@molana65

آسودگی از محن ندارد #مادر
آسایش جان و تن ندارد #مادر

دارد غم و اندوه جگر گوشه خویش
ورنه غم خویشتن ندارد مادر

#رهی_معیری

@molana65

ز مادر تا تو زادی کس ندیدست

که یک مادر مه و خورشید زادست

#انوری
@molana65

@molana65

زاده است
مرا "مادر" عشق
از اول

صد رحمت
و آفرین
بر آن" مادر" باد

#حضرت_مولانا

@molana65

@molana65



آن لحظه که از پیرهنت بوی رسد
من خود چه کسم چرخ و فلک جامه درد

آن پیرهن یوسف خوشبوی کجاست
کامروز ز پیراهن تو بوی برد


#مولانا

ارسالی از جناب آقای امیر جعفری🙏🌺

@molana65


زخم آیت بندگان خاص است
سردفتر عاشق خدایی

کاین عالم خاک، خاک ارزد
آن جا که بلا کند بلایی


#مولانا

‍ عمری که بی عشق بگذرد،
بیهوده گذشته است.
نپرس که آیا باید در عشق الهی باشم
یا عشق مجازی، عشق زمینی
یا عشق آسمانی، یا عشق جسمانی؟
از تفاوت‌ها تفاوت می‌زاید.
حال آنکه به هیچ متمم و صفتی
نیاز ندارد عشق.
خود به تنهایی دنیایی است عشق.
یا درست در میانش هستی، در آتشش،
یا بیرونش هستی، در حسرتش.

ملت عشق
الیف شافاک
@molana65

هرچه گویم عشق را شَرح و بَیان
چون به عشق آیَم خَجِل باشم از آن

گَرچه تَفسیرِ زبانْ روشن‌گَر است
لیکْ عشقِ بی‌زبانْ روشن‌تَر است

چون قَلَم اَنْدَر نوشتن می‌شِتافت
چون به عشق آمد قَلَم بر خود شِکافت

عقلْ در شَرحَش چو خَر در گِل بِخُفت
شَرحِ عشق و عاشقی هم عشق گفت

#حضرت_مولانا

@molana65

@molana65


از چشم ساحر تو گشتیم شاعر تو

عذر عظیم دارم
در عشق خوش عذاری


#مولانا

@molana65


آتش و آبی بباید میوه را
واجب آید ابر و برق این شیوه را

تا نباشد برق دل و ابر دو چشم
کی نشیند آتش تهدید و خشم ؟

#مولانا

. دین محبت است و محبت دین

در قیامت چون نمازها را بیارند در ترازو نهند و روزه ها را و صدقه ها را همچنین،
اماّ چون محبت را بیارند محبت در ترازو نگنجد،
پس اصل محبت است اکنون چون در خود محبت میبینی آن را بیفزای تا افزون شود.
#فیه_ما_فیه


@molana65

@molana65

ندارد دل !

دل اندر وی چه بستی؟!

#مولانا

@molana65

" نور خواری در کلام #حضرت_مولانا"


این دهان بستی دهانی باز شد
تا خورنده ی لقمه‌های راز شد


لب فروبند از طعام و از شراب
سوی خوان آسمانی کن شتاب


گر تو این انبان ز نان خالی کنی
پر ز گوهرهای اجلالی کنی


طفل جان از شیر شیطان باز کن
بعد از آنش با ملک انباز کن


چند خوردی چرب و شیرین از طعام؟
امتحان کن چند روزی در صیام


#حضرت_مولانا در کتاب مثنوی معنوی درباره نورخواری و نور خواران می فرمایند: انسان اگر دهان جسمانی خود را ببندد، دهان باطنی اش باز می گردد و آماده ی خوردن لقمه های راز می شود.

به اعتقاد مولانا خورش اصلی انسان نور خداست و هیچ چیز به غیر از خدا نمی تواند موجب پرورش روح انسان شود.

مولانا توصیه می کند که انسان باید کم کم از این غذاهای جسمانی چشم بپوشد تا لیاقت و ظرفیت غذای اصلی را کسب نماید و باور دارد که اگر انسان فقط یک بار از مأکول نور بخورد، دیگر خاک بر سر نان و تنور خواهد ریخت.

تا غذای اصل را قابل شوی
لقمه های نور را آکل شوی

چون خوری یکبار از ماکول نور
خاک ریزی بر سر نان و تنور

انسان هایی هستند که نیازی به خوردن غذای نفسانی دیگر ندارند، فقط نور خواری انجام می دهند و شکم روح خود را سیر می کنند...

@molana65

@molana65


گهی چون چاره غم‌ها را بسوزی
گهی گویی که این غم را چه چاره

تو پاره می‌کنی و هم بدوزی
که دل آن به که باشد پاره پاره


#مولانا

@molana65



تو چو من اگر بجویی به شمار خاک یابی

چو تویی اگر بجویم به چراغ‌ها نیابم


#مولانا