سرای فرزندان ایران. 26649

Please open Telegram to view this post

260 views11:42

#داستان‌های_شاهنامه:

‍ پس از آن‌که باور خسرو از بهرام آرام شد
رووزی به وزیرش گفت:
هر وخت کسی که پدرم را کشته و خویش من است از پیش من می‌گذرد نگران می‌شوم.
آن شب را به می‌خوارگی گذراند و رووز دیگر بندوی را به بند کشید و دستوور داد تا دست‌وپایش را ببرند و اوو جان داد.
پس‌ از آن کسی را به خراسان فرستاد و پیغام داد تا گستهم شتابان با لشگر به نزد اوو بیاید.
گستهم به راه افتاد تا از ساری و آمل به گرگان رسید و شبی شنید که شاه برادرش بندوی را کشته است.
نگران شد و خاک‌برسر ریخت و دریافت که اوو را به کینه پدر کشته است.
سپاه را به بیشه نارون کشاند و در هر سوو مردم بیکار و نیازمند نان به اوو می‌گرویدند
تا اینکه به سپاه گردیه رسید و به نزدش رفت و در مرگ بهرام اندووه خورد و از مرگ بندوی گفت و گریست و گفت:
کسی که به برادر مادرش مهربانی نکند چه امیدی است که به شما مهربانی کند.؟
بهتر است که باهم یکدل شویم.
همه بزرگان سخنان اوو را پذیرفتند و گردیه هم سست شد.
گستهم به یلان سینه گفت:
بهتر است این زن،
شوهر کند.
من خواهان او هستم.
یلان سینه با گردیه گفتگوو کرد و گفت:
اوو گستهم یل،
دایی شاه و توانگر است خوب است. خواستگاری اوو را بپذیری.
گردیه پذیرفت و با گستهم زناشوویی کرد.
وختی گردوی و خسرو از زناشوویی گردیه و گستهم آگاه شدند بسیار برآشفتند و می‌خواستند که شاه نامه‌ای به گردیه بنویسد و بگووید:
اگر تو با ما همراه شوی در نزد من گرامی خواهی شد و من با تو زناشوویی خواهم کرد و به سپاهیانت هم زنهار می‌دهم.
گردوی هم نامه نوشت و گفت:
کار بهرام دوودمان ما را بدنام کرد،
وختی همسرم نزد تو آمد به سخنانش گووش کن و نامه خسرو را بخوان و بکارگیری نما.
پس نامه‌ها را همسر گردوی برای گردیه برد و وختی گردیه نامه را خواند با پنج‌تن از همراهان رایزنی کرد و برآن شدند که شبانه بر سر گستهم بریزند و اوو را بکشند.
گردیه شبانه خفتان پوشید و همه ایرانیان را فراخواند و زنهار‌نامه شاه را به آن‌ها نشان داد و همه به اوو آفرین گفتند.
گردیه نامه‌ای به شاه نوشت و گفت:
دستور شما انجام شد اینک چشم‌براه فرمان شما هستم.
وختی نامه به خسرو رسید شاد گشت و گردیه را به درگاه خود فراخواند و شاه نیز اوو را به همسری برگزید و به آیین اوو را از برادرش خواستگاری کرد و با اوو پيمان زناشوویی بست.
دو هفته گذشت شاه از گردیه خواست تا درباره جنگ با خاقان سخن گووید و بازگوو کند که چگوونه جامه رزم پووشید و جنگید.
گردیه جامه رزم و کلاه‌خود و خفتان خواست و نیزه بر زمین نهاد و سوار بر اسپ شد و آغاز به تاخت کرد و کشتن تورگ را بازگفت.
شیرین گفت: ای شهریار به اوو ابزار جنگ نده شاید به کینخواهی برادر گرفتاری بر سرت بیاورد.
شاه خندید و گفت:
اوو دوستدار من است.
شاه گفت:
اینک ببینم با می نووشی چگونه‌ای.؟
گردیه به یک‌دم جام می را سرکشید.
شاه شگفت زده شد و گفت:
ای ماه چهار سالار من که نگهبان من هستند و هرکدام دوازده هزار سوار جنگی دارند و دوازده هزار کنیزان که در کاخ هستند ازاین‌پس در دست تو هستند.
گردیه شاد شد و سرفروود آورد.
شبی خسرو با موبدان و بزرگان در می‌نوشی بوود که در بزم جامی یافت که نام بهرام بر آن نوشته بوود.
دستوور داد تا جام را بشکنند و بر بهرام نفرین کردند.
سپس شاه دستوور داد تا همه مردم را از ری بیروون کنند و با پیلان جنگی آنجا را بکووبند و با خاک یکسان نمایند.
وزیر گران‌مایه شاه گفت:
ری شهر بزرگی است و شایسته نیست که چنین کنید که خداوند خشنوود به آن نیست.
شاه گفت:
پس آدم بدگوهری را بیابید تا مرزبان ری کنم.
کسی باشد بسیارگوو و سرخ‌موو و تنش زشت و بینی کج و رووی‌زرد و بداندیش و بددل و پست و پرکینه و درووغ‌گوو با دو چشم کج و سبز با دندان‌های بزرگ.
همه موبدان گیج ماندند که چگوونه خسرو چنین گمانی به سرش زد.
همه در جستجووی چنین مردی بوودند تا به هررووی کسی را یافتند و اوو را نزد شاه بردند.
خسرو خندید و گفت:
چه‌کار بدی میدانی.؟
مرد پاسخ داد:
من از کار بد نمی‌آسایم و خرد ندارم و هر سخنی گوویم واروونه انجام می‌دهم و درووغ‌گوو هستم و هر پیمانی ببندم می‌شکنم.
خسرو منشوری را به نام اوو زد و مرد وختی به ری رسید،
دستوور داد تا ناودان‌ها را از بام‌ها بکنند.
سپس همه گربه‌ها را بکشند و جارچی ندا می‌داد که:
اگر گربه‌ای را در سرایی ببینم یا ناودانی بر جای باشد آن خانه را ویران می‌کنم.
هر جا یک درم می‌جست خداوند آن را به سووگ می‌نشاند.
به هررووی همه را گریزان کرد و از شهر ری ویرانه‌ای پدید آورد.

🖍بازنویسی و ویرایش به پارسی:
ب‌ه ✍:
#سیــاه_ منـصـور.

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅

📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📗📖🖌

328 views11:43