روزها؛ فصل آخر
https://www.sharghdaily.com/

آخرین سفر اسلامی‌ندوشن
به قلم علی‌رضا جلالی‌ندوشن
https://www.tg-me.com/mardomnameh

🔰 روزها؛ فصل آخر
سفرنامه پیکر
فایل pdf، روزنامه شرق، پنج‌شنبه، ۱۴۰۲/۰۹/۰۹
https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-907906
📝 علیرضا جلالی‌ندوشن
 --------
رسانه رسمی دکتر اسلامی نُدوشن
نشانی صفحه اینستاگرام
https://instagram.com/eslaminodoushan
نشانی کانال تلگرام
@dr_eslaminodoushan

🏷از طلسم تا تاریخ
▫️ایران عصر شاه عباس از منظر علوم غریبه

👈رساله‌ای از: ملاجلال منجم یزدی
🖌پژوهش و توضیحات: بهزاد کریمی

👈با پیش‌گفتاری از: سیدهاشم آقاجری

▫️قطع رقعی / جلد شومیز / ۱۶۰ صفحه

▫️از طلسم تا تاریخ روایتگر بخشی نه چندان شناخته‌شده از تاریخ ایران در عصر شاه عباس اول صفوی است. علوم غریبه به‌عنوان علومی برای کنترل جهان و پیش‌بینی امور آینده همواره در طول تاریخ ایران مورد رجوع و توجه بوده است. با این حال، این نوع دانش‌های خفیه چنان که باید و شاید چندان به حوزه‌ی تاریخ‌نگاری مدرن راه نیافته‌اند که برخی از دلایل آن در مقدمه این کتاب مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهشگر کوشیده است بر اساس متنی که تا پیش از این گمان می‌رفت متعلق به عصر تیموریان است، منظری نو از تاریخ صفویه را فرا روی خواننده قرار دهد؛ ما در این کتاب با لایه‌ای شگفت از زندگی اجتماعی در عصر صفویه روبرو هستیم که در آن باور به نیروهای فراطبیعی و کوشش برای چیرگی بر آن‌ها با استفاده از علوم غریبه امری غالب است و بی‌تردید برای مخاطبان علاقه‌مند به تاریخ، غریب و گیرا.

اطلاعیه مهم انجمن ایرانی تاریخ درباره فعال شدن پيشخوان الکترونیکی عضویت بر روی وبگاه انجمن

🍀راههای ارتباطی با انجمن ایرانی تاریخ

پایگاه رسمی انجمن ایرانی تاریخ
🌐http://www.is-history.ir

کانال تلگرام انجمن ایرانی تاریخ
🌐https://www.tg-me.com/ishistory
اینستاگرام انجمن ایرانی تاریخ
https://www.instagram.com/ishistory_ir/
انجمن ایرانی تاریخ در پیام رسان ایتا
🌐https://eitaa.com/ishistory
انجمن ایرانی تاریخ در پیام رسان بله
🌐https://ble.ir/ishistory

🔻برگزاری همایش «مسؤولیت اجتماعی علم و نقش انجمن‌های علمی»

موضوع مسؤولیت اجتماعی علم، برای علوم انسانی و اجتماعی همواره بسیار با اهمیت بوده است؛ به نحوی که همه سنت‌های علوم اجتماعی و انسانی "هدف ها یا غایت هایی اجتماعی و تاریخی" نیز برای علم در نظر گرفته، و سازمان علم  و همچنین سبک کنش اهل علم را بدان وابسته نموده‌اند.
اثربخشی اجتماعی علم در گرو فهم ما از فلسفه، مفهوم و آموزۀ مسؤولیت اجتماعی علم، راه های تحقق این مسؤولیت و توجه به ضرورت ها و اقتضائات آن، ازجمله استقلال نسبی دانشگاه‌ها و آزادی‌های آکادمیک است. این موضوعات همواره چالش برانگیز و مجادله آميز بوده‌اند.

نظر به اهمیت نظری و کاربردی این موضوعات، اتّحادیه انجمن‌های علوم اجتماعی ایران،
به مناسبت روز علوم اجتماعی، نخستین همایش سالانه خود را با موضوع «مسؤولیت اجتماعی علم و نقش انجمن‌های علمی» با همکاری شماری از انجمن‌های عضو اتحادیه برگزار می‌کند.

برنامه نشست ها و سخنرانی ها به زودی اعلام خواهد شد.

✅ زمان: عصر چهارشنبه و پنجشنبه ۱۵ و ۱۶ آذر ۱۴۰۲ از ساعت ۱۳:۳۰ تا ۲۰.

