✍️#بزرگ_علوی در کتاب دیو دیو بزرگترین اهانت ها ، تحقیرها ، فحاشی ها را به عرب های مسلمان می‌کند ، و نمونه ی بارز یک نژادپرست پست به تمام معنا هست ، اگر کسی این کتاب را بخواند به تنفر و کینه ی عمیق این شخص به ظاهر ادیب و به باطن دیو پی میبرد

مجموعۀ انیران شامل سه متن داستانی به نام‌های «شب بدمستی» از شین پرتو،‌ «دیو!… دیو!» از بزرگ علوی و «سایۀ مغول» از صادق هدایت است. این مجموعه در سال ۱۳۱۰ منتشر شده است؛ یک سال پس از بازگشت هدایت از اروپا به ایران. انیران، سرشتی نژادپرستانه دارد و داستان‌های آن مطابق با جو باستان‌گرایی افراطی‌ای نوشته شده‌اند که در آن برهۀ تاریخی در برخی محافل ادبی و فرهنگی رواج گسترده‌ای داشت.

گزیده ای از کتاب دیو ... دیو بزرگ علوی نویسنده ی معاصر :

...بازار کوفه است در ۱۳۰۰ سال پیش یا کمتر.
دختران عجم را به معرض بیع میگذارند حجاب عفت ایرانیان را اعراب می درند مگر چه شده است؟

شیر شتر ،پشم شتر، کشک شتر، پشکل شتر، سنگلک شتر و کینه شتری تمدن چند صد ساله ساسانیان را نابود میکند.

عربی با عمامه قرمز، صورت سیاه، دندان‌های گراز زرد، با چشم‌های مهیب، شمشیری در دست گرفته و فریاد می‌زند

”این تازیان از همان دیو و ددانی هستند که در نامه‌های پیشینیان ما چندین بار از آنها اسم برده شده”

چه بگویم؟ آیا دیدن آن برای من بس نیست. تازی یعنی نکبت، وحشی‌گری، خون‌ریزی، دزدی، هیزی و هزار گونه درندگی دیگر. این است رویه و آیین آنها ( اشاره به اسلام)

...اگر هنوز مهر من در دل تو باقی است، از بچه من نگاهداری کن. او را به تو می‌سپارم، آرزویم همین بود که به ایران بیایم. اینجا بمیرم و پسرم ایرانی بشود. هیچوقت نخواستم که یک نفر تازی از من به وجود بیاید. ۱۲ سال است که به در بدری زنده هستم”

”چرا استخوان لای زخم می‌گذارید؟ شما همه می‌دانید که بزهکار کیست. او از ما نیست. او تخم و ترکه #عرب است. او #دیو است. از آن چهره سیاه و ریش ژولیده‌اش پیداست. ما دروغ نمی‌گوییم. ما دیو نیستیم. دیو است که در ما تخم تبه کاری می‌پاشد. دیو #عرب است که ما را به این روزگار کشانده، او را باید #کشت!! باید نابودش کرد! ایرانی دروغ نمی‌گوید. ایرانی دورو نیست. (مصداق بارز نژادپرستی و خودبرتر بینی)

این خون چرکین تازی است که در او جلوه‌گر شده است، اندیشه و فکر تازی (اسلام) است. چاپیدن و دزدیدن، خوی دیو است. دیو، عرب است. سه سال است که من زن او هستم. در این مدت من به خوی نکبت او پی بردم”

آن چشمهای زهرآگین پر از هوس او، آن دستهای سیاه پشم آلودش، همه نشانه دیوی است. نه، او ایران را دوست ندارد او زیر چادر میان بیابان به دنیا آمده ، دلبستگی به این آب و خاک ندارد او از ما نیست گرد و خاک بیابان خورده، دلش صاف نیست. او دیو است دیو است، دیو است! »

📚منبع:

📒فريدون آدميت، انديشۀ ميرزافتحعلي آخوندزاده (تهران: خوارزمي، 1349)، 120

📒ميرزاآقاخان كرماني، سه مكتوب (فرانكفورت: البرز، 2005)، 128-139.

