تا وقتی‌که نسبتِ به خودمان
و جهانِ مان ناآگاه هستیم،
و ناآگاهانه عمل و رفتار می‌کنیم.
تا زمانی که خودمان نمی‌اندیشیم
دایما در گفته‌ها و اندیشیده‌های
این و آن غور می‌خوریم. و با این کار گاهی اوقات بیشتر خودمان را گم و ایجادِ سردرگمیِ بیشتری می‌کنیم همچنین ذهن مان را انباشتی از دیگر ذهنیت‌های خواهد بود.

اگر خودمان تأمل کنیم
و رنجِ این اندیشیدن را هم
نوش کنیم.

کلماتی که بر زبان جاری می‌کنیم
رنگِ بی‌رنگی ، رایحه‌ی شهود به خودشان می‌گیرند و دیگر نیازی نیست ، کورکورانه و متعصبانه، چشم و گوش بسته از هیچ‌چیزی و یا کسی اطاعتِ بی‌چون و چرا داشته باشیم.

پس آن‌چه که نیاز است مدام به خودمان یادآور شویم رنجِ فهمیدن و اندیشیدن است، رنج بردن و دانستن بِه از اینکه ندانسته و ناآگاهانه مُردن...

مصداق بارز این جملات
می‌تواند این گفته‌ها باشد که
ذهنِ تان را خلاق و بارور کنید
اندیشه اتان را پرورش دهید
هرچند اگر غیرممکن به نظر رسد
تا خرد و نورِ وجودتان شکوفا گردد.


#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini
لینک گروه
https://www.tg-me.com/Parvanehbiprva1

در این طبیعی عمل کردن و خودبه خودیِ کنش و اندیشه ی ذن داستانی نقل می کنند

که راهبی از ذن،
پس از شنیدنِ خبرِ مرگِ یکی از بستگانش،
گریه سر داد.
هنگامی که یکی از شاگردان پیروش اعتراض کرد که نشان دادنِ این چنین تعلقِ خاطر زیبنده ی یک راهب نیست
او پاسخ داد: « احمق مباش من گریه می‌کنم چون که می‌خواهم گریه کنم»!

آلن_واتس
📚طریقت_ذن
#ذن
@MasomehAbedini🦋

نبوغِ راستین خلق تمامیّتِ وجودِ هر انسانی است و انسانِ به تمامیّتِ رسیده انسانی که در پیِ کشف و درکِ شناختِ ژرف حقیقتِ درونی‌ خویش است، او خالقِ خویشتنِ حقیقی‌ِ وجود‌ِ خویش و خالقِ خلاقِ لحظه به لحظه‌های زندگی اش خواهد بود.



#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

لینک گروه

https://www.tg-me.com/Parvanehbiprva1

بسیاری معتقدند، موسیقی همان مقدسی است که می توان پرستید. موسیقی آرامِ جان است. انسانی که روحِ خود را به موسیقی زیبا می سپرد، آرامش را در عمقِ وجودش جای می دهد.

✨💎💙


@MasomehAbedini🤍

آن هنگام که پلک‌هایم را
آرام بر هم می‌گذارم
به ناگَه کلِ این کیهان را می‌بینم
که در گستره‌ای از بی‌کرانگیِ
این جانِ بی‌نهایتَ ام
چونان رودی از ستاره‌هایی رقصان
بی‌محابا می‌درخشند و می‌رقصند !




#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

‍ انتهای خود شناسی و معرفت ، ادب است.
«ادب» و پرهیز از کلام زشت آخرِ اخلاق است.
«ادب» مکارم الاخلاق است.

بنابراین کسی که به دیگران دشنام می دهد
یا به بهانه روشن سازی دیگران به آنها توهین می کند تا حقیرشان سازد
او هیچ از معرفت نمی داند.
برعکس یک درمانده مفلوک است.

یک «من زده»  بی دست و پاست که از رنج دیگران انرژی می گیرد.ا
این افراد
رنج کشیده هایی هستند که نتوانستند با درد و رنج و حقارتی که بر آنها رفته کنار بیایند

دشنام گویان برای رهایی از حقارتی که درونشان بیداد می کند
فرافکنی می کنند و دیگران را با دشنام هایشان رنج می دهند.
آنها را ذره ای جدی نگیرید.

#فرامرز_کوثری🦋
#خودآمراد‌

📚خودآمراد‌ی که من می‌شناختم

@MasomehAbedini🦋

پروانه‌ در چمن‌زار
آرام بر سَرانگشتانَم می‌نشیند
اینک من تمامِ جهانِ او هستم...



#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

بودنِ در مسیر معرفت و بودشِ در عشق همیشه برای این نیست؛ که همواره وجود‌ِ ما را سرشارِ از شادمانی و خوشی های سرخوشانه سازد، این برداشتی سطحی، پوچ و پنداری پوشالی از عشق است. بلکه آن، (عشق) گاهی برای این هست، تا اینکه محکی باشد برای سنجش و میزانِ تاب آوریِ مان در کشاکشِ لحظه‌ها، به اینکه چقدر می‌توانیم چیزهایِ مختلف، مکان‌ها، موقعیت‌ها ، ایده‌آل ها و یا حتی افراد و موانعِ غیرقابلِ پیش بینی و در نهایت درک و پذیرشِ هرچیزی که با ایده‌آل های ما منافات دارد و به همان صورتی که هستند به شکل و اندازه خود را تاب بیاوریم...


#معصومه_عابديني🦋
@MasomehAbedini

انسان در درجه‌ی اول اشتیاقِ خود را دوست دارد، بعد شخصی را که مشتاق اوست!

اروین یالوم


ما مشتاقانه، مشتاقِ احساسِ خویشتن
و آن شعله‌ی عشقی هستیم‌ که در
قلبمان فروزان است.
نه قدردانِ موهبتِ حضورِ دیگری .
ما ابتدا خودمان را می‌پسندیم
و به اشتیاقِ مان عشق می‌ورزیم
سپس برای رفعِ عطشِ این اشتیاق محبوب را ابزار و بهانه‌ای برایِ طلبِ خود قرار می‌دهیم و این بیشتر به نوعی فرافکنی‌ِ حسی _احساسی شبیه است تا به چشیدن و چشاندنِ طعمِ حقیقیِ عشق،
عشق در عمیق‌ترین حالتِ خویش
یعنی حاضر ماندن در همه‌ی حال و احوالات در بَرِ یارِمان...! و با خویشتن خویش و نشانِ بی‌نشانِ آنی که خود را وجودمان‌ یافته‌است صادق و شفاف بودن.


#معصومه_عابدینی🦋

@MasomehAbedini

کفشدوزک...
رویِ لبه‌ی برگ‌هایِ اَفرا
گویی خیالِ ماندن ندارد!






#معصومه_عابدینی🦋
#مشق
#هایکو
@MasomehAbedini

نمی‌توانست اِحساسش را بیان کند، دردی بود، بالاتر از حدِ معلوماتش.

- لویی فردینان سلین

@MasomehAbedini🦋

برای درکِ حقیقتِ غایی نیازی به سفر به درياهاي دوردست و باغ‌های خیال نیست؛ این‌ها در ظاهر امر اگر‌چه لازم اند، اما ملازمِانِ همیشگی نیستند. آن‌چه برای سفر به وادیِ درون نیاز است، نگریستنِ هم‌زمانِ یک چشم بر بیرون و پدیده‌ها چشمِ ظاهر و چشمی دیگر هم‌زمان بر درونِ خودِ توست. این‌گونه درک خواهد شد که هرچیزی سرانجام تو را با مرکزِ خویش یا به خانه‌ی اصلی ات باز خواهد گردانید، به اتصال با آن منبعِ اصلی، و تو درخواهی یافت که هر آنچه در جستجویِ آنی از ابتدا هم خودِ تویی، راه تویی، مقصد و مقصود تویی، حقیقتِ حقیقی‌ نیز در خانه‌ی درون منتظر توست.