✅ مکان: خانه اندیشمندان علوم انسانی ایران

www.tg-me.com/uissa1400

https://socialhistory.ihcs.ac.ir/article_8551.html

مقاله‌ای ارجمند و خواندنی از نگار ذیلابی

این مقاله بویژه از نظر تاریخ دیداری-دیدمانی و تاریخ زندگی روزانه؛ نوآورانه و ره‌گشا و آموزنده است.

https://www.tg-me.com/mardomnameh

📘کتاب تازه: خاک کارخانه: پارچه‌های ناتمام چیت‌سازی بهشهر و سرگذشت آخرین کارگران 
شیوا خادمی 
نشر اطراف، ۱۴۰۲

خاک کارخانه کتابی است از جنس مستندنگاری و تاریخ شفاهی. شیوا خادمی، عکاس و نویسنده‌ی این کتاب، با حال‌و‌هوایی عاطفی و در جست‌وجوی ریشه‌‌هایش، عکاسی و گفت‌وگو با همکاران سالخورده‌ی مادربزرگش ــ عزیزجون که در دهه‌ی ۱۳۲۰ کارگر کارخانه‌ی چیت‌سازی بهشهر بوده ــ را آغاز می کند. اما خیلی زود می‌فهمد این گفت‌و‌گوهای به‌ظاهر ساده چیزی بیشتر از خاطره‌گویی مردمانی است که هنوز سرسختانه به محیط کار قدیمی‌شان عشق می‌ورزند. به‌مرور، از دل این خاطرات کاری، کلیت و فضایی شکل می‌گیرد و مضمون‌هایی سر بر می‌آورند که نه تنها در تحلیل و ارزیابی تاریخ و مسیر کسب‌وکار در ایران به کار می‌آیند، بلکه تصویری از پیوند تنگاتنگِ فضای کار، هویت شهر و مناسبات اجتماعی مردم شهر پیشِ چشم‌مان می‌گذارند.

خاک کارخانه قصه‌ی یک صنعت است و روایت دنیای کار، اما از زبان روایتگرانی که همیشه در حاشیه‌ بوده‌اند و قصه‌هایشان در ثبت سرگذشت کسب‌و‌کارها در ایران کمتر به حساب آمده است. نگاهی است از درون و از منظر منابع انسانیِ خُرد و خاموش و نه از سمت رده‌‌های رسمی و بالا. ثبت تجربه‌های ناشنیده‌ترین حلقه‌های زنجیره‌ی کار در ایران. روایت کارگران بومی یا مهاجری که روزگاری زندگی‌شان با صدای سوت کارخانه‌ی چیت‌سازی بهشهر تنظیم می‌شده است. آشپز و معلم اکابر و زنان بافنده و ریسنده‌ای که قوت زانوها و دست‌هاشان را در تار و پود پارچه‌ها تنیده‌اند و مردانی که شبانه‌روز دستگاه‌ها را سرپا نگه داشته‌اند؛ مردمانی که در تاریخ کار ایران کمتر دیده می‌شوند.

نثر دلنشین و عکس‌های رنگی شیوا خادمی با بازنمایی بده‌بستان جغرافیای سرسبزِ بهشهر با سازه‌ی صنعتی کارخانه‌ی چیت‌سازی، و آمیختگی طراوت محیط طبیعی شمال با فلز و چرخ‌دنده و دوک، تصویری سینمایی و به‌یادماندنی آفریده‌اند. تجربه‌نگاری انسانی ظریف و ریزبافِ خاک کارخانه بوی گل‌های وحشیِ رونده و خزه‌های مازندران را می‌دهد. این هم‌نوایی متن با اقلیمی که روایت می‌کند حاصلِ پژوهش پنج‌ساله‌ی شیوا خادمی را خواندنی و گیرا کرده و عکس‌های او هم، در کنار چنین متنی، به غنای این مستندنگاریِ اجتماعی افزوده‌اند.

▫️فهرست مطالب کتاب:
- یادداشت عکاس و پژوهشگر| شیوا خادمی
- دستم به دستگاه نمی‌رسید| تامارا، بافنده‌ی کارخانه
- از باغچه‌ی کارخونه نعنا می‌چیدیم| گرجی، بافنده‌ی کارخانه
- سبزی‌قرمه‌های من هیچ‌وقت تیره نمی‌شد| گفت‌وگو با نوروز، آشپز کارخانه‌
- صدا به صدا نمی‌رسید| گفت‌وگو با معلم اکابر کارخانه‌
- هفت سال از کارخونه اخراج شدم| گفت‌وگو با سِد معصومه، ریسنده‌ی کارخانه
- تا سه‌ی صبح نخ گره می‌زدم| گفت‌وگو با شهربانو رضوان، بافنده‌ی کارخانه
- به دیوار خونه میخ هم نمی‌تونستیم بزنیم| گفت‌وگو با قاسم گل‌پور، رئیس سالن ریسندگی
- پارچه مثل یه تیکه نون بود| گفت‌وگو با علیرضا مزینانی، متصدی کنترل آمار، پسرِ حاج‌محمدعلی
- توی چمدانم ده پرتقال بود| سفرنامه‌ی حاج محمد‌علی مزینانی، بازدید از کارخانه‌های نساجی آمریکا
- مثل بلور برف روی پارچه| گفت‌وگو با قاسم محمدپور، رئیس پیشین کارخانه
-ما خاک کارخونه خوردیم| گفت‌وگو با شعبان حسن‌پور و حسن روحانی، تکنیسین‌های آزمایشگاه کارخانه
- اون تیکه زمین هنوز حاجت می‌ده| گفت‌وگو با محمد بشارتی و فرشته آبکار، ریسنده و بافنده‌ی کارخانه
- اِشل حقوقی پایین بود| گفت‌وگو با داریوش شیریان، مدیر امور مالی کارخانه
- مِرِه هیچ یاد دَنیه| گفت‌وگو با ماه‌منیر، چله‌دوان کارخانه
- با باقی‌مونده‌ها زندگی می‌کنیم| گفت‌وگو با شهربانو ایزدی، از قسمت تکمیل کارخانه
- همه‌ی نگاتیوها سوخت| گفت‌وگو با قاسم لامعی، راوی قصه‌ی عکس‌های کارخانه، پسرِ آقاجان
- انگار توی کارخونه دریا بود| خسرو معصومی، کارگردان، از ردپای کارخانه در فیلم‌هایش

- و در پایان…
شاید کارخانه شکوفه‌های پارچه‌ای بدهد

🔹اطلاعات بیشتر:
https://atraf.ir/shop-3

#کتاب_تازه
@asmaaneh

اتحادیه انجمن‌های اجتماعی برگزار میکند:

مسئولیت اجتماعی علم و نقش انجمن‌های علمی

روزهای چهارشنبه و پنج‌شنبه پانزده و شانزده آذر
خانه اندیشمندان علوم انسانی

https://www.tg-me.com/mardomnameh

🔻 تعویق همایش اتحادیه انجمن های علوم اجتماعی ایران 🔻

به اطلاع علاقمندان و دوستداران علوم اجتماعی می رساند، با توجه به آلودگی شدید هوای تهران و پیش بینی تداوم و تشدید آن،
نظر به مسئولیت اخلاقی نسبت به سلامت سخنرانان و مخاطبان محترم و همه شهروندان عزیز، برگزاری همایش "مسئولیت اجتماعی علم" که قرار بود روز چهارشنبه و پنجشنبه ۱۵ و ۱۶ دی ماه ۱۴۰۲ در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شود، لغو و به وقت  دیگری موکول می شود.

با سپاس فراوان از همه مدیران محترم نشست ها و سخنرانان گرانقدر و علاقمندان به همایش، انشاالله بزودی برای برگزاری نشست ها هماهنگی و  زمان برگزاری همایش اعلام خواهد شد.

هیات مدیره اتحادیه انجمن های علوم اجتماعی ایران

۱۴ آذر ۱۴۰۲

@uissa1400

ماجرای عجیبِ بنیاد مازندران‌پژوهیِ انوشه و یک تقاضا از مسوولان بابل


نام نیک رفتگان ضایع مکن/ تا بماند نام نیکت برقرار

خبر شگفت‌آوری منتشر شده که اوقاف بابل با حکم قضایی، کتابخانه‌ی بنیاد مازندران‌پژوهی انوشه را تصرف و مسوولان کتابخانه را وادار به تخلیه‌ی ساختمان کرده، و بناچار باید اکنون بیست‌هزار جلد کتاب و هزاران پرونده‌ی علمی این مجموعه را به انبارها فرستاد، آن هم در روزهایی که کارکنان این مجموعه‌ی فرهنگی، شتابان مشغول دیجیتال کردن مقالات دانشنامه‌ی مازندران و بارگذاری آن در سایت بودند.
هنوز توقع دارم خبر، نادرست باشد و فردا بگویند که سوء تفاهمی بوده اما عکس نیسان دم ساختمان را هم امروز دیدم و افسوس....

دلم نمی‌خواهد بگویم که از اوقاف و امثال ایشان انتظاری نیست، که هست؛ چون ساختن و نگه‌داشتن کتابخانه‌ها همیشه از مهم‌ترین وظایف اوقاف بوده است؛ اما جز این، حتما در کهن‌شهر بابل کسان دیگری همچون دکتر شافی هستند که نگذارند شرم این اقدام بر پیشانی شهر بنشیند. دکتر شافی را ندیده‌ام اما شنیده‌ام که چگونه با هزینه کردن از درآمد شخصی، با کمک پژوهشگرانی بی‌توقع و دانشدوست، دانشنامه‌ی مازندران را پشتیبانی کرده بود تا به اینجا برسد و باعث افتخار بابلیان بشود؛ همان بنیادی که اکنون به این سرنوشت شگفت دچار شده است.
مسولان وقوع این رویداد نافرخنده را هم نمی‌شناسم اما از ایشان تقاضا می‌کنم به خاطر حرمت و اعتبار شهر بابل، در تصمیم خود تجدید نظری روا دارند و نگذارند که مردمان، نام بابل را با چنین اخباری به خاطر بیاورند.
با احترام
ابراهیم موسی‌پور بشلی
۱۴ آذر ۱۴۰۲


به قول استادم زنده‌یاد محمود روح‌الامینی:

در شبستانهای تار اندود این معبد،
گر چراغی برنمی‌افروزی ای زائر
کورسوی شمعِ نذر دیگران را
پا منه بر سر،
یا
به قول رفتگان

ـ که روانشان شاد ـ
«کوزه را مشکن اگر آبی نمی‌آری»