☘☘ برگی از تقویم تاریخ ☘☘
۱۴ تیر سالروز درگذشت مهرانگیز منوچهریان
(زاده ۱۵ مهر ۱۲۸۵ مشهد -- درگذشته ۱۴ تیر ۱۳۷۹ تهران) حقوقدان، موسیقیدان و نخستین سناتور زن در ایران
او در نوجوانی فراگيری موسيقی را زير نظر استادان علینقی وزيری و روح‌اله خالقی آغاز کرد و درسال ۱۳۱۱ در مدرسه ژاندارک به تدریس زبان فرانسه پرداخت. در سال ۱۳۱۳ وارد دانشسرای عالی دانشکده فلسفه و علوم تربیتی شد و در سال ۱۳۱۷ مدرک لیسانس دریافت کرد. در سال ۱۳۲۵ وارد دانشکده حقوق شد و همراه با ۱۳ دختر دیگر از نخستین دانشجویان دانشکده حقوق بودند.
وی در سال ۱۳۴۱ مدرک دکترا در رشته حقوق قضایی‌جزا از دانشگاه تهران دریافت کرد و در دانشکده حقوق بود که با همسرش آشنا شد و با دکتر حسینقلی حسینی‌نژاد استاد دانشکده حقوق ازدواج کرد. موضوع پایان‌نامه دکترای او نیز «جرایم اطفال - طرح تاسیس محاکم اختصاصی اطفال» بود.
وی که به‌زبان‌های فرانسه و انگلیسی مسلط بود و با زبان‌های آلمانی و عربی آشنایی داشت، در کنار دیگر فعالیت‌ها، سابقه فراوانی در تدریس نیز داشت و در دانشگاه‌ها و موسساتی چون «موسسه عالی حسابداری» «دانشگاه ملی ایران» «مرکز آموزش سازمان امور استخدامی کشور» به تدریس رشته حقوق پرداخت.
وی دارای سِمت‌های داخلی و بین‌المللی زیادی بود که عضویت در کانون وکلای دادگستری ایران، عضو اتحادیه بین‌المللی وکلای دادگستری، ریاست افتخاری مادام‌العمر اتحادیه بین‌المللی زنان حقوقدان، عضو کمیته مکاتبات وابسته به‌شورای ملی زنان آمریکا، عضو اتحادیه بین‌المجالس و عضو انجمن بین‌المللی حقوقدانان، از آن جمله بود.
وی در سال ۱۹۶۸ به‌همراه «النور روزولت» اولین جایزه «صلح حقوق بشر سازمان ملل متحد» را دریافت کرد و در سال ۱۹۷۱ نیز برنده «جایزه صلح مرکز صلح جهانی از طریق حقوق» شد.
او یک کتاب در انتقاد از قوانین به‌لحاظ حقوق زن به‌چاپ رساند که اولین کتابی است که یک زن حقوقدان نوشته است.
یکی دیگر از اقدامات بسیار مهم وی، تاسیس «اتحادیه زنان حقوقدان ایران» است که سالها رئیس این اتحادیه بود. در واقع این یک اتحادیه بین‌المللی بود که او در راه اندازی شعبه ایران آن نقشی به یادماندنی و منحصر به‌فرد داشت. «توران شهریاری» که خود کارآموز منوچهریان بوده است، این اقدام او را «بسیار مهم» توصیف می‌کند. اقدامی که در نتیجه آن، بیش از ۵۰ زن حقوقدان از سراسر جهان به تهران آمدند و جلسه جهانی زنان حقوقدان در ایران تاسیس شد.
منوچهریان در سال ۱۹۷۱ برنده «جایزه صلح مرکز صلح جهانی از طریق حقوق» شد
او جزو نخستین زنان سناتور ایرانی بود و از سال ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۱ و از دوره چهارم تا ششم مجلس سنا در آن عضویت داشت.
وی در سال ۱۳۵۱ در اعتراض به قانون گذرنامه در مجلس سنا، از سناتوری استعفا کرد و با وجود اصرار مقامات، حاضر به بازپس گیری آن نشد. قانون گذرنامه مسافرت زنان به‌خارج از کشور را مشروط به اجازه همسر می‌دانست و او در اعتراض خود به این قانون، آن را با ماده ۱۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر- که دولت ایران آن را امضا کرده بود - در تعارض می‌دانست. او پس از استعفا، با پیشنهاداتی چون وزارت دادگستری، آموزش و پرورش، و ریاست دانشکده حقوق دانشگاه تهران رو به رو شد که همه را رد کرد.
وی یکی از معدود افرادی بود که فعالانه با اعدام‌های اول انقلاب مخالفت کرد و به‌قوانینی چون لغو قضاوت زنان نیز اعتراض داشت.
او بار‌ها به دادگاه‌های حکومت اسلامی احضار شد و در یکی از این احضار‌ها نیز، درسال ۱۳۶۱، پروانه وکالتش برای همیشه لغو شد.
آرامگاه وی در قطعه ۷۴ بهشت زهرا است.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#مهر_انگیز_منوچهریان، د
۱۴ تیر سالروز درگذشت مهرانگیز منوچهریان
(زاده ۱۵ مهر ۱۲۸۵ مشهد -- درگذشته ۱۴ تیر ۱۳۷۹ تهران) حقوقدان، موسیقیدان و نخستین سناتور زن در ایران
او در نوجوانی فراگيری موسيقی را زير نظر استادان علینقی وزيری و روح‌اله خالقی آغاز کرد و درسال ۱۳۱۱ در مدرسه ژاندارک به تدریس زبان فرانسه پرداخت. در سال ۱۳۱۳ وارد دانشسرای عالی دانشکده فلسفه و علوم تربیتی شد و در سال ۱۳۱۷ مدرک لیسانس دریافت کرد. در سال ۱۳۲۵ وارد دانشکده حقوق شد و همراه با ۱۳ دختر دیگر از نخستین دانشجویان دانشکده حقوق بودند.
وی در سال ۱۳۴۱ مدرک دکترا در رشته حقوق قضایی‌جزا از دانشگاه تهران دریافت کرد و در دانشکده حقوق بود که با همسرش آشنا شد و با دکتر حسینقلی حسینی‌نژاد استاد دانشکده حقوق ازدواج کرد. موضوع پایان‌نامه دکترای او نیز «جرایم اطفال - طرح تاسیس محاکم اختصاصی اطفال» بود.
وی که به‌زبان‌های فرانسه و انگلیسی مسلط بود و با زبان‌های آلمانی و عربی آشنایی داشت، در کنار دیگر فعالیت‌ها، سابقه فراوانی در تدریس نیز داشت و در دانشگاه‌ها و موسساتی چون «موسسه عالی حسابداری» «دانشگاه ملی ایران» «مرکز آموزش سازمان امور استخدامی کشور» به تدریس رشته حقوق پرداخت.
وی دارای سِمت‌های داخلی و بین‌المللی زیادی بود که عضویت در کانون وکلای دادگستری ایران، عضو اتحادیه بین‌المللی وکلای دادگستری، ریاست افتخاری مادام‌العمر اتحادیه بین‌المللی زنان حقوقدان، عضو کمیته مکاتبات وابسته به‌شورای ملی زنان آمریکا، عضو اتحادیه بین‌المجالس و عضو انجمن بین‌المللی حقوقدانان، از آن جمله بود.
وی در سال ۱۹۶۸ به‌همراه «النور روزولت» اولین جایزه «صلح حقوق بشر سازمان ملل متحد» را دریافت کرد و در سال ۱۹۷۱ نیز برنده «جایزه صلح مرکز صلح جهانی از طریق حقوق» شد.
او یک کتاب در انتقاد از قوانین به‌لحاظ حقوق زن به‌چاپ رساند که اولین کتابی است که یک زن حقوقدان نوشته است.
یکی دیگر از اقدامات بسیار مهم وی، تاسیس «اتحادیه زنان حقوقدان ایران» است که سالها رئیس این اتحادیه بود. در واقع این یک اتحادیه بین‌المللی بود که او در راه اندازی شعبه ایران آن نقشی به یادماندنی و منحصر به‌فرد داشت. «توران شهریاری» که خود کارآموز منوچهریان بوده است، این اقدام او را «بسیار مهم» توصیف می‌کند. اقدامی که در نتیجه آن، بیش از ۵۰ زن حقوقدان از سراسر جهان به تهران آمدند و جلسه جهانی زنان حقوقدان در ایران تاسیس شد.
منوچهریان در سال ۱۹۷۱ برنده «جایزه صلح مرکز صلح جهانی از طریق حقوق» شد
او جزو نخستین زنان سناتور ایرانی بود و از سال ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۱ و از دوره چهارم تا ششم مجلس سنا در آن عضویت داشت.
وی در سال ۱۳۵۱ در اعتراض به قانون گذرنامه در مجلس سنا، از سناتوری استعفا کرد و با وجود اصرار مقامات، حاضر به بازپس گیری آن نشد. قانون گذرنامه مسافرت زنان به‌خارج از کشور را مشروط به اجازه همسر می‌دانست و او در اعتراض خود به این قانون، آن را با ماده ۱۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر- که دولت ایران آن را امضا کرده بود - در تعارض می‌دانست. او پس از استعفا، با پیشنهاداتی چون وزارت دادگستری، آموزش و پرورش، و ریاست دانشکده حقوق دانشگاه تهران رو به رو شد که همه را رد کرد.
وی یکی از معدود افرادی بود که فعالانه با اعدام‌های اول انقلاب مخالفت کرد و به‌قوانینی چون لغو قضاوت زنان نیز اعتراض داشت.
او بار‌ها به دادگاه‌های حکومت اسلامی احضار شد و در یکی از این احضار‌ها نیز، درسال ۱۳۶۱، پروانه وکالتش برای همیشه لغو شد.
آرامگاه وی در قطعه ۷۴ بهشت زهرا است.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#مهر_انگیز_منوچهریان، د
Telegram
attach 📎
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۴ تیر روز قلم
در تقویم ایران "روز قلم" به‌عنوان نمادی برای تجلیل از صاحبان قلم و آثارشان انتخاب شده است.
در این نوشتار به ابعاد تربیتی، رسانهای و ارزشی تألیف و نگارش اشاره می‌شود و از چگونگی سیر قلم در طول تاریخ صحبت به میان می‌آید. به این سیر، چه از نظر محتوای نوشته‌ها و چه از نظر ابزار ظاهری ـ که به شیوههای اینترنتی و الکترونیکی ـ رسیده، نگریسته شده است.
در صفحات تقویم، ۱۴ تیرماه باعنوان «روز قلم» به‌خود جلوهای دیگر بخشیده است. نامگذاری این روز به‌نام قلم، بی ارتباط با تاریخ کهن متمدن و فرهنگساز این سرزمین نیست. ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه خود آورده است که چهاردهمین روز از تیرماه را ایرانیان باستان، روز تیر "عطارد" مینامیدند. از طرفی سیاره تیر یا همان عطارد، در فرهنگ ادب پارسی، کاتب و نویسنده ستارگان است. به همین مناسبت این روز را روز نویسندگان میدانستند و گرامی میداشتند.
تاریخ نوشتار، حداکثر به بیست هزار سال پیش باز میگردد و با محدود ساختن به نظامهای نوشتاری مدون، رقمی حدود شش هزارسال پیش را نشان می‌دهد. این ارقام و آمارها فقط تخمینی است از سوی کاوشگران علمی، در صورتی که بدون شک پیشرفتی از سوی جوامع گوناگون، بدون کمک خط و زبان امکانپذیر نبوده است.
از جمله موادی که برای نوشتن به‌کار میرفت سنگ، چوب، پوست حیوانات، برگ درختان، استخوان، موم، ابریشم، پنبه و کاغذ بود. در طول تاریخ، نوشتن به دو صورت بوده است: یک دسته خطوطی را در بر میگرفت که با استفاده از ابزارهای تیز چون سوزن، چاقو و... نوشتاری، کندهکاری می‌شد. دسته دیگر شامل خطوطی است که به‌وسیله قلم پر، قلم‌نی، قلم‌مو و ... و با استفاده از جوهر برسطح ماده نوشتاری ترسیم می‌شد. گفتنی است نسخه پردازی از نوشتهای بر سنگ یا فلز بهطور منطقی، در نهایت به اختراع چاپ انجامید.
قلم چیست؟:
قلم، زبان عقل و معرفت و احساس انسان‌ها و بیانکننده اندیشه و شخصیت صاحب آن است. قلم، زبان دوم انسان‌ها است. هویت، چیستی و قلمرو قلم بسیار گستردهتر از آن است که در بیان بگنجد. هرگونه رشد و پیشرفت، پیروزی و آرامش و معرفت و شناخت، ریشه در قلم دارد. تمدنها، تجربه‌های تلخ و شیرین و علوم بانوشتن ماندگار میشوند و آیندگان مملو از تجربه و پر از راهحلها هستند.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#روز_قلم
۱۴ تیر روز قلم
در تقویم ایران "روز قلم" به‌عنوان نمادی برای تجلیل از صاحبان قلم و آثارشان انتخاب شده است.
در این نوشتار به ابعاد تربیتی، رسانهای و ارزشی تألیف و نگارش اشاره می‌شود و از چگونگی سیر قلم در طول تاریخ صحبت به میان می‌آید. به این سیر، چه از نظر محتوای نوشته‌ها و چه از نظر ابزار ظاهری ـ که به شیوههای اینترنتی و الکترونیکی ـ رسیده، نگریسته شده است.
در صفحات تقویم، ۱۴ تیرماه باعنوان «روز قلم» به‌خود جلوهای دیگر بخشیده است. نامگذاری این روز به‌نام قلم، بی ارتباط با تاریخ کهن متمدن و فرهنگساز این سرزمین نیست. ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه خود آورده است که چهاردهمین روز از تیرماه را ایرانیان باستان، روز تیر "عطارد" مینامیدند. از طرفی سیاره تیر یا همان عطارد، در فرهنگ ادب پارسی، کاتب و نویسنده ستارگان است. به همین مناسبت این روز را روز نویسندگان میدانستند و گرامی میداشتند.
تاریخ نوشتار، حداکثر به بیست هزار سال پیش باز میگردد و با محدود ساختن به نظامهای نوشتاری مدون، رقمی حدود شش هزارسال پیش را نشان می‌دهد. این ارقام و آمارها فقط تخمینی است از سوی کاوشگران علمی، در صورتی که بدون شک پیشرفتی از سوی جوامع گوناگون، بدون کمک خط و زبان امکانپذیر نبوده است.
از جمله موادی که برای نوشتن به‌کار میرفت سنگ، چوب، پوست حیوانات، برگ درختان، استخوان، موم، ابریشم، پنبه و کاغذ بود. در طول تاریخ، نوشتن به دو صورت بوده است: یک دسته خطوطی را در بر میگرفت که با استفاده از ابزارهای تیز چون سوزن، چاقو و... نوشتاری، کندهکاری می‌شد. دسته دیگر شامل خطوطی است که به‌وسیله قلم پر، قلم‌نی، قلم‌مو و ... و با استفاده از جوهر برسطح ماده نوشتاری ترسیم می‌شد. گفتنی است نسخه پردازی از نوشتهای بر سنگ یا فلز بهطور منطقی، در نهایت به اختراع چاپ انجامید.
قلم چیست؟:
قلم، زبان عقل و معرفت و احساس انسان‌ها و بیانکننده اندیشه و شخصیت صاحب آن است. قلم، زبان دوم انسان‌ها است. هویت، چیستی و قلمرو قلم بسیار گستردهتر از آن است که در بیان بگنجد. هرگونه رشد و پیشرفت، پیروزی و آرامش و معرفت و شناخت، ریشه در قلم دارد. تمدنها، تجربه‌های تلخ و شیرین و علوم بانوشتن ماندگار میشوند و آیندگان مملو از تجربه و پر از راهحلها هستند.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#روز_قلم
Telegram
attach 📎
ستایش #فردوسی
شعری از دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی
🍃🍃🍃🍃🍃🍃
بزرگا! جاود‌ان مرد‌ا! هُشيواري و د‌انايي
نه د‌يروزي، كه امروزي، نه امروزي، كه فرد‌ايي
همه د‌يروز ما از تو، همه امروز ما با تو
همه فرد‌اي ما در تو، كه بالايي و والايي
چو زينجا بنگرم زان سوي دَه قرنت همي بينم
كه مي‌گويي و مي‌رويي و مي‌بالي و مي‌آيي
به گِرد‌ت شاعران انبوه و هر يك قلّه‌اي بشكوه
تو اما در ميان گويي د‌ماوند‌ي كه تنهايي:
سراند‌ر ابر اسطوره، به ژرفا ژرف اند‌يشه
به زيرِ پرتوِ خورشيد‌ِ د‌انايي چه زيبايي!
