که فرتورهای روزانه بالا را آماده می کند
زیر هر یک؛ گاهشمار ایرانی ترسایی را نیز بیفزاید
روزگار همگی با تندرستي آرامش
با پوزش
ازینکه چندی به سبب خستگی راه
همانند همیشه در خدمت شما نخواهم بود
از فریبا خواهش کنم
که فرتورهای روزانه بالا را آماده می کند
زیر هر یک؛ گاهشمار ایرانی ترسایی را نیز بیفزاید
روزگار همگی با تندرستي آرامش
Forwarded from Fariba
امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ خیر ،از ماهِ فروردین
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
شنبه: ۱۱ فروردین ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۳۰ مارس ۲۰۲۴ ترسایی
30.03.2024
🌷🌷🌷
🔹خُور
- یازدهمین روز هرماه سی روزه در گاهشمار ترادادی زرتشتیان "خُورُ نام دارد که این واژه گاهی "خیر" نیز در گویش ادا می شود.
- خُور یا خیر که در اوستا به ریخت «هَوَرَخشَه اِتَه» آمده است، به چمار (:معنی) خورشید، آفتاب، گرمی و تابناکی با ویژگی بی مرگی و اَروَنداَسپ آمده است.
- این واژه در پارسی خُور، هور و خورشید گفته شده است.
- سرودی در خرده اوستا به نام «خورشید نیایش» آمده است که نیاکان ما به هنگام تابش روشنایی خُور بر گستره سرزمین ایران می سرودند.
خُوراسان نام استان خاوری(شرقی) ایران بوده که هر بامداد از این دیار روشنایی خورشید به ایرانشهر می تابیده است.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
به روز فیروز و فرخ
روز؛ خیر ،از ماهِ فروردین
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
شنبه: ۱۱ فروردین ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۳۰ مارس ۲۰۲۴ ترسایی
30.03.2024
🌷🌷🌷
🔹خُور
- یازدهمین روز هرماه سی روزه در گاهشمار ترادادی زرتشتیان "خُورُ نام دارد که این واژه گاهی "خیر" نیز در گویش ادا می شود.
- خُور یا خیر که در اوستا به ریخت «هَوَرَخشَه اِتَه» آمده است، به چمار (:معنی) خورشید، آفتاب، گرمی و تابناکی با ویژگی بی مرگی و اَروَنداَسپ آمده است.
- این واژه در پارسی خُور، هور و خورشید گفته شده است.
- سرودی در خرده اوستا به نام «خورشید نیایش» آمده است که نیاکان ما به هنگام تابش روشنایی خُور بر گستره سرزمین ایران می سرودند.
خُوراسان نام استان خاوری(شرقی) ایران بوده که هر بامداد از این دیار روشنایی خورشید به ایرانشهر می تابیده است.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
Forwarded from kourosh niknam
#پاسداری_از_زیستگاه
#کورش_نیکنام
در راستای قانون اشا، مرتو(:انسان؟ در برابر جهان هستی و آنچه در آن پدیدار شده پاسخگو(:مسئول) است.
مَرتوگان(:بشر)باید از ویرانی داده های مادی ومینوی درجهان هستی بپرهیزند.
یکی از نمود وشیوه های اندیشه نیک که در این فرهنگ بر آن سفارش شده، پاسداشتِ زیستگاه(:حفظ محیط زیست) است.
بر همه مَزدیسنان، پاسداری از زیستگاه خود وگرامی داشتِ چهار آخشیجِ(:عنصر) پاک کننده که آب، آتش، خاک وهوا،بایسته است.
آلوده کردن و بهره گیری نادرست یا بیهوده از آن ها، جزو کارهای ناشایست در باور بهدینان به شمار می آید.
این چهار آخشیج در باور زرتشتیان سپند وارژمند است. برخی از آنها نیز در اوستا، یشت وسرود ویژه خود را دارند.
هر زرتشتی خویشکاری(:وظیفه) دارد در پاسداری وپاک نگاه داشتن ودرست بهره بردن از این آخشیج ها در زاستار(:طبیعت) کوشا باشد.
هوا:
هوا یکی از چهار آخشیج بوده که برای زندگی همه جانداران نیاز وبایسته است. آلوده کردن هوا، پی آمدهایی ناگوار وجبران ناپذیر بر زندگی گیاهان وجانوران خواهد داشت.
در گاهشمار ویژه مزدیسنان، روز بیست و دوم در هرماه به نام باد است. این ایزد در اوستا "وایو" نام دارد ودر رام یشت به خوبی از آن یاد شده است.
آب:
این آخشیج نمادِ گیتایی خُورداد امشاسپند است که پس از آتش، سپَنتد ترین گزینه درباور ترادادی(:سنتی) زرتشتیان است.
یشت پنجم اوستا، که بلندترین وکهن‌ترین یشتهاست،" آبان یشت" نامیده می‌شود.
که در ستایش آب های پاک وبالنده سروده شده است.
نیاکان ما، همه گونه آب را آلوده نمی کردند. ایزد نگهبان آب ها در اوستا، "اردویسور آناهیتا" نام دارد. دهمین روز از گاهشمار زرتشتی نیز آبان است.
خاک:
خاک یا زمین نماد چهارمین امشاسپند " سپنته آرمیی تی" است. در اوستا "زامیاد یشت" در بزرگداشت این آفریده نیک اهورایی سروده شده‌است.
خاک نیز مانند سه آخشیج دیگر چون در زندگی سودمند است، در ترادادِ زرتشتی ستوده شده‌است.
در ایران باستان، آبادانی وکشت وکار در زمین را کاری شایسته وکشاوزی را کاری پسندیده می دانستند وآنرا به دیگر کارها برتری می‌دادند.
در سرودی ازاوستا "کسی که گندم می‌کارد راستی می‌افشاند".
بیست و هشتمین روز از گاهشمار زرتشتی به‌نام زامیاد، به‌چِمار (:معنی) زمین است.
آتش:
نماد مادی اردیبهشت امشاسپند وهمانند سه آخشیج دیگر درباورمزدیسنان ارژ وارزش ویژه ای دارد. آتش تنها آخشیجی است که خودش پاک کننده است، ولی هیچگاه آلوده نخواهد شد. بدین روی ارزش ویژه ای دارد.
در داستان هوشنگ ازشاهنامه، نیاکان ما به روزگار پیشدادیان، راه افروختن آتش را آموختند وشیوه مهار کردن آنرا یاد گرفتند.
از آن دوران، دگرگونی شگرفی در چگونگی زندگی مَرتو ها پدید آمد. این رویداد از آن روزگار جشن سده نامیده می‌شود.
ایرانیان به روزگار اشوزرتشت نیز آتش را که پیش از آن شناخته بودند، به پیروی از سنت شایسته نیاکانشان، درآتشکده ها نگهداری کردند.
مزدیسنان همانند درفشی وَرجاوَند(:مقدس) تاکنون آتش را آتشکده ها فروزان نگاه داشته اند.
نیاکان ما، اهورامزدا (:دانایی وآگاهی بیکران هستی مند) را شیدان شید(:سرچشمه روشنایی ها) دانسته و نورِ آتش را پرتوی از فروغ اهورایی می‌دانند.
زرتشتیان به پیروی از نیاکان خود به هنگام نیایش، رو به سوی روشنایی می کنند آن را پرستش سو(:قبله)می دانند تا بدین شیوه روشنایی درون خویش را فروزان تر گردانند.
پورشیراز(:حافظ)
اشاره دارد:
از آن به دیر مُغانم عزیز می دارند
که آتشی که نمیرد همیشه، در دل ماست.
نهمین روز هر ماه درگاهشماری ترادادی زرتشتیان، "آذر"(:آتش) نام دارد.
🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد کورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
#کورش_نیکنام
در راستای قانون اشا، مرتو(:انسان؟ در برابر جهان هستی و آنچه در آن پدیدار شده پاسخگو(:مسئول) است.
مَرتوگان(:بشر)باید از ویرانی داده های مادی ومینوی درجهان هستی بپرهیزند.
