وقت‌دزدی

خیلی وقت‌ها یادداشت‌نویسی بهانه‌یی‌ست برای استفاده از نقل‌قول‌های محبوبم. شاید اصلن به عشق نقل‌قول‌هاست که ذوق نوشتنم گُل می‌کند. باری، دنبال نقل‌قولی بودم تا جرقه‌ی نوشتن یادداشتی برای دوستانی باشد که از کمبود زمان برای مطالعه نالانند که این حرف ارنست یونگر، شاعر و فیلسوف آلمانی، به چشمم خورد:

«❜من وقت مطالعه ندارم.❛ در این‌صورت، صحبت از فرد پُرمشغله‌یی است که هرگز نامش را نمی‌توان "خواننده" گذاشت. چون‌که‌ یکی از صفات مشخصه‌ی خواننده‌ی حقیقی این است که همیشه وقت مطالعه داشته باشد ولو اینکه این وقت را بدزدد. همچنان‌که عاشق، همیشه برای معشوق خود وقت دارد ولو اینکه بقیه‌ی کارها را به‌دست اهمال بسپارد.*»

بله، وقت‌دزدی چاره‌ی کار ماست. اما وقت را چگونه باید دزدید؟ مثلن همین حالا که خواندن این‌ یادداشت را تمام می‌کنید، بدک نیست کتابی را بردارید و یکی دو صفحه از آن بخوانید.
وقت‌دزدی برای مطالعه یعنی پایمال‌نکردن خرده‌وقت‌هایی که لابه‌لای کارهای روزمره صرف بیهوده‌گردی در شبکه‌های اجتماعی و... می‌شود.

شاهین کلانتری


*کتاب هفته ۴۸، مهر ۱۳۴۱

#تردیدار #یادداشت_روز
ShahinKalantari.com
@Tardidar @ShahinKalantari

📥 دانلود رایگان کتاب شاهراه تأثیرگذاری از شاهین کلانتری

توضیح نویسنده درباره‌ی نسخه‌ی الکترونیکی:

«استقبال از کتاب دلگرم‌کننده بود و در مدت کوتاهی به چاپ دوم رسید؛ اما به چند دلیل از انتشار چاپ سوم آن به شکل کاغذی صرف‌نظر کردم؛ دلیل اصلی این است: کاغذ گران شده و قیمت کتاب بالا رفته، شاید تهیه‌ی کتاب برای بسیاری از علاقه‌مندان دشوار باشد، به‌ همین دلیل دوست دارم نسخه‌ی الکترونیکی آن به رایگان در دسترس همه باشد؛ این با موضوع و هدف کتاب بسیار سازگار است. به امید آنکه این «شاهراه تأثیرگذاری» انگیزه‌ی لازم را برای ارائه ایده‌ها و افکارتان در فضای اینترنت فراهم کند.»

@shahinkalantari
Shahinkalantari.com
Shahinkalantari.ir

📥دانلود رایگان

این کتابچه را سال‌ها پیش هوا کرده‌ بودیم.
مجموعه‌ای‌ست از جملات قصاری درباره‌ی نوشتن و نویسندگی.


ShahinKalantari.com
@shahinkalantari

ضد بدیهیات

یادگیری چه زمانی هیجان‌انگیز می‌شود؟ اینکه چیزی در تآیید دانسته‌هایت بخوانی؟ مثلن بخوانی محققان فلان دانشگان کشف کرده‌اند که شادی واقعی بیش از هر چیز وابسته به روابط بین‌فردی است و بعد بگویی ❜به‌به، چیزی که همیشه حس می‌کردم، با تحقیق و آزمایش هم ثابت شد❛؛ یا نه، چیزی بخوانی کاملن برخلاف باور فعلی‌ات. انتخاب من دومی است. دومی، حتا اگر بسیار آزارهنده و چالش‌برانگیز هم باشد، مفیدتر است، چرا که گوشه‌ی ناشناخته‌یی از دنیا را بر ما می‌نمایاند.

باری، امروز حرفی از زنده‌نام کورش صفوی خواندم که موضوع آن «زبان و سیاست» است و تأثیر مناسبات سیاسی تاریخ بر زبان. شاید همین سخن کوتاه بتواند ذهن ما را نسبت به شیوه‌های رایج نگارش دستور زبان وادار به بازاندیشی کند:

«ما هیچوقت مستعمره‌ی جایی نبودیم، ولی دستور سنتی‌مان همانی است که به تقلید از همین دستورهای اروپایی نوشته شده است. حالا جالب‌ترین بخش ماجرا را برایتان تعریف می‌کنم. ببینید؛ در زبان فارسی اسم و صفت و قید، سه جزء کاملاً تمایز از هم نیستند؛ مثلاً من می‌توانم «خوب» را در سه جمله‌ی «از این خوب‌ها سه کیلو به من بده»، «پسرش بچه‌ی خوبی است»، و «همسایه‌اش خوب حرف می‌زند» در جایگاه اسم، صفت،‌ و قید به کار ببرم. حالا تکلیف چیست؟ برایمان بدیهی شده که اسم، صفت، و قید از هم متمایزند. بنابراین مجبوریم چاره‌ای بتراشیم. مثلاً از اصطلاحاتی مثل «صفت جانشین اسم»، «قید مشترک» و غیره بهره بگیریم...
…فرض کنید، دنیا به شکلی تحول می‌یافت که ما به جای دستورنامه‌ی دیونوسیوس تراکس، الگوی دستورنویسی‌مان، مثلاً سنت چینیان بود. آن‌وقت، دیگر در دستورهایمان با بدیهیاتی نظیر اسم و صفت و غیره سروکار نداشتیم. منظورم را متوجه می‌شوید؟ اینها مواردی‌اند که به تدریج برایمان به بدیهیات مبدل شده‌اند،‌ آن هم به دلیل شرایط تاریخی‌ای که پدید آمده است.*»

یادگیری حقیقی، بدیهیات ما را به چالش می‌کشد.

شاهین کلانتری


*از کتاب «نوشته‌های پراکنده | دفتر هفتم: دوازده گفتگو»،‌نشر علمی

#تردیدار #یادداشت_روز
ShahinKalantari.com
@Tardidar @ShahinKalantari

گزینه‌ی پیش‌فرض نویسنده

گاهی نامه‌های کوچکی برای کوشان* می‌نویسم و می‌اندازم توی جعبه‌یی چوبی. این یکی از آن نامه‌هاست:

کوشان عزیز

نوشتن را هم به یکی از بهانه‌ی سرزنش خودت تبدیل نکن.
تو می‌توانی به خاطر اهمال در هر کاری خودت را سرزنش کنی اما نوشتن را هم‌سنگ کارهای دیگر ندان.
بگذار نوشتن جایی باشد برای تسکین دردها، نه اینکه خودش هم بشود یکی از دردها.

نوشتن را گزینه‌ی پیش‌فرض خودت کن.
پس و پس از هر کاری چند سطر بنویس، در لحظه‌های پریشانی بنویس. در اوقات انتظار بنویس. پس از بیداری، پیش از خواب بنویس.
هر چیزی که همین دم در سرت می‌گذرد بنویس.

تبدیل نوشتن به گزینه‌ی پیش‌فرض ذهن، نوشتن را از حاشیه به متن زندگی تو میاورد.
دور نیست روزی که می‌‌بینی نه‌تنها برای نوشتن تنبلی نمی‌کنی بلکه با نوشتن بر اهمال در انجام سایر کارها هم غلبه می‌کنی.

 شاهین کلانتری


*کوشان نامی‌ست که برای ذهنم برگزیده‌ام، ماجرای‌ نام‌گذاری ذهن بماند برای بعد.

#تردیدار #یادداشت_روز
ShahinKalantari.com
@Tardidar @ShahinKalantari