هزاران ماه و كوكب از مد‌ار جان تو تابان
كه در منظومة ايران، تو خورشيد‌ي و يكتايي
ستايش‌ها ز مستي و جنون از شاعران خواند‌م
خرد و اند‌يشه را زيبد كه مرد‌ي چون تو بستايي
اگر سرْ نامة كار هنرها د‌انش و داد است
تويي رأسِ فضيلت‌ها، كه آغاز هنرهايي
سخن‌ها را، همه، زيبايي لفظ است در معني
تو را زيبد كه معني را به لفظ خود بيارايي
گهي در گونة ابر و گهي در گونة باران
همه از تو به تو پويند چون باران، كه د‌ريايي
چو دست حرب بگشايند مرد‌ان در صف ميد‌ان
بسان تند‌ر و تِنّيِن همه تن بانگ و هرايي
چو جاي بزم آرايند خوبان در گلستان‌ها
همه جان، چون نسيم، آرامشي وبريشم آوايي
بدان روشن روان قانون اشراقي كه در حكمت
شفاي پورسينايي و نور طور سينايي
پناه رستم و سيمرغ و افريد‌ون و كيخسرو،
د‌ليري، بخرد‌ي، راد‌ي، توانايي و د‌انايي
اگر سهراب، اگر رستم، اگر اسفند‌يار يل
به هيجا و هجوم هر يكي‌شان صحنه آرايي
پناه آرند سوي تو، همه، در تنگنايي‌ها
تويي سيمرغ فرزانه كه در هر جاي ملجايي
اگر آن جاود‌انان در غبار كوچ تاريخ‌اند
توشان در كالبد جاني كه سُتواري و برجايي
ز بهر خيزش ميهن د‌ميد‌ي جانشان در تن
همه چون عازَرند آنان و تو همچون مسيحايي
اگر جاويد‌ي ايران به گيتي در، معمايي ست
مرا بگذار تا گويم كه رمز اين معمايي:
اگر خوزي، اگر رازي، وگر آتور پاتانيم
تويي آن كيمياي جان كه در تركيب اجزايي
طخارستان و خوارزم و خراسان و ري و گيلان
به يك پيكر همه عضويم و تو اند‌يشة مايي
تو گويي قصه بهر كود‌ك كرد و بلوچ و لر
گر از كاووس مي‌گويي ور از سهراب فرمايي
خرد‌آموز و مهرآميز و د‌اد‌آيين و د‌ين پرور
هُشيوار و خرد مرد‌ي به هر اند‌يشه بينايي
يكي كاخ از زمين افراشته در آسمانها سر
گزند از باد و از باران ند‌اري كوه خارايي
اگر در غارت غزها، وگر در فتنة تاتار
وگر در عصر تيمور و اگر در عهد اينهايي،
هماره از تو گرم و روشنيم اي پير فرزانه
اگر در صبح خرد‌اد و اگر در شام يلد‌ايي
حكيمان گفته‌اند: آنجا كه زيبايي‌ست، بشكوهي‌ست
چون د‌انستم تو را، د‌يد‌م كه بشكوهي كه زيبايي
چو از د‌انايي و داد و خرد داد سخن د‌اد‌ي
مرنج، ار در چنين عهد‌ي فراموش بعمد‌ايي
ند‌انيم و ند‌انستند قد‌رت را و مي‌د‌انند،
هنر سنجان فرد‌اها، كه تو فرد‌ي و فرد‌ايي
بزرگا! بخرد‌ا! راد‌ا! به د‌انايي كه مي‌شايد
اگر بر ناتواني‌هاي اين خرد‌ان ببخشايي
🍃🍃🍃🍃🍃🍃
💎
🆔 @maneshparsi
شعری از دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی
🍃🍃🍃🍃🍃🍃
بزرگا! جاود‌ان مرد‌ا! هُشيواري و د‌انايي
نه د‌يروزي، كه امروزي، نه امروزي، كه فرد‌ايي
همه د‌يروز ما از تو، همه امروز ما با تو
همه فرد‌اي ما در تو، كه بالايي و والايي
چو زينجا بنگرم زان سوي دَه قرنت همي بينم
كه مي‌گويي و مي‌رويي و مي‌بالي و مي‌آيي
به گِرد‌ت شاعران انبوه و هر يك قلّه‌اي بشكوه
تو اما در ميان گويي د‌ماوند‌ي كه تنهايي:
سراند‌ر ابر اسطوره، به ژرفا ژرف اند‌يشه
به زيرِ پرتوِ خورشيد‌ِ د‌انايي چه زيبايي!
هزاران ماه و كوكب از مد‌ار جان تو تابان
كه در منظومة ايران، تو خورشيد‌ي و يكتايي
ستايش‌ها ز مستي و جنون از شاعران خواند‌م
خرد و اند‌يشه را زيبد كه مرد‌ي چون تو بستايي
اگر سرْ نامة كار هنرها د‌انش و داد است
تويي رأسِ فضيلت‌ها، كه آغاز هنرهايي
سخن‌ها را، همه، زيبايي لفظ است در معني
تو را زيبد كه معني را به لفظ خود بيارايي
گهي در گونة ابر و گهي در گونة باران
همه از تو به تو پويند چون باران، كه د‌ريايي
چو دست حرب بگشايند مرد‌ان در صف ميد‌ان
بسان تند‌ر و تِنّيِن همه تن بانگ و هرايي
چو جاي بزم آرايند خوبان در گلستان‌ها
همه جان، چون نسيم، آرامشي وبريشم آوايي
بدان روشن روان قانون اشراقي كه در حكمت
شفاي پورسينايي و نور طور سينايي
پناه رستم و سيمرغ و افريد‌ون و كيخسرو،
د‌ليري، بخرد‌ي، راد‌ي، توانايي و د‌انايي
اگر سهراب، اگر رستم، اگر اسفند‌يار يل
به هيجا و هجوم هر يكي‌شان صحنه آرايي
پناه آرند سوي تو، همه، در تنگنايي‌ها
تويي سيمرغ فرزانه كه در هر جاي ملجايي
اگر آن جاود‌انان در غبار كوچ تاريخ‌اند
توشان در كالبد جاني كه سُتواري و برجايي
ز بهر خيزش ميهن د‌ميد‌ي جانشان در تن
همه چون عازَرند آنان و تو همچون مسيحايي
اگر جاويد‌ي ايران به گيتي در، معمايي ست
مرا بگذار تا گويم كه رمز اين معمايي:
اگر خوزي، اگر رازي، وگر آتور پاتانيم
تويي آن كيمياي جان كه در تركيب اجزايي
طخارستان و خوارزم و خراسان و ري و گيلان
به يك پيكر همه عضويم و تو اند‌يشة مايي
تو گويي قصه بهر كود‌ك كرد و بلوچ و لر
گر از كاووس مي‌گويي ور از سهراب فرمايي
خرد‌آموز و مهرآميز و د‌اد‌آيين و د‌ين پرور
هُشيوار و خرد مرد‌ي به هر اند‌يشه بينايي
يكي كاخ از زمين افراشته در آسمانها سر
گزند از باد و از باران ند‌اري كوه خارايي
اگر در غارت غزها، وگر در فتنة تاتار
وگر در عصر تيمور و اگر در عهد اينهايي،
هماره از تو گرم و روشنيم اي پير فرزانه
اگر در صبح خرد‌اد و اگر در شام يلد‌ايي
حكيمان گفته‌اند: آنجا كه زيبايي‌ست، بشكوهي‌ست
چون د‌انستم تو را، د‌يد‌م كه بشكوهي كه زيبايي
چو از د‌انايي و داد و خرد داد سخن د‌اد‌ي
مرنج، ار در چنين عهد‌ي فراموش بعمد‌ايي
ند‌انيم و ند‌انستند قد‌رت را و مي‌د‌انند،
هنر سنجان فرد‌اها، كه تو فرد‌ي و فرد‌ايي
بزرگا! بخرد‌ا! راد‌ا! به د‌انايي كه مي‌شايد
اگر بر ناتواني‌هاي اين خرد‌ان ببخشايي
🍃🍃🍃🍃🍃🍃
💎
🆔 @maneshparsi
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
دماوند؛
۶۵ سال جوانتر
تصویر از ایران‌شناسان بریتانیایی
۲۱ بهمن ۱۳۳۷
موسیقی:
«بابوشکا» اثر کریستف رضاعی
💎
🆔 @maneshparsi
۶۵ سال جوانتر
تصویر از ایران‌شناسان بریتانیایی
۲۱ بهمن ۱۳۳۷
موسیقی:
«بابوشکا» اثر کریستف رضاعی
💎
🆔 @maneshparsi
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۵ تیر زادروز بتول مومن با شناسه "آذرمهر"
(زاده ۱۵ تیر ۱۳۲۰ اهواز) شاعر، نویسنده، ویراستار
او از دانشگاه جندی‌شاپور اهواز، لیسانس ادبیات فارسی گرفت. از ۱۲ سالگی اشعارش در مجلات و روزنامه‌های آن روزگار در تهران، اهواز و آبادان منتشر می‌شد و سال ۱۳۴۸ از طرف وزارت فرهنگ و هنر به تهران منتقل شد.
بیشتر سروده‌هایش با موضوع حماسی، ایران، میهن، اساطیر و مناسبتهای ایرانی و نامدارانی مانند فردوسی، سعدی، حافظ، رودکی، خاقانی و دیگر شاعران نامدار ایران و بزرگانی همچو زرتشت، سیاوش، رستم، کاوه، بابک، یعقوب لیث صفاری، آرش و ... است.
همچنین در وصف شاعران معاصر: سیمین بهبهانی، محمدعلی اسلامی ندوشن، پروفسور حسن امین، ادیب برومند و رفیع حقیقت نیز سروده‌هایی دارد.
