سبیکة الذهب.pdf
80.8 MB
سبیکة الذهب فی نظم کفا‌یه الاصول
محمد صالح حائری مازندرانی
چاپ سنگی
طهران ، 1344قمری
@sepahsalaar
محمد صالح حائری مازندرانی
چاپ سنگی
طهران ، 1344قمری
@sepahsalaar
ملاحظاتی درباره کتاب «الجُنة الواقیة و الجَنة الباقیة» مشهور به مختصر مصباح کفعمی
این اثر مختصری از کتاب مصباح کفعمی است ، و حتی نام آن نیز اختصار یافته آن (جنة الامان الواقیة و جنة الایمان الباقیة) می باشد ولی کتاب از دو جهت ابهام دارد 1. اینکه مؤلف خود کفعمی باشد یا دیگری مانند میرداماد 2. اینکه این اثر مختصر مصباح می باشد یا اصلا تألیفی مستقل بوده و چه بسا قبل از مصباح تألیف شده باشد که با این دو ابهام چندین احتمال قابل تصور می باشد : 1. اثر کفعمی است و مختصر مصباح 2. اثر کفعمی است ولی مستقل از مصباح و چه بسا قبل از مصباح تألیف شده است (در این وجه با توجه به اینکه مؤلف پس از تألیف مصباح نیز آن را رها نساخته و مطالب زیادی را با عنوان حاشیه به مصباح افزوده است این احتمال می رود که مؤلف ابتدا این کتاب را تألیف کرده است و سپس با ویرایش های بیشتر مطالبی را افزوده و حتی مطالبی را حذف کرده است و حتی نام آن را هم کمی تغییر داده است همچنین در پایان هم که مصادر کتاب را ذکر کرده است نام کتاب دیگرش «البلد الامین» را آورده است ولی نام «مصباح» خودش را ذکر نکرده است ) 3. اثر دیگری از جمله میرداماد باشد و مختصر مصباح (دیگر احتمال اینکه اثر دیگری باشد و اثری مستقل از مصباح ، منتفی می باشد ) . در ذیل شواهدی ارائه می گردد که هر کدام از این احتمالات سه گانه را تقویت می نماید . صاحب ذريعه گويد: صاحبان (رياض العلماء) و (بحار الانوار) این مختصر را از برخي متاخران شمرده اند، و برخي ديگر آنرا به مير داماد نسبت داده اند، اما علت انتساب اين مختصر را به ميرداماد صاحب ذريعه چنين بيان نموده كه مير آن را به خط خود نوشته و بدون آنكه نامي از نگارنده آن برد، آنرا امضاء نموده و کاتبین بعدی ضمن استنساخ نسخه میرداماد که ترجمه را نیز به همراه داشته است آن را نگاشته وي شمرده اند . به هر صورت اگر این اثر تألیف کفعمی باشد باید آن را بعد از مصباح کبیر یعنی 895 تألیف کرده باشد که جزء آخرین تألیفات او نیز بوده است . البته تردید دیگری نیز از جانب میرزا عبد الله افندی در صحت انتساب این اثر به کفعمی وارد شده است مبنی بر اینکه : برخی عبارات موجود در این اثر نشان از این دارد که از غیر کفعمی می باشد مثل مواردی که نقل از کفعمی دارد به گونه ای که از غیر خودش نقل مطلب می کند همچنین مطالبی در این کتاب وجود دارد از جمله استغاثه به ابراهیم بن ادهم (در فصل 21) که در مصباح کبیر نیست و با عقائد صوفیه بیشتر مطابقت دارد و شاید مهمترین مطلبی که در کتاب برای اثبات این نظر وجود دارد نقل مطلبی است در فصل 20 کتاب که گوید : «قال المصنف رحمه الله وجدت بخط الشهید ... » و این مورد و موارد دیگری شبیه این دلیل می شود به اینکه این اختصار بعد از وفات مؤلف تنظیم شده است موردی دیگر از این قبیل مطلبی است که در فصل ششم این کتاب که مطابق فصل یازدهم مصباح است آورده است که مؤلف در هامش فصل 11 حدیثی را درباره تسبیح حضرت زهراء نقل میکند و چون مختصر کننده مناسب نقل کردن دیده ، این حدیث را با این عبارت نقل قول از مؤلف می آورد : «قال المصنف : قلت اما تسبیح الزهراء ...» و واضح است که این نحوه نقل قول دلالت بر تغایر مختصر کننده و مصنف اصل دارد و این شیوه نقل قول از مصنف اصل به کرات در کتاب تکرار گردیده است. (البته مواردی از این قبیل در حواشی مصباح نیز می باشد که با وجود اینکه حاشیه خود مؤلف بوده است به نحو غایب نقل کرده است ) همچنین نکته دیگری که مؤید این نظر می باشد اینکه قدیمی ترین نسخه خطی موجود از این اثر تاریخ 1016 را دارد . و نیز در برخی از نسخ مثل نسخه 3022 کتابخانه ملی مؤلف اثر میرداماد معرفی شده است همچنین نسخه 869 کتابخانه مهدوی از روی نسخه ای به خط میرداماد که تاریخ 1014 داشته است استنساخ شده است ، با توجه به این موارد قول کسانی که این اثر را به میرداماد نسبت داده اند تقویت می شود. ولی مطلبی که مولف در پایان فصل 39 کتاب از خط شیخ زاهد نقل می کند مطلبی است که در در حواشی سایر تألیفات کفعمی (المقصد الاسنی فی شرح الاسماء الحسنی) آمده است احتمال اینکه میرداماد یا دیگری مختصر کننده باشد را تضعیف می نماید ، زیرا که اولا نقل کننده مطلب کفعمی بوده است و ضمیر نقل به صورت متکلم به کار برده شده است و ثانیا مطلب اصلا نه در متن مصباح آمده است و نه در حواشی آن و لذا مختصر کننده نمی توانسته آن را در مصباح دیده باشد و از قول کفعمی نقل نماید .
@sepahsalaar
این اثر مختصری از کتاب مصباح کفعمی است ، و حتی نام آن نیز اختصار یافته آن (جنة الامان الواقیة و جنة الایمان الباقیة) می باشد ولی کتاب از دو جهت ابهام دارد 1. اینکه مؤلف خود کفعمی باشد یا دیگری مانند میرداماد 2. اینکه این اثر مختصر مصباح می باشد یا اصلا تألیفی مستقل بوده و چه بسا قبل از مصباح تألیف شده باشد که با این دو ابهام چندین احتمال قابل تصور می باشد : 1. اثر کفعمی است و مختصر مصباح 2. اثر کفعمی است ولی مستقل از مصباح و چه بسا قبل از مصباح تألیف شده است (در این وجه با توجه به اینکه مؤلف پس از تألیف مصباح نیز آن را رها نساخته و مطالب زیادی را با عنوان حاشیه به مصباح افزوده است این احتمال می رود که مؤلف ابتدا این کتاب را تألیف کرده است و سپس با ویرایش های بیشتر مطالبی را افزوده و حتی مطالبی را حذف کرده است و حتی نام آن را هم کمی تغییر داده است همچنین در پایان هم که مصادر کتاب را ذکر کرده است نام کتاب دیگرش «البلد الامین» را آورده است ولی نام «مصباح» خودش را ذکر نکرده است ) 3. اثر دیگری از جمله میرداماد باشد و مختصر مصباح (دیگر احتمال اینکه اثر دیگری باشد و اثری مستقل از مصباح ، منتفی می باشد ) . در ذیل شواهدی ارائه می گردد که هر کدام از این احتمالات سه گانه را تقویت می نماید . صاحب ذريعه گويد: صاحبان (رياض العلماء) و (بحار الانوار) این مختصر را از برخي متاخران شمرده اند، و برخي ديگر آنرا به مير داماد نسبت داده اند، اما علت انتساب اين مختصر را به ميرداماد صاحب ذريعه چنين بيان نموده