◼️ سوگ‌سرود
#دکتر_علی_فیروزآبادی. روانپزشک
به کودک غزه...
كودكم ای كودك نالان من
تیغ مژگان ترت در جان من
باز كن از چهره‌ات چين و شكن
باز گو با من ز رنج جان و تن
اين جهان بس تيره و تاريك شد
دست‌ها با دشنه‌ها نزديك شد
دشنه‌ها آمد فرو بر فرق تو
پنجه‌ها آمد گره بر حلق تو
لحظه‌هايت پر غم و اندوه شد
غصه‌ها بر شانه‌ات چون كوه شد
كاش می‌شد با تو همراهی كنم
اندكی در غصه‌ات ياری كنم
كاش می‌شد من كه آرامت كنم
مهر و شادی همره جانت كنم
اين جهان جهل را ويران كنم
كودكان را شادمان خندان كنم
ای دريغا اين زمان پر زهر شد
پر ز درد و خشم و كين و قهر شد
پاك كن ان اشك‌ها از گونه‌ها
بر تكان اين خاك را از شانه ها
اشكهايت سيل ويرانگر شوند
برق آن چشمان تو اخگر شوند
آن جهان كهنه را ويران كنند
عالمی ديگر به ما ارزان كنند
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
#دکتر_علی_فیروزآبادی. روانپزشک
به کودک غزه...
كودكم ای كودك نالان من
تیغ مژگان ترت در جان من
باز كن از چهره‌ات چين و شكن
باز گو با من ز رنج جان و تن
اين جهان بس تيره و تاريك شد
دست‌ها با دشنه‌ها نزديك شد
دشنه‌ها آمد فرو بر فرق تو
پنجه‌ها آمد گره بر حلق تو
لحظه‌هايت پر غم و اندوه شد
غصه‌ها بر شانه‌ات چون كوه شد
كاش می‌شد با تو همراهی كنم
اندكی در غصه‌ات ياری كنم
كاش می‌شد من كه آرامت كنم
مهر و شادی همره جانت كنم
اين جهان جهل را ويران كنم
كودكان را شادمان خندان كنم
ای دريغا اين زمان پر زهر شد
پر ز درد و خشم و كين و قهر شد
پاك كن ان اشك‌ها از گونه‌ها
بر تكان اين خاك را از شانه ها
اشكهايت سيل ويرانگر شوند
برق آن چشمان تو اخگر شوند
آن جهان كهنه را ويران كنند
عالمی ديگر به ما ارزان كنند
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
🗞 تازه‌ها
#دکتر_سارا_گودرززاده. دستیار روانپزشکی
علم آسیب شناسی روانی المنتال: خلاصه علائم تشکیل دهنده و الگوهای تکراری موجود در کرایتریاهای تشخیصی DSM-5
محدودیت‌های سیستم تشخیصی سنتی در اختلالات روانپزشکی مثل کتابچه آماری اختلالات روانی (DSM-5) در قرن ۲۱ بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. برای مثال ناهمگونی علائم در دسته‌بندی تشخیصی قدیمی به معنی این است که وقتی علائم خاص را در فرد ببینیم علت بیماری، اثرات درمان و پیامد برای این علائم اختصاصی بوده و مرزهای تشخیصی را مشخص‌تر می‌کند. به طور مشابه وجود همپوشانی علائم در تشخیص‌های مختلف DSM-5 موجب می‌شود مطالعه یک تشخیص در زمان فرصت تشخیص مکانیسم‌های مرتبط با علائم یا سندروم‌هایی‌که علائم مشابه ایجاد می‌کنند را از بین ببرد.
مطالعات متعددی در گذشته بر اساس همین موضوع در DSM-IV TR و ICD-10 انجام شده است ولی این مطالعات بیشتر بر علائم افسردگی ماژور و علائم اضطرابی منتشر تمرکز داشته است ولی در این مطالعه تمام علائم و تشخیص‌ها بررسی شده است.
اولین قدم برای انجام تحقیق انتخاب فصل‌های ۱ تا ۱۹ از بخش دوم کتاب DSM-5 بود و تمام کرایتریاهای تشخیصی و specifierها به صورت کلمات جداگانه انتخاب شدند و حتی در کرایتریاهایی که علائم به دو صورت بود به صورت جداگانه وارد مطالعه شدند. (برای مثال بی‌خوابی یا پرخوابی در اکثر روزهای‌هفته به صورت بی‌خوابی و پرخوابی محاسبه شدند.)
همچنین تشخیص‌های بزرگسالان وارد مطالعه شده و تشخیص کودکان در مطالعه وارد نشدند. به‌علاوه علائمی که در بعضی تشخیص‌ها چند بار مطرح می‌شدند فقط یکبار در لیست شمرده شدند. (برای مثال در بیماری دوقطبی نوع یک سایکوموتور آژیته دوبار در کرایتریاها بیان شده ولی یکبار شمرده شد.)
بعلاوه اسپسفایرهایی که برای اختلالات مرتبط چندین بار بیان شده بود فقط یکبار محاسبه شد.(برای مثال with anxious distress در اختلالات افسردگی مختلفی آورده شده و اگر برای اختلال افسردگی ماژور محاسبه شود برای باقی اختلالات افسردگی مجدد حساب نشد.)
و اسپسیفایرهایی که تنها به علت /الگو/شدت/کوموربیدیتی اشاره داشتند وارد مطالعه نشدند.
تشخیص های other specified و unspecified نیز به همین دلایل حذف شدند مگر اینکه به علائم جدیدی اشاره داشتند (برای مثال در دیگر اختلالات خوردن به سندروم خوردن شبانه اشاره شده که وارد مطالعه شد.)
پس از جداسازی با برنامه‌های اختصاصی که به تفصیل در اصل مقاله آماده جملات مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که ۲۰۲ تشخیص وجود داشت که از این شمار ۱۳۵ اختلال اولیه و ۷۶ مورد اسپسیفایر یا دیگر اختلال با علائم اضافه بود. در این مطالعه ۱۴۱۹ مورد علامت استخراج شد که در تجزیه و تحلیل آماری براساس محتوای کیفی و محاسباتی نویسندگان ۶۲۸ علامت متمایز به دست آمد.
از این رقم ۳۹۷ مورد از علائم (۶۳.۲ درصد )برای یک تشخیص منحصر به فرد بودند درحالی که ۲۳۱ مورد (۳۶.۸ درصد ) در تشخیص‌های مختلفی تکرار شدند. (متوسط ۳ بار برای هر علامت و طیف ۲ -۲۲ بار)
در کل حدود ۱۰۲۲ بار تکرار بوده که این علائم با هم حدود ۷۲ درصد علامت‌های لیست شده در کرایتریاهای تشخیصی این ۱۹ فصل را شامل شده است.
از این ۲۳۱ علامت تکرار شده،۱۶۳ بار آن در یک فصل تکرار شده (۷۰.۶ درصد)، ۱۵۵ بار بین چندین فصل مختلف (۶۷.۱ درصد) و ۸۷ بار هم در یک فصل و هم در فصل‌های مختلف آمده است(۳۷.۷ درصد).
نهایتا بعضی مباحث مثل Elimination disorders
Gender dysphoria یا Paraphilic disorders هیچ علامتی نداشتند که در تشخیص های فصل‌های دیگر تکرار شده باشد در مقابل آن بیماری هایی مثل
Bipolar and related disorder
Trauma and stress related disorders
Dissociative disorders
Neurocognitive disorders
Personality disorder
حداقل یک علامت داشتند که در اختلالات دیگر تکرار شده بود.
البته اختلالات بایپولار بیشترین علامت تکرارشونده را در بین فصول داشت. نهایتا در بین ۱۵ مورد اول علامت‌های تکرار شونده مشکلات خواب، چه بی‌خوابی، چه پرخوابی، اختلالات تمرکز و خلق تحریک‌پذیر بیشترین تکرار را داشت.
به طور کلی این یافته‌ها کمک می‌کند تا درک بهتری از پیامدهای احتمالی همپوشانی علائم داشته باشیم و کار تجربی بیشتر بر روی علائم بالینی در زیرگروه‌ها نویدبخش بهبود قابلیت اطمینان و اعتبار به کتاب DSM-5 است که بخش زیادی از تحقیقات و طبابت براساس آن است.
منتشر شده در ژورنال کمبریج در آگوست ۲۰۲۳
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
#دکتر_سارا_گودرززاده. دستیار روانپزشکی
علم آسیب شناسی روانی المنتال: خلاصه علائم تشکیل دهنده و الگوهای تکراری موجود در کرایتریاهای تشخیصی DSM-5
محدودیت‌های سیستم تشخیصی سنتی در اختلالات روانپزشکی مثل کتابچه آماری اختلالات روانی (DSM-5) در قرن ۲۱ بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. برای مثال ناهمگونی علائم در دسته‌بندی تشخیصی قدیمی به معنی این است که وقتی علائم خاص را در فرد ببینیم علت بیماری، اثرات درمان و پیامد برای این علائم اختصاصی بوده و مرزهای تشخیصی را مشخص‌تر می‌کند. به طور مشابه وجود همپوشانی علائم در تشخیص‌های مختلف DSM-5 موجب می‌شود مطالعه یک تشخیص در زمان فرصت تشخیص مکانیسم‌های مرتبط با علائم یا سندروم‌هایی‌که علائم مشابه ایجاد می‌کنند را از بین ببرد.
مطالعات متعددی در گذشته بر اساس همین موضوع در DSM-IV TR و ICD-10 انجام شده است ولی این مطالعات بیشتر بر علائم افسردگی ماژور و علائم اضطرابی منتشر تمرکز داشته است ولی در این مطالعه تمام علائم و تشخیص‌ها بررسی شده است.
اولین قدم برای انجام تحقیق انتخاب فصل‌های ۱ تا ۱۹ از بخش دوم کتاب DSM-5 بود و تمام کرایتریاهای تشخیصی و specifierها به صورت کلمات جداگانه انتخاب شدند و حتی در کرایتریاهایی که علائم به دو صورت بود به صورت جداگانه وارد مطالعه شدند. (برای مثال بی‌خوابی یا پرخوابی در اکثر روزهای‌هفته به صورت بی‌خوابی و پرخوابی محاسبه شدند.)
همچنین تشخیص‌های بزرگسالان وارد مطالعه شده و تشخیص کودکان در مطالعه وارد نشدند. به‌علاوه علائمی که در بعضی تشخیص‌ها چند بار مطرح می‌شدند فقط یکبار در لیست شمرده شدند. (برای مثال در بیماری دوقطبی نوع یک سایکوموتور آژیته دوبار در کرایتریاها بیان شده ولی یکبار شمرده شد.)
بعلاوه اسپسفایرهایی که برای اختلالات مرتبط چندین بار بیان شده بود فقط یکبار محاسبه شد.(برای مثال with anxious distress در اختلالات افسردگی مختلفی آورده شده و اگر برای اختلال افسردگی ماژور محاسبه شود برای باقی اختلالات افسردگی مجدد حساب نشد.)
و اسپسیفایرهایی که تنها به علت /الگو/شدت/کوموربیدیتی اشاره داشتند وارد مطالعه نشدند.
تشخیص های other specified و unspecified نیز به همین دلایل حذف شدند مگر اینکه به علائم جدیدی اشاره داشتند (برای مثال در دیگر اختلالات خوردن به سندروم خوردن شبانه اشاره شده که وارد مطالعه شد.)
پس از جداسازی با برنامه‌های اختصاصی که به تفصیل در اصل مقاله آماده جملات مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که ۲۰۲ تشخیص وجود داشت که از این شمار ۱۳۵ اختلال اولیه و ۷۶ مورد اسپسیفایر یا دیگر اختلال با علائم اضافه بود. در این مطالعه ۱۴۱۹ مورد علامت استخراج شد که در تجزیه و تحلیل آماری براساس محتوای کیفی و محاسباتی نویسندگان ۶۲۸ علامت متمایز به دست آمد.
از این رقم ۳۹۷ مورد از علائم (۶۳.۲ درصد )برای یک تشخیص منحصر به فرد بودند درحالی که ۲۳۱ مورد (۳۶.۸ درصد ) در تشخیص‌های مختلفی تکرار شدند. (متوسط ۳ بار برای هر علامت و طیف ۲ -۲۲ بار)
در کل حدود ۱۰۲۲ بار تکرار بوده که این علائم با هم حدود ۷۲ درصد علامت‌های لیست شده در کرایتریاهای تشخیصی این ۱۹ فصل را شامل شده است.
از این ۲۳۱ علامت تکرار شده،۱۶۳ بار آن در یک فصل تکرار شده (۷۰.۶ درصد)، ۱۵۵ بار بین چندین فصل مختلف (۶۷.۱ درصد) و ۸۷ بار هم در یک فصل و هم در فصل‌های مختلف آمده است(۳۷.۷ درصد).
نهایتا بعضی مباحث مثل Elimination disorders
Gender dysphoria یا Paraphilic disorders هیچ علامتی نداشتند که در تشخیص های فصل‌های دیگر تکرار شده باشد در مقابل آن بیماری هایی مثل
Bipolar and related disorder
Trauma and stress related disorders
Dissociative disorders
Neurocognitive disorders
Personality disorder
حداقل یک علامت داشتند که در اختلالات دیگر تکرار شده بود.
البته اختلالات بایپولار بیشترین علامت تکرارشونده را در بین فصول داشت. نهایتا در بین ۱۵ مورد اول علامت‌های تکرار شونده مشکلات خواب، چه بی‌خوابی، چه پرخوابی، اختلالات تمرکز و خلق تحریک‌پذیر بیشترین تکرار را داشت.
به طور کلی این یافته‌ها کمک می‌کند تا درک بهتری از پیامدهای احتمالی همپوشانی علائم داشته باشیم و کار تجربی بیشتر بر روی علائم بالینی در زیرگروه‌ها نویدبخش بهبود قابلیت اطمینان و اعتبار به کتاب DSM-5 است که بخش زیادی از تحقیقات و طبابت براساس آن است.
منتشر شده در ژورنال کمبریج در آگوست ۲۰۲۳
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
🗞 درنگ
#بهرام_وفایی. روان‌پرستار
بوق غیرممتد
ساعت هفت صبح است. پشت فرمان اتومبیل به سوی مقصدی تکراری رانندگی می‌کنم، امشب طولانی‌ترین شب سال است، یلداست، آسمان ابری است، رادیو می‌خواند: بی‌همگان بسر شود... ترافیک بیشتر از همیشه است، برای امشب کلی خرید دارم، اما هنوز حقوق آخر پاییز را پرداخت نکرده‌اند. هر از چندگاهی به تلفن همراهم نگاه می‌کنم شاید پیامک واریز حقوق آمده باشد. اما نه! فقط انواع و اقسام تبریک یلدا است، از خشکشویی محل تا قالیشویی، چه وقت فرش شستن است آخر، فلان فروشگاه معروف با تخفیف‌های یلدایی چه می‌گوید؟ با کدام حقوق؟ دل خوشی داری! این آخری هم از یک دوست بود که آخرین بار در مراسم فارغ التحصیلی دانشگاه دیدمش سالها قبل، شنیدم معاون وزیر شده. زنگ بزنم بپرسم چرا حقوق‌ها را نمی‌دهند؟ روی بیلبرد اتوبان تصویر سه بازیگر است که به پهنای صورت می خندند و زیرش نوشته دیگه خندیدی! چه شد که این‌جوری شد؟ در این پنجاه و چند یلدا، بیست و یکی دو تای اول خوب بود. بعد یک‌جوری شد. یاد ترانه‌ی آن خواننده افتادم که می‌خواند: چی شد که شب شد؟ صدای بلند ترانه‌ای از ماشین بغلی افکارم را پاره می‌کند. « امشب شب یلداست!» درد! دلم می‌خواهد کناری توقف کنم، از ماشین پیاده شوم و در حاشیه خیابان زار زار گریه کنم. اما میان ترافیک خط وسط گیر افتاده‌ام. فکر می‌کنم اگر پیاده نشوم حتما خفه می‌شوم، هرچه باداباد! از ماشین بین نگاه تعجب آمیز آدمها پیاده می‌شوم و قسمت جلوی شلوارم را می‌گیرم و ادای کسی را در می‌آورم که هر لحظه ممکن است خودش را خیس کند، راننده‌ای بوق غیر ممتد می‌زند. بقیه هم شروع می‌کنند به پیروی از راننده‌ی خوش ذوق بوق زدن. انگار عروسی است و من قیقاج در حالی که دستم به بی تربیتی‌ام است پشت درختهای کنار خیابان پناه می‌گیرم، که صدایی می‌گوید : نش... داداش! صدای شین را خیلی غلیظ می‌گوید. درست موقعی که اشک‌های من سرایزر شده است، راه باز شده، ماشین‌ها از کنار ماشین من با تغییر مسیر رد می‌شوند. کمی آرام شده‌ام. به‌سوی اتومبیلم می‌روم. صدای آژیر پلیس را می‌شنوم: پژو! پژو! حرکت کن! اینجا چه جای ایستادن است؟ خودم را به ماشین رسانده‌ام. به پلیس دستی تکان می‌دهم، یعنی چشم و با دست آن‌جای خودم را نشان می‌دهم که ضروری بود و پشت فرمان می‌نشینم. حرکت می‌کنم، کاش می‌شد به این آدمها گفت دلم گرفته، آغاز فصل سرد است. دلم می‌خواهد گریه کنم. کاش آقای پلیس اتومبیل‌ها را هدایت می‌کرد و می گفت عزیزم! بشین تو ماشین یه دل سیر گریه کن، من حواسم هست و در بلندگو به راننده‌ها می‌گفت: با احتیاط و احترام عبور کنید اینجا کسی دلش گرفته است!
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
#بهرام_وفایی. روان‌پرستار
بوق غیرممتد
ساعت هفت صبح است. پشت فرمان اتومبیل به سوی مقصدی تکراری رانندگی می‌کنم، امشب طولانی‌ترین شب سال است، یلداست، آسمان ابری است، رادیو می‌خواند: بی‌همگان بسر شود... ترافیک بیشتر از همیشه است، برای امشب کلی خرید دارم، اما هنوز حقوق آخر پاییز را پرداخت نکرده‌اند. هر از چندگاهی به تلفن همراهم نگاه می‌کنم شاید پیامک واریز حقوق آمده باشد. اما نه! فقط انواع و اقسام تبریک یلدا است، از خشکشویی محل تا قالیشویی، چه وقت فرش شستن است آخر، فلان فروشگاه معروف با تخفیف‌های یلدایی چه می‌گوید؟ با کدام حقوق؟ دل خوشی داری! این آخری هم از یک دوست بود که آخرین بار در مراسم فارغ التحصیلی دانشگاه دیدمش سالها قبل، شنیدم معاون وزیر شده. زنگ بزنم بپرسم چرا حقوق‌ها را نمی‌دهند؟ روی بیلبرد اتوبان تصویر سه بازیگر است که به پهنای صورت می خندند و زیرش نوشته دیگه خندیدی! چه شد که این‌جوری شد؟ در این پنجاه و چند یلدا، بیست و یکی دو تای اول خوب بود. بعد یک‌جوری شد. یاد ترانه‌ی آن خواننده افتادم که می‌خواند: چی شد که شب شد؟ صدای بلند ترانه‌ای از ماشین بغلی افکارم را پاره می‌کند. « امشب شب یلداست!» درد! دلم می‌خواهد کناری توقف کنم، از ماشین پیاده شوم و در حاشیه خیابان زار زار گریه کنم. اما میان ترافیک خط وسط گیر افتاده‌ام. فکر می‌کنم اگر پیاده نشوم حتما خفه می‌شوم، هرچه باداباد! از ماشین بین نگاه تعجب آمیز آدمها پیاده می‌شوم و قسمت جلوی شلوارم را می‌گیرم و ادای کسی را در می‌آورم که هر لحظه ممکن است خودش را خیس کند، راننده‌ای بوق غیر ممتد می‌زند. بقیه هم شروع می‌کنند به پیروی از راننده‌ی خوش ذوق بوق زدن. انگار عروسی است و من قیقاج در حالی که دستم به بی تربیتی‌ام است پشت درختهای کنار خیابان پناه می‌گیرم، که صدایی می‌گوید : نش... داداش! صدای شین را خیلی غلیظ می‌گوید. درست موقعی که اشک‌های من سرایزر شده است، راه باز شده، ماشین‌ها از کنار ماشین من با تغییر مسیر رد می‌شوند. کمی آرام شده‌ام. به‌سوی اتومبیلم می‌روم. صدای آژیر پلیس را می‌شنوم: پژو! پژو! حرکت کن! اینجا چه جای ایستادن است؟ خودم را به ماشین رسانده‌ام. به پلیس دستی تکان می‌دهم، یعنی چشم و با دست آن‌جای خودم را نشان می‌دهم که ضروری بود و پشت فرمان می‌نشینم. حرکت می‌کنم، کاش می‌شد به این آدمها گفت دلم گرفته، آغاز فصل سرد است. دلم می‌خواهد گریه کنم. کاش آقای پلیس اتومبیل‌ها را هدایت می‌کرد و می گفت عزیزم! بشین تو ماشین یه دل سیر گریه کن، من حواسم هست و در بلندگو به راننده‌ها می‌گفت: با احتیاط و احترام عبور کنید اینجا کسی دلش گرفته است!
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
📨 بازتاب خبر
همه برای سلامت روان صف کشیدهاند!
این روزها انگار همه صف کشیدهاند تا برای سلامت روان مردم و جامعه‌ی ایران کاری کنند. انسیه خزعلی معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده چند روز پیش گفته بود برخی پزشکان به راحتی گواهی تغییر جنسیت صادر می‌کنند.
معاون رئیس‌جمهور در امور زنان در دیدار با مدیرحوزه‌های علمیه با اشاره به این که برخی از پزشکان در پی تغییر ذائقه‌ی جوانان، به راحتی گواهی تغییر جنسیت را صادر می‌کنند، گفته برای این افراد تغییر جنسیت صورت نمی‌گیرد و در اصل مقطوع‌النسل می‌شوند و حدود ۵۰ درصد این افراد به خودکشی می‌رسند.
از سوی دیگر خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی گفته کشور نیاز به تدوین سند سلامت روان دارد.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی گفته: کشور حتما نیاز به سند سلامت روان دارد تا نحوه حکمرانی در این حوزه تعیین شود، تکلیف دستگاه‌ها در این حوزه باید مشخص شود. وی افزوده بنابراین به پیشنهاد سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره، سند راهبردی و راهبری سلامت روان تدوین می‌شود تا در ادامه شورای عالی آن را به عنوان سندی بالادستی به تصویب برساند.
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
همه برای سلامت روان صف کشیدهاند!
این روزها انگار همه صف کشیدهاند تا برای سلامت روان مردم و جامعه‌ی ایران کاری کنند. انسیه خزعلی معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده چند روز پیش گفته بود برخی پزشکان به راحتی گواهی تغییر جنسیت صادر می‌کنند.
معاون رئیس‌جمهور در امور زنان در دیدار با مدیرحوزه‌های علمیه با اشاره به این که برخی از پزشکان در پی تغییر ذائقه‌ی جوانان، به راحتی گواهی تغییر جنسیت را صادر می‌کنند، گفته برای این افراد تغییر جنسیت صورت نمی‌گیرد و در اصل مقطوع‌النسل می‌شوند و حدود ۵۰ درصد این افراد به خودکشی می‌رسند.
از سوی دیگر خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی گفته کشور نیاز به تدوین سند سلامت روان دارد.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی گفته: کشور حتما نیاز به سند سلامت روان دارد تا نحوه حکمرانی در این حوزه تعیین شود، تکلیف دستگاه‌ها در این حوزه باید مشخص شود. وی افزوده بنابراین به پیشنهاد سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره، سند راهبردی و راهبری سلامت روان تدوین می‌شود تا در ادامه شورای عالی آن را به عنوان سندی بالادستی به تصویب برساند.
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
🗞 تبریک
دکتر فرزین رضاعی استاد روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران و چهره شناخته شده‌ی روان‌درمانی روانکاوانه، پس از ۵ سال کوشش از طرف انجمن جهانی روان‌درمانی مبتنی بر انتقال که ریاست آن با اتوکرنبرگ است، واجد صلاحیت لازم جهت کسب عنوان درمانگر مجاز این گرایش روانکاوانه شناخته شده است.
ما این کامیابی را که نویدبخش روزهای بهتر برای روان‌درمانی روانکاوانه و روانپزشکی در ایران است صمیمانه به دکتر رضاعی تبریک می‌گوییم.
تحریریه‌ی #تجربه‌های_روان‌پزشکانه
دکتر فرزین رضاعی استاد روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران و چهره شناخته شده‌ی روان‌درمانی روانکاوانه، پس از ۵ سال کوشش از طرف انجمن جهانی روان‌درمانی مبتنی بر انتقال که ریاست آن با اتوکرنبرگ است، واجد صلاحیت لازم جهت کسب عنوان درمانگر مجاز این گرایش روانکاوانه شناخته شده است.
ما این کامیابی را که نویدبخش روزهای بهتر برای روان‌درمانی روانکاوانه و روانپزشکی در ایران است صمیمانه به دکتر رضاعی تبریک می‌گوییم.
تحریریه‌ی #تجربه‌های_روان‌پزشکانه
اعلام نتایج انتخابات انجمن علمی روان‌درمانی
کمیته‌ی انتخابات انجمن علمی روان‌درمانی ایران امروز ۳۰ آبان ۱۴۰۲ نتایج تازه‌ترین انتخابات هیات مدیره‌ی این انجمن را اعلام کرد.
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
کمیته‌ی انتخابات انجمن علمی روان‌درمانی ایران امروز ۳۰ آبان ۱۴۰۲ نتایج تازه‌ترین انتخابات هیات مدیره‌ی این انجمن را اعلام کرد.
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
Forwarded from همایش سالانه سلامت روان و رسانه
🔸دبیرخانه همایش «سلامت روان و رسانه» برگزار می‌کند:
♦️علت‌ها و گستردگی پدیده مهاجرت ایرانیان♦️
🔹با حضور:
بهرام صلواتی: تحلیلگر ارشد مهاجرت
امیرحسین جلالی ندوشن: روانپزشک و روان‌درمانگر
🕔 زمان: یکشنبه ۵ آذر ۱۴۰۲ ـــ ساعت ۱۷
📍نشانی: میدان توحید، خیابان نصرت غربی، پلاک ۵۶، طبقه دوم
▫️ حضور برای عموم علاقه‌مندان آزاد است.
@mentalhealthmedia
♦️علت‌ها و گستردگی پدیده مهاجرت ایرانیان♦️
🔹با حضور:
بهرام صلواتی: تحلیلگر ارشد مهاجرت
امیرحسین جلالی ندوشن: روانپزشک و روان‌درمانگر
🕔 زمان: یکشنبه ۵ آذر ۱۴۰۲ ـــ ساعت ۱۷
📍نشانی: میدان توحید، خیابان نصرت غربی، پلاک ۵۶، طبقه دوم
▫️ حضور برای عموم علاقه‌مندان آزاد است.
@mentalhealthmedia
🗞 تازه‌ها
#دکتر_ستاره_اسماعیلی. دستیار روانپزشکی
راهنمای جدید برای خودآزاری: فرصتی که نباید از دست داد
خودآزاری یک مشکل رایج در بیمارانی است که به دنبال کمک از خدمات بالینی هستند و با افزایش خطر خودکشی همراه است. در سال‌های اخیر، افزایش خودآزاری به‌ویژه در جوانان و گروه‌های دیگری مانند مردان میانسال مشاهده شده است. موسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی (NICE)در سال ۲۰۲۲ با ترکیب دستورعمل‌های قبلی کوتاه و بلند مدت و با درنظر گرفتن نقش یک سیستم گسترده‌تر (مراقبت‌های اولیه، مراقبت‌های اضطراری، آموزش و تنظیمات عدالت کیفری) راهنمای مربوط به ارزیابی، مدیریت و پیشگیری از عود خودآزاری را به‌روز کرد. دراین مقاله قصد بوده که قسمت‌های مهم برای متخصصان سلامت روان برجسته شود. ازین رو نویسنگان بیان می‌کنند که ممکن است قسمتی از توصیه‌ها دارای سوگیری باشد.
نیاز به همدلی
متخصصان سلامت روان همگی تنها اصول اساسی دستورالعمل را اجرا می‌کنند درحالی‌که انتظار می‌رود قسمت‌های مختلف سیستم، هریک به شیوه‌ای متفاوت دستورالعمل را بررسی و تفسیر کنند. با این حال می‌توان گفت همواره نیاز به ارائه مراقبت دلسوزانه، بدون قضاوت و با همدلی وجود دارد. تجربیات منفی هرقدر هم کم باشند تاثیر منفی شدیدی در کمک‌خواهی و خطر خودکشی دارد. توصیه می‌شود آموزش برای پزشکان با افراد دارای تجربه‌ی زیسته خودآزاری، برای تأکید بر مراقبت حساس فرد محور و توسط افراد مجرب صورت گیرد و همه کارکنان به نظارت مناسب دسترسی داشته باشند.
مشارکت خانواده نیز نقش کلیدی داشته و افرادی که خودآزاری داشته‌اند، و مراقبان آنها باید اطلاعات لازم در مورد آسیب زدن به خود، گزینه‌های مراقبت و درمان، و منابع حمایتی داشته باشند و خودمراقبتی متناسب با نیازهای فرد باشد.
جایی برای درمان‌های خشن و ناپسند نیست
اگرچه درحال حاضر به ندرت این روش دیده می‌شود، اما این راهنما مجدد تاکید می‌کند که درمان تنبیهی، و خودداری از دادن مراقبت‌های مورد نیاز و حتی استفاده از مجازات کیفری هیچ جایگاهی ندارد.
ارزیابی روانی-اجتماعی، نه ارزیابی خطر
همه افرادی که به خود آسیب رسانده‌اند باید در اولین فرصت توسط یک متخصص بهداشت روانی آموزش دیده، ارزیابی روانی-اجتماعی دریافت کنند تا شرایط، نقاط قوت و نیازهای فرد شناسایی شود. این ارزیابی نباید بی‌جهت به تعویق بیفتد و چگونگی انجام آن مهم‌تر از محتوایی که ارزیابی می‌شود یعنی باید با رویکردی دلسوزانه و مشارکتی برای ایجاد درک مشترک از علت خودآزاری برخورد شود.
همچنین درخواست شده که از ابزارها و مقیاس‌های ارزیابی خطر استفاده نشود و به گروه‌های کم، متوسط یا زیاد برای پیش‌بینی خودآزاری یا خودکشی مجدد، تقسیم نشوند و ترخیص یا ادامه درمان با ابزار و پرسشنامه تعیین نگردد. چرا که این ابزار اطمینان بالینی کاذب داده و منجر به حذف مراقبت افراد در گروه‌های کم خطر و متوسط خطر می‌شوند. درمقابل، متخصصان سلامت روان باید متناسب با سن و شرایط فردی، نقاط قوت و نیازهای فرد یک فرمول برای ارزیابی خطر ایجاد کنند. دراین حالت به جای اینکه ارزیابی به خودی خود یک هدف باشد، مستقیماً به رسیدگی به نیازهای بیماران، مراقبت و درمان کمک می‌کند.
مراقبت های بعدی و مداخله
در مواردی که پزشک پس از ارزیابی اولیه احساس نگرانی کند، مراقبت‌ها باید در ۴۸ ساعت پس از ارزیابی و در صورت امکان با همان متخصص انجام شود. دراین زمان احتمال تکرار خودآزاری وجود داشته، این پیگیری مشارکت خدمات را افزایش و ناامیدی، خودآزاری و خودکشی را کاهش می‌دهد. نقش بستری روانپزشکی به طور خاص در این دستورالعمل اشاره نشده زیرا دیدگاه‌ها دراین مورد متفاوت است. (اگرچه می تواند مفید و حتی گاهی نجات‌بخش باشد.)
به علاوه محدودیت‌های زیادی در منابع و نیروی کار وجود دارد که بر نحوه‌ی ارائه عملی خدمات تأثیر می‌گذارد. همکاری نزدیک‌تر بین خدمات روان‌درمانی و تیم‌های مراقبت اولیه با دیگر بخش‌های روانپزشکی برای توسعه‌ی شیوه‌های جدیدتر مثل خدمات آنلاین، حیاتی است.
دارو می‌تواند برای درمان بیماری‌های زمینه‌ای استفاده شود اما هیچ دارویی برای خودآزاری به خودی خود توصیه نمی‌شود. اگرچه دراین گایدلاین اشاره نشده اما در فرد مبتلا به یک بیماری روانپزشکی همراه با آسیب رساندن به خود، درمان باید براساس قضاوت بالینی و گایدلاین صورت گیرد. این راهنما (CBT) را برای بزرگسالان پیشنهاد می‌دهد: ۴ تا ۱۰ جلسه و فرد محور.
درمان شناختی رفتاری آگاهانه طیف گسترده‌ای از رویکردهای درمانی، از جمله رویکردهای حل مساله، بین‌فردی و شناختی را در برمی گیرد. در جوانانی که مکرراً به خود آسیب می‌زنند نیز، رفتار درمانی دیالکتیکی نوجوانان (DBT-A) توصیه می‌شود، اگرچه شواهد موجود محدود و با حجم نمونه کم و پیگیری کوتاه مدت هستند.
📎 ادامه در صفحه‌ی بعد...
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
#دکتر_ستاره_اسماعیلی. دستیار روانپزشکی
راهنمای جدید برای خودآزاری: فرصتی که نباید از دست داد
خودآزاری یک مشکل رایج در بیمارانی است که به دنبال کمک از خدمات بالینی هستند و با افزایش خطر خودکشی همراه است. در سال‌های اخیر، افزایش خودآزاری به‌ویژه در جوانان و گروه‌های دیگری مانند مردان میانسال مشاهده شده است. موسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی (NICE)در سال ۲۰۲۲ با ترکیب دستورعمل‌های قبلی کوتاه و بلند مدت و با درنظر گرفتن نقش یک سیستم گسترده‌تر (مراقبت‌های اولیه، مراقبت‌های اضطراری، آموزش و تنظیمات عدالت کیفری) راهنمای مربوط به ارزیابی، مدیریت و پیشگیری از عود خودآزاری را به‌روز کرد. دراین مقاله قصد بوده که قسمت‌های مهم برای متخصصان سلامت روان برجسته شود. ازین رو نویسنگان بیان می‌کنند که ممکن است قسمتی از توصیه‌ها دارای سوگیری باشد.
نیاز به همدلی
متخصصان سلامت روان همگی تنها اصول اساسی دستورالعمل را اجرا می‌کنند درحالی‌که انتظار می‌رود قسمت‌های مختلف سیستم، هریک به شیوه‌ای متفاوت دستورالعمل را بررسی و تفسیر کنند. با این حال می‌توان گفت همواره نیاز به ارائه مراقبت دلسوزانه، بدون قضاوت و با همدلی وجود دارد. تجربیات منفی هرقدر هم کم باشند تاثیر منفی شدیدی در کمک‌خواهی و خطر خودکشی دارد. توصیه می‌شود آموزش برای پزشکان با افراد دارای تجربه‌ی زیسته خودآزاری، برای تأکید بر مراقبت حساس فرد محور و توسط افراد مجرب صورت گیرد و همه کارکنان به نظارت مناسب دسترسی داشته باشند.
مشارکت خانواده نیز نقش کلیدی داشته و افرادی که خودآزاری داشته‌اند، و مراقبان آنها باید اطلاعات لازم در مورد آسیب زدن به خود، گزینه‌های مراقبت و درمان، و منابع حمایتی داشته باشند و خودمراقبتی متناسب با نیازهای فرد باشد.
جایی برای درمان‌های خشن و ناپسند نیست
اگرچه درحال حاضر به ندرت این روش دیده می‌شود، اما این راهنما مجدد تاکید می‌کند که درمان تنبیهی، و خودداری از دادن مراقبت‌های مورد نیاز و حتی استفاده از مجازات کیفری هیچ جایگاهی ندارد.
ارزیابی روانی-اجتماعی، نه ارزیابی خطر
همه افرادی که به خود آسیب رسانده‌اند باید در اولین فرصت توسط یک متخصص بهداشت روانی آموزش دیده، ارزیابی روانی-اجتماعی دریافت کنند تا شرایط، نقاط قوت و نیازهای فرد شناسایی شود. این ارزیابی نباید بی‌جهت به تعویق بیفتد و چگونگی انجام آن مهم‌تر از محتوایی که ارزیابی می‌شود یعنی باید با رویکردی دلسوزانه و مشارکتی برای ایجاد درک مشترک از علت خودآزاری برخورد شود.
همچنین درخواست شده که از ابزارها و مقیاس‌های ارزیابی خطر استفاده نشود و به گروه‌های کم، متوسط یا زیاد برای پیش‌بینی خودآزاری یا خودکشی مجدد، تقسیم نشوند و ترخیص یا ادامه درمان با ابزار و پرسشنامه تعیین نگردد. چرا که این ابزار اطمینان بالینی کاذب داده و منجر به حذف مراقبت افراد در گروه‌های کم خطر و متوسط خطر می‌شوند. درمقابل، متخصصان سلامت روان باید متناسب با سن و شرایط فردی، نقاط قوت و نیازهای فرد یک فرمول برای ارزیابی خطر ایجاد کنند. دراین حالت به جای اینکه ارزیابی به خودی خود یک هدف باشد، مستقیماً به رسیدگی به نیازهای بیماران، مراقبت و درمان کمک می‌کند.
مراقبت های بعدی و مداخله
در مواردی که پزشک پس از ارزیابی اولیه احساس نگرانی کند، مراقبت‌ها باید در ۴۸ ساعت پس از ارزیابی و در صورت امکان با همان متخصص انجام شود. دراین زمان احتمال تکرار خودآزاری وجود داشته، این پیگیری مشارکت خدمات را افزایش و ناامیدی، خودآزاری و خودکشی را کاهش می‌دهد. نقش بستری روانپزشکی به طور خاص در این دستورالعمل اشاره نشده زیرا دیدگاه‌ها دراین مورد متفاوت است. (اگرچه می تواند مفید و حتی گاهی نجات‌بخش باشد.)
به علاوه محدودیت‌های زیادی در منابع و نیروی کار وجود دارد که بر نحوه‌ی ارائه عملی خدمات تأثیر می‌گذارد. همکاری نزدیک‌تر بین خدمات روان‌درمانی و تیم‌های مراقبت اولیه با دیگر بخش‌های روانپزشکی برای توسعه‌ی شیوه‌های جدیدتر مثل خدمات آنلاین، حیاتی است.
دارو می‌تواند برای درمان بیماری‌های زمینه‌ای استفاده شود اما هیچ دارویی برای خودآزاری به خودی خود توصیه نمی‌شود. اگرچه دراین گایدلاین اشاره نشده اما در فرد مبتلا به یک بیماری روانپزشکی همراه با آسیب رساندن به خود، درمان باید براساس قضاوت بالینی و گایدلاین صورت گیرد. این راهنما (CBT) را برای بزرگسالان پیشنهاد می‌دهد: ۴ تا ۱۰ جلسه و فرد محور.
درمان شناختی رفتاری آگاهانه طیف گسترده‌ای از رویکردهای درمانی، از جمله رویکردهای حل مساله، بین‌فردی و شناختی را در برمی گیرد. در جوانانی که مکرراً به خود آسیب می‌زنند نیز، رفتار درمانی دیالکتیکی نوجوانان (DBT-A) توصیه می‌شود، اگرچه شواهد موجود محدود و با حجم نمونه کم و پیگیری کوتاه مدت هستند.
📎 ادامه در صفحه‌ی بعد...
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
🗞 دنباله‌ی تازه‌ها
#دکتر_ستاره_اسماعیلی. دستیار روانپزشکی
چالش بزرگ دیگر، داشتن نیروی کار برای ارائه این درمان‌ها است. ارتقاء مهارت پرستاران یا سایر پزشکان در تیم‌های بهداشت روان، جهت ارائه درمان‌های روان‌شناختی در مراقبت‌های اولیه می‌تواند در دراز مدت در هزینه صرفه‌جویی کرده و مقرون به صرفه باشد. درمان‌های روان‌شناختی نباید به دلیل شرایط فرد و یا تشخیص و مصرف مواد از افراد دریغ شود.
طرح‌های ایمنیسازی
به دلیل شواهد کم موجود، NICE از «توجه کردن» به جای «توصیه شدید» به وجود طرح‌های ایمن سازی استفاده کرده است. اگرچه در اینجا نیز "چگونگی" حداقل به اندازه "چه چیزی" مهم است. برنامه‌های ایمنی باید در صورت لزوم به طور مشترک بین فردی که به خود آسیب می‌زند و متخصصان سلامت روان، و با نظر اعضای خانواده برقرار شود. منابع حمایت مانند (پزشک عمومی) باید نام برده شده، قابل دسترسی بوده و مرتباً پیگیر باشد و با تغییر نیازها و شرایط تغییر یابد. به علاوه این راهنما توصیه می‌کند که متخصصان بهداشت روان باید به مدارس در تهیه برنامه‌های حمایتی برای دانش‌آموزان پس از آسیب رساندن به خود کمک کرده و نقشی فراتر از عملکرد روانپزشکی داشته باشند.
رویکردهای کم کردن آسیب برای جلوگیری، به تاخیر انداختن و کاهش اپیزودها یا عوارض خودآزاری مورد بحث‌اند. پیشنهاد شده که متخصصان همیشه این امید را القا کنند که فرد می‌تواند از خودآزاری به عنوان یک راهبرد مقابله دور شود و "خودآزاری کم خطرتر" وجود ندارد.
گفته شده با وجود فقدان شواهد، تکنیک‌های حواس‌پرتی، بهداشت زخم و توصیه‌های آموزشی ساده، مانند تأثیر الکل و مواد در آسیب‌رساندن به خود، ممکن است در رویکرد کلی برای بهبودی مناسب باشند.
در نهایت همه متخصصان بهداشت روان ممکن است در کار روزانه خود با افرادی که زمانی خودآزاری داشتند مواجه شوند، بنابراین خدمات بهداشت روان همیشه قسمت کلیدی در مداخله و پیشگیری است. اگرچه NICE یادآوری می‌کند که خودآزاری می‌تواند در همه جای سیستم بهداشتی و مراقبت اجتماعی مانند آموزش، امور قضایی و کیفری و حتی در محیط‌های اجتماعی وجود داشته باشد. از این رو بر اهمیت مراقبت شخص‌محور دلسوزانه، که همه سزاوار آن هستند، تأکید شده که در جامعه نیز تأثیر زیادی داشته و اهمیت بهینه‌سازی آن را برجسته می‌کند.
📎 پایان
این مقاله در آگوست ۲۰۲۳ با عنوان “New guidance for self-harm: an opportunity not to be missed” در مجله BJPsych به چاپ رسیده است.
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
#دکتر_ستاره_اسماعیلی. دستیار روانپزشکی
چالش بزرگ دیگر، داشتن نیروی کار برای ارائه این درمان‌ها است. ارتقاء مهارت پرستاران یا سایر پزشکان در تیم‌های بهداشت روان، جهت ارائه درمان‌های روان‌شناختی در مراقبت‌های اولیه می‌تواند در دراز مدت در هزینه صرفه‌جویی کرده و مقرون به صرفه باشد. درمان‌های روان‌شناختی نباید به دلیل شرایط فرد و یا تشخیص و مصرف مواد از افراد دریغ شود.
طرح‌های ایمنیسازی
به دلیل شواهد کم موجود، NICE از «توجه کردن» به جای «توصیه شدید» به وجود طرح‌های ایمن سازی استفاده کرده است. اگرچه در اینجا نیز "چگونگی" حداقل به اندازه "چه چیزی" مهم است. برنامه‌های ایمنی باید در صورت لزوم به طور مشترک بین فردی که به خود آسیب می‌زند و متخصصان سلامت روان، و با نظر اعضای خانواده برقرار شود. منابع حمایت مانند (پزشک عمومی) باید نام برده شده، قابل دسترسی بوده و مرتباً پیگیر باشد و با تغییر نیازها و شرایط تغییر یابد. به علاوه این راهنما توصیه می‌کند که متخصصان بهداشت روان باید به مدارس در تهیه برنامه‌های حمایتی برای دانش‌آموزان پس از آسیب رساندن به خود کمک کرده و نقشی فراتر از عملکرد روانپزشکی داشته باشند.
رویکردهای کم کردن آسیب برای جلوگیری، به تاخیر انداختن و کاهش اپیزودها یا عوارض خودآزاری مورد بحث‌اند. پیشنهاد شده که متخصصان همیشه این امید را القا کنند که فرد می‌تواند از خودآزاری به عنوان یک راهبرد مقابله دور شود و "خودآزاری کم خطرتر" وجود ندارد.
گفته شده با وجود فقدان شواهد، تکنیک‌های حواس‌پرتی، بهداشت زخم و توصیه‌های آموزشی ساده، مانند تأثیر الکل و مواد در آسیب‌رساندن به خود، ممکن است در رویکرد کلی برای بهبودی مناسب باشند.
در نهایت همه متخصصان بهداشت روان ممکن است در کار روزانه خود با افرادی که زمانی خودآزاری داشتند مواجه شوند، بنابراین خدمات بهداشت روان همیشه قسمت کلیدی در مداخله و پیشگیری است. اگرچه NICE یادآوری می‌کند که خودآزاری می‌تواند در همه جای سیستم بهداشتی و مراقبت اجتماعی مانند آموزش، امور قضایی و کیفری و حتی در محیط‌های اجتماعی وجود داشته باشد. از این رو بر اهمیت مراقبت شخص‌محور دلسوزانه، که همه سزاوار آن هستند، تأکید شده که در جامعه نیز تأثیر زیادی داشته و اهمیت بهینه‌سازی آن را برجسته می‌کند.
📎 پایان
این مقاله در آگوست ۲۰۲۳ با عنوان “New guidance for self-harm: an opportunity not to be missed” در مجله BJPsych به چاپ رسیده است.
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه
Forwarded from باشگاه ادبیات