📒دیو ...دیو ، بزرگ علوی صفحات ۱۳ و ۱۴

✍️مروان پاشا

@tamadone_islami
@tamadone_arab

کتابچه دیو ..دیو!
مملو از نژادپرستی و توهین به عرب و‌اسلام

✍️اثر نویسنده : بزرگ علوی

@tamadone_islami

عرب های مسلمان به عنوان مقامات عالی در امپراتوری بیزانس

@tamadone_islami

عرب های مسلمان به عنوان مقامات عالی در امپراتوری بیزانس


منابع تاریخی عباسی و بیزانسی مملو از اسامی اعراب در بیزانس است. دستگیری اعراب و انتقال آنها به قسطنطنیه پس از یورش به مرزهای عباسیان امری رایج بود.

کنستانتین هفتم پورفیروگنتوس و استخدام زندانیان عرب در صنایع تولیدی و خدمات به مالکان زمین یا دولت را برجسته کرد .

امپراطوران یک استراتژی کلی برای استفاده از جنگجویان و جاسوسان مسلمان عرب علیه خلافت داشت. بیزانسی ها اسیران عرب را به عنوان مبارز و جنگجو بسیار ارزشمند می دانستند.

هنگامی که ارتش بزرگی از خان سیمئون بلغارستان در سال 896 پس از میلاد به قسطنطنیه حمله کرد، امپراتور لئو ششم برای محافظت از شهر کاملاً به آنها تکیه کرد. اعراب مسلمان را در مواضع نظامی مهم بیزانس از جمله گارد امپراتوری قرار گرفتند.

تسهیلات اعراب پایانی نداشت و برخی از آنها حتی امپراتور شدند. منابع عربی به لئو سوم ( ایلیون ) متولد سوریه اموی، نیکفور اول ( نقفور ) از قبیله مسیحی عرب غسانی و نیکپوروس دوم فوکاس اشاره می کنند که همگی از عرب بودند.

ابن اثیر در کتاب الکامل فی التاریخ از فوکاس به عنوان یکی از بهترین مسلمانان طرسوس به نام ابن الفقاس یاد می کند. بازرگانان عرب در حال راه رفتن آزادانه در قسطنطنیه دیده شدند. پایتخت بیزانس برای آنها مساجد و مکان هایی برای اقامت داشت.

رضایت شاهنشاهی بیزانس از عملکرد اعراب، امتیازات مستمری را برای آنها به ارمغان آورد و به آنها اجازه داد به مقامات عالی دست یابند. #ساموناس، مردی از یک خانواده برجسته عرب به قسطنطنیه برده شدند، و دست راست امپراتور لئو ششم شد. امپراتور تئوفیلوس که علیه عباسیان جنگید، سعی کرد اعراب را در امپراتوری خود جذب کند. امپراتور به فرهنگ پیچیده اعراب علاقه داشت و خلیفه هارون الرشید را تحسین می کرد.

آتاناسیا از اگینا با یک فرمان امپراتوری با یک عرب مسلمان ازدواج کرد. خانواده عرب #آل_نعمان، که در یونانی به نام Anemas شناخته می شود ، از پسر امیر عرب ( شاهزاده ) کرت است که توسط بیزانس دستگیر شده است. او به بیزانسی ها وفادار شد و در قسطنطنیه حرفه ای درخشان داشت.

شاهزاده بیزانسی و مورخ آنا کومننه از نوه هایش مایکل و لئو نام برد. امپراتور کنستانتین نهم بسیاری از اعراب را به خدمت گرفت، آنها را به ویژه تاگمتا تحت فرماندهی ژنرال های عرب به خدمت گرفت و آنها را برای محافظت از تماتای شرقی اعزام کرد.

امتیازات امپراتوری اعطا شده به خانواده های موضوعات (Themata) آنها را تحریک می کرد که دختران خود را به عنوان همسر به اعراب بدهند.

عرب ها برای آموزش زبان به بیزانسیانی که مناصب معتبری داشتند استخدام شدند. برای سفرای دیپلماتیک و دولتمردان بیزانس رایج بود که به عربی صحبت کنند. قسطنطنیه جمعیتی از فرزندان ازدواج عرب و بیزانس داشت. در زمان سقوط طرسوس عرب، برخی از زنان بیزانسی که با اعراب مسلمان ازدواج کرده بودند، فرزندان خود را به بیزانس بردند و آنها را غسل تعمید دادند. هنگامی که نیکفور فوکاس به سوریه حمله کرد، بسیاری از مردان اسیر را کشت، اما زنان و کودکان عرب را به قسطنطنیه برد.

