راههای عملی کسب عشق و محبت الهی
عامل هجدهم :تفکر
(قسمت نهم )
ادامه...
سفر در «خود» و سير در آن
قسم دوم از فكر در «خود» كه قبلا اشاره شد ، سفر در «خود» و سير در آن است كه فكر مخصوص و راهگشا، و طريق بسيار نزديك يا نزديكترين راه در سلوك الى الله است.
در اين فكر مخصوص كه به طريقه مخصوص و با كيفيت خاص انجام مىگيرد، سالك از همه چيز منقطع و منصرف مىشود، و به حقيقت خود بر مىگردد، و حقيقت نورى وى تجلى مىكند، و آنگاه باب معرفت و شهود به روى وى باز مىشود، و سير شروع مىگردد، و آن پيش مىآيد كه در گفته نمىآيد.
اين فكر يا اين سفر، چه در اصل شروع به آن، و چه در كيفيت و ترتيب مراحل آن، بايد به اشاره و تعليم كاملى كه به معنى كلمه كامل است باشد، تا درست انجام بگيرد و نتيجه مطلوب دهد. نه خود سرانه بايد عمل شود، و نه به تعليم مدعيان كمال و منحرفانى كه راهزنان و گمراه كنندگانند.
قطع اين مرحله بى همرهى خضر مكن
ظلمات است بترس از خطر گمراهى
(حافظ)
اين فكر مخصوص در حقيقت، سير مخصوص در «خود» است، سير مخصوصى كه منتهى به شهود مىشود. و به همين جهت هم لازم است سالك آمادگى خاصى داشته باشد، يعنى از لحاظ روحى استعداد لازم آن را كسب كرده باشد.
در هر صورت، اگر عنايات ربوبى دست سالك را بگيرد، و در اين «فكر» آنچنان كه بايد، موفق گردد، در سفر الى الحق نزديكترين راه به روى او باز خواهد شد، و علاوه بر آن با حقايق بى شمار و با اسرار عجيبى مواجه خواهد گشت.
نزديكترين راه در «خود» انسان است، و راه نزديكتر را بايد در «خود» جويا بود، و به عبارت ديگر، نزديكترين راه به سوى حضرت مقصود، همين «خود» است و بايد قدم در «خود» نهاد، و سير در آن نمود، تا بالاخره به مقصد نايل آمد.
كريمه مباركه «يا ايها الذين آمنوا عليكم أنفسكم...» كه در اول سخن خود در «فكر» به آن اشاره شد ، به همين معنى اشاره دارد.
تركيب و لحن خاصى كه در اين آيه وجود دارد مىگويد، از «خود» غفلت نكنيد، و به سير در آن بپردازيد كه نزديكترين راه وصول به مقصد است.
از آيه 8 سوره روم نيز كه مىفرمايد: «أولم يتفكروا فى أنفسهم ما خلق الله السموات و الارض و مابينهما الا بالحق...» مىشود چنين استفاده نمود كه:
آيا در «خود» فكر نكرده اند؟! و آيا در «نفس» خويش به سير نپرداخته اند؟! كه خداى متعال همه آسمانها و زمين، و همه آنچه در آنهاست، از جمله «خود» آنان را خلق نكرده است مگر به «حق» و همراه با «حق»...
«خود» انسان، يعنى آنچه انسان هميشه با كلمه «من» به آن اشاره مىكند، همانند هر مخلوق ديگرى، در چهره اصلى خويش كه مستور از محجوبان مىباشد همراه با «حق» است و ملازم با آن. و اگر انسان به «خود» برگردد، و در «خود» سير كند، و چهره همراه با «حق» و به عبارتى، چهره حقانى «خود» را كه ربط محض به حضرت ربوبى، و مرآت اوست شاهد باشد، به شهود «وجه كريم» او نايل خواهد شد.
ادامه دارد...
#تفکر
T.me/sserfan
عامل هجدهم :تفکر
(قسمت نهم )
ادامه...
سفر در «خود» و سير در آن
قسم دوم از فكر در «خود» كه قبلا اشاره شد ، سفر در «خود» و سير در آن است كه فكر مخصوص و راهگشا، و طريق بسيار نزديك يا نزديكترين راه در سلوك الى الله است.
در اين فكر مخصوص كه به طريقه مخصوص و با كيفيت خاص انجام مىگيرد، سالك از همه چيز منقطع و منصرف مىشود، و به حقيقت خود بر مىگردد، و حقيقت نورى وى تجلى مىكند، و آنگاه باب معرفت و شهود به روى وى باز مىشود، و سير شروع مىگردد، و آن پيش مىآيد كه در گفته نمىآيد.
اين فكر يا اين سفر، چه در اصل شروع به آن، و چه در كيفيت و ترتيب مراحل آن، بايد به اشاره و تعليم كاملى كه به معنى كلمه كامل است باشد، تا درست انجام بگيرد و نتيجه مطلوب دهد. نه خود سرانه بايد عمل شود، و نه به تعليم مدعيان كمال و منحرفانى كه راهزنان و گمراه كنندگانند.
قطع اين مرحله بى همرهى خضر مكن
ظلمات است بترس از خطر گمراهى
(حافظ)
اين فكر مخصوص در حقيقت، سير مخصوص در «خود» است، سير مخصوصى كه منتهى به شهود مىشود. و به همين جهت هم لازم است سالك آمادگى خاصى داشته باشد، يعنى از لحاظ روحى استعداد لازم آن را كسب كرده باشد.
در هر صورت، اگر عنايات ربوبى دست سالك را بگيرد، و در اين «فكر» آنچنان كه بايد، موفق گردد، در سفر الى الحق نزديكترين راه به روى او باز خواهد شد، و علاوه بر آن با حقايق بى شمار و با اسرار عجيبى مواجه خواهد گشت.
نزديكترين راه در «خود» انسان است، و راه نزديكتر را بايد در «خود» جويا بود، و به عبارت ديگر، نزديكترين راه به سوى حضرت مقصود، همين «خود» است و بايد قدم در «خود» نهاد، و سير در آن نمود، تا بالاخره به مقصد نايل آمد.
كريمه مباركه «يا ايها الذين آمنوا عليكم أنفسكم...» كه در اول سخن خود در «فكر» به آن اشاره شد ، به همين معنى اشاره دارد.
تركيب و لحن خاصى كه در اين آيه وجود دارد مىگويد، از «خود» غفلت نكنيد، و به سير در آن بپردازيد كه نزديكترين راه وصول به مقصد است.
از آيه 8 سوره روم نيز كه مىفرمايد: «أولم يتفكروا فى أنفسهم ما خلق الله السموات و الارض و مابينهما الا بالحق...» مىشود چنين استفاده نمود كه:
آيا در «خود» فكر نكرده اند؟! و آيا در «نفس» خويش به سير نپرداخته اند؟! كه خداى متعال همه آسمانها و زمين، و همه آنچه در آنهاست، از جمله «خود» آنان را خلق نكرده است مگر به «حق» و همراه با «حق»...
