در عالم عنقا همه عنقا صفتانند
من هم پی خود می‌دوم اما اثرم‌ نیست

بیدل دهلوی
@TakhtePare_BarMoj

ز بهر سر افسر نه سر بهر افسر
ز بهر تو دولت نه تو بهر دولت

عنصری
@TakhtePare_BarMoj

گریبان دلم را نعره مستانه‌ای دارد
سر زنجیر این دیوانه را دیوانه‌ای دارد

صائب تبریزی
@TakhtePare_BarMoj

در اقلیم قناعت نیست رسم خرمن‌اندوزی
گره در کارش افتد هر که اینجا دانه‌ای دارد

صائب تبریزی
@TakhtePare_BarMoj

اول به رفق دانه فشانند پیش مرغ
چون صید شد به قهر بِبرّند حنجرش

خاقانی
@TakhtePare_BarMoj

گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست

حافظ
@TakhtePare_BarMoj

شهر یاران بود و خاک مهربانان این دیار
مهربانی کی سر آمد شهریاران را چه شد

حافظ
@TakhtePare_BarMoj

قصهٔ ماضی و مستقبل مگو
حالیا با ما به حال ما نشین

شاه نعمت‌الله ولی

@TakhtePare_BarMoj

آن چه او ریخت به پیمانهٔ ما نوشیدیم

حافظ
@TakhtePare_BarMoj

من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی‌حاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت

حافظ
@TakhtePare_BarMoj

نبضِ مرا بگیر و بِبر نام خویش را
تا خون بدل به باده شود در رگان من

حسین منزوی
@TakhtePare_BarMoj

کثرت نشد محو از ساز وحدت
همچون خیالات از شخص تنها

بیدل دهلوی
@TakhtePare_BarMoj

وهم‌ِ تعلق بر خود مچینید
صحرانشین‌اند این خانمان‌ها

بیدل دهلوی
@TakhtePare_BarMoj

گر من این دوستی تو ببرم تا لب گور
بزنم نعره ولیکن ز تو بینم هنرا

رودکی
@TakhtePare_BarMoj

هر که را رفت، همی باید رفته شمری
هر که را مرد، همی باید مرده شمرا

رودکی
@TakhtePare_BarMoj

دلا کِی بِه شود کارت اگر اکنون نخواهد شد

حافظ
@TakhtePare_BarMoj

آن کو تو را به سنگ دلی کرد رهنمون
ای کاشکی که پاش به سنگی برآمدی

حافظ
@TakhtePare_BarMoj

چون دیده کوته‌بین بوَد
هر نقش حورالعین بوَد

سنایی
@TakhtePare_BarMoj

یک جرعه زان می نوش کن
سِری ز حرفی گوش کن
جان را ازان مدهوش کن
کم کن حدیث بیش و کم

سنایی
@TakhtePare_BarMoj

خُم‌ها همه در جوش و خروشند ز مستی
وان مِی که در آن جاست حقیقت نه مجاز است

حافظ
@TakhtePare_BarMoj