وی که سالها با اداره فرهنگ و هنر همکاری می‌کرد، پس از انقلاب، در سال ۱۳۵۹ به‌علت بی‌حجابی، بدون حقوق و مزایا و حتی بازنشستگی اخراج شد؛ اما با تمام محدودیت‌ها مصمم و قاطع در زمینه هنر شعر و نویسندگی به فعالیتش ادامه می‌داد.
از سالها پیش یعنی از بدو تأسیس کانون نویسندگان کودک و نوجوان عضو آن انجمن بود که بیش از یکصد کتاب کودک و نوجوان چاپ و منتشر کرده است و از سالها پیش نیز عضو انجمن قلم و خانه کتاب است.
از سال ۱۹۹۲ تابعیت کشور کانادا را گرفت و آثارش در رادیوتلویزیون تورنتو ایرانیان پخش می‌شد. هم اکنون نیز اشعارش در مجله فردوسی‌نو (عباس پهلوان) با سردبیری عسل پهلوان در آمریکا چاپ و منتشر می‌شود.
وی بیشتر اوقات در ایران بسر می‌برد و یکی از مهمترین دغدغه‌هایش این است که در ایران بماند و سرانجام آرامگاهش ایران باشد.
آثار:
او در شهرهای تهران، اهواز، دزفول و آبادان عضو بزرگترین انجمن‌های شعر است.
• دو کتاب سبزه زاران و قهر روزگار که در سالهای جوانی به چاپ رسیدند، متاسفانه در بمباران‌های شهر اهواز و خانه پدری‌اش نابود شدند.
کتابهای شعر:
- گلِ آتش
- دیر نیست
- زهره در خورشید
- سیلاب
- زاگرس
- پرستوی پیر
- این وطن
- گل های بهاری (در دو جلد)
- دو دریا
- هست توفان
- شیون‌آباد
- ضرب المثل‌های دزفولی (که در قالب شعر درآمده)
کتابهای داستان کوتاه:
- گنجینه اسرار
- زخم زبان
کتابهای قصه و داستان‌های بلند:
- زن زیرک و قاضی
- پرِ گل، دانِ انار (در دو جلد)
• رمان
- کوسه و بَلَمچی
کتاب گفته‌ها و نکته‌ها (گفته‌های بزرگان) و کتاب دزفول، بهشت گمشده و بیش از یکصد عنوان کتاب کودک و نوجوان.
وی هم‌اکنون نیزکتابهایی در دست تهیه و انتشار دارد.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#بتول_مومن #آذرمهر، ز
۱۵ تیر زادروز بتول مومن با شناسه "آذرمهر"
(زاده ۱۵ تیر ۱۳۲۰ اهواز) شاعر، نویسنده، ویراستار
او از دانشگاه جندی‌شاپور اهواز، لیسانس ادبیات فارسی گرفت. از ۱۲ سالگی اشعارش در مجلات و روزنامه‌های آن روزگار در تهران، اهواز و آبادان منتشر می‌شد و سال ۱۳۴۸ از طرف وزارت فرهنگ و هنر به تهران منتقل شد.
بیشتر سروده‌هایش با موضوع حماسی، ایران، میهن، اساطیر و مناسبتهای ایرانی و نامدارانی مانند فردوسی، سعدی، حافظ، رودکی، خاقانی و دیگر شاعران نامدار ایران و بزرگانی همچو زرتشت، سیاوش، رستم، کاوه، بابک، یعقوب لیث صفاری، آرش و ... است.
همچنین در وصف شاعران معاصر: سیمین بهبهانی، محمدعلی اسلامی ندوشن، پروفسور حسن امین، ادیب برومند و رفیع حقیقت نیز سروده‌هایی دارد.
وی که سالها با اداره فرهنگ و هنر همکاری می‌کرد، پس از انقلاب، در سال ۱۳۵۹ به‌علت بی‌حجابی، بدون حقوق و مزایا و حتی بازنشستگی اخراج شد؛ اما با تمام محدودیت‌ها مصمم و قاطع در زمینه هنر شعر و نویسندگی به فعالیتش ادامه می‌داد.
از سالها پیش یعنی از بدو تأسیس کانون نویسندگان کودک و نوجوان عضو آن انجمن بود که بیش از یکصد کتاب کودک و نوجوان چاپ و منتشر کرده است و از سالها پیش نیز عضو انجمن قلم و خانه کتاب است.
از سال ۱۹۹۲ تابعیت کشور کانادا را گرفت و آثارش در رادیوتلویزیون تورنتو ایرانیان پخش می‌شد. هم اکنون نیز اشعارش در مجله فردوسی‌نو (عباس پهلوان) با سردبیری عسل پهلوان در آمریکا چاپ و منتشر می‌شود.
وی بیشتر اوقات در ایران بسر می‌برد و یکی از مهمترین دغدغه‌هایش این است که در ایران بماند و سرانجام آرامگاهش ایران باشد.
آثار:
او در شهرهای تهران، اهواز، دزفول و آبادان عضو بزرگترین انجمن‌های شعر است.
• دو کتاب سبزه زاران و قهر روزگار که در سالهای جوانی به چاپ رسیدند، متاسفانه در بمباران‌های شهر اهواز و خانه پدری‌اش نابود شدند.
کتابهای شعر:
- گلِ آتش
- دیر نیست
- زهره در خورشید
- سیلاب
- زاگرس
- پرستوی پیر
- این وطن
- گل های بهاری (در دو جلد)
- دو دریا
- هست توفان
- شیون‌آباد
- ضرب المثل‌های دزفولی (که در قالب شعر درآمده)
کتابهای داستان کوتاه:
- گنجینه اسرار
- زخم زبان
کتابهای قصه و داستان‌های بلند:
- زن زیرک و قاضی
- پرِ گل، دانِ انار (در دو جلد)
• رمان
- کوسه و بَلَمچی
کتاب گفته‌ها و نکته‌ها (گفته‌های بزرگان) و کتاب دزفول، بهشت گمشده و بیش از یکصد عنوان کتاب کودک و نوجوان.
وی هم‌اکنون نیزکتابهایی در دست تهیه و انتشار دارد.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#بتول_مومن #آذرمهر، ز
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۵ تیر روز جشن خامخواری
در گاهشمار ایرانی ۱۵ تیر برابر است با «جشن خامخواری» یا به‌روایت ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه «عمس» یا «غفس» یا «خواره» جشنی از جشن‌های سُغد باستان بوده و از مراسم این جشن، دوری گزیدن از خوراک حیوانی و پختنی‌ها بود. در تقویم سُغدی برابر با پانزدهمین روز ِ ماه «بساکنج» است.
رژیم خام گیاه‌خواری:
انسان‌ها برای حفظ و یا بازگرداندن سلامت بدن خود از رژیم‌های مختلف غذایی استفاده می‌کنند که رژیم گیاه‌خواری و خامخواری دو نوع از این رژیم‌ها هستند.
گیاه‌خواری به‌معنی حذف گوشت یا محصولاتی است که منشا حیوانی داشته باشد. انواع متفاوتی از گیاه‌خواری وجود دارد که هریک فواید و مضرات خاصی دارد که بعضی از رژیم‌های آن عبارتند از:
۱. رژیم ovo-lacto: رایج ترین روش است که در آن هیچ‌گونه گوشتی (گوشت قرمز، ماکیان، غذاهای دریایی) مصرف نمی‌شود، اما استفاده از تخم‌مرغ و محصولات لبنی مجاز است.
۲. رژیم Lacto: گیاه‌خواران گروه لاکتو گوشت و تخم مرغ نمی‌خورند اما لبنیات را در برنامه غذایی خود دارند.
۳. رژیم Vegan: گیاه‌خواران وگان، گوشت، تخم مرغ، لبنیات، غذاهای حاوی محصولات جانبی حیوانی و حتی عسل نمی‌خورند. این گروه حتی از محصولات چرمی، پشمی، پوست خرگوش، ابریشمی، یا هرگونه محصول به‌دست آمده از حیوانات استفاده نمی‌کنند.
۴. در نوعی از این رژیم، افراد گوشت قرمز نمی‌خورند اما از گوشت ماکیان و غذاهای دریایی استفاده می‌کنند.
۵. در رژیم نیمه‌گیاه‌خواران semi-vevetarian محصولات لبنی، تخم مرغ، مرغ و ماهی مصرف می‌شود اما گوشتهای دیگر ممنوع است.
۶. در رژیم پسکو pesco-vegetarian از فرآورده‌های لبنی، تخم مرغ، و ماهی تغذیه می‌کنند اما از انواع دیگر گوشت پرهیز می‌کنند.
رژیم خامخواری نیز مانند گیاه‌خواری است با این تفاوت که از پختن مواد تا جای ممکن جلوگیری می‌شود. خام خواران عقیده دارند که:
* غذاهای خام حاوی آنزیم‌هایی هستند که عمل هضم غذا را در بدن تنظیم می‌کنند.
