✅ تمرین عامدانه: راهنمایی‌هایی برای درمانگران تازه‌کار
دومین مطلب از سلسله مقالات تمرین عامدانه: مسیری مطمئن برای مهارت‌آموزی در رواندرمانی

ضرورت کسب مهارت در رواندرمانی و مشاوره بر کسانی که این روش‌ها را می‌آموزند یا به کار می‌برند پوشیده نیست. در دهه‌های گذشته و در مسیر رسیدن به این هدف اساسی، شیوه‌های رایجی همچون کارگاه آموزشی یا نظارت بالینی (سوپرویژن) مورد استقبال جامعه جهانی رواندرمانی قرار گرفت؛ اما متاسفانه این رواج همراه با شواهد تایید کننده قدرتمندی همراه نبوده است. با روشن شدن این حقیقت ناگوار، برخی پژوهشگران رواندرمانی (در طول 5 سال گذشته) برای روشن ساختن راه و رسم خبرگی در رواندرمانی دست به فرضیه آزمایی زده‌اند. در نتیجۀ این مطالعات، آنچه محققان دریافته‌اند این است که شیوۀ خاصی برای مهارت‌آموزی به نام «تمرین عامدانه» آیندۀ نویدبخشی برای تحکیم مهارت‌های ساده تا پیشرفتۀ رواندرمانی دارد. مرکز مشاورۀ زندگی با افتخار اعلام می‌کند با انتشار مطالبی در این باره، همچون گذشته سعی خواهد کرد تا به رشد و اعتلای ارائۀ خدمات روانشناسی در سطح عمومی و تخصصی یاری رساند. به این منظور در سایت اینترنتی مرکز ، بخش خاصی به تعریف و آموزش تمرین عامدانه در رواندرمانی و مشاوره اختصاص یافته است (www.mrmz.ir/TA).

در گام دوم و با بخش پایانی از مقالۀ «تمرین عامدانه: راهنمایی‌هایی برای درمانگران تازه‌کار» با ما همراه شوید.
http://www.mrmz.ir/TA/تمرین-عامدانه-راهنماییهایی-برای-درمانگران-تازهکار-2
(این متن به سفارش مرکز خدمات روانشناختی و مشاورۀ #زندگی ترجمه شده است)
دکتر تونی رومنیر
مترجم: علی فیضی
https://www.tg-me.com/mrmz_ravanshenasan
#تمرین_عامدانه
#رواندرمانگر_ممتاز

ویژگی‌های رواندرمانگر ممتاز
دکتر بری ال.دانکن
مترجم: علی فیضی
دکتر بری ال.دانکن، روانشناس، آموزگار و پژوهشگری است که بیش از 17000 ساعت تجربۀ بالینی دارد. صاحب صدها اثر در زمینۀ مشاوره و رواندرمانی از جمله 17 کتاب است. ابزار ابداعی او برای بهبود اثربخشی رواندرمانی با عنوان سیستم مدیریت پیامد شرکای تغییر (1) هم‌اکنون از جمله رایج‌ترین ابزارهای مورد استفاده برای نظارت بر پیامدهای رواندرمانی و مشاوره در دنیاست. آنچه در ادامه می‌آید خلاصه‌ای از آرای دکتر دانکن دربارۀ ویژگی‌های رواندرمانگران ممتاز است.
1. Partners for Change Outcome Management System (PCOMS)
تمرکز روی توانمندی‌ها
رواندرمانگر ممتاز روی استفاده از توانمندی‌ها درمانجو و فعال‌سازی منابع او تمرکز می‌کند. رواندرمانگر ممتاز آگاه است که 80 الی 87 درصد موفقیت درمان وابسته به عوامل فرادرمانی و متعلق به درمانجو است.
تجربۀ خاص
تجربه مهم است اما نه آن نوع کلی تجربه که به ما گفته‌اند باعث موفقیت در رواندرمانی می‌شود؛ بلکه تجربۀ خاص در مورد مشکلات و مسائل خاص مانند زوج‌درمانی که مثلاً باعث می‌شود رواندرمانگر ممتاز دقیق‌تر و سریع‌تر به ضابطه‌بندی مورد دست بزند.
مهارت در ایجاد اتحاد درمانی
رواندرمانگران ممتاز با دستۀ گسترده‌ای از درمانجویان می‌توانند اتحاد درمانی ایجاد کنند. این مهارت خود نشان از مهارت‌های بین‌فردی بالای رواندرمانگران ممتاز دارد.
بر پایۀ این مهارت‌ها، می‌توان ده ویژگی برای رواندرمانگر ممتاز برشمرد:
برای مطالعۀ ادامۀ مقاله و دیگر مقاله‌های مرتبط با #تمرین_عامدانه و #مهارت_در_رواندرمانی می‌توانید به لینک زیر مراجعه بفرمایید:
http://www.mrmz.ir/TA/

(این متن به سفارش مرکز خدمات روانشناختی و مشاورۀ #زندگی ترجمه شده است)
دکتر بری ال. دانکن
مترجم: علی فیضی
https://www.tg-me.com/mrmz_ravanshenasan
#تمرین_عامدانه
#رواندرمانگر_ممتاز
#مهارت_در_رواندرمانی

‍ ✍️ مصطفی ملکیان

🖊از پوست انسان مصرف‌زده بیرون بیایید

✅ من معتقدم مصرف‌زدگی سه ویرانگری بزرگ دارد:

1️⃣ یکی آنکه مصرف‌زدگی فلسفه‌ی وجودی زندگی را می‌گیرد. ما آمده ‌بودیم که زندگی کنیم تا از طریق آن به چیزی ارزشمندتر از زندگی دست پیدا کنیم. آمده ‌بودیم زیستن را مقدمه کنیم برای رسیدن به چیزی مهم‌تر از زیستن؛ اما با مصرف‌زدگی به خودِ زیستن مشغول می‌مانیم و هرگز نمی‌توانیم به چیزی بالاتر از زیستن استعلا و ارتقا پیدا کنیم. به تعبیری دیگر، «پاستور» زیست، اما با چند دهه زندگی خود میلیون‌ها زندگی را نجات داد؛ یعنی به چیزی بزرگتر از زندگی رسید. همه‌‌ی ما می‌توانیم پاستور شویم، چون همه‌مان بالقوه پاستوریم. اما برای آنکه این ظرفیت به فعلیت برسد، نباید به خود زندگی بپردازیم؛ بلکه باید به زندگی به چشم نردبانی نگاه کنیم که قرار است از آن بالا برویم و به یک‌چیز مهم‌تر از زندگی برسیم. مصرف‌زدگی اما این اجازه را نمی‌دهد، مصرف‌زدگی ما را به جای بالا رفتن از نردبان، مشغول خود نردبان می‌کند و حتی نمی‌توانیم پا روی نخستین پله‌اش بگذاریم؛ بلکه تنها دل‌مشغول آن هستیم که این نردبان را متجملانه‌تر و زیباتر کنیم و بر زیورآلات‌اش بیفزاییم.
2️⃣ ویرانگریِ دوم مصرف‌زدگی که به نظر من ویرانگری بسیاری دارد، آن است که مصرف‌زدگی ارزش انسان را در حد جمادات پایین می‌آورد. شما به یک جماد تنها از یک‌منظر نگاه می‌کنید که «این به چه درد زندگی من می‌خورد»؛ نه بیشتر از آن. چون برای جمادات چیزی جز ابزارنگری در اختیار ندارید و جماد را به چشم ابزار نگاه می‌کنید. مصرف‌زدگی انسان‌ها را هم برای ما جماد می‌کند. چون مدام به هرکه نگاه می‌کنیم، به این چشم نگاه می‌کنیم که این برای ارضای مصرف‌زدگی من به چه درد می‌خورد. اگر بخواهم به تعبیر کانتی بگویم، انسانِ مصرف‌زده هرگز نمی‌تواند به انسان دیگری به چشم «غایت» نگاه کند؛ بلکه حتماً باید به او به چشم «آلت» نگاه کند. چاره‌ای جز این ندارد، چون غایت‌اش «کالای هرچه‌بیشتر داشتن است» و آن‌وقت دیگر به شما هم که نگاه می‌کند، در این فکر است که از شما چه‌قدر کالا به زندگی‌اش وارد خواهد شد. بنابراین برای انسان مصرف‌زده، هر ارزش دیگری جز ارزش اقتصادیِ صرف برای انسان‌ها؛ بی‌معناست. تنها به ارزش اقتصادی شما نگاه می‌کند و توجه به این که نشست و برخاست و دوستی با شما، از نظر کالایی چه‌قدر می‌تواند به زندگی‌اش افزوده کند. به نظرم این مورد هم بسیار خطرناک است.
3️⃣ و اما ویرانگریِ سوم مصرف‌زدگی، پدید آمدن نوعی سنگدلی نسبت به هم‌نوع است و نه‌تنها نسبت به هم‌نوع؛ بلکه نسبت به عالم حیوانات، نباتات و جمادات نیز این سنگدلی ایجاد می‌شود. مصرف‌زدگی در من این تصور را ایجاد می‌کند که من امیرم و جهان اسیرم است و جهان باید در استخدام و خدمت من باشد تا مصرف‌زدگی‌ام را ارضا کند. بنابراین دیگر کاری به این ندارم که بر اثر مصرف‌زدگی من محیط‌زیست به چه صورتی درمی‌آید. چون بی‌رحم، سنگدل و قسی‌القلب می‌شوم، یا دست‌کم به تعبیری معتدل‌تر نسبت به سرنوشت محیط‌زیست بی‌اعتنا می‌شوم؛ در حالی‌که مهم‌ترین اعضای این محیط‌زیست هم‌نوعان من هستند. آن‌ها هم اجزای محیط‌زیستِ من هستند و من نسبت به سرنوشت‌شان بی‌اعتنایم. پس دیگر هرگز آن‌چه که از آن به عنوان همدلی، همدردی و شفقت تعبیر می‌کنیم؛ در من پدید نمی‌آید. چون انسانِ مصرف‌زده آن‌قدر به خود مشغول است و به لذت خود می‌اندیشد که امکان التفات به غیر در او روزبه‌روز ضعیف‌تر می‌شود. من وقتی مصرف‌زده نیستم، التفات‌ام به محیط بیرون و ازجمله هم‌نوعان خودم بسیار بیش از وقتی است که تنها غوطه‌ور شده‌ام در جمع‌آوری کالا، به مصرف درآوردن کالا، از دور خارج کردن کالا، وارد کردن کالای جدید، مصرف‌کردن کالای جدید و دوباره از دور خارج کردن آن کالای جدید و هرچه من مصرف‌زده‌تر باشم، این بی‌رحمی و سنگدلی در من بیشتر می‌شود. در حالی که اگر انسان نسبت به محیط‌زیست خود اعتنا ورزد، به چشم یک انسان مصرف‌زده به محیط‌زیست نگاه نمی‌کند.

