#پوشه_شنیداری
نشست ویژه شهرکتاب«سرزمین کلمه؛ غفلت‌های ما از هنر و ادبیات فلسطین»با حضور هادی خانیکی، موسی اسوار، رافائل مائوریلو و مهدی فیروزان

زمان: یکشنبه ۳۰ مهر۱۴۰۲

مکان: مرکز فرهنگی شهر کتاب واقع در خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر (بخارست)، نبش کوچه‌ی سوم
@Bookcitycc

فلسطینی‌بودن نوشتن و ادبیات است
https://culture.bookcity.org/sessions/8282/%d9%81%d9%84%d8%b3%d8%b7%db%8c%d9%86%db%8c%d8%a8%d9%88%d8%af%d9%86-%d9%86%d9%88%d8%b4%d8%aa%d9%86-%d9%88-%d8%a7%d8%af%d8%a8%db%8c%d8%a7%d8%aa-%d8%a7%d8%b3%d8%aa/

روایت رنج و امید در تاریكی

یادداشت دکتر هادی خانیکی در شماره ۵۶١۶ روزنامه اعتماد - سه‌شنبه ٩ آبان ١۴٠٢

@hadikhaniki

این روزها که می‌گذرد
شادم
این روزها که می‌گذرد
شادم
که می‌گذرد
این روزها
شادم
که می‌گذرد...

قیصر امین‌پور



1- مدتی است كه گاه‌نوشته‌های سرطانی‌ام در ستون «به روزنامه ایام» گرفتار بی‌نظمی شده است، شاید از اقتضائات زیستن «بین دو جهان» یا «بین دو قلمرو» به تعبیر خانم سلیكا جواد- نویسنده كنشگر امریكایی- این نوع سرگردانی‌ها باشد؛ به زبان او وقتی طبق نظر پزشك درمان می‌شوی روزی می‌فهمی كه درمان شدن پایان راه بهبودی نیست، بلكه آغاز آن است، حال كه زنده مانده‌ای باید بدانی كه از این پس نیز باید چگونه به زندگی‌ات ادامه دهی. به هر روی من این هفته در موقعیتی نظیر او قرار گرفتم. برای انجام آزمایش‌های بالینی شش ماهه به مركز جامع سرطان بركت رفتم و پزشک معالجم دکتر پیام آزاده به اعتبار سی‌تی‌اسكن‌های اسپیرال انجام گرفته، رهایی كنونی تن را از سرطان اعلام داشت، اگرچه باید مراقب قلب باشم.

متن کامل را در INSTANT VIEW ⚡️ بخوانید.

دردهای نهفتنی و دردهای گفتنی

✍🏼 یادداشت دکتر هادی خانیکی در روزنامه اعتماد | چهارشنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۲ | شماره ۵۶۲۳

@HadiKhaniki

دردهای من
گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست
درد مردم زمانه است
قیصر امین‌پور

۱- دوشنبه ۸ آبان سالگرد آسمانی شدن قیصر امین‌پور بود؛ شاعری كه شعرش زبان گویای دردهای زمانه ماست، چند سالی است كه كرونا و سرطان مرا محروم از سفر به گتوند و زیارت مزارش كرده بود اما امسال با همسرم به دیدار یار و دیار رفتیم. همه جای شهر قیصر را می‌فهمد و می‌بیند، از خانه ساده و صمیمی پدری‌اش كه هنوز در كنار كوچه «تنفس صبح» میزبان گرم میهمانان سالمرگ اوست تا مقبره زیبایش در كرانه كارون كه همچنان آغوش به سوی خویشان و دوستان و مسافران و شهروندان گشوده است. هر جای گتوند نام و نشانگانی را از قیصر بر مدرسه و كانون و انجمن و كوچه و خیابان و میدان نهاده است و همین یعنی همزبانی و هم‌مكانی شاعری اندیشه‌ورز با مردم زمانه‌اش بر مدار دردشناسی و دردآشنایی.
در راه گتوند به دزفول «روایت رنج و امید در تاریكی» را نوشتم كه اگرچه اعلام خبر درمان سرطانم بود، اما بیشتر به طرح پرسشی از چیستی و چگونگی جهان زیست پس از درمان می‌پرداخت. گزاره‌ای كه كمتر از خبر نخست به چشم آمد ولی بیشتر از آن اهمیت و اولویت دارد. درمان دردهای سخت پایان راه بهبودی نیست، آغاز معنابخشی به زندگی فردی و اجتماعی است.

⚡️ادامه یادداشت 👇🏻

روزنامه سراسری خوزی‌ها، شماره ۶۶۰، یک‌شنبه ۱۴ آبان‌ماه ۱۴۰۲.

شماره ویژه استاد علی رضاقلی (والا) منتشر شد

■ مجله رسانه فرهنگ
■ انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات
■ مدیرمسئول: دکتر هادی خانیکی
■ صفحه اینستاگرام مجله:
www.instagram.com/resanefarhang.mag
▪︎کانال تلگرام مجله:
@ResaneFarhang

ویژه نامه استاد علی رضاقلی (والا)
مجله رسانه فرهنگ
انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات
مدیرمسئول: دکتر هادی خانیکی
@ResaneFarhang

شماره ۲۴ مجله رسانه فرهنگ منتشر شد
صفحه اینستاگرام مجله:
www.instagram.com/resanefarhang.mag

با همكاري نهادهاي علمي از افغانستان، ايران، روسيه، تركيه، هندوستان، تاجيكستان و پاكستان برگزار مي شود:

همايش علمي بين المللي
"جريان شناسي مقاومت در افغانستان"

چهارشنبه ٢٤ آبان/عقرب ١٤٠٢
از ساعت ٩ تا ١٧ (به وقت تهران)

نشاني:
https://meet.google.com/aum-fyyt-puu

شرح تصوير: منار جام در ولايت غور در كنار هريرود، با ٦٥ متر ارتفاع، از جمله بلندترين و كهن ترين مناره هاي خشتي جهان است كه حدود نهصد سال پيش ساخته شده و نماد پايداري فرهنگ و تمدن در سرزمين افغانستان به شمار مي رود.

همايش جريان شناسي مقاومت در افغانستان
٢٤ آبان/عقرب ١٤٠٢
گزارش ١٨:

ما و افغانستان
دکتر هادی خانیکی، استاد دانشگاه علامه طباطبایی، در اختتامیه همایش جریان شناسی مقاومت در افغانستان با یک سوال سخنرانی خود را آغاز کرد. سهم ما در رهایی افغانستان چه می‌تواند باشد؟
سپس ایشان به تشریح درد و رنج مردم افغانستان پرداختند و گفتند:《وقتی درد ها انباشته می‌شوند و عواطف را در کنار ادراکات به حرکت در می‌اورد عمدتا دو پدیده به وجود می‌آید: نخست ناامیدی و دوم، جنگ همه علیه همه》
دکتر خانیکی دلیل علاقه خود به انجام کار درباره افغانستان را ریشه در ایرانی و خراسانی بودن خود خواندند و با اشاره به اینکه در دوره ای مبارزه مسلحانه انجام داده بودند، اما بعدها راه گفتگو را در پیش گرفتند و حتی در مبارزه با بیماری سرطان نیز همچنان مسیر گفتگو با این بیماری را برگزیدند.
ایشان با اشاره به تجربه تلخ افغانستان در گذار از جمهوریت به امارت گفتند:《درخشندگی تمدنی همواره مسیر رو به جلو را طی نمی‌کند.》
دکتر خانیکی با اشاره به فروپاشی دولت نخست طالبان، به سفر خود به افغانستان پس از این واقعه اشاره کرده و بازدید خود از دانشگاه کابل را مطرح کردند. این دانشگاه به گفته ایشان دو سال پیش از دانشگاه تهران تاسیس شده اما در دوره حکومت طالبان بیشتر دستاوردهای علمی آن از میان رفته بود.
اولین مسئله قابل لمس در افغانستان از دید ایشان مسئله آموزش بود. ایشان با اشاره به نقش خود در جذب نخستین دانشجویان افغانستانی در دوره بازسازی در دانشگاه های ایران به محرومیت از تحصیل کودکان افغانستانی حاضر در ایران نیز در آن دوره اشاره کردند که بعدها رویکرد دولت نسبت به این مسئله تغییر یافت.
مسئله دومی که مورد اشاره دکتر خانیکی قرار گرفت همبستگی شهروندان ایرانی و افغانستانی و تلاش برای شکستن باورها و انگاره‌ها و تغییر برخی سوء برداشت ها بود. ایشان در این مورد به باور غلطی اشاره کردند که جرم های صورت گرفته در ایران را در بیشتر موارد به افغانستانی های ساکن ایران نسبت می‌دادند و آن ها را مسئول می‌دانستند.
ایشان گفتند که در دوره‌ی مسئولیت خودشان تلاش کردند تا با برگزاری مسابقات علمی و هنری و نشان دادن استعداد افغانستانی‌های ساکن ایران این دید اشتباه را تغییر دهند و نگرش ها را عوض کنند.
مسئله دیگری که در سخنان ايشان مطرح شد همراهی ایرانیان و افغانستانی‌ها در يافتن راه حل مشکل کنونی افغانستان بود. ایشان گفتند که این درد و رنج را باید با نهادسازی و شبکه سازی درمان نمود و همایش جریان‌شناسی مقاومت در افغانستان را یک نمونه از نهادسازی علمی برشمردند.
ایشان با اشاره به نظرات مانوئل کاستلز جامعه شناس اسپانيايي بخشی از جریان‌شناسی مقاومت را مرتبط با هویت دانستند و هویت مقاومت را واکنشی به هویت مشروعیت بخش خواندند. کار هویت مقاومت در این میان این است که با استفاده از باورها و طیفی از ظرفیت‌ها و فعالیت‌های فرهنگی بتواند با هویت مشروعیت بخش هم‌آوردی بکند.
ایشان در ادامه گفتند:《یکی از کسانی که در افغانستان معاصر توانست تعریفی برای مای جمعی شود، احمد شاه مسعود بود. او نشان داد که یک شخصیت فرهنگی برجسته است.》
ایشان در انتهای سخنرانی خود به این مسئله پرداختند که در حوزه تمدنی مشترک ایران و افغانستان وجهی از فرهنگ هست که مغفول مانده و آن وجه این است که می‌توان از طریق فعالیت فرهنگی تغییر ایجاد نمود. در پایان ایشان سخنرانی خود را با این بیت از مولانا به پایان رساندند:
تو مخالفت همی‌کش تو موافقت همی‌کن
چو لباس تو درانند تو لباس وصل می‌دوز
گزارشگر: محمد رسولی