دیپلماسی

Forwarded from ملی گرایی ایرانی/شاهنامه پژوهی

حق و عدالت؛ قربانی جدید!

جواد رنجبر درخشیلر

در هر انتخاباتی، مفهومی سیاسی، فلسفی یا تاریخی قربانی می شود. فهرست قربانیان طولانی است: توسعه، جامعه مدنی، آبادی، عدالت، سیاست خارجی و این بار حق و عدالت.
گویا چنین مقدر است که ما هر چه در زمان پیش می رویم از مفاهیم تهی شویم و احتمالا در آینده ای نه چندان دور چیزی از ما و اندیشه ما باقی نماند.
حق و عدالت شعار یکی از سوداگران قدرت فعلی است. خب، عالی است. چه کسی از حق و عدالت بدش می آید؟ اما حق و عدالت ادعایی از چه سنخ و بر مبنای چه مکتبی است؟
ما در ایران هم در دین زردشتی و هم پس از آن داد و دهش و عدالت را به عنوان مفهومی بنیادین و اصلی در اختیار داریم. در فلسفه غرب نیز از افلاطون تا جان راولز عدالت مساله فربه و مهمی است و هم چنان در معرض تفسیر و نقد.
حق و عدالت مدعایی سوداگر قدرت فعلی بر کدام مبناست؟
لازم نیست حتما متخصص درجه اول فلسفه غرب باشیم تا بدانیم که آنچه ادعا می شود ربطی به صورت بندی دقیق مساله عدالت در غرب ندارد. به فرهنگ ایرانشهری هم مربوط نیست. داد در ایرانشهر مفهومی هستی شناختی است و عدالت توزیعی بی اهمیت ترین جزو آن؛ به این دلیل روشن که عدالت توزیعی مفهومی کمونیستی و خود ماحصل فقدان عدالت است و بنا به تجربه تاریخی دقیقا به بی عدالتی دامن می زند.
گفته می شود که عدالت مدعایی از آموزه های امام علی و از نهج البلاغه است.
نهج البلاغه کتابی فوق العاده عمیق و از نظر دستگاه مفهومی بسیار پیچیده است. فهم نهج البلاغه مراتبی دارد. ظاهر ساده و گاه روایی دارد، اما بنیان آن سخت فلسفی و حکمت آمیز است. فهمی که از عدالت امام علی در اذهان وامانده و تهی از دانش و ناآشنا به دستگاه های مفهومی منسجم وجود دارد همان عدالت توزیعی کمونیستی است. چون تاکنون کاری نظری درباره عدالت در هستی شناسی ایرانی و اسلامی نشده است، سخن از عدالت بلافاصله به توزیع می انجامد. این نوع فهم نهج البلاغه تداوم مظلومیت امام علی است.
آیا توزیع حتی در حد فهم ناقص این افراد محقق می شود؟ قطعا خیر.
عدالت توزیعی به معنای واقعی در ایران امروز مستلزم شکستن بسیاری از ساختارهای تبعیض است و چون شکستن ساختارهای تبعیض (همین حق نامزدی) منافع بسیاری از اهل قدرت و البته مدعیان حق و عدالت را از بین می برد بنابراین باید برای حق و عدالت مدلولی جعلی ساخته شود. به عبارت دیگر نه سیخ بسوزد و نه کباب. هم از عدالت گفته باشیم‌ و هم از بی عدالتی نگفته باشیم که خودمان را زیر سوال نبریم. بهترین مدلول جعلی بی عدالتی آن است که اقوام را دچار آن بدانیم. اقوام کجاست؟ چه حقی از آنها ضایع شده و اصلا چگونه می توان حقوق آنها را رعایت کرد؟ کاملا آشکار است که داریم درباره مشکلات معیشتی در جزایر لانگرهانس حرف می زنیم.
T.me/melliiran

ملی گرایی ایرانی/شاهنامه پژوهی

یاداشت ها، مقاله ها و سخنرانی های جواد رنجبر درخشی لر در فلسفه سیاسی و شاهنامه پژوهی.

5.2K views06:45