یکی از نمود وشیوه های اندیشه نیک که در این فرهنگ بر آن سفارش شده، پاسداشتِ زیستگاه(:حفظ محیط زیست) است.
بر همه مَزدیسنان، پاسداری از زیستگاه خود وگرامی داشتِ چهار آخشیجِ(:عنصر) پاک کننده که آب، آتش، خاک وهوا،بایسته است.
آلوده کردن و بهره گیری نادرست یا بیهوده از آن ها، جزو کارهای ناشایست در باور بهدینان به شمار می آید.
این چهار آخشیج در باور زرتشتیان سپند وارژمند است. برخی از آنها نیز در اوستا، یشت وسرود ویژه خود را دارند.
هر زرتشتی خویشکاری(:وظیفه) دارد در پاسداری وپاک نگاه داشتن ودرست بهره بردن از این آخشیج ها در زاستار(:طبیعت) کوشا باشد.
هوا:
هوا یکی از چهار آخشیج بوده که برای زندگی همه جانداران نیاز وبایسته است. آلوده کردن هوا، پی آمدهایی ناگوار وجبران ناپذیر بر زندگی گیاهان وجانوران خواهد داشت.
در گاهشمار ویژه مزدیسنان، روز بیست و دوم در هرماه به نام باد است. این ایزد در اوستا "وایو" نام دارد ودر رام یشت به خوبی از آن یاد شده است.
آب:
این آخشیج نمادِ گیتایی خُورداد امشاسپند است که پس از آتش، سپَنتد ترین گزینه درباور ترادادی(:سنتی) زرتشتیان است.
یشت پنجم اوستا، که بلندترین وکهن‌ترین یشتهاست،" آبان یشت" نامیده می‌شود.
که در ستایش آب های پاک وبالنده سروده شده است.
نیاکان ما، همه گونه آب را آلوده نمی کردند. ایزد نگهبان آب ها در اوستا، "اردویسور آناهیتا" نام دارد. دهمین روز از گاهشمار زرتشتی نیز آبان است.
خاک:
خاک یا زمین نماد چهارمین امشاسپند " سپنته آرمیی تی" است. در اوستا "زامیاد یشت" در بزرگداشت این آفریده نیک اهورایی سروده شده‌است.
خاک نیز مانند سه آخشیج دیگر چون در زندگی سودمند است، در ترادادِ زرتشتی ستوده شده‌است.
در ایران باستان، آبادانی وکشت وکار در زمین را کاری شایسته وکشاوزی را کاری پسندیده می دانستند وآنرا به دیگر کارها برتری می‌دادند.
در سرودی ازاوستا "کسی که گندم می‌کارد راستی می‌افشاند".
بیست و هشتمین روز از گاهشمار زرتشتی به‌نام زامیاد، به‌چِمار (:معنی) زمین است.
آتش:
نماد مادی اردیبهشت امشاسپند وهمانند سه آخشیج دیگر درباورمزدیسنان ارژ وارزش ویژه ای دارد. آتش تنها آخشیجی است که خودش پاک کننده است، ولی هیچگاه آلوده نخواهد شد. بدین روی ارزش ویژه ای دارد.
در داستان هوشنگ ازشاهنامه، نیاکان ما به روزگار پیشدادیان، راه افروختن آتش را آموختند وشیوه مهار کردن آنرا یاد گرفتند.
از آن دوران، دگرگونی شگرفی در چگونگی زندگی مَرتو ها پدید آمد. این رویداد از آن روزگار جشن سده نامیده می‌شود.
ایرانیان به روزگار اشوزرتشت نیز آتش را که پیش از آن شناخته بودند، به پیروی از سنت شایسته نیاکانشان، درآتشکده ها نگهداری کردند.
مزدیسنان همانند درفشی وَرجاوَند(:مقدس) تاکنون آتش را آتشکده ها فروزان نگاه داشته اند.
نیاکان ما، اهورامزدا (:دانایی وآگاهی بیکران هستی مند) را شیدان شید(:سرچشمه روشنایی ها) دانسته و نورِ آتش را پرتوی از فروغ اهورایی می‌دانند.
