خودداری از اعزام الهه محمدی به بیمارستان علی‌رغم تشخیص وضعیت اورژانسی توسط پزشک زندان اوین

از صفحه سعید پارسایی همسر الهه محمدی: «نزدیک به دو ماه است که پزشک زندان اوین، اعزام اورژانسی #الهه_محمدی را برای انجام سونوگرافی ثبت کرده است. در این مدت یک بار پس از اعزام، با وجود پنج بار هماهنگی خانواده با بیمارستان آپادانا و پزشک مربوطه، پزشک از ویزیت الهه خودداری کرد! نوبت دیگری از یک مرکز درمانی دیگر گرفتیم.

این‌بار زندان از اعزام خودداری کرد. دو روز بعد نوبت جدیدی تعیین شد. عجیب‌تر اینکه این‌بار بعد از ۴ ساعت معطلی، الهه را سوار ون کردند و در اقدامی ناباورانه، بدون اطلاع الهه و ما، او را به سمت مرکز درمانی نامشخصی بردند که با مخالفت و مقاومت الهه، به زندان برگشت.

همچنین ما بارها از تعداد کم تلفن و کیفیت نامناسب تلفن بند زنان زندان اوین -تنها سه خط تلفن برای بیش از ۴۰ نفر زندانی- گفته‌ایم اما نگرانی و رنج خانواده و زندانی برایشان مهم نیست و ما ماه‌هاست که از چهارشنبه شب تا شنبه صبح به مدت ۶۰ ساعت از عزیزان‌مان بی‌خبریم.

چرا بند زنان آخر هفته تلفن‌هایشان قطع است؟ زنان زندانی بند نسوان چه فرقی با سایر زندانیان دارند که آخر هفته‌ها از شنیدن صدای پدر، مادر، همسر و فرزندانشان باید محروم باشند؟ هیچکس هم پاسخگو نیست.

شاید این حرف‌ها گفتن نداشت وسط اینهمه غم و به قول شاملو : "تمامی الفاظ جهان را در اختیار داشتیم و آن نگفتیم که به کار آید. چراکه تنها سخن، یک سخن در میانه نبود، آزادی!" نه هیچ‌کس پاسخگوی این رنج‌های مضاعف نیست.»

#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی

@harasswatch

❌تفکیک جنسیتی در کلاس‌های درس!


بر اساس اسناد بدست آمده، معاون فرهنگی و اجتماعی و دانشجویی دانشگاه فردوسی، طی نامه‌ای به تاریخ ۵ شهریور و با استناد به مصوبه شورای انقلاب فرهنگی در سال ۱۳۶۶، خواهان برقراری تفکیک جنسیتی در کلاس‌ها و آزمایشگاه‌های این دانشگاه شده است.

لازم بذکر است که این نامه برای روسای دیگر دانشکده‌ها نیز ارسال شده‌است.


#دانشگاه_فردوسی_مشهد
5️⃣0️⃣3️⃣3️⃣
🆔@senfi_uni_iran

این روزها باری دیگر شاهد موجی از تعلیق و اخراج استادان دانشگاه هستیم که زنان نیز علی‌رغم درصد ناچیزشان در هیأت‌های علمی دانشگاه‌ها از این روند حذفی بی‌نصیب نماندند. به این بهانه به سراغ مقالۀ «بیگانه‌ای در میان: تجربه زنانه جذب در نهاد دانشگاه» رفتیم که مینا عزیزی و شقایق یوسفی مقدم به طور مشترک نوشته‌اند.

عنوان مقاله؛ «بیگانه‌ای در میان»، متأثر از تجربه شخصی پاتریشیا هیل کالینز، استاد زن سیاه‌پوست از تدریس در فضای دانشگاهی آمریکای دهه هشتاد است و به این نکته اشاره دارد که زنان سیاه‌پوست حتی پس از ورود به حرفه دانشگاهی نیز موقعیت فرودستی را تجربه می‌کنند که حاصل تقاطع جنسیت، طبقه و نژاد است. در این مقاله نقل‌قول‌هایی از دانشجویان دکتری، استادان تازه جذب شده و فارغ‌التحصیلانی که تجربه شرکت در فراخوان‌های جذب هیات علمی را داشتند، در کنار تحلیل‌شان آمده است.

این مطلب را در سایت «زنان امروز» بخوانید:
zananemrooz.com/article/بیگانهای-در-میان-تجربۀ-زنانۀ-جذب-در-ن/

گفت‌وگو «شبکه شرق» با مادر فروغ سمیع‌نیا درباره بازداشت دخترش؛

🔺️از 25 مرداد تا امروز، فروغ سمیع‌نیا فقط یکبار تماس گرفته است/ دادسرا می‌گوید ما گفته‌ایم بگذارند زنگ بزند ولی در زندان قبول نمی‌کنند


مادر فروغ سمیع‌نیا، فعال حقوق زنان با انتقاد از تداوم بازداشت دخترش، از بی اطلاعی خود و خانواده نسبت به وضعیت او ابراز نگرانی کرد و خواستار رعایت حقوق قانونی او نظیر تماس تلفنی با خانواده‌اش شد.
کبری احمدزاده، مادر فروغ سمیع‌نیا در گفت‌وگو با «شبکه شرق» با اشاره به بی خبری خود و دیگر اعضای خانواده از وضعیت دخترش، اظهار کرد: «از روز 25 مرداد که فروغ را بازداشت کردند، تا امروز او فقط یکبار با ما تماس گرفت. این تماس به دقیقه نکشید و او فقط گفت که خوبم و در زندان هستم. او به ما نگفت در کدام زندان است .»
او با بیان اینکه «ما هر روز به دادسرا می‌رویم تا وضعیت دخترمان را پیگیری کنیم»، گفت: «ما هر بار که به دادسرا می‌وریم، پاسخ روشنی نمی‌گیریم.»

https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-894780

@sharghdaily
sharghdaily.com

💥 شماره یازدهم نشریه زن روز، با موضوع «کمپین یک میلیون امضا»، امروز در راه است.



⚛ @Zane_Ruz_Channel

💥 شماره یازدهم نشریه زن روز، بمناسبت سالروز آغاز فعالیت «کمپین یک میلیون امضا» منتشر شد.



🔖 کمپین یک میلیون امضا چه بود و چه بر آن گذشت؟
✍ حورا نیک‌بخت


🔖 قوانین تبعیض‌آمیز علیه زنان در ایران
✍ نازیلا دباغ


🔖 گفت‌وگو با نجمه واحدی در خصوص کمپین یک میلیون امضا


🔖 قانون، به مثابه پل آن سر آب
✍ آرزو بالازاده


🔖 از یک میلیون امضا؛ تا یک میلیون گیسِ‌ بریده
✍ پرستو فرخی



🗞این شماره نشریه زن روز را تقدیم می‌کنیم به تمامی مبارزین نامی و گمنام راه آزادی؛ تقدیم به فعالین نستوه کمپین یک میلیون امضا، نیلوفر حامدی و الهه محمدی، فمینیست‌ها و فعالان حقوق زنانِ در بند.



⚛ @Zane_Ruz_Channel

۱۴ روز از بازداشت گسترده‌ فعالان حقوق زنان و سایر فعالان مدنی استان گیلان می‌گذرد. به گزارش بیدارزنی طی این مدت، #جلوه_جواهری و #فروغ_سمیع‌نیا در سلول‌های انفرادی اداره اطلاعات رشت، موسوم به «بازداشتگاه شهدای گمنام» و تحت فشارهای بازجویی قرار داشته‌اند. عدم بهره‌مندی از حق تماس تلفنی این دو فعال حقوق زنان پس از تنها یک تماس اولیه، نگرانی‌ها پیرامون وضعیت سلامت و جان آنان را به‌شدت افزایش داده است.

مادر فروغ سمیع‌نیا در گفت‌وگو با شرق توضیح می‌دهد: «ما هر روز به دادسرا می‌رویم اما پاسخ روشنی نمی‌گیریم. می‌گوییم حداقل اجازه دهید با ما تماس بگیرد که می‌گویند ما به زندان گفته‌ایم اما در زندان اجازه نمی‌دهند. نه می‌دانیم اتهاماتش چیست و نه حتی می‌دانیم شماره پرونده چیست که حداقل پیگیری کنیم.  ما نشسته‌ایم کنار تلفن تا زنگ بزند ولی هیچ خبری از تماس نیست. ما هیچی نمی‌دانیم و نگران وضعیت دخترمان هستیم.»