* حرارت دادن یا فریز کردن غذا این آنزیم‌ها را نابود می‌‌سازد.
* مصرف غذا بدون وجود این آنزیم‌ها در درازمدت سبب مسمومیت بدن، زیاده‌روی در مصرف غذا و در نهایت منجر به‌چاقی می.شود.
* غذاهای خام نسبت به‌غذاهای پخته، مواد مغذی بیشتری دارند.
ارزش این نوع رژیم تا آنجا است که در ایران باستان «جشن خامخواری» برگزار می‌کرده‌اند و از مراسم این جشن، دوری‌کردن از خوراک حیوانی و پختنی‌ها بوده است.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#جشن_خامخواری
۱۵ تیر روز جشن خامخواری
در گاهشمار ایرانی ۱۵ تیر برابر است با «جشن خامخواری» یا به‌روایت ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه «عمس» یا «غفس» یا «خواره» جشنی از جشن‌های سُغد باستان بوده و از مراسم این جشن، دوری گزیدن از خوراک حیوانی و پختنی‌ها بود. در تقویم سُغدی برابر با پانزدهمین روز ِ ماه «بساکنج» است.
رژیم خام گیاه‌خواری:
انسان‌ها برای حفظ و یا بازگرداندن سلامت بدن خود از رژیم‌های مختلف غذایی استفاده می‌کنند که رژیم گیاه‌خواری و خامخواری دو نوع از این رژیم‌ها هستند.
گیاه‌خواری به‌معنی حذف گوشت یا محصولاتی است که منشا حیوانی داشته باشد. انواع متفاوتی از گیاه‌خواری وجود دارد که هریک فواید و مضرات خاصی دارد که بعضی از رژیم‌های آن عبارتند از:
۱. رژیم ovo-lacto: رایج ترین روش است که در آن هیچ‌گونه گوشتی (گوشت قرمز، ماکیان، غذاهای دریایی) مصرف نمی‌شود، اما استفاده از تخم‌مرغ و محصولات لبنی مجاز است.
۲. رژیم Lacto: گیاه‌خواران گروه لاکتو گوشت و تخم مرغ نمی‌خورند اما لبنیات را در برنامه غذایی خود دارند.
۳. رژیم Vegan: گیاه‌خواران وگان، گوشت، تخم مرغ، لبنیات، غذاهای حاوی محصولات جانبی حیوانی و حتی عسل نمی‌خورند. این گروه حتی از محصولات چرمی، پشمی، پوست خرگوش، ابریشمی، یا هرگونه محصول به‌دست آمده از حیوانات استفاده نمی‌کنند.
۴. در نوعی از این رژیم، افراد گوشت قرمز نمی‌خورند اما از گوشت ماکیان و غذاهای دریایی استفاده می‌کنند.
۵. در رژیم نیمه‌گیاه‌خواران semi-vevetarian محصولات لبنی، تخم مرغ، مرغ و ماهی مصرف می‌شود اما گوشتهای دیگر ممنوع است.
۶. در رژیم پسکو pesco-vegetarian از فرآورده‌های لبنی، تخم مرغ، و ماهی تغذیه می‌کنند اما از انواع دیگر گوشت پرهیز می‌کنند.
رژیم خامخواری نیز مانند گیاه‌خواری است با این تفاوت که از پختن مواد تا جای ممکن جلوگیری می‌شود. خام خواران عقیده دارند که:
* غذاهای خام حاوی آنزیم‌هایی هستند که عمل هضم غذا را در بدن تنظیم می‌کنند.
* حرارت دادن یا فریز کردن غذا این آنزیم‌ها را نابود می‌‌سازد.
* مصرف غذا بدون وجود این آنزیم‌ها در درازمدت سبب مسمومیت بدن، زیاده‌روی در مصرف غذا و در نهایت منجر به‌چاقی می.شود.
* غذاهای خام نسبت به‌غذاهای پخته، مواد مغذی بیشتری دارند.
ارزش این نوع رژیم تا آنجا است که در ایران باستان «جشن خامخواری» برگزار می‌کرده‌اند و از مراسم این جشن، دوری‌کردن از خوراک حیوانی و پختنی‌ها بوده است.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#جشن_خامخواری
Telegram
attach 📎
فرهنگ و منش پارسی
آشنایی با جشن‌های ایرانی جشن #خام_خواری 💎 🆔 @maneshparsi 🔻🔻
آشنایی با جشن‌های ایرانی
جشن خام خواری
🍏🍎 یکی از جشن‌های باستانی ایران به گفته‌ی ابوریحان بیرونی در "آثارالباقیه"، جشن خامخواری در سرزمین سُغد باستان و بخشی از خراسان بود. سرزمین سغد باستان، ایرانی‌نشین و پیرو فرهنگ و آیین‌های ایرانی بود که بخش‌هایی از آن همچون سمرکند(سمرقند) و بخارا پس از تازش تازیان از فرهنگ، ادب و آیین‌های ایران پاسداری کردند.
🍋🍊 سرزمین سغد گاهشمار(تقویم) ویژه خود را داشت که با گاهشمار ایرانی همسانی بسیاری داشت. روز جشن خامخواری در ماه پوساک یا پوساکیچ(ماه چهارم سغدی) و دی به مهر روز برابر با پانزدهم تیر در گاهشمار کهن ایرانی برگزار می‌شد. بیرونی از این جشن با نام غفس و عمس یاد کرده است.
🌽🍇 این مردم در روز جشن خامخواری از خوردن گوشت، هرگونه فراورده‌ی جانوری و هر خوراکی که با آتش پخته شده باشد، پرهیز می‌کردند. شوربختانه از دیگر آیین‌های این جشن، آگاهی در دست نیست.
🥬🥦 بر پایه‌ی افسانه‌های کهن ایران که در شاهنامه‌ی فردوسی هم آمده، گوشتخواری پدیده‌ای است که به دست آژی‌دهاک(ضحاک) ماردوش و با ناسپاسی جمشیدشاه و پشت کردن به راستی در ایران رواگ‌دار(رایج) شد و از نرمش و مهربانی مردم کاست. سپس زرتشت نیز کشتن جانوران در برابر دیدگان همه را نکوهید.
🌶🍒 در ایران چندین جشن در پیوند با خوراک برگزار می‌شد که شماری از آن‌ها همچون "جشن سیرسور"، ویژه‌ی گیاه‌خواری یا خامخواری بودند و آرمان آن‌ها کوشش برای میانه‌روی در خوردن گوشت بود. اکنون نیز چند روز از هر ماه در میان زرتشتیان، روزهای ویژه‌ی گیاه‌خواری هستند. به این روزها نَـبُـر می‌گویند. "نبر" به چم (معنی) سر نبریدن و کشتار نکردن جانوران است.
✍ پریسا_امام_وردیلو
📚 بهره از:
- آثارالباقیه :ابوریحان_بیرونی
- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان :هاشم_رضی
#خام_خواری
💎
🆔 @maneshparsi
جشن خام خواری
🍏🍎 یکی از جشن‌های باستانی ایران به گفته‌ی ابوریحان بیرونی در "آثارالباقیه"، جشن خامخواری در سرزمین سُغد باستان و بخشی از خراسان بود. سرزمین سغد باستان، ایرانی‌نشین و پیرو فرهنگ و آیین‌های ایرانی بود که بخش‌هایی از آن همچون سمرکند(سمرقند) و بخارا پس از تازش تازیان از فرهنگ، ادب و آیین‌های ایران پاسداری کردند.
🍋🍊 سرزمین سغد گاهشمار(تقویم) ویژه خود را داشت که با گاهشمار ایرانی همسانی بسیاری داشت. روز جشن خامخواری در ماه پوساک یا پوساکیچ(ماه چهارم سغدی) و دی به مهر روز برابر با پانزدهم تیر در گاهشمار کهن ایرانی برگزار می‌شد. بیرونی از این جشن با نام غفس و عمس یاد کرده است.
🌽🍇 این مردم در روز جشن خامخواری از خوردن گوشت، هرگونه فراورده‌ی جانوری و هر خوراکی که با آتش پخته شده باشد، پرهیز می‌کردند. شوربختانه از دیگر آیین‌های این جشن، آگاهی در دست نیست.
🥬🥦 بر پایه‌ی افسانه‌های کهن ایران که در شاهنامه‌ی فردوسی هم آمده، گوشتخواری پدیده‌ای است که به دست آژی‌دهاک(ضحاک) ماردوش و با ناسپاسی جمشیدشاه و پشت کردن به راستی در ایران رواگ‌دار(رایج) شد و از نرمش و مهربانی مردم کاست. سپس زرتشت نیز کشتن جانوران در برابر دیدگان همه را نکوهید.
🌶🍒 در ایران چندین جشن در پیوند با خوراک برگزار می‌شد که شماری از آن‌ها همچون "جشن سیرسور"، ویژه‌ی گیاه‌خواری یا خامخواری بودند و آرمان آن‌ها کوشش برای میانه‌روی در خوردن گوشت بود. اکنون نیز چند روز از هر ماه در میان زرتشتیان، روزهای ویژه‌ی گیاه‌خواری هستند. به این روزها نَـبُـر می‌گویند. "نبر" به چم (معنی) سر نبریدن و کشتار نکردن جانوران است.
✍ پریسا_امام_وردیلو
📚 بهره از:
- آثارالباقیه :ابوریحان_بیرونی
- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان :هاشم_رضی
#خام_خواری
💎
🆔 @maneshparsi
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۶ تیر سالروز درگذشت مریم فخراعظم‌تقوی شیرازی معروف به "فخری‌گلستان"
(زاده سال ۱۳۰۴ تهران -- درگذشته ۱۶ تیر ۱۳۹۱ تهران) سفالگر، مترجم و فعال حقوق کودکان
او در ۱۷ سالگی با پسرعمویش، ابراهیم گلستان، نویسنده و فیلمساز معروف ازدواج کرد.
وی را جزو نخستین کسانی می‌دانند که در تهران اقدام‌هایی را در جهت سر و سامان دادن به وضعیت کودکان خیابانی انجام داد و تا سالها مدیر پرورشگاهی بود که به‌تربیت فرزندان معتادان می‌پرداخت.
او در سالهای آخر سفالگری می‌کرد و چند نمایشگاه انفرادی از آثارش برگزار شد و از سوی دوسالانه سفالگری مورد تقدیر گرفت.
"فیل" نوشته اس‍لاوم‍ی‍ر م‍روژک، نویسنده لهستانی، و "ک‍س‍ی مرا ن‍م‍ی‌ش‍ن‍اس‍د، ص‍دای کودکان زاغ‍ه‌ن‍ش‍ی‍ن ام‍ری‍ک‍ا" از ترجمه‌های اوست.
وی در سال ۱۳۷۴ در مجله توقیف شده "زنان" یادداشتی باعنوان "سفالگری را برای زن‍ده‌ب‍ودن م‍ی‌خ‍واه‍م نه برای زندگی" نوشته بود.
کاوه گلستان، عکاس و مستندساز، در ۱۳ فروردین ۱۳۸۲ هنگام تصویر برداری برای شبکه خبری بی‌بی‌سی در خط مقدم جنگ در شهر مرزی کفری در ۱۳۰ کیلومتری کرکوک عراق در اثر انفجار مین کشته شد.
فخری گلستان در گفتگویی با روزنامه سرمایه گفته بود:
"آدم‌ها نمی‌میرند، عدم حضور جسمانی مرگ نمی‌آورد، نگاه حقیقت طلب این آدم هاست که نگهشان می‌دارد. برای همین است که من هرگز برای دیدن کاوه بر سر مزار نمی‌روم. کاوه رفتنی نیست، چشمانش را همیشه زنده، وام داده به تصاویری که دنیا را تکان داده‌است."
وی از سالها قبل تاهنگام مرگ، جدا از ابراهیم گلستان زندگی می‌کرد.
لیلی گلستان مدیر گالری گلستان به خبرگزاری ایسنا گفته‌است که مادرش
بعد از انقلاب از ۵۰ سالگی به سفالگری پرداخت و آثارش را چند بار به نمایش گذاشت. لیلی گلستان کهولت سن و ضربه مرگ برادرش کاوه را علت درگذشت مادرش ذکر کرده‌است." ایشان بیماری خاصی نداشت، اما از مرگ پسرش، کاوه گلستان، ضربه بزرگی خورد که فکر می‌کنم علاوه بر کهولت سن، تحمل داغ فرزند یکی از اصلی‌ترین دلایل مرگ وی بود."
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#فخر_اعظم_تقوی #فخری_گلستان، د
۱۶ تیر سالروز درگذشت مریم فخراعظم‌تقوی شیرازی معروف به "فخری‌گلستان"
(زاده سال ۱۳۰۴ تهران -- درگذشته ۱۶ تیر ۱۳۹۱ تهران) سفالگر، مترجم و فعال حقوق کودکان
او در ۱۷ سالگی با پسرعمویش، ابراهیم گلستان، نویسنده و فیلمساز معروف ازدواج کرد.
وی را جزو نخستین کسانی می‌دانند که در تهران اقدام‌هایی را در جهت سر و سامان دادن به وضعیت کودکان خیابانی انجام داد و تا سالها مدیر پرورشگاهی بود که به‌تربیت فرزندان معتادان می‌پرداخت.
او در سالهای آخر سفالگری می‌کرد و چند نمایشگاه انفرادی از آثارش برگزار شد و از سوی دوسالانه سفالگری مورد تقدیر گرفت.
"فیل" نوشته اس‍لاوم‍ی‍ر م‍روژک، نویسنده لهستانی، و "ک‍س‍ی مرا ن‍م‍ی‌ش‍ن‍اس‍د، ص‍دای کودکان زاغ‍ه‌ن‍ش‍ی‍ن ام‍ری‍ک‍ا" از ترجمه‌های اوست.
وی در سال ۱۳۷۴ در مجله توقیف شده "زنان" یادداشتی باعنوان "سفالگری را برای زن‍ده‌ب‍ودن م‍ی‌خ‍واه‍م نه برای زندگی" نوشته بود.
کاوه گلستان، عکاس و مستندساز، در ۱۳ فروردین ۱۳۸۲ هنگام تصویر برداری برای شبکه خبری بی‌بی‌سی در خط مقدم جنگ در شهر مرزی کفری در ۱۳۰ کیلومتری کرکوک عراق در اثر انفجار مین کشته شد.
فخری گلستان در گفتگویی با روزنامه سرمایه گفته بود:
"آدم‌ها نمی‌میرند، عدم حضور جسمانی مرگ نمی‌آورد، نگاه حقیقت طلب این آدم هاست که نگهشان می‌دارد. برای همین است که من هرگز برای دیدن کاوه بر سر مزار نمی‌روم. کاوه رفتنی نیست، چشمانش را همیشه زنده، وام داده به تصاویری که دنیا را تکان داده‌است."
وی از سالها قبل تاهنگام مرگ، جدا از ابراهیم گلستان زندگی می‌کرد.
لیلی گلستان مدیر گالری گلستان به خبرگزاری ایسنا گفته‌است که مادرش
بعد از انقلاب از ۵۰ سالگی به سفالگری پرداخت و آثارش را چند بار به نمایش گذاشت. لیلی گلستان کهولت سن و ضربه مرگ برادرش کاوه را علت درگذشت مادرش ذکر کرده‌است." ایشان بیماری خاصی نداشت، اما از مرگ پسرش، کاوه گلستان، ضربه بزرگی خورد که فکر می‌کنم علاوه بر کهولت سن، تحمل داغ فرزند یکی از اصلی‌ترین دلایل مرگ وی بود."
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#فخر_اعظم_تقوی #فخری_گلستان، د
Telegram
attach 📎
🔹فرش شاهنامه
🔹٦متري
فرستنده فرتور
اتيه احمدي از دبي
در اين فرش داستانهاي مهم شاهنامه بافته شده و شخصيت هاي شاهنامه در اطراف لبه هاي فرش به نقش كشيده شده
💎
🆔 @maneshparsi
🔹٦متري
فرستنده فرتور
اتيه احمدي از دبي
در اين فرش داستانهاي مهم شاهنامه بافته شده و شخصيت هاي شاهنامه در اطراف لبه هاي فرش به نقش كشيده شده
💎
🆔 @maneshparsi
سالروز ثبت جهانی #پاسارگاد گرامی باد
7 جولای 2004 میلادی مجموعه باستانی پاسارگاد به ثبت جهانی رسید که سند این ثبت در تصویر آمده است.
#پاسارگاد
#کوروش_بزرگ
#هخامنشیان
#آریایی
#ایران_بزرگ
💎
🆔 @maneshparsi
7 جولای 2004 میلادی مجموعه باستانی پاسارگاد به ثبت جهانی رسید که سند این ثبت در تصویر آمده است.
#پاسارگاد
#کوروش_بزرگ
#هخامنشیان
#آریایی
#ایران_بزرگ
💎
🆔 @maneshparsi
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
۱۷ تیرماه، سالروز ثبت جهانی ارگِ بم گرامی باد 🏛
🔹ارگ بم ، یادگار زیبای ایران باستان در ۲۵۰۰ سال پیش، در بم ، #کرمان
🔹 ارگ بم، به مساحت تقریبی دویست هزار مترمربع بزرگترین مجموعه بنای خشتی جهان است که بیش از بیست قرن مورد سکونت اهالی شهر بم قرار گرفته است.
💎
🆔 @maneshparsi
🔹ارگ بم ، یادگار زیبای ایران باستان در ۲۵۰۰ سال پیش، در بم ، #کرمان
🔹 ارگ بم، به مساحت تقریبی دویست هزار مترمربع بزرگترین مجموعه بنای خشتی جهان است که بیش از بیست قرن مورد سکونت اهالی شهر بم قرار گرفته است.
