"Партрэт мадам Х". 1884 г. Джон Сінгер Сарджэнт.
Сарджэнт - амерыканскі мастак, які будаваў кар'еру ў Парыжы. Справы ішлі выдатна - мастака ведалі, як выдатнага партрэтыста.
Віржыні Гатро была жонкай банкіра, але мела мноства прыхільнікаў, бурнае асабістае жыццё, была вядомая, як дама паўсвету і "прафесійная прыгажуня".
Сарджэнт прапануе напісаць яе партрэт. Гатро згаджаецца. Абодва былі ўпэўненыя ў поспеху.
У Салоне 1884 г. мастак выстаўляе партрэт і пачынаецца скандал. Публіка раз'юшаная, прэса і крытыкі абураюцца, партрэт называюць "непрыхаванай бессаромнасцю".
Справа ў тым, што ў першым варыянце шлейка сукенкі была пачуццёва прыспушчана (на эскізе справа). Сарджэнт вярнуў шлейку на месца, але было позна. Віржыні была прыніжаная і доўга не знаходзіла сіл з'явіцца ў свет. Мастак быў вымушаны з'ехаць у Лондан.
У 1916 г., пасля смерці Віржыні, Сарджэнт прадаў карціну музею, напісаўшы ў суправаджальным лісце: "Я мяркую, гэта лепшае, што я калі-небудзь стварыў".
#жывапіс #Сарджэнт #партрэт #Sargent
Сарджэнт - амерыканскі мастак, які будаваў кар'еру ў Парыжы. Справы ішлі выдатна - мастака ведалі, як выдатнага партрэтыста.
Віржыні Гатро была жонкай банкіра, але мела мноства прыхільнікаў, бурнае асабістае жыццё, была вядомая, як дама паўсвету і "прафесійная прыгажуня".
Сарджэнт прапануе напісаць яе партрэт. Гатро згаджаецца. Абодва былі ўпэўненыя ў поспеху.
У Салоне 1884 г. мастак выстаўляе партрэт і пачынаецца скандал. Публіка раз'юшаная, прэса і крытыкі абураюцца, партрэт называюць "непрыхаванай бессаромнасцю".
Справа ў тым, што ў першым варыянце шлейка сукенкі была пачуццёва прыспушчана (на эскізе справа). Сарджэнт вярнуў шлейку на месца, але было позна. Віржыні была прыніжаная і доўга не знаходзіла сіл з'явіцца ў свет. Мастак быў вымушаны з'ехаць у Лондан.
У 1916 г., пасля смерці Віржыні, Сарджэнт прадаў карціну музею, напісаўшы ў суправаджальным лісце: "Я мяркую, гэта лепшае, што я калі-небудзь стварыў".
#жывапіс #Сарджэнт #партрэт #Sargent
Здзіслаў Бексіньскі🎨
Сёння прапаную Вам паглядзець кароткі дакументальны фільм пра вельмі незвычайнага чалавека і мастака.
Вялікі дзякуй ютуб-каналу "Нудны" за беларускую агучку. Падпішыцеся.
https://www.youtube.com/watch?v=DdX9oF_oKZQ
#жывапіс #Бексіньскі #Beksiński
Сёння прапаную Вам паглядзець кароткі дакументальны фільм пра вельмі незвычайнага чалавека і мастака.
Вялікі дзякуй ютуб-каналу "Нудны" за беларускую агучку. Падпішыцеся.
https://www.youtube.com/watch?v=DdX9oF_oKZQ
#жывапіс #Бексіньскі #Beksiński
"Хрыстос у бацькоўскай хаце". 1850 г. Джон Эвэрэт Міле.
Мастак у 11 гадоў стаў самым юным навучэнцам Каралеўскай акадэміі мастацтваў за ўсю яе гісторыю. Адзін з заснавальнікаў брацтва прэрафаэлітаў - група майстроў, якія выступілі супраць акадэмічных традыцый у жывапісе і прытрымліваліся канонаў, прызнаных "да Рафаэля".
Міле піша эпізод з дзяцінства Хрыста: побач з цяслярскім сталом стаіць на каленях Багародзіца. Яна са спачуваннем глядзіць на сына. Хлопчык паказвае ёй рану на руцэ, падобную на стыгму. Ён параніўся цвіком, які Св. Ганна выдзірае са стала шчыпцамі. За сталом Іосіф заняты працай. Юны Ян Хрысціцель падносіць Хрысту чашу з вадой.
Адпаведна з ідэалогіяй прэрафаэлітызму, карціна простая і натуралістычная, але поўная знакаў. Рана на далоні, кропля крыві і цвікі пазначаюць распяцце; чаша вады - хрышчэнне; лесвіца - лесвіцу Якава; голуб на лесвіцы, мабыць, Святы дух; трохкутнік на сцяне сімвалізуе тройцу; авечкі на заднім плане - нявінную ахвяру.
#жывапіс #Міле #прэрафаэлізм #Millais
Мастак у 11 гадоў стаў самым юным навучэнцам Каралеўскай акадэміі мастацтваў за ўсю яе гісторыю. Адзін з заснавальнікаў брацтва прэрафаэлітаў - група майстроў, якія выступілі супраць акадэмічных традыцый у жывапісе і прытрымліваліся канонаў, прызнаных "да Рафаэля".
Міле піша эпізод з дзяцінства Хрыста: побач з цяслярскім сталом стаіць на каленях Багародзіца. Яна са спачуваннем глядзіць на сына. Хлопчык паказвае ёй рану на руцэ, падобную на стыгму. Ён параніўся цвіком, які Св. Ганна выдзірае са стала шчыпцамі. За сталом Іосіф заняты працай. Юны Ян Хрысціцель падносіць Хрысту чашу з вадой.
Адпаведна з ідэалогіяй прэрафаэлітызму, карціна простая і натуралістычная, але поўная знакаў. Рана на далоні, кропля крыві і цвікі пазначаюць распяцце; чаша вады - хрышчэнне; лесвіца - лесвіцу Якава; голуб на лесвіцы, мабыць, Святы дух; трохкутнік на сцяне сімвалізуе тройцу; авечкі на заднім плане - нявінную ахвяру.
#жывапіс #Міле #прэрафаэлізм #Millais
Элеанора Бубашкіна🎨
Нарадзілася ў Брэсцкай вобласці. Скончыла Мінскае мастацкае вучылішча ім. А. К. Глебава (Мінскі дзяржаўны мастацкі каледж ім. А. К. Глебава), Беларускую Акадэмію мастацтваў (Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў), аддзяленне станковага жывапісу. Член Беларускага саюза мастакоў.
Работы знаходзяцца ў Нацыянальным цэнтры сучасных мастацтваў Рэспублікі Беларусь, Дзяржаўным літаратурным музеі Янкі Купалы, у прыватных калекцыях Беларусі і за мяжой.
Інстаграм мастачкі
#жывапіс #Бубашкіна #Беларусь
Нарадзілася ў Брэсцкай вобласці. Скончыла Мінскае мастацкае вучылішча ім. А. К. Глебава (Мінскі дзяржаўны мастацкі каледж ім. А. К. Глебава), Беларускую Акадэмію мастацтваў (Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў), аддзяленне станковага жывапісу. Член Беларускага саюза мастакоў.
Работы знаходзяцца ў Нацыянальным цэнтры сучасных мастацтваў Рэспублікі Беларусь, Дзяржаўным літаратурным музеі Янкі Купалы, у прыватных калекцыях Беларусі і за мяжой.
Інстаграм мастачкі
#жывапіс #Бубашкіна #Беларусь
"Аўтапартрэт". 1498 г. Альбрэхт Дзюрэр.
"Гэта я пісаў з самога сябе. Мне было 26 гадоў. Альбрэхт Дзюрэр" (Das malt ich nach meiner gestalt / Ich war sex und zwenzig Jor alt / Albrecht Dürer).
