هنگامی که رنج ها ما را در بر می گیرند اولین عمل موثر این است که کارهایمان را متوقف کنیم
و
با تمام وجود به نفس کشیدنمان _ یعنی عمل دم و بازدم _ توجه کنیم.
آنگاه شرایطی فراهم می شود که رنج هایمان را شناسایی کنیم و بپذیریم. در روبرو شدن رنج ها نباید احساساتی که موجب ناراحتی می شوند انکار یا سرکوب کرد:

نفس را فرو می دهم و می دانم که رنج هست.
نفس را بیرون می دهم و به رنجم سلام می کنم.

تنفس آگاهانه مستلزم این است که ذهن و بدن در کنار هم و در یک مسیر قرار گیرند. تنفس آگاهانه ذهن و بدن را در لحظه ی حال متحد و هماهنگ می کند و برای ما آزادی شگفت انگیزی به ارمغان می آورد. هر تنفس آگاهانه به ما نیرویی می دهد که به کمک آن می توانیم ذهن و بدن را، در لحظه ی حال، در کنار هم قرار دهیم و به استقبال رنج ها برویم. اگر با تمام وجود نفس کشیدن خود توجه کنید، تنها با دو یا سه تنفس آگاهانه می فهمید که حسرت و غم مربوط به گذشته و همچنین بلاتکلیفی، ترس، و نگرانی مربوط به آینده متوقف شده اند.

📚نیلوفر و مرداب

@sedaye_daron

‍ "وقتی فراتر از هر شک و تردیدی بدانید که همان زندگی است که در همه چیز جریان دارد، و شما همان زندگی هستید، همه را به طور طبیعی و خود جوش دوست خواهید داشت. وقتی به عمق و لبریزیِ عشق خودجوش
پی ببرید، می دانید که هر موجود زنده
و تمام کائنات شامل عشق شما هستند.

اما وقتی به چیزی جدا از خودتان نگاه می کنید، عشق داشتن به آن برای شما [سخت است] زیرا ممکن است از آن بترسید. بیگانگی و انزوا باعث ترس می شود و ترس، بیگانگی را عمیق می کند. یک دور باطل است. فقط خودشناسی می تواند آن را بشکند. قاطعانه دنبالش برو."

#نیسارگاداتا_ماهاراج



@sedaye_daron

خودت را سرزنش نکن
خودت را رد نکن
دشمن خودت نباش
به خودت عشق بورز و با خودت دوستانه رفتار کن
و همانگونه که هستی خودت را بپذیر

هیچ اشکالی در تو نیست
نمی‌گویم که نیاز به هیچ دگرگونی نداری.
نیاز داری
اشکالات بسیاری وجود دارند، ولی آن اشکالات گناه نیستند، ناخوشی و بیماری هستند.

اعمال شما می‌تواند خطا باشد،
ولی خودتان خطا نیستید.
شما تماماً همانگونه که هستید پذیرفته شده‌اید.
وجود شما والاترین گلی است که روی این زمین روییده است. شما نمک این زمین هستید. هرچقدر هم پرخطا
شما شکوه این جهان هستی هستید.

به جای سرکوب و سرزنش، خودتان را بپذیرید
هرگونه دگرگونی توسط این پذیرش است که ممکن خواهد بود.

تو هستی، زیرا خداوند تو را دوست دارد.
تو وجود داری، برای همین است که تمامی جهان هستی از تو حمایت می‌کند.
تو وجود داری زیرا که ارزش تمام این دردسرها را داری!

خودت را بپذیر، نسبت به خودت نگرشی عاشقانه داشته باش
نه گناه و نه سرزنش

آن خطاها در وجود تو نیست، بلکه در کردار توست
در رفتار تو است و نه در خود تو
و آن خطاها به این سبب وجود دارند که تو هشیاری نداری
آن هشیاری در تو خفته است، در خوابی سنگین است! فقط باید بیدارش کنی.


#Osho
@sedaye_daron

لعبتی هزار ما شالله شاهرخ

@sedaye_daron

همه یک تصویر آینه‌ای از خودت هستند
تفکر خودت است که به تو برمی‌گردد.
اگر دنیای بهتری می‌خواهی،
افکارت درباره این دنیا و مردم آن را زیر سوال ببر.

#بایرون_کیتی

تا وقتی که یاد نگرفتی با سایه‌های خودت روبرو شوی،
همچنان به دیدن آنها در دیگران ادامه خواهی داد.
چرا که آن دنیای بیرون فقط پژواکی از دنیای درون توست.

#یونگ

@sedaye_daron

خواب آرام و بی رویا ، فقط از آن کسی است که از دیوانگی همه انواع ثروتها ، ثروت نام ، ثروت دین ، ثروت چیزی و کسی شدن و ... رها شده باشد ... کسی که زندگی را به میدان مسابقه تبدیل کرده است ، و در هر مسابقه ای میدود ، تمام روز و شب خود را ناآرام میکند ... ناآرامی و تنش ، سایه یک ذهن درحال دویدن است شب ، فقط یک واکنش و میوه روز توست .هرطور که روزت را میگذرانی ، شب تو ، و خواب تو نیز ادامه ی همان است که در روز بوده ای ...

#Osho
@sedaye_daron

جستن، راه یافتن خدا نیست
اگر می خواهی پیدایش کنی،
جستجو را متوقف کن تا پیدایش کنی.
جستجو را متوقف کن تا او بی درنگ پیدا شود ، بی هیچ لحظه ای درنگ،

چرا ؟
زیرا در همین تلاش برای جستن او ، یک چیز را فراموش می کنی : 
او پیشاپیش درون توست.

جستجو شونده درون جستجوگر است اما او نمی تواند این را ببیند،
او درگیر جستجویش است.
و از این سو به آن سو می دود ،
او مدام مشغول جستجو است ،
نمی تواند به درون نگاه کند.


#Osho
@sedaye_daron

در جنوب ایتالیا زیستگاه نوعی عروس دریایی بنام "مدوز" و انواع حلزون‌های دریایی است.

هر از گاهی این عروس دریایی حلزون‌های کوچک دریا را قورت می‌دهد و آنها را به مجرای هاضمه‌اش انتقال می‌دهد.
اما پوسته سخت حلزون از او محافظت می‌کند و مانع هضم آن می‌شود.
حلزون به دیواره‌ی مجرای هاضمه‌ی عروس دریایی می‌چسبد و آرام آرام شروع به خوردن عروس دریایی از درون به بیرون می‌کند.

زمانی که حلزون به رشد کامل خود می‌رسد، دیگر خبری از عروس دریایی نیست، چون حلزون به تدریج آن را از درون خورده است.
بعضی از ما همانند عروس دریایی هستیم.
که حلزون درون‌مان، ما را آرام آرام از درون می‌خورد.
حلزون درون ما می‌تواند :
عصبانيت ، دلواپسی ،فکر و خیال بیهوده ، افسردگی ، خشم ، نگرانی ، طمع ، حرص و زیاده خواهی و... باشد.

این حلزون‌ها آرام آرام در وجود ما رشد می‌کنند و با دندان‌های خود، وجود ما را می‌جوند آرام‌تر از آنچه که فکر می‌کنیم.(ما به حلزون درون خویش خوراک میدهیم)

حال زمان آن است که به خود بیاییم
و متوجه شویم چه اتفاقی در درون‌مان رخ داده است.
کمی بیشتر برای شناخت درون خود وقت بگذاریم.

شما گاهی از نفرت‌ورزی لذت میبرید و حاضر نیستید ،ببخشید!! از حس انتقام لذت میبرید  و با آنها هویت می‌گیرید ،اما متوجه نیستید که چگونه به تار و پود وجود خود خیانت میکنید .


@sedaye_daron

اگر این شانس را به دست آوری که از تمامی این فریب‌ها خود را برهانی و آن‌طور باشی‌ که  واقعاً هستی‌ ، عریان ، آزاد ، شفاف و سبک ، مانند نورباشی‌ و در هرلحظه جهت را به آن چیزی معطوف کنی‌ که هم‌اکنون هست ... تو می‌توانی خودت را به "دم و به بودن" تسلیم کنی‌ ... تو هیچ‌چیز دیگری نمی‌خواهی ، نمی‌خواهی حفظ  آبرو  کنی‌ یا مراقب خودت باشی‌ ، نمی‌خواهی که این‌طور یا آن‌طور باشی‌ ، چراکه دیگر برایت  مهم نیست ، دیگران درباره تو چه فکر می‌کنند و یا حتی خودت درباره خودت چه فکر می‌کنی ... حال دیگر درون و برونی وجود ندارد ، آنچه هست عشق هست ، آرامش هست ... عشق چیزی نمی‌خواهد و در عشق همه‌چیز رواست ...


آزادی رادیکال ، ماریا آنا گروس


@sedaye_daron

❣بدترین کارما که صددرصد به شما بازخواهد گشت:
"تحقیر" و "تمسخر" دیگران است

اگر دیگران را تحقیر کنید انسانی را حقیر نکرده اید، بلکه روح الهی او را و آفریدگار و هستی بخش کائنات را مورد تمسخر قرار داده اید.
شک نکنید آنچه در مورد دیگران تصور میکنید روزی درباره ی خودتان به حقیقت خواهد پیوست.
انسانها بخاطر آنچه گمان میکنند خودشان دارند
و دیگران آن را ندارند، آنها را تحقیر میکنند
اما نمیدانند این عمل دارائیشان را از آنها خواهد گرفت.

دارائی های شما منشاء درونی دارند که در درون شما مانند یک چشمه می جوشند و بیرون از شما تجلی پیدا میکنند.
تهمت" تحقیر" و تمسخر" دقیقا همین چشمه ها را خشک میکند.
و آن دارایی که سبب فخرفروشی شما و تحقیر دیگران شده از دست خواهد رفت.
یک اصل کلی وجود دارد که میگوید:
غرور" و خودپسندی"، تمام داشته هایتان را از شما خواهد گرفت و فروتنی" بقای داشته هایتان را تضمین خواهد کرد.
هیچ داشته ای در این جهان ابدی نیست که موجب فخرفروشی شود.
همواره بگو:خدایا مرا نسبت به آنچه به من عطا کردی فروتن ساز.


@ghodratebikaranedaroon

همه نابغه هستند، اما اگـر شما یک ماهی
را بـا تـواناییش در بالا رفتــن از درخـت
قضاوت کنید او تمام عمرش با این باور
زندگی میکند که یک احمق است...

آلبرت اینشتین

@sedaye_daron

در قانون انیشتین داریم :
E=mc2
یعنی انرژی از بین نمیرود، تبدیل میشود.

راستی انرژی ما به چه تبدیل میشود؟!
به اخم کردن
به تحقیر دیگری
به عصبانیت
به حسادت
به افکار منفی؟

یا انرژی‌مون تبدیل کنیم
به لبخند
به تشویق
به خندیدن
به افکار مثبت
به همکاری
به دوستی
به امید
به اعتماد به نفس
کدام یک؟

این ما هستیم که تصمیم میگیریم انرژی‌مان را به منفی یا به مثبت تبدیل كنيم...


@sedaye_daron

احمقی که می‌داند احمق است،
آن مقدار خردمندتر است.
احمقی که فکر می‌کند خردمند است،
واقعاً‌ احمق است.

روی این 👆#مراقبه کن:
در مورد خودت چه می‌دانی؟
دیدن حماقتت دردناک است
دیدن حماقت دیگران آسان است
در واقع، همه می‌دانند که هرکس دیگری یک احمق است!
ولی دیدن حماقت خودت یک گام بزرگ به سوی خردمندی است
دیدن حماقت خودت یعنی اینکه پیشاپیش وجودت را و آگاهی ات را متحول کرده‌ای.

احمق همیشه فقط به یک چیز توجه دارد ــ نفس خودش
هرچیزی که برای او باشد خوب است هرچیزی! و او آماده است به آن بچسبد. احمق حتی به رنج‌ها هم می‌چسبد، زیرا که رنج‌های او هستند!
او همیشه هرآنچه را که بتواند انباشت می‌کند، زیرا احمق هیچ ایده‌ای از پادشاهی درون، از گنجیه‌های درونش ندارد؛ او به انباشت آشغال‌ها ادامه می‌دهد زیرا فکر می‌کند که این‌ها تمام چیزهایی است که می‌تواند مالک شود. آشغال در بیرون و آشغال در درون، این چیزی است که مردم همیشه جمع‌آوری می کنند
اشیایی که گردآوری می‌کنند و افکاری که انباشته می‌سازند
اشیاء آشغال‌های بیرونی هستند
و افکار، آشغال‌های درونی
و تو در آشغال‌هایت غرق شده‌ای.

نگاهی به زندگیت بینداز،
نگاهی بی‌طرفانه و وارسته:
با #زندگی ات چه کرده‌ای؟
از آن چه به دست آورده‌ای؟
و سعی نکن خودت را فریب بدهی، زیرا این کار ذهن است. ذهن می‌گوید:
"ببین چقدر داری! #پول زیاد در بانک، مردمان زیادی تو را می‌شناسند و به تو احترام می‌گذارند، مقامی بسیار بالا داری، از نظر سیاسی قدرتمند هستی…. دیگر چه؟ چه چیزی هست که بتوان آن را خواست؟ زندگی هرآنچه را که انسان بتواند بخواهد به تو داده است!"

ولی پول و قدرت و اعتبار هیچ‌ هستند، زیرا مرگ خواهد آمد و تمام قلعه‌ی ثروت، قدرت، اعتبار و حرمت تو شروع به ریختن می‌کند، درست مانند اینکه آن قلعه از ورق‌های بازی ساخته شده باشد: فقط یک ضربه‌ی مرگ؛ و همه چیز را درهم می‌شکند.

#به‌_یاد_بسپار:
تا وقتیکه چیزی نداشته باشی که با خودت به ورای مرگ ببری، ابداً‌ هیچ چیزی نداری ــ دست‌هایت خالی هستند. تا وقتی چیزی باقی و جاودانه نداشته باشی، یک احمق هستی
#بودا کسی را خردمند می‌خواند که به یک گنجینه‌ی واقعی دست یافته باشد گنجینه‌ای از مراقبه، از #مهربانی و از #اشراق.


@sedaye_daron

سرمست باش ، با نشاط باش ... در حال جشن و پایکوبی ، در حال آواز خوانی ، در حال رقص ... بگذار کائنات از طریق تو مجال بازیگوشی بیابد ... بگذار بازیگوشی تنها عبادت تو باشد ... بگذار نشاط و شادمانی تنها نیایش تو باشد ...

اشو

@sedaye_daron

تو چه میدانی آدمی که به یک نقطه خیره مانده و به موسیقی دلخواهش گوش میدهد ، در آن نقطه‌ی کوچک که به آن خیره شده ،
چه چیزهایی میبیند ،
چه چیزهایی میشنود ،
و چه چیزهایی احساس می کند…


@sedaye_daron

همیشه به‌یاد داشته باش : هرگاه من از واژه‌ی “عشق” استفاده می‌کنم ، بعنوان وضعیتی از وجود استفاده می‌کنم و نه یک رابطه ... ارتباط فقط یک جنبه‌ی جزیی از عشق است ... ولی مفهوم تو از عشق در اساس یک رابطه است ، گویی که تمامی عشق همین رابطه است ... رابطه فقط وقتی مورد نیاز است که تو نتوانی تنها باشی ، زیرا هنوز قادر به مراقبه نیستی ... بنابراین ، قبل از اینکه بتوانی واقعاً عشق بورزی ، مراقبه یک الزام است ... فرد باید قادر باشد که تنها باشد ، کاملاً تنها باشد و درعین حال بسیار مسرور باشد ، آنوقت می‌توانی عشق بورزی ... آنگاه عشق تو دیگر یک نیاز نیست ، بلکه یک سهیم‌شدن است و دیگر یک ضرورت نیست ... دیگر به کسانی که دوستشان داری وابسته نیستی ... سهیم خواهی شد و سهیم‌شدن زیباست ...


#Osho
@sedaye_daron

هیچ کس نمی آید ! ...

بیشتر ما نا آگاهانه منتظر چیزی یا کسی هستیم که نجاتمان دهد ... اما من به شما میگویم که هیچ کس نمی آید ؛ نه پدرتان ، نه مادرتان و نه شاهزاده‌ای سوار بر اسب سفید ! ... اگر چه بیشتر ما فکر می کنیم که اگر به اندازه کافی صبر کنیم کسی قدم پیش می گذارد و نجاتمان می دهد ، اما حقیقت تلخ این است که هیچ کس نمی تواند راه ما را به جای ما بپیماید ... اگر آن قدر شجاع باشیم که امید به آمدن منجی را کنار بگذاریم می توانیم گام مهمی در پذیرش مسئولیت زندگی و خوشبختی خودمان برداریم ...

دبی فورد ، 📔 راز سایه


@sedaye_daron