🟣 ساعاتی پیش، هزاران زن کرد در روژاوا (کردستان سوریه) در همبستگی با اعتراضات سراسری ایران و قتل #مهسا_امینی دست به تجمع اعتراضی زدند. آنها با سر دادن شعار تاریخی «ژن، ژیان، ئازادی» و بریدن گیسوها و سوزاندن چادرهایشان، از مبارزات برحق زنان ایران، حمایت کردند.
شعار زن، زندگی، آزادی، همان شعاری است که همراه با مبارزه‌ی زنان کرد به پیروزی آنان در برابر نیروهای تروریستی داعش انجامید.

#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_خشونت

@bidarzani

🔹به یاد آن‌ها که دوام نیاوردند، به یاد آن‌ها که اکنون دربند‌ند، به یاد آن‌ها که می‌توانند این مطلب را بخوانند

نویسنده: سوزان کریمی

زنی نوشته است: «امروز که بدون حجاب از خانه بیرون رفتم، تنها یک بار متلک جنسی شنیدم ولی چنان فریادی زدم که طرف خشکش زد: بی‌شرم! بی‌شرف! خجالت نمی‌کشی این روزها هم دست برنمی‌داری.”» این روزها هر بار که وارد شبکه‌های اجتماعی می‌شویم پست‌ها و استوری‌های بسیاری می‌بینیم که نه فقط روایت شاهدان عینی از اعتراضات جاری است، بلکه بعضاً اشاراتی‌اند به آنچه پیش از این هم وجود داشته و مجال مرئی شدن نمی‌یافته است. تمرکزم اینجا بر گروه دومِ این اعلانات مجازی است؛ مشخص‌تر از همه روایت‌هایی از سختی‌ها، شکست‌ها و زخم‌هایی از گذشته‌ یک بدن زنانه که به موجب فضای -بی‌‌لکنت بگوییم- انقلابی، امکان یافته‌اند به چیز دیگری تبدیل شوند. امکان یافته‌اند که نه به صورت تروماهای هولناک بلکه به صورت سندهایی بر اشتراک و اتحاد زنان و تمام بدن‌هایی که آنقدر که باید «مردانه» نبوده‌اند به اکنون برگردند و در مسیر آینده، دگردیسی یابند.

کسی از جان به در بردنش از قتل ناموسی نوشته ‌است، کسی از رهایی‌ خوش‌اقبالانه‌اش از تجاوز. کسی یاد آن‌ها را که نتوانستند نجات یابند گرامی داشته است، کسی از حقی که پیشتر نسبت به فضاهای عمومی نداشته است و دیگری از هر جلسه‌ی فشرده‌ «تراپی» که این روزها در خیابان می‌گذراند! بسیاری مجال یافته‌اند که آن دشوار‌ی‌ها، آن نشکستن و تسلیم نشدن در برابر فضاهای بیش‌مردانه که تمام مکان‌ها و دوره‌های سنیِ زندگی ما را در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی دربرمی‌گرفت، جشن بگیرند. مجال یافته‌اند که ببینند جمع‌های زنانه، دوستی و همراهی زنان با یکدیگر، تنها برای نجات از شرایط ناممکنِ افرادی که بودیم و یا از نزدیک می‌شناختیم نبوده است بلکه نوعی اخلاق و دانش در آن‌ها تولید شده است که به کارِ «نجات دادن/یافتن» همراه با بدن‌های دیگرهم می‌آید. به کار بازتفسیر کردن تاریخ می‌آید و به کار این‌که فضای موجود را برحق، مورد خطاب قرار دهیم... بیش از همه به این خاطر که چنان که بوده است نماند.

اینجا بازماندگان، عاملان تغییر وضع موجود شده‌اند و سهمی را که در بی‌شمار لحظه و بی‌شمار نقطه از آن‌ها و چون آن‌هایی دریغ شده است باز می‌خواهند، نه صرفاً برای خواستِ اجرا شدن عدالت در حق افراد، بلکه برای ساختِ واقعیتی دیگر که برای همگان بهتر از آنچه گذشته است خواهد بود. چنین واقعیتی کمتر اجازه‌ شئ‌شدن گروهی از مردم را برای فاعلیت‌ یافتنِ گروهی دیگر خواهد داد.

@harasswatch

#دیدبان_آزار

متن کامل:
https://harasswatch.com/news/2044/

سرگذشت ندیمه و سرپیچی زنان ایرانی از سرپوش
خون، تمایز، بدن/ زن، زندگی، آزادی

نویسنده: لعیا شاهزمانی

چندین سال قبل مردی با ملیت آلمانی، سریال تلویزیونی سرگذشت ندیمه «The handmaid’s tale» را در حالی به من پیشنهاد داد، که از انتشار فصل اول آن زمان زیادی نگذشته بود و هرچند امروز نام آن در میان سینمادوستان و گروه‌های حامی حقوق زنان شناخته‌شده‌تر است، آن زمان کمتر کسی در ایران به آن اشاره می‌کرد. وقتی از آن دوست آلمانی دربارۀ علت این پیشنهاد پرسیدم، جواب یک جملۀ کوتاه بود: «این سریال داستان زندگی شما زنان در ایران است.» آن روز با سن و سالی کمتر، در مقابل شنیدن این جمله، از زبانی فردی با ملیتی دیگر که از تجربۀ زیستی من فاصلۀ بسیاری داشت، هیجان و واکنش زیادی نشان دادم. شنیدن آنچه در این سال‌ها تجربه کرده‌ام از زبان دیگری، به آن قطعیت بیشتری می‌بخشید و تمام زوایای پنهان این حقیقت، خود را بیشتر از پیش به سطح می‌رساندند؛ زوایای پنهانی که با سال‌ها زندگی در این کشور با ابزار دین و قانون به عقب رانده شده بودند و پرسش‌گری را همیشه به روزی دیگر منتقل می‌کردند.

درحالی‌که انتخاب پوشش، همچون بسیاری از تصمیمات و انتخاب‌های دیگر، بخشی از هویت فردی و اجتماعی بشر را تشکیل می‌دهد، قدرت و حاکمیت دیکتاتورمآب، برای سلطه و تحکیم ساختارهای خود هرگز از این عنصر غافل نمی‌شود. «لباس» در ارتباط با بیان و نمایش جنسیت، طبقۀ اجتماعی، باورهای مذهبی و... نقش بسیار مهمی دارد و قدرت از همین کارکرد بهره می‌برد تا در عین اینکه همه چیز را به طبیعی‌ترین حالت خود نشان دهد، به‌وسیلۀ آن سرکوب را القا کند؛ آنجا که پوشش از لباس یک دختربچۀ مدرسه‌ای به عادتی هر روزه برای او تبدیل می‌شود تا آنجا که زنی در سنین بسیار بالاتر، شب‌ها با پوششی روی سر می‌خوابد و این سرپوش بیشتر از موهای سر با بدن او مأنوس شده است.

درون شهر «خیالی» گیلیاد در این سریال، یکی از نخستین اقدامات حاکمیت جهت لغو هویت، خارج‌کردن لباس‌های متفاوت با فرهنگ و خواستۀ زنان و جایگزینی آن با طرحی یکسان، ساده و همراه با سرپوش است که همۀ زنان را به یک کل تبدیل کند؛ به‌نحوی که برای دریافت آنچه در پس این پوشش قرار دارد، باید خوانشی بسیار دقیق‌تر از هر کاراکتر داشت. به این ترتیب، تفاوت فاحشی به‌وجود می‌آید؛ میان آنچه زنی در فکر خود می‌پروراند، با آنچه در ظاهر خود نشان می‌دهد.

پوشش زنان گیلیاد به‌مرور زمان در لایه‌های اولیه دیگر چندان به چشم نمی‌آید و به جزئی جدانشدنی از بدن زن تبدیل می‌شود؛ گویی چیزی به‌جز آن روپوش‌های بلند قرمز و سرپوش‌های سفید برای دسته‌ای و پیراهن آبی بلند برای دسته‌ای دیگر، از مشروعیت برخوردار نیست و این پوشش همگانی، راه را برای کنترل جمعی این زنان هموار می‌سازد: شبیه همان لحظات «حقیقی» در زندگی بسیاری از زنان ایرانی که به‌شکلی ناخودآگاه و غیرارادی، دست به پوشش روی سر خود می‌برند و جای‌گیری آن را به آنچه حکومت مسلط می‌‌طلبد، نزدیک‌تر می‌کنند.

متن کامل:

https://harasswatch.com/news/2046/

خون، تمایز، بدن/ زن، زندگی، آزادی

🔻گزارشگر مراسم خاکسپاری مهسا امینی بازداشت شد

محمدعلی کامفیروزی، خبر داده موکلش الهه محمدی، خبرنگار روزنامه هم‌مهین، بازداشت شده است.

خانم محمدی خبرنگاری است که با سفر به سقز گزارش مراسم خاکسپاری مهسا امینی را در هم‌میهن منتشر کرده بود.

چند روز پیش ماموران امنیتی به خانه او رفته و وسایلش را ضبط کرده بودند.

در چند روز گذشته موج بازداشت خبرنگاران در کنار دانشجویان و دانش‌آموزان ادامه داشته و حدود ۲۰ خبرنگار در ایران بازداشت شده‌اند.

https://bbc.in/3SGPjRL
📸توییتر محمدعلی کامفیروزی
@BBCPersian

🟣 محمدعلی کامفیروزی وکیل دادگستری اعلام کرد الهه محمدی خبرنگار روزنامه هم‌میهن، صبح پنجشنبه ۷ مهرماه بازداشت شد. این خبرنگار با سفر به شهر سقز، گزارشی از خاکسپاری #مهسا_امینی تهیه کرده بود که در روزنامه هم‌میهن منتشر شد.
در سال ۹۹ نیز وی با شکایت سازمان اطلاعات سپاه پاسداران، یک سال از فعالیت مطبوعاتی به دلیل انتشار گزارشاتی در مورد وضعیت زنان در زندان قرچک، مسائل زنان و واقعه شلیک به هواپیمای مسافربری اوکراینی، محروم بوده است.

#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت

@bidarzani

غنچه قوامی:
«الهه محمدی بازداشت شد. حالا هم خبرنگاری که عکس‌های مهسا امینی رو تو تخت بیمارستان منتشر کرد تو انفرادیه و هم خبرنگاری که رفت سقز و گزارش میدانی از خاکسپاری نوشت و با خانواده مهسا مصاحبه کرد.»
.

🟣 تداوم بازداشت نیلوفر حامدی، روزنامه‌نگار و فعال حقوق‌زنان

نیلوفر حامدی، روزنامه‌نگاری که در ابتدا خبرهای مربوط به مهسا امینی و خانواده او را از بیمارستان کسری در تهران منتشر کرد، چهارشنبه ۳۰ شهریورماه بازداشت شد.

#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت

@bidarzani