در تواریخ عربی، امپراتوران بیزانس برخی از اسیران عرب را که تغییر مذهب داده بودند به درجه پدری می رساندند و بطریق های بیزانسی را تشویق می کردند که دختران خود را به آنها همسر بدهند. زندانیان عرب در جوامع شهرهای بیزانسی ادغام شدند.

تئودورا اهل تسالونیکی داستان مردی به نام الیاس را روایت می کند که در میریوفیتوس زندگی می کرد و عضوی از خانواده ای عرب بود. مستعمره ای از اعراب در آتن به خدمت دولت بیزانس درآمد. یک عرب که در کودکی اسیر شد، برده پاتریکیوس (مقام معظم مذهبی) دامیان شد و خدمات استثنایی در امپراتوری بیزانس داشت. او در اندیشه و آداب و مذهب یک ساراکنوس واقعی باقی ماند.

چیس به عنوان پروتوسپاتاریوس بیزانسی بزرگ شد و آزادی زیادی در رابطه با امپراتور الکساندر داشت . برادرش پروتوسپاتاریوس نیکتاس به فرمانداری نظامی تمای کیبیرایوتای منصوب شد.

امپراتورها نسبت به اسیران عرب بسیار خیرخواه بودند و آنها را در زندان های امپراتوری حبس و سپس استفاده می کردند.

ابن حوقل دارالبلات، ترقصیس، ابسیق، بغلار و نمره را نام برد.

مورخان مدرن برخی از این زندان‌های امپراتوری را با نام‌های Thrakesion، Opsikion و Boukelarion شناسایی کرده‌اند. بسیاری از اسیران عرب مانند #ابوفراس شاعر که در جریان سقوط لراپولیس اسیر شد و چهار سال در قسطنطنیه ماند، رفتار بسیار خوبی داشتند.

ادامه...

@tamadone_islami

رویه حضور زندانیان عرب در ضیافت های امپراتوری روز کریسمس و یکشنبه عید پاک در زمان لئو ششم برقرار شد و تا سلطنت کنستانتین هفتم پورفیروگنتوس ادامه یافت.

این را هارون بن یحیی مورخ عرب، که یکی از این زندانیان در زمان لئو ششم بود، ثبت کرده است. او نوشت:

در طول جشن، امپراتور از کلیسا به آن مجلس می آید و جلوی میز طلایی می نشیند. روز کریسمس است. او دستور می دهد که زندانیان باید در اطراف این میزها حضور داشته باشند و بنشینند ... که مقدار شگفت انگیزی غذای سرد و گرم سرو می شد. سپس منادی شاهنشاهی گفت:

به سر امپراتور سوگند که در این غذاها اصلاً گوشت خوک نیست. سپس غذا در بشقاب های طلایی و نقره ای برای آنها حمل می شود. ... این کار تا دوازده روز ادامه دارد و وقتی آخرین این روزها فرا رسید، به هر زندانی دو دینار و سه درهم داده شد.

در کل به تعامل با اعراب اهمیت ویژه ای داده شد. طبق قوانین کلتورولوژی ، "دوستان" عرب (سفیران) باید در جشن های امپراتوری حتی قبل از سایر بلغارها و فرانک های مسیحی بر سر یک میز بنشینند. زندانیان عرب دو بار به ضیافت های امپراتوری دعوت شدند - در روز کریسمس و یکشنبه عید پاک. این زندانیان اشراف عرب بودند که بعداً می‌توانستند در ازای مبلغ بالایی باج بدهند.

کنستانتین پورفیروگنتوس دو فرستاده خلیفه عباسی را به ضیافت امپراتوری در اوت 946 م دعوت کرد. او دستور داد که چهل زندانی از پراتوریوم حضور داشته باشند. هنگامی که چهل زندانی عرب در روز یکشنبه 9 اوت 946 پس از میلاد، یک روز پس از جشن تغییر شکل، دوباره به ضیافت کنستانتین پورفیروگنتوس دعوت شدند، امپراتور به آنها 1000 میلیارزیا انعام داد و مبلغی را برای زندانیانی که هنوز در پراتوریوم محبوس بودند فرستاد.

بر اساس Theophanes Continuatus، رومانوس لکاپنوس به زندانیان عرب، اعم از زن و مرد، در روز جمعه خوب هر کدام سه انعام دریافت کردند. همچنین اعراب تازه مسلمانی که در گارد شاهنشاهی هتایریه استخدام می شدند نیز حضور داشتند .

گاهی اوقات، زندانیان عرب اجازه بازگشت به خانه را داشتند. جغرافیدان مسلمان مقدسی به ایستگاه‌های دیده‌بانی در فلسطین اشاره کرد که بیزانسی‌ها اسیران مسلمان را به آنجا می‌آوردند تا آنها را بفروشند یا با مردان یا جواهرات مبادله کنند.

گرچه بسیاری از زندانیان از موقعیتی ارجمند نزد بیزانسی ها برخوردار بودند، اما در مواقعی از بدرفتاری رنج می بردند یا آزادی مذهبی را محدود می کردند. به عنوان مثال، هنگامی که امپراتور تئوفیلوس به سوزوپترا و ملیتن حمله کرد، زندانیان مسلمان را با دریدن چشم و بریدن گوش و بینی آنها به شدت مجازات کرد.

تعداد زیادی از اسیران عرب توسط امپراتورهای باسیل اول و نیکوفوروس فوکاس اعدام شدند. بیزانسی ها قصد داشتند اعراب را که در قسطنطنیه مانده بودند به دین خود درآورند. امپراطور تئودورا دستور داد تا همه اسیران عرب را غسل تعمید داده و شرایط آنها را بهبود بخشند. در حالی که 8000 عرب موافقت کردند، 12000 نفری که نپذیرفتند اعدام شدند.

امپراتور میکائیل سوم سیاست مدارای مذهبی را در قبال زندانیان عرب در پیش گرفت و به آنها این آزادی را داد که مسیحیت را پذیرفته و یا به خانه بازگردند. با این حال، امتیازاتی که به اعراب داده می شد، اشراف بیزانسی را که سعی می کردند تصویری منفی از آنها ترسیم کنند، ناراضی کرد.

آندریاس سالوس، شیاطین را به شکل بازرگانان عرب که آزادانه در قسطنطنیه راه می‌رفتند و لباس‌های سیاه رنگ رسمی #خلافت_عباسی، پوشیده بودند، نشان داد.

بسیاری از بیزانسی ها نسبت به اعراب مسلمان مشکوک بودند. میکائیل سوم از پذیرش اسیران عرب که تغییر مذهب داده بودند خودداری کرد تا اینکه آنها به مرزی رفتند که معمولاً اسیران جنگی را در آنجا مبادله می کردند و با کمال میل به سرزمین های بیزانس باز می گشتند

گاهی این کینه بیزانسی به خشونت تبدیل می شد. اعضای خانواده خاسه عرب در مقابل محراب یک کلیسا مورد حمله فیزیکی قرار گرفتند و سنگسار شدند. پس از تظاهرات مردم خشمگین قسطنطنیه در مقابل کاخ امپراتوری، امپراتور کنستانتین مونوماخوس مجبور به تبعید ده ها هزار خارجی شد. اسناد نشان می دهد که در میان این افراد عرب نیز بوده اند. منابع بیزانسی حتی به تلاش ساموناس برای فرار از بیزانس به سوریه اشاره می کنند. بنابراین، روابط اعراب و بیزانس دوره های پیچیده ای از همکاری و پیچیدگی بود

وضعیت اعراب در بیزانس بسته به شرایط سیاسی و خلق و خوی امپراتورها به طرز چشمگیری تغییر کرد

📚منابع:

Durak, K. Performance and Ideology in the Exchange of Prisoners between the Byzantines and the Islamic، Medieval and Early Modern Performance in the Eastern Mediterranean

Ramadan, Assimilation of Arab Minorities into Byzantine Society: In response to the hypothesis of A. Kaldellis

@tamadone_islami

چهره‌نمایی از 5000 نسخه خطی #آنلاین نفيس تاريخی در مخزن 126 هزار جلدی آرشیوها و کتابخانه‌های عربستان سعودی