«خود» انسان، يعنى آنچه انسان هميشه با كلمه «من» به آن اشاره مىكند، همانند هر مخلوق ديگرى، در چهره اصلى خويش كه مستور از محجوبان مىباشد همراه با «حق» است و ملازم با آن. و اگر انسان به «خود» برگردد، و در «خود» سير كند، و چهره همراه با «حق» و به عبارتى، چهره حقانى «خود» را كه ربط محض به حضرت ربوبى، و مرآت اوست شاهد باشد، به شهود «وجه كريم» او نايل خواهد شد.
ادامه دارد...
#تفکر
T.me/sserfan
Telegram
سیر و سلوک و عرفان
🔴📚 معرفی کتاب #رهروان_تنها" به قلم مدیر کانال:⏬️
https://www.tg-me.com/sserfanbook
کانال ایتا :
https://eitaa.com/sserfan
.
تبادل : @Sadraee123
مدیر :
@zohali51
https://www.tg-me.com/sserfanbook
کانال ایتا :
https://eitaa.com/sserfan
.
تبادل : @Sadraee123
مدیر :
@zohali51
تفکر و وحدتِ نفسانی در قوا :
با تفکر در نفس، می یابید که... هیچ یک از قُوا(بینایی،شنوایی،لامسه و...)از نفس،گسیخته(جدا) نیست. شما نمی توانید قوه ی شامّه را از نفس جدا کنید. اصلا قوه بودنِ قوه در گرو نفسانیتِ نفس است، یعنی چون نفس در این قوا هست و بر آن ها تسلط دارد، قوا، قوایند. از طرف دیگر نمی توانید بگویید که نفس یعنی قوه ی باصره...نمی توان گفت که نفس یعنی قوه ی لامسه، با این که نفس در قوه ی لامسه وجود دارد؛ چون آن که گرداننده ی قواست، نفس است و بدون آن هیچ کدام از قوا نمی توانند کاری انجام بدهند.
نفس، عینِ قواست، اما نه یک قوه ی خاص، چون نفس را وحدتی است که در تمام کثراتِ( تعددِ) قوا ظهور کرده است. در همه هست و با همه هست اما هیچ کدام نیست؛ "هُوَ مَعَکُم أیْنَ ما کُنْتُمْ".
این یک معیّتِ "قیّومیّه" است که قَوام و ایستادگیِ تمام قوا به نفس است. تا نفس هست، این ها هم هستند. اما اگر برای یک آن، نفس نباشد، هیچ کدام از قوا نخواهد بود.
شرح دروس معرفت نفس
استاد صمدی آملی
#تفکر
@sserfan
با تفکر در نفس، می یابید که... هیچ یک از قُوا(بینایی،شنوایی،لامسه و...)از نفس،گسیخته(جدا) نیست. شما نمی توانید قوه ی شامّه را از نفس جدا کنید. اصلا قوه بودنِ قوه در گرو نفسانیتِ نفس است، یعنی چون نفس در این قوا هست و بر آن ها تسلط دارد، قوا، قوایند. از طرف دیگر نمی توانید بگویید که نفس یعنی قوه ی باصره...نمی توان گفت که نفس یعنی قوه ی لامسه، با این که نفس در قوه ی لامسه وجود دارد؛ چون آن که گرداننده ی قواست، نفس است و بدون آن هیچ کدام از قوا نمی توانند کاری انجام بدهند.
نفس، عینِ قواست، اما نه یک قوه ی خاص، چون نفس را وحدتی است که در تمام کثراتِ( تعددِ) قوا ظهور کرده است. در همه هست و با همه هست اما هیچ کدام نیست؛ "هُوَ مَعَکُم أیْنَ ما کُنْتُمْ".
این یک معیّتِ "قیّومیّه" است که قَوام و ایستادگیِ تمام قوا به نفس است. تا نفس هست، این ها هم هستند. اما اگر برای یک آن، نفس نباشد، هیچ کدام از قوا نخواهد بود.
شرح دروس معرفت نفس
استاد صمدی آملی
#تفکر
@sserfan
تفکر و عادت :
در تفکر درست، «عادت» جایگاهی ندارد و اندیشیدن بر اساس عادت، در واقع اندیشه نیست و نتیجه ی معقول نخواهد داشت. عادت از طریق تکرار و یکنواختی پدید می آید؛ در حالیکه اندیشه و تفکر با تکرار، سنخیت و مناسبت ندارد و همواره در تحوّل و نو به نو شدن است.
اندیشه از عالَم حضور سرچشمه می گیرد و در عالَم حضور، کمبود و نایابی نیست و به همین دلیل، تکرار در آن جایگاهی پیدا نمی کند. عادت از طریق تکرار پدید می آید و برای انسانِ اندیشمند و سالک، خطرناک بوده و موجب توقّف می گردد.
{کتاب «من» و جز «من» ص 189-190}
استاد ابراهیمی دینانی
#تفکر
@sserfan
در تفکر درست، «عادت» جایگاهی ندارد و اندیشیدن بر اساس عادت، در واقع اندیشه نیست و نتیجه ی معقول نخواهد داشت. عادت از طریق تکرار و یکنواختی پدید می آید؛ در حالیکه اندیشه و تفکر با تکرار، سنخیت و مناسبت ندارد و همواره در تحوّل و نو به نو شدن است.
اندیشه از عالَم حضور سرچشمه می گیرد و در عالَم حضور، کمبود و نایابی نیست و به همین دلیل، تکرار در آن جایگاهی پیدا نمی کند. عادت از طریق تکرار پدید می آید و برای انسانِ اندیشمند و سالک، خطرناک بوده و موجب توقّف می گردد.
{کتاب «من» و جز «من» ص 189-190}
استاد ابراهیمی دینانی
#تفکر
@sserfan
تفکرّ و مراقبه :
مرحوم شهید(ره) که از علمای بزرگ و افتخار برای عالم تشیّع است، در یکی از کتابهای خود که هم فقهی و هم اخلاقی است، میفرماید: انسان در شبانهروز باید هفت یا هشت مرتبه به قانون مراقبه عمل کند. قانون مراقبه مراتبی دارد که مرحله مختصر و ابتدایی آن، تفکّر و اندیشیدن بر اعمال است. مثلاً صبح فکر کند که اگر امروز روز آخر عمر من و امشب شب اول قبر من باشد، آیا رستگار هستم یا خیر؟ سپس به دنبال تحصیل یا کارش برود. در بین روز، با خود بیندیشد که آیا خدای سبحان، از کار و عمل من راضی است یا نه؟ اگر راضی است خداوند متعال را شاکر باشد و اگر راضی نیست، همان موقع کار خود را تدارک و جبران کند و به همین صورت در طول روز، در هر فرصتی تفکّر داشته باشد و این مراقبه را تا هنگام خواب ادامه دهد. هنگام خوابیدن هم با خود بیندیشد که روز خود را چگونه گذرانده است؟ اگر خوب بوده و در مسیر رضای الهی گام برداشته، خداوند متعال را شاکر باشد. اگر خوب نبوده است، سریع جبران و تدارک نماید.