💎
🆔 @maneshparsi
«شاهنامه» کتاب اول ایران است
✅دکتر اسلامی ندوشن در سخنانی گفت: تاکنون کتابهای زیادی در ایران نوشته شده؛ اما فقط یک کتاب است که در رأس همه کتاب‌ها قرار دارد و آن #شاهنامه است. این کتابی است که نقش اول را در ایران داشته و در جهان، هیچ شاهکار ادبی را ندیده‌ایم که در سرنوشت ملتی تغییر ایجاد کند؛ اما شاهنامه سرنوشت ایران را تغییر داد. اگر شاهنامه گفته نشده بود، ما کشور دیگری می‌شدیم. این را که چه می‌شد، نمی‌توان با قوه تخیل مشخص کرد؛ اما گذشته خود را فراموش می‌کردیم.
🔹این نویسنده و پژوهشگر افزود: ایران دوره پرباری را طی کرده بود؛ اما اگر شاهنامه نبود، این دوران فراموش می‌شد. کتابهای تاریخی دیگری نیز نوشته شده‌اند؛ اما این کتاب‌ها قادر نبودند نیمه اول تاریخ ایران را به نیمه دوم آن وصل کنند و در نتیجه، ما روشن نمی‌شدیم که ایرانی چگونه فکر می‌کرده و چه چیزهایی از نظر او روا بوده و چه چیزهایی روا نبوده است. ما اکنون می‌دانیم گذشتگان‌مان چه مردمانی بوده‌اند.
🔹اسلامی ندوشن تأکید کرد: شاهنامه روی نقطه اصلی بشری دست گذاشته و آن جدال نیکی با بدی است. تفکر شاهنامه بر این محور است که عاقبت باید با کوشش‌های بسیار، نیکی بر بدی موفق شود. خوبی و بدی دائم در حال کشاکش هستند. در جامعه‌ی خوب، مردم به خوبی گرایش دارند؛ اما یک جامعه کم‌تمدن و نارسا بشر را رها می‌کند که به هر سو که می‌خواهد، برود. این مرحله خیر و شر در زندگی انسان جریان دارد و شاهنامه اصل قضیه را گرفته و کتاب را نبرد نیکی و بدی کرده است.
🔹او در ادامه افزود: کلمه مهم و اصلی که در شاهنامه به کار برده می‌شود، «خرد» است. کتاب با نام خداوند جان و خرد آغاز می‌شود. خرد خودش کلمه پرمعنا و در عین حال رسایی است که نشان می‌دهد خرد به چه گفته می‌شود. خرد را مجموع دریافت‌ها و تجربه‌های انسانی در کل تاریخ دانسته‌اند که وقتی آن را بفشارید، چکیده و عصاره‌اش، خرد انسانی است که مانند چراغ راهنمایی، راه را روشن می‌کند. شاهنامه هم با خرد آغاز می‌شود و راهی را برای یک زندگی شایسته بر سر راه قرار می‌دهد. در مقابل خرد، آز قرار دارد؛ یعنی سرکشی‌های عنان‌گسیخته بشر که می‌خواهد همه چیز را به میل خود انجام دهد. شاهنامه این ادعا را دارد که می‌تواند راه پیروزی خرد بر آز را نشان بدهد. شاهنامه جنگ نیکی با بدی است و عناصر را در مقابل هم قرار می‌دهد. در دوره اساطیری شاهنامه، ضحاک نماینده آز انسانی است و مارهای بر دوش او علامت شر و بدی در درون انسان است. این مارها را باید خوراک داد و خوراک آن‌ها مغز سر جوانان ایران است. این‌ها همه جنبه‌ی کنایی و سمبولیک دارند؛ یعنی نسل بشر باید به سمت نابودی رود و آن‌قدر جوان باید کشته شود تا یک عمر ضحاکی باقی بماند.
🔹اسلامی ندوشن در ادامه عنوان کرد: در مقابل این شر، یک عنصر متقابل وجود دارد که آن را می‌توان فریدون و کاوه دانست. کاوه نماینده طبقه زحمت‌کش و کارگر و پیشه‌ور است که از وسط جامعه‌ی بشری سر برمی‌آورد. این‌ها عمدی دارند. در کنار کاوه، فریدون قرار دارد. فریدون جوانی است که ضحاک می‌خواهد او را به دام بیاندازد و بکشد، او نماینده طبقه فرهیخته است؛ اما او و کاوه باید یکدیگر را کامل کنند، این دو با هم در مقابل نماینده بدی قرار می‌گیرند و یک نهضت ضدبدی و ضدضحاک را به وجود می‌آورند که حکومت ضحاک را از بین می‌برد. این اتحاد میان طبقه کارگر و فرهیخته، آغاز شاهنامه است؛ اما با رفتن ضحاک، این برخورد نیروی بدی ادامه می‌یابد.
🔹این شاهنامه‌پژوه در ادامه این سؤال را طرح کرد که چرا باید برخورد خوبی و بدی ادامه پیدا کند و افزود: زندگی برخورد اضداد است. اگر ضدها نباشد، زندگی از کشش و کوشش بازمی‌ماند. ضد لازمه این است که تحرک زندگی به کار بیافتد. در کائنات هم به همین صورت است؛ در مقابل روز، شب است، در مقابل تابستان، زمستان و در مقابل بلندی، پستی قرار دارد.
دنباله نوشتار:
http://www.iranboom.ir/hakime-tos/shahnameh/2242-shahname-ketab-aval-iran-ast.html
💎
🆔 @maneshparsi
✅دکتر اسلامی ندوشن در سخنانی گفت: تاکنون کتابهای زیادی در ایران نوشته شده؛ اما فقط یک کتاب است که در رأس همه کتاب‌ها قرار دارد و آن #شاهنامه است. این کتابی است که نقش اول را در ایران داشته و در جهان، هیچ شاهکار ادبی را ندیده‌ایم که در سرنوشت ملتی تغییر ایجاد کند؛ اما شاهنامه سرنوشت ایران را تغییر داد. اگر شاهنامه گفته نشده بود، ما کشور دیگری می‌شدیم. این را که چه می‌شد، نمی‌توان با قوه تخیل مشخص کرد؛ اما گذشته خود را فراموش می‌کردیم.
🔹این نویسنده و پژوهشگر افزود: ایران دوره پرباری را طی کرده بود؛ اما اگر شاهنامه نبود، این دوران فراموش می‌شد. کتابهای تاریخی دیگری نیز نوشته شده‌اند؛ اما این کتاب‌ها قادر نبودند نیمه اول تاریخ ایران را به نیمه دوم آن وصل کنند و در نتیجه، ما روشن نمی‌شدیم که ایرانی چگونه فکر می‌کرده و چه چیزهایی از نظر او روا بوده و چه چیزهایی روا نبوده است. ما اکنون می‌دانیم گذشتگان‌مان چه مردمانی بوده‌اند.
🔹اسلامی ندوشن تأکید کرد: شاهنامه روی نقطه اصلی بشری دست گذاشته و آن جدال نیکی با بدی است. تفکر شاهنامه بر این محور است که عاقبت باید با کوشش‌های بسیار، نیکی بر بدی موفق شود. خوبی و بدی دائم در حال کشاکش هستند. در جامعه‌ی خوب، مردم به خوبی گرایش دارند؛ اما یک جامعه کم‌تمدن و نارسا بشر را رها می‌کند که به هر سو که می‌خواهد، برود. این مرحله خیر و شر در زندگی انسان جریان دارد و شاهنامه اصل قضیه را گرفته و کتاب را نبرد نیکی و بدی کرده است.
🔹او در ادامه افزود: کلمه مهم و اصلی که در شاهنامه به کار برده می‌شود، «خرد» است. کتاب با نام خداوند جان و خرد آغاز می‌شود. خرد خودش کلمه پرمعنا و در عین حال رسایی است که نشان می‌دهد خرد به چه گفته می‌شود. خرد را مجموع دریافت‌ها و تجربه‌های انسانی در کل تاریخ دانسته‌اند که وقتی آن را بفشارید، چکیده و عصاره‌اش، خرد انسانی است که مانند چراغ راهنمایی، راه را روشن می‌کند. شاهنامه هم با خرد آغاز می‌شود و راهی را برای یک زندگی شایسته بر سر راه قرار می‌دهد. در مقابل خرد، آز قرار دارد؛ یعنی سرکشی‌های عنان‌گسیخته بشر که می‌خواهد همه چیز را به میل خود انجام دهد. شاهنامه این ادعا را دارد که می‌تواند راه پیروزی خرد بر آز را نشان بدهد. شاهنامه جنگ نیکی با بدی است و عناصر را در مقابل هم قرار می‌دهد. در دوره اساطیری شاهنامه، ضحاک نماینده آز انسانی است و مارهای بر دوش او علامت شر و بدی در درون انسان است. این مارها را باید خوراک داد و خوراک آن‌ها مغز سر جوانان ایران است. این‌ها همه جنبه‌ی کنایی و سمبولیک دارند؛ یعنی نسل بشر باید به سمت نابودی رود و آن‌قدر جوان باید کشته شود تا یک عمر ضحاکی باقی بماند.
