نامه امام علی علیه السلام پیشوای مسلمانان جهان به مالک اشتر برای فرمانروایی مصر از ارزشمندترین اسناد تاریخی درباره آیین حکمروایی خوب و حقوق بشر است. رعایت عدل و انصاف، رضایت عموم مردم، عدالت،گمان نیک به مردم و پرهیز از فاش کردن عیوب آن ها، مشورت با دانشمندان جهت اداره شهرها، طبقه‌بندی مشاغل جامعه و اینکه هر یک از طبقات بر والی حقی دارد، مراقبت دقیق از طبقه پایین جامعه، امتیاز ندادن به خویشاوندان و خواص در بیت المال، توجه به صلح با دشمن، وفای به عهد، اهمیت معیارهای انتخاب کارگزاران و مدیران و توجه به اقشار مختلف و رعایت حقوق آنها، امانتداری، مشورت، توجه به اعتدال و میانه روی، پاسخگویی و شفافیت، الگوبرداری و توانمندی و سیاست ورزی و.....از جمله شاخص هایی است که در این نامه و سند تاریخی موجود است . همچنین در بخشی دیگر از این عهدنامه آمده است که دلت را از رحمت و محبّت و نرمش با مردم لبريز كن.مباد كه چونان درنده اي شكارشان را غنيمت شماري، زيرا آنان ( مردم ) از دو دسته بيرون نيستند: يا در دين با تو برادرند و يا در آفرينش ( انسانیت) با تو برابر هستند.

بهترین مدایحِ عَلَوی از نظر استاد شفیعی کدکنی

ستایشی که مولانا از حضرت مولی الموالی، امام علی بن ابی طالب، در مثنوی شریف دارد، عَلَی‌التَّحقیق، بالاترین نمونهٔ مدیح آن حضرت در تاریخ ادبیات جهان اسلام است.
ما غالباً نمی‌اندیشیم که حجم نوَد و نُه درصدِ مدایح آن حضرت مقداری وصف چشم و ابروی معشوق خیالی و موهوم است یا اغراق‌های آزاردهنده.
مدیح حضرت، بدان زیبایی و ژرفی که مولانا از آن سخن می‌گوید، نه در فارسی و نه در عربی، در هیچ‌‌جا، دیده نشده است.

غزلیات شمس تبریز. مقدّمه، گزینش و تفسیر: محمدرضا شفیعی کدکنی، جلد اول، چاپ پنجم، سخن، ۱۳۸۷، ص۴۵. روستاپژوهی، توسعه و ایران شناسی https://www.tg-me.com/RURALRESEARCHS

یک پژوهشگر بومی جنوب خراسان رضوی گفت: اوسنه‏ یا همان داستان‌های قدیمی برگرفته از مشاغل و زندگی اجتماعی روستائیان بوده و قدمتی از پیدایش زبان و گویایی آدمیزاد دارد.

جواد روشندل در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: مادران در قدیم افسانه‌ها و داستان‌هایی را برای ساعات خواب برای کودک و فرزندشان و هم باهدف تربیت و تعلیم نکات دینی و اسلامی می‌خواندند.

وی اظهار کرد: معمولاً داستان‌ها و اشعار قدیمی که حالا به ‌عنوان افسانه روایت می‌کنند منظوم و یا منثور و حاوی یک ادب تعلیمی نیز بود یعنی به ‌عنوان اینکه یک داستانی بگویند و هیچ هدفی را دنبال نکند نبود.

پژوهشگر بومی جنوب خراسان رضوی اذعان کرد: اکثر افسانه‌های قدیمی که مادران و پدران روایت می‌کنند سینه ‌به ‌سینه منتقل ‌شده است و به دنبال این بوده‌اند که یک نکته تربیتی و ادب تعلیمی به فرزندان بیاموزند، ضمن این که رسالت آرامش و خواب کودک را دنبال می‌کرد.