This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🏴 ای اهل حرم میر و علمدار نیامد...
🏴 و هذا يَوْمٌ تَبرَّکَتْ بِهِ بَنُو اُمَيَّةَ وَ ابْنُ آکِلَةِ الَْآکبادِ...
⭕️ ابن عربی: شرافت ، فضیلت و برکت روز عاشورا! صوم عاشورا ، کفاره گناهان یک سال!
🔹مرحوم کلینی در کافی نقل می کند که امام صادق (علیه السلام) در پاسخ به شخصی که از حکم روزه روز عاشورا سوال کرده بود فرمودند:
روز عاشورا، روزى است که مصیبت حسین علیه السلام و بر خاک افتادن او میان یارانش، پیش آمد و یارانش نیز برهنه، بر گِرد او بر زمین افتاده بودند. آیا در چنین روزى، روزه مىگیرند؟ سوگند به پروردگار که چنین کاری هرگز، روا نیست.
سپس فرمود:
هر کس این روز را روزه بگیرد یا آن را مبارک بدارد؛ خداوند متعال او را با آل زیاد محشور می گرداند.
🔹از امام صادق علیه السلام راجع به روزه گرفتن در روز عاشوراء سئوال میکند حضرت می فرماید:
روز عاشورا روز شهادت امام حسین علیه السلام است. اگر میخواهی به حسین شماتت کنی (از بلایی که به آنها وارد شده اظهار خشنودی کنی) در روز عاشورا روزه بگیر. بنی امیه لعنه اللَّه علیهم و آن افرادی از اهل شام که آنان را در کشتن حسین اعانت نمودند نذر کردند: اگر حسین کشته شود و اشخاصی که از آنان بر حسین علیه السلام خروج کرده‌اند سالم بمانند و مقام خلافت نصیب آل ابو سفیان شود روز عاشورا را برای خود عید قرار دهند و آن روز را براى شکرگزارى روزه بگیرند. لذا این موضوع تا امروز بین مردم سنت و معمول شد و مردم عموما به آنان اقتدا کردند. آری به این علت است که روز عاشورا را روزه میگیرند و در این روز اهل و عیال خود را مسرور می‌کنند. سپس حضرت فرمود: آری! روزه این روز برای مصیبت نیست. چون فقط برای سپاس از جهت سلامتی بنی امیه است. حسین علیه السلام در این روز مصیبت دیده است، اگر تو هم مصیبت زده هستی این روز را روزه نگیر و اگر از کسانی هستی که قصد شماتت اهل بیت را داشته و سلامت بنی امیّه تو را خشنود کرده این روز را روزه بدار.
🔹زید نرسی می‌گوید: از عبید بن زراره شنیدم که از أبا عبد الله علیه السلام راجع به روزه عاشورا سؤال نمود. حضرت فرمود: کسی که این روز را روزه بدارد حظ و نصیبش از این روز همان خواهد بود که ابن مرجانه و آل زیاد از این روز بردند. می‌گوید: گفتم حظ و نصیب آنان در این روز چه بود؟ فرمود: آتش جهنم! و به خدا پناه می‌بریم از عملی که نتیجه آن آتش باشد!
🔹از أبا عبد الله؛ امام صادق علیه السلام در باره روزه گرفتن تاسوعاء و عاشورای از ماه محرم سؤال نمودم؟ حضرت فرمود:… این روز‌ها برای روزه گرفتن نیست، چون این روز‌ها روز حزن و مصیبت أهل آسمان‌ها و أهل زمین و همه مؤمنین است و روز فرح و سرور ابن مرجانه و آل زیاد و أهل شام است، که غضب خدا بر آنان و ذریه آنان باد…
◾️اما ابن عربی به کرّات و به انحاء مختلف ، شرافت ، فضیلت و برکت روز عاشورا را یادآور شده ، آن را در زمره ایامی چون ماه مبارک رمضان و روز عرفه و جمعه قرار می دهد و روایاتی را از اسلاف خود در فضیلت و استحباب روزه این روز ذکر می کند .
◾️وی در بابی تحت عنوان “الرکبان أصحاب التدبیر: شمائلهم و خصائصهم” شرافت ، برکت و فضیلت این روز را متذکر می شود و آن را در ردیف ایامی چون ماه مبارک رمضان ، شب قدر ، روز جمعه و روز عرفه قرار می دهد
◾️ او درباره ی ثواب و جزای صوم روز عاشورا می گوید :
برای کسی که روز عاشورا روزه بگیرد دو شهود و تجلی می باشد … پس کسی که به مقام احدیت ذات برسد، روز دهم (محرم ) را روزه می گیرد … و کسی که در مقام اسم آخر (خدا) باشد روز نهم (محرم) را روزه می گیرد … و روزه گرفتن در روز عاشورا بسیار با فضیلت می باشد و وجوب آن قبل از وجوب روزه ماه رمضان تشریع شده است. البته وجوب روزه در عاشورا میان علما اختلافی است. گرچه حکم آن وجوب و در حکم واجب است. پس کسی که در این روز (عاشورا) روزه بگیرد به مقام قرب واجب و استحباب می رسد و به دو شهود و تجلی از تجلیات حضرت حق دست پیدا می کند و…
◾️ ابن عربی معتقد است که روزه‌‌‌‌ی روز عاشوراء کفاره‌‌‌‌ی گناهان سال گذشته می‌گردد و روزه در این روز(عاشورا) در طی مراحل سلوک با روزه گرفتن در تمام سال برابری می کند...
📌 مشاهده مشروح مطلب در سایت
🔹 پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف:
https://www.tg-me.com/ebnearabi
@ebnearabi
⭕️ ابن عربی: شرافت ، فضیلت و برکت روز عاشورا! صوم عاشورا ، کفاره گناهان یک سال!
🔹مرحوم کلینی در کافی نقل می کند که امام صادق (علیه السلام) در پاسخ به شخصی که از حکم روزه روز عاشورا سوال کرده بود فرمودند:
روز عاشورا، روزى است که مصیبت حسین علیه السلام و بر خاک افتادن او میان یارانش، پیش آمد و یارانش نیز برهنه، بر گِرد او بر زمین افتاده بودند. آیا در چنین روزى، روزه مىگیرند؟ سوگند به پروردگار که چنین کاری هرگز، روا نیست.
سپس فرمود:
هر کس این روز را روزه بگیرد یا آن را مبارک بدارد؛ خداوند متعال او را با آل زیاد محشور می گرداند.
🔹از امام صادق علیه السلام راجع به روزه گرفتن در روز عاشوراء سئوال میکند حضرت می فرماید:
روز عاشورا روز شهادت امام حسین علیه السلام است. اگر میخواهی به حسین شماتت کنی (از بلایی که به آنها وارد شده اظهار خشنودی کنی) در روز عاشورا روزه بگیر. بنی امیه لعنه اللَّه علیهم و آن افرادی از اهل شام که آنان را در کشتن حسین اعانت نمودند نذر کردند: اگر حسین کشته شود و اشخاصی که از آنان بر حسین علیه السلام خروج کرده‌اند سالم بمانند و مقام خلافت نصیب آل ابو سفیان شود روز عاشورا را برای خود عید قرار دهند و آن روز را براى شکرگزارى روزه بگیرند. لذا این موضوع تا امروز بین مردم سنت و معمول شد و مردم عموما به آنان اقتدا کردند. آری به این علت است که روز عاشورا را روزه میگیرند و در این روز اهل و عیال خود را مسرور می‌کنند. سپس حضرت فرمود: آری! روزه این روز برای مصیبت نیست. چون فقط برای سپاس از جهت سلامتی بنی امیه است. حسین علیه السلام در این روز مصیبت دیده است، اگر تو هم مصیبت زده هستی این روز را روزه نگیر و اگر از کسانی هستی که قصد شماتت اهل بیت را داشته و سلامت بنی امیّه تو را خشنود کرده این روز را روزه بدار.
🔹زید نرسی می‌گوید: از عبید بن زراره شنیدم که از أبا عبد الله علیه السلام راجع به روزه عاشورا سؤال نمود. حضرت فرمود: کسی که این روز را روزه بدارد حظ و نصیبش از این روز همان خواهد بود که ابن مرجانه و آل زیاد از این روز بردند. می‌گوید: گفتم حظ و نصیب آنان در این روز چه بود؟ فرمود: آتش جهنم! و به خدا پناه می‌بریم از عملی که نتیجه آن آتش باشد!
🔹از أبا عبد الله؛ امام صادق علیه السلام در باره روزه گرفتن تاسوعاء و عاشورای از ماه محرم سؤال نمودم؟ حضرت فرمود:… این روز‌ها برای روزه گرفتن نیست، چون این روز‌ها روز حزن و مصیبت أهل آسمان‌ها و أهل زمین و همه مؤمنین است و روز فرح و سرور ابن مرجانه و آل زیاد و أهل شام است، که غضب خدا بر آنان و ذریه آنان باد…
◾️اما ابن عربی به کرّات و به انحاء مختلف ، شرافت ، فضیلت و برکت روز عاشورا را یادآور شده ، آن را در زمره ایامی چون ماه مبارک رمضان و روز عرفه و جمعه قرار می دهد و روایاتی را از اسلاف خود در فضیلت و استحباب روزه این روز ذکر می کند .
◾️وی در بابی تحت عنوان “الرکبان أصحاب التدبیر: شمائلهم و خصائصهم” شرافت ، برکت و فضیلت این روز را متذکر می شود و آن را در ردیف ایامی چون ماه مبارک رمضان ، شب قدر ، روز جمعه و روز عرفه قرار می دهد
◾️ او درباره ی ثواب و جزای صوم روز عاشورا می گوید :
برای کسی که روز عاشورا روزه بگیرد دو شهود و تجلی می باشد … پس کسی که به مقام احدیت ذات برسد، روز دهم (محرم ) را روزه می گیرد … و کسی که در مقام اسم آخر (خدا) باشد روز نهم (محرم) را روزه می گیرد … و روزه گرفتن در روز عاشورا بسیار با فضیلت می باشد و وجوب آن قبل از وجوب روزه ماه رمضان تشریع شده است. البته وجوب روزه در عاشورا میان علما اختلافی است. گرچه حکم آن وجوب و در حکم واجب است. پس کسی که در این روز (عاشورا) روزه بگیرد به مقام قرب واجب و استحباب می رسد و به دو شهود و تجلی از تجلیات حضرت حق دست پیدا می کند و…
◾️ ابن عربی معتقد است که روزه‌‌‌‌ی روز عاشوراء کفاره‌‌‌‌ی گناهان سال گذشته می‌گردد و روزه در این روز(عاشورا) در طی مراحل سلوک با روزه گرفتن در تمام سال برابری می کند...
📌 مشاهده مشروح مطلب در سایت
🔹 پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف:
https://www.tg-me.com/ebnearabi
@ebnearabi
پژوهشی درباره ابن عربی ،عرفان و تصوف
ابن عربی: شرافت ، فضیلت و برکت روز عاشورا ! صوم عاشورا ، کفاره گناهان یک سال!
نظر ابن عربی در مورد امام حسین علیه السلام، ایام محرم، عاشورا و عزاداری سیدالشهدا علیه السلام موضوع اصلی این مقاله است.
⭕️ ابنِ عربی اور دسویں محرم کا روزہ
🕸 فتوحاتِ مکیہ میں ابنِ عربی ایک فصل قائم کرتا ہے، بعنوان ”الصوم المندوب إليه“، اور اس میں دسویں محرم کے روزے کو بہت با فضیلت عمل قرار دیتا ہے۔ کچھ صفحات کے بعد ایک اور فصل ”صوم يوم عاشوراء“ بھی ہے جس میں دسویں محرم کو روزہ رکھنے والے کیلئے دو خاص تجلیوں کی نوید سنائی گئی ہے۔ آگے چلیں تو ایک فصل کا عنوان ہی یومِ عاشورا کے روزے کے فضائل ہے، ”في فضل صوم يوم عاشوراء“، اور اسے سال بھر کے گناہوں کا کفارا قرار دیا گیا ہے۔
🍁 مکمل مقالے کا لنک ⬇️
https://ebnearabi.com/ur/509
@ebnearabi
🕸 فتوحاتِ مکیہ میں ابنِ عربی ایک فصل قائم کرتا ہے، بعنوان ”الصوم المندوب إليه“، اور اس میں دسویں محرم کے روزے کو بہت با فضیلت عمل قرار دیتا ہے۔ کچھ صفحات کے بعد ایک اور فصل ”صوم يوم عاشوراء“ بھی ہے جس میں دسویں محرم کو روزہ رکھنے والے کیلئے دو خاص تجلیوں کی نوید سنائی گئی ہے۔ آگے چلیں تو ایک فصل کا عنوان ہی یومِ عاشورا کے روزے کے فضائل ہے، ”في فضل صوم يوم عاشوراء“، اور اسے سال بھر کے گناہوں کا کفارا قرار دیا گیا ہے۔
🍁 مکمل مقالے کا لنک ⬇️
https://ebnearabi.com/ur/509
@ebnearabi
ابنِ عربی، عرفان اور تصوف پر تحقیقات
ابنِ عربی اور دسویں محرم کا روزہ - ابنِ عربی، عرفان اور تصوف پر تحقیقات
ابنِ عربی (متوفیٰ 1240ء) کا تعلق اندلس سے تھا جہاں اُموی حکومت نے عاشور کے جشن کا رواج قائم کیا تھا اور یہ جشن آج بھی دس محرم کو میلے کے طور پر مراکش میں منایا جاتا ہے۔ اس روز خوبصورت لباس زیبِ تن کئے جاتے ہیں، مختلف مٹھائیاں اور حلوہ جات تقسیم ہوتے ہیں، …
⭕️ آیا شعر کجایید ای شهیدان خدایی … متعلق به مولوی است؟
در مطالب پیشین سایت اشاره شد که مولوی و استادش شمس تبریزی عزاداري بر سيدالشهدا را تخطئه می کنند. مولوی عزاداری اهل حلب را ناشی از غفلت و كم معرفتي آنان می داند و عزاداران از دید وی دینی تباه و خراب دارند!
