🔹Oriana Fallaci

▫️ (29 June 1929 – 15 September 2006) was an Italian journalist and author. A member of the Italian resistance movement during World War II, she had a long and successful journalistic career. Fallaci became famous worldwide for her coverage of war and revolution, and her "long, aggressive and revealing interviews" with many world leaders during the 1960s, 1970s, and 1980s.
#englishliterature

🔹اوریانا فالاچی

▫️زاده ی ۲۹ ژوئن ۱۹۲۹ و درگذشته ی ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۶، روزنامه نگار، نویسنده و مصاحبه گر سیاسی برجسته ی ایتالیایی بود که در شهر فلورانس متولد شد و در سن ۷۷ سالگی در همان شهر درگذشت. وی در دوران جنگ جهانی دوم به عنوان یک چریک ضد فاشیسم فعالیت می کرد. آن چه بیش از هر چیز به معروفیت وی کمک نمود، مجموعه مصاحبه های مفصل و مشهور او با رهبران سرشناسی همچون محمدرضا پهلوی، یاسر عرفات، ذوالفقار علی بوتو، روح الله خمینی، ایندیرا گاندی، گلدا مایر، ملک حسین، معمر قذافی، جرج حبش، و هنری کیسینجر بود.اوریانا فالاچی که به لحاظ عقاید سیاسی از چپ بریده و راست گرا محسوب می شد، از نظر مذهبی یک «ملحد مسیحی» به شمار می آمد؛ زیرا او ظاهرا به خدا ایمانی نداشت، اما گه گاهی تمایلاتی را به مسیحیت نشان می داد. به عنوان نمونه او در اگوست ۲۰۰۵ با پاپ بندیکت شانزدهم دیدار کرد. او هنگامی که فهمید به نوعی سرطان قابل کنترل دچار است، تصمیم گرفت دیگر کتاب ننویسد و بقیه ی عمر را به استراحت بپردازد. وی با نگاه ویژه ای که به زندگی داشت، (که نه خدا را قبول داشت و نه خلقت تصادفی جهان و نه هیچ تئوری دیگری از لائیک ها و دیگر دانشمندان دین گریز) گوشه گیرانه در آپارتمانش در نیویورک و ویلایش در توسکانی ایتالیا به زندگی مشغول بود. او در ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۶، در سن هفتاد و هفت سالگی در کلینیک خصوصی سانتا کیارا در شهر فلورانس ایتالیا، بر اثر ابتلا به سرطان ریه درگذشت.
#ادبیات_انگلیسی #اوریانا_فالاچی

این چه رازی ست
که هر بار بهار
با عزای دل ما می آید؟

#هوشنگ_ابتهاج
#بندرعباس
تسلیت⚘️🖤

‍🎧 Umar Keyn

🎼 "Lie"

You are deceiving me,
I love you, even if you lie
I can't live without you,
But you can't live without me
Lie, lie, lie, life is a lie
Lie, lie, lie, you love me, lie
Lie, lie, lie, life is a lie
Lie, lie, lie, you love me, lie

تو داری منو فریب می‌دی
دوسِت دارم، حتا اگه دروغ باشه
من نمی‌تونم بی‌تو زندگی کنم،
اما توام بدون من نمی‌تونی زندگی کنی
دروغ، دروغ، دروغ، زندگی یک دروغه
دروغ، دروغ، دروغ، دروغه که منو دوست داری
دروغ، دروغ، دروغ، زندگی یک دروغه
دروغ، دروغ، دروغ، دروغه که منو دوست داری...

🎙●خواننده: #عمر_کین [ ازبکستان ]
〇🍂

ᵗʰᵉ ˡᵃᵐᵖѕ ᵃʳᵉ ᵈᶤᶠᶠᵉʳᵉᶰᵗ,
ᵇᵘᵗ ᵗʰᵉ ˡᶤᵍʰᵗ ᶤѕ ᵗʰᵉ ѕᵃᵐᵉ.

چراغ ها متفاوتند،
اما نور یکی ست.
➖⃟🥀࿐

rυмι (مولانا)

نمی‌دانم زنده‌یی یا مرده
و هنوز می‌توان روی زمین
تو را جست؟
یا غروبِِ آفتاب
که به تاریکی نشست
آرام و تنها در ذهن‌ام سوگ‌واری کنم.

دعاهایم همه برای توست
و بی‌قراری‌های شبانه‌ام،
انبوهِ شعرهای سپیدم
و شعله‌ی سوزانِ آبیِ چشم‌هایم.

هیچ‌کس آن‌قدر مرا تکریم نکرد
و کسی آن‌قدر مرا نیازرد؛
حتا او که بی‌وفایی کرد
یا آن که مهر ورزید
و از یاد برد...

✍️#آنا_آخماتووا [ روسیه، ۱۹۶۶-۱۸۸۹ ]

I don't know if you're alive or dead.

Can you on earth be sought,
Or only when the sunsets fade
Be mourned serenely in my thought?

All is for you: the daily prayer,
The sleepless heat at night,
And of my verses, the white
Flock, and of my eyes, the blue fire.

No-one was more cherished, no-one tortured
Me more, not
Even the one who betrayed me to torture,
Not even the one who caressed me and forgot.

📖 Analysis:

💬 The poem deals with themes of loss, memory, and the enduring power of love. The uncertainty about the subject's life or death creates a sense of distance and longing, while the speaker's unwavering devotion is evident in the imagery of daily rituals and poetic offerings. Despite the pain and betrayal experienced, the speaker's love remains steadfast and unwavering.

💬 In comparison to Akhmatova's other works, this poem is more personal and introspective, delving into the depths of her own emotions rather than focusing on external events. The use of simple language and direct address adds to the poem's emotional impact, making it relatable and accessible to readers.

💬 For its time period, the poem reflects the tumultuous nature of early 20th-century Russia, where political upheaval and personal turmoil were commonplace. Akhmatova's ability to capture the complexities of human experience in the face of adversity resonated deeply with her contemporaries and contributed to her status as one of the most celebrated poets of her era.
#analysis
@literatureEnglishTeacher

🔶️Anna Andreyevna Gorenko, better known by the pen name Anna Akhmatova, was a Russian and Soviet poet, one of the most significant of the 20th century. She reappeared as a voice of Russian poetry during World War II. She was nominated for the Nobel Prize in Literature in 1965 and 1966.
#englishliterature #poet
@literatureEnglishTeacher

🔶️ آنّا آخماتووا

با نام اصلی آنّا آندرییوا گارینکو (روسی: Анна Андреевна Горенко؛ زاده ۲۳ ژوئن [سبک قدیمی: ۱۱ ژوئن] ۱۸۸۹، اودسا – درگذشته ۵ مارس ۱۹۶۶، مسکو) شاعر و نویسنده اهل روسیه بود. وی یکی از مهمترین شاعران روسیه در قرن بیستم محسوب می‌شود و نامش در فهرست نهایی نامزدانِ جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۶۵ قرار گرفت. او یکی از بنیان‌گذاران مکتب شعری آکمه‌ایسم بوده‌است. بن‌مایه‌های اشعار وی را گذر زمان، خاطرات و یادبودهای گذشته، سرنوشت زن هنرمند و دشواری‌ها و تلخی‌های زیستن و نوشتن در زیر سایه استالینیسم تشکیل می‌دهد. گسترهٔ شعرهای وی از تصنیف‌های کوتاه تا اشعاری با ساختار پیچیده را در بر می‌گیرد. سبک او که مشخصه‌اش ایجاز و قیود عاطفی است، به‌وضوح بکر و متمایز از شاعران هم‌دوره خود است و لحن زنانهٔ استوار، پیشگامانه و شفاف وی، فصل جدیدی در شعر روسیه را رقم زد.
#آنا_آخماتووا #ادبیات_انگلیسی

💬 آنا آخماتووا از آن دسته شاعرانی است که نه تبارنامه‌ای در شعر دارد و نه «سیر تَطَوُر» ی مشخص و معلوم. او از آن قسم شعرایی است که ناگهان حادث می‌شوند. هرچند سخن ایوسیف برودسکی دربارهٔ شعر آخماتووا در کلیت‌اش درست است، اما به هر حال شعر آخماتووا از شامگاه، ۱۹۱۲، تا شعر بدون قهرمان، ۱۹۶۳، تغییرات زیادی کرده است.

💬 نخستین شاعری که تأثیر عمیقی بر آخماتووا گذاشت، ایناکینتی آننسکی (۱۸۵۶ – ۱۹۰۹) بود. ایرج کابلی در این باره می‌نویسد: «در سال ۱۹۱۰... تصادفاً نمونهٔ حروف‌چینیِ مجموعه شعر جعبهٔ چوب سرو، کار یکی از خبرگان و مترجمان برجستهٔ ادب کلاسیک غرب به نام آننسکی به دستش افتاد و باعث شد که به قول خودش «دنیا را فراموش» کند. سبک کار آننسکی بر خلاف سمبولیست‌ها، که او را ابتدا از خود می‌دانستند، کاملاً «زمینی» و «این جهانی» بود.»

💬 در آن زمان در روسیه سمبولیسم مکتب شعری مسلط بود؛ اما دو جریان شعری جدید نیز در حال شکل‌گیری بود که یکی جریانی که آخماتووا و همسر اولش و چند شاعر جوان دیگر آن را به‌وجود آوردند و به آکمه‌ایسم مشهور شد و جریان دیگر شعری، جنبش فوتوریسم بود که شاعر شاخصش، مایاکوفسکی بود. هرچند بعدها فوتوریست‌ها بسیار مطرح شدند و آکمه‌ایست‌ها تداوم پیدا نکردند اما عقاید شعری آغاز دههٔ بیست روسیه تقریباً به تساوی میان هواداران آخماتووا و مایاکوفسکی تقسیم شده بود. هرچند در آغاز فعالیت آکمه‌ایست‌ها در سال ۱۹۱۴، از سوی منتقدان و جامعه‌شناسان مارکسیست مورد استقبال قرار گرفتند، اما بعدها در زمان استالین، آن را «ادبیات اشراف و زمین‌داران» لقب نهادند و محکومش کردند.

💬 از نظر فنی، آخماتووا مانند سایر شاعران هم دوره‌اش، در حال شکستن وزن‌های عروضی در شعر بود. اما او در حاشیه آنچه قانون و قاعدهٔ مجاز شمرده می‌شد کار می‌کرد. او حتی روشی را برقرار کرد که معمولاً به عنوان «روش آخماتووا» پذیرفته شده است و به تعبیری «ترکیب دوهجایی‌ها و سه‌هجایی‌ها» نام دارد. او به فراتر بردن حد و مرزهای قافیه نیز کمک زیادی کرد. آنچه را قبلاً قافیهٔ آزمایشی می‌نامیدند، او تثبیت کرد. درک ظرایف موسیقایی شعر آخماتووا فقط با دانستن زبان روسی و شنیدن آن امکان‌پذیر است و ترجمهٔ آن به زبان‌های دیگر بسیار دشوار و شاید محال باشد.
#آنا_آخماتووا #ادبیات_انگلیسی