ششم بهمن‌ماه
روز ملی خنیای ایرانی خجسته‌باد🌷

https://www.tg-me.com/IranAmordadnews

ـ💠 ماشین دودی تهران ـ ری

تصویری از حرکت ماشین دودی از دروازۀ خراسان به سمت شهرری است؛ در حالیکه همۀ کوپه‌های آن مملو از مسافر است و بعضی‌ها ناچار در فاصلۀ بین کوپه‌ها نشسته‌اند.
منبع: فرادید

کانال
✅ #اکوتا
#اتحادیه_کشورهای_وارث_تمدن_ایرانی
@Ekotaa
+

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ تیر از ماهِ بهمن
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا

برابر با
شنبه: ۷ بهمن،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی ایران

برابر با ۲۷ ژانویه ۲۰۲۴

27.01.2024


🌷🌷🌷

🔹تیر:
- سیزدهمین روز هر ماه در گاه‌شمار ترادادی زرتشتیان«تیر» نام دارد.

- در استوره های کهن ایرانی «تیر» یا «تیشتَر» ایزد باران بوده است که به یاری آن کشتزارها از باران سیراب می‌شده اند.

- «تیریشت» در گنجینه اوستایی برای نیایش ایزد باران سروده شده است.

- ایرانیان باستان به هنگام خشک‌سالی، در این روز آیین ویژه‌ای برگزار می کردند و برای باریدن باران و پیروزی تشتر ایزد بر دیو خشکسالی (اَپوش) به دشت و کنار جویبارها رفته و اوستای تیریشت می‌خوانده اند.

🌹🔥🌹


درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام

🏵 @zoroaster33

از پيشداديان تا كيانيان
شايد برايتان جالب باشد

کتیبه شاهپور شاهنشاه ساسانی در تنگه براق، شهرستان اقلید ، #فارس

سفرنگار
@safarnegar

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ گوش از ماهِ بهمن
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا

برابر با
یکشنبه: ۸ بهمن ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی ایران


برابر با ۲۸ ژانویه ۲۰۲۴

28.01.2024



🌷🌷🌷

🔹گوش:
-  چهاردهمین روز هر ماه در  گاه‌شماری ترادادی وسی روزه زرتشتیان، «گوش» نام دارد.

- گوش در اوستا  به ریخت «گِئوش» آمده  که به چمار(معنی) گیتی و جهان است. ایزد گوش نگهبان گیتی و جهان هستی است.

- روز گوش، یکی از چهار روز پرهیز از خوردن خوراکی های گوشت دار است. زرتشتیان این روز را "نَبُر" نیز می‌نامند.

🌹🌹🌹

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام

پلاک زرین اردشیر دوم هخامنشی

🆔 @tehrangardy

💬دماوند کلاه به سر، امروز




#تحلیل_زمانه
🌍 @TahlilZamane

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ دی بمهر‌‌ از ماهِ بهمن
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا

برابر با
دوشنبه: ۹ بهمن‌ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی

برابر با ۲۹ ژانویه ۲۰۲۴

29.01.2024


🌷🌷🌷


🔹دی به مهر:
-⁣⁣  پانزدهمین روز هرماه در گاهشمار ویژه زرتشتیان، روز «دی‌به‌مهر» نام دارد.

- «دی» به چمار(:معنی) پروردگار و دادار است.

- در هر ماه سه روز با پیشوند «دی» در گاهشمار ترادادی وجود دارد که روز هشتم «دی‌به‌آذر»، پانزدهم «دی‌به‌مهر» و بیست‌و‌سوم «دی‌به‌دین» می باشند.

- روزهای دی با پسوند نام روز پس از خودش نام گزاری شده اند.

- روزهای اورمزد و سه دی در هر ماه، به مانند روزهای آدینه در گاه شماری خورشیدی، روزهای نیایش همگانی، آسایش و دید وبازدید خانواده هاست.


🌹🔥🌹

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

🔶 «جشن سده»؛ فروغش زنده نامش جاودانی‌ست

🔸 به آیین سده شاباش سر کن
که این رسم از رسوم باستانى‌ست

مبارک باد این جشن کیان‌زاد
بر آن کو در تنش خون کیانى‌ست

سده این جشن فرخ‌فال فیروز
نمادى از سرور و شادمانى‌ست

سده یادآور ایران بشْکوه
گرانفر چون درفش کاویانى‌ست

سده یادآور عهدى که ایرانِ
چو مهرش در جهان پرتوفشانى‌ست

⬅️

درود بر تو ای آتش
ای پرتو ِ نیک اهورایی
پیوسته فروزان باش دراین خانه،
دراین شهر،
دراین کشور،
تا گرم کنی دلها را
تا روشن کنی اندیشه ها را
تا پویا کنی راستی و اشا را

جشن سده؛ جشن دوستی آتش اهورایی با مرتوگان(بشر) گرامی باد.
🍁🍁🍁
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد كورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ مهر‌‌ از ماهِ بهمن
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا

برابر با
سه شنبه: ۱۰ بهمن‌ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی

۳۰ ژانویه ۲۰۲۴ ترسایی

30.01.2024


🌷🌷🌷

🔹 مهر:
شانزدهمین روز هرماه سی روزه در گاه‌شماری ترادادی زرتشتیان، روز «مهر» نام دارد.

- مهر در اوستا « میثرَه» خوانده می‌شود، از ایزدان بزرگ پیش از زرتشت بوده که ایزد فروغ و روشنایی نام داشته است.

- ایزد مهر، نگهبان پیمانداری، مهربانی و خردمندی برای رسیدن به خواسته‌ ودارایی نیز بوده است.

نقش ونماد میترا‌ ومهر؛ گردونه آفتاب یا چلیپا است.

- آیین مهرپرستی یکی از دیرینه‌ترین آیین‌ها در ایران باستان بوده که زمانی به شیوه میترائیسم در اروپا گسترش یافته است.


🌹🔥🌹

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

🔥جشن سده


سراینده : # هما ارژنگی🕊🍃

ای آتش سرخ تیرگی سو ز 🔥
ای روشن آشیان بر افروز

ای بر شده آتش نیایش 🔥
ای خرمن گرم سوز و سرکش

از دور مهین گو کیانی 🔥
هوشنگ نژاده، یادما نی

آورد ترا به فر و فرهنگ 🔥
چون گوهر سفته، از دل سنگ

افروخت به هیمه ها ی سوزان 🔥
بس آتش پر فروغ و تابان

وان روز نشاط و گاه امید 🔥
جشن سده ی خجسته نامید

ای معبد مهر از تو روشن 🔥

هر گلخن مرده از تو روشن

از نور تو آسمان بر افروخت 🔥

دم سردی خاک و تیرگی سوخت

مهر تو به خاک مرده جان داد 🔥

بر آب فسرده دل روان داد

دم سردی و هیبت زمستان 🔥
بردی به فروغ خویش آسان

آری تو فروغ ایزدانی 🔥
آرایش بزم موبدانی

جشن سده از تو یادگار است 🔥
میلاد سحر به شام تار است

ای آتش جان فروز تابان 🔥
با مهر چو بسته ای تو پیمان

هر تیره که اهرمن بزاید 🔥
در پای فروغ تو نپاید

اینک به امید پاک دادار 🔥
آن یاور مهر بان و غمخوار

برخیزم و دست برفشانم 🔥
وز شوق سرود تازه خوانم

از هیمه اجاق بر فروزم 🔥
غمنامه ی تیرگی بسوزم

اکنون که زمان شادمانیست 🔥
هنگامه ی بزم و کامرانیست

ای یار خجسته ای نکو کار 🔥
از چهره نقاب غصه بردار

از عشق تو آتشی به پا کن 🔥
دلتنگی و خامشی رها کن

تا باد جهان به کام تو نوش 🔥
آیین کهن مکن فراموش

آذر ماه هشتاد و یک

# هما ارژنگی 🔥

arzhangihoma.ir

✅ جشن سده ؛ بخش نخست
#سده
#جشن_سده

🔥جشن سده مانند نوروز و مهرگان از جشن های بزرگ ایرانیان باستان بوده و پیوند استواری با آتش دارد، این جشن باستانی، از روزگاران کهن تا به امروز در روز دهم بهمن ماه با بر افروختن آتش، طی مراسم ویژه، برگزار می شده است.

🔥سده واژه ای پارسی است، که از واژه پهلوی سدگ یا سدک مایه گرفته است. همچنین در زبان تازی این نام به ریخت سَذَق یا سَدَق در آمده است.

معمولا واژه هایی که از پارسی میانه( پهلوی) به پارسی نوین در آمده و به "های غیر ملفوظ" ختم می شود، در اصل به حرف "گ" یا "ک" تمام می شده است.( دانشنامه ایران باستان؛ هاشم رضی )


🔥 بسیاری از آیین ها و مناسک اسطوره ای آیین زرتشتی ریشه در باور های پیش از زرتشت دارد که بعدها، جزء مناسک ویژه این آیین در آمده است. چنین می نماید که جشن سده نیز ریشه در باورهای باستانی پیش از زرتشت دارد‌.

🔥دکتر مهرداد بهار در این باره می نویسد که:

" سده جشن عمومی و همه گیر دوره ساسانی نبوده و کاملا زرتشتی هم نیست. در نوشته های پهلوی نیز، ظاهرا سخنی از سده نیست و مطمئنا آیینی متاخر هم نیست. تنها، از نوشته های دوره اسلامی بر می آید که پیش از اسلام، جشن سده وجود داشته است.

آیین زرتشتی، به گمان، جشن سده را به این دلیل که به گونه ای حالت جادویی داشته، نپذیرفته است. جشن سده، به راستی، جشن چله خورشید است. یعنی چهل روز از شب یلدا، شب تولد خورشید، گذشته است که آن را جشن می گرفتند و آتش به پا می کردند و این جادوی گرم کردن جهان به شمار می آمده است.

چله که سردترین هنگام سال است، در این زمان به پایان می رسد و پس از آن زمین نفس می کشد و در چله بعدی از سرما کاسته می شود. آتش روشن کردن، به نوعی جادوی باز آوردن گرمای خورشید، به شمار می آمده است.

مثلا پرنده ها را نیز، آتش زده و رها می کردند و همه این مراسم، برای تسریع حرکت خورشید بوده است. درباره آداب این جشن نیز، روایت هایی هست. اگر قول بیرونی را در کتاب آثار الباقیه بپذیریم، این جشن، تنها از دوره اردشیر بابکان، یعنی سده سوم میلادی، در شمار جشن های رسمی در آمده،

سپس با آیین زرتشتی در آمیخته و سپس صورت جشنی ملی یافته و تا سده ها پس از اسلام، بر جای مانده است. این دیدگاه بسیار محتمل است؛ زیرا دوره اشکانی و ساسانی، دوره در آمیختن کامل فرهنگ بومی و آریایی در ایران است"(مهرداد بهار؛ جستاری چند در فرهنگ ایران )

ادامه دارد...