اما برخی با تکیه بر ابیات زیر که منتسب به وی است، تلاش می کنند تا دیدگاه مولوی درباره عزاداری امام حسین علیه السلام را تعدیل کنند:
کجایید اى شهیدان خدایى ### بلاجویان دشت کربلایى
کجایید اى سبک روحان عاشق ### پرنده تر ز مرغان هوایى
کجایید اى شهان آسمانى ### بدانسته فلک را درگشایى …
استاد ذبیح الله صفا، شخصیّت برجستهٔ ادبی در ایران معاصر و ملقب به «پدر تاریخ ادبیات ایران» در کتاب تاریخ ادبیات ایران می نویسد :
« مجموع ابیات مثنوی در نسخه های مختلف آن از بیست و شش یا بیست و هفت هزار بیت تا ۳۲۰۰۰ بیت است و معلومست که ابیات الحاقی که بعد از مولوی در آن راه جسته این اختلاف عظیم را در نسخ باعث گردیده است ، و آثار کدامیک از شاعران بزرگ فارسی زبانست که دستخوش چنین تصرفاتی نشده باشد؟
… به مولوی غزلها و اشعاری درعهد صفویه نسبت داده اند که دلالت بر تشیع او می کند و حال آنکه او سنی و فقیه حنفی بود و پیداست که این اشعار که نمونه هایی از آنها را قاضی نورالله در مجالس المومنین آورده، از مجعولات (دراویش و صوفیانِ ) شیعه و مخصوصاً از مخترعات عهد صفوی است.»
دیوان شمس به دلیل حجمِ گسترده، تشویش و اغلاق نسخ، هنوز به تصحیح قابل اعتمادی نرسیده است. در تصحیح فروزان فر، ده نسخه خطی را در تصحیح دیوان شمس به کار گرفته است. بر اساس فهرست توصیفی فروزانفر – که در مقدمه ی جلد اول دیوان کبیر آمده – می توان دریافت که وی نسخه ی «فذ» یعنی نسخه ی قونیه مورخ ۷۷۰ را به دلیل این که کامل ترین نسخ است و تعداد اشعار آن از همه بیشتر، در استنساخ مبنای کار قرار داده است. بنابراین مبنا و روش فروزانفر، حجیم ترین نسخه بوده است و نه معتبر ترین و قدیمی ترین آن که البته این روش مورد نقد نسخه شناسان و ادیبان دیگری مثل مجتبی مینوی قرار گرفته است.
از سوی دیگر، تعلیقات مرحوم فروزانفر درباره این اشعار (کجائید ای شهیدان خدایی) نشان می دهد که آنها در نسخه های معتبر و قدیمی قو(نسخه موزه قونیه که از روی نسخ دست اول استنساخ شده است)، قح(نسخه کتابخانه گدک احمد پاشا) و عد(نسخه کتابخانه اسعد افندی در سلیمانیه که از روی نسخ دست اول استنساخ شده است) وجود ندارد، و به قول مجتبی مینوی، انتساب آن به مولوی مردود است و نمی توان از این اشعار برای تحلیل دیدگاه های مولوی بهره جست.
📌 مشاهده مشروح مطلب در سایت
🔹 پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف:
https://www.tg-me.com/ebnearabi
@ebnearabi
در مطالب پیشین سایت اشاره شد که مولوی و استادش شمس تبریزی عزاداري بر سيدالشهدا را تخطئه می کنند. مولوی عزاداری اهل حلب را ناشی از غفلت و كم معرفتي آنان می داند و عزاداران از دید وی دینی تباه و خراب دارند!
اما برخی با تکیه بر ابیات زیر که منتسب به وی است، تلاش می کنند تا دیدگاه مولوی درباره عزاداری امام حسین علیه السلام را تعدیل کنند:
کجایید اى شهیدان خدایى ### بلاجویان دشت کربلایى
کجایید اى سبک روحان عاشق ### پرنده تر ز مرغان هوایى
کجایید اى شهان آسمانى ### بدانسته فلک را درگشایى …
استاد ذبیح الله صفا، شخصیّت برجستهٔ ادبی در ایران معاصر و ملقب به «پدر تاریخ ادبیات ایران» در کتاب تاریخ ادبیات ایران می نویسد :
« مجموع ابیات مثنوی در نسخه های مختلف آن از بیست و شش یا بیست و هفت هزار بیت تا ۳۲۰۰۰ بیت است و معلومست که ابیات الحاقی که بعد از مولوی در آن راه جسته این اختلاف عظیم را در نسخ باعث گردیده است ، و آثار کدامیک از شاعران بزرگ فارسی زبانست که دستخوش چنین تصرفاتی نشده باشد؟
… به مولوی غزلها و اشعاری درعهد صفویه نسبت داده اند که دلالت بر تشیع او می کند و حال آنکه او سنی و فقیه حنفی بود و پیداست که این اشعار که نمونه هایی از آنها را قاضی نورالله در مجالس المومنین آورده، از مجعولات (دراویش و صوفیانِ ) شیعه و مخصوصاً از مخترعات عهد صفوی است.»
دیوان شمس به دلیل حجمِ گسترده، تشویش و اغلاق نسخ، هنوز به تصحیح قابل اعتمادی نرسیده است. در تصحیح فروزان فر، ده نسخه خطی را در تصحیح دیوان شمس به کار گرفته است. بر اساس فهرست توصیفی فروزانفر – که در مقدمه ی جلد اول دیوان کبیر آمده – می توان دریافت که وی نسخه ی «فذ» یعنی نسخه ی قونیه مورخ ۷۷۰ را به دلیل این که کامل ترین نسخ است و تعداد اشعار آن از همه بیشتر، در استنساخ مبنای کار قرار داده است. بنابراین مبنا و روش فروزانفر، حجیم ترین نسخه بوده است و نه معتبر ترین و قدیمی ترین آن که البته این روش مورد نقد نسخه شناسان و ادیبان دیگری مثل مجتبی مینوی قرار گرفته است.