یادها وخاطره ها
#مراقبه
#تفکر
@sserfan
مرحوم شهید(ره) که از علمای بزرگ و افتخار برای عالم تشیّع است، در یکی از کتابهای خود که هم فقهی و هم اخلاقی است، میفرماید: انسان در شبانهروز باید هفت یا هشت مرتبه به قانون مراقبه عمل کند. قانون مراقبه مراتبی دارد که مرحله مختصر و ابتدایی آن، تفکّر و اندیشیدن بر اعمال است. مثلاً صبح فکر کند که اگر امروز روز آخر عمر من و امشب شب اول قبر من باشد، آیا رستگار هستم یا خیر؟ سپس به دنبال تحصیل یا کارش برود. در بین روز، با خود بیندیشد که آیا خدای سبحان، از کار و عمل من راضی است یا نه؟ اگر راضی است خداوند متعال را شاکر باشد و اگر راضی نیست، همان موقع کار خود را تدارک و جبران کند و به همین صورت در طول روز، در هر فرصتی تفکّر داشته باشد و این مراقبه را تا هنگام خواب ادامه دهد. هنگام خوابیدن هم با خود بیندیشد که روز خود را چگونه گذرانده است؟ اگر خوب بوده و در مسیر رضای الهی گام برداشته، خداوند متعال را شاکر باشد. اگر خوب نبوده است، سریع جبران و تدارک نماید.
یادها وخاطره ها
#مراقبه
#تفکر
@sserfan
بیداری شب :
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: هیچ یک از مردم نمی خوابد مگر اینکه فرشته ای بر او نگهبان است و هر شب دو بار او را از خواب بیدار می کند و می گوید: ای بنده خدا! برخیز برای یاد خدا (و مناجات و نماز شب) او ثنای فرشته ای که او را بیدار می کرد می شنید.
مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، ذیل این روایت می نویسد: این اخبار را انکار نکن، من خدا را شاهد می گیرم که از شب زنده داران و متهجّدین، کسی را می شناسم که صدای فرشته ای که او را در هنگام سحر بیدا می کند می شنود که به او به لفظ آقا خطاب می کند و او برای ذکر خدا و نماز شب بر می خیزد.**اسرار الصلوة: ص 289. (ملکی تبریزی)
( «تصور می شود این شخص که برای اقامه نماز شب با صدای فرشته بیدار می شود خود میرزا جواد آقاست که برای پرهیز از خودستایی این حقیقت را به این عبارت بیان کرده است. او جز خدا و خواست او هوایی در سر نداشت و به چیز دیگری نمی اندیشید».**مردان علم در میدان عمل: ج 3، ص 122 (به نقل از سیمای فرزانگان)
#نماز_شب
@sserfan
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: هیچ یک از مردم نمی خوابد مگر اینکه فرشته ای بر او نگهبان است و هر شب دو بار او را از خواب بیدار می کند و می گوید: ای بنده خدا! برخیز برای یاد خدا (و مناجات و نماز شب) او ثنای فرشته ای که او را بیدار می کرد می شنید.
مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، ذیل این روایت می نویسد: این اخبار را انکار نکن، من خدا را شاهد می گیرم که از شب زنده داران و متهجّدین، کسی را می شناسم که صدای فرشته ای که او را در هنگام سحر بیدا می کند می شنود که به او به لفظ آقا خطاب می کند و او برای ذکر خدا و نماز شب بر می خیزد.**اسرار الصلوة: ص 289. (ملکی تبریزی)
( «تصور می شود این شخص که برای اقامه نماز شب با صدای فرشته بیدار می شود خود میرزا جواد آقاست که برای پرهیز از خودستایی این حقیقت را به این عبارت بیان کرده است. او جز خدا و خواست او هوایی در سر نداشت و به چیز دیگری نمی اندیشید».**مردان علم در میدان عمل: ج 3، ص 122 (به نقل از سیمای فرزانگان)
#نماز_شب
@sserfan
راههای عملی کسب عشق و محبت الهی
عامل هجدهم :تفکر
(قسمت دهم )
مصادیق تفکر
سوم :فکر در خود
ادامه...
در جاى خود اين مسئله بررسى شده است كه علم ما به محسوسات، متخيلات، و مقعولات، آنچنان كه بسيارى گفته و گمان كرده اند، و آنچنان كه ما گمان مىكنيم نيست.
مسئله «علم» يا «درك» به انحاء مختلف آن، مسئله بسيار پيچيده و بسيار عميق و اسرارآميزى است هر چه انسان د رآن تعمق و تفکر كند و در دقايق آن غور نمايد، به حقايق و عجايب آن بيشتر پى خواهد برد، و تحير او زيادتر خواهد شد.
متأسفانه انسانها، الا افراد نادر، همان طور كه از بسيارى از حقايق وجود و مسائل هستى در غفلت هستند و در آنها تعمق و تفکر نكرده و نمىكنند، از اين مسئله، يعنى از مسئله «علم» يا «درك» نيز غافلند و در آن تعمق نداشته و ندارند. همتى به آن مصروف نكرده، و فكر و عقل خويش را در اين باب به كار نينداخته اند.
به عكس، فكرها، عقلها، و همت ها در جاها و چيزهايى مصروف و مستغرق گرديده است كه اگر با انصاف پيش بياييم، بايد بگوييم نه تنها سقوط فكر و عقل را در برداشته، بلكه، با شأن «انسان» سازگار نبوده است.
فكر و عقل انسان در اصل، اين نيست كه هست، و نمى بايست اين مى شد كه مى بينيم. اگر مى دانستيم فكر انسان و عقل او چگونه است، به كجاها مىتواند راه بيابد، چه عوالمى را مىتواند سير كند، و چه راهها مىتواند به روى انسان باز نمايد؟ سپس نظرى به روزگار سياه و سقوط آن و صاحب آن، يعنى انسان مىانداختيم، خوب مىفهميديم كه انسانها چه ظلمى به خود كردهاند، و چگونه؟!
و به همين جهت هم سخن گفتن درباب حقايق وجود و مسائل هستى با چنين وضعى، براى گوينده آن يا ناممكن، و يا بسيار مشكل خواده بود.
زر عقلت ريزه است اى متهم
عقل تو قسمت شده بر صد مهم
در هر صورت، در مسئله «علم» يا «درك» در انحاء مختلف آن، اكثر انسانها و همچنين خود ما ازحقيقت امر بى خبر بوده، و آنچه گمان مىشود حل معماست، و تفسير «علم» يا «درك» است، نه حل صحيح معما مىباشد، و نه تفسير درست آن. بسيارى از فلاسفه، محققين، و در مجموع، بسيارى از صاحبان نظر نيز در اين باب خيلى چيزها گفته و نوشته اند، و تحقيقات زيادى كرده، و در موارد زيادى مطالب سودمند و حقايقى را گفته، و برخى از مجهولات را كشف نموده اند،وليكن به حقيقت امر، و به اصل مسئله، آنچنان كه بايد، و آنچنان كه هست، نرسيده اند. ابهامات و اشكالات زيادى به جاى خود باقى مانده است كه براى اهل آن روشن مىباشد.