Да гэтага ўзросту Дзюрэр не толькі ажаніўся, але і праславіўся, і паспеў усвядоміць сябе вялікім мастаком. Аўтапартрэт - дэкларацыя, што ён больш не рамеснік (а ў родным Нюрнбергу мастакоў яшчэ працягвалі лічыць прадстаўнікамі рамеснага саслоўя) - ён мастак, а значыць, Божы выбраннік.
Гэта ўжо самасвядомасць не сярэднявечнага майстра, а рэнесанснага мастака. Дзюрэр не без выкліку адлюстроўвае сябе ў італьянскім уборы, вытанчаным і дарагім. Ён абзавёўся бародкай, валасы старанна завіты. Белыя пальчаткі - сымбал новага статусу.
У Нюрнбергу жонка ці маці хавалі такія яго ўборы ў куфар: у якасці прадстаўніка рамеснага саслоўя, Дзюрэр не меў права дазваляць сабе такую раскошу. Тут усё паказвае на тое, што ён больш не згодны лічыць сябе рамеснікам-правінцыялам, абмежаваным умоўнасцямі.
#жывапіс #Дзюрэр #аўтапартрэт #Dürer
"Гэта я пісаў з самога сябе. Мне было 26 гадоў. Альбрэхт Дзюрэр" (Das malt ich nach meiner gestalt / Ich war sex und zwenzig Jor alt / Albrecht Dürer).
Да гэтага ўзросту Дзюрэр не толькі ажаніўся, але і праславіўся, і паспеў усвядоміць сябе вялікім мастаком. Аўтапартрэт - дэкларацыя, што ён больш не рамеснік (а ў родным Нюрнбергу мастакоў яшчэ працягвалі лічыць прадстаўнікамі рамеснага саслоўя) - ён мастак, а значыць, Божы выбраннік.
Гэта ўжо самасвядомасць не сярэднявечнага майстра, а рэнесанснага мастака. Дзюрэр не без выкліку адлюстроўвае сябе ў італьянскім уборы, вытанчаным і дарагім. Ён абзавёўся бародкай, валасы старанна завіты. Белыя пальчаткі - сымбал новага статусу.
У Нюрнбергу жонка ці маці хавалі такія яго ўборы ў куфар: у якасці прадстаўніка рамеснага саслоўя, Дзюрэр не меў права дазваляць сабе такую раскошу. Тут усё паказвае на тое, што ён больш не згодны лічыць сябе рамеснікам-правінцыялам, абмежаваным умоўнасцямі.
#жывапіс #Дзюрэр #аўтапартрэт #Dürer
"Сялянская сям'я". 1843 г. Тарас Шаўчэнка.
Шаўчэнка-паэт і Шаўчэнка-мастак - вельмі розныя. Бунтар і змагар у вершаскладанні. Рамантык і лірык у жывапісе. Першыя поспехі ў жывапісе Шаўчэнка пачаў рабіць задоўга да захаплення паэзіяй, і менавіта дзякуючы мастацкаму таленту ён змог вызваліцца ад прыгону. За 30 гадоў ён стварыў каля 1000 работ.
У дзяцінстве Тарасу востра не хапала бацькоў: маці працавала ў полі, бацька адсутнічаў, так як займаўся чумацкім промыслам. За Тарасам прыглядала старэйшая сястра. Калі яму было 9, памерла маці, а праз 2 гады бацька. Шаўчэнка мроіў аб стварэнні сям'і, але не шанцавала: ён то кахаў замужнюю даму, то ледзь не ажаніўся на жанчыне благой рэпутацыі. Яго мара так і засталася жыць толькі на палатне, дзе на сонечным падворку бацькі радуюцца першым крокам свайго малога ў кампаніі вясёлага сабакі, а дзед атрымлівае асалоду ад адпачынку ля чыста выбеленай хаты.