🔹اسلامی ندوشن در ادامه عنوان کرد: در مقابل این شر، یک عنصر متقابل وجود دارد که آن را می‌توان فریدون و کاوه دانست. کاوه نماینده طبقه زحمت‌کش و کارگر و پیشه‌ور است که از وسط جامعه‌ی بشری سر برمی‌آورد. این‌ها عمدی دارند. در کنار کاوه، فریدون قرار دارد. فریدون جوانی است که ضحاک می‌خواهد او را به دام بیاندازد و بکشد، او نماینده طبقه فرهیخته است؛ اما او و کاوه باید یکدیگر را کامل کنند، این دو با هم در مقابل نماینده بدی قرار می‌گیرند و یک نهضت ضدبدی و ضدضحاک را به وجود می‌آورند که حکومت ضحاک را از بین می‌برد. این اتحاد میان طبقه کارگر و فرهیخته، آغاز شاهنامه است؛ اما با رفتن ضحاک، این برخورد نیروی بدی ادامه می‌یابد.
🔹این شاهنامه‌پژوه در ادامه این سؤال را طرح کرد که چرا باید برخورد خوبی و بدی ادامه پیدا کند و افزود: زندگی برخورد اضداد است. اگر ضدها نباشد، زندگی از کشش و کوشش بازمی‌ماند. ضد لازمه این است که تحرک زندگی به کار بیافتد. در کائنات هم به همین صورت است؛ در مقابل روز، شب است، در مقابل تابستان، زمستان و در مقابل بلندی، پستی قرار دارد.
دنباله نوشتار:
http://www.iranboom.ir/hakime-tos/shahnameh/2242-shahname-ketab-aval-iran-ast.html
💎
🆔 @maneshparsi
www.iranboom.ir
«شاهنامه» کتاب اول ایران است
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۸ تیر سالروز درگذشت مهدی آذریزدی
(زاده ۲۷ اسفند ۱۳۰۰ یزد -- درگذشته ۱۸ تیر ۱۳۸۸ تهران) نویسنده کودک و نوجوان
او هیچگاه ازدواج نکرد و به‌کار دولتی مشغول نشد و تنها لذت زندگی‌اش، کتاب خواندن بود.
معروفترین اثر او مجموعه «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» نام دارد. وی جایزه یونسکو و نیز جایزه سلطنتی کتاب سال را پیش از انقلاب دریافت کرده بود و سه کتاب او توسط شورای کتاب کودک به‌عنوان کتاب برگزیده سال انتخاب شده بودند. او را پرتیراژترین نویسنده تاریخ ادبیات کودک و نوجوان ایران می‌دانند و در مجموع بیش از ۲۰ عنوان کتاب برای بچه‌ها نوشته است.
چند جلد «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» نوشته و «قصه‌های تازه از کتابهای کهن» را از «قند و عسل» شعر گفته و از «گربه‌ی ناقلا» و «گربه‌ی تنبل» داستان برای «بچه خوب» «مثنوی» سروده و «مجموعه قصه‌های ساده» را نوشته و البته برای بزرگترها هم «مثنوی» مولوی را تصحیح کرده است که می‌گفت، برایش ادعای زیادی هم دارد.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#مهدی_آذر_یزدی، د
۱۸ تیر سالروز درگذشت مهدی آذریزدی
(زاده ۲۷ اسفند ۱۳۰۰ یزد -- درگذشته ۱۸ تیر ۱۳۸۸ تهران) نویسنده کودک و نوجوان
او هیچگاه ازدواج نکرد و به‌کار دولتی مشغول نشد و تنها لذت زندگی‌اش، کتاب خواندن بود.
معروفترین اثر او مجموعه «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» نام دارد. وی جایزه یونسکو و نیز جایزه سلطنتی کتاب سال را پیش از انقلاب دریافت کرده بود و سه کتاب او توسط شورای کتاب کودک به‌عنوان کتاب برگزیده سال انتخاب شده بودند. او را پرتیراژترین نویسنده تاریخ ادبیات کودک و نوجوان ایران می‌دانند و در مجموع بیش از ۲۰ عنوان کتاب برای بچه‌ها نوشته است.
چند جلد «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» نوشته و «قصه‌های تازه از کتابهای کهن» را از «قند و عسل» شعر گفته و از «گربه‌ی ناقلا» و «گربه‌ی تنبل» داستان برای «بچه خوب» «مثنوی» سروده و «مجموعه قصه‌های ساده» را نوشته و البته برای بزرگترها هم «مثنوی» مولوی را تصحیح کرده است که می‌گفت، برایش ادعای زیادی هم دارد.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#مهدی_آذر_یزدی، د
Telegram
attach 📎
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
گفت‌وگویی با استاد هوشنگ مرادی کرمانی
به مناسبت هجدهم تیرماه، سالگرد درگذشت مهدی آذریزدی (۱۳۰۰-۱۳۸۸) و روز ملی ادبیات کودکان و نوجوانان
💎
🆔 @maneshparsi
به مناسبت هجدهم تیرماه، سالگرد درگذشت مهدی آذریزدی (۱۳۰۰-۱۳۸۸) و روز ملی ادبیات کودکان و نوجوانان
💎
🆔 @maneshparsi
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#خرد در شاهنامه فردوسی...🔻🔻
💥خرد بهتر از هر چه ایزد بداد
💥ستایش خرد را به از راه داد
💥خرد رهنمای و خرد دلگشای
💥خرد دست گیرد به هر دو سرای...
💎
🆔 @maneshparsi
💥خرد بهتر از هر چه ایزد بداد
💥ستایش خرد را به از راه داد
💥خرد رهنمای و خرد دلگشای
💥خرد دست گیرد به هر دو سرای...
💎
🆔 @maneshparsi
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
❇️نام دریاچه ارومیه در دوره‌های مختلف تاریخی
🔅🔸در کتیبه سده نهم پیش از میلاد در "شلمنسر سوم" به دو نام در محل دریاچه اشاره شده: پرسواه (به معنی ایرانیان) و ماتای (یا میتانی‌ها)که هنوز دقیقاً روشن نیست که این نام‌ها به منطقه یا قبیله یا پیوندی که بین گروهی از نام‌های مردم با شاهان وجود داشته اشاره می‌کند.
🔅🔸آشوری‌ها اين درياچه را «ريما»، و مادها آن را «شيكاسته» می‌ناميدند. در اوستا نام اين درياچه «چيچسته» و در ساير كتب پهلوی آن را «چيچست»، «جی‌جست» و «جی‌گست» نيز گفته‌اند. فردوسی در شاهنامه آن را خنجست نوشته است.
🔅🔸در كتاب "صوره‌الارض" آمده: «درياچه معروف به كبودان كه در آذربايجان ميان مراغه و اروميه واقع است، آبی شور دارد»
🔅🔸در "حدودالعالم" آمده: «درياي كبودان در ازای پنجاه فرسنگ است اندر پهنای سی فرسنگ اندر ميان دريا ديهی است كبودان گويند و اين دريا را بدان ده باز خوانند و از گرد او آبادانيست.»
💎
🆔 @maneshparsi
🔅🔸در کتیبه سده نهم پیش از میلاد در "شلمنسر سوم" به دو نام در محل دریاچه اشاره شده: پرسواه (به معنی ایرانیان) و ماتای (یا میتانی‌ها)که هنوز دقیقاً روشن نیست که این نام‌ها به منطقه یا قبیله یا پیوندی که بین گروهی از نام‌های مردم با شاهان وجود داشته اشاره می‌کند.
🔅🔸آشوری‌ها اين درياچه را «ريما»، و مادها آن را «شيكاسته» می‌ناميدند. در اوستا نام اين درياچه «چيچسته» و در ساير كتب پهلوی آن را «چيچست»، «جی‌جست» و «جی‌گست» نيز گفته‌اند. فردوسی در شاهنامه آن را خنجست نوشته است.
🔅🔸در كتاب "صوره‌الارض" آمده: «درياچه معروف به كبودان كه در آذربايجان ميان مراغه و اروميه واقع است، آبی شور دارد»
🔅🔸در "حدودالعالم" آمده: «درياي كبودان در ازای پنجاه فرسنگ است اندر پهنای سی فرسنگ اندر ميان دريا ديهی است كبودان گويند و اين دريا را بدان ده باز خوانند و از گرد او آبادانيست.»
💎
🆔 @maneshparsi
🔺به این لباس دوران ساسانیان در طاق‌بستان دقت کنید که به چه زیبایی طرح‌های روی لباس را روی سنگ حکاکی کرده‌اند.
💎
🆔 @maneshparsi
💎
🆔 @maneshparsi