امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ مهر ،از ماهِ اسفند
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا
برابر با
پنجشنبه: ۱۰ اسفند ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی
۲۹ فوریه ۲۰۲۴ ترسایی
29.02.2024
🌷🌷🌷
🔹 مهر:
شانزدهمین روز هرماه سی روزه در گاه‌شماری ترادادی زرتشتیان، روز «مهر» نام دارد.
- مهر در اوستا « میثرَه» خوانده می‌شود، از ایزدان بزرگ پیش از زرتشت بوده که ایزد فروغ و روشنایی نام داشته است.
- ایزد مهر، نگهبان پیمانداری، مهربانی و خردمندی برای رسیدن به خواسته ودارایی نیز بوده است.
نقش ونماد میترا ومهر؛ گردونه آفتاب یا چلیپا است.
- آیین مهرپرستی یکی از دیرینه‌ترین آیین‌ها در ایران باستان بوده که زمانی به شیوه میترائیسم در اروپا گسترش یافته است.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
به روز فیروز و فرخ
روز؛ مهر ،از ماهِ اسفند
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا
برابر با
پنجشنبه: ۱۰ اسفند ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی
۲۹ فوریه ۲۰۲۴ ترسایی
29.02.2024
🌷🌷🌷
🔹 مهر:
شانزدهمین روز هرماه سی روزه در گاه‌شماری ترادادی زرتشتیان، روز «مهر» نام دارد.
- مهر در اوستا « میثرَه» خوانده می‌شود، از ایزدان بزرگ پیش از زرتشت بوده که ایزد فروغ و روشنایی نام داشته است.
- ایزد مهر، نگهبان پیمانداری، مهربانی و خردمندی برای رسیدن به خواسته ودارایی نیز بوده است.
نقش ونماد میترا ومهر؛ گردونه آفتاب یا چلیپا است.
- آیین مهرپرستی یکی از دیرینه‌ترین آیین‌ها در ایران باستان بوده که زمانی به شیوه میترائیسم در اروپا گسترش یافته است.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
Forwarded from خردسرای فردوسی یزد (سیروس حامی)
🌹۱۰ اسفند، زادروز جاویدنام، مهدی اخوان ثالث (م.امید) گرامی باد!
هان! کجاست؟
پایتخت این دژآیین قرن پرآشوب
قرن شکلک‌چهر
بر گذشته از مدار ماه
لیک بس دور از قرار مِهر
قرن خون‌آشام
قرن وحشتناک‌تر پیغام
کاندران با فضله‌ی موهوم مرغ دورپروازی
چاررکن هفت‌اقلیم خدا را در زمانی برمی‌آشوبند
هرچه هستی، هرچه پستی، هرچه بالایی
سخت می‌کوبند
پاک می‌روبند.
هان! کجاست؟
پایتخت این بی آزرم و بی آیین قرن
کاندران بی گونه‌ای مهلت
هر شکوفه‌یْ تازه‌رو، بازیچه‌ی باد است... .
#مهدی_اخوان_ثالث
#آخر_شاه_نامه
@XeradsarayeFerdosiYazd
هان! کجاست؟
پایتخت این دژآیین قرن پرآشوب
قرن شکلک‌چهر
بر گذشته از مدار ماه
لیک بس دور از قرار مِهر
قرن خون‌آشام
قرن وحشتناک‌تر پیغام
کاندران با فضله‌ی موهوم مرغ دورپروازی
چاررکن هفت‌اقلیم خدا را در زمانی برمی‌آشوبند
هرچه هستی، هرچه پستی، هرچه بالایی
سخت می‌کوبند
پاک می‌روبند.
هان! کجاست؟
پایتخت این بی آزرم و بی آیین قرن
کاندران بی گونه‌ای مهلت
هر شکوفه‌یْ تازه‌رو، بازیچه‌ی باد است... .
#مهدی_اخوان_ثالث
#آخر_شاه_نامه
@XeradsarayeFerdosiYazd
Forwarded from خردسرای فردوسی یزد (سیروس حامی)
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
زمستان است
(چکامه و آوا : زنده‌یاد م.امید)
سلامت را نمی‌خواهند پاسخ گفت،
سرها در گریبان است
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید، نتواند،
که ره تاریک و لغزان است
وگر دست ِ محبت سوی کس یازی،
به اکراه آورد دست از بغل بیرون؛
که سرما سخت سوزان است
نفس، کز گرمگاه سینه می‌آید برون، ابری شود تاریک
چو دیوار ایستد در پیش چشمانت
نفس کاین است، پس دیگر چه داری چشم
ز چشم دوستان دور یا نزدیک؟
و...
سلامت را نمی‌خواهند پاسخ گفت
هوا دلگیر، درها بسته، سرها در گریبان، دست‌ها پنهان،
نفس‌ها ابر، دل‌ها خسته و غمگین،
درختان اسکلت‌های بلور آجین
زمین دلمرده، سقفِ آسمان کوتاه،
غبار آلوده مهر و ماه،
زمستان است
@XeradsarayeFerdosiYazd
(چکامه و آوا : زنده‌یاد م.امید)
سلامت را نمی‌خواهند پاسخ گفت،
سرها در گریبان است
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید، نتواند،
که ره تاریک و لغزان است
وگر دست ِ محبت سوی کس یازی،
به اکراه آورد دست از بغل بیرون؛
که سرما سخت سوزان است
نفس، کز گرمگاه سینه می‌آید برون، ابری شود تاریک
چو دیوار ایستد در پیش چشمانت
نفس کاین است، پس دیگر چه داری چشم
ز چشم دوستان دور یا نزدیک؟
و...
سلامت را نمی‌خواهند پاسخ گفت
هوا دلگیر، درها بسته، سرها در گریبان، دست‌ها پنهان،
نفس‌ها ابر، دل‌ها خسته و غمگین،
درختان اسکلت‌های بلور آجین
زمین دلمرده، سقفِ آسمان کوتاه،
غبار آلوده مهر و ماه،
زمستان است
@XeradsarayeFerdosiYazd
Forwarded from خردسرای فردوسی یزد (سیروس حامی)
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🕊
نما و آوای شاعر جاویدنام
به فراخور دهم اسفند، زادروز «امید»
سه ره پیداست!
