تا قوّتم به پاست، تو را جست‌وجو کنم
چون پا ز کار شد، به خیال تو خو کنم

جانی که می‌برد دو سه روز دگر، اجل
امروز بهتر آن‌که به قربان او کنم ...

#مجید_شکسته‌نویس
@ghazalshermahdishabani

بررسی اجمالی پیشینه تمام وزن‌های تازه در مجموعه اشعار سیمین بهبهانی. مهدی شعبانی. در شماره هفتم مجله وزن دنیا 👆
@ghazalshermahdishabani

مرد داریم تا مرد، یکی سرِ کار
یکی سرِ بار، یکی سرِ دار ...

#حسین_منزوی
@ghazalshermahdishabani

.
صفرخان! دست‌هایت را نشانم ده
صفرخان! آستین بالا بزن وآن زخم‌های جای‌جایت را نشانم ده
بگو شلاق‌های سیمیِ سنگین
به روز تو چه آوردند؟
چه‌ها زنجیرها با بازوان بسته‌ات کردند؟
صفرخان! مرد سی پاییزِ پیوسته!
حکایت کن
بگو از سال‌های پرپرت، باری
بگو با من در آن سی سال، در آن دخمه، در آن بیغوله، آن گودال
چه آمد بر سرت، باری
بگو هرچند خط‌هایِ نوشته روی پیشانی‌ت
حکایت می‌کند با صد زبان، خاموش
از آن سی سال، سی سالِ پریشانی‌ت اما بی‌پشیمانی‌ت

#حسین_منزوی
@ghazalshermahdishabani

.
منظومه بلند نیمایی «صفرخان» در سال ۱۳۵۸ از سوی نشر چکیده منتشر شد. این کتاب به «صفر قهرمانیان، زندانی سیاسی زمان شاه که سی سال حبس کشید» و برادر شاعر تقدیم شده‌است (نشر جدید: زنجان، مؤسسه یکتارَصد). صفر قهرمانیان [یا قهرمانی] متولد ۱۳۰۰ در شهر عجب‌شیر استان آذربایجان شرقی، افسر فرقه دموکرات آذربایجان، معروف به صفرخان بود. به گفته علی‌اشرف درویشیان طولانی‌ترین زندان سیاسی را تحمل کرد؛ صفرخان که در قیام روستاییان آذربایجان بر ضد شاه شرکت کرد، پس از شکست قیام، به عراق گریخت و در ۱۳۲۶ در عراق زندانی شد. وی پس از آزادی در سال ۱۳۵۷ به ایران بازگشت. صفرخان در سال ۱۳۸۱ در تهران درگذشت و در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.

از مقدمه کتاب صفرخان:
مردی را که سی سال در برابر ظلم قد برافراشته و هرگز از پا ننشسته باید تحسین کرد. نفْسِ این مقاومت و این تسلیم‌ناپذیریْ پرارج و گرامی است. اگر می‌خواهید بهتر بدانید که چرا، تنها یک روز در را به روی خودتان ببندید و کلیدش را از پنجره به کوچه پرتاب کنید!

از کتاب در حال چاپ قرار با ستاره، گزیده آثار حسین منزوی، به کوشش مهدی شعبانی. به‌زودی ...
@ghazalshermahdishabani

پیغمبرانْ رسالت ویرانی را
با خود به قرن ما آوردند
این انفجارهای پیاپی
و ابرهای مسموم
آیا طنین آیه‌های مقدس هستند؟
ای دوست! ای برادر! ای همخون!
وقتی به ماه رسیدی
تاریخ قتل‌عام گل‌ها را بنویس.

#فروغ_‌فرخ‌زاد
@ghazalshermahdishabani

روزگار ظالم از مظلوم باشد تیره‌تر
خانه‌ای تاریک‌تر از خانه‌ی شمشیر نیست

#نوذر_پرنگ

چه ممکن‌ است‌ که ظالم رسد به اوجِ کمال؟
مگر کشیدنِ دارش کند رسا گردن

#بیدل
@ghazalshermahdishabani

ظالم به ظلم خویش گرفتار می‌شود
از پیچ و تاب نیست رهایی کمند را

#صائب
@ghazalshermahdishabani

مقام ظالم آخِر بر ضعیفان است ارزانی
که چون آتش ز پا افتد به خاکستر دهد جا را

#بیدل
@ghazalshermahdishabani

می‌ترسم
درست مثل کسی که قرار است فردا بمیرد
می‌ترسم
می‌ترسم نمیرم

۲۱ مهر ۱۳۸۹
#مهدی_شعبانی
@ghazalshermahdishabani

www.tg-me.com/poster_cinematography/1415

کيست کز راه تو چون خاشاک بردارد مرا
شعله‌جاروبى کند تا پاک بردارد مرا

شمع خاموشى به داغ سرنگونى رفته‌ام
تا کجا آن شعله بی‌باک بردارد ما

ننگ دارد خاک هم از طينت بى‌حاصلم
خون نخجيرم، چه‌سان فتراک بردارد مرا

هستی‌ام عهدى ‌به‌نقش‌سجده‌او‌بسته است
خاک خواهم شد اگر از خاک بردارد مرا

صد فلک ريزد غبار دامن افشانده‌ام
يک شرر گر شعله ادراک بردارد مرا

صبح بى‌سرمايهٔ احرام از خود رفتنم
کو گريبان تا به دوش چاک بردارد مرا

بار اسباب گران‌جانی‌ست سر تا پاى من
کيست غير از خاطر غمناک بردارد مرا

پيکرم گردد غبار يأس و برخيزد ز خاک
به که دست منّت افلاک بردارد مرا

نشئه‌ای از درد مخمورى به خاک افتاده‌ام
شوق مى‌خواهم به دست تاک بردارد مرا

گرد من بيدل هواى عرصه‌گاه نيستی‌ست
از طپيدن هر که گردد خاک بردارد مرا

#بیدل
دکلمه: #نرگس_نوروزی
@ghazalshermahdishabani

این مقاله هشت‌صفحه‌ای حاصل یک سال مطالعه و فیش‌برداری دقیق است که قابلیت یک کتاب مفصل را دارد، اگر ناشری حمایت کند فراهمش می‌کنیم، کتابی که مطالعه‌اش برای عروضیان و غزل‌نویسان و ترانه‌سازان خالی از لطف نیست که هم بسیار پاراهه‌گشاست در چگونگی تجربه در اوزان نادر اما مطبوع ...
@ghazalshermahdishabani

سی چهل سال پیش [دهه سی و چهل]، کتاب المعجم [فی معاییر اشعار العجم] شمس قیس رازی را همیشه در ایام فراغت، کنار دست خود داشتم و بارها و بارها می‌خواندم و به‌خصوص در وزن‌ها و اسامی آن‌ها تعمق می‌کردم. یک روز پدرم [عباس خلیلی] به خانۀ من آمد و مرا با این کتاب که خودش آن را به من هدیه کرده بود، سرگرم دید. گفت خواندن این کتاب گهگاه مفید و لازم است، اما این‌گونه که تو شب و روزت را با آن تباه می‌کنی، ذوق را می‌کُشد.

#سیمین_بهبهانی، «ابداع اوزان تازه در شعر»، مصاحبه با صدرالدین الهی، مجله ایران‌شناسی، سال ۹، شماره ۱، بهار ۱۳۷۶.
@ghazalshermahdishabani

ابداع وزن از نظر من یک کشف است نه یک آفرینش؛ چیزی وجود دارد اما ناشناخته مانده‌است.

#سیمین_بهبهانی
مقدمه «خطّی ز سرعت و از آتش»
@ghazalshermahdishabani