Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
وطن ای هستی من .....
🍉 یلدا خجسته باد
🍉 یلدا خجسته باد
Forwarded from موزه خُردتاریخ
همه نام‌های یک حرفه: درباره واژه "مورخ"
تنوع و تعدد معادل‌های بی‌مسمایی که دربرابر واژه Historian گذاشته می‌شود دیگر دارد کلافه‌کننده می‌شود: از تاریخ‌نگار، تاریخ‌پژوه، تاریخ‌شناس و ... گرفته تا مسخره‌ترین (و گویا رایج‌ترین) آنها یعنی "تاریخ‌دان". دردناک‌تر از همه اینکه گاهی حتی برخی از مترجمان مورخ هم هنگام برابرگزینی برای این واژه پا سست می‌کنند و به جای همان معادل مألوف و کاملا روشن "مورخ" از یکی از همان برابرنهاده‌های بی‌مسمای مزبور استفاده می‌کنند.
اما مشکل به همین‌جا و وادی ترجمه ختم نمی‌شود. بسیاری از مورخان آکادمیک ما هم هنگام نامیدن خویش دچار تردید و لکنت می‌شوند و اکراه یا واهمه شگفتی در اطلاق واژه "مورخ" بر خود یا همکاران خویش نشان می‌دهند.
این امتناع گاه با توجیهات غریبی نیز همراه می‌شود که حتی در میان برخی از برجسته‌ترین استادان رشته تاریخ نیز برای آن حامیان و مبلغانی یافت می‌شود. مهم‌ترین این توجیهات، که مبتنی بر درکی سنتی از حرفه مورخ است، از این قرار است: اکنون دیگر موجودی به نام مورخ وجود ندارد! مورخ یعنی وقایع‌نگاری که رخدادهای معاصر خویش را بدون واسطه از منابع دست اول معاصر، یا از مسموعات و مشاهدات خویش، نقل می‌کند. در این معنا، مورخ یعنی طبری، مسعودی، جوینی، و آخرین آنها، احمدعلی سپهر. مورخ یعنی گردیزی که شخصا بسیاری از رخدادهای عصر غزنوی را دیده و ضبط کرده یا اسکندربیک که ناظر مستقیم و موثق بخشی از وقایع عصر شاه عباس کبیر بوده است.
از این قرار، سعید نفیسی، احمد کسروی، فریدون آدمیت یا کاوه بیات مورخ نیستند؛ آنها "تاریخ‌پژوه" یا یکی از همین تعبیرهای حاصل از ترکیب کلمه تاریخ و آن پسوندهای جورواجور هستند. چرا؟ چون مثلا آدمیت چند دهه پس از وقوع مشروطیت و از روی آثار ناظران و ناقلان مستقیم (همان مصادیق حقیقی اصطلاح مورخ) تاریخ مشروطه را می‌نویسد.
@microhismuseum
این تمایز به وضوح من درآوردی و بی‌اعتبار است. مسعودی، حمزه اصفهانی، ابن اثیر، خواندمیر و امثالهم تنها بخشی از رخدادهای عصر خویش را مستقیما مشاهده و ضبط کرده‌اند. بخش اعظم کار آنها هم حاصل مطالعه، گزینش، بازنویسی و احیانا بازتفسیر منابع پیش از خودشان بوده است. یعنی آنها هم بیشتر از آنکه مورخ باشند، "تاریخ‌پژوه" بوده‌اند! (خواهشا نیایید بگویید پس تکلیف سالنامه‌نویسان بابلی چه می‌شود!) اگر این استدلال قانع‌کننده نیست، سری به مراجع غربی بزنید: آنها از هرودوت و توکودیدس و تاکیتوس گرفته تا رانکه، میشله و برودل و ... همه را بی‌هرگونه تبصره و اما و اگری Historian می‌نامند. و این بی‌دلیل نیست، چون هر کدام از آنها تقریبا هدف یکسانی، هرچند به اشکال و با روش‌های گاه متفاوتی، پیگیری می‌کنند. همان‌طور که همه جامعه‌شناسان را، با همه تفاوت‌ها و اختلافاتشان، "جامعه‌شناس" می‌خوانند نه مثلا "جامعه‌پژوه"، "جامعه‌نگار" یا "جامعه‌شناسی‌دان" و ...
اصطلاح "مورخ" چنان جاافتاده، ریشه‌دار و گویا است که نزد متخصصین و عامه غیرمتخصص هم دلالت کاملا روشنی دارد و همه تقریبا به فهم مشترکی از آن رسیده‌اند.
باری، هر کسی که درباره گذشته می‌نویسد "مورخ" است، حتی اگر فی‌المثل ابراهیم صفایی باشد.
@microhismuseum
تنوع و تعدد معادل‌های بی‌مسمایی که دربرابر واژه Historian گذاشته می‌شود دیگر دارد کلافه‌کننده می‌شود: از تاریخ‌نگار، تاریخ‌پژوه، تاریخ‌شناس و ... گرفته تا مسخره‌ترین (و گویا رایج‌ترین) آنها یعنی "تاریخ‌دان". دردناک‌تر از همه اینکه گاهی حتی برخی از مترجمان مورخ هم هنگام برابرگزینی برای این واژه پا سست می‌کنند و به جای همان معادل مألوف و کاملا روشن "مورخ" از یکی از همان برابرنهاده‌های بی‌مسمای مزبور استفاده می‌کنند.
اما مشکل به همین‌جا و وادی ترجمه ختم نمی‌شود. بسیاری از مورخان آکادمیک ما هم هنگام نامیدن خویش دچار تردید و لکنت می‌شوند و اکراه یا واهمه شگفتی در اطلاق واژه "مورخ" بر خود یا همکاران خویش نشان می‌دهند.
این امتناع گاه با توجیهات غریبی نیز همراه می‌شود که حتی در میان برخی از برجسته‌ترین استادان رشته تاریخ نیز برای آن حامیان و مبلغانی یافت می‌شود. مهم‌ترین این توجیهات، که مبتنی بر درکی سنتی از حرفه مورخ است، از این قرار است: اکنون دیگر موجودی به نام مورخ وجود ندارد! مورخ یعنی وقایع‌نگاری که رخدادهای معاصر خویش را بدون واسطه از منابع دست اول معاصر، یا از مسموعات و مشاهدات خویش، نقل می‌کند. در این معنا، مورخ یعنی طبری، مسعودی، جوینی، و آخرین آنها، احمدعلی سپهر. مورخ یعنی گردیزی که شخصا بسیاری از رخدادهای عصر غزنوی را دیده و ضبط کرده یا اسکندربیک که ناظر مستقیم و موثق بخشی از وقایع عصر شاه عباس کبیر بوده است.
از این قرار، سعید نفیسی، احمد کسروی، فریدون آدمیت یا کاوه بیات مورخ نیستند؛ آنها "تاریخ‌پژوه" یا یکی از همین تعبیرهای حاصل از ترکیب کلمه تاریخ و آن پسوندهای جورواجور هستند. چرا؟ چون مثلا آدمیت چند دهه پس از وقوع مشروطیت و از روی آثار ناظران و ناقلان مستقیم (همان مصادیق حقیقی اصطلاح مورخ) تاریخ مشروطه را می‌نویسد.
@microhismuseum
این تمایز به وضوح من درآوردی و بی‌اعتبار است. مسعودی، حمزه اصفهانی، ابن اثیر، خواندمیر و امثالهم تنها بخشی از رخدادهای عصر خویش را مستقیما مشاهده و ضبط کرده‌اند. بخش اعظم کار آنها هم حاصل مطالعه، گزینش، بازنویسی و احیانا بازتفسیر منابع پیش از خودشان بوده است. یعنی آنها هم بیشتر از آنکه مورخ باشند، "تاریخ‌پژوه" بوده‌اند! (خواهشا نیایید بگویید پس تکلیف سالنامه‌نویسان بابلی چه می‌شود!) اگر این استدلال قانع‌کننده نیست، سری به مراجع غربی بزنید: آنها از هرودوت و توکودیدس و تاکیتوس گرفته تا رانکه، میشله و برودل و ... همه را بی‌هرگونه تبصره و اما و اگری Historian می‌نامند. و این بی‌دلیل نیست، چون هر کدام از آنها تقریبا هدف یکسانی، هرچند به اشکال و با روش‌های گاه متفاوتی، پیگیری می‌کنند. همان‌طور که همه جامعه‌شناسان را، با همه تفاوت‌ها و اختلافاتشان، "جامعه‌شناس" می‌خوانند نه مثلا "جامعه‌پژوه"، "جامعه‌نگار" یا "جامعه‌شناسی‌دان" و ...
اصطلاح "مورخ" چنان جاافتاده، ریشه‌دار و گویا است که نزد متخصصین و عامه غیرمتخصص هم دلالت کاملا روشنی دارد و همه تقریبا به فهم مشترکی از آن رسیده‌اند.
باری، هر کسی که درباره گذشته می‌نویسد "مورخ" است، حتی اگر فی‌المثل ابراهیم صفایی باشد.
@microhismuseum
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
بخشی از گفتگوی پویا نکویی با دکتر افشین مرعشی پیرامون فعالیت ها، آثار و کتب این محقق تاریخ ایران.
دکتر افشین مرعشی، استاد برجستة تاریخ دانشگاه اوکلاهاما، سال ها پیرامون مسائل مختلفی چون ناسیونالیسم و تجدد پژوهش کرده است. آثار او پیرامون ارتباط ایران و هند در دوران معاصر از جمله نوشته های نوآور پژوهش های این محقق است.
در این بخش دکتر افشین مرعشی به تأثیر رویکردهای تاریخی رایج در مطالعات هند/جنوب آسیا بر آثار خود اشاراتی می کند. نسخة مبسوط این مصاحبه در شماره های آتی مردم نامه منتشر خواهد شد. Prof. Afshin Marashi (Professor of Iranian History at the University of Oklahoma) in conversation with Pouya Nekouei
https://www.tg-me.com/mardomnameh
دکتر افشین مرعشی، استاد برجستة تاریخ دانشگاه اوکلاهاما، سال ها پیرامون مسائل مختلفی چون ناسیونالیسم و تجدد پژوهش کرده است. آثار او پیرامون ارتباط ایران و هند در دوران معاصر از جمله نوشته های نوآور پژوهش های این محقق است.
در این بخش دکتر افشین مرعشی به تأثیر رویکردهای تاریخی رایج در مطالعات هند/جنوب آسیا بر آثار خود اشاراتی می کند. نسخة مبسوط این مصاحبه در شماره های آتی مردم نامه منتشر خواهد شد. Prof. Afshin Marashi (Professor of Iranian History at the University of Oklahoma) in conversation with Pouya Nekouei
https://www.tg-me.com/mardomnameh
Forwarded from کانال تاریخ پژوهان یادگارآفرین
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Forwarded from آسمانه
🖋مقالۀ تازه: «تاریخ اجتماعی معماری خانه و زندگی خانگی: امکان و فایدۀ کاربستِ مفاهیم و روش‌های تاریخ اجتماعی در تاریخ‌نگاشتِ معماری ایران»
نویسنده: مهدی حسینی
رهیافت به تاریخ معماری خانگی ایران با نظر به تاریخ اجتماعی آن به‌منزلۀ دانشی میان‌رشته‌ای هنوز نوپاست؛ در حالی که شواهد مرتبط با معماری خانه‌ها در میان منابع تاریخی کم نیست. راه منطقی برای این کار فهم و ایضاح روش‌ها و اسباب مورخانی است که تاریخ اجتماعی معماری نوشته‌اند. در این پژوهش نخست از راه نقد درونی متن یکی از تاریخ‌نامه‌های معتبر اجتماعی معماریِ غرب، دربارۀ خانه و زندگی خانگی، برخی مفاهیم آشنا در حوزۀ علوم اجتماعی شامل خانوار و خانواده، جنس و جنسیت، قدرت و منزلت، تحرک اجتماعی در نسبت با معماری خانه‌های حومۀ شهری انگلیسی و طرز کار به دست آمد؛ سپس برای سنجش امکان کاربست این رویکرد در تاریخ‌نویسی اجتماعی معماری ایران، این مفاهیم به متونی مرتبط با زندگی خانگی در تهران قاجاری عرضه شد. تکیه بر شواهد تاریخی مبتنی بر این متون حکایت از آن دارد که با ملاحظاتی علمی، می‌توان برخی از دست‌مایه‌های نظری و روش‌های دانشوران علوم اجتماعی را برای بسط دیدگاه‌ها و تفسیرهای تاریخی از معماری ایران نیز به خدمت گرفت. دست‌یافت به این هدف مستلزم آن است که منابع تاریخی هر دوره ــ در اینجا قاجاریان ــ را از حیث شواهدی که از هر دو مقولۀ گروه‌های اجتماعی و معماری به دست می‌دهند، از نو خواند. علاوه بر این برخی محدودیت‌ها در مواجهه با این موضوع هست که به تفاوت در ماهیت اجتماعی و فرهنگی دو جامعۀ انگلیس و ایران مربوط است.
◽️مشخصات مقاله:
حسینی، مهدی. «تاریخ اجتماعی معماری خانه و زندگی خانگی: امکان و فایدۀ کاربستِ مفاهیم و روش‌های تاریخ اجتماعی در تاریخ‌نگاشتِ معماری ایران»، در تحقیقات تاریخ اجتماعی، دورۀ ۱۳، شمارۀ ۱ (بهار و تابستان ۱۴۰۲).
◽️برای دریافت مقاله به پیوند زیر مراجعه کنید:
https://socialhistory.ihcs.ac.ir/article_8582.html
#مقالۀ_تازه #مهدی_حسینی
@asmaaneh
نویسنده: مهدی حسینی
رهیافت به تاریخ معماری خانگی ایران با نظر به تاریخ اجتماعی آن به‌منزلۀ دانشی میان‌رشته‌ای هنوز نوپاست؛ در حالی که شواهد مرتبط با معماری خانه‌ها در میان منابع تاریخی کم نیست. راه منطقی برای این کار فهم و ایضاح روش‌ها و اسباب مورخانی است که تاریخ اجتماعی معماری نوشته‌اند. در این پژوهش نخست از راه نقد درونی متن یکی از تاریخ‌نامه‌های معتبر اجتماعی معماریِ غرب، دربارۀ خانه و زندگی خانگی، برخی مفاهیم آشنا در حوزۀ علوم اجتماعی شامل خانوار و خانواده، جنس و جنسیت، قدرت و منزلت، تحرک اجتماعی در نسبت با معماری خانه‌های حومۀ شهری انگلیسی و طرز کار به دست آمد؛ سپس برای سنجش امکان کاربست این رویکرد در تاریخ‌نویسی اجتماعی معماری ایران، این مفاهیم به متونی مرتبط با زندگی خانگی در تهران قاجاری عرضه شد. تکیه بر شواهد تاریخی مبتنی بر این متون حکایت از آن دارد که با ملاحظاتی علمی، می‌توان برخی از دست‌مایه‌های نظری و روش‌های دانشوران علوم اجتماعی را برای بسط دیدگاه‌ها و تفسیرهای تاریخی از معماری ایران نیز به خدمت گرفت. دست‌یافت به این هدف مستلزم آن است که منابع تاریخی هر دوره ــ در اینجا قاجاریان ــ را از حیث شواهدی که از هر دو مقولۀ گروه‌های اجتماعی و معماری به دست می‌دهند، از نو خواند. علاوه بر این برخی محدودیت‌ها در مواجهه با این موضوع هست که به تفاوت در ماهیت اجتماعی و فرهنگی دو جامعۀ انگلیس و ایران مربوط است.
◽️مشخصات مقاله:
حسینی، مهدی. «تاریخ اجتماعی معماری خانه و زندگی خانگی: امکان و فایدۀ کاربستِ مفاهیم و روش‌های تاریخ اجتماعی در تاریخ‌نگاشتِ معماری ایران»، در تحقیقات تاریخ اجتماعی، دورۀ ۱۳، شمارۀ ۱ (بهار و تابستان ۱۴۰۲).
◽️برای دریافت مقاله به پیوند زیر مراجعه کنید:
https://socialhistory.ihcs.ac.ir/article_8582.html
#مقالۀ_تازه #مهدی_حسینی
@asmaaneh
socialhistory.ihcs.ac.ir
تاریخ اجتماعی معماری خانه و زندگی خانگی امکان و فایدۀ کاربستِ مفاهیم و روش‌های تاریخ اجتماعی در تاریخ‌نگاشتِ معماری ایران
رهیافت به تاریخ معماری خانگی ایران با نظر به تاریخ اجتماعی آن به‌منزلۀ دانشی میان‌رشته‌ای هنوز نوپاست؛ در حالی که شواهد مرتبط با معماری خانه‌ها در میان منابع تاریخی کم نیست. راه منطقی برای این کار فهم و ایضاح روش‌ها و اسباب مورخانی است که تاریخ اجتماعی معماری…
Forwarded from اتچ بات
تاریخ اجتماعیِ کمربند در پوشاک رسمی و روزانه‌ی جهان سنتیِ اسلام
نگار ذیلابی
پژوهشنامه‌ی تاریخ تمدن اسلامی، س ۵۳، ش ۲، پاییز و زمستان ۱۳۹۹
@AndoneMila
نگار ذیلابی
پژوهشنامه‌ی تاریخ تمدن اسلامی، س ۵۳، ش ۲، پاییز و زمستان ۱۳۹۹
@AndoneMila
Telegram
attach 📎
Forwarded from Bukharamag
شب ابوالفضل خطیبی
هفتصد و بیست و سومین شب از سلسله شب‌های بخارا اختصاص یافته است به گرامی‌داشت یاد و خاطره زنده‌یاد دکتر ابوالفضل خطیبی. این نشست در ساعت پنج بعدازظهر چهارشنبه بیستم دی‌ماه ۱۴۰۲ در تالار فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار می‌شود.