زرتشتیان به پیروی از نیاکان خود به هنگام نیایش، رو به سوی روشنایی می کنند آن را پرستش سو(:قبله)می دانند تا بدین شیوه روشنایی درون خویش را فروزان تر گردانند.
پورشیراز(:حافظ)
اشاره دارد:
از آن به دیر مُغانم عزیز می دارند
که آتشی که نمیرد همیشه، در دل ماست.
نهمین روز هر ماه درگاهشماری ترادادی زرتشتیان، "آذر"(:آتش) نام دارد.
🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد کورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
Audio
تخت جمشید
ای تخت سرفراز که سر سوده ای به ناز،
بر سینه ستبر و شکیبای کوهسار،
ای جشنگاه مهر که تا اسمان به پاست،
شاهین بخت و فر همای تو پایدار...
سرایش و خوانش : # هما ارژنگی
البوم : تخت جمشید
👍
ای تخت سرفراز که سر سوده ای به ناز،
بر سینه ستبر و شکیبای کوهسار،
ای جشنگاه مهر که تا اسمان به پاست،
شاهین بخت و فر همای تو پایدار...
سرایش و خوانش : # هما ارژنگی
البوم : تخت جمشید
👍
Forwarded from هما ارژنگی
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
ای تخت سرفراز که سر سوده ای به ناز
برسینه ستبر و شکیبای کوهسار
ای جشنگاه مهر که تا آسمان به پاست
شاهین بخت و فر همای تو پایدار......
نماهنگ تخت جمشید
سرایش و خوانش: # هما ارژنگی
برسینه ستبر و شکیبای کوهسار
ای جشنگاه مهر که تا آسمان به پاست
شاهین بخت و فر همای تو پایدار......
نماهنگ تخت جمشید
سرایش و خوانش: # هما ارژنگی
امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ ماه ،از ماهِ فروردین
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
یکشنبه: ۱۲ فروردین ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۳۱ مارس ۲۰۲۴ترسایی
31.03.2024
🌷🌷🌷
🔹ماه:
- دوازدهمین روز در گاهشمار ترادادی زرتشتیان روز "ماه" نام دارد.
- واژه ماه در اوستا به ریخت "ماوُنگهه" آمده و سرود "ماه نیایش" در خُرده اوستا در پاسداشت این پدیده آسمانی سروده شده است.
- روز ماه یکی از روزهایی است که مزدیسنان به باور ترادادی خویش، از خوردن هرگونه خوراک گوشت‌دار پرهیز می کنند.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
به روز فیروز و فرخ
روز؛ ماه ،از ماهِ فروردین
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
یکشنبه: ۱۲ فروردین ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۳۱ مارس ۲۰۲۴ترسایی
31.03.2024
🌷🌷🌷
🔹ماه:
- دوازدهمین روز در گاهشمار ترادادی زرتشتیان روز "ماه" نام دارد.
- واژه ماه در اوستا به ریخت "ماوُنگهه" آمده و سرود "ماه نیایش" در خُرده اوستا در پاسداشت این پدیده آسمانی سروده شده است.
- روز ماه یکی از روزهایی است که مزدیسنان به باور ترادادی خویش، از خوردن هرگونه خوراک گوشت‌دار پرهیز می کنند.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
Forwarded from ادب‌سار
⚔ از دور که سیاهی شهر پیدا شد دود و آتش بود که از شهر زبانه همی‌کشید. به شهر که رسیدیم کشته بود که بر جای-جای شهر فتاده بود، زنان و مردان و کودکان.
تازیان هَتا بر جانوران دلسوزی نکرده آنها را نیز کشته بودند.
ناگاه از برزنی سِدای بَربَت(بربط) شنیدیم، به کوی اندر(وارد) شدیم و مردی را سرگرم بَربت‌نوازی و پایکوبی دیدیم.
گفتیم ای مرد این چه کاری است؟
با چشمانی گریان و روزگاری پریشان گفت: سپاهیان مسلمان بر نیمروز تاخته و «یزیدابن‌مهلب» دستور کشتار همگان داد و کشتند و سوختند، من به همراه اندکی بیرون از شهر بودیم و پس از رفتن آنان آمدیم.
