دارایی واقعی

به یاد داشته باش:
چیزی که موقع ترک این جسم با خود خواهی برد مهم است. یعنی بجز مراقبه چیزی مهم نیست.

بجز هشیاری و آگاهی چیز دیگری اهمیت ندارد،
زیرا فقط آگاهی است که مرگ نمی‌تواند از تو بگیرد. هر چیز دیگری از تو کنده خواهد شد
چون هر چیزی از بیرون آمده است
تنها آگاهی است که از درون می‌جوشد و نمی‌توان آن را جدا کرد.
همچنین سایه‌های آگاهی مثل عشق، مهربانی را نیز نمی‌تواند از تو جدا شود
اینها بخش ذاتی آگاهی هستند که تو به دست آورده‌ای و
اینها ثروت و دارایی حقیقی تو هستند.

#Osho
@sedaye_daron

همیشه بخشی از شخصیت ما که همان ناخودآگاه باشد در حال تحول و شکل گیری است ... ما تا ابد تکامل نیافته و در حال رشد و تحولیم ...

✍️ کارل گوستاو یونگ

@sedaye_daron

هیچ یک از شرایطی که در زندگی با آن روبرو می‌شوید تصادفی نیست ... هر موقعیت با هدفِ سوق دادنِ شما به سطح بالاتری از آگاهی ایجاد می‌شود ... و کارِ شما فقط این است که حقیقت را دریابید و سهمی را که هر رویداد می‌تواند در زندگی‌تان داشته باشد ، کشف کنید ...

دبی فورد

@sedaye_daron

ذهن شما به چیزی وابسته است و اکنون همین ذهن می کوشد وابستگی اش را قطع کند، اما بیشترین کاری که می تواند انجام دهد، سرکوب کردن وابستگی است. ذهن هرگز نمی تواند به راستی وابستگی اش را قطع کند. برای آن که وابستگی به راستی قطع شود، ذهن باید بفهمد وابستگی چرا به وجود آمده است. برای کنار گذاشتن وابستگی عجله ای نیست. در عوض، ببینید چرا آن وابستگی خاص به وجود آمده است. فقط به مکانیزم،کارکرد و شروع آن، شرایط و ناآگاهی هایی که در به وجود آمدن آن مؤثر بوده اند، توجه کنید. فقط متوجه چیزهای اطراف آن باشید. در قطع وابستگی شتاب نکنید؛ زیرا کسانی که عجله دارند، وقت کافی به خود نمی دهند تا وابستگی های خود را درک کنند.
وقتی ریشه و علت وابستگی خود را درک کنید، می بینید که وابستگی. به خودی خود از دست هایتان می لغزد و می رود. حتی لازم نیست آن را کنار بگذارید. علت وجود هر چیز اشتباه، درک غلط ماست؛ چیزی غلط درک شده است. پس اشتباه به وجود می آید. آن را درست بفهمید و آن گاه اشتباه ناپدید میشود. آن چه مشکل را ایجاد می کند، مثل تاریکی است. نور بیاورید؛ فقط نور. زیرا با حضور نور، ظلمت دیگر وجود نخواهد داشت.

در هوای اشراق

#Osho
@sedaye_daron

#سرکوب احساسات

@sedaye_daron

انسانی که در درون آرام باشد ، همه چیز دارد ... انسانی که با جنگ درونی تکه تکه می شود ، هیچ چیز ندارد ... دبی فوردد




@sedaye_daron

شادی از درون برمی‌خیزد. و آن حالتی است که ذهن ما ایجادش کرده است. گرچه موضوعات و شرایط بیرونی می‌توانند علت احساس شادی ما گردند، اما موضوعات و شرایط، خودشان مسبب شادی ما نیستند.

شیوه‌ای که ما درباره‌ی آن موضوعات و شرایط احساس می‌کنیم _چیزی که ذهن ما درباره آن‌ها می‌اندیشد_ علت شادی ماست.

شیوه‌ای که شما به چیزها نگاه می‌کنید و روشی که به آن‌ها می‌چسبید حالت خرسندی یا ناخرسندی شما را تعیین می‌کند نه خود چیزها.



@sedaye_daron

"تنها معیار برای آنکه بدانیم «انسان» به حقیقت رسیده است یا نه ، این است" که: انسانی که به حقیقت رسیده باشد ، هرگز ناراضی نیست. رضایت او رضایت مطلق است ... شما نمی‌توانید او را از رضایتش جدا کنید ... شادی او به هیچ چیزی وابسته نیست ، نمی‌توانید او را ناشاد کنید ، نمی‌توانید شادی و رضایتمندی را از او بگیرید ... هر چه پیش بیاید ، او همچنان راضی و شاد باقی می‌ماند ؛ پیروزی یا شکست ، زندگی یا مرگ ، با معشوق یا بدون معشوق، تفاوتی ندارد ... حالت آرامش و راحتی او مطلق و تغییر ناپذیر است ... زیرا او مرکزیت یافته است ...

#Osho
@sedaye_daron

نفرت، انزجار، ايراد گيرى و انتقاد، سرزنش و ملامت، خشم و ميل به تسويه حساب کردن يا ديدن اينکه ديگرى به مجازات اعمالش رسيده، جملگى جان را میفرسايند و سلامت انسان را میربايند

کاترین پاندر

@sedaye_daron

میدانم
حالا سالهاست که ديگر هيچ نامه ای به مقصد نمیرسد
حالا بعد از آن همه سال، آن همه دوری
آن همه صبوری
من ديدم از همان سرِ صبحِ آسوده
هی بوی بال کبوتر و
نایِ تازه ی نعنای نورسيده میآيد
پس بگو قرار بود که تو بيايی و ... من نمیدانستم!
دردت به جانِ بیقرارِ پُر گريه ام
پس اين همه سال و ماهِ ساکتِ من کجا بودی؟


حالا که آمدی
حرفِ ما بسيار،
وقتِ ما اندک،
آسمان هم که بارانیست...!


به خدا وقت صحبت از رفتنِ دوباره و
دوری از ديدگانِ دريا نيست!
سربه سرم میگذاری ... ها؟
میدانم که میمانی
پس لااقل باران را بهانه کُن
دارد باران میآيد.

"زمانی که زبان خاموش است و ذهن طبق روال همیشگی آرام است ، ضمیرت برای دریافت حقیقت درون و پیرامون برمی خیزد" ... به نرمی به والاترین پله «در پهنه سکوت» بالا می روی و آنجا در حقیقت ناب زندگی خواهی کرد ...‌ این روند بطور طبیعی رخ می دهد و نمی توان با اعمال زور آن را پیش برد ... گام به گام پیش می رود و که گاه تشدید می شود و به مقامی از ذهن بالا می رود که عاقبت تو در آرامش خواهی بود .
@sedaye_daron

وقتی حقیقت را در مورد خودتان متوجه می‌شوید، از احساس گناه فراتر می‌روید. مثل این است که دوباره متولد شده‌اید.

گذشته به چوبی مرده تبدیل می‌شود. و شما به ساحت جدید، به عنوان آگاهی، پیش می‌روید.

#رابرت_آدامز


@sedaye_daron

آهسته و نظاره گر غذا بخور ، هر لقمه باید جویده شود و طعمش چشیده شود.
نسیم و آفتاب را حس کن ، لمس کن ، بو کن.
به ماه نگاه کن و برکه ای ساکت از نظاره گری باش ، ماه با زیبایی بسیار در تو منعکس خواهد شد.
در گذران زندگی همیشه نظاره گر بمان.



@ghodratebikaranedaroon

فقط بیست وچهارساعت اینکار رو انجام بده
#سادگورو

@sedaye_daron

کسی به تو توهین می‌کند و خشم ناگهان از درون تو شعله میکشد و تب آلود میشوی ... آن شخص چه کرده؟ ... او فقط تو را خراش داده ، به خشم تو کمک کرده که برخیزد ، ولی آن خشم مال خودت است ... اگر او نزد بودا برود و به او توهین کند ، قادر نخواهد بود در او خشم تولید کند ... یا اگر نزد بودی‌دارما برود او قهقهه خواهد زد ... "دیگری منبع نیست ، منبع همیشه در درون تو است ... دیگری به منبع می‌زند ولی اگر در تو خشمی نباشد ، نمی‌تواند بیرون بیاید" ... اگر سطلی را درون چاهی خشک بیندازی ، آبی بیرون نخواهد آمد ... کسی که به تو توهین می‌کند ، فقط یک سطل در تو می‌اندازد و سپس آن سطل با خشم، با نفرت ، یا با آتشی بیرون می‌آید ، که در تووجود داشته ، منبع تو هستی ؛ این را همیشه به یاد داشته باش ... پس وقتی احساس نفرت می‌کنی به سمت دیگری حرکت نکن ... به سمت موضوع آن نرو ، بلکه بسمت مرکزی برو که این نفرت از آنجا می آید ... از نفرت یا عشق یا خشم یا هر چیز دیگر به عنوان وسیله‌ای برای سفر به مرکز درونی خودت استفاده کن ... به منبع حرکت کن و در آنجا متمرکز بمان ، امتحانش کن ! ...

#Osho
@sedaye_daron

افکاری که برایت بی‌معنی و خنثی باشند نمی‌توانند تو را به دردسر بیندازند و مزاحمت ایجاد کنند. چنین افکاری نمی‌توانند درون شما زنده بمانند و درنتیجه هیچ ردی هم در آگاهی باقی نمی‌گذارند. پس چه افکاری ما را به دردسر میندازند؟
فقط افکاری که نیروی روانی و هویت شخصی را با خودشان حمل می‌کنند هستند که شما را به خاطر انرژی‌ای که روی آن‌ها صرف کرده‌اید، آزار می‌دهند.
بدان که تو آگاهی بی فرم و غیرشخصی هستی.
هیچ فکری نمی‌تواند جدا از تو وجود داشته باشد.
هیچ فکری به‌تنهایی استقلالی از خودش ندارد. فکرها نیازمند توجه و انرژی شما هستند. اشتیاق و باور شماست که آن‌ها را حفظ می‌کند. فکر کردن به افکار و باور کردنشان آنها را به وجود میاورد.
در حقیقت فقط عده کمی آگاهند که آنی که از افکار رنج می‌کشد نیز خودش یک فکر است؛ اما چه کسی واقعاً آماده‌ی چنین درکی است؟
رنج و رنج کشنده دو روی یک سکه‌اند.
هر دو افکاری هستند که بر صفحه آگاهی پدیدار می‌شوند.
آنی که شاهد این نمایش است همان خویش حقیقی است.
جایگاه حقیقی‌ات همان شاهد بی تغیر بی فرم است.



#موجی


@sedaye_daron