شادروان دکتر ابوالفضل خطیبی در ۲۵ اردیبهشتِ سال ۱۳۳۹ در روستای امام‌زاده علی‌اکبر از توابعِ بخش آرادان در شهرستانِ گرمسارِ استان سمنان زاده شد. او در سال ۱۳۶۵ از دانشگاه شیراز در رشته تاریخ مدرک کارشناسی گرفت و از سال ۱۳۶۸ کار علمی خود را در مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی آغاز کرد. وی در سال ۱۳۷۵ به فرهنگستان زبان و ادب فارسی منتقل شد و در سال ۱۳۷۸ مقطع کارشناسی ارشدِ فرهنگ و زبان‌های باستانی را در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی به پایان رساند و به عضویّتِ هئیت علمیِ فرهنگستان درآمد. مرحوم دکتر خطیبی از سال ۱۳۷۸ تا ۱۳۹۲ معاونِ گروه فرهنگ‌نویسیِ فرهنگستان بود و در سال‌های ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۲ با مرکز نشر دانشگاهی همکاری داشت. روان‌شاد دکتر خطیبی در سال ۱۳۹۴ دکترای زبان و ادبیّات فارسی را از پژوهشگاه علوم انسانی دریافت کرد و در سال ۱۳۹۹ از فرهنگستان بازنشسته شد و در ۲۱ دی‌ماهِ سال ۱۴۰۱ به سببِ بیماری کبد در تهران درگذشت.
حاصلِ شصت و دو سال عمر و در حدودِ سی سال کارِ پژوهشیِ پیوسته زنده‌یاد دکتر خطیبیْ تألیف، تصحیح، تدوین و ترجمه یازده عنوان کتاب (بعضی با همکاریِ دیگران)، سیصد و هفتاد و چهار مقاله و مدخل و تقریباً شصت سخنرانیِ علمی است. حوزه اصلیِ مطالعات و تحقیقاتِ آن مرحوم شاهنامه‌شناسی و مهم‌ترین و معروف‌ترین کار ایشان در این زمینه همکاری با دکتر جلال خالقی‌مطلق در تصحیحِ دفترِ هفتمِ شاهنامه ایشان و نوشتنِ یادداشت‌های توضیحیِ آن بوده است. از کتاب‌ها و مقالات شادروان دکتر خطیبی شماری نیز زیر چاپ است و در آینده منتشر خواهد شد.
در این شب، استادان: حسن انوری، ژاله آموزگار، علی‌اشرف صادقی، فریبا شکوهی، احمدرضا قائم‌مقامی و سجاد آیدنلو درباره زندگی و آثار زنده‌یاد خطیبی سخنرانی خواهند کرد. همچنین از کتاب «پژوهنده نامه باستان» (یادنامه دکتر ابوالفضل خطیبی) که از سوی نشر خاموش منتشر شده است، رونمایی خواهد شد.
خانه اندیشمندان علوم انسانی: خیابان استاد نجات‌الهی (ویلا)، چهارراه ورشو، تالار فردوسی
هفتصد و بیست و سومین شب از سلسله شب‌های بخارا اختصاص یافته است به گرامی‌داشت یاد و خاطره زنده‌یاد دکتر ابوالفضل خطیبی. این نشست در ساعت پنج بعدازظهر چهارشنبه بیستم دی‌ماه ۱۴۰۲ در تالار فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار می‌شود.
شادروان دکتر ابوالفضل خطیبی در ۲۵ اردیبهشتِ سال ۱۳۳۹ در روستای امام‌زاده علی‌اکبر از توابعِ بخش آرادان در شهرستانِ گرمسارِ استان سمنان زاده شد. او در سال ۱۳۶۵ از دانشگاه شیراز در رشته تاریخ مدرک کارشناسی گرفت و از سال ۱۳۶۸ کار علمی خود را در مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی آغاز کرد. وی در سال ۱۳۷۵ به فرهنگستان زبان و ادب فارسی منتقل شد و در سال ۱۳۷۸ مقطع کارشناسی ارشدِ فرهنگ و زبان‌های باستانی را در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی به پایان رساند و به عضویّتِ هئیت علمیِ فرهنگستان درآمد. مرحوم دکتر خطیبی از سال ۱۳۷۸ تا ۱۳۹۲ معاونِ گروه فرهنگ‌نویسیِ فرهنگستان بود و در سال‌های ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۲ با مرکز نشر دانشگاهی همکاری داشت. روان‌شاد دکتر خطیبی در سال ۱۳۹۴ دکترای زبان و ادبیّات فارسی را از پژوهشگاه علوم انسانی دریافت کرد و در سال ۱۳۹۹ از فرهنگستان بازنشسته شد و در ۲۱ دی‌ماهِ سال ۱۴۰۱ به سببِ بیماری کبد در تهران درگذشت.
حاصلِ شصت و دو سال عمر و در حدودِ سی سال کارِ پژوهشیِ پیوسته زنده‌یاد دکتر خطیبیْ تألیف، تصحیح، تدوین و ترجمه یازده عنوان کتاب (بعضی با همکاریِ دیگران)، سیصد و هفتاد و چهار مقاله و مدخل و تقریباً شصت سخنرانیِ علمی است. حوزه اصلیِ مطالعات و تحقیقاتِ آن مرحوم شاهنامه‌شناسی و مهم‌ترین و معروف‌ترین کار ایشان در این زمینه همکاری با دکتر جلال خالقی‌مطلق در تصحیحِ دفترِ هفتمِ شاهنامه ایشان و نوشتنِ یادداشت‌های توضیحیِ آن بوده است. از کتاب‌ها و مقالات شادروان دکتر خطیبی شماری نیز زیر چاپ است و در آینده منتشر خواهد شد.
در این شب، استادان: حسن انوری، ژاله آموزگار، علی‌اشرف صادقی، فریبا شکوهی، احمدرضا قائم‌مقامی و سجاد آیدنلو درباره زندگی و آثار زنده‌یاد خطیبی سخنرانی خواهند کرد. همچنین از کتاب «پژوهنده نامه باستان» (یادنامه دکتر ابوالفضل خطیبی) که از سوی نشر خاموش منتشر شده است، رونمایی خواهد شد.
خانه اندیشمندان علوم انسانی: خیابان استاد نجات‌الهی (ویلا)، چهارراه ورشو، تالار فردوسی
Forwarded from شوراهای صنفی دانشجویان کشور
🔴 فرآیند جذب اساتید را شفاف کنید!
بیانیۀ انجمن‌های علمی در رابطه با فرایند جذب هیئت علمی
در ماه‌های اخیر، دانشجویان دانشکدۀ علوم اجتماعی دانشگاه تهران پیوسته با خبر افزوده شدن افراد جدیدی به جمع اعضای هیئت علمی گروه‌های دانشکده غافلگیر شدهاند. با بررسی سوابق و پیشینۀ برخی از این افراد و همچنین فرایند جذبشان به گروه‌ها، این غافلگیری شدت می‌یابد.
