🔻اعتراض به عادی‌سازی تجاوز توسط پلیس در لس‌آنجلس

🔶 به یاد خواهرانمان مبارزه می‌کنیم


🔹دیدبان آزار: پاییز سال ۱۹۷۷ ترس و وحشت تمام لس‌آنجلس را فرا گرفته بود. در عرض یک ماه، هشت مورد تجاوز و قتل زنان جوان گزارش شده بود و پلیس نتوانسته بود هیچ ردی از قاتل و متجاوز سریالی پیدا کند. در اعتراض به پوشش ناکافی و نامناسب رسانه‌ها از این جنایت، هنرمندان آمریکایی، «سوزان لِیسی» و «لزلی لبوویتز»، اجرایی ترتیب دادند که توسط آن توجه عموم را به مساله خشونت علیه زنان جلب کنند.

🔹در این اجرا که «سوگوار و خشمگین» نام دارد، ۱۰ زن با لباس‌های سیاه‌رنگی که در قرن نوزدهم میلادی برای سوگواری پوشیده می‌شده از ماشین نعش‌کشی پیاده می‌شوند، تک به تک با جمله‌هایی همبستگی خود با تمام زنان خشونت‌دیده را اعلام می‌کنند و سپس زنی سرخ‌پوش با انداختن پارچه‌ای قرمزرنگ بر شانه‌های آن‌ها سوگشان را به شکلی نمادین با خشم از این بی‌عدالتی پیوند می‌زند. در پایانِ هر بیانیه، شصت زن دیگر که دور آن‌ها حلقه زده‌اند یکصدا فریاد می‌زنند: «به یاد خواهرانمان، مبارزه می‌کنیم».

🔹هدف لِیسی و لبوویتز از این اجرا، به چالش کشیدن نگاه کلیشه‌ای عمومی به تجاوز است. «سوگوار و خشمگین» نقدی فمنیستی است بر سرزنش قربانی و غیرقابل‌اجتناب فرض کردن خشونت‌های جنسی. قاتلان این پرونده سه قربانی اول خود را از میان کارگران جنسی زیر بیست سال انتخاب کرده بودند و همین موضوع باعث شده بود رسانه‌ها و حتی پلیس، قتل این زنان را تاسف‌برانگیز اما عادی انعکاس دهند. زمانی توجه عموم به این فاجعه جلب شد که مشخص شد قربانیان بعدی از میان دختران دبیرستانی معمولی هستند، نوجوانانی که در راه مدرسه توسط دو مرد ناشناس که خود را پلیس معرفی می‌کردند ربوده می‌شدند.

🔹اجرای این هنرمندان در زمانی انجام شد که جنایتکاران هنوز دستگیر نشده بودند، و رویکرد لیسی، لبوویتز و همکارانشان جرقه‌ای بزرگ و موثر در پیگیری جدی‌تر این پرونده و اهمیت دادن به جان تمامی زنان شد. پوشش رسانه‌ای گسترده از «سوگوار و خشمگین»، گروه‌های مختلفی از فعالین حقوق زنان را ترغیب به اعلام موضع در مقابل بی‌توجهی نهادهای قدرت به امنیت و جان زنان کرد. موجی که باعث اتفاقاتی همچون برگزاری کلاس‌های عمومی دفاع شخصی توسط دولت در برخی ایالت‌های آمریکا شد. آهنگ «مقابله کن!» که «هالی نیر»، خواننده و اکتیویست در این گردهمایی به اجرا گذاشت، هنوز بعد از گذشت بیش از چهل سال الهام‌بخش زنان برای حمایت از یکدیگر است.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

🟣 قربانی کودک همسری؛ همسرش سر بریده او را در شهر چرخاند


امروز شنبه ۱۶ بهمن‌ماه، یک دختر نوجوان ۱۷ ساله در اهواز، با انگیزه ناموسی توسط همسر و برادر همسرش به قتل رسید. در این رابطه ویدئویی در شبکه های اجتماعی منتشر شده که در آن فرد قاتل، سر بریده همسرش را مقابل چشمان مردم در شهر می‌چرخاند. بنابر این گزارش، ساعت ۱۵ امروز مرد جوانی در میدان کسایی خشیار اهواز سر بریده همسرش را برای چند لحظه در مقابل مردم به نمایش گذاشت و سپس از آن مکان متواری شد.

به‌گزارش هرانا، پس از گزارش این جنایت، ماموران پلیس در صحنه با پیکر دختر ۱۷ ساله ای مواجه شدند که داخل یک خانه سرش از بدن جدا شده و جسد وی در مکان دیگری رها شده بود. تحقیقات بیشتر نشان داد، دختر جوان پس از فرار به ترکیه توسط همسرش به ایران بازگردانده شده و به دست همسر و برادرهمسرش که هر ۲ پسر عموی او بودند به قتل رسیده است.

⚪️ فاجعه‌ی زن‌کشی و روند عادی‌سازی از آن تا جایی پیش رفته است که شنیع‌ترین جنایات وارد آمده علیه زنان، نظیر خشونت و قتل هر روزانه‌ی زنان، بریدن سر با داس و چرخاندن در شهر نیز کم‌کم به تیتری ثابت بدل می‌شود. در چنین گستره‌ای از وضع قوانین نابرابر و جنسیت‌زده، ماهیت ضد زن حاکمیت و تخصیص بودجه‌های کلان جهت پروپگاندای «ناموس انگاری زنان» و‌ «غیرت مردانه»، تنها خشونت علیه زنان ارتقا پیدا کرده و صورت دهشتناک‌تری به خود خواهد گرفت. چرا که‌ «رومینا»های سر بریده شده، تنها در هویت و نام شهرشان متفاوت هستند.


▪️ما از بازنشر تصویرِ مثله‌سازی بدن این کودک به‌دست همسرش، خودداری می‌کنیم.

#قتل_های_ناموسی #زن_کشی #نابرابری_و_تبعیض
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_خشونت


@bidarzani

🟤افراد دارای معلولیت با خطرات بیشتری در دوران بارداری مواجهند


زاگاه- آمار هشداربرانگیز مرگ‌ومیر زنان باردار، درسال‌های اخیر توجه روزافزون محققان، روزنامه‌نگاران و قانونگذاران را به خود جلب کرده است. اما درحالیکه نابرابری‌های نژادی و اتنیکی برای عده‌ای دغدغه‌ی محوری بوده است - احتمال مرگ ناشی از بارداری و زایمان برای زنان سیاه سه یا چهار برابر زنان سفید است- مطالعات کمتری مشخصا بر افراد دارای #معلولیت متمرکز شده است. مطالعه‌ای که اخیرا منتشر شده بر خطرات بارداری برای زنان دارای معلولیت تمرکز کرده و نشان داده است که آمار مرگ زنان دارای معلولیت به علت بارداری و #زایمان، بیشتر از میزان مرگ‌ومیر زنان غیرمعلول است. هم‌چنین برای زنان دارای معلولیت احتمال ابتلا به شدیدترین بیماری‌های مرتبط با مرگ مادران بیشتر است.

◽️این تحقیق که در ژورنال انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده، نشان داده است که زنان دارای معلولیت ریسک بالایی برای دچار شدن به لخته خون، عفونت و هموراژی(خونریزی) دارند. آمار مرگ این زنان به علت #بارداری و زایمان، ۱۱ برابر میزان مرگ زنان غیرمعلول است. جسیکا گلیسون، محقق ارشد این مطالعه می‌گوید: «یافته‌ها حاکی از موانع سیستماتیکی است که #زنان_دارای_معلولیت حتی پیش از بارداری متحمل می‌شوند. ما نمی‌توانیم این‌ها را به انتخاب‌‌های درمانی فردی تقلیل بدهیم. عوامل اجتماعی متعددی در ارائه خدمات مراقبتی و درمانی ضعیف به این افراد دخیل است.»

@zaagaah

🔻ادامه مطلب:

https://zaagaah.com/pho1

🔹نوجوان ۱۷ ساله، توسط همسر و برادر همسرش سر بریده شد. او در سن ۱۲ سالگی، قربانی کودک‌همسری شده و یک فرزند ۳ ساله نیز داشته است.

🔹ترویج و تشویق کودک‌همسری (در واقع تجاوز به کودکان) و بارداری زودهنگام، جنایت است. تبلیغ فرهنگ ناموس‌انگاری، تمجید ناموس‌پرستی و غیرت، مقوم مناسبات زن‌کشی است، همان چهره خندان و مفتخری است که سر بریده ‌شده را در دست می‌گیرد و به نشانه پیروزی جلوی چشم دیگران می‌گرداند.

🔹آمار دقیقی از قتل‌های به بهانه ناموس در ایران وجود ندارد اما در اردیبهشت ۱۳۹۳، معاون مبارزه با جرائم جنایی پلیس آگاهی تهران اعلام کرد که ۱۸.۸ درصد از قتل ها با انگیزه های ناموس بوده است. آذر ۱۳۹۸ خبرگزاری ایسنا در گزارشی به استناد تحقیقات دانشگاهی نوشت که «بین ۳۷۵ تا ۴۵۰ مورد قتل ناموسی سالانه» در ایران رخ می‌دهد و «قتل‌های ناموسی» حدود ۲۰ درصد از کل قتل ها و ۵۰ درصد از قتل‌های خانوادگی در ایران را تشکیل می‌دهد.

▪️طرح از صبا صفا

#زن_کشی
#کودک_همسری

#دیدبان_آزار
@harasswatch

زیستنِ «فاجعه»: تأملی بر پدیده‌ی زن‌کُشی / نرگس ایمانی
______________

نباید مسئله‌ی زنان و خشونت علیه آن‌ها را امری صرفاً سوبژکتیو و برآمده از «بی‌فرهنگی» و «آموزش‌نادیدگی» و «مذهبی‌بودن» مردان بینگاریم، درعوض، می‌بایست در یک چرخشِ ماتریالیستی، نقد را بر روی پاهایش قرار دهیم و ریشه‌های عینی و انضمامیِ خشونت علیه زنان را برملا سازیم. #مونا_حیدری

______________
👈متن کامل

🔶چرا به جرم‌انگاری زن‌کشی نیاز داریم؟

🔹شهین غلامی: در پیوستار خشونت علیه زنان، زن‌کشی حادترین شکل آن است. اگرچه در طول تاریخ همواره زن کشی وجود داشته است، اما طرح آن به عنوان مطالبه‌ای مهم در درون جنبش‌های فمینیستی از دهه‌ ۱۹۷۰ و با افزایش حساسیت و آگاهی نسبت به خشونت سیستماتیک و ساختاری علیه زنان آغاز شد. در بررسی ابعاد مختلف زن‌کشی عده‌ای روی نظام مردسالاری، استثمار خانگی و تقسیم کار جنسیتی تأکید می‌کنند، برخی تحلیل خود را بر نقد سنت و فرهنگ (خصوصاً فرهنگ اقلیت‌ها) متمرکز می‌کنند و برخی نیز نبود ساز و کار قانونی مناسب برای حمایت از زنان در برابر خشونت را مشکل اصلی و سر منشأ زن‌کشی می‌دانند. این یادداشت ضمن این‌که مجموعه‌ این عوامل یعنی نظام مردسالاری، سنت و قانون را مجموعه‌ای در هم تنیده و دارای ارتباط درونی با یکدیگر می‌دانند، نقد خود را بر نظام حقوقی و لوایح قانونی استوار می‌کند. بدیهی است که چنین تأکیدی نه به معنای اولویت‌بخشی به قانون و اصلاحات قانونی است، بلکه تنها بررسی یکی از منابع خشونت علیه زنان یعنی نظام حقوقی و واکاوی نقش آن در وقوع، عادی‌سازی و بازتولید گفتمان‌هایی است که منتهی به بروز زن‌کشی می‌شوند.

🔹بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی (WHO سالانه ۵۰۰۰ زن در دنیا به قتل می‌رسند. این آمار گرچه به تنهایی هولناک و تکان‌دهنده است اما نمی‌تواند گویای تمامی ابعاد فاجعه باشد. این آمار احتمالاً فقط مربوط به کشورهایی است که «زن‌کشی» در قانون آن‌ها جرم‌انگاری شده است و دولت‌هایشان خود را متعهد به ثبت و انتشار آمار آن می‌دانند. اگرچه حتی با وجود انتشار آمار نمی‌توان به‌دقت آن‌ها مطمئن بود و احتمالاً آمار بسیار بیش‌تر از آن چیزی است که منتشر می‌شوند، اما ماجرا آن جایی غم‌انگیزتر می‌شود که در برخی جوامع نه تنها چنین خشونتی از نظر قانون جرم‌انگاری نشده، بلکه منابع ارتکاب آن نیز مهیا گشته است و این خود به آن معناست که دسترسی به آمار تعداد قربانیان در این جوامع دشوار و حتی ناممکن است.

منبع: بیدارزنی

#دیدبان_آزار

@harasswatch

ادامه این مطلب را در لینک زیر بخوانید:

http://harasswatch.com/news/1514/چرا-به-جرم%E2%80%8Cانگاری-زن%E2%80%8Cکشی-نیاز-داریم؟-

فاجعه‌ی خاموش (قتل‌های ناموسی)

نویسنده: پروین بختیارنژاد


#کتاب #قتل_ناموسی #زن_کشی


@Blackfishvoice

🖍️فصلنامه مطالعات زنان، شماره 00، زن کشی
🖋️ هیئت تحریریه: نسترن اسدی، سکینه بزرگ، طلیعه حسینی، زاهره دنیادیده، نازیتا شاه‌اسماعیلی، زهرا نعیمی
📎فایل فصلنامه را از سایت حلقه تجریش و یا از اینجا دانلود کنید.
https://www.tajrishcircle.org/project-00/
https://www.tajrishcircle.org/wp-content/uploads/2021/12/زن-کشی.pdf

🔹چند وقت پیش پستی دیدم در صفحه دیدبان آزار از نصب پوسترها در مشهد. پوسترهای «احساس امنیت در شهر حق زنان است» و «هر چه بپوشم امنیت حق من است» همان روزها بود که امام جمعه مشهد علنا گفت: «یک خانم بدحجاب و ولنگار باید احساس کند مردم از او بدشان می‌آید‌ و این اظهار نفرت و انزجار برای مردم یک تکلیف الهی در نهی از منکر است.»

🔹️ چند وقت پیش امام جمعه شهر خودمان هم حرف‌هایی زد که به آزارگران خیابانی چراغ سبز نشان می‌داد که منشاء بسیاری از مزاحمت‌هایی که متوجه بانوان است، خودشان هستند. البته که زنان کار خود را می‌کنند و این بهترین پاسخ به چنین اظهاراتی است اما این حرف‌ها هیچ معنایی ندارد جز دعوت علنی به آزار و اذیت زنان در خیابان‌ها و صدور مجوز برای برخورد‌های خشونت‌آمیز با آنها، ترویج و تشویق علنی خشونت علیه زنان.

🔹️من خودم ساکن اهواز هستم و تصمیم داشتم پوسترها را در شهرمان توزیع کنم اما دست‌دست می‌کردم و مطمئن نبودم که تنهایی از پسش برمی‌آیم یا نه. دیدم عده‌ دیگری در اهواز دست‌به‌کار شدند من هم بالاخره پرینت گرفتم و از چند مغازه شروع کردم. بیشتر برخوردها مثبت بود و حداقل بهتر از حد انتظارم. دفعه بعد تعداد بیشتری چاپ می‌کنم و سعی می‌کنم دوستانم را هم همراه کنم.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

🔶متا در پاسخ به گزارش‌ها درباره آزار جنسی در متاورس، بین آواتارها فاصله‌گذاری می‌کند

🔹با این امکان جدید آواتارها نمی‌توانند در تجربه‌های واقعیت مجازی هورایزن وورلدز و هورایزن ونوز از چهار فیت (یا ۱.۲ متر) به یکدیگر نزدیک‌تر شوند. این امکان جدید از جمعه افزوده خواهد شد. یک مدیر متا گفت که این امکان جدید "برخوردهای ناخواسته را کاهش می‌دهد."

