🗞 استوانه‌های روانپزشکی ایران
دکتر عبدالحسین میرسپاسی (۱۳۵۵-۱۲۸۶) که همراه با دکتر حسین رضاعی بنیانگذاران روانپزشکی مدرن ایران بوده‌اند، دانش‌آموخته‌ی روانپزشکی از فرانسه بودند. او از جمله دانشجویان اعزامی به فرانسه برای فراگیری طب بود که از دانشکده پزشکی لئون فارغ‌التحصیل شد. وی از همان ابتدا به رشته‌های اعصاب و روانپزشکی علاقه‌مند بود و پایان‌نامه‌اش را پیرامون «صفات هیستری شکل حملات صرعی» به نگارش درآورد. ایشان برای مدتی در فرانسه در حوزه‌ی روانپزشکی و پزشکی قانونی به تحقیق و پژوهش پرداخت و در بیمارستان روانی شارانتون فرانسه، مشارکت مؤثری در فعالیت‌ها و تحقیقات بخش و آزمایشگاه داشت.
استاد میرسپاسی همچنین از بنیانگذاران انجمن بهداشت روانی ایران، رئیس پزشکی قانونی ایران، مؤسس و رئیس بیمارستان میمنت، رئیس سابق بیمارستان روانی رازی و عضو شورای‌عالی وزارت فرهنگ بوده‌اند.
از دکتر میرسپاسی آثار علمی فراوانی در حوزه روانپزشکی، اعصاب، پزشکی قانونی و حتی فلسفه و ادبیات فارسی به جای مانده‌است که از جمله آن می‌توان به ۳۱ جلد کتاب به زبان فارسی، چهار کتاب به زبان فرانسه و ۱۳ مقاله در زمینه‌های مختلف اشاره کرد. بیماری جنون جوانی، لیپنوتیسم، مرکز دماغی، خلاصه روانپزشکی، روانپزشکی اجتماعی، روانپزشکی در چهار جلد، نشان مچ دست، موارد درمان با توفرانیل، قانون و جنون، جنون جوانی، فکر درونی و تبه‌کاری، نشان بابنسکی، هیپنوتیسم و روان‌شناسی عمومی، برخی از آثار استاد است.
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
دکتر عبدالحسین میرسپاسی (۱۳۵۵-۱۲۸۶) که همراه با دکتر حسین رضاعی بنیانگذاران روانپزشکی مدرن ایران بوده‌اند، دانش‌آموخته‌ی روانپزشکی از فرانسه بودند. او از جمله دانشجویان اعزامی به فرانسه برای فراگیری طب بود که از دانشکده پزشکی لئون فارغ‌التحصیل شد. وی از همان ابتدا به رشته‌های اعصاب و روانپزشکی علاقه‌مند بود و پایان‌نامه‌اش را پیرامون «صفات هیستری شکل حملات صرعی» به نگارش درآورد. ایشان برای مدتی در فرانسه در حوزه‌ی روانپزشکی و پزشکی قانونی به تحقیق و پژوهش پرداخت و در بیمارستان روانی شارانتون فرانسه، مشارکت مؤثری در فعالیت‌ها و تحقیقات بخش و آزمایشگاه داشت.
استاد میرسپاسی همچنین از بنیانگذاران انجمن بهداشت روانی ایران، رئیس پزشکی قانونی ایران، مؤسس و رئیس بیمارستان میمنت، رئیس سابق بیمارستان روانی رازی و عضو شورای‌عالی وزارت فرهنگ بوده‌اند.
از دکتر میرسپاسی آثار علمی فراوانی در حوزه روانپزشکی، اعصاب، پزشکی قانونی و حتی فلسفه و ادبیات فارسی به جای مانده‌است که از جمله آن می‌توان به ۳۱ جلد کتاب به زبان فارسی، چهار کتاب به زبان فرانسه و ۱۳ مقاله در زمینه‌های مختلف اشاره کرد. بیماری جنون جوانی، لیپنوتیسم، مرکز دماغی، خلاصه روانپزشکی، روانپزشکی اجتماعی، روانپزشکی در چهار جلد، نشان مچ دست، موارد درمان با توفرانیل، قانون و جنون، جنون جوانی، فکر درونی و تبه‌کاری، نشان بابنسکی، هیپنوتیسم و روان‌شناسی عمومی، برخی از آثار استاد است.
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
🗞 تازه‌ها. کاتاتونیا
درمان‌های دیگر
درمان‌های متعدد دیگری برای کاتاتونیا پیشنهاد شده است که بیشتر براساس گزارش های موردی است. شواهد برای آنتاگونیست‌های NMDAR آمانتادین و ممانتین کمی قوی‌تر است که پس از بنزودیازپین‌ها و ECT توصیه می‌شوند. پس از آنتاگونیست‌های NMDAR، طیف گسترده‌ای از گزینه‌ها با درجه شواهد کم وجود دارد: لوودوپا، آگونیست دوپامین، کاربامازپین، والپروات، توپیرامات و نسل دوم آنتی سایکوتیک‌‌ها. با این حال، درغیاب اختلال روان‌پریشی باید از داروهای ضد روان‌پریشی اجتناب کرد و حتی در مواردی که روان‌پریشی اولیه وجود دارد، باید با احتیاط استفاده شوند.
گروه‌های خاص
کودکان و نوجوانان: درمان اصلی مانند بزرگسالان شامل بنزودیازپین‌ها و ECT است. (در کودکان زیر ۵ سال هم گزارش شده است.)
بزرگسالان مسن: کاتاتونیا می‌تواند در تشخیص افتراقی یک بیماری که به سرعت در حال پیشرفت است یا عدم موفقیت در درمان در نظر گرفته شود،اختلالات جسمی زمینه‌ساز کاتاتونیا شایع‌تر است، بنزودیازپین‌ها باید در دوز پایین‌تری استفاده شوند.
زنان در دوران پری‌ناتال: همکاری چندرشته‌ای بین روانپزشکی و زنان ضروری است، علایم شدید کاتاتونیا در زنان باردار با خطرات بالایی همراه است و درمان بیماری زمینه‌ای کافی نیست. در ابتدا درمان با لورازپام تا ۴ میلی گرم در روز و در صورت موثر نبودن درمان با ECT را درنظر بگیرید، اگر لورازپام در دوزهای بالاتر از ۴ میلی‌گرم استفاده شود شیردهی نباید انجام شود، بعد از ECT ممکن است شیردهی انجام شود.
اختلالات طیف اوتیسم: کاتاتونیا در این اختلال شایع است. باتوجه به همپوشانی علایم بالینی کاتاتونیا و اوتیسم، تشخیص کاتاتونیا نیاز به تغییر قابل توجهی در وضعیت پایه دارد.
در موارد خفیف درمان‌های روان‌شناختی و یا لورازپام و درموارد شدید بنزودیازپین‌ها و یا ECT را باید در نظر داشت.
نارسایی کلیه: لورازپام نیاز به تغییر دوز ندارد، ولی عوارض جانبی نیاز به نظارت دارد.
نارسایی کبد: در نارسایی خفیف تا متوسط نیازی به تغییر دوز لورازپام نمی‌باشد. در نارسایی شدید لورازپام باید با احتیاط مصرف شود.
بیماری تنفسی: در موارد شدید ECT نسبت به لورازپام اندیکاسیون دارد.
خوشبختانه، بنزودیازپین‌ها ارزان و به طور گسترده در دسترس هستند. بااین حال، دسترسی به ECT همگن نمی‌باشد، که می‌تواند مراقبت را به تاخیر بیندازد. ارتباط بین خدمات محلی برای تسهیل این امر ضروری خواهد بود. کار چندرشته‌ای، به ویژه بین روان‌پزشکان و سایر پزشکان مهم است، زیرا پزشکان معدودی هستند که در طیف وسیع تشخیص‌های جسمی و روانپزشکی مطرح شده تخصص داشته باشند.