☑️ به اعتقاد من این سه پیامد ویرانگر مصرف‌زدگی، با وجود آنکه روان‌شناختی هستند؛ اما پیامدهای جامعه‌شناختی دارند.

#شفقت_گوهر_وجود_انسان
#زندگی_ارزشمند
#دیگری_مهم_است

چرا شفقت به خود مهم است.
#راس_هریس
#شفقت_به_خود

ترجمه و زیرنویس از #حسین_محمدی‌زاده
(ترجمهٔ این ویدئو به پیشنهاد کانال «خوب زیستن» و برای نشر اختصاصی در این کانال انجام گرفته است)

@eudemonia

گام به گام تمرین عامدانه برای بهبود مهارت در رواندرمانی

توری دی‌آنجلیس
مترجم: علی فیضی

رواندرمانگران خود می‌توانند برنامه‌های منظمی برای استفاده از تمرین عامدانه طراحی کنند. دکتر تونی رومنیر در کتاب خود با عنوان «تمرین عامدانه: راهنمایی برای بهبود اثربخشی بالینی(1)» این نوع از برنامه‌ را پیشنهاد می‌دهد:
1️⃣عملکرد خود را به طور مداوم بسنجید و این کار را با استفاده از گزارش‌های نتایج درمانجو انجام بدهید. مخصوصا به نتایج آن درمانجویانی توجه کنید که درجا می‌زنند یا در خطر رها کردن درمان هستند. ابزارهای ثبت نتایج درمانجو را می‌توانید از این سایت دانلود کنید:
https://scott-d-miller-ph-d.myshopify.com/collections/performance-metrics/products/performance-metrics-licenses-for-the-ors-and-srs.

2️⃣جلسات خود با این درمانجویان را با اجازه ایشان به صورت ویدئویی ضبط کرده و آنها را مشاهده کنید.

3️⃣از یک همکار معتبر یا یک متخصص در مورد عملکرد خود در این ویدئوها بازخورد بگیرید.

4️⃣داده‌های به دست آمده از ابزارهای نتایج درمانجو و ویدئوی جلسات به شما نشان خواهد داد که نیازمند تمرین و تکرار برخی مهارت‌ها هستید. اگر داده‌ها نشان دادند که شما به عنوان مثال اکثر درمانجویان به شدت مضطرب خود را بعد از تنها دو سه جلسه از دست می‌دهید، ویدئویی از جلسات با این درمانجویان را مشاهده کنید. ممکن است ببینید که به عنوان مثال، ناخواسته ناراحتی خود در کار با این درمانجویان را به ایشان فرافکنی می‌کنید. برای کار در این مورد، می‌توانید به صورت منظم همراه با مشاهدۀ ویدئوهایی از این این دست، در حالی که در ذهن ناراحت هستید، عمدا بدن و عضلات صورت خود را آرام بسازید. با انجام مکرر این تمرین می‌توانید که در جلسه با گشودگی و آرامش بیشتری به درمانجو پاسخ بدهید.

5️⃣اهدافی آموزشی برای خود تنظیم کنید که به صورت تدریجی به فراسوی توانایی کنونی شما بروند. دکتر رومنیر پیشنهاد می‌کند روی مهارت‌های عمومی خود نظیر هماهنگی هیجانی با درمانجویان هم کار کنید. شیوه‌ای موثر برای انجام این کار، نگاه کردن به ویدئوی جلسات درمانی در حالی است که صدای ویدئو را خاموش کرده‌اید. اگر برداشت شما از هیجانات درمانجو در حالتی که صدا خاموش است با برداشت و فهم شما از درمانجو موقعی که صدا روشن است متفاوت باشد، روی این مساله تامل و تمرین کنید که از زبان بدن او بتوانید سرنخ‌های صحیح این که چه هیجانی نشان می‌دهد را کشف کنید.

6️⃣بازه‌های زمانی را به تمرین در یک مکان آرام اختصاص بدهید. هر هفته سه جلسه بیست دقیقه‌ای را به تمرین اختصاص بدهید و به تدریج بعد از مسلط شدن به هر مهارت می‌توانید به سراغ مهارتی دیگر بروید. نکتۀ اساسی تمرین مداوم، استراحت کافی بین جلسات و آهسته آهسته افزایش دادن میزان تمرین هفتگی در ماه‌های بعد است؛ مثلا دو ماه اول هر هفته سه جلسۀ بیست دقیقه‌ای و از ماه سوم هر هفته چهار جلسۀ بیست دقیقه‌ای در هر هفته داشته باشید.