🔹در هفته‌های اخیر چندین بار گزارش‌هایی درباره آزار و اذیت جنسی در متاورس از سوی کاربران این شبکه اجتماعی جدید منتشر شده است که به نگرانی‌هایی درباره توانایی شرکت متا در نظارت بر رفتار کاربران منجر شده بود.

🔹هورایزن وورلدز به کاربران اجازه می‌دهد که تا ۲۰ نفر در یک محیط مجازی از طریق آواتارهایشان با یکدیگر معاشرت کنند. هورایزن ونوز به افراد اجازه می‌دهد که آواتارهای خود را برای تماشای رخدادها در کنار یکدیگر ایجاد کنند./بی‌بی‌سی

#دیدبان_آزار
@harasswatch

🔶آزار جنسی توسط متخصص زنان: دانشگاه کالیفرنیا به قربانیان ۲۴۴ میلیون دلارغرامت پرداخت می کند

🔹دانشگاه یوسی‌ال‌ای آمریکا بابت سوءاستفاده جنسی پزشک سابق نزدیک ۲۴۴ میلیون دلار غرامت می‌دهد. طبق توافق به عمل آمده ۲۰۰ بیمار زنی که طی ۴ دهه گذشته قربانی آزار و اذیت جنسی یکی از همکاران سابق این دانشگاه لس آنجلسی بوده‌اند از این دانشگاه مبالغی بین ۲۵۰۰ تا ۲۵۰۰۰۰ دلار غرامت دریافت خواهند کرد.

🔹 شکایات برخی از قربانیان به دهه ۱۹۸۰ میلادی برمی‌گردد این درحالیست که دانشگاه تنها در سال ۲۰۱۷ رسیدگی به شکایات را آغاز کرد و یکسال بعد هم با تمدید نشدن قرار داد دکتر جیمز هیپز، وی را بازنشسته کرد./یورونیوز

#دیدبان_آزار
@harasswatch

🔶فرهنگ تجاوز واقعیت دارد و زندگی زنان را محدود می‌کند

✍نویسنده: آماندا تاوب
🖊برگردان: فاطیما ترابی


🔹️فرهنگ تجاوز فرهنگی است که در آن خشونت جنسی امری عادی انگاشته می‌شود و مقصر آزاردیدگی، خودِ بازمانده است. بحث صرفاً از خودِ خشونت جنسی نیست، بلکه از هنجارها و نهادهای فرهنگی است که حامی متجاوز و موافق معافیت او از مجازات است، بازمانده را شرمسار می‌کند و از زنان می‌خواهد برای در امان ماندن از تعرض جنسی، ازخودگذشتگیِ غیرمنطقی کنند.

🔹️درست است که فرهنگ تجاوز ریشه در ساختارهای دیرین قدرت پدرسالارانه‌ای دارد که هدف‌اش تأمین منافع مردان بوده است، اما امروزه بار فرهنگ تجاوز بر دوش مردان هم سنگینی می‌کند. برای مثال فرهنگ تجاوز این واقعیت را که ممکن است مردان قربانی تجاوز و تعرض جنسی و زنان عامل آن باشند، رد می‌کند.

🔹️در فرهنگ تجاوز، تجاوز معضلی است که باید با بهبود رفتار قربانیان بالقوه تجاوز (که در این دیدگاه، عمدتاً زن فرض می‌شوند) حل شود، نه با بهبود رفتار متجاوزان بالقوه (که عمدتاً مرد فرض می‌شوند). مثلاً در سال ۲۰۱۱ یک مأمور پلیس در تورنتو به زنان دانشجو گفت: «زنان نباید مثل فاحشه‌ها لباس بپوشند تا قربانی تعرض جنسی نشوند» و همین موجب به راه افتادن اعتراضات جهانی زنان با عنوان «رژه فاحشگان» شد.