#жывапіс #Шаўчэнка #сям'я
Шаўчэнка-паэт і Шаўчэнка-мастак - вельмі розныя. Бунтар і змагар у вершаскладанні. Рамантык і лірык у жывапісе. Першыя поспехі ў жывапісе Шаўчэнка пачаў рабіць задоўга да захаплення паэзіяй, і менавіта дзякуючы мастацкаму таленту ён змог вызваліцца ад прыгону. За 30 гадоў ён стварыў каля 1000 работ.
У дзяцінстве Тарасу востра не хапала бацькоў: маці працавала ў полі, бацька адсутнічаў, так як займаўся чумацкім промыслам. За Тарасам прыглядала старэйшая сястра. Калі яму было 9, памерла маці, а праз 2 гады бацька. Шаўчэнка мроіў аб стварэнні сям'і, але не шанцавала: ён то кахаў замужнюю даму, то ледзь не ажаніўся на жанчыне благой рэпутацыі. Яго мара так і засталася жыць толькі на палатне, дзе на сонечным падворку бацькі радуюцца першым крокам свайго малога ў кампаніі вясёлага сабакі, а дзед атрымлівае асалоду ад адпачынку ля чыста выбеленай хаты.
#жывапіс #Шаўчэнка #сям'я
"Эдэмскі сад з грэхападзеннем чалавека". 1615 г. Пітэр Паўль Рубэнс, Ян Брэйгель Старэйшы.
Магчыма, гэта самая магутная калабарацыя ў гісторыі жывапісу.
У пач. 17 ст. Рубэнс і Ян Брэйгель Ст. былі двума самымі знакамітымі мастакамі ў Антвэрпэне. Яны таксама былі блізкімі сябрамі. Напрыклад, вядома, што Рубэнс быў хросным дзяцей Брэйгеля. Яны часта супрацоўнічалі, стварыўшы за чвэрць стагоддзя каля 20 работ.
Пладавіты майстар пейзажа і нацюрморта, Брэйгель вядомы сваёй скрупулёзнасцю да дэталяў і ювелірнасцю работ, за якія яго празвалі "аксамітным". Рубэнс быў віртуозам маштабных алтарных і гістарычных палотнаў, у якіх з поспехам перадаваў эмоцыі і цялесную энергію. Аб'яднанне іх розных стыляў і методык спарадзіла выдатныя, поўныя намёкаў кампазіцыі.
На карціне пад дрэвам пазнання мы бачым Адама і Еву. Яны вось-вось здзейсняць грэхападзенне і спазнаюць забаронены плод. Малпа ў левым ніжнім куце, як сымбал д'ябальшчыны, ужо "зграшыла", укусіўшы свой яблык.
#жывапіс #Брэйгель #Рубэнс #Rubens #Bruegel
Магчыма, гэта самая магутная калабарацыя ў гісторыі жывапісу.
У пач. 17 ст. Рубэнс і Ян Брэйгель Ст. былі двума самымі знакамітымі мастакамі ў Антвэрпэне. Яны таксама былі блізкімі сябрамі. Напрыклад, вядома, што Рубэнс быў хросным дзяцей Брэйгеля. Яны часта супрацоўнічалі, стварыўшы за чвэрць стагоддзя каля 20 работ.
Пладавіты майстар пейзажа і нацюрморта, Брэйгель вядомы сваёй скрупулёзнасцю да дэталяў і ювелірнасцю работ, за якія яго празвалі "аксамітным". Рубэнс быў віртуозам маштабных алтарных і гістарычных палотнаў, у якіх з поспехам перадаваў эмоцыі і цялесную энергію. Аб'яднанне іх розных стыляў і методык спарадзіла выдатныя, поўныя намёкаў кампазіцыі.
На карціне пад дрэвам пазнання мы бачым Адама і Еву. Яны вось-вось здзейсняць грэхападзенне і спазнаюць забаронены плод. Малпа ў левым ніжнім куце, як сымбал д'ябальшчыны, ужо "зграшыла", укусіўшы свой яблык.
#жывапіс #Брэйгель #Рубэнс #Rubens #Bruegel
"Нараджэнне Венеры". 1863 г. Аляксандр Кабанэль.
Карціна прысвечана аднаму з самых вядомых міфаў старажытнасці. Багіня кахання і прыгажосці Венера (або Афрадыта), якая ўзнікае з марской пены. Вакол яе лётаюць амуры, якія дзьмуць на яе.
Карціна выканана ў рэалістычным стылі з цудоўным адлюстраваннем святла, цені і колеру. Выкарыстанне міфалагічнага сюжэту давала магчымасць унесці ў карціну элементы эратызму, не абражаючы маральных прынцыпаў публікі. Кабанель стварыў гэтую карціну для парыжскага Салона, дзе яна выклікала захапленне публікі і імператара Напалеона III, які купіў яе для сваёй калекцыі. Яе называлі "цвіком экспазіцыі" гэтага салона.
У той жа самы час у "Салоне адрынутых" ужо заяўляюць аб сваім асабістым поглядзе на жывапіс імпрэсіяністы. А Эдуард Манэ выстаўляе сваю ўласную "агалёнку" - легендарны "Сняданак на траве".
А вам чый падыход больш падабаецца?
#жывапіс #Кабанэль #класіцызм #Манэ #імпрэсіянізм #Cabanel #Manet
Карціна прысвечана аднаму з самых вядомых міфаў старажытнасці. Багіня кахання і прыгажосці Венера (або Афрадыта), якая ўзнікае з марской пены. Вакол яе лётаюць амуры, якія дзьмуць на яе.
Карціна выканана ў рэалістычным стылі з цудоўным адлюстраваннем святла, цені і колеру. Выкарыстанне міфалагічнага сюжэту давала магчымасць унесці ў карціну элементы эратызму, не абражаючы маральных прынцыпаў публікі. Кабанель стварыў гэтую карціну для парыжскага Салона, дзе яна выклікала захапленне публікі і імператара Напалеона III, які купіў яе для сваёй калекцыі. Яе называлі "цвіком экспазіцыі" гэтага салона.
У той жа самы час у "Салоне адрынутых" ужо заяўляюць аб сваім асабістым поглядзе на жывапіс імпрэсіяністы. А Эдуард Манэ выстаўляе сваю ўласную "агалёнку" - легендарны "Сняданак на траве".
А вам чый падыход больш падабаецца?
#жывапіс #Кабанэль #класіцызм #Манэ #імпрэсіянізм #Cabanel #Manet
"Дон Мануэль Асорыя Манрыке дэ Суньіга ў дзяцінстве". 1787 г. Францыска Гоя.
На палатне намаляваны дон Мануэль. Малодшы сын графіні і графа Альтаміра. Гоя атрымаў заказ на выяву ўсіх членаў сям'і Альтаміра, быўшы ў той час партрэтыстам пры двары караля Іспаніі.
Хлопчыку 3-4 гады. Ён адлюстраваны ненатуральным. Выраз твару і ўвесь знешні выгляд сур'ёзны і непранікальны, што не адпавядае яго ўзросту. Апрануты маленькі Мануэль ў модны тады яркі чырвоны касцюм з залатым паяском. З правага боку птушкі, зняволеныя ў клетку. У руках хлопчык трымае вяровачку з прывязанай сарокай. Сарока сімвалізуе цікаўнасць. У птушкі ў дзюбе візітоўка, калі паглядзець бліжэй, то на візітоўцы можна разглядзець імя самога Гоі. Мне асабліва падабаюцца выразы на пысах катоў, якія няроўна дыхаюць у бок сарокі.
Сам жа Мануэль памёр праз 5 гадоў пасля напісання партрэта, не дажыўшы і да 10-цігадовага ўзросту.
#жывапіс #Гоя #партрэт #Goya
На палатне намаляваны дон Мануэль. Малодшы сын графіні і графа Альтаміра. Гоя атрымаў заказ на выяву ўсіх членаў сям'і Альтаміра, быўшы ў той час партрэтыстам пры двары караля Іспаніі.
Хлопчыку 3-4 гады. Ён адлюстраваны ненатуральным. Выраз твару і ўвесь знешні выгляд сур'ёзны і непранікальны, што не адпавядае яго ўзросту. Апрануты маленькі Мануэль ў модны тады яркі чырвоны касцюм з залатым паяском. З правага боку птушкі, зняволеныя ў клетку. У руках хлопчык трымае вяровачку з прывязанай сарокай. Сарока сімвалізуе цікаўнасць. У птушкі ў дзюбе візітоўка, калі паглядзець бліжэй, то на візітоўцы можна разглядзець імя самога Гоі. Мне асабліва падабаюцца выразы на пысах катоў, якія няроўна дыхаюць у бок сарокі.
Сам жа Мануэль памёр праз 5 гадоў пасля напісання партрэта, не дажыўшы і да 10-цігадовага ўзросту.
#жывапіс #Гоя #партрэт #Goya
"Прачка". 1886 г. Анры дэ Тулуз-Латрэк.
Самая дарагая карціна Тулуз-Латрэка, яе прадалі на аўкцыёне за 22,4 млн$. Ніколі яшчэ карціны мастака не цанілі так высока. Але здаецца, што з "Прачкай" інакш і быць не магло - столькі святла, цяпла і душэўнасці ў гэтай простай карціне. А яшчэ яе вельмі высока ацаніў сам Эдгар Дэга, звычайна скупы на хвалу ў адрас сваіх калег.
Біёграфы Тулуз-Латрэка пішуць, што дзяўчыну, Кармэн Гадэн, мастак сустрэў на вуліцы і прыняў за прастытутку. "Якая добрая! Тыповая шлюха! Вось бы напісаць яе!" - усклікнуў мастак, убачыўшы худзенькую рудавалосую Кармэн на Манмартры.
Дзяўчыны падобнай прафесіі былі папулярнай тэмай у французскім мастацтве, таму што амаль усе яны таксама падзараблялі і прастытуцыяй. Але Кармэн была сціплай і працавітай дзяўчынай. Магчыма, менавіта ў памяць аб сваёй памылцы Тулуз-Латрэк напісаў яе ў такой далікатнай манеры.
Калі гляджу, то ўвесь час чакаю, калі ж яна абернецца да мяне❤️
#жывапіс #ТулузЛатрэк #постімпрэсіянізм #ToulouseLautrec
Самая дарагая карціна Тулуз-Латрэка, яе прадалі на аўкцыёне за 22,4 млн$. Ніколі яшчэ карціны мастака не цанілі так высока. Але здаецца, што з "Прачкай" інакш і быць не магло - столькі святла, цяпла і душэўнасці ў гэтай простай карціне. А яшчэ яе вельмі высока ацаніў сам Эдгар Дэга, звычайна скупы на хвалу ў адрас сваіх калег.
Біёграфы Тулуз-Латрэка пішуць, што дзяўчыну, Кармэн Гадэн, мастак сустрэў на вуліцы і прыняў за прастытутку. "Якая добрая! Тыповая шлюха! Вось бы напісаць яе!" - усклікнуў мастак, убачыўшы худзенькую рудавалосую Кармэн на Манмартры.
Дзяўчыны падобнай прафесіі былі папулярнай тэмай у французскім мастацтве, таму што амаль усе яны таксама падзараблялі і прастытуцыяй. Але Кармэн была сціплай і працавітай дзяўчынай. Магчыма, менавіта ў памяць аб сваёй памылцы Тулуз-Латрэк напісаў яе ў такой далікатнай манеры.
Калі гляджу, то ўвесь час чакаю, калі ж яна абернецца да мяне❤️
#жывапіс #ТулузЛатрэк #постімпрэсіянізм #ToulouseLautrec