@zhuanchannel
چنتا تفسیر جواب ازمایش مهم

_پروتئین کل: سطح طبیعی پروتئین کل در خون تقریباً 60.0 - 80.0 گرم در لیتر است.
تغییرات در سطح پروتئین کل ممکن است نشان دهنده وجود شرایط التهابی، کم آبی یا اختلال عملکرد کبد باشد.

_بیلی روبین: رنگدانه ای است که در نتیجه تخریب گلبول های قرمز به وجود می آید. سطح کل خون معمولاً کمتر از 3.4 - 17.1 میکرومول در لیتر است که مستقیماً تا 3.4 میکرومول در لیتر است.
افزایش بیلی روبین نشان دهنده اختلالات کبدی یا کیسه صفرا است.

_ آمیلاز: آنزیمی است که در تجزیه کربوهیدرات ها نقش دارد. در پانکراس و غشای مخاطی دهان و روده تولید می شود.
آمیلاز تام در پلاسمای خون معمولاً در محدوده 30.0 -100.0 U/L است.
افزایش سطح آمیلاز ممکن است نشان دهنده یک وضعیت پاتولوژیک پانکراس مانند پانکراتیت یا بیماری مجرای صفراوی باشد.

@zhuanchannel
کاش منم ژاپن به دنیا اومده بودم

@zhuanchannel
کدام آجیل سالم‌تر است؟

بو دادن آجیل باعث اکسیداسیون اسیدهای چرب امگا 3 و امگا 6 می شود. علاوه بر این، باعث از بین رفتن ترکیبات مفیدی مانند ویتامین E، تیامین و بتاکاروتن در آجیل خام می شود.

اما همه آجیل ها را نمی توان خام مصرف کرد، مثلا بادام هندی به صورت خام مصرف نمی شود.

@zhuanchannel

تا حالا در زندگی‌ام دو چیز خریده‌ام که خیلی از گرفتن‌شان راضی‌ام.
اولی قابل گفتن نیست. اما دومی‌ش یک نان‌پز است که زندگی‌ام را متحول کرده است.

آرد و آب و شکر و نمک و فلان را می‌ریزم توی آن و در شیشه‌ای‌اش را می‌بندم و دکمه‌اش را می‌زنم و خلاص. دو ساعت بعد یک کیلو نان مرغوب تحویلم‌ می‌دهد. خانه بوی نان تازه می‌گیرد.

بوی نان تازه، به تک تک سلول‌هایم‌ امید به زندگی تزریق می‌کند. از قدیم همین‌طور بوده‌ام. صف بیست متریِ جلوی نانوایی خیابان بوستانِ اهواز-ساعت چهار عصر مرداد- را فقط با منطق بوی نان می‌شد تحمل کرد.

دنبال دستور پخت‌های جورواجور هستم. آرد سفید. آرد سبوس‌دار. کشمش. زیره. گل‌ گاوزبان. دنبه. قیسی. هر چیزی که قابل جویدن باشد. پیدا کردن دستور پخت خوب کار راحتی نیست.

دو روز پیش توی یک پادکست شنیدم که هوش مصنوعی بلد است دستور پخت بدهد. رفتم سراغ چت‌جی‌پی‌تی. راست می‌گفت. دستور پخت نان فلان را گرفتم ازش. خیلی خوب بود. انگار رزا منتظمی و مرحوم دریابندری با هم شور کرده باشند.

هوش‌مصنوعی خیلی شگفت‌انگیز است. دستکم برای من. همان دیروز خواستم باهاش مزاح کنم و بهش گفتم که حالا دستور پخت نان فلان از زبان یک آدم غمگین و افسرده را بگو. نتیجه درخشان بود.

آرد را اول توی ظرف بریزید و به آرامی هم بزنید. به همان آرامی که هزاران تاسف زندگی‌تان را در ذهن‌تان به هم می‌زنید. به میزانِ ناچیزِ امیدی که در زندگیِ یک‌نواخت‌تان دارید، به آن شکر اضافه کنید. و همین طور تا ته ماجرا. خیلی باحال بود. آمدم بیشتر مزاح کنم و مثلا بهش بگویم دستور پخت را از زبان یک آدم عصبانی که مثلا سقف خانه‌اش ریخته بگو. اما این کار را نکردم.

من خیلی دوست ندارم با هوش مصنوعی شوخی کنم. امروز مصنوعی است وگرنه از فردا که خبر نداریم. من همین حالا هم وقتی می‌خواهم از چت‌جی‌پی‌تی سوال کنم، حتما از لطفا، استدعا دارم، اگه زحمت نیست، خیلی ممنونم و دمت گرم استفاده می‌کنم. چه می‌دانم.

هیچ بعید نیست که بشر مریض دو صباح دیگر این نرم‌افزار را وصل کند به یک ربات غول‌تشن که هر روز به خودش چیز جدیدی یاد می‌دهد. تهش هم می‌شود یک مهاجم خود سرِ بی‌احساس که هیچ چیزی از حافظه‌اش پاک نشده و نمی‌شود.

آدرسم را پیدا می‌کند و سرِ همین لوس بازی‌های امروز و مودب نبودنم، خودم را توی نان‌پز، نان می‌کند.

من به این‌ها باور دارم. معتقدم که دیگر همه چیز شدنی است. از روزی که فهمیدم ستاره‌ی دریایی با خودش جفت‌گیری می‌کند. یا مثلا کی فکر می‌کرد محمود یک روز رییس‌جمهور بشود؟ ولی شد.

یا ترامپ. یادم هست که صد سال پیش با اسنوپ‌داگ آمدند توی یک برنامه‌ی تلویزیونی و بابت سرگرم کردن مخاطب‌ها به هم فحش می‌دادند. فحش‌هایی که محور‌شان بین ناف و زانو در تردد بود. بعد گفتند ممکن است رییس‌جمهور شود. گفتیم مگر می‌شود؟ اما شد. دوباره هم قرار است بشود.

محمود هم همین‌طور. هنوز شهردار تهران بود که آمد بازدید تونل فلان. جورابش سوراخ بود. از کجا می‌دانم؟ چون پشت کفش‌ش را تا زده بود و آن حفره‌ی پوپولیستی دیده می‌شد. بعد گفتند قرار است رییس جمهور شود. گفتیم امکان ندارد.

اما شد. ولی حالا درسم را یاد گرفتم. همه چیز ممکن است. من با چت‌جی‌پی‌تی مودبانه برخورد می‌کنم. ممکن است به زودی پا شود و بیاید دم در خانه‌مان.

خلاصه در جهانی زندگی می‌کنم که هیچ چیز در آن ناممکن نیست و کلا فعل تعجب‌کردن خیلی کمرنگ شده است. همه چیز شدنی است. مثلا من که فرق کدو و بادمجان را تازه فهمیده‌ام، حالا دارم شاطری می‌کنم. تنها چیز عجیب جهان همین رسیدن به فاز تعجب نکردن است وگرنه همه چیز عادی است.

البته عادی که نیست. من فقط دارم جهان را عادی می‌بینم. بگذریم. نان خوب است. نان بپزید. بوی نان، بوی گند را مرتفع می‌کند. جدن.
#فهیم_عطار
@fahimattar

@zhuanchannel
جلوی عطسه خود را نگیرید!

عطسه یک فرآیند طبیعی است که به پاکسازی مجاری هوایی از عوامل تحریک کننده مختلف مانند گرد و غبار، آلرژن ها و میکروب ها کمک می کند.

اما چه اتفاقی می افتد زمانی که ما عطسه را نگه میداریم

نگه داشتن عطسه می تواند باعث آسیب ریه شود زیرا فشار هوا در داخل ریه ها به سطوح
خطرناکی افزایش می یابد.

نگه داشتن عطسه می تواند باعث گسترش عفونت شود زیرا عطسه به حذف میکروب ها از بدن ما کمک می کند.