🔹️اما از عواقب پنهانی‌تر و مهلک‌تر فرهنگ تجاوز اعمال سلطه بر زیست زنان و محدود کردن آزادی‌ها و فرصت‌های پیش روی آنان است. وقتی بار پرهیز از تعرض جنسی را بر دوش زنان می‌گذاریم، آزارگران جنسی را قادر می‌سازیم برای زیست زنان حد و مرز تعیین کنند و مسئولیت سرنوشت زنانی که از این مرزبندی‌ها تخطی کنند با خودشان است.

🔹️انگ‌زنی، قربانی‌نکوهی و این پیش‌فرض (عموماً درست) که گزارش دادن تجاوز به مقامات قضایی به محکومیت متجاوز نمی‌انجامد، باعث بی‌میلی بسیاری از قربانیان به افشاگری و گزارش‌دهی می‌شود. آمار پایین گزارش خشونت جنسی از این موضوع نشأت می‌گیرد.

🔹️اگر زنی پا پیش ‌گذارد و فردی را به تجاوز متهم ‌کند، معمولاً سوابق زندگی و شخصیتش به پرسش کشیده می‌شود (می‌گویند چرا الکل نوشیده بود؟ چرا اصلاً به مهمانی رفته بود؟ چرا قرص ضدبارداری خورده؟) اگر در برابر حمله متجاوز مقاومت جسمی نکرده باشد، او را متهم می‌کنند که به آن رابطه رضایت داشته یا دست کم مرتکب را «گیج» کرده است. اگر زن حادثه را فوراً گزارش نکند، آن را نشان دروغگویی‌اش می‌پندارند.

🔹️فرهنگ تجاوز را نمی‌توان با طرح یک برنامه یا تصویب قانون خاصی معجزه‌وار اصلاح کرد. بخشی از قدرت فرهنگ تجاوز از سوگیری‌های ناخودآگاه و پیش‎فرض‌های پنهان ذهن افراد نشأت می‌گیرد، پس جلب توجه افراد به این سوگیری‌ها گامی به سوی تغییر این فرهنگ است. تغییرات ساختاری هم حائز اهمیت است.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://harasswatch.com/news/1899

💠 #بیانیه

#بیانیه_کانون_صنفی_معلمان_ایران در #محکومیت_قتل_فجیع_مونا_حیدری ، کودک همسر اهوازی


به نام خداوند جان و خرد

در شرایط اقتصادی اسفناک حاکم بر زندگی مردم ایران ، و در حالیکه هر روز شاهد خبرهایی از خودکشی معلمان ،کارگران بازنشستگان و دیگر اقشار فرودست جامعه هستیم ، تصاویر هولناک فاجعه اهواز ، جامعه در حال تلاطم ایرانی را با شوکی دیگر مواجه ساخت.

بنا بر آمارهای غیر رسمی دست کم شصت زن در استان خوزستان در طی دو سال گذشته قربانی قتل‌های ناموسی بوده اند که در هیچ کدام از آنها عاملان جنایت مجازات نشده اند.

از طرف دیگر گسترش خشونت، فساد و بزهکاری در شرایط کنونی، به جایی رسیده است که بنا بر نظر پژوهشگران اجتماعی ، سن فحشا در دختران به دوازده سالگی و سن دزدی در پسران به هفت سالگی رسیده است.

اگر چه امروز دیگر این آمارها بخشی عینی از زندگی هر روزه مردمان این سرزمین است ، اما جنایت اهواز پرده دیگری از این انحطاط رو به گسترش را نمایان ساخت.

اینکه شوهری با سر بریده همسرش در کوچه و خیابان به اغوای تماشاگرانش بپردازد ، نمادی از یک جامعه عقب مانده نیست، به عبارت دیگر بدویت محض است.!!
این دقیقا همان چیزی است که سالها است پژوهشگران حوزه های اجتماعی و سیاسی هشدار آن را می دهند ، یعنی فروپاشی جامعه ایرانی.

📌 بر همین اساس کانون صنفی معلمان ایران لازم می داند نکات زیر را به سمع و نظر مردم ایران و بویژه فرهنگیان شریف برساند :

یک. قتل مونا حیدری کودک همسر اهوازی بدون بسترسازی قوانین زن ستیزانه کنونی امکان پذیر نیست .اینکه کودکی در سن دوازده سالگی با اصرار خانواده و بدون اینکه از حمایت های قانونی بهره مند شود تن به ازدواج اجباری می دهد ، سرآغاز وقایعی است که در نهایت به چرخاندن سر بریده اش در کوچه و خیابان منجر می شود .
قوانین عقب مانده کنونی، بیشترین آسیب ها را به زنان جامعه ایرانی وارد می سازد و به هیچ عنوان نه با خواست ملت ، نه با عرف جامعه و نه با نگرش امروزی زنان ایرانی همخوانی ندارد .
از طرف دیگر این قوانین زن ستیزانه فرصت لازم را برای برخی مردان روان پریش فراهم می سازد که با آسودگی خاطر دست به جنایت علیه زنانی بزنند که به عنوان خواهر ، مادر یا همسر ، نخواسته اند در چارچوب باورهای ارتجاعی و سنتی حاکم زندگی کنند .
مسئولیت تداوم چنین قوانین عقب مانده ای مستقیما بر عهده کلیت حاکمیت کنونی در ایران است.

دو. علاوه بر قوانین زن ستیز ، ریشه دیگر تداوم چنین جنایاتی ، فرهنگ ارتجاعی و سنت های زن ستیزانه در برخی مناطق ایران است .آنچه که بیش از هر چیز می تواند، مانع از تداوم چنین فرهنگی در نسلهای بعدی شود ، آموزش های مدرن ، نوین و انسانی است .دقیقا از همین رهگذر است که تشکل‌های صنفی فرهنگیان سال‌هاست که نقد به آموزش ایدئولوژیک را جزئی از مطالبات خود بر می شمارند .از همین زاویه مسئولیت معلمان در جهت آموزش ارزش‌های انسانی به کودکان مهم و تعیین کننده است .این مهم اگر چه باوجود سیطره آموزش ایدئولوژیک در مدارس ایران کاری دشوار و پر هزینه است ، با این وجود برای جلوگیری از تکرار فجایعی همچون قتل مونا حیدری لازم و ضروری است.در نتیجه وظیفه معلمان و جامعه فرهنگیان در جلوگیری از چنین فجایعی از این زاویه غیر قابل کتمان است.

سه. معلمان زن در طی یک دهه اخیر نشان داده اند که در صف مطالبه گری و حق خواهی پیشگام جنبش معلمان هستند.حضور گسترده زنان معلم در فعالیت های صنفی ، دفاع از مطالبات زنان در جامعه ایرانی را به عنوان یکی از وظایف تشکل‌های صنفی فرهنگیان برجسته می سازد.در نتیجه کانون ها و انجمن های صنفی معلمان، علاوه بر اینکه به لحاظ ماهیتی موظف به مقابله با هر نوع بی عدالتی در جامعه هستند ، به لحاظ کارکردی باید نقش زنان معلم در انسجام بخشی و پیشروی جنبش معلمان را در نظر گیرند. بر این اساس مقابله با ساختار های زن ستیزانه در شرایط کنونی جامعه ایرانی از وظایف تشکل‌های صنفی فرهنگیان است.

📌 در پایان کانون صنفی معلمان ایران ضمن محکومیت قتل فجیع مونا حیدری ، کودک همسر اهوازی، و عرض تسلیت به همه زنان ایرانی که در همه این سال‌ها زیر فشار قوانین زن ستیزانه زندگی کرده اند ، اعلام می دارد که مسئولیت مرگ مونا حیدری و دیگرانی همچون مونا، با حاکمیتی است که در تداوم ، تثبیت و اجرای این قوانین عقب مانده اصرار دارد و علاوه بر آن با گفتمان سازی حول ارزش‌های ارتجاعی همچون ناموس و غیرت ، به دفاع از جنایتکاران می پردازد .


کانون صنفی معلمان ایران
۱۴۰۰/۱۱/۲۱
#زن_ناموس_کسی_نیست
#زن_کشی
#مونا_حیدری
#زنان_معلم

🔸🔸🔸
📚کانال صنفی معلمان ایران

🆔 @kasenfi

🔻نکاتی برای تشخیص آزار جنسی در جلسات روان‌درمانی

🔶به احساس خود اعتماد کنید


🔹️دیدبان آزار: رابطه با تراپیست از پیچیده‌ترین روابطی است که به علت فقدان توازن قدرت، تشخیص مرز میان صمیمیت و تجاوز به حریم خصوصی را برای مراجع دشوار می‌کند. درمانجو در موقعیتی آسیب‌پذیر و بعضا مستاصل به تراپیست اعتماد و باور می‌کند که او در راستای بهبود سلامت روانش تلاش می‌کند و بس. او خودش را می‌گشاید و شکننده‌ترین بخش‌های وجودش را با درمانگر به اشتراک می‌گذارد. اما ما بارها با پرسش‌هایی چون «تراپیست با رفتارش من را معذب کرد، آیا این بخشی از فرآیند درمان است؟» مواجه شده‌ایم.

🔹️واقعیت این است که شما باید در اتاق درمان احساس امنیت کنید و به محض اینکه رفتاری شما را معذب کرد، به احساس خود اعتماد کنید. درمان حرفه‌ای نباید چنین حسی را به شما انتقال دهد.

🔹️«کیمبرلی کی»، رواندرمانگر آمریکایی با تمرکز بر آزار جنسی و جنسیتی، لیستی از رفتارهای ممنوعه ارائه کرده است که رواندرمانگران به لحاظ اخلاقی و حرفه‌ای موظفند از آنها بپرهیزند. او توصیه می‌کند که نسبت به این رفتارها که به کرات رخ داده، هشیار باشید:

▪️کنجکاوی و پرس‌وجوی بیش از حد درباره روابط و فانتزی‌های جنسی درمانجو
▪️صحبت کردن از زندگی، امیال، توانایی‌ و فانتری‌های جنسی توسط درمانگر
▪️به‌طور نامناسب نزدیک شدن فیزیکی به مراجع و نشستن در کنار او
▪️ایجاد نزدیکی و صمیمیت عاطفی به مرور زمان و لمس فیزیکی نقاط مختلف بدن مراجع
▪️در آغوش گرفتن‌های بلندمدت که هر جلسه زمان و تکرر آن افزایش پیدا می‌کند
▪️نمایش دادن پورنوگرافی، پیشنهاد ماساژ و برقراری رابطه جنسی به بهانه بهبودی، آموزش مراجع و توانمندسازی او
▪️لاس زدن، ابراز علاقه، پیشنهاد قرار ملاقات و برقراری رابطه عاشقانه

🔹️ اخیرا عده‌ای زنان با افشای پزشکان آزارگر در فضای مجازی (در صفحه می‌توی ایران)، سازمان نظام روانشناسی و مشاوره را موظف به پاسخگویی درباره تخلفات دو درمانگر کرده است. اما برای گزارش‌دهی از مجراهای رسمی، می‌توانید تخلفات صنفی را به معاونت انتظامی سازمان نظام روانشناسی گزارش کنید.

🔹️در ابتدا معاونت انتظامی سازمان، تخلف را بررسی کرده و به صورت ارشادی با آنها برخورد می‌کند اما اگر تخلف ماهیت صنفی و حرفه‌ای داشته باشد در کمیسیون‌های بدوی و تجدیدنظر سازمان بررسی و متناسب با تخلف صورت گرفته برخورد و اقدام صورت می‌گیرد که حداقل حکم آن‌ها تذکر شفاهی و حداکثر آن لغو پروانه و محرومیت دائم از فعالیت روانشناسی و مشاوره‌ است.

🔹️پیشتر در یک لایو اینستاگرامی به موضوع امنیت مراجعان در اتاق درمان‌پرداختیم و به پرسش‌های رایج پاسخ دادیم که متاسفانه به دلایل فنی این لایو سیو نشد. اما اگر سوالی دارید مطرح کنید تا در جلسات آتی به آن بپردازیم.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://harasswatch.com/news/1909