شگفت‌زده گفتیم پس این نواختن و پایکوبی از برای چیست؟
گفت: مگر نمی‌دانید که امروز نوروز است!
✍ برشی از نبیک «تاریخ سیستان»
با بازبینی و ویرایش #محمدتقی_بهار
برگردان شده به پارسی
#نوروز
🥀 @AdabSar
⚔ از دور که سیاهی شهر پیدا شد دود و آتش بود که از شهر زبانه همی‌کشید. به شهر که رسیدیم کشته بود که بر جای-جای شهر فتاده بود، زنان و مردان و کودکان.
تازیان هَتا بر جانوران دلسوزی نکرده آنها را نیز کشته بودند.
ناگاه از برزنی سِدای بَربَت(بربط) شنیدیم، به کوی اندر(وارد) شدیم و مردی را سرگرم بَربت‌نوازی و پایکوبی دیدیم.
گفتیم ای مرد این چه کاری است؟
با چشمانی گریان و روزگاری پریشان گفت: سپاهیان مسلمان بر نیمروز تاخته و «یزیدابن‌مهلب» دستور کشتار همگان داد و کشتند و سوختند، من به همراه اندکی بیرون از شهر بودیم و پس از رفتن آنان آمدیم.
شگفت‌زده گفتیم پس این نواختن و پایکوبی از برای چیست؟
گفت: مگر نمی‌دانید که امروز نوروز است!
✍ برشی از نبیک «تاریخ سیستان»
با بازبینی و ویرایش #محمدتقی_بهار
برگردان شده به پارسی
#نوروز
🥀 @AdabSar
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
✅ پارک قیطریه تهران گورستانی باستانی مربوط به ۳۰۰۰ سال پیش است.
آثار دوران عصر اول آهن.
🟢این شواهد نشان از آن دارد که مسجد بهانه است و احتمال قوی تلاش برای بدست آوردن دفینه هایی باشد که آهن آن از طلای ناب گرانبها تر باشد. 💍
آثار دوران عصر اول آهن.
🟢این شواهد نشان از آن دارد که مسجد بهانه است و احتمال قوی تلاش برای بدست آوردن دفینه هایی باشد که آهن آن از طلای ناب گرانبها تر باشد. 💍
امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ تیر ،از ماهِ فروردین
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
دوشنبه: ۱۳ فروردین ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۱ آوریل ۲۰۲۴ ترسایی
01.04.2024
🌷🌷🌷
🔹تیر:
- سیزدهمین روز هر ماه در گاهشمار ترادادی زرتشتیان«تیر» نام دارد.
- در استوره های کهن ایرانی «تیر» یا «تیشتَر» ایزد باران بوده است که به یاری آن کشتزارها از باران سیراب می‌شده اند.
- «تیریشت» در گنجینه اوستایی برای نیایش ایزد باران سروده شده است.
- ایرانیان باستان به هنگام خشکسالی، در این روز آیین ویژه‌ای برگزار می کردند و برای باریدن باران و پیروزی تشتر ایزد بر دیو خشکسالی (اَپوش) به دشت و کنار جویبارها رفته و اوستای تیریشت می‌خوانده اند.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
به روز فیروز و فرخ
روز؛ تیر ،از ماهِ فروردین
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
دوشنبه: ۱۳ فروردین ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۱ آوریل ۲۰۲۴ ترسایی
01.04.2024
🌷🌷🌷
🔹تیر:
- سیزدهمین روز هر ماه در گاهشمار ترادادی زرتشتیان«تیر» نام دارد.
- در استوره های کهن ایرانی «تیر» یا «تیشتَر» ایزد باران بوده است که به یاری آن کشتزارها از باران سیراب می‌شده اند.
- «تیریشت» در گنجینه اوستایی برای نیایش ایزد باران سروده شده است.
- ایرانیان باستان به هنگام خشکسالی، در این روز آیین ویژه‌ای برگزار می کردند و برای باریدن باران و پیروزی تشتر ایزد بر دیو خشکسالی (اَپوش) به دشت و کنار جویبارها رفته و اوستای تیریشت می‌خوانده اند.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33