برخیز که سوزِ عطش و ضجه‌ی آب است
برخیز که بی تو حرمم خانه خراب است
برخیز که بدتر زِ همه حال رباب است

دیدم سرِ این راه بهم ریختنت را
با ضربه‌ی سنگین علم ریختنت را

آنقدر زمین ریخته‌ای کم شدی عباس
شرمنده شدی آب شدی غَم شدی عباس
ای دوخته بر خاک چه محکم شدی عباس

ای وای به تیری خَم اَبروی تو پیچید
از هر دوطرف نیزه به پهلوی تو پیچید

این تیر چه بد خورد که مژگان تو را بُرد
آن تیغ چِها کرد که دستان تو را بُرد
این نیزه کجا خورد که دندان تو را بُرد

بعد از تو کسی پشت حرم نیست عزیزم
هِی داد کشم دست خودم نیست عزیزم

چشم من با گریه می‌بندد دخیل
بر ضریح باصفای دست تو

سیدی ماکو مثلک الغریب ..

پَر پَر زدی و بال و پَر تو رها نشد
آه…ای غریب، راه گلوی تو وا نشد
در ازدحامِ زخمِ تنت نیزه جا نشد
از روی سینه تو چرا شمر پا نشد

با دست و پا زدن نفست تنگ می‌شود
بی حالی و نصیب سرت سنگ می‌شود

دیدی هِلال آب نیاورد و دیر شد
دیدی که کهنه پیرُهنت غرق تیر شد
دیدی تمام پوشش تو یک حصیر شد
زینب کنار جسم تو یکباره پیر شد

طاقت بیار، لشکرت ای شاه می رسد
طاقت بیار ، مادرت از راه می رسد

ای کاش چوب کفر به ایمان نمی زدند
با خیزران به قاری قرآن نمی زدند
آتش به خیمه‌های پریشان نمی‌ زدند
نیزه به پهلوی تو حسین جان ،نمی زدند

از نعل ها سراغ تنت را گرفته ایم
از دست بوریا کفنت را گرفته ایم

یک عده روی غارت سر شرط بسته اند
یک عده روی خُود و سپر شرط بسته اند
یک عده روی  مشک قمر،شرط بسته اند
ای وای...روی زیور و زر شرط بسته اند

من تازیانه می خورم و تو نفس بگیر
برخیز و معجری که ربودند پس بگیر

اصلا کسی به آینه سنگ جفا نزد!
آن پیرمرد روی تنت با عصا نزد!
در قتلگاه هیچ کسی دست و پا نزد!
با نیزه بر گلوی تو آن بی حیا نزد!

مادر دوباره مونس و تنها کَسَت شده
بر گرد سمت خیمه که دلواپست شده

هر کس از راه رسید از بدنت چیزی برد
السلام ای که به گودال کرمخانه زدی ..

اگر صبح قیامت را شبی هست
آن شب است امشب

خیال کن که علی باشی و به مثل علی
دو دست بسته کماکان مقدرت باشد

لطف میکنین یه فاتحه برای مادربزرگم بخونین

عمری‌ست داری می‌کُشی،
ما ناتمامیم

شاید بهانه به نظر بیاد ولی واقعا دیروز که حاکد پیام گذاشت گفتم خدایا این مرده کجاست؟ چرا پیداش نیست؟
گفتم پیام بدم بهت، بعد گفتم حتما گیر زندگیشه بیخیال مزاحمش نشم
ولی خب کاش حالتو می‌پرسیدم
حالت چطوره؟ کجاها بودی؟