شفقنا- حجت السلام و المسلمین رفیعی در مجلس یادبود علامه «سیدجعفر مرتضی عاملی» در مؤسسه آل البیت (ع) بر لزوم موقعیت شناس بودن عالمان دینی در شرایطی که دشمنان با استفاده از وسائل ارتباطی به ایجاد هجمه و شبهه می‌پردازند تاکید کرد و گفت قرار نیست ما با چهار فحش دست از دین خود برداریم.
به گزارش خبرنگار شفقنا این مبلغ دینی تصریح کرد: اگر آثار علماء نبود چیزی از شیعه باقی نمانده بود. اگر یک دور تاریخ فقهاء شیعه را بررسی کنیم، می‌بینیم که کمتر از یک درصد در آنها انحراف وجود داشته است. اینها مرزداران دین و همواره در خدمت دین بودند و شیعه را از حملات شیاطین حفظ کردند. او درباره جایگاه عالمان دینی گفت: پیامبر ص فرمودند: المؤمنُ إذا ماتَ و تَرَکَ وَرَقهً واحِدَهً علَیها عِلمٌ تَکونُ تِلکَ الوَرَقهُ یَومَ القِیامَهِ سِترا فیما بَینَهُ و بَینَ النّارِ، و أعطاهُ اللّه ُ تبارکَ و تعالى بکُلِّ حَرفٍ مَکتوبٍ علَیها مَدینَهً أوسَعَ مِن الدُّنیا سَبعَ مَرّاتٍ؛ یعنی اگر عالمی از دنیا برود و علم و دانشی از خود باقی بگذارد، ستری بین او و بین نار خواهد بود. آقای رفیعی ادامه داد: حتی مردم در بهشت به عالم نیاز دارند. در روایت آمده است: إِنَّ أَهْلَ الْجَنَّهِ لَیَحْتَاجُونَ إلَی الْعُلَمَاءِ فِی الْجَنَّهِ وَ ذَلِکَ أنَّهُمْ یَزُورُونَ اللهَ تَعَالَی فِی کُلِّ جُمُعَهٍ، فَیَقُولُ لَهُمْ: تَمَنَّوْا عَلَیَّ مَاشِئْتُمْ، فَیَلْتَفِتُونَ إِلَی الْعُلَمَاءِ فَیَقُولُونَ: مَاذَا نَتَمَنَّی؟ فَیَقُولُونَ: تَمَنَّوْا عَلَیْهِ کَذَا وَ کَذَا، فَهُمْ یَحْتَاجُونَ إِلَیْهِمْ فِی الْجَنَّهِ کَمَا یَحْتَاجُونَ إِلَیْهِمْ فِی الدُّنْیَا. شبهای جمعه خدا به اهل بهشت می فرماید هرچه می خواهید از ما تقاضا کنید. مردم نزد علماء رفته و می پرسند چه بخواهیم؟
او تصریح کرد: عالم دین در کنار خدا و اولیاء او به عنوان شاهد توحید قرار گرفته است. رسول خدا(ص) فرمودند: ألا اُخبِرُکُم عَنِ الأجوَدِالأجوَدِ؟ اللّه ُ الأجوَدُ الأجوَدُ ، وأنا أجوَدُ وُلدِ آدَمَ ، وأجوَدُکُم مِن بَعدی رَجُلٌ عُلِّمَ عِلما فنَشَرَ عِلمَهُ ، یُبعَثُ یَومَ القِیامَهِ اُمَّهً وَحدَهُ ، ورَجُلٌ جادَ بِنَفسِهِ للّه ِ عَزَّوجلَّ حَتّى یُقتَلَ؛ یعنی جود خدا از همه عالم برتر است و من نیز اجود فرزندان آدم هستم. حضرت(ص) می فرماید کسی که چیزی یاد گرفته و علمش را یاد داده است روز قیامت به صورت امت واحده مبعوث می شود. عبارت «امت واحده» برای حضرت ابراهیم به کار رفته است.
آقای رفیعی گفت: روز قیامت گفته می شود أیها الکافل لأیتام آل محمد الهادی لضعفاء محبیه و موالیه قف حتی تشفع لکل من أخذ عنک أو تعلم منک فیقف فیدخل الجنه معه فئام و فئام حتی قال عشرا. ای عالم جلو بهشت بایست و هرچه می خواهی از شاگردانت شفاعت کن. او ادامه داد: امام هادی(ع) و امام عسگری(ع) نشسته بودند. عالمی وارد مجلس شدند. امام هادی ایشان را خیلی تحویل گرفت. ساداتی که اطراف حضرت بودند وجه این احترام را پرسیدند. حضرت فرمود من این فرد را بالا نبردم خدا این را بالا برده است. همان که عمل صالح را علت ترفیع می داند، عالم را نیز رفعت داده است. آقای رفیعی گفت: از رسول خدا(ص) پرسیدند اگر جنازه ای روی زمین باشد و سوی دیگر مجلس عالمی باشد کدام مقدم است؟ حضرت فرمود اگر کسی هست جنازه را بردارد حضور در مجلس عالم برتر از شرکت در هزار تشییع جنازه، عیادت هزار بیمار، هزار حج و هزار غزوه است. چون خداوند به او علم عطا کرده و خیر دنیا و آخرت در علم و شر دنیا و آخرت به خاطر جهل است. وی تصریح کرد: آنچه در دنیای اسلام از خشونت می کشیم همه نتیجه جهل است. جهل بود که سی هزار نفر را مقابل امام حسین علیه السلام علم کرد. دو سه نفر، چندهزار نفر را در جمل مقابل امام علی(ع) جمع کردند. تبلیغات علی را در جامعه بی نماز معرفی کرده است. وقتی که در نبودن ماهواره و شبکه های اجتماعی تبلیغات چنین اثری داشته است، در دنیای کنونی تبلیغات گسترده علیه دین چه نتیجه ای خواهد داشت؟ عالمان دین در چنین شرایطی نباید ساکت باشند و باید ببینند خطر در کجا است و همانجا ورود کنند. آقای رفیعی در توضیح ویژگی های آثار علامه مرتضی گفت: ایشان درباره نقش یهود و اسرائیلیات در تاریخ نقش افشاگرانه داشت. شجاعانه وارد این عرصه شده است. روایاتی که با ناقلان یهود در حوزه تاریخ ما وارد شده کم نیست و ایشان در آثار خود اینها را به چالش کشیده است. نگاه شکاکانه به گزارشات تاریخی دارند و می گویند هیچگاه به تاریخ نگاه معبودانه ندارم. در آثار خود در عین ادب از ولایت و مظلومیت حضرات معصومان(ع) دفاع می کنند. 53 جلد راجع به امیرالمومنین قلم زده اند اما درباره آن نوشته اند که این کتاب حتی نتوانسته چهره علی را به صورت تاریک هم نشان دهد. در اقوال خود حتی زمانی که مخالف مشهور سخن گفته شجاعانه و مستدل از نظر خود دفاع می کند.

ایشان به کافی نبودن تاریخ نقلی باور دارند. مباحث تاریخی را تحلیل می کنند. ایشان از امام خمینی رهبر کبیر انقلاب دفاع می کنند و از رهبری حمایت می کنند. راجع به امام یک قصیده دارند.
او ادامه داد: بیماری ایشان را از پا انداخته بود اما یک ذره احساس خستگی نداشت و پشتکار عجیبی داشت. تولیت سابق حرم حاجی آقای مسعودی می فرمود بعد از بمباران لبنان به کتابخانه ایشان رفتیم. با اینکه کتابخانه ایشان را زده بودند اما یک ذره احساس ضعف، شکست و ناراحتی نداشتند و می گفتند خیر است و من دوباره می نویسم. انسان نباید در مسیر حق دچار یاس شود. حالا چهارتا جوان فحش بدهند. این چیزها همیشه در طول تاریخ بوده است. قرار نیست ما با چهارتا فریاد از دینداری خود عقب نشینی کنیم. مرحوم علامه جعفر مرتضی شجاعت و ادب داشت. این عمر و این همه اثر و این همه دقت ممکن نیست مگر به عنایت از طرف خداوند.

https://fa.shafaqna.com/?p=1467995

در نقد «سرگذشت ادیان و اندیشه‌های آسمانی» مطرح شد؛

بحث‌های سیره‌پژوهشی بسیار گسترده و دشوار است

حجت‌الاسلام سید محمد مرتضی با اشاره به اینکه در حوزه سیره‌پژوهشی، باید به سیره صحیح مراجعه کنیم، گفت: بحث‌های سیره‌پژوهشی، بسیار گسترده و دشوار و شامل مباحث اجتهادی و تخصصی است.
به گزارش خبرگزاری مهر، نشست نقد و بررسی و رونمایی از کتاب «سرگذشت ادیان و اندیشه‌های آسمانی» شنبه (هفتم آبان‌ماه ۱۴۰۱) با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمد مرتضی، محمدمهدی سید ناصری و محمد آسیابانی در خانه کتاب و ادبیات ایران برگزار شد.
نقل مستشرق اگر شاهد و دلیل از منابع اصیل نداشته باشد، ارزشی ندارد
حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمد مرتضی در این نشست درباره ویژگی‌های کتاب «سرگذشت ادیان و اندیشه‌های آسمانی»، بیان کرد: از عنوان کتاب متوجه می‌شویم که نویسندگان آن دغدغه دینی دارند. عنوان کتاب در زمینه جذب مخاطب بسیار مشوق است و نویسندگان در انتخاب عنوان موفق بوده‌اند.
وی در ادامه در نقد این اثر گفت: با توجه به شناختی که از نویسنده کتاب (محمد آسیابانی) داشتم، توقعم بیش از این بود. باید روی نکات و مباحث اعتقادی بیشتر توجه می‌شد. وقتی چیزی را می‌نویسیم، چون این مطلب و نوشته نسل به نسل منتقل می‌شود، مسئولیت آن برعهده ما است.
این نویسنده و پژوهشگر افزود: فصل ششم این اثر به «اسلام» اختصاص دارد، با ادیان آسمانی، غیرآسمانی، ادعایی و … آغاز و با دین اسلام ادامه پیدا می‌کند. نویسندگان در بخش نخست به ویژگی‌های عربستان و مردمان آن پرداخته‌اند که کار خوبی است. اما هنگامی که در ادامه بحث مطرح می‌شود که بازرگانی و پرورش شتر، دو پیشه مردم مکه بوده و به خصوصیات زندگی مردم این منطقه اشاره می‌شود، در بحث کعبه بحث ناقص رها می‌شود بدون اینکه بیان شود که کعبه را چه کسی ساخته و با چه هدفی ساخته شده است؛ اینکه کعبه ابتدا برای پرستش خدای یگانه بنا نهاده شده و در ادامه انحراف پیدا کرده و بت‌ها در آن قرار گرفتند. درباره دلایل این انحراف هم باید بحث‌های ویژه‌ای صورت می‌گرفت.
در قسمت دیگری از متن، بحث اسلام از نگاه مستشرقان یا اندیشمندان غربی مطرح می‌شود، درحالی‌که برداشت مستشرقان از اسلام، خودش جای بحث دارد. نقل مستشرق اگر شاهد و دلیل از منابع اسلامی و اصیل نداشته باشد، ارزشی ندارد
وی در بخش دیگری از نقد خود بر این اثر گفت: در قسمت دیگری از متن، بحث اسلام از نگاه مستشرقان یا اندیشمندان غربی مطرح می‌شود، درحالی‌که برداشت مستشرقان از اسلام، خودش جای بحث دارد. نقل مستشرق اگر شاهد و دلیل از منابع اسلامی و اصیل نداشته باشد، ارزشی ندارد. پس اگر خواستیم چنین نقلی را استدلال کنیم، باید همسو با منابع اصیل باشد. در ادامه نوشته‌اید که «میان این قوم سخنوری و شاعری چنان اهمیت داشت که هر سال بهترین شعر را با خط زرین بر پارچه ابریشمی می‌نوشتند.» این خط زرین و خطاطی، خودش یک هنر ذوقی نیست؟ پس چرا عنوان کردید که تنها سرمایه ذوقی آن‌ها، سخنوری و شاعری است. در این زمینه نیز در متن تضاد دیده می‌شود.
سرپرست انتشارات مرکز نشر و ترجمه آثار علامه سیدجعفر مرتضی عاملی در قم، افزود: در جایی دیگر مطرح شده که دیه و خون‌بهای فرد مقتول یکصد شتر بود و …. درحالی‌که دیه مقدار یکصد شتر است نه یکصد شتر. چون ممکن است به‌صورت نقد و یا با طلا، نقره، گاو و گوسفند پرداخت شود. این نکته باید در پاورقی اصلاح شود. در پایان بخش اول از فصل ششم، درباره ابرهه و عام‌الفیل صحبت شده، ولی از زمزم و تلاش برای حفظ آن از سوی عبدالمطلب بحثی به میان نیامده است. جا داشت جایگاه عبدالمطلب و ابوطالب در این مقطع مطرح شود.
حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمد مرتضی بیان کرد: در بحث از دنیا رفتن پدر گرامی رسول اکرم (ص) در ادامه ذکر شده که حضرت آمنه مادر پیامبر (ص) برای اینکه بتواند فرزندش را بزرگ کند، ناچار شد به مدینه و نزد خویشاندانش بازگردد. نخست اینکه این نقل منبع ندارد و دیگر اینکه اینجا بحثی از حلیمه به میان نیامده و در صفحات بعد بدون پیش‌زمینه و معرفی قبلی، از او نام برده می‌شود. در زمینه علت انتخاب کنیه «ابوطالب» برای عموی گرامی پیامبر (ص) یا «ابوالقاسم» برای رسول اکرم (ص) نیز این بحث مطرح است که آیا این نامگذاری به این دلیل بوده که فرزند بزرگشان این نام را داشته و یا صرفاً نامی خاص حضرت محمد (ص) و حضرت ابوطالب (ع) بوده است؟ چون می‌دانیم در اسلام از کودکی برای فرد لقب و کنیه درنظر می‌گرفتند و این امر ربطی به فرزند داشتن یا نداشتن نداشته است.
وی ادامه داد: در جایی از متن آمده نقل شده که «حضرت ابوطالب (ع) بازرگانی بود با خانواده‌ای پرجمعیت و بضاعت اندک!». این موضوع پذیرفتنی نیست. عمومی گرامی رسول اکرم (ص)، بازرگان و دارا بود. او کریم بود، ولی فقیر نبود.