به کودک خود باج ندهید

با پذیرفتن خواسته فرزندتان در زمانی که غر می‌زند، به رفتارش مشروعیت ندهید و با این اشتباه رایج زمینه را برای گریه‌ها و غرولندهای بعدی فراهم نکنید.

برای گذاشتن بهترین تاثیر روی فرزندتان، باید با همسرتان همکلام شوید.

هر کدام از شما نباید شیوه تربیتی جداگانه‌ای داشته باشد و در مقابل کودک دیگری را رد کند.

👶 @childrentherapy

از مهم‌ترین ویژگی‌های یک والد خوب، احساس امنیت دادن به کودک است. امنیت روانی، فیزیکی و عاطفی که به اندازه کافی باید کودک آن را تجربه کند. توجه زیاد از حد، یعنی کنترل و توجه کمتر از حد، می‌شود سهل‌گیری و بی‌خیالی.

جملاتی كه به کودک حس امنیت می دهد:

«من اینجا هستم و بغلت می‌كنم»
«من اینجا هستم، كنار تو و نمی‌گذارم آسیب ببینی»
«من اینجا هستم و صدایت را می شنوم، خواسته‌ات را به من بگو، لازم نیست جیغ بكشی و گریه كنی تا توجه‌ام را جلب كنی»
«من اینجا هستم و تو آرام باش»
«من اینجا هستم و می‌توانی روی من حساب كنی».

👶 @childrentherapy

نه گفتن حق کودک است
نه گفتن را به فرزندتان آموزش دهید.

باید به بچه‌ها آموزش دهیم که نباید از نه گفتن احساس خجالت یا ناراحتی کنند.

وقتی کودک نه گفتن را یاد بگیرد و آن را حق خود بداند، یاد می‌گیرد که اختیار بدن و احساساتش دست خودش است.

اگر فرزند شما از دوران کودکی بتواند به اعضای خانواده نه بگوید یاد خواهد گرفت که به دیگران هم نه بگوید.

مهارت «نه گفتن» بخشی از آموزش خودمراقبتی به کودکان است.

👶 @childrentherapy

بچه‌ها را برای شکست آماده کنید

از آموزه‌های اشتباه در خانه و مدرسه این است که باید همیشه مراقب باشی تا هرگز اشتباه نکنی!

در صورتی که اشتباه کردن قسمتی از زندگی طبیعی یک انسان است.

تفاوت انسان‌ها در زمین خوردن یا نخوردن نیست، زمین خوردن اجتناب‌ناپذیر است. تفاوت انسان‌ها در این است که بعد از زمین خوردن، یکی چند دقیقه بر زمین می‌ماند، یکی چند روز و یکی برای همه عمر.

به فرزندانتان یاد بدهید که از اشتباه نترسند و به جای احساس گناه سعی در جبران اشتباه باشند و به اشتباهاتشان به دید یک تجربه نگاه کنند نه یک فاجعه.

👶 @childrentherapy

یکی از بدترین کارهایی که ما تو زندگی میتونیم بکنیم اینه که نگذاریم کودکانمان کودکی کنند

هر کودکی که در کودکی، کودکی نکند حتما در بزرگسالی کودکانه زندگی میکنه...
و معلومه که من کاری که در سه یا پنج و هفت سالگی میکردم وقتی اومدم در سن سی چهل پنجاه سالگی کردم با خودش چه گرفتاری‌ای داره...
فقط ممکنه شکل و فرمش بزرگسالانه بشه ولی واقعیتش این هست که همچنان کودکانه است...

همچنان درست مانند بچه ای میشم که به دنبال شیرینی میگردم...
یا کسی که میخوام کسی رو اذیت کنم...
یا به دنبال این هستم که کسی من رو دوست داشته باشه و از من خوشش بیاد...
و تمام زندگی من می‌شود همین

👶 @childrentherapy

پیام‌های منفی والدین به فرزندانشان که زمینه‌ساز خجالتی بودن می‌شود:

بچه! تو چقدر شری؟!
بچه خوب این کارو نمیکنه!
تو چقدر دست و پا چلفتی!
مگه میشه آدم اینقدر ساده لوح باشه!
مثل بچه‌های لوس رفتار نکن!
مثل بچه‌ها رفتار نکن!
آدم قوی که گریه نمی کنه!
اگه این یا اون کارو کنی دوست ندارم!
تو یه دختر/پسر بچه بدی هستی که این کارو کردی یا اینو گفتی!

👶 @childrentherapy

اگر قرار است جیغ نزنم، داد نزنم، کتک نزنم و… پس چکار کنم؟!

انتظارات خود را تعدیل دهید. شادی کودکانه آن ها را فدای نظم و انضباط نکنید. بگذارید کودک درونتان با دیدن آنها دوباره کودکی کند. در آخر سوال کنید «خب حالا چطور خونه رو به شکل اول برگردونیم؟»

به فرزندتان یاد دهید از اشتباهاتش بیاموزد نه آن که به اشتباهاتش بیاویزد، اگر به خاطر هر اشتباه او داد بزنید تهدید کنید یا تنبیه کنید فرزندتان بخشندگی و مهربانی با خود و افراد زندگیش را نمی آموزد. گاهی اجازه دهید اشتباهات بی‌خطر کند و بعد بدون منت به او بیاموزید چگونه جبران کند.

👶 @childrentherapy

بهترین راه برای آموزش بی‌قید و شرط بودن این است که خودتان هم بی‌قید و شرط باشید. بهترین روش برای آموزش اعتماد به نوجوان این است که به او اعتماد کنید. بهترین روش برای آموزش احترام به نوجوان این است که به او احترام بگذارید. بهترین روش برای آموزش عشق این است که او را دوست بدارید.

او را مجبور به اعتماد، احترام یا عشق متقابل نکنید، چون با این کار همه چیز را شرطی می‌کنید. ناموفق بودن خانواده یا معلم‌ها در این کار معمولا به این دلیل است که خودشان هم در سطح ارزش‌های نوجوانی گیر کرده‌اند.

آنها هم به جهان دید معامله‌ای دارند. آنها هم عشق را با رابطه‌ جنسی، وفاداری را با محبت، و احترام را با اطاعت معامله می‌کنند. در حقیقت آنها با بچه‌هایشان سر محبت، عشق یا احترام مذاکره می‌کنند.
مارک منسون
از کتاب اوضاع خیلی خراب است
👶 @childrentherapy

والدين بخوانند

والدينی كه زود عصبانی می شوند، تحمل کمی دارند، انتظار دارند همه چيز طبق خواسته آنها پيش برود، از كودك توقعات غير واقعی دارند.
ناكامی های خود را بر سر ديگران خالی
می كنند و به مجازات كردن و تنبيه كردن اعتقاد دارند.
اين والدين معمولا باعث آزار فيزيکی ، روانی، كلامی، يا عاطفی فرزند خود مي شوند.
اين كودكان معمولا مضطرب هستند و مهارت های اجتماعی ضعيفی دارند.
خجالتی و مضطرب يا جنگجو و پرخاشگر و در آينده به افسردگي مبتلا خواهند شد.

والدین سمی چه بلایی بر سر کودکان خود می‌آورند؟

فرقی نمی‌کند که فرزندان والدین سمی در دوران کودکی کتک خورده‌اند، مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته‌اند، مورد تحقیر و توهین واقع شده‌اند، به آنها احساس گناه داده شده است یا حتی بیش از حدِ لازم مورد حمایت والدین قرار گرفته‌اند، چرا که در هر حال بسیاری از آنها در دوران بزرگسالی آسیب های روانی و شخصیتی تقریبا مشابهی از خود نشان می‌دهند که بیشتر شامل عدم اعتماد به نفس و گم‌گشتگی است.

توجه داشته باشید که والدین سمی آن چنان حس بی‌کفایتی و بی‌لیاقتی را در کودکان خود به وجود می‌آورند که اغلب این بچه‌ها بی‌اختیار خود را سرزنش و محکوم می‌کنند و بابت تنبیهات والدین مقصر می‌دانند، که این فرآیند به تدریج در آنان به چرخه‌ای معیوب تبدیل می‌شود که در بزرگسالی عزت نفس آنها را تخریب می‌کند.

برای یک کودک بی‌دفاع در طی دوران رشد باور اینکه پدرش فردی نادان، سمی و گاه خطرناک است، سخت است و ترجیح می‌دهد تصور کند که پدرش خوب است و اشکال از اوست و او خود مقصر تنبیه شدنش است. بدین منوال زمانی که این کودکان به بزرگسالی می‌رسند از قبل شخصیتی منفی با نگرش خود کم‌بینی در وجودشان شکل گرفته است.
سوزان فوروارد
از کتاب والدین سمی

👶 @childrentherapy

همیشه كودک نيست كه به مادر می‌چسبد، بلكه مادرانی هم هستند كه حاضر نيستند لحظه‌ای از فرزندشان جدا شوند.

مادر چسبنده هميشه نگران است كه اگر فرزندش در كنارش نباشد، خطری او را تهديد می‌كند.

مادر چسبنده به فرزندش اجازه رشد و پختگی نمی‌دهد چون هميشه حضور مستقيم دارد و به جای فرزندش مشكلات او را حل می‌كند.

چسبندگی يک اختلال ارتباطی‌ است و نه مهربانی.

👶 @childrentherapy

به کودک احساس گناه ندهید

ما اجازه نداریم اشتباه‌های ساده و تجربه‌های ارزشمند کودک را تا حد گناه بزرگ کنیم.

اگر کودک اشتباهی کرد این احساس که کار او غیرقابل بخشش و یا جبران است در او ایجاد نکنید. بیان جمله‌هایی مانند «خدا تو رو نمی بخشه»، «به بهشت نمیری»، «دل مامان را شکستی»، «بابا دیگه تو رو دوس نداره» و... موجب می‌شود تا کودک احساس گناهکاری کند.

بهتر است کار اشتباه کودک را برایش توضیح دهیم و احساس خودمان را بیان کنیم و راهنمای عملی او برای روش درست باشیم.

👶 @childrentherapy

آنچه پدران باید بدانند:

تاثير پدر بر فرزند ماندگار است و كودكان به پدر نياز دارند، اما به ياد داشته باشيد وجود هر پدری مفيد نيست. زندگی كودكان تحت تاثير پدرانی كه از نظر عاطفی حضور دارند، برای فرزندان خود ارزش قائل می‌شوند و در ناراحتی‌ها و نگرانی‌ها می‌توانند فرزندانشان را آرام كنند بسيار بهتر می‌شود.
اما در عوض پدرانی كه خشونت می‌وزند، عيب‌جو هستند، فرزند خود را تحقير می‌كنند يا از نظر عاطفی سرد هستند می‌توانند بشدت به فرزند خود آسيب بزنند.

👶 @childrentherapy

اگر کودکتان در حال حل کردن یک معما یا پازل است و شما می‌بینید که قطعات پازل را در جای نادرستی قرار داده است نباید وارد عمل شده و راه‌حل را به او بگویید، بگذارید لذت فهمیدن اشتباه و تصحیح آن را خود کودک تجربه کند، حتی اگر اشتباه او مدتی به طول بیانجامد و زمان زیادی را به حل مساله اختصاص بدهد.

وقتی کودکی خودش اشتباهش را تصحیح کند اعتماد به نفس او افزایش پیدا می‌کند.

👶 @childrentherapy

از رازها کمک بگیرید

بدون شک بچه‌ها درباره همه چیز کنجکاو هستند به ویژه اگر قرار باشد راز مهمی را برای آنها برملا کنید. پس هنگامی که کودک لجبازی می‌کند می‌توانید آرام به او بگویید که می‌خواهید رازی برایش تعریف کنید. به این ترتیب حواسش از لجبازی کردن پرت می‌شود و خواسته شما مثلا پوشیدن فلان لباس را عملی می‌کند. این راز هر چیزی می‌تواند باشد، از پنهان کردن تکه‌ای شکلات خوشمزه داخل کشوی لباسش گرفته تا پیدا شدن مداد رنگی مورد علاقه‌اش که چند روز پیش گم شده بود. فقط در این زمینه باید خلاق باشید و از هر نوع دروغ گفتن به شدت بپرهیزید، چرا که در غیر این صورت کودک در موارد مشابه بعدی به شما اعتماد نمی‌کند.

👶 @childrentherapy