نوشته بر سر هریک به سنگ‌اندر،
حدیثی که‌ش نمی‌خوانی بر آن دیگر!
نخستین،
راه نوش و راحت و شادی،
به ننگ آغشته اما رو به شهر و باغ و آبادی!
دودیگر،
راه بیمش ننگ و نیمش نام،
اگر سر برکنی غوغا، وگر دم درکشی آرام!
سه‌دیگر،
راه بی‌برگشت و بی‌فرجام!
من اینجا بس دلم تنگ است،
و هر سازی که می‌بینم بدآهنگ است!
بیا ره‌توشه برداریم،
قدم در راه بی‌برگشت بگذاریم؛
ببینیم آسمان هرکجا آیا همین‌رنگ است!!
فرازی از چامه «چاووشی»
زنده‌نام «مهدی اخوان ثالث»!
@XeradsarayeFerdosiYazd
نما و آوای شاعر جاویدنام
به فراخور دهم اسفند، زادروز «امید»
سه ره پیداست!
نوشته بر سر هریک به سنگ‌اندر،
حدیثی که‌ش نمی‌خوانی بر آن دیگر!
نخستین،
راه نوش و راحت و شادی،
به ننگ آغشته اما رو به شهر و باغ و آبادی!
دودیگر،
راه بیمش ننگ و نیمش نام،
اگر سر برکنی غوغا، وگر دم درکشی آرام!
سه‌دیگر،
راه بی‌برگشت و بی‌فرجام!
من اینجا بس دلم تنگ است،
و هر سازی که می‌بینم بدآهنگ است!
بیا ره‌توشه برداریم،
قدم در راه بی‌برگشت بگذاریم؛
ببینیم آسمان هرکجا آیا همین‌رنگ است!!
فرازی از چامه «چاووشی»
زنده‌نام «مهدی اخوان ثالث»!
@XeradsarayeFerdosiYazd
Forwarded from خردسرای فردوسی یزد (سیروس حامی)
تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم
روانشاد مهدی اخوان ثالث
آوا : فریدون فرح‌اندوز
ز پوچ جهان هیچ اگر دوست دارم
تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم
تو را ای کهن پیر جاوید برنا
تو را دوست دارم، اگر دوست دارم
تو را ای گرانمایه، دیرینه ایران
تو را ای گرامی گهر دوست دارم
تو را ای کهن زاد بوم بزرگان
بزرگ آفرین نامور دوست دارم
هنروار اندیشه ات رخشد و من
هم اندیشه ات، هم هنر دوست دارم
اگر قول افسانه، یا متن تاریخ
وگر نقد و نقل سیر دوست دارم
اگر خامه تیشه است و خط نقر در سنگ
بر اوراق کوه و کمر دوست دارم
وگر ضبط دفتر ز مشکین مرکب
نئین خامه، یا کلک پر دوست دارم
گمانهای تو چون یقین می ستایم
عیانهای تو چون خبر دوست دارم
به جان، پاک پیغمبر باستانت
که پیری است روشن نگر دوست دارم
سه نیکش بهین رهنمای جهان ست
مفیدی چنین مختصر دوست دارم
همه کشتزارانت، از دیم و فاراب
همه دشت و در، جوی و جر دوست دارم
کویرت چو دریا و کوهت چو جنگل
همه بوم و بر، خشک و تر دوست دارم
شهیدان جانباز و فرزانه ات را
که بودند فخر بشر دوست دارم
به لطف نسیم سحر روحشان را
چنانچون ز آهن جگر دوست دارم
هم افکار پرشورشان را که اعصار
از آن گشته زیر و زبر دوست دارم
هم آثارشان را، چه پند و چه پیغام
و گر چند سطری خبر دوست دارم
من آن جاودان یاد مردان که بودند
به هر قرن چندین نفر دوست دارم
همه شاعران تو وآثارشان را
به پاکی نسیم سحر دوست دارم
ز فردوسی، آن کاخ افسانه کافراخت
در آفاق فخر و ظفر دوست دارم
ز خیام، خشم و خروشی که جاوید
کند در دل و جان اثر دوست دارم
ز عطار، آن سوز و سودای پر درد
که انگیزد از جان شرر دوست دارم
وز آن شیفته شمس، شور و شراری
که جان را کند شعله ور دوست دارم
ز سعدی و از حافظ و از نظامی
همه شور و شعر و سمر دوست دارم
خوشا رشت و گرگان و مازندرانت
که شان همچو بحر خزر دوست دارم
خوشا حوزه شرب کارون و اهواز
که شیرین ترینش از شکر دوست دارم
فری آذرآبادگان بزرگت
من آن پیشگام خطر دوست دارم
صفاهان نصف جهان تو را من
فزونتر ز نصف دگر دوست دارم
خوشا خطه نخبه زای خراسان
ز جان و دل آن پهنه ور دوست دارم
زهی شهر شیراز جنت طرازت
من آن مهد ذوق و هنر دوست دارم
بر و بوم کرد و بلوچ تو را چون
درخت نجابت ثمر دوست دارم
خوشا طرف کرمان و مرز جنوبت
که شان خشک و تر، بحر و بر دوست دارم
من افغان همریشه مان را که باغی ست
به چنگ بتر از تتر دوست دارم
کهن سُغد و خوارزم را با کویرش
که شان باخت دوده ی قجر دوست دارم
عراق و خلیج تو را چون ورازورد
که دیوار چین راست در، دوست دارم
هم ارّان و قفقاز دیرینه مان را
چو پوری سرای پدر دوست دارم
چو دیروز افسانه، فردای رویات
به جان این یک و آن دگر دوست دارم
هم افسانه ات را، که خوشتر ز طفلان
برویاندم بال و پر، دوست دارم
هم آفاق رویایی ات را که جاوید
در آفاق رویا سفر دوست دارم
چو رویا و افسانه، دیروز و فردات
به جای خود این هر دو سر دوست دارم
تو در اوج بودی، به معنا و صورت
من آن اوج قدر و خطر دوست دارم
دگر باره برشو به اوج معانی
که ت این تازه رنگ و صور دوست دارم
نه شرقی، نه غربی، نه تازی شدن را
برای تو، ای بوم و بر دوست دارم
جهان تا جهان است، پیروز باشی
برومند و بیدار و بهروز باشی
@XeradsarayeFerdosiYazd
روانشاد مهدی اخوان ثالث
آوا : فریدون فرح‌اندوز
ز پوچ جهان هیچ اگر دوست دارم
تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم
تو را ای کهن پیر جاوید برنا
تو را دوست دارم، اگر دوست دارم
تو را ای گرانمایه، دیرینه ایران
تو را ای گرامی گهر دوست دارم
تو را ای کهن زاد بوم بزرگان
بزرگ آفرین نامور دوست دارم
هنروار اندیشه ات رخشد و من
هم اندیشه ات، هم هنر دوست دارم
اگر قول افسانه، یا متن تاریخ
وگر نقد و نقل سیر دوست دارم
اگر خامه تیشه است و خط نقر در سنگ
بر اوراق کوه و کمر دوست دارم
وگر ضبط دفتر ز مشکین مرکب
نئین خامه، یا کلک پر دوست دارم
گمانهای تو چون یقین می ستایم
عیانهای تو چون خبر دوست دارم
به جان، پاک پیغمبر باستانت
که پیری است روشن نگر دوست دارم
سه نیکش بهین رهنمای جهان ست
مفیدی چنین مختصر دوست دارم
همه کشتزارانت، از دیم و فاراب
همه دشت و در، جوی و جر دوست دارم
کویرت چو دریا و کوهت چو جنگل
همه بوم و بر، خشک و تر دوست دارم
شهیدان جانباز و فرزانه ات را
که بودند فخر بشر دوست دارم
به لطف نسیم سحر روحشان را
چنانچون ز آهن جگر دوست دارم
هم افکار پرشورشان را که اعصار
از آن گشته زیر و زبر دوست دارم
هم آثارشان را، چه پند و چه پیغام
و گر چند سطری خبر دوست دارم
من آن جاودان یاد مردان که بودند
به هر قرن چندین نفر دوست دارم
همه شاعران تو وآثارشان را
به پاکی نسیم سحر دوست دارم
ز فردوسی، آن کاخ افسانه کافراخت
در آفاق فخر و ظفر دوست دارم
ز خیام، خشم و خروشی که جاوید
کند در دل و جان اثر دوست دارم
ز عطار، آن سوز و سودای پر درد
که انگیزد از جان شرر دوست دارم
وز آن شیفته شمس، شور و شراری
که جان را کند شعله ور دوست دارم
ز سعدی و از حافظ و از نظامی
همه شور و شعر و سمر دوست دارم
خوشا رشت و گرگان و مازندرانت
که شان همچو بحر خزر دوست دارم
خوشا حوزه شرب کارون و اهواز
که شیرین ترینش از شکر دوست دارم
فری آذرآبادگان بزرگت
من آن پیشگام خطر دوست دارم
صفاهان نصف جهان تو را من
فزونتر ز نصف دگر دوست دارم
خوشا خطه نخبه زای خراسان
ز جان و دل آن پهنه ور دوست دارم
زهی شهر شیراز جنت طرازت
من آن مهد ذوق و هنر دوست دارم
بر و بوم کرد و بلوچ تو را چون
درخت نجابت ثمر دوست دارم
خوشا طرف کرمان و مرز جنوبت
که شان خشک و تر، بحر و بر دوست دارم
من افغان همریشه مان را که باغی ست
به چنگ بتر از تتر دوست دارم
کهن سُغد و خوارزم را با کویرش
که شان باخت دوده ی قجر دوست دارم
عراق و خلیج تو را چون ورازورد
که دیوار چین راست در، دوست دارم
هم ارّان و قفقاز دیرینه مان را
چو پوری سرای پدر دوست دارم
چو دیروز افسانه، فردای رویات
به جان این یک و آن دگر دوست دارم
هم افسانه ات را، که خوشتر ز طفلان
برویاندم بال و پر، دوست دارم
هم آفاق رویایی ات را که جاوید
در آفاق رویا سفر دوست دارم
چو رویا و افسانه، دیروز و فردات
به جای خود این هر دو سر دوست دارم
تو در اوج بودی، به معنا و صورت
من آن اوج قدر و خطر دوست دارم
دگر باره برشو به اوج معانی
که ت این تازه رنگ و صور دوست دارم
نه شرقی، نه غربی، نه تازی شدن را
برای تو، ای بوم و بر دوست دارم
جهان تا جهان است، پیروز باشی
برومند و بیدار و بهروز باشی
@XeradsarayeFerdosiYazd
Forwarded from طراحان آینده نگر
روز شما خوش، مهربانی میان همه ی آفرینش جانداران پراکنده است حتا گیاهان هم مهربانند. شما بسیار مهربان هستید چون مهربانی یکی از آئینه های آئین مهر است و ایرانیان آئین مهر را ده هزار سال است که اندریافته اند کشف کرده اند و شما یک عزیز ایرانی هستید
https://www.tg-me.com/tarahanaiande
https://www.tg-me.com/tarahanaiande
Forwarded from کانال خبر ویژه 💯 (News 4)
Forwarded from 𓄂 m_e_10 𓆃
وبا و حماقت!
نجات احمقان آسان نیست!
بیماری وبا که در ايران پيداشد،
در تبريز نيز كشتار بسيار كرد.
از كوچه‌ها قرآن آويزان کردند تا هر كس از زيرش بگذرد در امان باشد. در کوچه ها فرش گستردند و نذرها کرده و روضه خوانی‌ها بر پا کردند.
یکروز پسر آیت الله تبریزی را سوار خر کرده، در كوچه‌های تبریز چرخاندند تا مردم دست و دامنش را ببوسند و به وبا گرفتار نشوند!
پسر، خود وبا گرفت ومُرد.
مردم بجای اینکه به عقایدخود شک کنند، گفتند: «آقا بلا را بتن فرزند خود پذيرفت، تا ما را نجات دهد»!
و به باورشان به خاندان آیت الله تبریزی صدها بار افزوده شد!»
#احمد_کسروی
نجات احمقان آسان نیست!
بیماری وبا که در ايران پيداشد،
در تبريز نيز كشتار بسيار كرد.
از كوچه‌ها قرآن آويزان کردند تا هر كس از زيرش بگذرد در امان باشد. در کوچه ها فرش گستردند و نذرها کرده و روضه خوانی‌ها بر پا کردند.
یکروز پسر آیت الله تبریزی را سوار خر کرده، در كوچه‌های تبریز چرخاندند تا مردم دست و دامنش را ببوسند و به وبا گرفتار نشوند!
پسر، خود وبا گرفت ومُرد.
مردم بجای اینکه به عقایدخود شک کنند، گفتند: «آقا بلا را بتن فرزند خود پذيرفت، تا ما را نجات دهد»!
و به باورشان به خاندان آیت الله تبریزی صدها بار افزوده شد!»
#احمد_کسروی
Forwarded from کهن سرا 💚
🔴 چرا دین زرتشت به اندازه ی مذاهب ابراهیمی گسترش نیافت؟
اگر ايرانيان هنگامی که بزرگترين شاهنشاهی جهان را داشتند و ۲۸ کشور جهان در زير پوشش و سازماندهی آنها بود، می خواستند مانند مسيحيان و مسلمانان، آيين و باور خود را به زور به ديگر مردمان جهان تحميل و سربار کنند، اکنون از يونان تا هند و مصر و سرتاسر آسيايی مرکزی و خاور ميانه و خاور نزديک و نيمی از آفريقا همه زرتشتی شده بودند و بيگمان شما يک رويه از هيچ نسک تاريخی نمی توانيد پيدا نماييد و نشان دهيد که يک تن در جهان به زور زرتشتی شده باشد.
👤«پل دوبروی» بزرگترين زرتشت شناس فرانسوی
اگر ايرانيان هنگامی که بزرگترين شاهنشاهی جهان را داشتند و ۲۸ کشور جهان در زير پوشش و سازماندهی آنها بود، می خواستند مانند مسيحيان و مسلمانان، آيين و باور خود را به زور به ديگر مردمان جهان تحميل و سربار کنند، اکنون از يونان تا هند و مصر و سرتاسر آسيايی مرکزی و خاور ميانه و خاور نزديک و نيمی از آفريقا همه زرتشتی شده بودند و بيگمان شما يک رويه از هيچ نسک تاريخی نمی توانيد پيدا نماييد و نشان دهيد که يک تن در جهان به زور زرتشتی شده باشد.
👤«پل دوبروی» بزرگترين زرتشت شناس فرانسوی
Forwarded from رضاM انسانیت برترین آیین زندگیست.
ريشۀ نام «تاريخ» چيست؟
بسياری می‌پندارند واژۀ «تاريخ» عربی است؛ امّا اين واژه عربی‌شدۀ واژۀ پارسی «تاريک» است؛ زيرا به‌راستی گذشته در تاريکی قرار دارد. ريشۀ خودِ واژۀ «تاريک» نيز «تار + ـيک» است. «تار» يعنی «تيره، نا روشن». «يک» نيز در پارسی کهن پسوندِ «صفت‌ساز» بوده است. باريک (باری که بر چارپا می‌نهادند، کم‌پهنا بود و باريک منسوب به بار است.)، نزديک (منسوب به نزد)، پارسيک. در زبان‌های غربی نيز اين پسوند در واژگانی مانند انفورماتيک، دیپلماتيک وجود دارد.
در مجلّۀ «الدِّراساتُ الأدبیّة» بهار و تابستان ۱۳۴۳ دیدگاه‌هايی گوناگون دربارۀ واژۀ «تاریخ» آمده است و نظر «حمزه اصفهانی» دربارۀ عربی شدن «ماه‌رُخ» یا «تاریک» را بررسی کرده‌است و نتيجه گرفته که تبديل «تاريک» به «تاريخ» منطقی‌تر است.
واژگانی مانند لغت، فلسفه، جغرافی و تاريخ در متونی مانند قرآن وجود ندارد؛ زيرا بعدها به عربی و فارسی راه يافت.
دانشمندان صرف‌ونحو عربی دربارۀ ريشۀ اين واژه سردرگم شده‌اند. برخی آن را «تَوريخ» از ريشۀ «ورخ» و برخی «تأريخ» از ريشۀ «ءرخ» بر وزن «تَفعيل» دانسته‌اند.
برخی ریشۀ آن را در «ماه‌روز» جُسته‌اند. واژۀ «ماه‌روز» در ایران باستان به معنای تعیین روزی است که در آن امری مشهور بین ملت یا دولتی آشکار شده یا آنکه در آن روز رويداد ترسناکی مانند زمين‌لرزه یا توفان روی داده است.
در برخی از گزارش‌ها آمده‌است که چون «عمر بن خطّاب» در تعیین مبدأ محاسبۀ زمان به دشواری برخورد، به پیشنهاد هرمزان (از اسيران ایرانی ساکن در مدینه) از تعریب واژۀ فارسی «ماه‌روز»، واژۀ «مورّخ» را ساختند و مصدرش را «تاریخ» قرار دادند.
اين نظر منطقی به نظر نمی‌رسد؛ زيرا تبديل «ز» در «ماه‌روز» به «خ» و ساخت واژۀ «مورَّخ» در عربی دور از ذهن است.
«ابومنصور جوالیقی» ریشۀ تاریخ را غیر عربی دانسته در حالی که جوهری، آن را از «الإرخ» به معنای «ماده گاو جوان وحشی» و «ابن منظور» از «أرَخَ» و «وَرَخَ» (واو بدل از همزه) دانسته‌است.
امّا «اَصمَعی» نيز گفته است که قیسیان و تمیمیان هر دو برای تعیین زمان گونه‌هايی از این واژه را به‌کار برده‌اند و این نشان می‌دهد که تاریخ واژه‌ای عربی است.
فرانتس روزنتال احتمال داده که این واژه برگرفته از «ارخو» اَکَدی یا «یَرِخ» عبری به‌معنای ماه باشد.
«تاريخ» در زبان‌های اروپايی « History » از ريشۀ « hístōr » در يونانی است که به معنای بازگو کردن رويدادهای گذشته است.
به گمان برخی زبان‌شناسان، عرب «ماه رخ» پارسی (که شکل‌های گوناگون ماه در هر روز را نشان می‌دهد) را، «ماروخ» گفته‌اند و از آن مورّخ و تاریخ را برگرفته‌اند. همان طور که «سايَه» به «ساعَة» و «مزگِت» به «مَسجِد» و «اَندازَه» به «هَندَسَة» تبديل شد.
بسياری می‌پندارند واژۀ «تاريخ» عربی است؛ امّا اين واژه عربی‌شدۀ واژۀ پارسی «تاريک» است؛ زيرا به‌راستی گذشته در تاريکی قرار دارد. ريشۀ خودِ واژۀ «تاريک» نيز «تار + ـيک» است. «تار» يعنی «تيره، نا روشن». «يک» نيز در پارسی کهن پسوندِ «صفت‌ساز» بوده است. باريک (باری که بر چارپا می‌نهادند، کم‌پهنا بود و باريک منسوب به بار است.)، نزديک (منسوب به نزد)، پارسيک. در زبان‌های غربی نيز اين پسوند در واژگانی مانند انفورماتيک، دیپلماتيک وجود دارد.
در مجلّۀ «الدِّراساتُ الأدبیّة» بهار و تابستان ۱۳۴۳ دیدگاه‌هايی گوناگون دربارۀ واژۀ «تاریخ» آمده است و نظر «حمزه اصفهانی» دربارۀ عربی شدن «ماه‌رُخ» یا «تاریک» را بررسی کرده‌است و نتيجه گرفته که تبديل «تاريک» به «تاريخ» منطقی‌تر است.
واژگانی مانند لغت، فلسفه، جغرافی و تاريخ در متونی مانند قرآن وجود ندارد؛ زيرا بعدها به عربی و فارسی راه يافت.
دانشمندان صرف‌ونحو عربی دربارۀ ريشۀ اين واژه سردرگم شده‌اند. برخی آن را «تَوريخ» از ريشۀ «ورخ» و برخی «تأريخ» از ريشۀ «ءرخ» بر وزن «تَفعيل» دانسته‌اند.
برخی ریشۀ آن را در «ماه‌روز» جُسته‌اند. واژۀ «ماه‌روز» در ایران باستان به معنای تعیین روزی است که در آن امری مشهور بین ملت یا دولتی آشکار شده یا آنکه در آن روز رويداد ترسناکی مانند زمين‌لرزه یا توفان روی داده است.
در برخی از گزارش‌ها آمده‌است که چون «عمر بن خطّاب» در تعیین مبدأ محاسبۀ زمان به دشواری برخورد، به پیشنهاد هرمزان (از اسيران ایرانی ساکن در مدینه) از تعریب واژۀ فارسی «ماه‌روز»، واژۀ «مورّخ» را ساختند و مصدرش را «تاریخ» قرار دادند.
اين نظر منطقی به نظر نمی‌رسد؛ زيرا تبديل «ز» در «ماه‌روز» به «خ» و ساخت واژۀ «مورَّخ» در عربی دور از ذهن است.
«ابومنصور جوالیقی» ریشۀ تاریخ را غیر عربی دانسته در حالی که جوهری، آن را از «الإرخ» به معنای «ماده گاو جوان وحشی» و «ابن منظور» از «أرَخَ» و «وَرَخَ» (واو بدل از همزه) دانسته‌است.
امّا «اَصمَعی» نيز گفته است که قیسیان و تمیمیان هر دو برای تعیین زمان گونه‌هايی از این واژه را به‌کار برده‌اند و این نشان می‌دهد که تاریخ واژه‌ای عربی است.
فرانتس روزنتال احتمال داده که این واژه برگرفته از «ارخو» اَکَدی یا «یَرِخ» عبری به‌معنای ماه باشد.
«تاريخ» در زبان‌های اروپايی « History » از ريشۀ « hístōr » در يونانی است که به معنای بازگو کردن رويدادهای گذشته است.
به گمان برخی زبان‌شناسان، عرب «ماه رخ» پارسی (که شکل‌های گوناگون ماه در هر روز را نشان می‌دهد) را، «ماروخ» گفته‌اند و از آن مورّخ و تاریخ را برگرفته‌اند. همان طور که «سايَه» به «ساعَة» و «مزگِت» به «مَسجِد» و «اَندازَه» به «هَندَسَة» تبديل شد.
امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ سروش،از ماهِ اسفند
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا
برابر با
آدینه: ۱۱ اسفند ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی
۱ مارس ۲۰۲۴ ترسایی
01.03.2024
🌷🌷🌷
🔹سروش:
- هفدهمین روز هر ماه در گاه‌شماری ترادادی زرتشتیان، «سروش» نام دارد.
- سروش در اوستا «سرَئوشَه» خوانده می‌شود که به چمار(:معنی) فرمان‌برداری والهام است.
- بزرگی جایگاه سروش با ایزد مهر برابری می‌کند و گاهی او را از امشاسپندان می‌دانند.
- سروش، پيک اهورایی و ندای درونی است.
پورشیراز(حافظ) پیرامون این ایزد می‌سراید:
در راه عشق وسوسه اهرمن بسی است
پيش آی و گوش دل به پيام سروش کن
تانگردی آشنا، زین پرده رمزی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
به روز فیروز و فرخ
روز؛ سروش،از ماهِ اسفند
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا
برابر با
آدینه: ۱۱ اسفند ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی
۱ مارس ۲۰۲۴ ترسایی
01.03.2024
🌷🌷🌷
🔹سروش:
- هفدهمین روز هر ماه در گاه‌شماری ترادادی زرتشتیان، «سروش» نام دارد.
- سروش در اوستا «سرَئوشَه» خوانده می‌شود که به چمار(:معنی) فرمان‌برداری والهام است.
- بزرگی جایگاه سروش با ایزد مهر برابری می‌کند و گاهی او را از امشاسپندان می‌دانند.
- سروش، پيک اهورایی و ندای درونی است.
پورشیراز(حافظ) پیرامون این ایزد می‌سراید:
در راه عشق وسوسه اهرمن بسی است
پيش آی و گوش دل به پيام سروش کن
تانگردی آشنا، زین پرده رمزی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
Forwarded from zahra abedi
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
سایت باستانی بندیان (درگز) سال 1369
این اثر باستانی یکی از منحصر به فرد ترین آثار و ابنیه ای است که سر از دل خاک بیرون کشیده و راهنما و گویای بسیاری از مسائل تاریخی ایران زمین در دوره ساسانیان شد.این آثار بین 1500 تا 1700 سال قدمت دارند و عمدتا مربوط به دوره بهرام گور ساسانی یعنی سال 420 میلادی می باشد.این اثر ارزشمند نه تنها از حیث معماری و گچبری هایش،بلکه از جهت سیاسی،مذهبی و نوع زندگی دوره ساسانیان دارای اهمیت است.
پادشاهان ساسانی در طول حکومت خود با دو دشمن قدرتمند درگیر بودند.در غرب با قدرت رومیان مواجه بودند که برای گسترش سرزمین می جنگیدند و در شمال شرق گرفتار حمله و تهاجمات هپتالی ها بوده اند.در آن زمان،حفظ مرزهای شرقی برای دولت مرکزی ساسانی از اهمیت خاصی برخوردار بوده است.
اغلب شاهزادگان را به عنوان پادشاه محلی به مرو و ابیورد (درگز) و قسمت های شرقی می فرستاده اند.تهاجمات هپتالی ها و شکست لشکریان آنان در بقایای به جا مانده در اثر بندیان درگز به صورت تصویر قابل مشاهده است.
این اثر باستانی یکی از منحصر به فرد ترین آثار و ابنیه ای است که سر از دل خاک بیرون کشیده و راهنما و گویای بسیاری از مسائل تاریخی ایران زمین در دوره ساسانیان شد.این آثار بین 1500 تا 1700 سال قدمت دارند و عمدتا مربوط به دوره بهرام گور ساسانی یعنی سال 420 میلادی می باشد.این اثر ارزشمند نه تنها از حیث معماری و گچبری هایش،بلکه از جهت سیاسی،مذهبی و نوع زندگی دوره ساسانیان دارای اهمیت است.
پادشاهان ساسانی در طول حکومت خود با دو دشمن قدرتمند درگیر بودند.در غرب با قدرت رومیان مواجه بودند که برای گسترش سرزمین می جنگیدند و در شمال شرق گرفتار حمله و تهاجمات هپتالی ها بوده اند.در آن زمان،حفظ مرزهای شرقی برای دولت مرکزی ساسانی از اهمیت خاصی برخوردار بوده است.
اغلب شاهزادگان را به عنوان پادشاه محلی به مرو و ابیورد (درگز) و قسمت های شرقی می فرستاده اند.تهاجمات هپتالی ها و شکست لشکریان آنان در بقایای به جا مانده در اثر بندیان درگز به صورت تصویر قابل مشاهده است.
#انگیزه_آیین_سدره_پوشی_مزدیسنان
#موبد_کورش_نیکنام
برخی از خواستاران فرهنگ نیاکان که اندکی با اندیشه زرتشت آشنا شده اند، باور دارند تا چنانچه سدره پوش شوند. از پیروان زرتشت، پیام آور ایرانی خواهند بود.
بیگمان، اینگونه نیست.
سدره پوشی آیینی است که بسیاری از پیروان زرتشت، سده هاست آن را گزینش وبرنامه ریزی کرده تا برای فرزندان خویش این جشن را برگزار کنند.
به باور ترادادی(:سنتی) پسران و دختران چون به سن هفت سالگی رسیدند تا پانزده سالگی نیاز است تا سدره بپوشند و کشتی برکمربندند.
می توان گفت جشن خردمندی بوده، گاه پیوستن به اندیشه وباور نیاکان به شمار می آید.
اشوزرتشت در سروده هایش اشاره ای به اینکه چه پوششی برتن داشته باشیم و اینکه کمربندی بر آن باشد تا نشان دهد از پیروان او شده ایم، بیان نکرده است.
زنده یاد موبد شهزادی می نویسد: در ایران باستان جوانانی که بُرنا و توانا می شدند پوشش رزم دریافت می کردند و کمربند شکار با خود داشتند. پس از گسترش دین خردگرایی زرتشت که با جنگ و کشتار همخوانی نداشت بلکه آیین مهربانی و خدمت به دیگران بود، پیروانش مایل نبودند همانند شیوه پیشین، تن به پوشش جنگ و نبرد داده باشند.
به همین روی نوآوری کرده و پوشش دیگری را جایگزین آن کرده اند که سدره و کُشتی نام گرفته است.
سدره، در اوستا "وُهومَنَه وُستره" نام‌دارد که به چمار(:معنی) جامه نیک اندیشی است. پیراهنی سفید و ساده و گشاد و بی یقه و دارای آستین های کوتاه است که در زیر لباس برتن می کنند. چاکی در میان دارد که به بالای سینه می رسد. در پایان آن چاک کیسه کوچکی دوخته شده به نام کیسه کرفه (ثواب) این کیسه نماد اندوخته شدن نیکی های هر کسی است.
کُشتی نیز در اوستا "ائویاانگهن" نام دارد به چمار کمربند فروتنی، بندی است سفید و باریک و بلند که از هفتاد ودو نخ پشم گوسفند بافته می شود. سه دور بر روی سدره بسته می شود و چهار گره می خورد.
برداشت هایی نیز در گره زدن کشتی بیان شده است. اینکه سه بار دورکمر چرخیدن، نشان اندیشه، گفتار وکردار نیک است.
چهار گره آن نماد پاسداری از چهار آخشیج آب، باد، خاک وآتش است.
اینگونه برداشت ها که در جای جای آیین های ترادادی مزدیسنان به چشم می خورد، همه ارزشمند است و پرداختن به آنها، پیروان راه زرتشت را از راه خردمندی دور نخواهد کرد.
ولی باید پذیرفت که زرتشتی بودن در پرداختن به کردار نیک است که برگرفته از وهومن و منش نیک باشد. پیوستن به هنجار راستی در پرتو خردمندی است.
تنها در پوشیدن سدره و بستن کشتی نخواهد بود.
به روزگار کنونی به سبب گرفتاری و پیشه های گوناگون که هریک دارند، برخی از زرتشتیان نیز از داشتن همیشگی سدره وکشتی در همه جا غافل مانده اند.
بیشتر در نیایش گاه ها و برگزاری آیین ها، به هنگام نیایش از سدره وکشتی بهره می گیرند.
ناگفته پیداست،
چنانچه این جشن وآیین برای هریک فراهم گردد، شادمانی و سُهشِ(:احساس) بی همتا وبه یاد ماندنی به همراه خواهد داشت. لیکن برای کسی که در چارچوب پیام زرتشت، آیین خردمندی را برای رسیدن به هنجار راستی گزینش کرده است و با کردار درست خود، خوّشبختی خود ودیگران را فراهم می کند،
چنانچه سدره پوش نشده باشد؛
نمی توان گفت از پیروان آیین راستی نیست. او نیز از پیروان راه و بینش اشوزرتشت خواهد بود.
در آغاز سرودهای گاهان زرتشت می خوانیم:
برگردان: هات ۲۸ بند۱
ای مزدا، دانایی وآگاهی بیکران.
در آغاز با دست های برافراشته،
ودر راستای فلسفه فروتنی.
برنیایش استوارم.
خواستارم تا از فروزه منش نیک یاری جویم.
به پشتیبانی از سپنتامینو، گوهر پاک وسازنده،
رفتار وکردارم را،
با اشا، هنجار راستی در هستی هماهنگ سازم.
تا سهمی در خشنودی روان آفرینش داشته باشم.
🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد کورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
#موبد_کورش_نیکنام
برخی از خواستاران فرهنگ نیاکان که اندکی با اندیشه زرتشت آشنا شده اند، باور دارند تا چنانچه سدره پوش شوند. از پیروان زرتشت، پیام آور ایرانی خواهند بود.
بیگمان، اینگونه نیست.
سدره پوشی آیینی است که بسیاری از پیروان زرتشت، سده هاست آن را گزینش وبرنامه ریزی کرده تا برای فرزندان خویش این جشن را برگزار کنند.
به باور ترادادی(:سنتی) پسران و دختران چون به سن هفت سالگی رسیدند تا پانزده سالگی نیاز است تا سدره بپوشند و کشتی برکمربندند.
می توان گفت جشن خردمندی بوده، گاه پیوستن به اندیشه وباور نیاکان به شمار می آید.
اشوزرتشت در سروده هایش اشاره ای به اینکه چه پوششی برتن داشته باشیم و اینکه کمربندی بر آن باشد تا نشان دهد از پیروان او شده ایم، بیان نکرده است.
زنده یاد موبد شهزادی می نویسد: در ایران باستان جوانانی که بُرنا و توانا می شدند پوشش رزم دریافت می کردند و کمربند شکار با خود داشتند. پس از گسترش دین خردگرایی زرتشت که با جنگ و کشتار همخوانی نداشت بلکه آیین مهربانی و خدمت به دیگران بود، پیروانش مایل نبودند همانند شیوه پیشین، تن به پوشش جنگ و نبرد داده باشند.
به همین روی نوآوری کرده و پوشش دیگری را جایگزین آن کرده اند که سدره و کُشتی نام گرفته است.
سدره، در اوستا "وُهومَنَه وُستره" نام‌دارد که به چمار(:معنی) جامه نیک اندیشی است. پیراهنی سفید و ساده و گشاد و بی یقه و دارای آستین های کوتاه است که در زیر لباس برتن می کنند. چاکی در میان دارد که به بالای سینه می رسد. در پایان آن چاک کیسه کوچکی دوخته شده به نام کیسه کرفه (ثواب) این کیسه نماد اندوخته شدن نیکی های هر کسی است.
کُشتی نیز در اوستا "ائویاانگهن" نام دارد به چمار کمربند فروتنی، بندی است سفید و باریک و بلند که از هفتاد ودو نخ پشم گوسفند بافته می شود. سه دور بر روی سدره بسته می شود و چهار گره می خورد.
برداشت هایی نیز در گره زدن کشتی بیان شده است. اینکه سه بار دورکمر چرخیدن، نشان اندیشه، گفتار وکردار نیک است.
چهار گره آن نماد پاسداری از چهار آخشیج آب، باد، خاک وآتش است.
اینگونه برداشت ها که در جای جای آیین های ترادادی مزدیسنان به چشم می خورد، همه ارزشمند است و پرداختن به آنها، پیروان راه زرتشت را از راه خردمندی دور نخواهد کرد.
ولی باید پذیرفت که زرتشتی بودن در پرداختن به کردار نیک است که برگرفته از وهومن و منش نیک باشد. پیوستن به هنجار راستی در پرتو خردمندی است.
تنها در پوشیدن سدره و بستن کشتی نخواهد بود.
به روزگار کنونی به سبب گرفتاری و پیشه های گوناگون که هریک دارند، برخی از زرتشتیان نیز از داشتن همیشگی سدره وکشتی در همه جا غافل مانده اند.
بیشتر در نیایش گاه ها و برگزاری آیین ها، به هنگام نیایش از سدره وکشتی بهره می گیرند.
ناگفته پیداست،
چنانچه این جشن وآیین برای هریک فراهم گردد، شادمانی و سُهشِ(:احساس) بی همتا وبه یاد ماندنی به همراه خواهد داشت. لیکن برای کسی که در چارچوب پیام زرتشت، آیین خردمندی را برای رسیدن به هنجار راستی گزینش کرده است و با کردار درست خود، خوّشبختی خود ودیگران را فراهم می کند،
چنانچه سدره پوش نشده باشد؛
نمی توان گفت از پیروان آیین راستی نیست. او نیز از پیروان راه و بینش اشوزرتشت خواهد بود.
در آغاز سرودهای گاهان زرتشت می خوانیم:
برگردان: هات ۲۸ بند۱
ای مزدا، دانایی وآگاهی بیکران.
در آغاز با دست های برافراشته،
ودر راستای فلسفه فروتنی.
برنیایش استوارم.
خواستارم تا از فروزه منش نیک یاری جویم.
به پشتیبانی از سپنتامینو، گوهر پاک وسازنده،
رفتار وکردارم را،
با اشا، هنجار راستی در هستی هماهنگ سازم.
تا سهمی در خشنودی روان آفرینش داشته باشم.
🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد کورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
Forwarded from پژوهشکده تاریخی وهومن
🔴خویشاوندی قومی ایرانیان و اروپاییان
✍یونانیان و پارسیان در جهان باستان، و آلمانی‌ها و روس‌ها در عصر حاضر خویشاوندان قومی هستند. در مورد پارس‌ها و روس‌ها خویشاوندی زبانی بسیار بارز است. هنگامی که داریوش سخن از خدا به میان می‌آورد، او را بگه می‌خواند و روس‌ها_اگر هنوز خدا را بشناسند_ بُگ.
📚منبع :داریوش و ایرانیان: تاریخ فرهنگ و تمدن هخامنشیان، والتر هینتس، ترجمهٔ پرویز رجبی، نشر ماهی، صفحهٔ ۴۱۳.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
🆔 @Institute_vohman |پژوهشکده تاریخی وهومن ✅
✍یونانیان و پارسیان در جهان باستان، و آلمانی‌ها و روس‌ها در عصر حاضر خویشاوندان قومی هستند. در مورد پارس‌ها و روس‌ها خویشاوندی زبانی بسیار بارز است. هنگامی که داریوش سخن از خدا به میان می‌آورد، او را بگه می‌خواند و روس‌ها_اگر هنوز خدا را بشناسند_ بُگ.
📚منبع :داریوش و ایرانیان: تاریخ فرهنگ و تمدن هخامنشیان، والتر هینتس، ترجمهٔ پرویز رجبی، نشر ماهی، صفحهٔ ۴۱۳.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
🆔 @Institute_vohman |پژوهشکده تاریخی وهومن ✅
امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ رشن ،از ماهِ اسفند
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا
برابر با
شنبه: ۱۲ اسفند ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی
۲مارس ۲۰۲۴ ترسایی
02.03.2024
🌷🌷🌷
🔹رَشن:
- هجدهمین روز هر ماه سی روزه در گاه‌شمار ویژه زرتشتیان «رشن» نام دارد.
- واژه «رشن» که در اوستا به ریخت «رَشنُو» آمده، به چمار(:معنی) دادگری است.
- رشن، ایزد درستی، دادگری و دادگستری است و نام يکی از ايزدان همکار اَمشاسپند اَمرداد، همراه با ایزدان مهر و سروش است.
- ایزد رشن در استوره ایرانی در برابر راهزنان و دزدان ایستادگی می کند.
- در ستایش رشن، پس از ستودن دادار اورمزد رایومند و فرهمند در ادبیات کهن اوستایی، اشاره به «رشنِ ترازو دار» نیز شده است.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
به روز فیروز و فرخ
روز؛ رشن ،از ماهِ اسفند
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا
برابر با
شنبه: ۱۲ اسفند ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی
۲مارس ۲۰۲۴ ترسایی
02.03.2024
🌷🌷🌷
🔹رَشن:
- هجدهمین روز هر ماه سی روزه در گاه‌شمار ویژه زرتشتیان «رشن» نام دارد.
- واژه «رشن» که در اوستا به ریخت «رَشنُو» آمده، به چمار(:معنی) دادگری است.
- رشن، ایزد درستی، دادگری و دادگستری است و نام يکی از ايزدان همکار اَمشاسپند اَمرداد، همراه با ایزدان مهر و سروش است.
- ایزد رشن در استوره ایرانی در برابر راهزنان و دزدان ایستادگی می کند.
- در ستایش رشن، پس از ستودن دادار اورمزد رایومند و فرهمند در ادبیات کهن اوستایی، اشاره به «رشنِ ترازو دار» نیز شده است.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
Forwarded from هما ارژنگی
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
چرا رستم سهراب را کشت؟!
بخش پایانی چامه شاهکارِ (چرا رستم سهراب را کشت ) از جاوید نام # علیرضا شجاع پور،با آوایش ماندگارِ # هما ارژنگی، پیشکش به هر آنکس که مهر میهن در سینه دارد.
با سپاس فراوان از بانو # هایده وزیری که با مهر چامه و آوا را بهم پیوند زدند.
🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼
بخش پایانی چامه شاهکارِ (چرا رستم سهراب را کشت ) از جاوید نام # علیرضا شجاع پور،با آوایش ماندگارِ # هما ارژنگی، پیشکش به هر آنکس که مهر میهن در سینه دارد.
با سپاس فراوان از بانو # هایده وزیری که با مهر چامه و آوا را بهم پیوند زدند.
🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