🗞 ادامه‌ی گزارش ماجرای پوشیده‌ی یک برهنگی

موضوعی که مسبوق به سابقه بوده است.وی پس از اینکه با تذکر دانشجویان و حراست روبه‌رو می‌شود به سرعت خود را به حیاط می‌رساند و اقدام به هتک‌ حرمت می‌کند. مدیر روابط عمومی دانشگاه آزاد نوشت: آنچه در این مورد خاص به واقع رخ داده است، نشان می‌دهد که اقدام منافی عفت دانشجوی خاطی، نه به دلیل تذکر بی‌حجابی، بلکه به‌خاطر اعتراض دانشجویان و حراست به فیلمبرداری و عکاسی بدون اجازه این دانشجو و نقض حریم خصوصی دانشجویان و اساتید بوده است.»

نکته آنکه در همه روایات نقل شده از سوی مراجع مربوطه به نظر می‌رسد سعی شده با نقل بی‌ربط زندگی خصوصی او از جمله متارکه با همسر،‌ بیماری روانی این دختر برای مخاطبین باورپذیر جلوه کند. به هر روی بازتاب این مساله و نگرانی شهروندان برای سرنوشت این دختر تاجایی بود که آذر منصوری، رئیس جبهه اصلاحات در واکنش به این ماجرا در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:«دیدن تصاویر تکان‌دهنده یکی از دختران ما در دانشگاه آزاد به غایت تلخ و تکان‌دهنده بود. راه پیشگیری از تکرار چنین فجایعی پرهیز از رفتارهایی است که این مناقشه را تشدید می‌کند. تردید ندارم که تمامی رویکردهای سلبی و پلیسی شکست خورده است. همه موافقان این رویکرد را به گفت‌وگو دعوت می‌کنم.»

دانشگاه آزاد مرجع تشخیص اختلال روانی نیست

با توجه به اهمیت موضوع و اطلاعیه زودهنگام دانشگاه آزاد درباره اختلال روانی این دانشجو با شیما قوشه وکیل دادگستری گفت‌وگو کردیم. این وکیل دادگستری به هم‌میهن می‌گوید که تشخیص اختلال روانی در چنین مواردی نه با دانشگاه آزاد است،‌ نه با کلانتری و نه با سیستم قضایی: «بر فرض که شخص مرتکب جرم هم شده باشد، قانون‌گذار مشخص کرده که تشخیص چنین مسائلی که می‌تواند بر مجازات شخص هم تاثیرگذار باشد برعهده حوزه تخصصی «روان‌پزشکی قانونی» است. قاعدتاً وقتی در یک پرونده قضایی ادعای اختلال روانی فرد توسط خود او یا دیگران مطرح شود،‌ پرونده باید به روان‌پزشکی قانونی ارجاع شود. روان‌پزشک قانونی هم با انجام مصاحبه‌های مختلف طی یک پروسه زمانی می‌تواند این موضوع را تشخیص دهد که آیا شخص دارای اختلال روانی هست یاخیر. ما مطمئن نیستیم که آیا پروسه مذکور درباره این خانم دانشجو طی شده است یا نه. موضوع اختلال روانی او در حالی مطرح می‌شود که ما نمی‌دانیم آیا فرد یا افراد متخصصی درباره این شخص، معاینه‌های تخصصی و مصاحبه‌های بالینی ضروری را انجام داده‌اند یا خیر.» به گفته این وکیل دادگستری این مسائل جامعه را درگیر کرده و ایجاد نگرانی می‌کند،‌ در واقع شهروندان می‌خواهند از حقایق و سرنوشت این خانم مطلع شوند. بنابراین حتی اگر فرایندهای تخصصی هم طی شده باشد قرار نیست دانشگاه آزاد درباره نتایج این فرایندهای برفرض طی‌شده اطلاعیه دهد. او تاکید می‌کند: «مرجع اعلام این موضوع دانشگاه آزاد نیست. با فرض اینکه جرمی هم وقوع یافته باشد مرجع اعلام چنین مواردی سیستم قضایی است که این سیستم هم باید از متخصص یا همان روان‌پزشک قضایی موضوع را استعلام کرده و نتیجه را اطلاع‌رسانی کند.»
قوشه موضوع را از زاویه دیگری هم بررسی می‌کند:«اگر برای مرجع تشخیص قانونی،‌ اثبات شود که فرد دچار اختلال روانی است قانون‌گذار در ماده ۱۴۹ قانون مجازات اسلامی مقرر کرده است «هرگاه مرتکب در زمان ارتکاب جرم دچار اختلال روانی بوده به نحوی که فاقد اراده و قوه تمییز باشد، ‌مجنون محسوب می‌شود و مسئولیت کیفری ندارد.» بنابراین با فرض این موضوع اساساً شخص دارای اختلال روانی مسئولیت کیفری نداشته و به تبع آن مجازات نمی‌شود.» این وکیل دادگستری این را هم می‌گوید که با توجه به اینکه شهروندان از قوه قضائیه انتظار شفاف‌سازی دارند،‌ این دستگاه ملزم به شفاف‌سازی است:«اما باید این موضوع را هم در نظر گرفت که شهروندان چنین مواردی را زیاد شنیده‌اند و ممکن است باور کردن این موارد برایشان سخت باشد. بنابراین باید بی‌طرف بودن مرجع پزشکی یا روان‌پزشکی هم به اثبات برسد.»

📎 پایان

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 تازه‌ها

رهنمود ۸-۵
۱۲ رهنمود برای بهبود روان‌‌پزشکی بستری

پنج: تفکیک مناسب بیماران

بخش‌های روان‌پزشکی بیماران را بر اساس چند ویژگی تقسیم‌بندی می‌کنند تا (۱) همه را در امنیت نگه دارند و (۲) بیماران با نیازهای مختلف را به طور مؤثرتری درمان کنند. در یک بخش روان‌پزشکی، برخلاف دیگر بخش‌های پزشکی، انتظار می‌رود بیماران فعالانه در جلسات گروهی یا فعالیت‌های دیگر شرکت کنند. آن‌ها در راهروها قدم می‌زنند و با دیگر بیماران و کارکنان صحبت می‌کنند. بنابراین، باید به دقت به ترکیب بخش واحد توجه کرد.

اساسی‌ترین تقسیم‌بندی، بخش‌های کودکان/نوجوانان در مقابل بخش بزرگسالان است، که دلایل آن کاملاً واضح است. در برخی مراکز بخش سالمندان نیز وجود دارد. در بخش‌های بزرگسالان، آن‌ها که فضای کافی دارند اغلب بر اساس شدت یا نوع بیماری به بخش‌های بیشتری تقسیم می‌شوند. به عنوان مثال، ممکن است یک طبقه برای بیماران روان‌پریش، بی‌ثبات یا خشن باشد، در حالی که طبقه دیگری به بیمارانی که وضعیت پایدارتری دارند، اختصاص داده می‌شود. نیازهای این دو طبقه بسیار متفاوت است: تعداد کارکنان، اقدامات ایمنی، نوع درمان‌هایی که مفید خواهد بود و غیره. ترکیب نامناسب بیماران می‌تواند به محیطی ناسالم، روابط مخرب یا نامناسب بین بیماران، و حتی خشونت فیزیکی یا جنسی منجر شود.

بهترین بیمارستان‌های روان‌پزشکی دارای چندین بخش تخصصی هستند که به درمان بیماران با مشکلات بسیار خاص (مانند روان‌پریشی، اختلالات نورولوژیک، اختلالات خوردن و غیره) اختصاص دارد. این وضعیت بالاترین استاندارد ممکن است، اما متأسفانه بسیاری از بخش‌های روان‌پزشکی بسیار نامناسب هستند و چیزی جز یک راهروی طولانی با یک ایستگاه پرستاری در وسط به نظر نمی‌رسند. این مشکل دیگری است که ممکن است فقط با ساخت بخش‌های جدید از ابتدا حل شود.

شش: بخش‌های بیشتر برای بحران‌های کوتاه‌مدت

تعداد قابل توجهی از بیمارانی که در بخش‌های روان‌پزشکی پذیرش می‌شوند، پس از چند روز درخواست ترخیص می‌کنند. برخی به دلیل روان‌پریشی و اینکه فکر نمی‌کنند بیمار هستند یا به دلایل مشابه، درخواست ترخیص می‌نمایند، در حالی که همچنان نیاز به بستری دارند. اما بسیاری دیگر خواستار ترخیص هستند و درخواستشان موجه است، زیرا وقتی به بیمارستان آمدند در بحران بودند، اما اکنون بحران برطرف شده و واقعاً برای ترخیص و ادامه درمان به‌صورت سرپایی ایمن هستند.

برخی بیمارستان‌ها، به‌ویژه در شهرهای بزرگ، واحدهای بحران کوتاه‌مدت برای مدیریت این مشکل ایجاد کرده‌اند. این بخش‌ها که اغلب در اورژانس یا نزدیکی آن قرار دارد و با محدودیت زمانی “تا ۲۴ ساعت” یا مشابه آن کار می‌کنند، برای بیمارانی که نیاز به نظارت بیشتری دارند تا مشخص شود آیا بستری روان‌‌پزشکی لازم است، مورد استفاده قرار می‌گیرد. شاید بیماری مست است و از کنترل خارج شده و نیاز به زمانی برای هوشیاری داشته باشد؛ یا در اولین تجربه، ۱۰۰ میلی‌گرم ماریجوانای خوراکی مصرف کرده و دچار حمله‌ی اضطرابی نزدیک به سطح روان‌پریشی شده است؛ یا بیماری به دفعات به اورژانس مراجعه می‌کند که ترکیبی از دلایل واقعی و وانمود به بیماری است و زمانی برای تصمیم‌گیری در مورد نحوه‌ی درمان نیاز باشد. یک بخش بحران خوب طراحی شده تا بیماران را در امنیت نگه دارد تا بحران فروکش کند—یا نکند—و از نیروی‌های انسانی متنوعی چون پرستاران، مددکاران اجتماعی، نیروهای امنیتی و روان‌پزشکان با هدف کمک به ترخیص یا بستری رسمی بیماران برای درمان بیشتر تشکیل شده است.
یکی از مزایای واحد بحران این است که تخت‌های بستری بیشتری را برای بیمارانی که به‌طور قطع نیاز به درمان دارند، آزاد می‌کند. پذیرش و ترخیص بیماران یک فرآیند دشوار است. کاهش پذیرش‌هایی که لزوم آنها بعداً زیر سؤال می‌رود، به کادر درمان این امکان را می‌دهد که بیشتر بر مراقبت از بیماران و سایر وظایف ضروری تمرکز کنند. یک بخش بحران خوب همچنین تخت‌های اورژانس را برای بیماران جدید آزاد می‌کند، که این امر همه را راضی نگه می‌دارد (نیاز به جابه‌جایی بیماران در اورژانس، یک فرایند پیچیده و غیر قابل اجتناب است، همان‌طور که هر کسی که بیش از شش ساعت در اتاق انتظار اورژانس گذرانده، به‌خوبی می‌داند).

📎 لطفاً ورق بزنید... ۱/۲

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه