من هم شاید مهمترین عاملی که تجربی رو از گزینه هام حذف کردم همون نداشتن علاقه بود ولی خب طبق تجربه هم بگم که صرفا علاقه همه چیز نیست و بازارکار و تضمین شغلی هم یه فاکتور خیلی مهم تو هر انتخاب رشته و شغلی هست(برای کسانی که به کار کردن نیاز دارن و میخوان حتما شاغل باشن نه اینکه صرفا دانشگاه بخونن و مدرکشو بگیرن) و با بالارفتن سن اینو خیلی بهتر متوجه میشید).من به هنرهای تجسمی هم از بچگی خیلی علاقه داشتم نقاشیم نسبت به بقیه همسن و سالام خوب بود و ازین کارها خیلی لذت می بردم ولی هیچ وقت به طور جدی حتی به صورت آزاد کارهای هنری رو دنبال نکرده بودم و حتی مشاغل مربوط به این زیرگروه رو خیلی خوب نمی شناختم(این مسئله دو تا علت داشت یکی اینکه من از وقتی از بچگی دراومده بودم و وارد راهنمایی(متوسطه اول)شده بودم خیلی بچه ی درسخونی شده بودم و تا نمره ی اول کلاس نمی شدم و تا به به و چه چه معلم و بقیه بچه ها و خونواده امو نمی شنیدم ول کن ماجرا نبودم و حتی شب بیداری هم می کشیدم برای اول شدن😂الآن که یادش میفتم خیلی افسوس می خورم که چرا همون زمان نصف زمانمو به حرفه ای شدن تو کارهای عملی هنرهای تجسمی اختصاص ندادم در حالی که سواد خاصی نیاز نداشت و لزوما خیلی خوب درس خوندن اون زمان شاید مهم نبود و نقش تعیین کننده ای تو زندگی من نداشت.اگر دنبالش می کردم شاید مسیری برام روشن می شد دنبال علاقه خودم می رفتم و هر چه بیشتر به طور پیوسته زمان می گذاشتم حرفه ای تر می شدم و حتی با بازارکار اون رشته ها هم به خوبی آشنا می شدم و الآن اینقدر مستاصل نبودم و مسیری بود که بدون شک و تردید تو درس و شغل دنبالش کنم.علت دیگه ای که من به به صورت آزاد یا به عنوان رشته دنبال هنر نرفتم خونواده ام بودن اونا هم مثل خیلی از خونواده های دیگه به اشتباه فکر می کردن که هنر برای کسی نون و آب نمیشه و حتی با دیدن استعداد و علاقه ی من منو تو این مسیر حتی به صورت دنبال کردن آزاد در کلاس های خارج مدرسه و دانشگاه هم حمایت نمی کردن ولی وقتی بزرگ شدم و با خیلی از بچه هایی که هنر دنبال کرده بودن دوست شدم دیدم خیلی ازین رشته ها علاوه بر کارهای دستی و مشاغلی مثل تدریس خونگی نرم افزار دارن مسیر حرفه ای شغلی دارن اگر کسی توشون حرفه ای باشه حقوق خوبی بهشون پرداخت میشه و بدون نیاز به سواد خاص تئوری میشه با زمان گذاشتن و تلاش توشون موفق شد و از علاقه شخصی هم همزمان لذت برد و برای خانم های با ذوق هنری خیلی مشاغل مناسب و کم استرسی داره.‌)از رشته های زیرگروه علوم انسانی و فنی حرفه ای و کاردانش و معارف هم اطلاعات کمی داشتم مثلا فکر می کردم زیرگروه انسانی بیشتر رشته هاش به معلم شدن یا استادی ختم میشه در حالی که بعدها فهمیدم استخدام آموزش و پرورش برای رشته های مختلف از طریق کنکور سراسری(به شرطی که ‌کسی بتونه رتبه ی مجاز و قبولی تو مصاحبه ی حضوری دانشگاه فرهنگیان بیاره میسره و فقط نکته حائز اهمیتش تعهد خدمتیه که دوبرابر مدت تحصیل رایگانش باید انجام بده که اکثرا در جاهای محروم هست(سال پیش دانشگاهی مشاورمون گفت ده سال جاهای محروم و دور می فرستن و من همون لحظه از گزینه های انتخابم کنارش گذاشتم در حالی که رتبه ام برای فرهنگیان مجاز شده بود) و میزان حقوق معلمی که خیلی ها از کم بودنش ناراضین ولی خوبیش اینه که از زمان دانشجویی حقوق می گیرن و جزو سال های خدمتشون محسوب میشه و مثل اکثر رشته ها شما بلاتکلیف نیستین که بعد درستون آیا به اندازه ی کافی کار عملی تو دانشگاه یا بیرون از اون یادگرفتین یا نه و آیا میتونین کار پیدا کنین یا نه و شغل رسمی تضمین شده و بیمه و بازنشستگی در انتظارتونه یه راه دیگه اشم اینه که بعد گرفتن مدرکتون اگر خیلی سنتون بالا نرفته و شرایطشو دارید تو آزمون استخدامی آموزش و پرورش شرکت کنید تعداد نفراتی که می گیرن و جاهایی که می فرستن مشخصه نفرات معمولا کم هست و جاهای محروم می فرستن ولی خب قبولیش از بقیه ی آزمون های استخدامی تا جایی که من شنیدم راحتتره .استادی هم خب به شرط داشتن مدرک دکتری و داشتن شرایطش(مثل حداقل معدل و مقاله و کار تحقیقاتی و عملی و رزومه خوب علمی و شرط سنی شرایط عمومی و خاص هر رشته و گذروندن مصاحبه و آزمون های خاص خودش تو هر رشته میسره)شناختم مثلا از رشته ای مثل حقوق در این حد بود که فکر می کردم اگر دانشگاه این رشته رو قبول شم کار تمومه و من وکیل خواهم شد😅در حالی که نمیدونستم آزمون های سختی به اسم آزمون وکالت و قوه قضاییه و سردفتری هست که دانشجوهای حقوق بعد از کارشناسی میتونن توش شرکت کنن و قبول شدن توشون سخت هست مثل اکثر آزمون های شغلی ظرفیت کم و رقابت زیاد هست و بدون قبولی تو اون ها و صرف مدرک داشتن نمیشه به شغل مرتبطی امیدوار بود.
@ertiad

حتی رشته پزشکی هم نمیدونستم چندتا آزمون سخت مثل آزمون جامع در اثنای تحصیلاتش داره که اگر دانشجویی اون هارو قبول نشه از ادامه ی تحصیل باز می مونه و خب زحمات و عمرش هدر میره.اینارو میگم که بدونید هر مسیری می خواید انتخاب کنید با جزئیات بشناسید بهترین راه تحقیق هم به نظر من تحقیق میدانی و افرادی هستن که قبلا این مسیرهارو طی کردن و با پیچ و خم کار آشنا هستن سعی کنید اگر میتونید در طول تحصیلات بعضی کارهارو خودتون تجربه کنید(بعضی کارها نیاز به سواد خاصی ندارن مثل کارهای هنری و فنی و حتی برنامه نویسی، مشاغل جدید دنیای مجازی که حتی رشته ای به اسمشون در کشور ما نیست دوره های مجازی زیادی وجود دارن که میتونید توشون شرکت کنید و اگر فکر می کنید به رشته ای علاقه دارید با بازار کارش از نزدیک روبه رو بشید و تصمیم بگیرید که آیا تو اون زمینه استعداد دارید با تجربه کردنش بفهمید علاقه اتون واقعیه و بازارکار و میزان درآمدش دستتون بیاد راه های آموزشی مختلف توش پیدا کنید با آدمای حرفه ای تو اون شاخه لینک بشید و براتون مسیرهای زیادی باز بشه و بتونید پیشرفت کنید و آینده اتونو بسازید.مشاورهای تحصیلی هم بد نیستن ولی تا جایی که من دیدم و تجربه کردم چندین تاشونو آگاهی و تجربه اشون از مسیرهای مختلف کمه و نمیتونن با مشورت هاشون خیلی راهگشا باشن ولی این به این معنی نیست که نباید حرفاشونو شنید و ازشون مشورت گرفت ولی اونا نمیتونن میزان علاقه و استعداد شما رو به چیزی به طور دقیق محک بزنن و نمیتونن بگن در عمل شما اگر دنبال مسیر x برید موفق خواهید شد یا نه.آزمون های تعیین شخصیت شغلی و استعدادیابی رو بیشتر مشاورها می گیرن ولی آیا تکیه بر یک تعدادی سوال تئوری و اعتماد ۱۰۰% به نتایج اون ها برای انتخاب رشته و شغل که یکی از مهمترین انتخاب های زندگی هست میتونه راهگشا و ۱۰۰% مورد اطمینان باشه؟(این آزمون ها هم توسط آدمای ممکن الخطا مثل من و شما طراحی شده و مثل هر چیز دیگری یه درصدخطایی داره و ۱۰۰% و مطلقا درست نیست.حتی اگر نتایجشون قابل اعتماد باشه هم چند درصد افراد بهش عمل می کنن و بیشتر از حرف آدمای دورشون و عقاید و باورهای خودشون بهش اعتماد می کنن؟به نظر من بهترین راه برای تحقیق تجربه کردنه اگر میتونید با صرف مقداری زمان در کنار تحصیلات شغل های مختلفی رو تجربه کنید معطل نکنین و این کار رو به بعد از فارغ التحصیلی موکول نکنید.اگر می خواین با آزمون و خطا پیش نرین و طلایی ترین سال های عمرتون تلف نشه ازین تجربه ها داشته باشین تا وقتی خیلی دیر نشده بتونید بهترین تصمیم رو در مورد انتخاب شغل و رشته بگیرین باور کنین انتخاب رشته و بعدش شغل ازینکه دانشگاه تاپی قبول بشین خیلی مهمتره چون نتایجش همیشه باهاتون همراه هست و عوض کردنش در سنین بالا راحت نیست و با کلی اما و اگر همراهه و دانشگاه هر چه قدرهم خوب بالاخره تموم میشه و مدت محدودی هست و اگر نتونید ازش استفاده کنید تهش یک اسم و یک مدرک در رزومه اتون خواهد بود و تا آخر عمر با شما همراه نیست.)من همچنین از رشته های فنی و کار و دانش هم اطلاعات خیلی کمی داشتم و مثل عوام فکر می کردم برای بچه تنبل هاست و به درد دانش آموزی با معدل من نمی خوره😅در حالی که بعدها فهمیدم همان رشته های فنی و حرفه ای در هنرستان و کار و دانش خودش یک فرصت بسیار خوب برای تجربه ی یک شغل و مهارت آموزی هست اگر کسی در همان سال ها حداقل مهارتهای لازم برای شروع یک مسیرشغلی رو یادبگیره میتونه از همان هنرستان به کارآموزی یا کار معرفی بشه و اگر نخواست حتی تحصیلات دانشگاهی رو هم ادامه نده(درصد کمی از افراد به طور واقعی عاشق علم و علم آموزی اند و به دنبال مشاغلی مثل استادی دانشگاه یا پژوهشگر شدن هستند و خیل کثیری از افراد اگر مهارت های کافی شغلی و درآمد مکفی داشته باشن و گرفتن مدرک بالاتر فایده ای مثل افزایش حقوق و شان و روابط اجتماعی براشون نداشته باشه از گرفتن اون ها به طور حتم صرف نظر می کنن و سال های طلایی عمر جوانی خودشون رو صرف اون نمی کنن).
@ertiad

در بدترین حالت شما در هنرستان رشته ای را انتخاب می کنید که دوستش ندارید درش استعداد ندارید نمی خواهید همان را به عنوان رشته تحصیلی در دانشگاه و شغل انتخاب کنید ولی باز هم فرصت کافی برای تغییر رشته در همان سال های هنرستان و حتی کنکور و بعد از آن هم برای شما فراهم است و شاید خیلی جدی تر و زودتر به فکر مسائل جدی مثل انتخاب شغل بیفتید نسبت به زمانی که به سراغ رشته های نظری می روید که هیچ کدام تا بعد از قبولی کنکور شغل محسوب نمی شوند تا به طور جدی به آن فکر کنید یا حالتی که شما علاقه و استعدادی در آن رشته در رشته های فنی حرفه ای و کاردانش نداشته باشید به طوری که حس کنید ادامه ی آن مسیر به عنوان رشته و شغل ضررش بیشتر از نفعش برای شماست و ممکن نیست و شما دارید حداقل های زندگی مثل سلامت روان را هم از دست می دهید و هیچ رقمه از پسش برنمی آیید در این صورت بازهم فرصت آزمون و خطا در همان سال های هنرستان یا کنکور هست و تغییر مسیر راحتتر هست. من خودم نسبت به زیرگروه معارف هم هنوز که هنوز است شناخت بالایی ندارم ولی اگر کسی علاقه و استعدادی در خود حس می کند با تحقیق و فهمیدن مسیر و شرایط با جزییات حتی می تواند به این رشته فکر کند(هیچ رشته ای به خودی خود بد نیست ممکن است بازارکار یک رشته ای خوب نباشد و کار پیدا کردن در آن سخت باشد باز هم اگر جزو بسیارموفق ها و خواص آن رشته باشید همان کارهای کم خودشان به سراغ شما خواهند آمد)زیرگروه رشته های فنی حرفه ای و کار و دانش یک مزیت مهمی هم که دارد تنوع بالای آن است و کمتر کسی هست که با نگاه کردن به لیست رشته های آن به حداقل چندتای آن ها علاقه نداشته باشد و استعدادی در خود حس نکند.با وضعیتی که توصیف کردم من راه زیادی برای خود باقی نگذاشته بودم دبیرستانی که من می رفتم به جز رشته های تجربی و ریاضی نداشت و اگر کسی می خواست به رشته های دیگر برود باید مدرسه اش را عوض می کرد(مثلا در رشته ی انسانی اگر می خواستم به مدرسه ی خوبی بروم باید در آزمون ورودی مدارس فرهنگ شرکت می کردم یا اگر رشته های هنری می خواستم باید به یک هنرستان می رفتم هنرستان خوبی هم می شناختم برای رشته ای مثل گرافیک ولی چون خانواده ام مایل نبودن فقط یک بار عنوان کردم ولی تاییدی از جانبشون دریافت نکردم.یکی دوبار معلم ها در پیش دانشگاهی بحث علاقه به رشته را مطرح کرده بودن مثلا دبیر ادبیاتی برای کنکور داشتیم که می گفت من کارشناسی را متالوژی خوانده بودم و حتی در فامیل هایمان شرکت متالوژی داشتیم برای تجربه ی کار این رشته مشکلی نداشتم .مدرک را گرفتم رفتم کار هم کردم دیدم علاقه ندارم کار من نیست شانس داشتم از قبل مطالعه ی ادبی هم داشتم و توانستم ارشد به ادبیات تغییر رشته بدهم و دبیر ادبیات بشوم شماها شاید شانس من را هم نداشته باشید در انتخاب رشته دقت کنید از تک تک ما آن روز پرسید چه رشته ای رو دوست دارید من گفتم مکانیک یا طراحی صنعتی(مهندسی مکانیک رشته و کار پدرم بود و میتوانستم از ارتباطی که داشتم برای یادگیری مهارت و کار حرفه ای استفاده کنم کار با نرم افزارش را از نزدیک دیده بودم ولی با مبانی و سختی دروسش آشنا نبودم ولی زمان انتخاب رشته که میخواستم وارد لیستم بکنم این رشته ارو پدرم گفت به درد دخترها نمی خورد البته من این رشته را زده بودم و قبول نشدم یا طراحی صنعتی را که کنکورش را شرکت کرده بودم نرسیده بودم درس های اختصاصی اش را بخوانم و فقط عمومی ها را زدم و رتبه ام حدود ۱۰۰۰ شد در کنکور که نمیتوانستم سراسری تهران بیاورم در رشته های هنری باید برای قبولی در سراسری های تهران رتبه خیلی کم باشد چون ظرفیت ها کم است(آن موقع خیلی برایم مهم بود که سراسری قبول شوم و تهران باشم خیلی در قید و بند رشته نبودم با مشکلاتش هم تا آن زمان طرف نشده بودم).یا معلم زبانی در پیش دانشگاهی داشتیم که می گفت انتخاب رشته خیلی مهمتر از قبولی دانشگاهه خیلی بهش اهمیت بدید اگه رشته ای رو دوست نداشته باشید در دانشگاه نمره اش رو ۱ و ۲ می گیرید!من بعدها فهمیدم اون بندگان خدا چه می گفتن و چقدر دلسوز بودن و نصیحت پدرانه می کردن.یه بار از یکی از معاون ها تو دبیرستان در مورد تغییر رشته به تجربی پرسیدم گفت تجربی بری که چیزی قبول نمیشی تهش زیست سلولی مولکولی میاری برو ریاضی که اگر خواستی بعدا اپلای کنی.اپلای هم از قدیم از آن اسم های پر زرق برق بود که همه برای هم تجویز می کردن مثل اسم رشته های مهندسی و پزشکی بدون اینکه کسی شرایط و هزینه ها و مسائل و سختی اون هارو دقیق بدونه و حتی الآنم که شناختم از خودم و شرایط زندگیم نسبت به اون زمان بیشتر شده قصد اپلای ندارم اینارو میگم که بدونید یه آدم دیگه فقط میتونه نظرشو بگه شمارو کاملا نمیشناسه که بخواد براتون بهترین تصمیم رو بگیره و هر اسم پرزرق و برقی لزوما بهترین مسیر برای زندگی شما نیست.
@ertiad

مشاور خودم هم چیزی که یادم هست از رشته ی کامپیوتر گفته بود این بود که اگر کارشناسی گرفتید و کار بلد نبودید به جای ارشد دوسال مجتمع فنی بروید ولی حالا که موقعش رسیده می بینم نظر دقیقی نداده و شاید اصلا دو سال مجتمع فنی رفتن هم دردی دوا نکند تازه آن هم به شرط علاقه ی وافر و پشت کار خیلی زیاد! بالاخره رشته ی ریاضی رو در دبیرستان انتخاب کردم و در کنکور رشته ی ریاضی و طراحی صنعتی از زیرشاخه هنر ثبت نام کردم.مثل عوام فکر می کردم بچه های معدل بالا باید به ریاضی یا تجربی آن بروند تا حیف نشوند😅سال دوم و سوم و پیش دانشگاهی به جز آن یک سالی که مدرسه را عوض کردم و افسردگی گرفتم و خانه نشین شدم خیلی خوب گذشت معدل نهایی من به ۲۰ نزدیک شد و کنکور هم علیرغم اینکه خیلی برای آن زمان نگذاشته بودم رتبه ام نزدیک ۳۳۰۰ خورده ای شد و الزهرای تهران رشته علوم کامپیوتر قبول شدم(از رشته های هنری نمیتوانستم سراسری تهران بیاورم و پدرم اجازه نداد رشته ای وارد سیستم کنم و معماری هم که تقریبا تم هنری داشت را تهران نیاورده بودم و شهرستان قبول شده بودم که حاضر نبودم جور خوابگاه یا خانه ی شلوغ پدربزرگم را بکشم و بیشتر مایل بودم فقط تهران بمانم خیلی آن زمان در قید و بند رشته نبودم و از بازارکار معماری هم خوب نشنیده بودم خب طبیعتا اوایل خیلی هم خوشحال بودم که بی دردسر این مسیر را طی کردم و به نتیجه رساندم،غافل ازینکه من از علوم کامپیوتر و کارهای حرفه ای مربوط به آن تا ترم ۱ و روبه روشدن با اولین درس کامپیوتری و تحویل اولین پروژه چیزی نمی دانستنم و فقط دو هفته ی انتخاب رشته به رشته ها فکر کرده بودم باز هم از آن ها چیز زیادی به غیر از شنیده ها افرادی که از آن ها مشورت می گرفتم و سرچ اینترنتی چیز زیادی نمی دانستم و رشته من درس مرتبطی آنچنانی به جز ریاضیات گسسته(آمار و احتمال و ترکیبیات) در دبیرستان نداشت(رایانه ای که به ما درس داده بودند زمین تا آسمان با اولین درس کامپیوتری من فرق می کرد).دروس رشته ی کامپیوتر به طور کلی شامل دودسته درس است:ریاضیات(بیشتر و مهمتر ریاضیات گسسته، پیوسته هم چندتایی هست ولی صرف واحد گذراندن و کنکور دادن در ادامه خیلی به کارتان نخواهد آمد) که ریاضیات بسیار سنگینی هستن و اگر علاقه نداشته باشین همان اوایل زده خواهید شد. دروس کامپیوتری:که بیشترشان دروس برنامه نویسی و الگوریتمی هستن و شاید یک درس سخت افزاری هم مثل اصول سیستم های کامپیوتری(برای مهندسی ها مدارمنطقی اگر اشتباه نکنم)که اگر برنامه نویسی بلد نباشید در پروژه ها که گاها بخش زیادی از نمره است به مشکل خواهید خورد.من برای انتخاب رشته از مشاورتحصیلی کمک نگرفتم و با دوستان پدرم و مشورت کردم و از جلسه های رایگانی که به صورت کلی اصول انتخاب رشته در آن توضیح داده می شد استفاده کردم و درنهایت با کمک پدرم رشته ها را مرتب و وارد کردم(توصیه می کنم از بقیه در حد مشورت فقط کمک بگیرید آن هم کسانی که در رشته هایی که می خواهید انتخاب ‌کنید آگاهی و تجربه داشته باشن و در آخر انتخاب رشته را به تنهایی انجام بدید چون اگر این انتخاب به درستی انجام نشود بعدها ممکن است بقیه مثل مشاور و خانواده و ...مقصر بدانید ولی اگر انتخاب خودتان باشد و حتی اشتباه هم بکنید باز کس دیگری دخالت ندارد و میتوانید تغییر مسیر دهید و کسی را هم مقصر نمی دانید)من ازینکه برای انتخاب رشته مشاورتحصیلی وقت نگرفتم و هزینه نکردم پشیمان نیستم چون مشاور تحصیلی خودم هم یک سال فرصت داشت رشته هارا به ما معرفی کند تا درست تصمیم بگیریم یا حداقل راه های تحقیق یا فاکتورهای مهم را به ما بگوید تا انتخاب درستی داشته باشیم و سوای هزینه در شاید حداکثر یک جلسه ای که برای ما وقت می گذاشت نه می توانست من را به خوبی بشناسد نه آینده را پیش بینی کنی او هم شاید مثل افراد دیگر رشته ها به ترتیب دهن پرکن بودن ،رنک دانشگاه ها و پرزرق بودن و با کلاس بودن یا گرایش جامعه و بازارکار به من معرفی می کرد تهش هم می گفت خودت تصمیم بگیر و من مسئولیت قبول نمی کنم.رشته علوم کامپیوتر را نه دروسش را نه کار دقیقش را قبل از وارد شدن به این رشته نمی شناختم.همان ترم ۱ فهمیدم که در دانشگاه شب امتحانی خواندن نمرات و معدل خوبی برایم نمی شود(من قبلا در دبیرستان و رشته ی ریاضی با همین شب امتحانی خواندن معدل نزدیک ۲۰ می آوردم ولی اینجا ۱۳ شده بودم و باورم نمی شد).
@ertiad

فهمیدم برای خواندن دروس و انجام پروژه ها و بعدا کار کردن در این رشته به یک لپتاپ نیاز دارم که آن موقع
نداشتم و باید از برادر و پدرم قرض می کردم ولی چون آن ها هم هر روز کارهای خودشان را داشتن و من خودم هم به خاطر درس ها وقت آزاد زیادی نداشتم به سختی میتونستم شب تحویل تمرین یا فوقش یکی دو روز برای پروژه ازشون قرض بگیرم که اون هم خیلی دردی دوا نمی کرد چون من عملا چیزی از برنامه نویسی بلد نبودم و خیلی طول می کشید حتی اگر می خواستم یک تمرین درسی ساده را پیاده سازی کنم این را می گویم که اگر کسی با هزینه خرید لپتاپ در این اوضاع نابسامان اقتصادی مشکل دارد و اصلا توان تهیه ندارد دقیق تر فکر بکند چون از همان ترم اول برای زدن پروژه ها و یادگیری برنامه نویسی به یک لپتاپ به صورت تمام وقت نیاز دارد ولی خیلی مدل و نو بودن و امکاناتش مهم نیست در حدی که بشود روی آن IDE نصب کرد و کد زد و ران کرد(البته من خودم اواخر ترم ۳ توانستم به سختی لپتاپ تهیه کنم ولی خب دیگر تا اون موقع دروس مهم و پایه مثل مبانی کامپیوتر و برنامه نویسی پیشرفته را گذرانده بودم بدون اینکه برنامه نویسی یاد گرفته باشم تکلیفم با این رشته به هیچ وجه معلوم نبود و حداکثر تا ترم ۴ فرصت داشتم به تغییر رشته فکر کنم تا در سنوات مجاز اگر توانستم عوض بکنم رشته دیگر را تمام بکنم البته رشته هایی هم که می توانستم برای تغییر رشته اقدام بکنم روانشناسی،حسابداری،مدیریت و علوم پایه(ریاضی،فیزیک و شیمی)بود بعضا حتی در دانشگاه های با رنک بالاتر به جز علوم پایه بقیه از رشته ی خودم سبک تر بودن ولی به آن ها هم علاقه ی فراوانی مثل رشته های هنری نداشتم و شناختم از آن ها هم زیاد نبود و صرفا شاید فکر می کردم فقط از پس درس آن ها و شغلشان بهتر برمی آیم.ترم به ترم درس های تئوری و کامپیوتری و پروژه های برنامه نویسی سختتر می شد و من طبق آیین نامه ای که دانشگاه به ما داده بود(حتی در این مورد هم تحقیق میدانی نکرده بودم و بی تجربه بودم😅فکر می کردم اگر دروس زیادی را بیفتم و طبق قانون پیش نیازی نتوانم خیلی هارا بردارم عقب میفتم و اگر طبق آیین نامه تا ۱۰ ترم نتوانم ۱۳۶ واحد را با نمره ی قبولی بگذرانم نمی توانم مدرک کارشناسی ام را بگیرم ولی بعدتر ها با پرس و جو از بقیه دانشجوها فهمیدم دانشگاه با پرداخت شهریه اگر بیشترواحدها را تا آن زمان گذرانده باشیم و مشکلی مثل ۳ ترم مشروطی(حتی در این مورد هم و با ۴ مشروطی هم دوباره یک ترم اجازه ی تحصیل میدن به شرطی که معدل بالای ۱۲ بشه)نداشته باشیم با پرداخت شهریه اجازه ی ادامه تحصیل میده و اگر کسی خودش قصد انصراف نداشته باشه(که شنیدم در اون مورد هم هزینه ترم های گذرونده رو می گیرن و اگر تا نصف فقط گذرونده باشی مدرک کاردانی میدن به شرط درخواست)میتونه ادامه بده و تموم کنه فقط بیشتر باید زمان بذاره تو ۴ سال تموم نمیشه.)می ترسیدم نتونم فارغ التحصیل بشم و مدرک بگیرم(فکر می کردم مشکل گرفتن مدرک هست بعدها فهمیدم یادگیری مهارت و پیداکردن کار بسی مهمتر هست) با خونواده ام بحث تغییر رشته ارو مطرح کردم که پدرم مخالفت کرد و گفت من میدونم تو میتونی تموم کنی و مدرک بگیری اگه میتونی برو مهندسی کامپیوتر که من گفتم به رشته ی بالاتر نمیتونم تغییر بدم و فقط طبق کارنامه ی سبز میتونم انتقالی بگیرم اگر دانشگاه مبدا و مقصد موافق باشن یا دانشکده ها. ولی طبق دیده ها و شنیده هام هم خیلی اجازه ی انتقال نمیدادن و عموما کسانی که جابه جا شده بودن از سهمیه و بعضا از بند پ استفاده کرده بودن(من هم سهمیه رزمندگان داشتم ولی پدرم اجازه ی استفاده نمی داد و دنبال کارت گرفتن نمی رفت که الآن با تجربه ای که دارم پشیمان هم نیستم چون میدانم مهارت داشتن خیلی راحت برای آدم کار خوب جور می کند و درآمد خوب به همراه دارد و اسم دانشگاه جز در بعضی موارد خاص(اپلای،بعضی مشاغل خاص مثل استادی دانشگاه،...)کاربرد دیگری ندارد و مهم کار بلد بودن است.)
@ertiad

خلاصه چون پدرم اجازه نداد تغییر رشته را از فکرم بیرون کردم و به خودم امید دادم حالا که لپتاپ دارم تا موقع فارغ التحصیلی فرصت دارم برنامه نویسی یادبگیرم و بتوانم خودم را نجات دهم ولی خیال خام بود چون درس ها ترم به ترم سنگین تر می شدن و نمی شد روی آن ها زمان نگذاشت باید درس که برمی داشتی پاس می کردی و گرنه منجر به افتادن(نمره زیر ۱۰)و مشروطی(معدل زیر ۱۲ می شد)و اگر پیش نیاز درس دیگری بود آن را هم نمی توانستی برداری و هر درس فقط سالی یکبار در دانشکده ما ارائه می شد(ترم زوج یا فرد)نه بیشتر و اگر می افتادی باید تا سال بعد صبر می کردی تا آن را دوباره برداری و اگر پیش نیاز بود هم درسهای بعدی را هم عقب می افتادی و نمیتوانستی آن ها را هم برداری و در بهترین حالت با یک بار افتادن و همزمان ارائه شدن درس بعدی می شد دروس را همنیاز کرد و باهم برداشت،تعطیلات عید و تابستان هم که کوتاه بود و اکثرا به شهرستان و خانه ی شلوغ و پر رفت و آمد پدربزرگ می رفتیم که دسترسی به اینترنت هم نداشت یا مهمان های زیادی به خانه ی خودمان می آمدن سی دی های آموزشی یا دوره هایی هم که ثبت نام می کردم به دلیل سنگینی بیش از حد دروس اصلا فرصت نمی کردم همزمان وقت بگذارم و استفاده کنم و همین طور بلااستفاده میموندن.فقط اواسط همین دوره ی کارشناسی اتفاقی با یک کلاس هنری آشنا شدم و طراحی سیاه قلم ثبت نام کردم و انصافا در کارهایی که انجام دادم خوش درخشیدم ولی بعدها به دلیل تعمیرات خانه مجبور شدیم به شهرستان برویم و نتوانستم به خاطر سنگینی دروس که بعضی ترم ها حتی ۲۰ واحد هم بر می داشتم حتی تمرین های کلاس های مجازی رو ادامه بدم با اینکه ثبت نام کرده بودم و وسایلش رو تهیه کرده بودم ولی باعث شد به طور جدی به مشاغل هنری و رشته هاش و نرم افزارهاش فکر بکنم و ببینم چه دوره های آموزشی در کلاسهای آزاد حضوری یا مجازی یا حتی به رایگان در اینترنت وجود داره و میشه برای یادگیری روشون حساب کرد ولی خب برنامه نویسی همون طور بدون تجربه باقی موند شاید به این علت که خیلی تو دانشگاه ازین رشته زده شدم و سختی کشیدم تا درسهارو تا اینجا با مصیبت زیاد پاس کنم و حتی حالا که فکر می کنم اگر با صرف وقت یادش بگیرم هم خیلی کار پراسترس و طاقت فرسایی به نظرم میاد و حاضر نیستم دنبالش کنم نه به عنوان رشته ی تحصیلی در تحصیلات تکمیلی نه به عنوان شغل ولی از طرف دیگه تو شغل دیگه ای هم‌ ماهر نیستم و همون کارهای گرافیکی هم اگر بخوام باید از ۰ استارتشو بزنم و پیش برم و خیلی نمیدونم با چه مسائلی روبه رو خواهم شد.در واقع الآن که به پایان دوره ی کارشناسی خیلی نزدیک شدم هنوز تصمیم قطعی خودم رو نگرفتم که می خوام همین علوم کامپیوتر رو به عنوان رشته ی ارشد و دکتری ادامه بدم در حالی که برنامه نویسی بلد نیستم و تجربه ی زدن پروژه ندارم یا به رشته های هنری که علاقه خودم از بچگی بوده ولی در اون ها هم چندان مهارت ندارم و فقط علاقه هست تغییر رشته بدم.از طرفی میدونم ارشد و دکتری هم رشته پژوهشی هستن و واحدهای عملی کم دارن و دوره های سنگینی هستن اگر کسی بخواد در سراسری های تهران بخونه(البته دیگه چندان سراسری بودن دانشگاه مثل کنکور کارشناسی برام مهم نیست و بیشتر به رشته ی مورد علاقه ام و کاری که قراره داشته باشم و مهارت آموزی فکر می کنم)
@ertiad

تو کنکور کارشناسی هم متوجه شدم خیلی نمیشه همزمان با درس فعالیت های دیگه ای مثل یادگیری یه مهارت یا شغل و اینا داشت مشکلات درسی زیادی برای آدم به وجود میاد و آدم اذیت میشه و استرس می کشه البته شاید چون رشته من سنگین بوده اینطور بوده از طرفی هم میگم شاید خوندن ارشد و دکتری حتی در رشته مورد علاقه ام بی فایده و وقت تلف کردن باشه و نشه ازش استفاده ای مثل استادی دانشگاه کرد و بهتره به مهارت آموزی و کارآموزی و کار کردن بپردازم و بعدا که مسیر شغلیم مشخص شد ارشد و دکتری بخونم اگه نیاز بود و دوست داشتم.سالی که گذشت تو رشته خودم و مهندسی کامپیوتر کنکور ارشد ثبت نام کردم که رشته خودم رو بدون خوندن مجاز شدم(سراسری های تهران نمیاوردم و شهرستان یا آزاد و غیرانتفاعی تهران میتونستم برم) ولی چون علاقه نداشتم و برنامه نویسی بلد نبودم انتخاب رشته نکردم ترسیدم یک سال محروم بشم(مطمئن نبودم بشه لغو محرومیت کرد یا نه).امروز هم از اخبار متوجه شدم کنکور ارشد و دکتری سال بعد دو ماه عقب افتاده و ماه اسفند برگزار میشه و زمان زیادی تا اون موقع نمونده اگر کسی بخواد دانشگاه خوبی قبول بشه و رتبه ی خوبی بیاره. خلاصه که خیلی این روزها مستاصلم و نمیدونم چیکار کنم ولی ناامید نیستم چون پیدا کردن شغل برای من از اول خیلی مهم بوده تو زندگیم(شاید برای کس دیگه ازدواج اینقدر مهم باشه)و تمام تلاشمو هر چندسال هم که طول بکشه می کنم و حتی تا آخر عمر هم ناامید نمیشم الآن از زمان انتخاب رشته دبیرستان و ثبت نام کنکور خیلی باتجربه ترم ودیدبازتری دارم و سعی خواهم کرد با تحقیق درست و تجربه و بی گدار به آب نزدن انتخاب درستی داشته باشم و دیگه آزمون و خطا نکنم و وقتم تلف نشه.الآن یادم اومد بگم که تو رشته ی علوم کامپیوتر سه تا چیز خیلی مهمه کسی که می خواد تا آخر ادامه بده و موفق بشه بلد باشه:ریاضیات(که خیلی ها میگن مهم نیست ولی من تو درس های این رشته دیدم که خیلی کاربرد داره و مهمه. بیشتر ریاضیات گسسته بسته به گرایش و شغلی که انتخاب می کنید و میزان تخصصی و علمی بودن کارتون ممکنه شاخه هایی از ریاضیات مثل آمار و احتمال،ماتریس،جبرخطی،بهینه سازی و...مهم باشه.برنامه نویسی:برای پیاده سازی تمام پروژه ها تو این رشته و کار تو این حوزه باید بلد باشید که گرایش های مختلف و زبان های مختلفی براش هست و عمق بلدبودن نسبت به خیلی چیز ولی کم بلدبودن مهمتره.زبان انگلیسی: تمام منابع این رشته اعم از کتاب های خوب،دوره ها،منابع رفع اشکال و...به زبان انگلیسی هست و بدیهیه که کسی که زبانش خوب باشه کارش بسیار راحتتره نسبت به کسی که می خواد کلمه به کلمه ترجمه کنه).برای این چیزهایی که نوشتم دوره ها و مطالب آموزشی زیادی در سطح اینترنت وجود داره و اگر کسی به این رشته خیلی علاقه منده و حس می کنه استعداد خوبی در این زمینه ها☝️داره میتونه خودش هم بدون دانشگاه این مسیر دنبال کنه ولی من توصیه می کنم دانشگاه رو حداقل تا مقطع کارشناسی تجربه کنید به خاطر مرتبط شدن با افراد هم مسیر دیگه و یافتن دوستان خوب، شناخت فضاهای علمی و اساتید و اینکه اگر بخواید برای جایی کار کنید و مهاجرت کنید مدرکش لازمتون میشه.من خودم زبانم در حد بدی نبود و بچگی کلاس رفته بودم چند ترمی و در حد دبیرستان و کنکور بلد بودم ولی همون اوایل کارشناسی یک موسسه زبان ثبت نام کردم و دوره ی عمومی و پیشرفته اشو همزمان با درسم ادامه دادم و مدرک پایان دوره اشو گرفتم و این یکی از بهترین تصمیماتی بود که تو این سال ها گرفتم چون زبان هم تو رشته ام خیلی مهم بود هم برای ادامه تحصیل هم کار و کلا اگر قصد دانشگاه خوندن و ادامه تحصیل یا کار حرفه ای یا مهاجرت دارید زبان رو درنظر داشته باشید و حتی اگر هزینه رفتن به کلاس های موسسات رو ندارید به صورت خودخوان روی مهارت های مختلفتون کار کنید و مطمئن باشین به دردتون می خوره و حتی اگر سطحتون خیلی خوب باشه خودش یه شغل محسوب میشه که بازارش هم به نسبت این روزها خیلب داغه و میتونین کارهای تدریس،ترجمه،زیرنویس فیلم و...انجام بدین.در آخر یادم افتاد در مورد دانشگاه و دانشکده هم توضیح بدم تجربه امو😅 من از دانشگاه در مجموع راضی بودم نسبت به چیزی که فکر می کردم باشه خیلی بهتر بود محیطش بزرگ و نسبتا پرامکانات بود.فضای سبز خوبی داشت.غذاهای سلف تا قبل کرونا بدنبود نمیگم عالی بود ولی نسبت به هزینه ناچیزش میشد بگی در حد متوسط بود،اگر کسی نمی خواست از سلف استفاده کنه بوفه(با تخفیف برای دانشجویان)و رستوران و کافه هم بود.
@ertiad

من دوبار اردوی مشهد با انجمن اسلامی و مجمع خیرین شرکت کردم که خیلی بهم خوش گذشت و برام خاطره شد(تشکل هایی مثل بسیج و انجمن اسلامی و انجمن فرهنگی و انجمن های علمی خیلی توش فعالن و امکانات خوبی در اختیار دانشجوها میذارن و مراسم ها و اردوها و دوره ها زیادی برگزار می کنن).دانشجوهای این دانشگاه اکثرا دخترهای خیلی خوب و از خونواده های بافرهنگی هستن و مشکلات خاص توشون خیلی کمه نسبت به بقیه جاها و تا حد زیادی میشه باهاشون کنار اومد(حالا شاید یه مشکلات خیلی جزئی و رفتارهای ناپخته و بچه گونه بین بچه های هر ورودی وجود داشته و خیلی مهم تاثیر گذار نیست و درمجموع قابل چشم پوشیه).من خودم دوستای خیلی خوبی پیدا کردم و حتی حالا که درسشون تموم شده هنوز باهاشون در ارتباطم و هیچ وقت دوستیمو باهاشون قطع نمی کنم. کادر اداری دانشکده ریاضی در مجموع من تو ۵ سالی که اونجا بودم عملکردشون خیلی خوب بود و به جز یه مورد خاص من مشکلی تجربه نکردم که اونم به خیر گذشت و کارمندها هم نسبت به بقیه جاها مسئولیت پذیرترن.در مورد اساتید من خیلی اساتید خوبی ندیدم تو این دانشکده به جز موارد خیلی معدود نمیگم بی سوادن آدمای باسواد توشون زیاده همه فارغ التحصیل دانشگاه های خیلی تاپن ولی خیلی برای دانشجو و آموزش دادن بهش وقت نمیذارن و اکثرا جزوه و محتوای خوب برای ارائه ندارن و کارعملی یادبچه ها نمیدن و بار یادگرفتن درس و انجام پروژه ها همه بر دوش دانشجوی بیچاره است و خیلی اساتید اخلاق بدی دارن و دانشجوهارو اذیت می کنن(دروس عمومی تا حد زیادی میشه استاد رو با تحقیق در کانال هایی مثل استادشناسی انتخاب کرد ولی دروس تخصصی هر استادی دانشکده انتخاب کنه همونه و بیشتر از یه گزینه برای انتخاب نیست و معمولا قابل تغییر و تعویق هم نیست و مجبور میشید با همونا بردارید). چیزهایی که نوشتم تبلیغ رشته ای خاص یا بدگویی در مورد رشته خودم نیست صرفا تجربه شخصی و اتفاقاتی هست که برای من افتاده من حتی از هم ورودی های خودم هم دانشجوهایی دیدم که با شناخت و علاقه اومدن و تو تحصیل و کار خیلی موفق شدن ولی برای من اینطور نبوده.نوشتن این تجربه برام خیلی طول کشید ولی دوست داشتم کس دیگه ای اشتباه منو تکرار نکنه حتی یک نفر هم با خوندن این متن دیدش نسبت به انتخاب رشته و شغل تغییر کنه برای من کافی هست و اینکه هر کس این متن رو می خونه برام دعا کنه یه تصمیم درست برای ادامه مسیر زندگیم بگیرم و از استیصال دربیام🙏انشالله یه روز که مسیرمو ادامه دادم و موفق شدم میام و براتون تعریف می کنم که در ادامه چه تصمیماتی گرفتم و به کجا رسیدم. برای همتون آرزوی موفقیت و شادی و خوشبختی دارم هیچ وقت ناامید نشید و حتی اگه هزار بار هم شکست خوردید باز دوباره از جا بلند شید و پرقدرت تر از قبل تلاش کنید.
@ertiad

در آخر نکته ای که لازمه اشاره بکنم اینه که دروسی که لازمه تو هر رشته و مقطع بگذرونید تا فارغ التحصیل بشید رو با سرچ تو اینترنت می تونید به دست بیارید و نسبت به اون ها علاقه اتونو بسنجید و ببینید واقعا اون چیزهایی که میخواید بخونید اون درس ها هستن یا نه.البته ممکنه دروس اختیاری یا کهاد بسته به هر دانشگاه متفاوت ارائه بشه ولی بقیه ثابت هستن.
#علوم_کامپیوتر
#دانشگاه_الزهرا
#تجربی #ریاضی #انسانی
@ertiad

۳۴۵

سلام و با تشکر از کانال خوبتون
این کانال برای انتخاب رشته و شناخت دانشگاه خیلی به من کمک کرد و این شد که وظیفه خودم دونستم در مورد رشتم و دانشگاهم بگم و دوستان با شناخت وارد دانشگاه بشند.
من دانشجوی ترم ۷(ورودی ۹۸) رشته آموزش الهیات دانشگاه فرهنگیان پردیس زینبیه پیشوا/ورامین هستم.
اول در مورد دانشگاه فرهنگیان بگم: دانشگاه خوبیه برای کسایی که علاقه به معلمی دارند که البته باید ترازتون  از ۶۵۰۰بالاتر باشه و دانشگاه فرهنگیان رو مجاز شده باشین و در انتخاب رشتتون حتما باید فرهنگیان اولویت های اولتون باشه تا مصاحبه دعوت بشین. جز دانشگاه هایی هست که در زمان دانشجویی حقوق میدند به دانشجو و استخدام میشین در بدو ورود. سال هایی که تحصیلی می کنین جز سابقه کاریتون حساب میشه. برای آقایون هم با ورود به دانشگاه فرهنگیان از سربازی معاف میشین. در حین تحصیل ۴واحد کارورزی دارین که در مدرسه حضور پیدا می کنین و فعالیت هایی که استادها میگند رو در مدرسه انجام می دین و محیط بررسی می کنین و یاد می گیرین.
دانشگاه فرهنگیان یکی از دانشگاه های تک جنسیتیه یعنی پسرا در یک دانشگاه جدا و دخترا هم در یک دانشگاه دیگه درس می خونند و جوش مثل دبیرستان میمونه با این تفاوت که با چادر 🧕در همه جا حضور دارین.
رشته آموزش الهیات: این رشته جز زیرگروه ۱رشته انسانی هست و بعدا می تونین معلم این درسا بشین: ۱.دینی ۲.منطق ۳.فلسفه ۴. عربی ۵.تاریخ اسلام ۶.درس های رشته معارف مثل اخلاق،احکام و...
همچنین هم می تونین در متوسطه اول و هم متوسطه دوم تدریس داشته باشین .
این رشته درس هایی مثل کلام،فقه، تاریخ ادیان،صرف و نحو ،منطق و فلسفه ،تاریخ امامت،تاریخ اسلام و ... داره و علاوه بر این دروس واحدهای دیگه مثل روانشناسی و روش تدریس ،ارزشیابی از یادگیری و فناوری اطلاعات و... هم قرار داره که برای تدریس نیاز هست و هم اینکه فقط دروس الهیاتی تدریس نمیشه و در کنارش این دروس تربیتی و روانشناسی هم هست.
حالا در مورد دانشگاهم براتون بگم:
پردیس زینبیه در شهر پیشوای ورامین قرار داره که از تهران با قطار می تونین در عرض نیم ساعت خودتون رو به دانشگاه برسونین. پیشوا یه شهر مذهبیه و در نزدیکی دانشگاهمون امامزاده قرار داره.
دانشگاه در قسمت ابتدای شهر و نزدیک به ایستگاه قطاره و رفت و آمد تقریبا راحته. اینکه دانشگاه در شهر قرار داره خوبه و میتونین هر چیزی نیاز داشتین رو بخرین و با تاکسی هایی که نزدیک دانشگاه هستند میتونین به ورامین برید .
محیط دانشگاه قشنگه در کنار ورودی یه قسمت درختای خرمالو هستند و کنارش هم سلف غذاخوریه و روبه روی سلف فضای سبز کوچیکی هست و خوابگاه ها در خود دانشگاه هستند ،سالن ورزشی و نمازخونه هم داره و محیط دانشگاه قشنگه .
غذای های سلف خوبه ولی بعضی غذاهاشم عموما بچه ها دوست ندارند ،البته ذائقه ها متفاوته و یکی می تونه از غذا خوشش نیاد ، هر روز هفته هم غذا میدند حتی جمعه ها برا خوابگاهی ها و صبحانه هم در خود سلف صرف میشه.
دانشگاه دوتا خوابگاه داره یکی زیتون و یکی هم کاج.کاج برای بچه های ترددی هست که از شهرهای نزدیک میاند و پنج شنبه جمعه رو به شهر خودشون می رند و از خوابگاه زیتون قدیمی تره.
زیتون خوابگاه خوب و تمیزیه دیوارا کاغذ دیواری شده و اتاق ها معمولا ۸نفرست. سرویس بهداشتی وحمام در زیر زمینه و حالت عمومی داره،اتاق ها کمد و چوب لباسی و یخچال داره ، برای پخت غذا باید از خوابگاه خارج بشین و به سلف دانشجویی که رو به روی خوابگاهه برید.در کل خوابگاه خوبیه.
پوشش در دانشگاه فرهنگیان: پوشش مورد قبول چادر هستش و شما باید در هر رفت و آمدی چادر سر کنین ، حتی اگه فقط بخواین برای غذا خوردن به سلف برید و یا لباس پهن کنید.
اساتید هم آقا و هم خانوم هستند و بیشتر اساتید معلم های با سابقه هستند و البته از دانشگاه های دیگه هم استاد داریم . بعضی اساتید واقعا خوب و دلسوز دانشجو هستند و واقعا وقت می زارند برا دانشجو و تجربیاتشونو در اختیار دانشجو قرار میدند ولی بعضی  استادها هم اهمیتی نمیدند و فقط سر کلاس روخوانی میکنند و تکالیف زیادی به دانشجو محول می کنند و بعضی از اساتید هم کلاس رو کلا محول می کنند به دانشجو که خود دانشجو ها تدریس داشته باشند و در آخر هم متاسفانه خود دانشجو باید امتحان بده🥲
معلم های مطرح کشوری هم جز اساتید هستند.
آموزش دانشگاه برنامه کلاس ها رو سعی می کنند در سه روز بزارند که بچه ها بتونند برگردند شهرشون و مثل بعضی از دانشگاه ها هر روز هفته کلاس ندارین.
با آرزوی موفقیت

#دانشگاه_فرهنگیان
#پردیس_زینبیه_پیشوا
#آموزش_الهیات
#انسانی
@ertiad

۳۴۶

سلام به همراهان ارتیاد،
این هفتمین سال فعالیت این کانال است. تا الان حدود سی‌صد نفر تجربه‌شان را از رشته تحصیلی‌شان، دانشگاهشان، زندگی دانشجویی، مسیر کاری‌‌ای که پس از آن طی کرده‌اند، و چالش‌هایی که پشت سر گذاشته اند، در این کانال به اشتراک گذاشته‌اند. مخاطب اصلی این کانال بچه‌های دبیرستانی و کنکوری هستند، که احتمالا مثل اکثر ما در دوران مدرسه فرصت کمی برای آشنایی با رشته‌ها و مسیرهای ممکن پیش‌رو داشته اند، و این کانال بخشی از این جای خالی را برایشان پر خواهد کرد.
البته باید توجه داشت که بخشی از این تجربیات به اشتراک‌گذاشته‌شده ممکن است تجربه فردی نویسنده باشد و لزوما قابل تعمیم نباشد.
اگر دانشجو یا فارغ التحصیل هستید تجربیاتتان را در قالب فایل متنی یا صوتی برای ما ارسال کنید. حتی اگر جزو سی‌صد نویسنده‌ی سال‌هاي قبل بوده‌اید و در این مدت تجربیات جدیدی کسب کرده‌اید، از آن‌ها بگویید. ارتیاد را به دوستانتان معرفی کنید.
ارتباط با ادمین
@ertiad1401
کانال
@ertiad

۳۴۷

سلام
من #ورودی۹۹ کارشناسی رشته #شهرسازی دانشگاه #فردوسی مشهد هستم
دانشی کاملا جدید و تقریبا ناآشنا برای مردم نه تنها ایران و بلکه بخش بزرگی از دنیا. دانشی که ریشش به اولین تمدن های بشری برمیگرده اما وارد شدنش به سیستم های آموزشی قدمت نهایتا 100 ساله داره. شاید خیلیا فکر کنن چون همیشه اسم شهرسازی بعد معماری و در کنارش اومده حتما همون معماریه با کمی تغییر. این موضوعیه که ما شهرسازارو همیشه آزار میده😅. شهرسازی دنیاش خیلی خیلی بزرگتر از چیزیه که بشه تصور کرد. ما مقیاس کارمون حداقل یه محله و منطقس و حتی شهر. اما معماری در ابعاد یک تک قطعه ساختمون کار میکنه و روی جزئیاتش وقت میذاره و همین فرق ماست.ما در رشته شهرسازی طیف گسترده ای از علوم رو یاد میگیریم. از اقتصاد و تاریخ و فرهنگ و جامعه شناسی گرفته تا همین اصول ساختمان و معماری. شهرسازا اختیارشون میتونه بطور عجیبی زیاد باشه و در واقع میتونن وجود یا عدم وجود خیلی از چیزا رو تعیین کنن در صورتی که اصلا اسمشون جایی برده نمیشه. اگه درباره مبحث کاربری زمین بخونین متوجه این قدرت عظیم و بعضا خطرناکی که ما توی این رشته خواهیم داشت میشین. یکی از ویژگی‌های رشته شهرسازی که از نظر عده ای منفیه و از نظر بعضیا مثبت؛ اینه که ما با خود خود واقعیت سر و کار داریم. ابعاد مختلف زندگی افراد شهر که برای ما عمدتا مسائل کالبدی اون مهم‌تره مورد بررسی قرار می‌گیرن تا بتونیم برای ایجاد شهر بهتر و پویاتر فکر و برنامه‌ریزی و طراحی کنیم.
در کل شما برای موفقیت تو این رشته باید آدم سخت‌کوش، منعطف و تغییرپذیر، پرانرژی و خلاق و برنامه‌ریزی باشید.
فقط یه‌چیزی درباره دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه فردوسی بگم و تمام. قطعا و بدون هیچ شک و شبهه ای، زیباترین دانشکده ایران همین دانشکده‌س که همه روزه به‌جز دانشجوهای خودش کلی بازدید کننده از دانشکده‌ها و حتی دانشگاه‌های دیگه داره.
اگر تصاویرشو توی اینترنت ببینین متوجه میشین درباره چه محیط لذت‌بخشی حرف می‌زنم☺️
اگر سوالی داشتین خوشحال میشم بتونم کمک‌تون کنم‌.
آیدی تلگرام: @Saeedhatami23
#دانشگاه_فردوسی
#شهرسازی
#پسر
@ertiad

۳۴۸

سلام من اومدم که درباره رشته خودم توضیح بدم..
دیدم کسی تا حالا دربارش نگفته.. ؛
چون خیلی رشته جدیدیه..
اسم رشتم هنر های چند رسانه ای یا همون مالتی مدیاس..
کلا توی دوتا دانشگاه دولتی کشور تدریس میشه که یکیش دانشگاه تبریزه و یکی هم دانشگاه خوارزمی تهرانه..
که من توی دانشگاه خوارزمی تهران درس میخونم.. از نظر سطحشم ؛ سطح تدریس تو تهران بالاتره...
حدود رتبه برای پارسال تا ۳۰۰۰ منطقه یک (در روزانه )برای دانشگاه خوارزمی بود .. کلا هم ۱۵ تا روزانه و ۵ تا شبانه میگیره
رشته ی خیلی جذابیه و فقط هم از رشته ریاضی فیزیک دانشجو میپذیره..
رشته ای که تلفیقی از هنر و کامپیوتره یعنی شما هم برنامه نویسی کامپیوتر رو یاد میگیرید و هم کارهای هنری
کلا کسایی که به طراحی دیجیتالی و گرافیکی و برنامه نویسی و هنر های دیجیتال و طراحی و ساخت واقعیت مجازی و ... علاقه دارند میتونن این رشته رو انتخاب کنند

این رشته از سال ۹۹ وارد دانشگاه خوارزمی شد که خب مشخصه چون جدیده یه سری کمبود هایی هم داره .. مثلا انجمن علمی نداریم یا خیلی ناشناخته ایم و اکثریت نمیدونن که همچین رشته ای هم وجود داره ..
علاوه بر اون خود دانشگاه خوارزمی تهران هم یه سری کمبودهایی داره .. (فضای کوچیکی داره ) (جای برای کارهای گروهی نداره ) و..

ولی از این نظر که دانشگاه مرکز شهره و به همه چیز تقریبا دسترسی دارید خوبه..
راستی یه سری توضیحاتی راجع به این رشته هم توی یه سری سایتهای مختلف هست و هم توی سایت دانشگاه خوارزمی بخش دانشکده هنر و معماری .. که یه سری هم نمونه کار اونجا بارگذاری شده برای آشنایی بیشتر میتونید اونا رو هم ببینید..

بازارکار این رشته اشباع نشده و طراح دیجیتال و تصویرگر و انیمیشن ساز و برنامه نویس و بازی ساز و.. چند تا از بازار کاراش هستن ؛
توی یوتیوبم سرچ کنید چند رسانه ای ؛ چند تا ویدیو معرفی رشته براتون میاره..
خلاصه که اگه رشتت ریاضیه ولی به هنر هم علاقه داری ؛ این رشته مناسبته..

موفق باشید🤍

#چند‌_رسانه_ای
#دانشگاه_خوارزمی
#ریاضی
@ertiad

سلام دوستان،
چون هشتگ‌های کانال خیلی دقیق نیستند، پیشنهاد می‌کنم اگر به دنبال رشته یا دانشگاه خاصی هستید حتما در کانال سرچش کنید.
پیشنهاد می‌کنم مطالبی که درباره‌ی اون رشته‌ نیستند رو هم بخونید، بعضی نکات گفته شده میتونه به انتخاب دقیق‌ترتون کمک کنه.
@ertiad

سلام به همه همراهان ارتیاد،

بعضی دوستانی که کانال را دنبال می‌کنند، درخواست داشتند دانشجوها یا فارغ‌التحصیلان رشته‌های زیر هم در صورت امکان تجربه‌ی خودشان را به اشتراک بگذارند:

رادیولوژی
علوم شناختی
تکنولوژی پرتو شناسی
هوشبری
تکنولوژی اتاق عمل
پرستاری
ادیان و مذاهب
زیرگروه‌های مختلف معارف یا الهیات
دانشگاه اصفهان (کامپیوتر، فناوری اطلاعات، امنیت، زبان‌شناسی)
حقوق دانشگاه بهشتی
مترجمی زبان انگلیسی
دانشگاه شهید رجایی
ورودی نیمسال دوم
مهندسی پلیمر
مهندسی معدن
مدیریت بازرگانی
مدیریت صنعتی
مدیریت دولتی
کاردرمانی
اپتیک و لیزر
مددکاری اجتماعی

@ertiad