پیشتر نیز نقدهایی به روند قانونیِ جذب اساتید وارد شده بود، امّا به نظر می‌رسد مسئولین دانشکده دچار فوریتی غیر شفاف برای پرکردن فضای خالی موجود در ظرفیت‌های هیئت علمی شدهاند طوری که دیگر حتی نیازی به رعایت اصول و موازین ظاهری در قبال جذب اعضای هیئت علمی نیز نمی‌بینند.
مشخص نیست چگونه امّا ناگهان افرادی با سابقۀ علمی تردیدبرانگیز، در یک سنت‌شکنی آشکار، از دانشگاه‌هایی با درجه‌ی علمی بسیار پایین‌تر از دانشگاه تهران به عضویت در هیئت علمی این دانشگاه منصوب شدهاند؛ آن هم در زمانی که گروه‌های این دانشکده هیچ فراخوانی برای جذب اساتید منتشر نکرده‌اند و حتی از این فرایند جذب مطلع نشده‌اند، چه برسد به آنکه بتوانند در مقابل چنین انتخابی نظر علمی خود را اعلام بدارند.
چنین فرایند جذب غیرشفاف و خارج از چارچوبی نگرانی‌هایی در خصوص تسلط این افراد بر روابط شکل گرفته پشت «درهای بسته» یا حداقل خروج آنها از چنین فرایندی را پدید می‌آورد.
عدم شفافیت، شبهات بی‌پاسخ در خصوص ارتباطاتی پشت درهای بسته و فرار از پاسخگویی، رویۀ ثابت مسئولان دانشگاه شده است. تاکنون کلاه شعبده‌بازی دانشکده برای برخی از رشته‌ها شگفتانه‌اش را به ارمغان آورده است، امّا با چنین رویه‌ای بعید نیست که دامن‌گیر تمام گروه‌های آموزشی دانشگاه شود.
این چکیده‌ای است از وضعیت دانشکده‌ای که به نظر می‌رسد متولیان آن در دانشگاه تهران و گروه‌های علمی آن آخرین کسانی هستند که نسبت به اعتبار و حیثیت این نهاد و مسئولیت اجتماعی‌شان در قبال جامعۀ ایران خود را متعهد می‌بینند. گشودگی کم‌سابقۀ دانشکدۀ علوم اجتماعی در جذب افراد با تأیید صلاحیت‌های مشکوک، بیش از پیش حیثیت و اعتبار دانشگاه را زیر سؤال می‌برد. انجمن‌های علمی خود را موظف می‌دانند تا از این طریق نگرانی دانشجویان در رابطه با آیندۀ دانشکده را بازتاب دهند.
▫️انجمن‌های علمی دانشجویی دانشکدهٔ علوم اجتماعی دانشگاه تهران
انجمن علمی انسان‌شناسی
انجمن علمی جامعه‌شناسی
انجمن علمی سیاست‌گذاری اجتماعی
انحمن علمی علوم ارتباطات
@anthropology_ut
@tehransociology
@socialplanning_ut
@mediastudies_ut
5⃣2⃣1⃣7⃣
🆔 @senfi_uni_iran
بیانیۀ انجمن‌های علمی در رابطه با فرایند جذب هیئت علمی
در ماه‌های اخیر، دانشجویان دانشکدۀ علوم اجتماعی دانشگاه تهران پیوسته با خبر افزوده شدن افراد جدیدی به جمع اعضای هیئت علمی گروه‌های دانشکده غافلگیر شدهاند. با بررسی سوابق و پیشینۀ برخی از این افراد و همچنین فرایند جذبشان به گروه‌ها، این غافلگیری شدت می‌یابد.
پیشتر نیز نقدهایی به روند قانونیِ جذب اساتید وارد شده بود، امّا به نظر می‌رسد مسئولین دانشکده دچار فوریتی غیر شفاف برای پرکردن فضای خالی موجود در ظرفیت‌های هیئت علمی شدهاند طوری که دیگر حتی نیازی به رعایت اصول و موازین ظاهری در قبال جذب اعضای هیئت علمی نیز نمی‌بینند.
مشخص نیست چگونه امّا ناگهان افرادی با سابقۀ علمی تردیدبرانگیز، در یک سنت‌شکنی آشکار، از دانشگاه‌هایی با درجه‌ی علمی بسیار پایین‌تر از دانشگاه تهران به عضویت در هیئت علمی این دانشگاه منصوب شدهاند؛ آن هم در زمانی که گروه‌های این دانشکده هیچ فراخوانی برای جذب اساتید منتشر نکرده‌اند و حتی از این فرایند جذب مطلع نشده‌اند، چه برسد به آنکه بتوانند در مقابل چنین انتخابی نظر علمی خود را اعلام بدارند.
چنین فرایند جذب غیرشفاف و خارج از چارچوبی نگرانی‌هایی در خصوص تسلط این افراد بر روابط شکل گرفته پشت «درهای بسته» یا حداقل خروج آنها از چنین فرایندی را پدید می‌آورد.
عدم شفافیت، شبهات بی‌پاسخ در خصوص ارتباطاتی پشت درهای بسته و فرار از پاسخگویی، رویۀ ثابت مسئولان دانشگاه شده است. تاکنون کلاه شعبده‌بازی دانشکده برای برخی از رشته‌ها شگفتانه‌اش را به ارمغان آورده است، امّا با چنین رویه‌ای بعید نیست که دامن‌گیر تمام گروه‌های آموزشی دانشگاه شود.
این چکیده‌ای است از وضعیت دانشکده‌ای که به نظر می‌رسد متولیان آن در دانشگاه تهران و گروه‌های علمی آن آخرین کسانی هستند که نسبت به اعتبار و حیثیت این نهاد و مسئولیت اجتماعی‌شان در قبال جامعۀ ایران خود را متعهد می‌بینند. گشودگی کم‌سابقۀ دانشکدۀ علوم اجتماعی در جذب افراد با تأیید صلاحیت‌های مشکوک، بیش از پیش حیثیت و اعتبار دانشگاه را زیر سؤال می‌برد. انجمن‌های علمی خود را موظف می‌دانند تا از این طریق نگرانی دانشجویان در رابطه با آیندۀ دانشکده را بازتاب دهند.
▫️انجمن‌های علمی دانشجویی دانشکدهٔ علوم اجتماعی دانشگاه تهران
انجمن علمی انسان‌شناسی
انجمن علمی جامعه‌شناسی
انجمن علمی سیاست‌گذاری اجتماعی
انحمن علمی علوم ارتباطات
@anthropology_ut
@tehransociology
@socialplanning_ut
@mediastudies_ut
5⃣2⃣1⃣7⃣
🆔 @senfi_uni_iran
Forwarded from حلقه دیدگاه نو
مغولان و انحطاط ایران (بررسی نظریه‌های انحطاط ایران)
با حضور:
دکتر جواد عباسی
Dec 06, 02:00 PM EDT
شنبه، ۱۶ دی ماه ۱۴۰۲
ساعت ۲۲:۳۰ به وقت تهران
@didgahenochannel
https://www.clubhouse.com/invite/AR7uzA6d9LnoXEBN8Vwd0RvDYY94TGdeBXo:NIxuwgp0HBBxuHRgy-41pJBIYUi9av3dyEJQvm_rms0
با حضور:
دکتر جواد عباسی
Dec 06, 02:00 PM EDT
شنبه، ۱۶ دی ماه ۱۴۰۲
ساعت ۲۲:۳۰ به وقت تهران
@didgahenochannel
https://www.clubhouse.com/invite/AR7uzA6d9LnoXEBN8Vwd0RvDYY94TGdeBXo:NIxuwgp0HBBxuHRgy-41pJBIYUi9av3dyEJQvm_rms0
Forwarded from Bukharamag
شب صمد موحد
به مناسبت انتشار کتاب «در صحبت پیران» (حوزۀ عرفانی تبریز) تألیف استاد زنده‌یاد دکتر صمد موحد، که از سوی نشر کارنامه منتشر شده است، مجلۀ بخارا هفتصد و بیست و چهارمین شب از شب‌های خود را به نقد و بررسی این کتاب اختصاص داده است. این مراسم در ساعت پنج بعدازظهر شنبه بیست و سوم دی‌ماه ۱۴۰۲ با حضور دکتر محمدعلی موحد و با سخنرانی: دکتر نصرالله پورجوادی، دکتر حسین معصومی همدانی، دکتر مریم مشرف، دکتر مسعود جعفری جزی و دکتر سعید کریمی در تالار فردوسی خانۀ اندیشمندان علوم انسانی برگزار خواهد شد.
دکتر صمد موحد (٢ خرداد ۱۳۱۵ ـ ۲۷ آبان ۱۴۰۲) نویسنده، پژوهشگر فلسفه و عرفان و مصحح آثار عرفانی و ادبی بودند. ایشان از شاگردان محمود هومن در دانش‌سرای عالی بودند و سال‌ها به‌عنوان استاد فلسفه و عرفان در دانشگاه‌های مختلف، از جمله دانشگاه خوارزمی و دیگر دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی به تدریس پرداختند. از جمله آثار مهم ایشان می‌توان به کتاب‌های: «در صحبت پیران: حوزۀ عرفانی تبریز از ابراهیم جوینانی تا محمود شبستری»، «کوی طریقت: حالات و کلمات و تحقیقات شیخ صفی‌الدین اردبیلی»، «عارفی با دو چهره: سیری در احوال و آثار محمود شبستری»، «شیخ محمود شبستری: سرایندۀ گلشن راز»، «سرچشمه‌های حکمت اشراق: نگاهی به منابع فکری شیخ اشراق شهاب‌الدین سهروردی» و تصحیح، توضیح و تحلیل آثاری چون «رساله در مناقب خداوندگار» (نوشتۀ فریدون احمد سپهسالار)، «فصوص‌الحکم»، «مجموعه آثار شیخ محمود شبستری: گلشن راز، سعادت‌نامه، حق‌الیقین، مرآت‌المحققین و مراتب العارفین»، «تحفه‌العالم و ذیل‌التحفه» (نوشتۀ میرعبداللطیف شوشتری) و چندین کتاب دیگر اشاره کرد.
این نشست در ساعت پنج بعدازظهر شنبه بیست و سوم دی‌ماه ۱۴۰۲ در خانۀ اندیشمندان علوم انسانی (به نشانی: خیابان استاد نجات‌الهی(ویلا)، چهارراه ورشو، تالار فردوسی) برگزار می‌شود.
به مناسبت انتشار کتاب «در صحبت پیران» (حوزۀ عرفانی تبریز) تألیف استاد زنده‌یاد دکتر صمد موحد، که از سوی نشر کارنامه منتشر شده است، مجلۀ بخارا هفتصد و بیست و چهارمین شب از شب‌های خود را به نقد و بررسی این کتاب اختصاص داده است. این مراسم در ساعت پنج بعدازظهر شنبه بیست و سوم دی‌ماه ۱۴۰۲ با حضور دکتر محمدعلی موحد و با سخنرانی: دکتر نصرالله پورجوادی، دکتر حسین معصومی همدانی، دکتر مریم مشرف، دکتر مسعود جعفری جزی و دکتر سعید کریمی در تالار فردوسی خانۀ اندیشمندان علوم انسانی برگزار خواهد شد.
دکتر صمد موحد (٢ خرداد ۱۳۱۵ ـ ۲۷ آبان ۱۴۰۲) نویسنده، پژوهشگر فلسفه و عرفان و مصحح آثار عرفانی و ادبی بودند. ایشان از شاگردان محمود هومن در دانش‌سرای عالی بودند و سال‌ها به‌عنوان استاد فلسفه و عرفان در دانشگاه‌های مختلف، از جمله دانشگاه خوارزمی و دیگر دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی به تدریس پرداختند. از جمله آثار مهم ایشان می‌توان به کتاب‌های: «در صحبت پیران: حوزۀ عرفانی تبریز از ابراهیم جوینانی تا محمود شبستری»، «کوی طریقت: حالات و کلمات و تحقیقات شیخ صفی‌الدین اردبیلی»، «عارفی با دو چهره: سیری در احوال و آثار محمود شبستری»، «شیخ محمود شبستری: سرایندۀ گلشن راز»، «سرچشمه‌های حکمت اشراق: نگاهی به منابع فکری شیخ اشراق شهاب‌الدین سهروردی» و تصحیح، توضیح و تحلیل آثاری چون «رساله در مناقب خداوندگار» (نوشتۀ فریدون احمد سپهسالار)، «فصوص‌الحکم»، «مجموعه آثار شیخ محمود شبستری: گلشن راز، سعادت‌نامه، حق‌الیقین، مرآت‌المحققین و مراتب العارفین»، «تحفه‌العالم و ذیل‌التحفه» (نوشتۀ میرعبداللطیف شوشتری) و چندین کتاب دیگر اشاره کرد.
این نشست در ساعت پنج بعدازظهر شنبه بیست و سوم دی‌ماه ۱۴۰۲ در خانۀ اندیشمندان علوم انسانی (به نشانی: خیابان استاد نجات‌الهی(ویلا)، چهارراه ورشو، تالار فردوسی) برگزار می‌شود.
Forwarded from جریانـ
📜 فصلنامه «مردم‌نامه» از مجلات کم‌شمار مستقلی‌ست که در عمومی‌سازی دانش #تاریخ در ایران می‌کوشد.
«مردم‌نامه» به سردبیری #داریوش_رحمانیان تاریخ مردم برای مردم و حرکتی نو در تاریخ‌نگاری ایران است که دو آماج را دنبال می‌کند. یکی نوشتن درباره مردم و دیگری نوشتن برای مردم. چرا که باور دارد نواندیشی، نوگرایی، نوسازی و مردم‌سالاری در جامعه در غیاب مردم شدنی نیست و راه به جایی نمی‌برد. غیبت مردم در اکنون، ریشه و پایه در غیبت آنان در روایت تاریخ گذشته دارد.
❗از آن‌جا که ایمان داریم پشتیبانی از چنین فعالیت‌ها و نهادهای فرهنگی و نشریات مستقلی، در زمانه دشوار کنونی به استمرار کار آنان، افزایش آگاهی جامعه درباره این سرزمین و مردم ایران و گذار به آینده‌ای بهتر می‌انجامد، وظیفه خود می‌دانیم که داوطلبانه و در حد توان خود، در اطلاع‌رسانی و معرفی این نشریات و نهادها بکوشیم و از شما همراهان گرامی‌مان نیز بخواهیم که با معرفی آنان به دیگران و با خرید این مجلات یا کمک‌های داوطلبانه، چراغ دانایی را در این سرزمین روشن بدارید.
مردم‌نامه را می‌توانید در نشانی‌های زیر دنبال کنید:
⬅ وب‌گاه ⬅ تلگرام
⬅ پیوند سایر رسانه‌های مردم‌نامه
👈 یادداشتی درباره مردم‌نامه
@Jaryaann
«مردم‌نامه» به سردبیری #داریوش_رحمانیان تاریخ مردم برای مردم و حرکتی نو در تاریخ‌نگاری ایران است که دو آماج را دنبال می‌کند. یکی نوشتن درباره مردم و دیگری نوشتن برای مردم. چرا که باور دارد نواندیشی، نوگرایی، نوسازی و مردم‌سالاری در جامعه در غیاب مردم شدنی نیست و راه به جایی نمی‌برد. غیبت مردم در اکنون، ریشه و پایه در غیبت آنان در روایت تاریخ گذشته دارد.
❗از آن‌جا که ایمان داریم پشتیبانی از چنین فعالیت‌ها و نهادهای فرهنگی و نشریات مستقلی، در زمانه دشوار کنونی به استمرار کار آنان، افزایش آگاهی جامعه درباره این سرزمین و مردم ایران و گذار به آینده‌ای بهتر می‌انجامد، وظیفه خود می‌دانیم که داوطلبانه و در حد توان خود، در اطلاع‌رسانی و معرفی این نشریات و نهادها بکوشیم و از شما همراهان گرامی‌مان نیز بخواهیم که با معرفی آنان به دیگران و با خرید این مجلات یا کمک‌های داوطلبانه، چراغ دانایی را در این سرزمین روشن بدارید.
مردم‌نامه را می‌توانید در نشانی‌های زیر دنبال کنید:
⬅ وب‌گاه ⬅ تلگرام
⬅ پیوند سایر رسانه‌های مردم‌نامه
👈 یادداشتی درباره مردم‌نامه
@Jaryaann
Forwarded from مرکز اسناد انقلاب اسلامی
🔖به همت معاونت پژوهشی مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛
📌نشست نقد عملکرد مراکز تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی برگزار می‌شود
📝به گزارش روابط عمومی مرکز اسناد انقلاب اسلامی نشست «نقد عملکرد مراکز تاریخ‌نگاری رسمی انقلاب اسلامی» به میزبانی معاونت پژوهشی این مرکز برگزار می‌شود.
🔸این نشست با حضور دکتر داریوش رحمانیان، عضو هیات علمی دانشگاه تهران و دکتر علیرضا ملایی توانی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، روز یکشنبه ۱۷ دی ماه ۱۴۰۲ از ساعت ۱۴ در سالن اجتماعات مرکز اسناد انقلاب اسلامی برگزار می‌گردد.
@irdc_ir
📌نشست نقد عملکرد مراکز تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی برگزار می‌شود
📝به گزارش روابط عمومی مرکز اسناد انقلاب اسلامی نشست «نقد عملکرد مراکز تاریخ‌نگاری رسمی انقلاب اسلامی» به میزبانی معاونت پژوهشی این مرکز برگزار می‌شود.
🔸این نشست با حضور دکتر داریوش رحمانیان، عضو هیات علمی دانشگاه تهران و دکتر علیرضا ملایی توانی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، روز یکشنبه ۱۷ دی ماه ۱۴۰۲ از ساعت ۱۴ در سالن اجتماعات مرکز اسناد انقلاب اسلامی برگزار می‌گردد.
@irdc_ir
@sokhanranihaa
@sokhanranihaa
🔊فایل صوتی
🎙تله مرغ و تخم مرغ در مسیر توسعه ایران
▫️چرا چالش های ایران در طول تاریخ به اشکال مختلف تکرار می شود؟ به چه دلیل ایران در ادوار مختلف با مسائلی همچون کیفیت آموزش و زیر ساخت‌ها روبرو بوده است یا رابطه دولت و ملت از یک الگوی سینوسی رنج می برد.
▫️داریوش رحمانیان عضو هئیت علمی دانشگاه تهران در گفتگو با اکوایران به این پرسش ها پاسخ داده است. این استاد دانشگاه از تله ای در مسیر توسعه ایران نام می برد که به بیان ساده به آن بازی مرغ و تخم مرغ می‌گوید.
▫️به گفته او از دوره مشروطه که نخستین گفتمان های توسعه در ایران شکل گرفته اند، عمدتا جریان های منور الفکری یا گروه های حاکم در کشور، تلاش کرده‌اند تا شرط توسعه یافتگی را در یک مقوله خلاصه کنند و دیگر شرایط توسعه را طفیلی معرفی کنند. او تاکید می کند: این بازی مرغ و تخم مرغ تا امروز نیز ادامه پیدا کرده.
▫️به اعتقاد این استاد دانشگاه به نظر می رسد، مادامی که توجه ها از این منازعه‌های دوگانه خارج نشود و توسعه مقوله‌ای همه جانبه در نظر گرفته نشود، همچنان در حال درجا زدن بر ابتدایی ترین مفاهیم خواهیم ماند.
.
🆔 @sokhanranihaa
🆔 @
🆑کانال سخنرانی ها
🌹
🎙تله مرغ و تخم مرغ در مسیر توسعه ایران
▫️چرا چالش های ایران در طول تاریخ به اشکال مختلف تکرار می شود؟ به چه دلیل ایران در ادوار مختلف با مسائلی همچون کیفیت آموزش و زیر ساخت‌ها روبرو بوده است یا رابطه دولت و ملت از یک الگوی سینوسی رنج می برد.
▫️داریوش رحمانیان عضو هئیت علمی دانشگاه تهران در گفتگو با اکوایران به این پرسش ها پاسخ داده است. این استاد دانشگاه از تله ای در مسیر توسعه ایران نام می برد که به بیان ساده به آن بازی مرغ و تخم مرغ می‌گوید.
▫️به گفته او از دوره مشروطه که نخستین گفتمان های توسعه در ایران شکل گرفته اند، عمدتا جریان های منور الفکری یا گروه های حاکم در کشور، تلاش کرده‌اند تا شرط توسعه یافتگی را در یک مقوله خلاصه کنند و دیگر شرایط توسعه را طفیلی معرفی کنند. او تاکید می کند: این بازی مرغ و تخم مرغ تا امروز نیز ادامه پیدا کرده.
▫️به اعتقاد این استاد دانشگاه به نظر می رسد، مادامی که توجه ها از این منازعه‌های دوگانه خارج نشود و توسعه مقوله‌ای همه جانبه در نظر گرفته نشود، همچنان در حال درجا زدن بر ابتدایی ترین مفاهیم خواهیم ماند.
.
🆔 @sokhanranihaa
🆔 @
🆑کانال سخنرانی ها
🌹
Audio
▶️ فایل صوتی
نشست «مغولان و انحطاط ایران ( بررسی نظریه های انحطاط)»
با ارایۀ #جواد_عباسی
دسترسی به مقالات مرتبط در بخش کامنتها
6 ژانویه 2024
🔹 @didgahenochannel
#حلقه_دیدگاه_نو
نشست «مغولان و انحطاط ایران ( بررسی نظریه های انحطاط)»
با ارایۀ #جواد_عباسی
دسترسی به مقالات مرتبط در بخش کامنتها
6 ژانویه 2024
🔹 @didgahenochannel
#حلقه_دیدگاه_نو
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🔺 ویدئوی گفت‌وگوی مجازی با داریوش رحمانیان با موضوع:
✅ از تعلیق استادان تا وضعیت علوم انسانی در دانشگاه‌های ایران
✅ از تعلیق استادان تا وضعیت علوم انسانی در دانشگاه‌های ایران
Forwarded from ملی گرایی ایرانی/شاهنامه پژوهی
سی و چهارمین نشست کمیته صلح و ادبیات انجمن علمی مطالعات صلح ایران
عنوان: جنگ و صلح در آثار بهرام بیضایی
با سخنرانی:
علیرضا رئیسیان
محسن حسینی
داریوش رحمانیان
زاگرس زند
جواد رنجبر درخشیلر
مهتاب حاجی محمدی
ناصر حبیبیان
مدیر نشست: آزاده دوست الهی
همراه با نمایش فیلم هایی از بهرام بیضایی
چهارشنبه ۲۷ دی ساعت ۱۷
مکان: خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی
T.me/melliiran
عنوان: جنگ و صلح در آثار بهرام بیضایی
با سخنرانی:
علیرضا رئیسیان
محسن حسینی
داریوش رحمانیان
زاگرس زند
جواد رنجبر درخشیلر
مهتاب حاجی محمدی
ناصر حبیبیان
مدیر نشست: آزاده دوست الهی
همراه با نمایش فیلم هایی از بهرام بیضایی
چهارشنبه ۲۷ دی ساعت ۱۷
مکان: خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی
T.me/melliiran
Forwarded from سخنرانی ها ، درس گفتارها ، گفت و گوها و دیگر برنامه های فرهنگی و مطالعات تطبیقی (Abbas Ghaemmaghami)
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
شب مردم نامه
نعمت الله فاضلی
ابراهیم موسی پور
نگار ذیلابی
لیلا طباطبایی
مهرداد قیومی
داریوش رحمانیان
علی دهباشی
https://youtu.be/bhbuu9e3CD4?si=BJTu4vmymp9j9eqG
21 آذر 1402
بخارا
موسسه ی دین و اقتصاد
https://www.tg-me.com/bukharamag/9295
انتشار با ذکر منبع بلامانع است .
کانال سخنرانی ها ، درس گفتارها و گفت و گوها :
https://www.tg-me.com/Vortrags
نعمت الله فاضلی
ابراهیم موسی پور
نگار ذیلابی
لیلا طباطبایی
مهرداد قیومی
داریوش رحمانیان
علی دهباشی
https://youtu.be/bhbuu9e3CD4?si=BJTu4vmymp9j9eqG
21 آذر 1402
بخارا
موسسه ی دین و اقتصاد
https://www.tg-me.com/bukharamag/9295
انتشار با ذکر منبع بلامانع است .
کانال سخنرانی ها ، درس گفتارها و گفت و گوها :
https://www.tg-me.com/Vortrags