وزارت فرهنگی عربستان:

https://culturalhub.moc.gov.sa/ar-SA/ManuscriptListing

@tamadone_islami

اسطوره شناسی #غول هیولای اهریمنی در تاریخ اسطوره ای عرب قبل از اسلام و بعد اسلام

#الغول از تمدن بین النهرین سرچشمه گرفته است. #دیو باستانی اکدی Gallu «گالو» (غول)  در جریان فعالیت های تجاری آنها در بین النهرین به اعراب منتقل شد. از آنجایی که اکد و سومر به صحرای عربستان بسیار نزدیک بودند، بادیه نشینان تحت تأثیر #گالوها قرار گرفتند. این شیطان عالم اموات مسئول ربودن اله دموزی (تموز) به قلمرو مرگ بود.

عرب ها عمدتاً مسئول مشهوریت غول شدند. با گذشت زمان، بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ عرب شد. به موجودی فراطبیعی تبدیل شد که منبع ترس و رمز و راز بود. داستان‌های مشهوری که شامل چندین داستان در مورد الغول می‌شد ، در عربستان پیش از اسلام پخش شد. این یک موجود عمدتا مونث شیطانی بود که در بیابان زندگی می کرد، شکل خود را تغییر می داد و به مسافران آسیب می رساند.اعراب غول را در اشعار خود نشان می دادند.

غول ها در فرهنگ عامیانه ی مردم شیاطین یا جادوگران و جن ها بودند که با خوردن یا فاسد کردن غذای انسان ها یا ترساندن مسافران هنگام حضور در بیابان به انسان ها آسیب می رساندند.

یکی دیگر از جنبه های مشهوریت غول این باور است که می تواند شکل و فرم خود  را به حسوانات یا انسان ها تغییر دهد.

پس از اسلام، ایده الغول همچنان زندگی عرب ها و مسلمانان قرون وسطی را به خود مشغول کرد و با اطلاعات بیشتری که قرآن و احادیث تاریخ اسلامی از شیطان وارد شده بود رنگ و بوی جدی تری به خودت گرفت.

#قزوینی جغرافی دان دوران عباسی اشاره می کند که وقتی شیاطین می خواهند در آسمان استراق سمع کنند، شهاب ها به سوی آنها پرتاب میشود. برخی سوختند، برخی در دریا افتادند و بعداً به حیوانات دیگر  تبدیل میشدند، در حالی که برخی دیگر روی زمین افتادند و به غول تبدیل شدند

جغرافیدان عرب، #المسعودی مغالطه ای رایج در مورد غول ذکر کرد که بسیاری معتقد بودند پاهایش شبیه به پاهای بز است. وی همچنین خاطرنشان کرد که غول با آتش زدن در شب مسافران را به سمت خود جذب می کرد تا مسیر را از دست بدهند. اعراب همچنین معتقد بودند که غول ها در جزایر زندگی می کنند.

#الادریسی از جزیره‌ای از غول‌ها به نام سیالی یاد کرد که در آن موجودات شیاطین شبیه زنان زندگی می‌کردند. دندان های نیش بلند و چشمانی درخشان مانند رعد و برق دارند.

جغرافی دان عرب دیگر، #ابن_سعید_مغربی، به 100 جزیره کوچک به نام غول اشاره کرد که در آن سیاه پوستان برهنه ساکن بودند که به زبانی ناشناخته صحبت می کردند.

غول ها در چندین داستان عربی-اسلامی قرون وسطی ذکر شده اند.

الاصبهانی داستان پدر احمد الدباغ را روایت می‌کند که در جاده‌ای پرمخاطره که غول‌ها در آن رفت و آمد می‌کنند رفت. مرد عرب پس از چند ساعت پیاده روی، زنی را دید که لباسی ژنده پوش بر روی تختی که در بالای آن فانوسی آویزان شده بود که برای روشنایی محل استفاده می شد. وقتی مرد را دید که نزدیک می شود، زن شروع به صدا زدن او کرد تا او را جذب کند. وقتی فهمید که او غول است، سوره یاسین قرآن را برای دفع شر آن قرائت کرد. در نتیجه زن چراغهای فانوس خود را خاموش کرد و گفت: ای مرد با من چه کردی؟ از این رو، او از آسیب او نجات یافت.

در داستان دیگری از #ابوسعید_السعدی، غولی در سفر صحرا بر ارقم بن ابوالارقم ظاهر می شود. غول به شکل زنی مبدل شده بود که پسرش را می رباید و پسر را بر پشت حمل می کند. زمانی که غول دوست ارقم را می بیند، وانمود می کند که خدمتکار زن پسر است. این داستان شخصیت فریبکار و شرور غول را نشان می دهد. و...

در ادبیات داستانی

داستان‌های شب‌های عربی که به 1001 شب نیز معروف است ، غول را نشان می‌دهد. در داستان شاهزاده سیف الملک و شاهزاده بدیع الجمال ، یک غول گروهی از مردان را به غار می برد. آنها موفق شدند چشمان او را با یک میله داغ کور کنند و سپس با یک ضربه شمشیر روی کمر آن را بکشند.

سندباد در سفر چهارم به دریا ، از بصره (عراق امروزی) سفر کرد و جزایر زیادی را دید که پس از غرق شدن کشتی خود با استفاده از تخته، در آنجا شنا کرد. در ساحل، ملوان عباسی ساختمان بلندی را دید. به سمت آن رفت. در نزدیکی دروازه آن گروهی از مردان وحشی و برهنه ایستاده بودند. اینها "مردم مجوس" بودند و پادشاه آنها غول بود. طبق این داستان عربی، هر کس به جزیره آنها می آمد باید نوع خاصی از غذا را می خورد. سندباد که نمی‌توانست از آن غذا بخورد، تماشای هموطنان دیگر بود. ذهنشان مات شده بود. سپس به آنها روغن نارگیل داده شد که آنها را بسیار چاق و احمق کرد. مردان برشته شدند و به پادشاه غول ارائه شدند. سندباد پس از اینکه متوجه شد مغ ها گوشت خام انسان را خورده اند موفق به فرار شد.

ادامه...

@tamadone_islami

در عصر عباسیان، داستان‌های متعددی منبع جوانمردی و پهلوانی شد. مردان وانمود کردند که با یک غول روبرو شده و اورا کشته اند تا در میان مردم عادی شهرت پیدا کنند.

الجوزی داستان مردی عرب شجاع به نام الدراء را نقل می کند که متعلق به شهر الکوفه عراق بود. او از مردم عادی شنید که در حومه شهر یک غول وجود دارد. او تصمیم گرفت شخصاً این موضوع را بررسی کند. او شبانه سوار اسبش شد و ناگهان با موجودی آتشین مواجه شد که حجمش کم و زیاد می شد. پس از وحشت اسبش، او راه افتاد و آثار آتش را دنبال کرد. او به راهروهای تاریک باریک رفت و در پایان یک نفر را گرفت.

مرد شجاع عرب در کمال تعجب متوجه شد که کنیز سیاه پوستی است که در کوفه به خانواده ای خدمت می کند. این زن با استفاده از یک چوب، یک تکه پارچه و یک شمع مسافران را به وحشت انداخت. او آنها را حرکت داد و توهم موجودی درخشان را ایجاد کرد که مردم را فریب می داد. مسافران اسباب های خود را انداختند و فرار کردند.

حتی در قرن نوزدهم، مسافران غربی که به عربستان می‌رفتند عقاید بادیه نشینان را در مورد غول ها مستند کردند. سر ریچارد برتون اشاره کرد که غول ها قدرت جادویی دارند. آنها می توانستند بدن یک مرد را تصاحب کنند و او را دیوانه کنند. تنها راه نجات، عمل به فرامین اسلامی است.


https://en.m.wikipedia.org/wiki/Gallu#:~:text=In%20Sumerian%20and%20ancient%20Mesopotamian,of%20the%20ancient%20Mesopotamian%20Underworld.
منابع:

Ahmed Al-Rawi. (2009). The Mythical Goul in Arabic Culture.

Elnaili, S. (2019). Mythical Gouls as Supernatural Aids: An Analytical Discussion of the Ghoul in Libyan
Folktale.

Padwick, C. E. (1924). Notes on the Jinn and the Ghoul in the Peasant Mind of Lower Egypt.

✍️مروان پاشا
@tamadone_islami