وضعیت جلوه جواهری هم چنین و خانواده از حال و شرایط و علت بازداشت او بی‌خبرند. کاوه مظفری همسر جواهری در صفحه اینستاگرام خود نوشته: «جلوه عزیزم، تو که زنگ نمی‌زنی، یعنی نمی‌گذارند که تلفن داشته باشی، پس لااقل برای دل خودم می‌نویسم، حتما دل‌هایمان راهی به هم پیدا می‌کنند. هنوز نمی‌دانم داروهایت به‌درستی دستت می‌رسد یا نه. مدام فکرم مشغول دست و شانه‌ات هست، می‌دانم که درد داری و البته می‌دانم که تاب و تحمل بالایی هم داری. با مرکز فیزیوتراپی تماس گرفتم، گفتند که نوبتت محفوظ است و منتظرند.»

او در ادامه می‌نویسد: «۱۵-۲۰ سال پیش می‌شد لااقل روزنه‌ای پیدا کرد برای کارهای اجتماعی و مدنی، برای فعالیت‌های به‌اصطلاح عام‌المنفعه و مردم‌نهاد. از آن دوره به بعد هر سال که گذشت انگار اقلیم فعالیت مدنی محدودتر و بحرانی‌تر شده، انگار در یک تنگنا قرار داریم. به جایی رسیده‌ایم که در گوشه یک روستا هم سراغمان می‌آیند. همان‌هایی که با اسلحه می‌آیند، همه‌چیز را شخم می‌زنند و تو را و انبوهی کتاب را با هم بازداشت می‌کنند. ای‌کاش راهی بود که بتوانیم سر دربیاوریم که در این اقلیم جدید ممنوعیت فعالیت مدنی چطور روزگار بگذرانیم. حتما بالاخره راهی هست، از جنس همان راهی که دل‌هایمان را به هم وصل می‌کند.»

چندی پیش بیش از ۶۰۰ فعال مدنی در بیانیه‌ای سناریوسازی علیه فعالان گیلان از جمله جلوه جواهری و فروغ‌سمیع‌نیا که سابقه‌ای روشن و شفاف در کنشگری اجتماعی دارند و نام‌هایی شناخته‌شده برای جامعه مدنی هستند را محکوم کردند و خواستار آزادی بدون قیدوشرط آنها شدند.

تصویر: برگرفته از طرح روشنک روزبهانی

#جلوه_جواهری
#فروغ_سمیع‌_نیا
#ژن_ژیان_ئازادی

پیشانی از هجوم وقاحت کبود می‌شود
وقتی که بر مزار شهیدان عبور می‌کنند
وقتی که سینهٔ هوا را می‌شکافند
و باد جامه‌هاشان
بر شعار دیوارهامی‌دمد.

اینان که جامه‌های عزا را به‌عاریت
پوشیده‌اند
از قعر چشم خلق
میراث روشنای شهیدان را
بیرون می‌کشند

گـُل در نهیب تند گلوله شکفت
و اکنون کنار سنبله‌ها
اندام‌های کاکتوسی
سر بر کشیده‌اند.

کلپاسه‌های فربه از سوراخ‌های بیم
در هرم انقلاب خلایق
بیرون خزیده‌اند
وز شانه‌های مردم بالا می‌آیند.
و موج می‌زنند
در آفتاب پیروزی.

خورشید در تلآلؤ اندام‌های حمق
سرافکنده می‌رود.
بازارها که پارچه‌های بلند را
حرّاج کرده‌اند
فوج بلند جامگان را
در‌ چشم آفتاب می‌گردانند
و روز
بر انحنای تند شرارت افول می‌کند.

بر چشم‌ها سیاه می‌کشند.
بر قلب‌ها سیاه می‌کشند.
بر شانه‌ها قساوت را می‌گردانند.
و سفره‌ها را
بر گردهٔ خلایق
پهن می‌کنند
خونابهٔ فشردﻩٔ گنجشک‌ها را در هاون
سر می‌کشند
تا باه‌شان بیفزاید.
و سنگ‌های گورستان را آذین می‌بندند
و نام‌های شهیدان را بر تریج قبا
می‌دوزند.