در ميان اين گفته ها و نظرها، و در خلال اين تحقيقات به عمل آمده، نظر بعضى از محققان از فلاسفه و عرفا تا حدودى پرده از روى حقيقت برداشته، و جان مسئله را نسبتاً ارائه نموده است. و بايد گفت اين نظر را مكاشفات نيز تأييد و تكميل كرده است.
صاحبان اين نظر بر اين هستند كه آنچه از معلومات جزئيه ادراك مىكنيم، يعنى محسوسات و متخيلات در اقسام مختلف آن، همه را در «خود» مىيابيم، و همه در «عالم مثال خود ما» كه «مثال اصغر» و «مثال متصل به ما» مىباشد موجود است.
اين، گمان ناصحيح و باطل است كه فكر مىكنيم خارج از «خود» را مىيابيم، و به خارج از «خود» مىرسيم.
اتصال ما از طريق حواس به خارج از «خود» در حقيقت، زمينه ساز اين است كه ما شبيه و نظير آنچه را كه در خارج هست در «عالم مثال خود» بيابيم.
اين اتصال، و اين ارتباط، موجب اين مىشود كه ما صورت مثالى آنچه را كه در خارج موجود است، در «عالم خود» يعنى در «مثال خود» ابداع و ايجاد بكنيم.
به تعبير ديگر، به هنگام اتصال با خارج از طريق حواس، زمينه خلاقيت براى «روح ما» آماده مىگردد تا بتواند شبيه و نظير حقايقى را كه از راه حواس با آنها در خارج از خود ارتباط پيدا كرده است، در «خود» كه همان عالم مثال خويش است خلق بكند، و در «خود» بيابد به صورت حضورى و شهود عينى.
ادامه دارد...
#تفکر
http://T.me/sserfan
عامل هجدهم :تفکر
(قسمت دهم )
مصادیق تفکر
سوم :فکر در خود
ادامه...
در جاى خود اين مسئله بررسى شده است كه علم ما به محسوسات، متخيلات، و مقعولات، آنچنان كه بسيارى گفته و گمان كرده اند، و آنچنان كه ما گمان مىكنيم نيست.
مسئله «علم» يا «درك» به انحاء مختلف آن، مسئله بسيار پيچيده و بسيار عميق و اسرارآميزى است هر چه انسان د رآن تعمق و تفکر كند و در دقايق آن غور نمايد، به حقايق و عجايب آن بيشتر پى خواهد برد، و تحير او زيادتر خواهد شد.
متأسفانه انسانها، الا افراد نادر، همان طور كه از بسيارى از حقايق وجود و مسائل هستى در غفلت هستند و در آنها تعمق و تفکر نكرده و نمىكنند، از اين مسئله، يعنى از مسئله «علم» يا «درك» نيز غافلند و در آن تعمق نداشته و ندارند. همتى به آن مصروف نكرده، و فكر و عقل خويش را در اين باب به كار نينداخته اند.
به عكس، فكرها، عقلها، و همت ها در جاها و چيزهايى مصروف و مستغرق گرديده است كه اگر با انصاف پيش بياييم، بايد بگوييم نه تنها سقوط فكر و عقل را در برداشته، بلكه، با شأن «انسان» سازگار نبوده است.
فكر و عقل انسان در اصل، اين نيست كه هست، و نمى بايست اين مى شد كه مى بينيم. اگر مى دانستيم فكر انسان و عقل او چگونه است، به كجاها مىتواند راه بيابد، چه عوالمى را مىتواند سير كند، و چه راهها مىتواند به روى انسان باز نمايد؟ سپس نظرى به روزگار سياه و سقوط آن و صاحب آن، يعنى انسان مىانداختيم، خوب مىفهميديم كه انسانها چه ظلمى به خود كردهاند، و چگونه؟!
و به همين جهت هم سخن گفتن درباب حقايق وجود و مسائل هستى با چنين وضعى، براى گوينده آن يا ناممكن، و يا بسيار مشكل خواده بود.
زر عقلت ريزه است اى متهم
عقل تو قسمت شده بر صد مهم
در هر صورت، در مسئله «علم» يا «درك» در انحاء مختلف آن، اكثر انسانها و همچنين خود ما ازحقيقت امر بى خبر بوده، و آنچه گمان مىشود حل معماست، و تفسير «علم» يا «درك» است، نه حل صحيح معما مىباشد، و نه تفسير درست آن. بسيارى از فلاسفه، محققين، و در مجموع، بسيارى از صاحبان نظر نيز در اين باب خيلى چيزها گفته و نوشته اند، و تحقيقات زيادى كرده، و در موارد زيادى مطالب سودمند و حقايقى را گفته، و برخى از مجهولات را كشف نموده اند،وليكن به حقيقت امر، و به اصل مسئله، آنچنان كه بايد، و آنچنان كه هست، نرسيده اند. ابهامات و اشكالات زيادى به جاى خود باقى مانده است كه براى اهل آن روشن مىباشد.
در ميان اين گفته ها و نظرها، و در خلال اين تحقيقات به عمل آمده، نظر بعضى از محققان از فلاسفه و عرفا تا حدودى پرده از روى حقيقت برداشته، و جان مسئله را نسبتاً ارائه نموده است. و بايد گفت اين نظر را مكاشفات نيز تأييد و تكميل كرده است.
صاحبان اين نظر بر اين هستند كه آنچه از معلومات جزئيه ادراك مىكنيم، يعنى محسوسات و متخيلات در اقسام مختلف آن، همه را در «خود» مىيابيم، و همه در «عالم مثال خود ما» كه «مثال اصغر» و «مثال متصل به ما» مىباشد موجود است.
اين، گمان ناصحيح و باطل است كه فكر مىكنيم خارج از «خود» را مىيابيم، و به خارج از «خود» مىرسيم.
اتصال ما از طريق حواس به خارج از «خود» در حقيقت، زمينه ساز اين است كه ما شبيه و نظير آنچه را كه در خارج هست در «عالم مثال خود» بيابيم.
اين اتصال، و اين ارتباط، موجب اين مىشود كه ما صورت مثالى آنچه را كه در خارج موجود است، در «عالم خود» يعنى در «مثال خود» ابداع و ايجاد بكنيم.
به تعبير ديگر، به هنگام اتصال با خارج از طريق حواس، زمينه خلاقيت براى «روح ما» آماده مىگردد تا بتواند شبيه و نظير حقايقى را كه از راه حواس با آنها در خارج از خود ارتباط پيدا كرده است، در «خود» كه همان عالم مثال خويش است خلق بكند، و در «خود» بيابد به صورت حضورى و شهود عينى.
ادامه دارد...
#تفکر
http://T.me/sserfan
Telegram
سیر و سلوک و عرفان
🔴📚 معرفی کتاب #رهروان_تنها" به قلم مدیر کانال:⏬️
https://www.tg-me.com/sserfanbook
کانال ایتا :
https://eitaa.com/sserfan
.
تبادل : @Sadraee123
مدیر :
@zohali51
https://www.tg-me.com/sserfanbook
کانال ایتا :
https://eitaa.com/sserfan
.
تبادل : @Sadraee123
مدیر :
@zohali51
تفکر آفاقی :
هیچگاه در طبیعت، گرفتار ارکان (آبوخاک و هوا و آتش) و طبایع (حرارت و رطوبت و برودت و یبوست) مشو و پا را فراتر بگذار و بر آفریدههای الهی نظر کن.
تفکر و تأمّل در خلقت آسمانها کن تا خداوند تو را در آیات خویش ستایش کند، چنانکه در سوره آلعمران آیه 188 اهل تفکر را صاحبان خرد نامبرده است.
یکبار دقت کن که عرش اعظم که هیچ ستارهای آنجا نیست، چگونه احاطه قیومی بر هر دوعالم از غیب و شهادت را گرفته است.
پیامبر (ص) فرمود: زمینِ بهشت، کرسی و سقف آن، عرش است. (طه:5)
پس عرش، محیط بر دوعالم غیب و شهادت است.
چرا سقف بهشت را عرش نامیدند؟ چون عرش که مظهر اسم رحمان است با قلب انسان که مظهر رحمان است نسبت و ارتباط دارد.
پیامبر (ص) فرمود: قلب مؤمن، عرش رحمان است.
عرش و قلب، هر دو همیشه درحرکت هستند و لحظهای آرامش ندارند؛ قلب انسان، مرکزیت عرش بسیط (نُه مُرکّب که اجزاء مختلفه دارد) است.
دل، مانند نقطه و عرش، محیط دایره به این نقطه است و در حدیث است که:
«دل بندگان بین دو انگشت از انگشتان خداست که زیرورو میکند آن دلها را، به هرگونه که خواسته باشد.»
قلب درویش محل انوار الهی است و عرش، در مدت یک شبانهروز دور او طواف میکند.
از عرش همه افلاک به حرکت درآیند. پس خوب بنگر که هرکدام بهطور دایرهای به دور یک مرکز میگردند.
منبع :
سویدای دل
استاد سید علی اکبر صداقت
#تفکر
@sserfan
هیچگاه در طبیعت، گرفتار ارکان (آبوخاک و هوا و آتش) و طبایع (حرارت و رطوبت و برودت و یبوست) مشو و پا را فراتر بگذار و بر آفریدههای الهی نظر کن.
تفکر و تأمّل در خلقت آسمانها کن تا خداوند تو را در آیات خویش ستایش کند، چنانکه در سوره آلعمران آیه 188 اهل تفکر را صاحبان خرد نامبرده است.
یکبار دقت کن که عرش اعظم که هیچ ستارهای آنجا نیست، چگونه احاطه قیومی بر هر دوعالم از غیب و شهادت را گرفته است.
پیامبر (ص) فرمود: زمینِ بهشت، کرسی و سقف آن، عرش است. (طه:5)
پس عرش، محیط بر دوعالم غیب و شهادت است.
چرا سقف بهشت را عرش نامیدند؟ چون عرش که مظهر اسم رحمان است با قلب انسان که مظهر رحمان است نسبت و ارتباط دارد.
پیامبر (ص) فرمود: قلب مؤمن، عرش رحمان است.
عرش و قلب، هر دو همیشه درحرکت هستند و لحظهای آرامش ندارند؛ قلب انسان، مرکزیت عرش بسیط (نُه مُرکّب که اجزاء مختلفه دارد) است.
دل، مانند نقطه و عرش، محیط دایره به این نقطه است و در حدیث است که:
«دل بندگان بین دو انگشت از انگشتان خداست که زیرورو میکند آن دلها را، به هرگونه که خواسته باشد.»
قلب درویش محل انوار الهی است و عرش، در مدت یک شبانهروز دور او طواف میکند.
از عرش همه افلاک به حرکت درآیند. پس خوب بنگر که هرکدام بهطور دایرهای به دور یک مرکز میگردند.
منبع :
سویدای دل
استاد سید علی اکبر صداقت
#تفکر
@sserfan
مراقبه ،شهامت داشتن برای ورود به دنیای نا شناخته ها :
شادماني فقط از آن كساني است كه شجاع، پر دل و جرات و دليرند، زيرا شادماني تنها زماني رخ مي دهد كه تو از شناخته فراتر روي و بسوي ناشناخته گام برداري. هرگاه خود را به شناخته محدود كني، زندگي ات روزمره و يكنواخت مي شود. فقط روي يك خط و يك مدار حركت مي كني و اندك اندك تمام حساسيتهاي تو، تمام گيرنده هاي تو كند مي شوند. بدينگونه مردم سخت و انعطاف پذير مي شوند. كور مي شوند. كر مي شوند. كند ذهن مي شوند، زيرا هيچ چيزي براي ديدن و شنيدن، هيچ چيزي براي چشيدن و هيچ چيزي براي احساس كردن ندارند. همه چيز را قبلا تجربه كرده اند. همه چيز تكراري است. چنين زندگي چگونه مي تواند قرين شادماني باشد؟ چنين زندگي اي طعمي يكنوخت دارد- طعم بدبختي. طعم ناراحتي، ناراحتي عميق. اما اگر تو شهامت اين را دشته باشي كه همواره از شناخته به ناشناخته، از آشنا به ناآشنا گام برداري... اين كار پرخطر است، زيرا آشنا امن و امان است.
اما چه كسي مي داند كه اگر تو قدم در ناشناخته، در جاي نامعلوم بگذاري چه بر سرت خواهد آمد؟ تو قايق كوچكت را بر مي داري و به دل درياي ناآشنا مي زني. كسي مي داند كه آيا دوباره به ساحل قديمي و آشنا قدم خواهي گذاشت يا خير؟ چه كسي مي تواند اين را تضمين كند؟ هيچ تضميني وجود ندارد. اما تا زمانيكه خود را براي زندگي در چنين وضعيت خطرناكي آماده نكني شادمان نخواهي شد. پس دل به دريا بزن- زيرا زندگي هيچ راهي را غير از اين نمي شناسد. بايد در خطر زيست. براي يك رهرو، شهامت بزرگترين پرهيزگاري است و آنگاه شادماني رخ مي نمايد. اگر خود را براي زندگي در خطر آماده كني، گلهاي فراوان شادماني شكوفا خواهند شد.
#مراقبه
@sserfan
شادماني فقط از آن كساني است كه شجاع، پر دل و جرات و دليرند، زيرا شادماني تنها زماني رخ مي دهد كه تو از شناخته فراتر روي و بسوي ناشناخته گام برداري. هرگاه خود را به شناخته محدود كني، زندگي ات روزمره و يكنواخت مي شود. فقط روي يك خط و يك مدار حركت مي كني و اندك اندك تمام حساسيتهاي تو، تمام گيرنده هاي تو كند مي شوند. بدينگونه مردم سخت و انعطاف پذير مي شوند. كور مي شوند. كر مي شوند. كند ذهن مي شوند، زيرا هيچ چيزي براي ديدن و شنيدن، هيچ چيزي براي چشيدن و هيچ چيزي براي احساس كردن ندارند. همه چيز را قبلا تجربه كرده اند. همه چيز تكراري است. چنين زندگي چگونه مي تواند قرين شادماني باشد؟ چنين زندگي اي طعمي يكنوخت دارد- طعم بدبختي. طعم ناراحتي، ناراحتي عميق. اما اگر تو شهامت اين را دشته باشي كه همواره از شناخته به ناشناخته، از آشنا به ناآشنا گام برداري... اين كار پرخطر است، زيرا آشنا امن و امان است.
اما چه كسي مي داند كه اگر تو قدم در ناشناخته، در جاي نامعلوم بگذاري چه بر سرت خواهد آمد؟ تو قايق كوچكت را بر مي داري و به دل درياي ناآشنا مي زني. كسي مي داند كه آيا دوباره به ساحل قديمي و آشنا قدم خواهي گذاشت يا خير؟ چه كسي مي تواند اين را تضمين كند؟ هيچ تضميني وجود ندارد. اما تا زمانيكه خود را براي زندگي در چنين وضعيت خطرناكي آماده نكني شادمان نخواهي شد. پس دل به دريا بزن- زيرا زندگي هيچ راهي را غير از اين نمي شناسد. بايد در خطر زيست. براي يك رهرو، شهامت بزرگترين پرهيزگاري است و آنگاه شادماني رخ مي نمايد. اگر خود را براي زندگي در خطر آماده كني، گلهاي فراوان شادماني شكوفا خواهند شد.
#مراقبه
@sserfan
مراقبه ، تفکر و فنا :
سالک در اثر مراقبه و تزکیه نفس و تصفیه باطن و عبادت و ریاضت و تفکر و تداوم ذکر، به مقامی می رسد که بوسیله چشم و گوش باطن حقایقی را مشاهده و استماع می کند که با چشم و گوش ظاهر قابل رویت و استماع نیست.
او در عین حال که در این جهان زندگی می کند و با همین مردم معاشرت دارد ،در باطن به افق عالی تری می نگرد .
سالک به مقامی می رسد که از همه اشیاء حتی نفس خویش غافل میشود و جز به وجود غنی و اسماء و صفات او توجهی ندارد .
ذات واجب را در همه جا ناظر و حاضر می بیند که فرمود :" هو اول و آخر و الظاهر و الباطن "، جهان را مظهر صفات الهی و هر جمال و کمال را از خدا می داند ،فقر ذاتی موجودات و غنای مطلق واجب الوجود را بالعیان می یابد و در مشاهده کمال و جمال علی الاطلاق محو و مستغرق می شود.
استاد ابراهیم امینی
خود سازی
#مراقبه
#تفکر
#فنا
@sserfan
سالک در اثر مراقبه و تزکیه نفس و تصفیه باطن و عبادت و ریاضت و تفکر و تداوم ذکر، به مقامی می رسد که بوسیله چشم و گوش باطن حقایقی را مشاهده و استماع می کند که با چشم و گوش ظاهر قابل رویت و استماع نیست.
او در عین حال که در این جهان زندگی می کند و با همین مردم معاشرت دارد ،در باطن به افق عالی تری می نگرد .
سالک به مقامی می رسد که از همه اشیاء حتی نفس خویش غافل میشود و جز به وجود غنی و اسماء و صفات او توجهی ندارد .
ذات واجب را در همه جا ناظر و حاضر می بیند که فرمود :" هو اول و آخر و الظاهر و الباطن "، جهان را مظهر صفات الهی و هر جمال و کمال را از خدا می داند ،فقر ذاتی موجودات و غنای مطلق واجب الوجود را بالعیان می یابد و در مشاهده کمال و جمال علی الاطلاق محو و مستغرق می شود.
استاد ابراهیم امینی
خود سازی
#مراقبه
#تفکر
#فنا
@sserfan
بیداری شب :
اویس قرنی قدّس سرّه چون شب درآمدی گفتی: هذه لیلة الرکوع، هذه لیلة السجود، یا برکوعی یا بسجودی شب بآخر اوردی، گفتند ای اویس چون طاقت میداری شبی بدین درازی بر یک حال؟ گفت کجاست شب دراز؟ کاشکی ازل و ابد یک شب بودی، تا ما سجودی بآخر اوردیمی نه سه بار در سجودی سبحان ربّی الاعلی سنّت است، ما هنوز یک بار نگفته باشیم که روز اید.
شبهای فراق تو کمانکش باشد
صبح از بر او چو تیر ارش باشد
و ان شب که مرا با تو بتا خوش باشد
گویی شب را قدم در اتش باشد
ای جوانمرد در میانه شب سحرگاهی باز نشین وضویی برآر، روی فرا قبله کن و دو رکعت براز و نیاز بگزار، تا هر چه اویس قرنی را در حوصله نوش امد زلّهای از ان بجان تو فرستند. و جهد ان کن که در خواب نروی مگر که خوابت بیوکند در میان ذکر. در خبر است که هر که در خواب رود در میان عبادت ربّ العزّة بمکان او وا فریشتگان مباهات کند، که این گدا را میبینید بتن در خدمت و بدل در حضرت؟
چه وقت خفتن است ای دوست برخیز
ترا زین پس که خواهد داشت معذور
بوقت صبح خوش خفتن نه شرط است
مرا بگذاشتن سرمست و مخمور
#نماز_شب
@sserfan
اویس قرنی قدّس سرّه چون شب درآمدی گفتی: هذه لیلة الرکوع، هذه لیلة السجود، یا برکوعی یا بسجودی شب بآخر اوردی، گفتند ای اویس چون طاقت میداری شبی بدین درازی بر یک حال؟ گفت کجاست شب دراز؟ کاشکی ازل و ابد یک شب بودی، تا ما سجودی بآخر اوردیمی نه سه بار در سجودی سبحان ربّی الاعلی سنّت است، ما هنوز یک بار نگفته باشیم که روز اید.
شبهای فراق تو کمانکش باشد
صبح از بر او چو تیر ارش باشد
و ان شب که مرا با تو بتا خوش باشد
گویی شب را قدم در اتش باشد
ای جوانمرد در میانه شب سحرگاهی باز نشین وضویی برآر، روی فرا قبله کن و دو رکعت براز و نیاز بگزار، تا هر چه اویس قرنی را در حوصله نوش امد زلّهای از ان بجان تو فرستند. و جهد ان کن که در خواب نروی مگر که خوابت بیوکند در میان ذکر. در خبر است که هر که در خواب رود در میان عبادت ربّ العزّة بمکان او وا فریشتگان مباهات کند، که این گدا را میبینید بتن در خدمت و بدل در حضرت؟
چه وقت خفتن است ای دوست برخیز
ترا زین پس که خواهد داشت معذور
بوقت صبح خوش خفتن نه شرط است
مرا بگذاشتن سرمست و مخمور
#نماز_شب
@sserfan
راههای عملی کسب عشق و محبت الهی
عامل هجدهم :تفکر
(قسمت یازدهم )
مصادیق تفکر
سوم :تفکر در خود
ادامه...
بنابراين، آنچه مى يابى، همه در «خود» مى يابى، چه محسوسات و متخيلات باشد كه در «مرتبه مثالى خود» مى يابى، و چه حقايق كليه باشد كه در «مرتبه عقلانى خود» مى يابى.
(فتدبر ان كنت من أهله.)
از طبيعت به مثال، و از مثال به تجرد ؛
اگر در مجموع آنچه به اختصار گفته شد تأمل خوب كرده باشى، خواهى فهميد كه اتصال ما از طريق حواس به خارج از وجود خود، و به عالم طبيعت، موجب اين مىشود كه به عالم مثال خويش متوجه شويم و اشباه حقايق خارجيه را در آنجا بيابيم. اين، انتقال از عالم طبيعت به مثال است.
سپس، مشاهده مظاهر متعدد يك حقيقت مجرد و افراد آن در مثال خويش، موجب اين مىشود كه به عالم عقلانى، يا عالم تجرد خويش متوجه گرديم و خود آن حقيقت مجرد و نورى را كه سعه وجودى و اطلاق دارد، در آنجا از دور بيابيم. و چون از دور مىيابيم، ضعيف و مبهم بيابيم، آنهم بسيار ضعيف و بسيار مبهم و اين هم انتقال از عالم مثال به عالم تجرد يا عالم عقل است.
به عالم مثال خويش بسيار نزديك هستيم، و طبعاً قرار گرفتن ما در آن نيز بسيار آسان و سهل الوصول مىباشد، و به مجرد ارتباط با خارج از طريق حواس، و يا به مجرد تخيل، براى ما زمينه قرار گرفتن در مثال خويش فراهم مىشود، و در آن قرار مىگيريم. و اصولا مىتوان گفت، هميشه در «مثال خويش» هستيم، وليكن توجه به آن نداريم. و در هر صورت، به لحاظ اينكه در مثال خويش قرار مىگيريم، و يا هميشه در آن هستيم، هر چه در مثال خويش مىيابيم، مانند محسوسات و متخيلات، همه را نزديك و روشن مىيابيم، بدون اينكه ابهامى در ميان باشد.
وليكن از عالم عقلانى، و به عبارتى از عالم تجرد خويش، به لحاظ اشتغال به طبيعت و توجه به مثال، بسيار دور هستيم، و طبعاً قرار گرفتن ما در آن مشكل و صعب الوصول است، و لذا هر وقت اين امر حاصل مىشود، به صورت بسيار ضعيف و ناقص است. آنجا كه مظاهر يا افراد متعدد يك حقيقت مجرد را مشاهده مىكنيم، از طرفى جهت وحدت و از طرفى جهت افتراق در آنها مىبينيم، و اين امر زمينه ساز اين مىگردد كه ما به عالم عقلانى خويش برگشته، و خود آن حقيقت متجلى در اين مظاهر را به صورت مطلق بيابيم، بازگشت ما به عالم عقلانى خويش، و قرار گرفتن ما در آن به صورت كاملا ضعيف، و به صورت ناقص انجام مىگيرد. نه آنچنان كه هست، نه از نزديك و روشن، آنچنان كه در مثال خويش صور مثالى را مىيابيم.
اگر «خود» را از اشتغال به «طبيعت» و از اشتغال به «مثال خويش» آزاد كنيم، در آن صورت كاملا در عالم عقلانى، يا عالم تجرد خويش، كه عالم نورى، بالاتر از حدود زمانى و مكانى، و برتر از جهات است قرار مىگيريم. و آن وقت، همان حقيقت متجلى در مظاهر و ساير حقايق كليه را آنچنان كه بايد مىيابيم، و از نزديك آنها را مشاهده مىكنيم، بنحوى كه با آنچه قبلا و از فاصله دور مىيافتيم، فاصله از زمين تا آسمان را داشته باشد، و بنحوى كه تا خود به آن مرحله نرسيدهايم، نمىتوانيم بدانيم چطور، و چگونه؟. زيرا اين مرحله، مرحله تجرد، و موطن شهود عينى است، و حقايق در آنجا، هر كدام در مرتبه خود،مجلاى وجه حق، و مرآت جمال و جلال، و مظهر اسماء و صفات اوست، و آن كجا و اين كه از دور مىيابيم كجا؟!. اين كه از دور مىيابيم، به اندازهاى در نظر ما ضعيف مىنمايد كه اسم آنرا «مفاهيم كلى» گذاشته ايم، و آن كه آنجاست، مرائى عينى وجه حق است. تو خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل.
ادامه دارد ...
#تفکر
#عالم_مثال
#عالم_خیال
#شهود
http://T.me/sserfan
عامل هجدهم :تفکر
(قسمت یازدهم )
مصادیق تفکر
سوم :تفکر در خود
ادامه...
بنابراين، آنچه مى يابى، همه در «خود» مى يابى، چه محسوسات و متخيلات باشد كه در «مرتبه مثالى خود» مى يابى، و چه حقايق كليه باشد كه در «مرتبه عقلانى خود» مى يابى.
(فتدبر ان كنت من أهله.)
از طبيعت به مثال، و از مثال به تجرد ؛
اگر در مجموع آنچه به اختصار گفته شد تأمل خوب كرده باشى، خواهى فهميد كه اتصال ما از طريق حواس به خارج از وجود خود، و به عالم طبيعت، موجب اين مىشود كه به عالم مثال خويش متوجه شويم و اشباه حقايق خارجيه را در آنجا بيابيم. اين، انتقال از عالم طبيعت به مثال است.
سپس، مشاهده مظاهر متعدد يك حقيقت مجرد و افراد آن در مثال خويش، موجب اين مىشود كه به عالم عقلانى، يا عالم تجرد خويش متوجه گرديم و خود آن حقيقت مجرد و نورى را كه سعه وجودى و اطلاق دارد، در آنجا از دور بيابيم. و چون از دور مىيابيم، ضعيف و مبهم بيابيم، آنهم بسيار ضعيف و بسيار مبهم و اين هم انتقال از عالم مثال به عالم تجرد يا عالم عقل است.
به عالم مثال خويش بسيار نزديك هستيم، و طبعاً قرار گرفتن ما در آن نيز بسيار آسان و سهل الوصول مىباشد، و به مجرد ارتباط با خارج از طريق حواس، و يا به مجرد تخيل، براى ما زمينه قرار گرفتن در مثال خويش فراهم مىشود، و در آن قرار مىگيريم. و اصولا مىتوان گفت، هميشه در «مثال خويش» هستيم، وليكن توجه به آن نداريم. و در هر صورت، به لحاظ اينكه در مثال خويش قرار مىگيريم، و يا هميشه در آن هستيم، هر چه در مثال خويش مىيابيم، مانند محسوسات و متخيلات، همه را نزديك و روشن مىيابيم، بدون اينكه ابهامى در ميان باشد.
وليكن از عالم عقلانى، و به عبارتى از عالم تجرد خويش، به لحاظ اشتغال به طبيعت و توجه به مثال، بسيار دور هستيم، و طبعاً قرار گرفتن ما در آن مشكل و صعب الوصول است، و لذا هر وقت اين امر حاصل مىشود، به صورت بسيار ضعيف و ناقص است. آنجا كه مظاهر يا افراد متعدد يك حقيقت مجرد را مشاهده مىكنيم، از طرفى جهت وحدت و از طرفى جهت افتراق در آنها مىبينيم، و اين امر زمينه ساز اين مىگردد كه ما به عالم عقلانى خويش برگشته، و خود آن حقيقت متجلى در اين مظاهر را به صورت مطلق بيابيم، بازگشت ما به عالم عقلانى خويش، و قرار گرفتن ما در آن به صورت كاملا ضعيف، و به صورت ناقص انجام مىگيرد. نه آنچنان كه هست، نه از نزديك و روشن، آنچنان كه در مثال خويش صور مثالى را مىيابيم.
اگر «خود» را از اشتغال به «طبيعت» و از اشتغال به «مثال خويش» آزاد كنيم، در آن صورت كاملا در عالم عقلانى، يا عالم تجرد خويش، كه عالم نورى، بالاتر از حدود زمانى و مكانى، و برتر از جهات است قرار مىگيريم. و آن وقت، همان حقيقت متجلى در مظاهر و ساير حقايق كليه را آنچنان كه بايد مىيابيم، و از نزديك آنها را مشاهده مىكنيم، بنحوى كه با آنچه قبلا و از فاصله دور مىيافتيم، فاصله از زمين تا آسمان را داشته باشد، و بنحوى كه تا خود به آن مرحله نرسيدهايم، نمىتوانيم بدانيم چطور، و چگونه؟. زيرا اين مرحله، مرحله تجرد، و موطن شهود عينى است، و حقايق در آنجا، هر كدام در مرتبه خود،مجلاى وجه حق، و مرآت جمال و جلال، و مظهر اسماء و صفات اوست، و آن كجا و اين كه از دور مىيابيم كجا؟!. اين كه از دور مىيابيم، به اندازهاى در نظر ما ضعيف مىنمايد كه اسم آنرا «مفاهيم كلى» گذاشته ايم، و آن كه آنجاست، مرائى عينى وجه حق است. تو خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل.
ادامه دارد ...
#تفکر
#عالم_مثال
#عالم_خیال
#شهود
http://T.me/sserfan
Telegram
سیر و سلوک و عرفان
🔴📚 معرفی کتاب #رهروان_تنها" به قلم مدیر کانال:⏬️
https://www.tg-me.com/sserfanbook
کانال ایتا :
https://eitaa.com/sserfan
.
تبادل : @Sadraee123
مدیر :
@zohali51
https://www.tg-me.com/sserfanbook
کانال ایتا :
https://eitaa.com/sserfan
.
تبادل : @Sadraee123
مدیر :
@zohali51
تفکر و عرفان :
برخی از اشخاص ساده اندیش گمان می کنند که دینداری و باور داشتن به حقایق الهی با تفکر و خرد و عقل گرایی سازگاری ندارد. اینگونه اشخاص درباره عرفان نیز به همین سبک و اسلوب می اندیشند و بر این باورند که: عرفان یک جریان خارجی و بیگانه است که بواسطه ی سوءنیت برخی اشخاص، به تدریج وارد جهان اسلام شده است! آنچه موجب شگفتی بیشتر می شود، اینست که برخی از طرفداران عرفان همواره از استدلال و عقل منطقی گریزان بوده اند، اما کسانیکه با آموزه های قرآن و احادیث اسلامی آشنایی دارند، به روشنی می دانند که در قرآن کریم تا چه اندازه درباره ی تفکر واندیشیدن سفارش شده و تأکید به عمل آمده است. یک مراجعه هرچند مختصر به کتاب «اصول کافی»، کفایت می کند تا انسان دریابد احادیث و روایات درباره اهمیت و جایگاه عقل و تفکر چه اندازه بسیار و فراوان است و برتری عقل بر سایر امور چگونه مورد تأکید قرار گرفته است.
اکنون اگربپذیریم که تعقل و تفکر در قرآن کریم و احادیث اسلام از چه جایگاه رفیع و بزرگی برخوردار است، به این مسأله نیز اعتراف خواهیم کرد که عرفان نیز ریشه ی اسلامی دارد و در متون مقدس دینی مطرح شده است زیرا عرفان، جز معرفت خداوند تبارک و تعالی و تجلیات بی پایان و شئون همیشگی او چیز دیگری نیست.
بنابراین، عرفان نیز اگر با احکام صریح و آشکار عقل و موازین خرد سازگاری نداشته باشد، دارای اعتبار نیست و نمی توان به آن اعتماد داشت. خداوند تبارک و تعالی، نخواسته است که امور عالَم از انسان پنهان بماند. به همین جهت گوهر تابناک عقل و خرد را به او بخشیده است تا بتواند در پرتو این گوهر تابناک به حقایق جهان دست یابد.
{کتاب رازِ راز، مقدمه}
#تفکر
@sserfan
برخی از اشخاص ساده اندیش گمان می کنند که دینداری و باور داشتن به حقایق الهی با تفکر و خرد و عقل گرایی سازگاری ندارد. اینگونه اشخاص درباره عرفان نیز به همین سبک و اسلوب می اندیشند و بر این باورند که: عرفان یک جریان خارجی و بیگانه است که بواسطه ی سوءنیت برخی اشخاص، به تدریج وارد جهان اسلام شده است! آنچه موجب شگفتی بیشتر می شود، اینست که برخی از طرفداران عرفان همواره از استدلال و عقل منطقی گریزان بوده اند، اما کسانیکه با آموزه های قرآن و احادیث اسلامی آشنایی دارند، به روشنی می دانند که در قرآن کریم تا چه اندازه درباره ی تفکر واندیشیدن سفارش شده و تأکید به عمل آمده است. یک مراجعه هرچند مختصر به کتاب «اصول کافی»، کفایت می کند تا انسان دریابد احادیث و روایات درباره اهمیت و جایگاه عقل و تفکر چه اندازه بسیار و فراوان است و برتری عقل بر سایر امور چگونه مورد تأکید قرار گرفته است.
اکنون اگربپذیریم که تعقل و تفکر در قرآن کریم و احادیث اسلام از چه جایگاه رفیع و بزرگی برخوردار است، به این مسأله نیز اعتراف خواهیم کرد که عرفان نیز ریشه ی اسلامی دارد و در متون مقدس دینی مطرح شده است زیرا عرفان، جز معرفت خداوند تبارک و تعالی و تجلیات بی پایان و شئون همیشگی او چیز دیگری نیست.
بنابراین، عرفان نیز اگر با احکام صریح و آشکار عقل و موازین خرد سازگاری نداشته باشد، دارای اعتبار نیست و نمی توان به آن اعتماد داشت. خداوند تبارک و تعالی، نخواسته است که امور عالَم از انسان پنهان بماند. به همین جهت گوهر تابناک عقل و خرد را به او بخشیده است تا بتواند در پرتو این گوهر تابناک به حقایق جهان دست یابد.
{کتاب رازِ راز، مقدمه}
#تفکر
@sserfan