#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

ما گمان می‌کنیم که هوشیاریم، اما این حقیقت ندارد؛ ما در واقع در حیطه آگاهی جمعی به سر می‌بریم و حتی نمی‌دانیم که آگاهی فردی‌مان چقدر ناچیز است. یافتن حتی بخش‌هایی از آگاهی که شخصی و منحصر به فرد باشند، نیازمند جستجوی فراوان است. در حقیقت، جذب آگاهی جمعی، کارکرد مدرسه است و به همین دلیل اصالت آگاهی فردی معمولاً رنگ می‌بازد و افراد در بیست سالگی تبدیل به کیسه‌ای از دانش جمعی می‌شوند. اگر نظر آنها را درباره چیزی بپرسید، صرفاً آنچه را که والدین یا دوستانشان گفته‌اند، یا آنچه در روزنامه خوانده‌اند، تکرار می‌کنند و شما به سختی می‌توانید آنها را به واکنشی آگاهانه، شخصی و یگانه بازگردانید.

ـ ماری-لوئیز فون فرانتس

@MasomehAbedini🍃

اکنون،
بی تو نمیتوانم زنده باشم
بدون تو، زنده بودنم،
چه معنایی دارد
اگر از تو جدا شوم
از خود نیز جدا خواهم شد
چرا که اکنون تویی
تنها توئی زندگی،
تنها تو...
آرامش من ، درد من
و عاشقی من، تنها تویی
چیست اين رشته‌ی پیوند
بین من و تو،
که يک لحظه جدا از تو،
برایم ناگوار است،
روزم را برای تو زنده هستم،
تمام لحظاتم برای تو میگذرد،
حتی لحظه ای بی تو
بر من مباد،
در هر نفسم
نام تو را میبرم
چرا که اکنون تویی،
تنها تویی زندگی،
تنها تو....
آرامش من، درد من،
و عاشقی من، تنها تویی
تنها تویی...... تنها تویی...
بخاطر تو زنده هستم،
من خودم را به تو تقدیم کردم،
وفای تو ، مرا در پناه خويش گرفت
و تمام اندوه را از قلبم زدود،
با داشتن تو،
دیگر چیزی ناکامل نیست
چرا که اکنون تویی،
تنها تویی زندگی، تنها تو،
آرامش من، درد من،
و عاشقی من، تنها تویی

عاشقانه ای روح نواز با نام؛
" تنها ،  تویی"

با صدای؛
#آریجیت_سینگ

برگردان به پارسی؛
#کامبیز_خدارحمی


@MasomehAbedini

آزادی بیان به معنی هرچیزی را گفتن نیست، بلکه آن به معنایِ چه چیزی را، کجا، و چگونه گفتن است. آزادی پوشش به معنای هرچه را پوشیدن و رفتارهایِ هنجارشکنانه داشتن آن هم در جامعه‌ای که هنوز ذهنیت‌ها آماده نیست، نمی‌باشد. ایجادِ هرج و مرج با آزادی منافاتی تام دارد، زیرا آن حاکی از ذهنی شلوغ و پر از ترافیکِ افکارِ مهمل است، آزادی انسانی الزاما به معنی عریانی بدن هم نیست، زیرا عریانی بدن، مساوی با عریانیِ روح نیست‌ بلکه آزادی راستین رهایی از زندانِ ناآگاهیِ درون همچنین آگاهی از افکار و باورهایِ مخرب است. زمانی که زندانبانِ تفکراتِ مهمل در هر حیطه و حوزه‌ای نباشید می‌توان گفت که در آن صورت آزاد و رهایید؛ چراکه به راحتی می‌توانید نقطه‌ی ثِقِل مرکزیِ آگاهی تان را فضایِ فکری به فضایی دیگر تغییر داده و به این صورت با ذهنیتی باز به هستی و چیزها و چگونگی شان بنگرید.




#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

چون به خود رسی جهان
را یابی
و آنگاه که جهان را یافتی
خود را یابی!


@MasomehAbedini🦋