📎 پایان
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
درمان‌های دیگر
درمان‌های متعدد دیگری برای کاتاتونیا پیشنهاد شده است که بیشتر براساس گزارش های موردی است. شواهد برای آنتاگونیست‌های NMDAR آمانتادین و ممانتین کمی قوی‌تر است که پس از بنزودیازپین‌ها و ECT توصیه می‌شوند. پس از آنتاگونیست‌های NMDAR، طیف گسترده‌ای از گزینه‌ها با درجه شواهد کم وجود دارد: لوودوپا، آگونیست دوپامین، کاربامازپین، والپروات، توپیرامات و نسل دوم آنتی سایکوتیک‌‌ها. با این حال، درغیاب اختلال روان‌پریشی باید از داروهای ضد روان‌پریشی اجتناب کرد و حتی در مواردی که روان‌پریشی اولیه وجود دارد، باید با احتیاط استفاده شوند.
گروه‌های خاص
کودکان و نوجوانان: درمان اصلی مانند بزرگسالان شامل بنزودیازپین‌ها و ECT است. (در کودکان زیر ۵ سال هم گزارش شده است.)
بزرگسالان مسن: کاتاتونیا می‌تواند در تشخیص افتراقی یک بیماری که به سرعت در حال پیشرفت است یا عدم موفقیت در درمان در نظر گرفته شود،اختلالات جسمی زمینه‌ساز کاتاتونیا شایع‌تر است، بنزودیازپین‌ها باید در دوز پایین‌تری استفاده شوند.
زنان در دوران پری‌ناتال: همکاری چندرشته‌ای بین روانپزشکی و زنان ضروری است، علایم شدید کاتاتونیا در زنان باردار با خطرات بالایی همراه است و درمان بیماری زمینه‌ای کافی نیست. در ابتدا درمان با لورازپام تا ۴ میلی گرم در روز و در صورت موثر نبودن درمان با ECT را درنظر بگیرید، اگر لورازپام در دوزهای بالاتر از ۴ میلی‌گرم استفاده شود شیردهی نباید انجام شود، بعد از ECT ممکن است شیردهی انجام شود.
اختلالات طیف اوتیسم: کاتاتونیا در این اختلال شایع است. باتوجه به همپوشانی علایم بالینی کاتاتونیا و اوتیسم، تشخیص کاتاتونیا نیاز به تغییر قابل توجهی در وضعیت پایه دارد.
در موارد خفیف درمان‌های روان‌شناختی و یا لورازپام و درموارد شدید بنزودیازپین‌ها و یا ECT را باید در نظر داشت.
نارسایی کلیه: لورازپام نیاز به تغییر دوز ندارد، ولی عوارض جانبی نیاز به نظارت دارد.
نارسایی کبد: در نارسایی خفیف تا متوسط نیازی به تغییر دوز لورازپام نمی‌باشد. در نارسایی شدید لورازپام باید با احتیاط مصرف شود.
بیماری تنفسی: در موارد شدید ECT نسبت به لورازپام اندیکاسیون دارد.
خوشبختانه، بنزودیازپین‌ها ارزان و به طور گسترده در دسترس هستند. بااین حال، دسترسی به ECT همگن نمی‌باشد، که می‌تواند مراقبت را به تاخیر بیندازد. ارتباط بین خدمات محلی برای تسهیل این امر ضروری خواهد بود. کار چندرشته‌ای، به ویژه بین روان‌پزشکان و سایر پزشکان مهم است، زیرا پزشکان معدودی هستند که در طیف وسیع تشخیص‌های جسمی و روانپزشکی مطرح شده تخصص داشته باشند.
📎 پایان
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
🗞 درنگ
#دکتر_سامان_توکلی. روان‌‌پزشک
"تبدیل امر درمانی به امر سیاسی"
در حاشیه‌ی اطلاعیه‌ی اخیر انجمن علمی روان‌پزشکان ایران
(١)
اتفاقی که در دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات رخ داد چند روزی است که فضای رسانه‌ای را اشباع کرده است. به دلیل کم‌بود اطلاعات موثق درباره‌ی این مورد خاص و برای پرهیز از اظهار نظر نامستند، این نوشته قصد آن را ندارد که به روایت‌های موجود روایتی بیافزاید یا با هر درجه‌ای از اطمینان از روایتی خاص جانب‌داری کند. این نوشته فقط قصد دارد به یکی از ابعاد اجتماعی این پدیده و بستر اجتماعی آن زمینه‌ساز آن اشاره کند.
(٢)
در بخشی عمده از مطالب منتشرشده در رسانه‌های رسمی و مجازی، عمل انجام‌شده توسط یکی از دانشجویان به مثابه کنشی اعتراضی و تصمیمی سیاسی-اجتماعی در برابر تحمیل‌های حاکمیت تعبیر شده است. از همین منظر، این موضوع در فضای رسانه‌های سیاسی جایگاهی پررنگ پیدا کرده است. گروهی دیگر هم مواضعی در برابر این تفسیرها دارند و با دلایل خاص خود با درستی اطلاعات و تفاسیر منتشرشده یا نوع انتشار این خبر و استفاده‌ی از آن مخالفت می‌کنند. فارغ از "علت" یا "انگیزه"ی واقعی و فردی در این مورد خاص، این وجه از موضوع، یعنی نحوه‌ی برخورد جامعه و رسانه‌ها با آن خبر و تصاویر را، باید به مثابه "پدیده‌ای اجتماعی" مورد توجه قرار داد.
(٣)
در این میان، چند روز پیش "انجمن علمی روان‌پزشکان ایران" اطلاعیه‌ای صادر کرد و با اشاره به "حساسیت انجمن در قبال هر گونه ابهام یا شائبه در زمینه‌ی سوءاستفاده از روانپزشکی"، و ذکر سابقه‌ی این انجمن در "دعوت نهادهای حاکمیتی به حفظ حقوق شهروندی، پای‌بندی به اخلاقیات و پذیرش اندیشه‌های متفاوت"، اعلام کرده است که "برحسب وظیفه‌ی اخلاقی خود"، با "رعایت اصل رازداری پزشکی"، موضوع بستری این دانش‌جو را از جنبه‌ی روانپزشکی بررسی کرده و "توضیحات اطمینان‌بخشی از پزشکان مسؤول در خصوص رعایت حقوق انسانی، اخلاق حرفه‌ای و ضوابط علمی در خصوص ایشان دریافت کرده است که بر اساس بررسی‌های این انجمن مورد تأیید است". در ادامه، از "هم‌وطنان گرامی، رسانه‌ها، و گروه‌های سیاسی" خواسته است که از "قضاوت شتاب‌زده" و "تبدیل یک امر درمانی به امر سیاسی" بپرهیزند.
📎 لطفاً ورق بزنید... ۱/۳
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
#دکتر_سامان_توکلی. روان‌‌پزشک
"تبدیل امر درمانی به امر سیاسی"
در حاشیه‌ی اطلاعیه‌ی اخیر انجمن علمی روان‌پزشکان ایران
(١)
اتفاقی که در دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات رخ داد چند روزی است که فضای رسانه‌ای را اشباع کرده است. به دلیل کم‌بود اطلاعات موثق درباره‌ی این مورد خاص و برای پرهیز از اظهار نظر نامستند، این نوشته قصد آن را ندارد که به روایت‌های موجود روایتی بیافزاید یا با هر درجه‌ای از اطمینان از روایتی خاص جانب‌داری کند. این نوشته فقط قصد دارد به یکی از ابعاد اجتماعی این پدیده و بستر اجتماعی آن زمینه‌ساز آن اشاره کند.
(٢)
در بخشی عمده از مطالب منتشرشده در رسانه‌های رسمی و مجازی، عمل انجام‌شده توسط یکی از دانشجویان به مثابه کنشی اعتراضی و تصمیمی سیاسی-اجتماعی در برابر تحمیل‌های حاکمیت تعبیر شده است. از همین منظر، این موضوع در فضای رسانه‌های سیاسی جایگاهی پررنگ پیدا کرده است. گروهی دیگر هم مواضعی در برابر این تفسیرها دارند و با دلایل خاص خود با درستی اطلاعات و تفاسیر منتشرشده یا نوع انتشار این خبر و استفاده‌ی از آن مخالفت می‌کنند. فارغ از "علت" یا "انگیزه"ی واقعی و فردی در این مورد خاص، این وجه از موضوع، یعنی نحوه‌ی برخورد جامعه و رسانه‌ها با آن خبر و تصاویر را، باید به مثابه "پدیده‌ای اجتماعی" مورد توجه قرار داد.
(٣)
در این میان، چند روز پیش "انجمن علمی روان‌پزشکان ایران" اطلاعیه‌ای صادر کرد و با اشاره به "حساسیت انجمن در قبال هر گونه ابهام یا شائبه در زمینه‌ی سوءاستفاده از روانپزشکی"، و ذکر سابقه‌ی این انجمن در "دعوت نهادهای حاکمیتی به حفظ حقوق شهروندی، پای‌بندی به اخلاقیات و پذیرش اندیشه‌های متفاوت"، اعلام کرده است که "برحسب وظیفه‌ی اخلاقی خود"، با "رعایت اصل رازداری پزشکی"، موضوع بستری این دانش‌جو را از جنبه‌ی روانپزشکی بررسی کرده و "توضیحات اطمینان‌بخشی از پزشکان مسؤول در خصوص رعایت حقوق انسانی، اخلاق حرفه‌ای و ضوابط علمی در خصوص ایشان دریافت کرده است که بر اساس بررسی‌های این انجمن مورد تأیید است". در ادامه، از "هم‌وطنان گرامی، رسانه‌ها، و گروه‌های سیاسی" خواسته است که از "قضاوت شتاب‌زده" و "تبدیل یک امر درمانی به امر سیاسی" بپرهیزند.
📎 لطفاً ورق بزنید... ۱/۳
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
🗞 درنگ دکتر سامان توکلی
(۴)
صدور این اطلاعیه توسط انجمن علمی روان‌پزشکان ایران، که "تا حد ممکن" مستقل‌ترین نهاد علمی و حرفه‌ای روان‌پزشکان ایران، و "تا حدود زیادی" مستقل از حاکمیت است، و از متخصصان خوش‌نام و مورد وثوق روان‌پزشکان کشور تشکیل شده که توسط همکاران‌شان انتخاب شده‌اند، اقدامی شایسته است. حتمن درباره‌ی شرایط و استانداردهای خدمات پزشکی و روانپزشکی و رعایت حقوق بیماران در ایران، به طور کلی، و داوری این انجمن درباره‌ی ملاحظات و اقدامات پزشکی انجام‌شده در این مورد خاص نقد و نظرهای گوناگون وجود دارد که هر کدام می‌توانند به درجاتی درست باشند. با این حال، با توجه به سابقه‌ی این انجمن علمی و هیأت مدیره‌ی آن، به طور کلی، منطقی است که نظرشان قابل‌اعتماد دانسته شود که اقدامات روانپزشکی بر حسب استانداردهای معمول ارایه‌ی این خدمات در کشور مشکل خاصی نداشته است. تردیدی نیست که هم‌چنان در ارایه‌ی خدمات پزشکی، به ویژه در زمینه‌ی حقوق بیماران، کاستی‌های زیادی وجود دارد که تلاش برای ارتقای واقعی این استانداردها را ضروری می‌کند. این بخش از موضوع، که در اطلاعیه‌ی انجمن روان‌پزشکان به آن پرداخته شده است، "جنبه‌ی فردی و بخش پزشکی اقدامات انجام‌شده در بیمارستان" را شامل می‌شود.
(۵)
با وجود اهمیت این اطلاعیه، بازتاب آن در رسانه‌هایی که فعالیت چشم‌گیری در زمینه‌ی انتشار اخبار و تفاسیر مرتبط با این موضوع داشته‌اند بسیار کم بوده است. تقریبن تمام شبکه‌های رسانه‌ای که روی خبر اصلی و گزارش‌های غیررسمی آن تمرکز زیادی داشته‌اند، اساسن این اطلاعیه‌ی انجمن روان‌پزشکان ایران را، حتا به عنوان یک خبر در بین سایر اخبار، منتشر نکرده‌اند. در حالی که نگاهی به اخبار هفته‌ها و ماه‌های قبل نشان می‌دهد که سایر اظهارنظرها و اطلاعیه‌های همین انجمن بسیار مورد توجه این رسانه‌ها بوده و به طور مرتب آن‌ها را بازتاب داده‌اند. به نظر می‌رسد، این نوع سوگیری در انتشار اخبار، صرفن بر اساس هم‌سو بودن یا هم‌سو نبودن با روایت مورد نظر این رسانه‌ها قابل‌اعتماد بودن‌شان را خدشه‌دار می‌کند.
📎 لطفاً ورق بزنید... ۲/۳
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
(۴)
صدور این اطلاعیه توسط انجمن علمی روان‌پزشکان ایران، که "تا حد ممکن" مستقل‌ترین نهاد علمی و حرفه‌ای روان‌پزشکان ایران، و "تا حدود زیادی" مستقل از حاکمیت است، و از متخصصان خوش‌نام و مورد وثوق روان‌پزشکان کشور تشکیل شده که توسط همکاران‌شان انتخاب شده‌اند، اقدامی شایسته است. حتمن درباره‌ی شرایط و استانداردهای خدمات پزشکی و روانپزشکی و رعایت حقوق بیماران در ایران، به طور کلی، و داوری این انجمن درباره‌ی ملاحظات و اقدامات پزشکی انجام‌شده در این مورد خاص نقد و نظرهای گوناگون وجود دارد که هر کدام می‌توانند به درجاتی درست باشند. با این حال، با توجه به سابقه‌ی این انجمن علمی و هیأت مدیره‌ی آن، به طور کلی، منطقی است که نظرشان قابل‌اعتماد دانسته شود که اقدامات روانپزشکی بر حسب استانداردهای معمول ارایه‌ی این خدمات در کشور مشکل خاصی نداشته است. تردیدی نیست که هم‌چنان در ارایه‌ی خدمات پزشکی، به ویژه در زمینه‌ی حقوق بیماران، کاستی‌های زیادی وجود دارد که تلاش برای ارتقای واقعی این استانداردها را ضروری می‌کند. این بخش از موضوع، که در اطلاعیه‌ی انجمن روان‌پزشکان به آن پرداخته شده است، "جنبه‌ی فردی و بخش پزشکی اقدامات انجام‌شده در بیمارستان" را شامل می‌شود.
(۵)
با وجود اهمیت این اطلاعیه، بازتاب آن در رسانه‌هایی که فعالیت چشم‌گیری در زمینه‌ی انتشار اخبار و تفاسیر مرتبط با این موضوع داشته‌اند بسیار کم بوده است. تقریبن تمام شبکه‌های رسانه‌ای که روی خبر اصلی و گزارش‌های غیررسمی آن تمرکز زیادی داشته‌اند، اساسن این اطلاعیه‌ی انجمن روان‌پزشکان ایران را، حتا به عنوان یک خبر در بین سایر اخبار، منتشر نکرده‌اند. در حالی که نگاهی به اخبار هفته‌ها و ماه‌های قبل نشان می‌دهد که سایر اظهارنظرها و اطلاعیه‌های همین انجمن بسیار مورد توجه این رسانه‌ها بوده و به طور مرتب آن‌ها را بازتاب داده‌اند. به نظر می‌رسد، این نوع سوگیری در انتشار اخبار، صرفن بر اساس هم‌سو بودن یا هم‌سو نبودن با روایت مورد نظر این رسانه‌ها قابل‌اعتماد بودن‌شان را خدشه‌دار می‌کند.
📎 لطفاً ورق بزنید... ۲/۳
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه