از من و ما گر اثری بود، رفت
عشق به‌کل نام و نشانم بسوخت

حکیم نزاری قهستانی
@TakhtePare_BarMoj

سوخته را خوش بتوان سوختن
سوخته‌ای بودم، از آنم بسوخت

حکیم نزاری قهستانی
@TakhtePare_BarMoj

گل فراموشی و هر گلبانگ خاموشی گرفت
بس که در گلشن شبیخون خزان، تکرار شد

حسین منزوی
@TakhtePare_BarMoj

ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآیی...

حافظ
@TakhtePare_BarMoj

اَلا وقت صبوح است،
نه گرم است و نه سرد است
نه ابر است و نه خورشید،
نه باد است و نه گرد است

منوچهری
@TakhtePare_BarMoj

بیار ای بت کشمیر،
شراب کهن پیر
بده پُرّ و تهی گیر
که مان ننگ و نبرد است

منوچهری
@TakhtePare_BarMoj

خونِ مرا به چاه زنخدان یار بخش

حافظ
@TakhtePare_BarMoj

کیست حافظ تا ننوشد باده بی آوازِ رود

@TakhtePare_BarMoj

خوشا جوانی و مستیِ من در آن ساعت
که من پیاله دهم، او به ناز بستاند

امیرخسرو دهلوی
@TakhtePare_BarMoj

آن دوستی قدیم ما چون گشته است؟
مانده است به جای؟ یا دگرگون گشته است؟
از تو خبرم نیست که با ما چونی
باری، دل من ز عشق تو خون گشته است

عراقی
@TakhtePare_BarMoj

باد را مگذار بر زلفت وزیدن زانکه گر
در سر زلف تو پیچد من تغیُّر می‌کنم

ابن حسام خوسفی
@TakhtePare_BarMoj

گو شمع میارید در این جمع که امشب...

حافظ
@TakhtePare_BarMoj

در مذهب ما باده حلال است ولیکن...

حافظ
@TakhtePare_BarMoj

با محتسبم عیب مگویید که او نیز...

حافظ
@TakhtePare_BarMoj

از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است
وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است

حافظ
@TakhtePare_BarMoj

خوشا روزی‌ که نقاش نگارستان استغنا
کشد تصویر من چندانکه بیرون آرَد از رنگم

بیدل دهلوی
@TakhtePare_BarMoj

زندگی با تو چه کرد ای عاشق شاعر مگر
کان دل پر آرزو ، از آرزو بیزار شد

حسین منزوی
@TakhtePare_BarMoj

هر چه بر الفاظ خلق مدحت رفته‌ست
يا برود تا به روز حشر، تو آنی

رودکی
@TakhtePare_BarMoj

باده خواهم که کشم ز آن لب و غبغب هله هی
بوسه خواهم که زنم مست بر آن لب هله هی

بادهٔ لعل از آن دست بلورین دو سه جام
پُرِ پُر خواهم و سرشار و لبالب هله هی

فیض کاشانی
@TakhtePare_BarMoj

نادان به عمارت بدن مشغول است
دانا به کرشمهٔ سخن مشغول است

صوفی به فریب مرد و زن مشغول است
عاشق به هلاک خویشتن مشغول است

عرفی شیرازی

@TakhtePare_BarMoj