نگه داشتن عطسه می تواند باعث بی اختیاری ادرار در زنان شود

حتی مواردی از آسیب به پرده گوش و پارگی پرده گوش به دلیل جلوگیری از عطسه ثبت شده

پس برای سلامتی خود عطسه کنید! اما فراموش نکنید که دهان و بینی خود را با آرنج یا دستمال بپوشانید تا از انتشار عفونت در خارج جلوگیری کنید.

@zhuanchannel
در چین، یک نمایشگاه
خودروی BYD با تمام خودروهایش در آتش سوخت این دهمین آتش سوزی
در نمایندگی BYD از اکتبر 2021 است.
علت اولیه آتش سوزی یک خودروی برقی در سالن بوده

@zhuanchannel
تمرینات پیشگیری از سکته

@zhuanchannel
میوه های سلامتی

گیلاس یک محصول رژیمی با ارزش است.
این توت ها حاوی کومارین هستند که به رقیق شدن خون و جلوگیری از حملات قلبی کمک می کند .
گیلاس حاوی مقدار زیادی مواد مفید است. به عنوان مثال، ویتامین های A، C و PP، اسید فولیک و آنتوسیانین ها.


خوردن شاه توت به نرمال کردن کار دستگاه گوارش کمک می کند. میوه ها حاوی اسید اسکوربیک، ویتامین های A، C و K هستند.
شاه توت اثر آرام بخش دارد. به همین دلیل خوردن آن در هنگام استرس توصیه می شود.

گلابی معدنی از مواد مغذی
این میوه حاوی ویتامین C، B1، P، PP، کاروتن، تانن و ترکیبات نیتروژن است.
گلابی همچنین به دلیل داشتن اسید فولیک بالا معروف است. این عنصر از ایمنی و عملکرد قلب و عروق خونی حمایت می کند.


خربزه قادر به پاکسازی اندام های داخلی است، بدن را تغذیه می کند و آن را مرطوب نگه می دارد خربزه تورم را تسکین می دهد و عملکرد کلیه را بازیابی می کند.

راهبان تبت ،خوردن خربزه را برای بهبود خلق و خو، مشکلات معده، درمان دیابت، بیماری های کبد و قلبی توصیه می کنند

@zhuanchannel

کارن هورنای در آخر یکی از
فصل‌های کتابش «روانشناسی زنان» می‌گوید بهترین درمانگر خودِ زندگی است.

انگار دراز کشیده‌ای روی کاناپه‌ای وسط دنیا و زندگی می‌خواهد خردمندانه تو را با خودش و خودت آشنا کند و با سؤال‌های پرابهام تو را بکشاند به راهی که جوابش درمان است.

به روزهای رفته‌ام فکر می‌کنم و به تمام‌چیزهایی که پشت سر گذاشته‌ام.

رودخانه‌هایی که ازشان عبور کرده‌ام، پل‌ها، جاده‌های سنگلاخ، مرداب‌ها، چاله‌ها و چاه‌ها، علفزارها و دشت‌هایی با هزار غروب در قلب‌شان و حتی آدم‌های امن و ناامن.

گاهی این گذرگاه‌ها زخمی نشانده‌اند، گاهی رنجی افزوده‌اند، گاهی اندوهی کاشته‌اند، گاهی بغضی ساخته‌اند و اگر مقصود زندگی درمان باشد، ‌شاید این راه که من آمده‌ام با وجود سختی‌اش، کاهنده‌ی دردها بوده باشد.

آن‌جا که حفره‌های درونم را دیدم و خواستم با قسمت‌هایی از زندگی پُرشان کنم.

آن‌جا که غصه‌هام نشت کرد در روزنه‌های زندگی و شادی شکفت در قلبم.
احتمالا در فاصله‌ای کوتاه، میان دو لحظه، زندگی سهم حضورم در دنیا را پرداخته؛ اندکی آرامش و مقداری تسکین.

نعیمه بخشی