از سوی دیگر، تعلیقات مرحوم فروزانفر درباره این اشعار (کجائید ای شهیدان خدایی) نشان می دهد که آنها در نسخه های معتبر و قدیمی قو(نسخه موزه قونیه که از روی نسخ دست اول استنساخ شده است)، قح(نسخه کتابخانه گدک احمد پاشا) و عد(نسخه کتابخانه اسعد افندی در سلیمانیه که از روی نسخ دست اول استنساخ شده است) وجود ندارد، و به قول مجتبی مینوی، انتساب آن به مولوی مردود است و نمی توان از این اشعار برای تحلیل دیدگاه های مولوی بهره جست.
📌 مشاهده مشروح مطلب در سایت
🔹 پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف:
https://www.tg-me.com/ebnearabi
@ebnearabi
لَا أَضْحَكَ اللَّهُ سِنَّ الدَّهْرِ إِنْ ضَحِكَتْ
وَ آلُ أَحْمَدَ مَظْلُومُونَ قَدْ قُهِرُوا
مُشَرَّدُونَ نُفُوا عَنْ عُقْرِ دَارِهِمْ
كَأَنَّهُمْ قَدْ جَنَوْا مَا لَيْسَ يُغْتَفَر
(عيون أخبار الرضا علیه السلام، ج2، ص266)
عظّم الله أُجورنا و أجورکم بمصُابنا بالحسين علیه السلام، وجعَلَنا وإيّاكم مِن الطّالبين بثاره مع وليّه الإمام المهديّ من آل محمّد علیهم السلام
وَ آلُ أَحْمَدَ مَظْلُومُونَ قَدْ قُهِرُوا
مُشَرَّدُونَ نُفُوا عَنْ عُقْرِ دَارِهِمْ
كَأَنَّهُمْ قَدْ جَنَوْا مَا لَيْسَ يُغْتَفَر
(عيون أخبار الرضا علیه السلام، ج2، ص266)
عظّم الله أُجورنا و أجورکم بمصُابنا بالحسين علیه السلام، وجعَلَنا وإيّاكم مِن الطّالبين بثاره مع وليّه الإمام المهديّ من آل محمّد علیهم السلام
مباشر من كربلاء المقدسة ليلة العاشر من شهر محرم الحرام
السلام عليك يا نور الله في ظلمات الأرض.
السلام عليك يا نور الله في ظلمات الأرض.
⭕️ Mulla Sadra and dehumanisation of women
📚 In Asfar-e-Arba'a, on page 134 of vol. 7, a new chapter begins entitled: “The Purpose of Earth’s Creation and its Inhabitants for the Benefit of Humans” (في عنايته تعالى في خلق الأرض و ما عليها لينتفع بها الإنسان). In this chapter, Mulla Sadra says that the sole purpose of creation of animals and other creatures, including women, is to serve man.
🔼 Mulla Sadra’s Indian contemporary, Shaykh Ahmad Sirhindi (d. 1624), a Sufi saint revered by Taliban, has also dehumanized women. In his views, women are more prone to blameworthy actions than men. He sees women as a source of pleasure for men only.
📌 https://ebnearabi.com/en/2023/07/19/mulla-sadra-and-dehumanisation-of-women/
@ebnearabi
https://www.tg-me.com/ebnearabi
📚 In Asfar-e-Arba'a, on page 134 of vol. 7, a new chapter begins entitled: “The Purpose of Earth’s Creation and its Inhabitants for the Benefit of Humans” (في عنايته تعالى في خلق الأرض و ما عليها لينتفع بها الإنسان). In this chapter, Mulla Sadra says that the sole purpose of creation of animals and other creatures, including women, is to serve man.
🔼 Mulla Sadra’s Indian contemporary, Shaykh Ahmad Sirhindi (d. 1624), a Sufi saint revered by Taliban, has also dehumanized women. In his views, women are more prone to blameworthy actions than men. He sees women as a source of pleasure for men only.
📌 https://ebnearabi.com/en/2023/07/19/mulla-sadra-and-dehumanisation-of-women/
@ebnearabi
https://www.tg-me.com/ebnearabi
Exploring Ibn Arabi, Mysticism and Sufism
Mulla Sadra and dehumanisation of women - Exploring Ibn Arabi, Mysticism and Sufism
Romantic attraction to people of one’s own sex is often accompanied by aversion to the opposite sex. Mulla Sadra (d. 1641) goes to great lengths to justify love for young adolescent boys. His book “Asfar-e-Arbaa” is his major contribution to Neoplatonism…
⭕️ نکته ای از نکات دردناک فجایع عاشورا
مورخان و سفرنامه نویسانی که در سال‌های نخستین پس از فتح اندلس توسط مسلمانان به این شهر سفر کرده‌اند، با نعل‌های آویزان شده‌ای بر روی درهای خانه‌های مسلمانان و یا تازه مسلمانان مواجه شدند که خود صاحب خانه‌ها نیز نه تنها علت آن را نمی‌دانستند؛ بلکه هدف را صرفا انجام یک رسم مذهبی توصیف می‌کردند. این رویداد گرچه در سده نخست هجری رؤیت شده است لکن ریشه آن را در نیمه قرن اول هجری قمری باید جستجو کرد.
برای کنکاش بیشتر باید به سال‌های ۶۱ الی ۶۶ هجری سفر کنید تا با قرار گرفتن در بطن فاجعه کربلا در دهمین روز محرم الحرام سال ۶۱ هجری به چیستی و چرایی آن پی ببرید.
همه چیز از نامه ابن زیاد به عمر بن سعد در روز عاشورا و دستور او در خصوص تاختن اسب بر بدن مبارک امام حسین(علیه السلام) آغاز می‌شود.
در تاریخ طبری چنین آمده است: «ثمَّ إنَّ عُمَرَ بنَ سَعدٍ نادى في أصحابِهِ: مَن يَنتَدِبُ لِلحُسَينِ ويوطِئُهُ فَرَسَهُ ؟ فَانتَدَبَ عَشَرَةٌ ، مِنهُم: إسحاقُ بنُ حَيوَةَ الحَضرَمِيُّ ، وهُوَ الَّذي سَلَبَ قَميصَ الحُسَينِ عليه السلام ، فَبَرِصَ بَعدُ ، وأحبَشُ بنُ مَرثَدِ بنِ عَلقَمَةَ بنِ سَلامَةَ الحَضرَمِيُّ ، فَأَتَوا فَداسُوا الحُسَينَ عليه السلام بِخُيولِهِم حَتّى رَضّوا ظَهرَهُ وصَدرَهُ»:
آن گاه عمر بن سعد، ميان يارانش ندا داد كه: چه كسى فراخوانِ اسب دواندن بر حسين را پاسخ مى گويد؟ 10 تن ، پاسخ مثبت دادند، از جمله اسحاق بن حَيوه حَضرَمى ـ همان كسى كه پيراهن حسين عليه السلام را برداشت و پس از آن ، پيسى گرفت ـ و اَحبَش بن مَرثَد بن عَلقمة بن سلامه حضرمى. اينان آمدند و حسين عليه السلام را با اسبان خود ، لگدكوب كردند، تا جايى كه پشت و سينه ايشان را خرد كردند(تاريخ الطبری: ج 5 ص 454، الكامل في التاريخ: ج 2 ص 573).
نکته دردناک در این فاجعه تاریخی این است که آنان بر بدن شخصیتی اسب تاختند که آثار کبودی سبدهای گندم و خرمایی که برای فقرا می‌برد بر بدنش خودنمایی میکرد.
این 10 سوار بی‌دین با حضور در دارالاماره کوفه با افتخار در قبال این اقدام جنایتکارانه از عبیدالله بن زیاد درخواست جایزه‌ای بزرگ کردند. تاریخ می‌نویسد ابن زیاد با دادن مبلغی اندک آنان را از دارالاماره به بیرون انداخت.
این 10 سوار ملعون نعل‌های اسب خود را به جهت اینکه از حکومت فاسد یزید دفع شر کرده بودند بر سر در خانه‌های خود آویزان کردند تا همه بدانند که آنان تا چه میزان قسی القلب و بی دین شده اند. این سنت توسط فرزندان این گروه ملعون نیز ادامه پیدا کرد تا آنجا که فرزندان آنان با نام «بنوالسرج» فرزندان کسانی که اسب‌ها را بر بدن حسین(علیه السلام) تاختند و «بنوالنعل» فرزندان صاحبان نعل ها شناخته شدند.
علامه کراجکی در کتاب خود در این باره می‌نویسد: «اما فرزندان السرج: آنان فرزندان همان کسانی هستند که اسب‌هایشان را زین کردند تا بر جسد امام حسین(علیه السلام) بتازند و برخی از این اسب‌ها حتی به مصر هم رسیدند و نعل‌هایشان بر سر در خانه‌ها آویزان شد تا با آن تبرک بگیرند و این عمل به عنوان سنتی مورد اعتماد در نزد آنان باقی ماند(التعجّب من أغلاط العامة في مسألة الإمامة، الكراجكي، أبوالفتح، جلد: 1، صفحه: 116 و خاتمة مستدرك الوسائل، المحدّث النوري، جلد: 3، صفحه: 137).
علامه شهرستانی نیز در کتاب خود؛ «التسمیات» در این خصوص گفته است: «بنو النعل، وهم أولاد من أركض الخيل على جسد الحسين(عليه السلام) في كربلاء، وأخذوا من ذلك النعل بقاياه ويخلطونه بمثله أباً عن أب. ويعلَّق حلقة منه على أبواب الدور تَفَؤُّلاً وتيمّناً بها»: فرزندان نعل دارها: آنها فرزندان کسانی هستند که با اسب‌هایشان بر جسد مطهر امام حسین(علیه السلام) اسب تاختند و نعل‌های اسب را مانند میراثی بین نسل‌های خود محفوظ نگه داشته‌اند و حلقه‌ای از آن را بر سر در خانه‌های خود جهت تبرک آویزان می‌کنند(شهرستانی، التسميات بين التسامح العلويّ والتوظيف الأمويّ، جلد: 1، صفحه: 209).
سنت‌های عامیانه چنانکه در نمونه نعل‌های آویزان از نظر گذشت، گاه ریشه در زوایای پنهان تاریخ دارد؛ زوایایی مانند اقدامات بی‌شرمانه دشمنان اهل بیت علیهم السلام در فاجعه عظیم کربلا که در تاریخ نظیر آن کمتر مشاهده شده است.
در زیارت ناحیه مقدسه از زبان حضرت ولیعصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) این مظلومیت به تصویر چنین کشیده شده است:
«حَتّى نَكَسوكَ عَن جَوادِكَ، فَهَوَيتَ إلَى الأَرضِ جَريحا، تَطَؤُكَ الخُيولُ بِحَوافِرِها، وتَعلوكَ الطُّغاةُ بِبَواتِرِها»: تا آن كه تو را از اسبت به زير كشيدند و زخمى و خونين، به زمين افتادى. اسب ها تو را زير سُم خود گرفتند و ستمگران با شمشيرهايشان بر سر تو ريختند.
🖊 محمد عبیات
@ebnearabi
مورخان و سفرنامه نویسانی که در سال‌های نخستین پس از فتح اندلس توسط مسلمانان به این شهر سفر کرده‌اند، با نعل‌های آویزان شده‌ای بر روی درهای خانه‌های مسلمانان و یا تازه مسلمانان مواجه شدند که خود صاحب خانه‌ها نیز نه تنها علت آن را نمی‌دانستند؛ بلکه هدف را صرفا انجام یک رسم مذهبی توصیف می‌کردند. این رویداد گرچه در سده نخست هجری رؤیت شده است لکن ریشه آن را در نیمه قرن اول هجری قمری باید جستجو کرد.
برای کنکاش بیشتر باید به سال‌های ۶۱ الی ۶۶ هجری سفر کنید تا با قرار گرفتن در بطن فاجعه کربلا در دهمین روز محرم الحرام سال ۶۱ هجری به چیستی و چرایی آن پی ببرید.
همه چیز از نامه ابن زیاد به عمر بن سعد در روز عاشورا و دستور او در خصوص تاختن اسب بر بدن مبارک امام حسین(علیه السلام) آغاز می‌شود.
در تاریخ طبری چنین آمده است: «ثمَّ إنَّ عُمَرَ بنَ سَعدٍ نادى في أصحابِهِ: مَن يَنتَدِبُ لِلحُسَينِ ويوطِئُهُ فَرَسَهُ ؟ فَانتَدَبَ عَشَرَةٌ ، مِنهُم: إسحاقُ بنُ حَيوَةَ الحَضرَمِيُّ ، وهُوَ الَّذي سَلَبَ قَميصَ الحُسَينِ عليه السلام ، فَبَرِصَ بَعدُ ، وأحبَشُ بنُ مَرثَدِ بنِ عَلقَمَةَ بنِ سَلامَةَ الحَضرَمِيُّ ، فَأَتَوا فَداسُوا الحُسَينَ عليه السلام بِخُيولِهِم حَتّى رَضّوا ظَهرَهُ وصَدرَهُ»:
آن گاه عمر بن سعد، ميان يارانش ندا داد كه: چه كسى فراخوانِ اسب دواندن بر حسين را پاسخ مى گويد؟ 10 تن ، پاسخ مثبت دادند، از جمله اسحاق بن حَيوه حَضرَمى ـ همان كسى كه پيراهن حسين عليه السلام را برداشت و پس از آن ، پيسى گرفت ـ و اَحبَش بن مَرثَد بن عَلقمة بن سلامه حضرمى. اينان آمدند و حسين عليه السلام را با اسبان خود ، لگدكوب كردند، تا جايى كه پشت و سينه ايشان را خرد كردند(تاريخ الطبری: ج 5 ص 454، الكامل في التاريخ: ج 2 ص 573).
نکته دردناک در این فاجعه تاریخی این است که آنان بر بدن شخصیتی اسب تاختند که آثار کبودی سبدهای گندم و خرمایی که برای فقرا می‌برد بر بدنش خودنمایی میکرد.
این 10 سوار بی‌دین با حضور در دارالاماره کوفه با افتخار در قبال این اقدام جنایتکارانه از عبیدالله بن زیاد درخواست جایزه‌ای بزرگ کردند. تاریخ می‌نویسد ابن زیاد با دادن مبلغی اندک آنان را از دارالاماره به بیرون انداخت.
این 10 سوار ملعون نعل‌های اسب خود را به جهت اینکه از حکومت فاسد یزید دفع شر کرده بودند بر سر در خانه‌های خود آویزان کردند تا همه بدانند که آنان تا چه میزان قسی القلب و بی دین شده اند. این سنت توسط فرزندان این گروه ملعون نیز ادامه پیدا کرد تا آنجا که فرزندان آنان با نام «بنوالسرج» فرزندان کسانی که اسب‌ها را بر بدن حسین(علیه السلام) تاختند و «بنوالنعل» فرزندان صاحبان نعل ها شناخته شدند.
علامه کراجکی در کتاب خود در این باره می‌نویسد: «اما فرزندان السرج: آنان فرزندان همان کسانی هستند که اسب‌هایشان را زین کردند تا بر جسد امام حسین(علیه السلام) بتازند و برخی از این اسب‌ها حتی به مصر هم رسیدند و نعل‌هایشان بر سر در خانه‌ها آویزان شد تا با آن تبرک بگیرند و این عمل به عنوان سنتی مورد اعتماد در نزد آنان باقی ماند(التعجّب من أغلاط العامة في مسألة الإمامة، الكراجكي، أبوالفتح، جلد: 1، صفحه: 116 و خاتمة مستدرك الوسائل، المحدّث النوري، جلد: 3، صفحه: 137).
علامه شهرستانی نیز در کتاب خود؛ «التسمیات» در این خصوص گفته است: «بنو النعل، وهم أولاد من أركض الخيل على جسد الحسين(عليه السلام) في كربلاء، وأخذوا من ذلك النعل بقاياه ويخلطونه بمثله أباً عن أب. ويعلَّق حلقة منه على أبواب الدور تَفَؤُّلاً وتيمّناً بها»: فرزندان نعل دارها: آنها فرزندان کسانی هستند که با اسب‌هایشان بر جسد مطهر امام حسین(علیه السلام) اسب تاختند و نعل‌های اسب را مانند میراثی بین نسل‌های خود محفوظ نگه داشته‌اند و حلقه‌ای از آن را بر سر در خانه‌های خود جهت تبرک آویزان می‌کنند(شهرستانی، التسميات بين التسامح العلويّ والتوظيف الأمويّ، جلد: 1، صفحه: 209).
سنت‌های عامیانه چنانکه در نمونه نعل‌های آویزان از نظر گذشت، گاه ریشه در زوایای پنهان تاریخ دارد؛ زوایایی مانند اقدامات بی‌شرمانه دشمنان اهل بیت علیهم السلام در فاجعه عظیم کربلا که در تاریخ نظیر آن کمتر مشاهده شده است.
در زیارت ناحیه مقدسه از زبان حضرت ولیعصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) این مظلومیت به تصویر چنین کشیده شده است:
«حَتّى نَكَسوكَ عَن جَوادِكَ، فَهَوَيتَ إلَى الأَرضِ جَريحا، تَطَؤُكَ الخُيولُ بِحَوافِرِها، وتَعلوكَ الطُّغاةُ بِبَواتِرِها»: تا آن كه تو را از اسبت به زير كشيدند و زخمى و خونين، به زمين افتادى. اسب ها تو را زير سُم خود گرفتند و ستمگران با شمشيرهايشان بر سر تو ريختند.
🖊 محمد عبیات
@ebnearabi
به دلیل اختلالات پیش آمده در اینترنت کشور، از مخاطبین گرامی تقاضا داریم که به سایت ما مراجعه نمائید. سپس با توجه به اینترنتی که سایت را با آن مشاهده کردید، در نظرسنجی شرکت کرده و ما را در راستای حل اختلالات مذکور، یاری نمایید.
Anonymous Poll
12%
اینترنت adsl: سایت در دسترس نیست و باز نمی‌شود
22%
اینترنت adsl: سایت بدون مشکل باز می‌شود
6%
همراه اول: سایت در دسترس نیست و باز نمی‌شود
15%
همراه اول: سایت بدون مشکل باز می‌شود
7%
ایرانسل: سایت در دسترس نیست و باز نمی‌شود
38%
ایرانسل: سایت بدون مشکل باز می‌شود
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
⭕️ نکته مهم درباره وام زیارت اربعین
⭕️ مذهب ابوحامد غزالی (امام محمد غزالی)
◾️ برخی از سرفصل ها
- عدم احتیاج به امام معصوم
-مدح خلفا و صحابه
—افضلیت صحابه بر حضرت علی علیه السلام
—مدح ابوبکر – احدی بر ابوبکر برتر نیست و او صاحب سر و اهل مکاشفه بود
—مدح عمر – خلیفه عادلی که علم الهی انحصاری داشت!
—مدح عثمان – عثمان، شهید و موید بود
—مدح معاویه و عمر و عاص
—مدح عایشه و حفصه
—مدح خالد بن ولید، سالم مولی ابوحذیفه، هارون الرشید
—مدح شافعی، مالک و ابوحنیفه
-غزالی و اهل بیت علیهم السلام
—مدح اهل بیت علیهم السلام در آثار غزالی
—غزالی و امیرالمومنین علیه السلام – علی ]علیه السلام[ باعث اختلاف ابدی میان امت اسلامی!
—غزالی و امام حسین علیه السلام- خواندن مقتل حرام و لعن یزید جایز نیست!
-غزالی و مهدویت
-غزالی و شیعه- لعن شیعیان جایز است!
-علمای شیعه و غزالی
—رازی صاحب تبصره العوام
—علامه حلی
—علامه مجلسی
—شیخ حر عاملی
—سید بن طاووس
—ملامحسن فیض کاشانی
—محدث نوری
—شیخ یوسف بحرانی
—علامه امینی
—موسوی خوانساری
—علامه عسکری
-بررسی ادعای تشیع محمد غزالی
📌 مشاهده مشروح مطلب از طریق لینک زیر در سایت:
مذهب امام محمد غزالی
🔹 پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف:
https://www.tg-me.com/ebnearabi
@ebnearabi
◾️ برخی از سرفصل ها
- عدم احتیاج به امام معصوم
-مدح خلفا و صحابه
—افضلیت صحابه بر حضرت علی علیه السلام
—مدح ابوبکر – احدی بر ابوبکر برتر نیست و او صاحب سر و اهل مکاشفه بود
—مدح عمر – خلیفه عادلی که علم الهی انحصاری داشت!
—مدح عثمان – عثمان، شهید و موید بود
—مدح معاویه و عمر و عاص
—مدح عایشه و حفصه
—مدح خالد بن ولید، سالم مولی ابوحذیفه، هارون الرشید
—مدح شافعی، مالک و ابوحنیفه
-غزالی و اهل بیت علیهم السلام
—مدح اهل بیت علیهم السلام در آثار غزالی
—غزالی و امیرالمومنین علیه السلام – علی ]علیه السلام[ باعث اختلاف ابدی میان امت اسلامی!
—غزالی و امام حسین علیه السلام- خواندن مقتل حرام و لعن یزید جایز نیست!
-غزالی و مهدویت
-غزالی و شیعه- لعن شیعیان جایز است!
-علمای شیعه و غزالی
—رازی صاحب تبصره العوام
—علامه حلی
—علامه مجلسی
—شیخ حر عاملی
—سید بن طاووس
—ملامحسن فیض کاشانی
—محدث نوری
—شیخ یوسف بحرانی
—علامه امینی
—موسوی خوانساری
—علامه عسکری
-بررسی ادعای تشیع محمد غزالی
📌 مشاهده مشروح مطلب از طریق لینک زیر در سایت:
مذهب امام محمد غزالی
🔹 پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف:
https://www.tg-me.com/ebnearabi
@ebnearabi
پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف
مذهب امام محمد غزالی – امام محمد غزالی شیعه بود یا سنی؟
مذهب ابوحامد غزالی: شیعه یا سنی؟ در این نوشتار، اعتقادات ابوحامد غزالی ملقب به امام محمد غزالی به تفصیل بررسی گردیده است.
🏴 انا لله و انا الیه راجعون 🇵🇰
🔺 آیت الله محمد حسین نجفی، مرجع تقلید بزرگ پاکستان و از شاگردان برجسته سید محسن حکیم طباطبائی و آقابزرگ تهرانی، در سن ۹۱ سالگی دعوت حق را لبیک گفت.
🔺 وی در کتاب «اقامة البرهان علی بطلان التصوف والعرفان»، نظرات ابن عربی را نقد و رد کرده است و عرفان او را همان تصوف می داند که در روایات اهل بیت علیهم السلام مذمت گردیده است. آیت الله محمد حسین نجفی، ترویج عرفان مصطلح را موجب انحطاط ملی می دانست...
📌 مشاهده مشروح مطلب در سایت
🔹 پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف:
https://www.tg-me.com/ebnearabi
@ebnearabi
🔺 آیت الله محمد حسین نجفی، مرجع تقلید بزرگ پاکستان و از شاگردان برجسته سید محسن حکیم طباطبائی و آقابزرگ تهرانی، در سن ۹۱ سالگی دعوت حق را لبیک گفت.
🔺 وی در کتاب «اقامة البرهان علی بطلان التصوف والعرفان»، نظرات ابن عربی را نقد و رد کرده است و عرفان او را همان تصوف می داند که در روایات اهل بیت علیهم السلام مذمت گردیده است. آیت الله محمد حسین نجفی، ترویج عرفان مصطلح را موجب انحطاط ملی می دانست...
📌 مشاهده مشروح مطلب در سایت
🔹 پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف:
https://www.tg-me.com/ebnearabi
@ebnearabi
پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف
رحلت آیت اللہ العظمٰی شیخ محمد حسین نجفی
(۳۰ مرداد، ۱۴۰۲، پاکستان) آیت الله محمد حسین نجفی، مرجع تقلید بزرگ پاکستان، در سن ۹۱ سالگی دعوت حق را لبیک گفت. آیت الله محمد حسین نجفی که از شاگردان برجسته سید ... ادامه مطلب
⭕️ گوشه ای از شوخ طبعی عجیب آقای حداد!
مرحوم آقا سید هاشم حداد میفرمود:
" ما جایی هستیم که جبرییل را قدرت نزدیک شدن به آن نیست، و از ادراک مرتبه وجودی ما عاجز است" ( طهرانی، حریم قدس، ص ۷۷)
پ.ن : گریه بدم، خنده شدم...
@ebnearabi
مرحوم آقا سید هاشم حداد میفرمود:
" ما جایی هستیم که جبرییل را قدرت نزدیک شدن به آن نیست، و از ادراک مرتبه وجودی ما عاجز است" ( طهرانی، حریم قدس، ص ۷۷)
پ.ن : گریه بدم، خنده شدم...
@ebnearabi
⭕️ گوشه ای از توهمات و جسارت های شاگردان آقای حداد!
یکی از دوستان نقل میکرد که شبی با استاد سيد محمد مهدی میرباقری خطیب معروف و عضو مجلس خبرگان، خدمت آقای کمیلی از شاگردان سید هاشم حداد رفتیم.
در آنجا آقای کمیلی به آقای میرباقری گفته بود که استاد ما آقای حداد به مقام و مرتبه ای رسیده بود که نه محمدی بود نه علی و نه فاطمه و حسن و حسینی (علیهم السلام) و همه را رد کرده بود (این بخش آخر را بنده دقیق در ذهنم نمانده که گفته بود یا خیر ولی کلیت نقل، صراحتا چنین معنایی را منتقل میکرد)
ایشان نقل میکرد که آقای میرباقری به شدت غضبناک و ناراحت شدند به حدی که نمی‌توانستم با ایشان حرف بزنم...
خود آقای میرباقری این حکایت را روی منابر بدون ذکر اسامی، بارها نقل کردند
مراد آقای کمیلی گذار از حجاب های نورانی اهل بیت علیهم السلام نبوده (که همین هم سخن نادرستی است)، بلکه صحبت از علوّ و برتری مقام و مرتبت حداد نسبت به اهل بیت علیهم السلام بوده و از همین رو آقای میرباقری شدیدا ناراحت شده اند.
لذا چنان استادی را (که جبریل امین را در حد و اندازه ای نمی‌بیند که مقام او را درک کند)، چنین شاگردانی باید
@ebnearabi
یکی از دوستان نقل میکرد که شبی با استاد سيد محمد مهدی میرباقری خطیب معروف و عضو مجلس خبرگان، خدمت آقای کمیلی از شاگردان سید هاشم حداد رفتیم.
در آنجا آقای کمیلی به آقای میرباقری گفته بود که استاد ما آقای حداد به مقام و مرتبه ای رسیده بود که نه محمدی بود نه علی و نه فاطمه و حسن و حسینی (علیهم السلام) و همه را رد کرده بود (این بخش آخر را بنده دقیق در ذهنم نمانده که گفته بود یا خیر ولی کلیت نقل، صراحتا چنین معنایی را منتقل میکرد)
ایشان نقل میکرد که آقای میرباقری به شدت غضبناک و ناراحت شدند به حدی که نمی‌توانستم با ایشان حرف بزنم...
خود آقای میرباقری این حکایت را روی منابر بدون ذکر اسامی، بارها نقل کردند
مراد آقای کمیلی گذار از حجاب های نورانی اهل بیت علیهم السلام نبوده (که همین هم سخن نادرستی است)، بلکه صحبت از علوّ و برتری مقام و مرتبت حداد نسبت به اهل بیت علیهم السلام بوده و از همین رو آقای میرباقری شدیدا ناراحت شده اند.
لذا چنان استادی را (که جبریل امین را در حد و اندازه ای نمی‌بیند که مقام او را درک کند)، چنین شاگردانی باید
@ebnearabi
⭕ گزارشی دست اول از تجربه یک سالک در مسیر عرفان و تصوف
یکی از دوستان نزدیک و معتمد ما که به اصطلاح عرفا راه رفته و سلوک کرده است، نقل میکرد که بر اثر تصرفات استادم(استاد عرفان او از همین طایفه امثال سید هاشم حداد و... بوده است)، به حالتی رسیدم که قلبم علاوه بر اینکه نسبت به مولایم آقا امیر مؤمنان علیه السلام خشوع نداشت، بلکه هرگونه توجهی به ذات مقدس ایشان را پس میزد.
سراسیمه نزد استاد خود رفتم، با اینکه متوجه بودم که ناشی از حالات و تصرفات استاد است اما گمان میکردم که مشکلی در این میان پیش آمده و راه حلی ارائه یا مانند مشکلات دیگر، تصرفی خواهد کرد و این مشکل حل خواهد شد.
وقتی با استادم این مساله را مطرح نمودم، پاسخ داد:
این حالات برای سالک لازم است و در بیابان های سلوک به درد میخورد!
همچنین ایشان نقل میکرد که روزی استادش گفت:
وقتی شما میخواهید به پشت بام بروید، از نردبان استفاده میکنید و نردبان وسیله ای است برای رسیدن به پشت بام.
بنابراین معنی ندارد وقتی به پشت بام رسیدید برگردید و مشغول نردبان شده و قربان صدقه ی آن بروید و بگوئید قربانت برم... فدات بشم!
اهل بیت علیهم السلام هم وسیله رسیدن به خدا هستند... وگرنه ما که عاشق چشم و ابروی آنها نبودیم!
مانند آقای کمیلی که بر خلاف سخنرانی های عمومی خویش، در صحبتی خصوصی با حجت الاسلام میرباقری گوشه ای از پرده را بالا زده و صراحتا اعتقادات واقعی خود را عنوان نموده، استاد عرفان مذکور نیز (که بنا به درخواست ناقل، از درج نام او معذوریم)، در جلسات عمومی چنین مطالبی بیان نمی‌کرده، بلکه بالعکس، سفارش به ارتباط با اهل بیت علیهم السلام می نموده و به خواندن ادعیه مرتبط با ایشان دستور می‌داده... اما در خفا و با شاگردان خاص، مساله طور دیگری بوده است.
@ebnearabi
یکی از دوستان نزدیک و معتمد ما که به اصطلاح عرفا راه رفته و سلوک کرده است، نقل میکرد که بر اثر تصرفات استادم(استاد عرفان او از همین طایفه امثال سید هاشم حداد و... بوده است)، به حالتی رسیدم که قلبم علاوه بر اینکه نسبت به مولایم آقا امیر مؤمنان علیه السلام خشوع نداشت، بلکه هرگونه توجهی به ذات مقدس ایشان را پس میزد.
سراسیمه نزد استاد خود رفتم، با اینکه متوجه بودم که ناشی از حالات و تصرفات استاد است اما گمان میکردم که مشکلی در این میان پیش آمده و راه حلی ارائه یا مانند مشکلات دیگر، تصرفی خواهد کرد و این مشکل حل خواهد شد.
وقتی با استادم این مساله را مطرح نمودم، پاسخ داد:
این حالات برای سالک لازم است و در بیابان های سلوک به درد میخورد!
همچنین ایشان نقل میکرد که روزی استادش گفت:
وقتی شما میخواهید به پشت بام بروید، از نردبان استفاده میکنید و نردبان وسیله ای است برای رسیدن به پشت بام.
بنابراین معنی ندارد وقتی به پشت بام رسیدید برگردید و مشغول نردبان شده و قربان صدقه ی آن بروید و بگوئید قربانت برم... فدات بشم!
اهل بیت علیهم السلام هم وسیله رسیدن به خدا هستند... وگرنه ما که عاشق چشم و ابروی آنها نبودیم!
مانند آقای کمیلی که بر خلاف سخنرانی های عمومی خویش، در صحبتی خصوصی با حجت الاسلام میرباقری گوشه ای از پرده را بالا زده و صراحتا اعتقادات واقعی خود را عنوان نموده، استاد عرفان مذکور نیز (که بنا به درخواست ناقل، از درج نام او معذوریم)، در جلسات عمومی چنین مطالبی بیان نمی‌کرده، بلکه بالعکس، سفارش به ارتباط با اهل بیت علیهم السلام می نموده و به خواندن ادعیه مرتبط با ایشان دستور می‌داده... اما در خفا و با شاگردان خاص، مساله طور دیگری بوده است.
@ebnearabi