زمستان پوستین افزود بر تن، کدخدایان را
ولیکن پوست خواهد کَند، ما یک لا قبایان را
رهِ ماتم سرای ما ندانم از که می‌پرسد
زمستانی که نشناسد درِ دولت سرایان را

محمد حسین بهجت تبریزی (شهریار)

نقابِ آشنا بستند، کز بیگانگان رَستیم
چو بازی ختم شد، بیگانه دیدیم آشنایان را

محمد حسین بهجت تبریزی (شهریار)

ما خسته ایم! خسته به معنای واقعی
دل های ما شکسته به معنای واقعی

ما لشکریم! لشکر پخش و پلا که دید؟
خیل ز هم گسسته به معنای واقعی

این زخم سجده نیست به پیشانی ام رفیق
جای دری ست بسته به معنای واقعی

از بادبان نخیزد و از ناخدا، بخار
کشتی به گل نشسته به معنای واقعی

تنگ است جای ما و چنین است حال ما:
باغی درون هسته! به معنای واقعی

حسین جنتی

در کامِ سخن، بِهْ ز زبانت شِکری نیست

سنایی

با جراحت بساز خاقانی
تا قصاص از زمانه بستانم

من و تو پنجره‌هایِ قطارِ در سفریم
سفر مرا به تو نزدیک‌تر نخواهد کرد

فاضل نظری

بریخت مردم چشمت به غمزه خون دلم
برو حلال، ولی مردمی نه این باشد

ابن حسام خوسفی

مفتونِ خویشم کردی از حالی که آن شب داشتی
بار دگر آن حال را کردی اگر پیدا بیا

محمد حسین بهجت تبریزی (شهریار)


@TakhtePare_BarMoj

تا که نامی شدم از نام نبردم سودی
گر نمردم، من و این گوشهٔ گمنامی‌ها

محمدحسین بهجت تبریزی (شهریار)

@TakhtePare_BarMoj

ای دوست بر جنازهٔ دشمن چو بگذری
شادی مکن که بر تو هم اين ماجرا بُوَد

سعدی
@TakhtePare_BarMoj

چو ما ز لعلِ تو آب حیات می‌جوییم
به جانبی دگرم وعدهٔ سراب مده

ابن حسام خوسفی

@TakhtePare_BarMoj

کاشکی گردون طریقِ نوحه کردن دانَدی
تا بر اهل حکمت و ارباب فن بگریستی

خاقانی
@TakhtePare_BarMoj

در گوشه‌ای بمیر و پی توشهٔ حیات
خود را چو خوشه پیش خسان ده زبان مخواه

خاقانی
@TakhtePare_BarMoj

سرگشتگی زمان نگر و محنت مکان
آسایش از زمان و فراغ از مکان مخواه

خاقانی
@TakhtePare_BarMoj

نفع زین بازار نتوان برد بی‌جنسِ فریب
ای‌ که سود اندیشه‌ای سرمایه‌ کن تزویر را

بیدل دهلوی
@TakhtePare_BarMoj

نقش هستی سرخط لوح‌ خیالی بیش نیست

بیدل دهلوی
@TakhtePare_BarMoj

با چشم سرم گفته تراییم تو منگر
در گوش دلم خوانده تراییم تو مخروش

ذوق آمده در چشم که ای چشم چنین چش
شوق آمده در گوش که ای گوش چنین گوش

سنایی
@TakhtePare_BarMoj

در عاشقی آنجا که وِرا پای مرا سر
در بندگی آنجا که وِرا حلقه مرا گوش

سنایی
@TakhtePare_BarMoj

در گلستانی که بلبل نغمه‌پردازی کند
مطربان را مرغ بی‌هنگام می‌دانیم ما

صائب تبریزی
@TakhtePare_BarMoj

همچو بالات بگویم سخنی راست تو را
راستی را چه بلائی‌ست که بالاست تو را

خواجوی کرمانی
@TakhtePare_BarMoj