كه مير آن را به خط خود نوشته و بدون آنكه نامي از نگارنده آن برد، آنرا امضاء نموده و کاتبین بعدی ضمن استنساخ نسخه میرداماد که ترجمه را نیز به همراه داشته است آن را نگاشته وي شمرده اند . به هر صورت اگر این اثر تألیف کفعمی باشد باید آن را بعد از مصباح کبیر یعنی 895 تألیف کرده باشد که جزء آخرین تألیفات او نیز بوده است . البته تردید دیگری نیز از جانب میرزا عبد الله افندی در صحت انتساب این اثر به کفعمی وارد شده است مبنی بر اینکه : برخی عبارات موجود در این اثر نشان از این دارد که از غیر کفعمی می باشد مثل مواردی که نقل از کفعمی دارد به گونه ای که از غیر خودش نقل مطلب می کند همچنین مطالبی در این کتاب وجود دارد از جمله استغاثه به ابراهیم بن ادهم (در فصل 21) که در مصباح کبیر نیست و با عقائد صوفیه بیشتر مطابقت دارد و شاید مهمترین مطلبی که در کتاب برای اثبات این نظر وجود دارد نقل مطلبی است در فصل 20 کتاب که گوید : «قال المصنف رحمه الله وجدت بخط الشهید ... » و این مورد و موارد دیگری شبیه این دلیل می شود به اینکه این اختصار بعد از وفات مؤلف تنظیم شده است موردی دیگر از این قبیل مطلبی است که در فصل ششم این کتاب که مطابق فصل یازدهم مصباح است آورده است که مؤلف در هامش فصل 11 حدیثی را درباره تسبیح حضرت زهراء نقل میکند و چون مختصر کننده مناسب نقل کردن دیده ، این حدیث را با این عبارت نقل قول از مؤلف می آورد : «قال المصنف : قلت اما تسبیح الزهراء ...» و واضح است که این نحوه نقل قول دلالت بر تغایر مختصر کننده و مصنف اصل دارد و این شیوه نقل قول از مصنف اصل به کرات در کتاب تکرار گردیده است. (البته مواردی از این قبیل در حواشی مصباح نیز می باشد که با وجود اینکه حاشیه خود مؤلف بوده است به نحو غایب نقل کرده است ) همچنین نکته دیگری که مؤید این نظر می باشد اینکه قدیمی ترین نسخه خطی موجود از این اثر تاریخ 1016 را دارد . و نیز در برخی از نسخ مثل نسخه 3022 کتابخانه ملی مؤلف اثر میرداماد معرفی شده است همچنین نسخه 869 کتابخانه مهدوی از روی نسخه ای به خط میرداماد که تاریخ 1014 داشته است استنساخ شده است ، با توجه به این موارد قول کسانی که این اثر را به میرداماد نسبت داده اند تقویت می شود. ولی مطلبی که مولف در پایان فصل 39 کتاب از خط شیخ زاهد نقل می کند مطلبی است که در در حواشی سایر تألیفات کفعمی (المقصد الاسنی فی شرح الاسماء الحسنی) آمده است احتمال اینکه میرداماد یا دیگری مختصر کننده باشد را تضعیف می نماید ، زیرا که اولا نقل کننده مطلب کفعمی بوده است و ضمیر نقل به صورت متکلم به کار برده شده است و ثانیا مطلب اصلا نه در متن مصباح آمده است و نه در حواشی آن و لذا مختصر کننده نمی توانسته آن را در مصباح دیده باشد و از قول کفعمی نقل نماید .
@sepahsalaar
رباعی در وصف «قم» از سید قوام الدین قزوینی(م1150)
يا وارد هذا البلد الطيب قم
فيه بوظائف العبودية قم
قم من أدب بحضرة المعصومة
بالجفن فناء ذلك المشهد قم.
@sepahsalaar
يا وارد هذا البلد الطيب قم
فيه بوظائف العبودية قم
قم من أدب بحضرة المعصومة
بالجفن فناء ذلك المشهد قم.
@sepahsalaar
CARULLAH1498.pdf
249.2 MB
القانون المسعودی
تألیف: ابو ریحان بیرونی
تاریخ کتابت: 531قمری
محل نگهداری: کتابخانه جار الله زمخشری ترکیه
شماره نسخه : 1498
@sepahsalaar
تألیف: ابو ریحان بیرونی
تاریخ کتابت: 531قمری
محل نگهداری: کتابخانه جار الله زمخشری ترکیه
شماره نسخه : 1498
@sepahsalaar
0043.JPG
1.3 MB
ترجمه دعای کمیل علامه مجلسی
خوشنویس: میرزا احمد نیریزی
سال کتابت : 1139
شماره نسخه : 995
@sepahsalaar
خوشنویس: میرزا احمد نیریزی
سال کتابت : 1139
شماره نسخه : 995
@sepahsalaar
نزهة المجالس امیر حسین هروی.pdf
125.8 MB
نزهه المجالس
تالیف : جمال خلیل شروانی
محل نگهداری : جار الله زمخشری ترکیه
سال کتابت: 731
کاتب: إسماعيل بن اسفنديار
أبهري
الذریعه ، ج24 ، ص124 ؛ کشف الظنون ، ج2 ، ص1946
@sepahsalaar
تالیف : جمال خلیل شروانی
محل نگهداری : جار الله زمخشری ترکیه
سال کتابت: 731
کاتب: إسماعيل بن اسفنديار
أبهري
الذریعه ، ج24 ، ص124 ؛ کشف الظنون ، ج2 ، ص1946
@sepahsalaar
Forwarded from چهار خطی
⬆️ تصویری با کیفیت از نزهة المجالس جمال خلیل شروانی
نزهة المجالس، معروف‌ترین رباعی نامۀ فارسی است. این دفتر ارجمند، در اواسط سدۀ هفتم هجری در شمال غربی ایران فراهم آمده است. دستنویسی از این اثر که حدود 80 سال بعد از تألیف کتابت شده (731 ق)، در کتابخانۀ جارالله ترکیه نگهداری می‌شود. این دستنویس در دنبالۀ دیوان عراقی همدانی آمده و کاتب آن اسماعیل بن اسفندیار ابهری است.
نزهة المجالس در سال 1366 به اهتمام مرحوم دکتر محمد امین ریاحی تصحیح و منتشر شده است. تصویر رنگی و با کیفیت این دستنویس در صفحۀ تلگرام مدرسۀ سپهسالار تهران به اشتراک گذاشته شده و به اشتباه از امیر حسین هروی دانسته شده است. امیر حسینی، رساله‌ای عرفانی به نام نزهة الارواح (تألیف در 711 ق) دارد که باعث اشتباه گردانندۀ صفحۀ کتابخانۀ سپهسالار شده است. اما اصل قضیه که همان دستنویس نزهة المجالس باشد و برای دوستداران شعر کهن فارسی و علی الخصوص حوزۀ رباعی اهمیت بسیار دارد، به قوّت خود باقی است.
●●
"چهار خطی"
https://www.tg-me.com/Xatt4
نزهة المجالس، معروف‌ترین رباعی نامۀ فارسی است. این دفتر ارجمند، در اواسط سدۀ هفتم هجری در شمال غربی ایران فراهم آمده است. دستنویسی از این اثر که حدود 80 سال بعد از تألیف کتابت شده (731 ق)، در کتابخانۀ جارالله ترکیه نگهداری می‌شود. این دستنویس در دنبالۀ دیوان عراقی همدانی آمده و کاتب آن اسماعیل بن اسفندیار ابهری است.
نزهة المجالس در سال 1366 به اهتمام مرحوم دکتر محمد امین ریاحی تصحیح و منتشر شده است. تصویر رنگی و با کیفیت این دستنویس در صفحۀ تلگرام مدرسۀ سپهسالار تهران به اشتراک گذاشته شده و به اشتباه از امیر حسین هروی دانسته شده است. امیر حسینی، رساله‌ای عرفانی به نام نزهة الارواح (تألیف در 711 ق) دارد که باعث اشتباه گردانندۀ صفحۀ کتابخانۀ سپهسالار شده است. اما اصل قضیه که همان دستنویس نزهة المجالس باشد و برای دوستداران شعر کهن فارسی و علی الخصوص حوزۀ رباعی اهمیت بسیار دارد، به قوّت خود باقی است.
●●
"چهار خطی"
https://www.tg-me.com/Xatt4
Telegram
چهار خطی
رباعی فارسی، به روایت: سید علی میرافضلی
(این صفحه روز پنجشنبه نوزدهم آذر هزار و سیصد و نود و چهار شمسی راه‌اندازی شده است.)
(این صفحه روز پنجشنبه نوزدهم آذر هزار و سیصد و نود و چهار شمسی راه‌اندازی شده است.)
سپهسالار ؛ بخش خطی کتابخانه دانشگاه شهید مطهری
⬆️ تصویری با کیفیت از نزهة المجالس جمال خلیل شروانی نزهة المجالس، معروف‌ترین رباعی نامۀ فارسی است. این دفتر ارجمند، در اواسط سدۀ هفتم هجری در شمال غربی ایران فراهم آمده است. دستنویسی از این اثر که حدود 80 سال بعد از تألیف کتابت شده (731 ق)، در کتابخانۀ جارالله…
ممنون از محققین عزیزی که اشتباهات را تذکر می دهند.
🙏🌺🌺
🙏🌺🌺
تحفة الزائر = المزار = 8408.pdf
62.1 MB
عنوان : تحفة الزائر = المزار
مؤلف: ناشناخته ،
شماره نسخه: 8408
تاریخ کتابت : 1217
توضیحات کتابشناختی اثر در مطلب بعدی می آید . 🙏
@sepahasalaar
مؤلف: ناشناخته ،
شماره نسخه: 8408
تاریخ کتابت : 1217
توضیحات کتابشناختی اثر در مطلب بعدی می آید . 🙏
@sepahasalaar
سپهسالار ؛ بخش خطی کتابخانه دانشگاه شهید مطهری
تحفة الزائر = المزار = 8408.pdf
☝️☝️توضیحات برای مطلب قبل
عنوانی که در نسخه برای این کتاب ذکر گردیده «تحفة الزائر» می باشد ، ولی مسلما نه تحفة الزائر علامه مجلسی است و نه ترجمه عربی آن که توسط سید عبد الله شبر ساخته شده ، با مطابقه با سه مزار معروف که در این زمینه وجود دارد یعنی مزار صغیر و خصوصا مزار کبیر شیخ مفید و مزار شهید اول شباهت های زیادی چه از جهت نصوص و چه از جهت ترتیب مطالب دیده می شود و البته زیاداتی نیز نسبت به آنها دارد ، البته ابهامی که در کتاب شناختی مزار شهید اول و هم چنین مزار شیخ مفید و انتساب آن دو به مؤلفانشان دارد به ابهامی که در این کتاب نیز وجود دارد می افزاید ، در متن کتاب هم نه اشاره ای به نام کتاب شده است و نه نام مؤلف ، تمایزاتی که این مزار با آن سه مزار دارد یکی در دیباچه است و دیگری در اضافاتی که نسبت به آنها دارد ، خطبه کوتاهی متفاوت با مزار شهید اول و همچنین مزار کبیر شیخ مفید (که خطبه هر دو یکی است) دارد ، نکته مهمی که در مقدمه این کتاب می باشد ذکر 14 ادب برای زیارات می باشد که نص آن دقیقا با عباراتی که شهید اول در دروس خویش آورده مطابق دارد (الدروس ، ج2 ، ص22-26) ، لذا آن چیزی که مسلم می شود این است که نمی توان این کتاب را منسوب به شیخ مفید دانست هر چند در بخش زیارت امیر المؤمنین (ع) این عبارات را دارد که : «فيها روايتان : أما الأولى فهي ما رواها جابر الجعفي قال : قال أبو جعفر عليه السلام : مضى أبي علي بن الحسين عليه السلام إلى مشهد أمير المؤمنين عليه السلام فوقف عليه ثم بكى ...» و این عبارت را علامه مجلسی در بحار الانوار از شیخ مفید نقل می نماید (بحار الانوار ، ج97 ، ص359) و همچنین همین عبارت در مزار کبیر منسوب به شیخ مفید که چاپ نیز شده است ، آمده است ، ولی چون انتساب آن یقینی نمی باشد ، لذا نمی تواند وجهی برای انتساب این اثر به شیخ مفید باقی گذارد و بنا بر قرینه نقل در دروس ، انتساب این اثر به عنوان «المزار» به شهید اول محتمل می باشد . احتمال دیگری نیز که دور از ذهن نمی باشد این است که چون تنها نسخه ای از این کتاب که تا کنون با این وجوه متمایز شناخته شده است متعلق به ق13 می باشد ، لذا بعید نیست که مؤلفی یا کاتبی در همان زمان بر اساس منابع اصلی مزار این مطالب را در کنار هم جمع نموده و عنوان «تحفة الزائر» را برای آن انتخاب نموده باشد ، به هر جهت مؤلف ، این کتاب را در یک مقدمه و دو باب که هر کدام شامل چند فصل و یک خاتمه هستند تألیف نموده است (مانند مزار شهید اول و مزار کبیر شیخ مفید ) .
نسخه حاضر تنها از آغاز تا پایان خاتمه باب اول را دارد و باب دوم آن در نسخه نیامده است .
@sepahsalaar
عنوانی که در نسخه برای این کتاب ذکر گردیده «تحفة الزائر» می باشد ، ولی مسلما نه تحفة الزائر علامه مجلسی است و نه ترجمه عربی آن که توسط سید عبد الله شبر ساخته شده ، با مطابقه با سه مزار معروف که در این زمینه وجود دارد یعنی مزار صغیر و خصوصا مزار کبیر شیخ مفید و مزار شهید اول شباهت های زیادی چه از جهت نصوص و چه از جهت ترتیب مطالب دیده می شود و البته زیاداتی نیز نسبت به آنها دارد ، البته ابهامی که در کتاب شناختی مزار شهید اول و هم چنین مزار شیخ مفید و انتساب آن دو به مؤلفانشان دارد به ابهامی که در این کتاب نیز وجود دارد می افزاید ، در متن کتاب هم نه اشاره ای به نام کتاب شده است و نه نام مؤلف ، تمایزاتی که این مزار با آن سه مزار دارد یکی در دیباچه است و دیگری در اضافاتی که نسبت به آنها دارد ، خطبه کوتاهی متفاوت با مزار شهید اول و همچنین مزار کبیر شیخ مفید (که خطبه هر دو یکی است) دارد ، نکته مهمی که در مقدمه این کتاب می باشد ذکر 14 ادب برای زیارات می باشد که نص آن دقیقا با عباراتی که شهید اول در دروس خویش آورده مطابق دارد (الدروس ، ج2 ، ص22-26) ، لذا آن چیزی که مسلم می شود این است که نمی توان این کتاب را منسوب به شیخ مفید دانست هر چند در بخش زیارت امیر المؤمنین (ع) این عبارات را دارد که : «فيها روايتان : أما الأولى فهي ما رواها جابر الجعفي قال : قال أبو جعفر عليه السلام : مضى أبي علي بن الحسين عليه السلام إلى مشهد أمير المؤمنين عليه السلام فوقف عليه ثم بكى ...» و این عبارت را علامه مجلسی در بحار الانوار از شیخ مفید نقل می نماید (بحار الانوار ، ج97 ، ص359) و همچنین همین عبارت در مزار کبیر منسوب به شیخ مفید که چاپ نیز شده است ، آمده است ، ولی چون انتساب آن یقینی نمی باشد ، لذا نمی تواند وجهی برای انتساب این اثر به شیخ مفید باقی گذارد و بنا بر قرینه نقل در دروس ، انتساب این اثر به عنوان «المزار» به شهید اول محتمل می باشد . احتمال دیگری نیز که دور از ذهن نمی باشد این است که چون تنها نسخه ای از این کتاب که تا کنون با این وجوه متمایز شناخته شده است متعلق به ق13 می باشد ، لذا بعید نیست که مؤلفی یا کاتبی در همان زمان بر اساس منابع اصلی مزار این مطالب را در کنار هم جمع نموده و عنوان «تحفة الزائر» را برای آن انتخاب نموده باشد ، به هر جهت مؤلف ، این کتاب را در یک مقدمه و دو باب که هر کدام شامل چند فصل و یک خاتمه هستند تألیف نموده است (مانند مزار شهید اول و مزار کبیر شیخ مفید ) .
نسخه حاضر تنها از آغاز تا پایان خاتمه باب اول را دارد و باب دوم آن در نسخه نیامده است .
@sepahsalaar
Forwarded from کانال خوشنویسی مهدی قربانی
این قطعه به جهت کیفیت خط، شاید چندان مطلوب نباشد؛ اما سرگذشت جالبی دارد. کاتب این اثر، شخصی است به نام محمد افندی که هر دو دست و هر دو پایش را در حادثه‌ای از دست داده بود. علاقه‌اش به خوشنویسی موجب شد تا علیرغم مشکل جسمی و نداشتن دست، قلم را به دهان بگیرد و بنویسد. او این قطعه را در حضور سلطان و عده زیادی از مردم نوشته.
امضای جالب و بامسمایی هم داشته است: "محمد بی‌دست و بی‌پا".
@MehdiQorbani
امضای جالب و بامسمایی هم داشته است: "محمد بی‌دست و بی‌پا".
@MehdiQorbani
AYASOFYA1892.pdf
80.6 MB
شرح فصوص الحکم
شارح: خواجه پارسا
محل نگهداری : ایاصوفیه
شماره نسخه: 1892
تاریخ کتابت: قرن 10
اوراق : 207گ
@sepahsalaar
شارح: خواجه پارسا
محل نگهداری : ایاصوفیه
شماره نسخه: 1892
تاریخ کتابت: قرن 10
اوراق : 207گ
@sepahsalaar
AYASOFYA4207.pdf
1.4 GB
مجموعه ای نفیس و کهن از آثار عبد الرحمن جامی
محل نگهداری : ایاصوفیا ترکیه
شماره نسخه: 4207
تعداد اوراق: 373 برگ
تاریخ کتابت : پنجشنبه 22 شعبان 877
دارای :۱- شواهد النبوة لتقویة اهل الفتوة (۵-۹۰)؛ ۲- نفحات الانس من حضرات القدس (۹۱-۲۴۴)؛ ۳- نقد النصوص فی شرح نقش الفصوص (۲۴۵-۲۹۱)؛ ۴- شرحرباعیات در وحدت وجود (۲۹۲-۳۰۲)؛ ۵- لوایح (۳۰۳-۳۱۲)؛ ۶- لوامع انوار الكشف و الشهود (۳۱۳-۳۲۱)؛ ۷- شرح نظم الدر = ... (۳۲۳-۳۲۷)؛ ۸- شرح بیت مثنوی (۳۲۹-۳۳۱)؛ ۹- شرح بیتی از دهلوی (۳۳۱)؛ ۱۰- اشعة اللمعات = شرح لمعات (۳۳۲-۳۶۳)؛ ۱۱- مناسك حج = آداب حج (۳۶۴-۳۷۴)
@sepahsalaar
محل نگهداری : ایاصوفیا ترکیه
شماره نسخه: 4207
تعداد اوراق: 373 برگ
تاریخ کتابت : پنجشنبه 22 شعبان 877
دارای :۱- شواهد النبوة لتقویة اهل الفتوة (۵-۹۰)؛ ۲- نفحات الانس من حضرات القدس (۹۱-۲۴۴)؛ ۳- نقد النصوص فی شرح نقش الفصوص (۲۴۵-۲۹۱)؛ ۴- شرحرباعیات در وحدت وجود (۲۹۲-۳۰۲)؛ ۵- لوایح (۳۰۳-۳۱۲)؛ ۶- لوامع انوار الكشف و الشهود (۳۱۳-۳۲۱)؛ ۷- شرح نظم الدر = ... (۳۲۳-۳۲۷)؛ ۸- شرح بیت مثنوی (۳۲۹-۳۳۱)؛ ۹- شرح بیتی از دهلوی (۳۳۱)؛ ۱۰- اشعة اللمعات = شرح لمعات (۳۳۲-۳۶۳)؛ ۱۱- مناسك حج = آداب حج (۳۶۴-۳۷۴)
@sepahsalaar