♻️در طول عمر حرفه‌ای خود این گام‌ها را به طور منظم تکرار کنید.

(1) Deliberate Practice for Psychotherapists: A Guide to Improving Clinical Effectiveness
منبع:
Monitor on Psychology

#تمرین_عامدانه
#رواندرمانگر_ممتاز
#مهارت_در_رواندرمانی
#خبرگی_در_رواندرمانی
https://www.tg-me.com/AcademyofPsychotherapy

مسألۀ خبرگی در رواندرمانی
(ترجمۀ کامل)
خلاصه
موثر بودن رواندرمانی هرچند به خوبی تثبیت شده اما نتایج آن پنج دهه است که رو به بهبود نبوده است.تلاش‌هایی که از دهۀ نود میلادی برای شناسایی رویکردهای درمانی به صورت تجربی حمایت شده انجام شده این واقعیت را تغییر چندانی نداده است. جالب‌توجه‌تر آن که مطالعات نتوانسته‌اند نشان بدهند که آموزش تخصصی، نتایج رواندرمانگران را بهبود می‌دهد و حتی با گذشت زمان و کسب تجربۀ بیشتر نتایجی که درمانگران به دست می‌آورند به طور پیوسته‌ای رو به زوال می‌رود. هدف این مقاله روشن ساختن این است که یافته‌های مربوط به متون پژوهشی دربارۀ خبرگی و عملکرد فرد خبره چگونه مسیرهایی جدید به روی حوزۀ رواندرمانی می‌گشاید. یافته‌هایی که تاکنون به دست آمده‌اند به احتمالات نویی برای کمک به رواندرمانگران جهت بهبود کیفیت و نتیجۀ کارشان اشاره دارند.
برای مطالعۀ ادامۀ مقاله می‌توانید به لینک زیر مراجعه بفرمایید:

http://www.mrmz.ir/TA/مسالۀ-خبرگی-در-رواندرمانی

(این متن به سفارش مرکز خدمات روانشناختی و مشاورۀ #زندگی ترجمه شده است)
دکتر اسکات دی. میلر، دکتر مارک ای. هابل، دکتر داریل چو
مترجم: علی فیضی
https://www.tg-me.com/mrmz_ravanshenasan
#تمرین_عامدانه
#رواندرمانگر_ممتاز
#مهارت_در_رواندرمانی
#خبرگی_در_رواندرمانی

کتاب‌هایی با ترجمه/ویراستاری علی فیضی که می‌توانید در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران و در غرفۀ انتشارات ابن سینا آنها را خریداری کنید:

📚 درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای اختلالات اضطرابی
###
📚 درمان متمرکز بر شفقت
###
📚 رهایی از دام آمیختگی و اجتناب شدید: راهنمای غلبه بر مشکلات درمان در ACT
###
📚 رواندرمانی تحلیلی کارکردی
###
📚 بگذار همه‌چیز آموزگار تو شود: صد درس توجه‌آگاهی
###
📚 راهنمای فرزندپروری با ACT
###
📚 زوج درمانی با ACT

@thirdwaveofBehaviorTherapy

نومیدی سازنده در ACT: دیدگاهی پیچیده‌تر

چکیده
نومیدی سازنده از جمله‌های فرایندهای اساسی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد جهت پرداختن به رفتارهای اجتنابی و مشکل‌ساز درمانجو است. در این مقاله پس از تعریف این فرایند، به سه مانع انجام دادن این فرایند و نحوۀ گذر از این موانع پرداخته می‌شود.

برای مطالعۀ ادامۀ مقاله می‌توانید به لینک زیر مراجعه بفرمایید:

http://www.mrmz.ir/مقالات-روانشناسی/برای-متخصصان/نومیدی-سازنده-در-act-1

(این متن به سفارش مرکز خدمات روانشناختی و مشاورۀ #زندگی نوشته شده است)

نویسنده: علی فیضی
https://www.tg-me.com/mrmz_ravanshenasan

#Learning_ACT
#رواندرمانگر_ممتاز
#مهارت_در_رواندرمانی
#خبرگی_در_رواندرمانی

✨سه راهبرد برای افزایش اثربخشی رواندرمانی

🖊گردآوری و ترجمه:
علی فیضی

⁉️چرا درمانجویان از ادامه دادن حضور در رواندرمانی منصرف می‌شوند؟ پژوهش‌ها نشان می‌دهد که حداقل یکی از هر پنج درمانجو رواندرمانی را قبل از کامل شدن خاتمه می‌دهد. برخی مطالعات نیز نشان می‌دهند در حوزۀ خدمات سلامت رفتاری، از هر دو درمانجو، یکی رواندرمانی را رها می‌کند. اینها حتما اخبار بدی در مورد اثربخشی رواندرمانی‌اند. لازم است که بدانیم پشت این تصمیمات چه دلایلی نهفته است و چگونه می‌توانیم همچنان درمانجویان را در فرایند رواندرمانی به صورت موثری نگه بداریم.
رواندرمانگران می‌توانند از راهبردهای زیر برای کاهش خاتمه دادن پیش از موعد رواندرمانی از سوی درمانجویان و افزایش اثربخشی خود استفاده کنند:

1️⃣ از درآمیختن و مشغول شدن درمانجو به فرایند رواندرمانی مطمئن شوید: پژوهش‌ها نشان داده است آن درمانجویانی که در فرایند رواندرمانی باقی می‌مانند از آنهایی که پیش از موعد این فرایند را خاتمه می‌دهند سود بیشتری می‌برند. درمانجویان وقتی به فرایند رواندرمانی به گرمی مشغول می‌شوند که رواندرمانی با انتظارات، ارزش‌ها و نگرش‌های ایشان یا آنچه دکتر بری دانکن #نظریۀ_تغییر_درمانجو می‌نامد هماهنگ و هم‌ساز باشد. راه مطمئن دیگر برای اطمینان یافتن از درآمیختن درمانجو با فرایند رواندرمانی استفاده از ابزارهای سنجش نتایج درمان است. درمانجویانی که تغییرات زودهنگامی نشان نمی‌دهند در خطر بیشتری برای ترک رواندرمانی‌اند. نظارت بر نتایج درمان به ما کمک می‌کند بدانیم که درمانجویان کی در خطر خاتمه دادن پیش از موقع رواندرمانی‌اند و چه زمانی برای پیشگیری از این اقدام دست به عمل بزنیم.

2️⃣ اتحاد درمانی مثبتی برقرار کنید. بیش از 1000 مطالعه اهمیت اتحاد درمانی و رابطۀ نیرومند آن با نتیجۀ رواندرمانی را نشان داده است. این یافته ضرورت برساختن اتحاد را در هر ملاقات با درمانجو نشان می‌دهد و به رواندرمانگران یادآوری می‌کند نه تنها مطمئن شوند درمانجو با آنها ارتباطی مثبت برقرار کرده بلکه با ایشان بر سر اهداف و روش‌های درمان موافق است. راهی موثر برای برساختن چنین اتحادی، سنجش اتحاد درمانی و دریافت بازخورد از درمانجو در هر جلسه است.

3️⃣ حالا دیگر شاید واضح باشد که بهتر است از سیستمی علمی برای مدیریت و سنجش نتایج درمان استفاده کنید. مطالعات نشان داده است سنجش نتایج و اتحاد درمانی نه تنها از خاتمه یافتن پیش از موقع رواندرمانی پیشگیری کرده و نتایج آن را بهبود می‌بخشد بلکه باعث سرعت گرفتن رواندرمانی و کاهش هزینۀ کلی خدمات سلامت روان می‌شود. به علاوه، طرف‌های ذینفع چنین خدماتی از سرمایه‌گذاران گرفته تا خود درمانجویان انتظار دارند که نتایج و شواهد حمایت‌کننده ار اثربخشی رواندرمانی در دسترس باشد. آنها انتظار بازگشت سرمایه و مفید بودن تلاش‌های خود را دارند. اینجاست که ابزارهای سنجش نتایج رواندرمانی اطمینان از بازگشت سرمایه را ممکن می‌سازد.
رواندرمانی در درمان دستۀ گسترده‌ای از مشکلات و تشخیص‌ها موثر بوده است. وقتی برای کاهش نرخ خاتمه یافتن پیش از موعد رواندرمانی و افزایش نتایج قابل سنجش از ابزارهای مطمئن مدیریت نتایج درمان استفاده می‌کنیم همه سود خواهند برد.
#رواندرمانگر_ممتاز
#خبرگی_در_رواندرمانی
#therapeutic_alliance
⬇️⬇️⬇️⬇️
https://www.tg-me.com/AcademyofPsychotherapy

بهبود خبرگی در روان‌درمانی

چکیده
نویسندگان مقالۀ جنجال‌برانگیز «خبرگی در روان درمانی: هدفی دشوار»، در این مقاله به انتقاداتی که از آرای ایشان در مقالۀ مذکور شده است پاسخ می‌دهند و با واضح‌تر بیان کردن منظور خود، پیشنهاداتی برای بهبود تعریف خبرگی در رواندرمانی، پژوهش دربارۀ این مفهوم و دستیابی به آن ارایه می‌کنند.

برای مطالعۀ ادامۀ مقاله می‌توانید به لینک زیر مراجعه بفرمایید:

http://www.mrmz.ir/TA/بهبود-خبرگی-در-روان-درمانی

(این متن به سفارش مرکز خدمات روانشناختی و مشاورۀ #زندگی نوشته شده است)

نویسندگان: ترنس ترسی، بروس ومپولد، رادنی گودیر و جیمز لیکتنبرگ
مترجم: عاطفه محمدصادق
ویراستار: علی فیضی
https://www.tg-me.com/mrmz_ravanshenasan

#تمرین_عامدانه
#رواندرمانگر_ممتاز
#مهارت_در_رواندرمانی
#خبرگی_در_رواندرمانی

درمانجوی غیرقابل درمان؟
رواندرمانی چگونه ممکن است به بیراهه برود

چکیده
یافته‌ای مشهور در دنیای پژوهش دربارۀ عوامل اثرگذار در موفقیت رواندرمانی وجود دارد که بر اساس آن هشتاد الی هشتاد و هفت درصد موفقیت درمان وابسته به عواملی متعلق به درمانجو و بنابراین فرادرمانی است. این مساله می‌تواند تا حد زیادی تبیین کند که چرا برخی از درمانجویان سریع یا برخی دیگر به کندی به رواندرمانی پاسخ می‌دهند یا اصلاً رواندرمانی برایشان موثر واقع نمی‌شود. با این حال نمی‌توان این نکته را هم انکار کرد که فرایند و محتوای رواندرمانی هم می‌تواند در سود بردن یا نبردن درمانجو نقش داشته باشد و حتی درمانجویی را به وضعیتی غیرقابل درمان برساند. اما چگونه؟

برای مطالعۀ ادامۀ مقاله می‌توانید به لینک زیر مراجعه بفرمایید:

http://www.mrmz.ir/TA/درمانجوی-غیرقابل-درمان

(این متن به سفارش مرکز خدمات روانشناختی و مشاورۀ #زندگی ترجمه و نوشته شده است)

مترجم و نویسنده: علی فیضی
https://www.tg-me.com/mrmz_ravanshenasan


#رواندرمانگر_ممتاز
#مهارت_در_رواندرمانی
#خبرگی_در_رواندرمانی

🌱ویدئوی لایو اینستاگرام علیرضا ادیب نیشابوری و علی فیضی
🌱در پاسخ به این سوال که در ناملایمات زندگی روان شناسی علمی چه برای عرضه دارد؟

🌱علی فیضی کاندیدای دکتری روان شناسی سلامت در دانشگاه تهران است. او روان درمانگر، آموزگار، مولف و مترجم موج سوم رفتار درمانی است. رویکرد تخصصی وی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT) با تکیه بر شفقت بر خویشتن است.

🌱او در این ویدئو درباره نسل های مختلف روان شناسی علمی توضیحاتی می دهد و برای مواجهه با حوادث ناگوار زندگی پیشنهاداتی ارائه می دهد.
سایر نوشته ها و ترجمه های علی فیضی در وب سایت مرکز مشاوره زندگی و صفحه ی اینستاگرامش قابل دسترسی است.

🍃 ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:

🍃 https://www.tg-me.com/GomanANCG

🍃 Instagram.com/goman.ancg

گریستن درمانگران در اتاق درمان و اثرات آن بر درمانجویان❗️❕❗️
ترجمه و تدوین: علی فیضی
اشک ریختن رواندرمانگر در اتاق درمان تا سالیان اخیر چندان به صورت جدی و گسترده مورد پژوهش قرار نگرفته بود. هرچند می‌شد که مطالعاتی موردی یا روایت‌هایی شخصی از بروز این رفتار رواندرمانگر را یافت. به عنوان مثال هنری گانتریپ در تبیین خود تحلیل شدن با رونالد فربرن، به اشک‌های درمانگر مشهور خود اشاره می‌کند:
وقتی در نهایت داشتم بعد از جلسۀ آخر فربرن را ترک می‌کردم، ناگهان متوجه شدم که در تمام دورۀ طولانی‌مدتی که با هم داشتیم حتی دست نداده بودیم؛ و او به من اجازه داده بود تا بدون هیچ حالت دوستانه‌ای جلسات را ترک کنم. من دستم را پیش بردم و او دستم را گرفت؛ و ناگهان قطرات اشکی را دیدم که بر چهره‌اش سرازیر شد. من قلب مهربان مردی را دیدم که ذهنی شگرف و طبعی خجالتی داشت (به نقل از برم-مارکوویج، استولبرگ و خادمی، 2013).

در این چند سال گذشته اما پژوهش‌هایی با تعداد مشارکت‌کنندۀ بسیار بیشتری انجام پذیرفته و ما را از کم و کیف این رفتار و پیامدهای احتمالی آن باخبرتر می‌سازد. به عنوان مثال در پژوهشی (2013) با شرکت 684 رواندرمانگر که به بررسی میزان گریستن رواندرمانگران در طول درمان و عوال مرتبط با آن انجام شد این یافته‌ها به دست آمد:
✅اغلب رواندرمانگران (72 درصد) گزارش مدادند که در فرایند انجام درمان گریسته‌اند
✅اغلب رواندرمانگران پیامد منفی برای اشک‌ ریختن خود گزارش نکردند.
✅تقریباً نصف رواندرمانگران گزارش دادند که گریستن در فرایند رواندرمانی، رابطۀ درمانی را بهبود بخشید.
✅صفت‌های شخصیتی و همدلی به نظر نمی‌رسد که تاثیر بالایی بر گریستن درمانگر در درمان (TCIT) داشته باشد.
✅ رواندرمانگرانی که گزارش دادند در زندگی روزمره بیشتر گریه می‌کنند همچنین بیشتر TCIT را گزارش دادند. هرچند انگیزه‌ها و گرایش‌ها مربوط به این دو اقدام متفاوت بود.
📖در پژوهشی دیگر که به سال 2015 و با 188 بیمار مبتلا به اختلالات خوردن انجام شده است 57 درصد آنها گزارش دادند که شاهد گریستن درمانگر خود بوده‌اند. اغلب این بیماران این اقدام درمانگر خود را مثبت ارزیابی‌ کرده‌اند اما این نگرش مثبت به گریه کردن درمانگر، مبتنی بر این بوده که بیماران چه دیدگاهی دربارۀ درمانگر خود داشته‌اند.
❇️اگر بیماران درمانگران خود را دارای سلوک و کردار مثبت می‌دیدند (فردی که شادمانی و استحکام یا ثبات از خود نشان می‌دهد ) اشک‌های او را مثبت می‌دیدند و به ادامۀ درمان تمایل داشتند؛ اما اگر درمانگر خود را دارای سلوک و کردار منفی می‌دیدند (مضطرب، فرسوده و خشمگین) دیدگاه کمتر مثبتی دربارۀ اشک‌های او و رواندرمانی داشتند.
شایان ذکر است اکثریت درمانگرانی که این بیماران با آنها کار کرده بودند گرایش شناختی-رفتاری داشتند.

Blume-Marcovici, A. C., Stolberg, R. A., & Khademi, M. (2013). Do therapists cry in therapy? The role of experience and other factors in therapists’ tears. Psychotherapy, 50(2), 224.
Tritt, A., Kelly, J., & Waller, G. (2015). Patients’ experiences of clinicians’ crying during psychotherapy for eating disorders. Psychotherapy, 52(3), 373.
https://www.tg-me.com/AcademyofPsychotherapy

چرا شفقت به خود مهم است؟ - راس هریس
#روان‌درمانی، #پذیرش_و_تعهد، #اکت، #راس_هریس، #شفقت_به_خود

▪️مترجم: حسین محمدی‌زاده
▫️لینک ویدئو در آپارات
🍂

شفقت به خود شاید مهمترین توانمندی آدمی باشد
نویسنده: علی فیضی
شفقت‌ ورزیدن به خود نه تنها توانایی ما برای جان به در بردن از ناخوشایندی‌های روزگار را افزایش می‌دهد بلکه موجب شکوفایی و پیشرفت اصیل ما نیز می‌شود چون شرایط ایده‌آل برای تغییر و رشد را فراهم می‌کند. در وضعیت شفقت به خود، ناکامل بودن ذاتی انسانی خود را می‌پذیریم و با مهربانی محدودیت‌ها و توانایی‌های واقعی خود را روشن‌تر متوجه می‌شویم. با پرورش شفقت، دیگر چشم و گوش بسته به احکام ناخوشایند و ناموثری که خانواده، جامعه یا فرهنگ برای ارزشمند بودن، موفق بودن و شایسته بودن در ذهن ما حک کرده‌اند گردن نمی‌نهیم. شفقت ما را آزاد می‌کند تا میل اصیلی که به زیستن، خودشکوفایی، نوع‌دوستی و افتخار به خود داریم را عملی بسازیم. با شفقت به خود است که می‌توانیم بهتر دریابیم که آنچه به عنوان ارزش‌ها یا قوانین اصلی زندگی پذیرفته‌ایم به چه میزان اصیل و آگاهانه انتخاب شده است و به چه میزان حاصل درونی‌سازی‌ پیام‌ها و القائات مستقیم و غیرمستقیم دیگران است. انسانی که به خود به صورت مداومی شفقت می‌ورزد نه تنها به صلح با خود می‌رسد و شکست‌ها و پیروزی‌هایش را همدلانه می‌فهمد و ارج می‌نهد بلکه می‌تواند همدلی شناختی و هیجانی عمیقی را نیز در ارتباط با دیگران به کار بگیرد. او می‌داند که درد کشیدن، سخت‌گرفتن بی‌رحمانه به خود و درون‌فکنی ارزش‌های نااصیل، همه و همه از ویژگی‌های مشترک انسان‌هاست نه نشانۀ بیمار یا خطرناک بودن. این همدلی عمیق او را قادر می‌کند تا هرجا که توانست و موثر بود با شفقت اقدامی برای تسکین رنج دیگران انجام دهد. این درون‌خوانی* عمیق و در نتیجه پذیرش خود و دیگران باعث می‌شود تا او روابطی موثرتر هم شکل بدهد چون تلاش می‌کند تا در خود و دیگران از هرآنچه که معنای انسانیت را می‌سازد بهوشیار باشد: آرزوها، امیال، رویاها، هوس‌ها و تکانه‌ها، ارزش‌ها، نیت‌ها و نیازها.
* درون‌خوانی یا mentalization به توانایی ما برای تامل دربارۀ وضعیت ذهنی خود و دیگران و فهم صحیح و موثر آن اشاره دارد؛ به این معنا که نسبت به حال خود و دیگران و چرایی آن بینشی کنجکاوانه، همدلانه و حاکی از بهوشیاری پیدا کنیم. این توانایی مهارتی لازم برای تنظیم هیجان موثر و پیش‌شرط مهارت‌های ارتباطی، تسکین دادن خود، همدلی و دیگر مولفه‌های هوش هیجانی و نیز بهوشیاری و گسلش در درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد است. شایان ذکر است درمان مبتنی بر درون‌خوانی هم‌اکنون از جمله رواندرمانی‌های صاحب حمایت پژوهشی است. مبنای نظری این رواندرمانی را نظریۀ دلبستگی جان باولبی می‌سازد.
#شفقت_به_خود
#بهوشیاری
#رواندرمانی
#درون‌خوانی
#mentalization
https://www.tg-me.com/thirdwaveofBehaviorTherapy

پرسشی از یک همکار مشاور درباره انجام تکنیک عینیت بخشیدن در فرایندACT

«عرض سلام و ادب
در تکنیک عینیت بخشیدن (با این هدف که مراجع با هیجاناتی که بیشتر از آن اجتناب می کند تماس غیر تدافعی داشته باشد) وقتی به مراجع گفته می‌شود " هیجان خشم ،یا نفرت یا... را در جائی از بدن خود احساس کند" برخی از آنها می گویند منظور ازعبارت فوق را متوجه نمی شوند و یا اساسا نمی توانند بصورت عینی هیجانات را بیرون از خود تجسم کنند. ممنون می شوم اگر اساتید گرامی تجربه بالینی یا راهکاری در این زمینه دارند آن را بیان فرمایند.»
↙️↙️↙️
پاسخ از علی فیضی


«سلام
من هم با تکنیک‌هایی از این دست مقداری مشکل دارم.
البته هنگام مطالعۀ کتاب راهنمای درمان متمرکز بر هیجان (EFT) متوجه شدم که تمرینی مشابه با این تصویرسازی از هیجان وجود دارد. هدف آن تمرین البته این بود که درمانجو مقداری بتواند از هیجانات خود فاصله بگیرد و در آن غرق نشود. بدیهی است که برخی اوقات ما بهتر است مطابق با ظرفیت درمانجو برای گسترش ظرفیت پذیرش او اقدام کنیم. نکتۀ دیگر این است که خیلی وقتها هم اساسا درمانجو نمی‌تواند هیجانات خود را بشناسد و محتاج آموزش او هستیم. به زبان رفتارگرایانه افتراق محرک هیجانی در او شکل نگرفته است.
در مورد خاص سوال شما به نظرم بهتر است که وقتی درمانجو به تکنیک خاصی پاسخ نمی‌دهد این موارد را بررسی کنیم:
1. آیا درمانجو متوجه منطق و هدف تکنیک است؟
اگر بله پاسخ او را چگونه می‌توان تحلیل کرد؟
2. آیا صادقانه از تصویرسازی ناتوان است؟
اگر بله، این طبیعی است، برخی درمانجویان در تصویرسازی مشکل دارند؛ در این صورت؟
2. آیا تکنیک دیگری وجود دارد که بتوانم با استفاده از آن به هدف درمانی برسم؟
اگر بله
آیا درمانجو به این تکنیک متفاوت پاسخ می‌دهد؟
اگر بله همچنان ادامه می‌دهیم.
اگر نه دو سوال می‌توان پرسید
1. آیا درمانجو دست به اجتناب از تجربۀ درون فردی می‌زند؟
اگر بله، اجتناب را مورد توجه قرار داده و کارآمدی آن را بسنجید. انتخاب با خود درمانجوست که مبتنی بر ارزش‌هایش رفتار کند یا با اجتناب کردن در راه موفقیت تیم درمان سنگ‌اندازی کند.
اگر هدف اجتناب درون‌فردی نیست
2. آیا
رفتارش معنای پنهانی داردو به عبارت دیگر رفتار او، یک رفتار آماج بالینی مشکل‌ساز (رآب1) است که در بیرون از جلسه نیز برای او در روابطش مشکل ایجاد می‌کند؟ (لج‌بازی، مخالفت‌ورزی غیرمستقیم، پرهیز از دریافت کمک از دیگران)
اگر بله؛ با راهبردهای متوقف ساختن رآب‌های 1 پاسخ بدهید و او را تشویق به انجام رآب2 کنید (در متون رواندرمانی تحلیلی کارکردی (FAP) معنای رآب‌ها و نقش آنها در فرایند رواندرمانی به خوبی و مفصل بیان شده است). توجه داشته باشید که وابسته به فرمولبندی رآب‌های1 درمانجو، پاسخ صریح و روشن «نه» به تکنیک‌های پیشنهادی درمانگر از طرف درمانجو می‌تواند یک رفتار بهبودی یا رفتار آماج بالینی 2 باشد.
در نهایت بهتر است توجه داشته باشیم یک عامل بسیار مهم در ممکن شدن تغییر مطلوب در رواندرمانی توجه به «نظریۀ تغییر درمانجو» است. بهتر است همیشه با چشم‌اندازگزینی و برگرفتن چشم‌انداز درمانجو، او را صاحب صدا و خواست‌های معتبری دربارۀ مشکل و ماهیت آن و راه‌حل‌های احتمالی باشیم.»
#خبرگی_در_رواندرمانی
#learning_ACT

❇️ کانال تخصصی موج سوم رفتار درمانی
@thirdwaveofBehaviorTherapy

«بپرهیزیم از اینکه درباره‌ی مردم تنها بر مبنای لحظه‌ای از زندگی‌شان داوری کنیم.»

(درِ تنگ، آندره ژید، ترجمه‌ی عبدالله توکل و سید رضا حسینی، نشر نیلوفر)

@sedigh_63