محمد مختاری

#جواد_روحی

🔰بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه بهشتی در اعتراض به پاکسازی دانشگاه‌ها

⭕️ استادانِ سفارشی و فردای تهی از اندیشه

«هیچ فکر فردای بدون ما را کرده‌اید؟ فردایِ  تهی از اندیشه و فریاد دادخواهی چگونه خواهد بود؟»

◽️۹ آبان ماه ۱۴۰۱ بود که این جملات از زبان دانشجویی در دانشگاه ملی (شهید بهشتی) به گوشِ هزاران دانشجوی دیگر رسید. آن زمان که در اعتراض به ممنوع‌الورودی و بازداشت هم‌رزمان‌مان به واسطه انسان بودن حکمِ جهاد امضا کردیم، شاید فکرش را نمی‌کردیم که روزی چنین حکومت‌ناپذیر شویم که دانشگاه، ما را از دیوارهای امنش بیرون کند و یا اساتیدِ باارزشمان در سراسر کشور به بهانه‌ی «غیرخودی» بودن اخراج شوند. آن‌ها فکر فردایِ بدون ما را کرده بودند؛ کلاس‌هایی بدون اساتیدی چون مهدی خویی، محسن برهانی، رهام افغانی و... اما دریغ که نفهمیدند ما نیز هر دقیقه و ثانیه به فردای بدون آن‌ها فکر می‌کنیم. روزی جاودانه که دانشگاه برای دانشجویان، بهشتی روی زمین می‌شود. بهشتی که شیاطینِ سفارشی را به آن راهی نیست تا به اسم آموزش، دانشجو را در کرسی درس بازجویی کنند یا صلاحیت علمی آنان را به بهانه‌های واهی نادیده بگیرند.

◽️در آن روزِ جاودانه، علوم انسانی دوباره بال و پر می‌گیرد، به پرواز در آمده و رویِ شانه‌ی زنی در کلاس درسی می‌نشیند که استادی به نام «اسحاق سلطانی» در آن نیست تا با تذکر حجاب در ایمیل درسی، آن تن را به اسارت آلوده کند. آن روز دیگر جایی برای امام‌صادقی‌هایی چون سلطانی یا علیرضا میرکمالی در دانشگاه نیست تا دروس اساتید روشنفکر را به‌واسطه امام صادقی بودن بدزدند و بندِ اتصال جمهوری اسلامی بالاخره از دانشگاه بریده می‌شود.

◽️حکومت دیگر «جمیله‌ علم‌الهدی»‌ها را در بدنه دانشگاه ندارد تا به آنان سفارش دهد و منتظر باشد که برایش بنویسند. افرادی مانند او با سطحِ سواد ناچیزشان به دره سقوط کرده و نمی‌توانند القابی چون پژوهشگر برگزیده را به واسطه مدحِ حاکمیت بدزدند. «روح‌الله طالبی‌»‌ها از دانشگاه خداحافظی اجباری کرده و دیگر نمی‌توانند برگه‌ای از زیر دست دانشجویی بکشند یا درباره دانشجویان بازداشتی سناریو‌سازی‌های واهی کنند. «حسین صمصامی‌»ها یا «محمودرضا آقامیری‌»ها نیستند تا به واسطه اصل و نسب خود صندلی ریاست یک دانشگاه یا دانشکده را تصاحب کنند.

◽️در روزِ جاودانی، ما جشنِ آزادی دانشگاه را می‌گیریم. جایی که محفلی است برای آزاداندیشی و آزادی بیان؛ آن روز بیرونِ دانشگاه یا داخل آن، فریاد روشنفکری ما ترسی به دل حاکمیتِ تمامیت‌خواه خواهد انداخت تا سایه‌ی سنگین خود را بالاخره از این محفل دور کند. کسی نمی‌تواند پیش‌بینی کند چند روز یا چند ماه دیگر دانشگاه حصارهای خود را در مقابل‌مان بلند و بلندتر می‌کند اما استاد و دانشجو روزی درکنار هم حصارها را شکسته و این نهاد مدنی را از چنگالِ حاکمیت رها می‌کنند.

🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد