آنانکه حقیقتا سخنی برای گفتن دارند
هرگز از آن چیزی نمی‌گویند .

آنانکه معنا را دریافتند،
از بیانِ آن در کلمات عاجزنَد.‌.‌.





@MasomehAbedini

سرانجامِ کار شکوهِ عشق؛
پاداشِ همه‌ی رنج‌هایی است
که به ناچار بر شانه‌هایت از این سوی
به آنسوی کشیده‌ای و یا ناخواسته
بر وجودِ تو تحمیل شده‌اند.
اما تا آن دم، دمادم خَمُش باش،
تا چوگانِ عشق به وقتِ خوش معرفتِ
خاموشِ خویش بر تو اَعیان سازد
صبور باش و پیوسته آرام بمان،
تا هنرِ کمین و شکار بیاموزی
ای جنگجویِ بی‌سلاح...!





#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

میانِ آن‌چه که می‌بینیم و آن‌چه که هست تفاوتِ بسیاری است، آن‌چه می‌بینیم نشان‌دهنده‌ی حالت‌ها، کیفیت‌ وضعیتِ هشیاری و ناهشیاری یا حقیقتِ درونیِ ما و ادراکاتِ شخصی ماست که حتی گاهی کتمانِ حقیقتِ هستی است، اما آن‌چه که هست در همانیدگی اش، حقیقتِ وجودِ جهان هستی است.



#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

پاییز فصلِ من است
شکوهِ حیرانی اش
هر دم به حیرتم وا می‌دارد
من از شرم رُخِ خرمالوهایِ نجیب
همواره به وجد می‌آیم
پاییز عاشق‌ترم می‌دارد.
ز راز پاییز می‌پرسند؛
چه بگویم اگرچه غمین است
عریانی اَش اما به زندگی
به رازِ جاودانگی
زنده ترم می‌دارد..!



#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

یکی از مشکلات این است که، از طریق ارتباطات جمعی - تلویزیون، رادیو و روزنامه ها - همه با اطلاعاتی در مورد مشکلاتی که نمی‌توانند در مورد آنها اقدام فوری و موثری انجام دهند، بمباران می‌شوند. خشم آنها برانگیخته می‌شود، غدد آدرنال آنها تحریک می‌شود، حس بی‌عدالتی آنها برانگیخته می‌شود، و آنها نمی‌توانند در همان لحظه و در آنجا کاری در مورد آن انجام دهند. و این برای همه بسیار ناامیدکننده است.






#آلن_واتس🍃
@MasomehAbedini🦋

انسانیت لباسی است که،
اندازه تَن هرکس نمی‌شود!

در هر شهری
چند کسی باشند که
صورت و معنی آدمی دارند.
و باقی ؛
همه صورت دارند و معنی ندارند.



#عزیز_الدین_نسفی

@MasomehAbedini🦋

شبنم‌ها و شب‌بوها
سرخوشانه جنون‌شان را
در پیاله‌ی چشم‌هایم می‌ریزند
و از بیخودانگیِ محض
سرشارم می‌کنند.



#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

💙🦋


@MasomehAbedini

بگذار! مرگ به زیباییِ برگ‌های پاییز
و زندگی به زیباییِ گل‌های تابستان باشد.



#رابیندرانات_تاگور
@MasomehAbedini🦋

آگاهی چیست؟
و بر چند قِسم است؟

وقتی که سخن از آگاهی به میان آورده می‌شود به خاطر داشته باشیم که اشاره به کدام‌یک از آن‌ها و کدامین بُعدِ از ادراکِ از آگاهی است، تا دچارِ خبطِ واژه‌ها (خطای ادراکی) و قائل به چیزی محدود نشویم.

معنایِ اول آگاهی اَوِرنس، جرقه‌ای از جستجوگری و تأمل روشنگرانه بر بن مایه این هستی همچنین پی بردن و ادراک چند و چونِ این زندگی و یافتنِ برهان بودن در سایه سار هستی موهوم است. که تمامِ این‌ها منجر به برون نگری و درون نگری، بصیرت و روشن‌بینی و روشن‌شدگی، درنتیجه تحول یافتن یا مَنشِ روشن‌ضمیرانه_روشندل بودن می‌گردد.


معنایِ دوم؛
کانشسنسِ ایگو، یا ساختارِ ذهن، ذهنیت‌های موجود و محتویاتِ ظرفِ ذهن و زمان است.
در این بُعد از آگاهی ظرفِ ذهن و ذهنیت‌ها درک می‌شود یعنی اینکه ذهن چیست؟ کارکردِ آن چگونه است، ماهیتِ ذهنِ درّاک چیست ؟ ایگو چیست و چگونه عمل می‌کند. ذهنیت‌های ما چگونه دامی برای به ورطه کشیدنِ آگاهیِ تام و تمام و با کشاندن توجه به ناآگاهی می‌شوند.

و سرانجام سومین قِسمِ آن آگاهی، هشیاری دمادم است که خموشانه ساکنِ ساحتِ تماشاست، خالیایِ هیچ و‌ تُهیای بی‌کران و بی مرز و نامحدودی که در برگیرنده ی تمامی بخش‌های مختلفِ وجود، و وجوهِ متفاوتِ اقسامِ آگاهی و ذهن آگاهی است.
محتوایِ آگاهی خودِ آگاهی است ،
یعنی هم ظرف است هم مظروف؛
و هم شاملِ آن‌چه در آن ریخته شده است،
هم آگاه به آن‌چه که با آن درهم تنیده شده است و در فضایِ ارتعاشیِ آن روی می‌دهد! در نتیجه هنگامِ تماشا ظرف و مظروف با هم یکسان اند. بدین سان بی‌تعریف است، و چون فراچنگ است از این روی به چنگ آمدنی نیست،
حتی به توصیف درنیاید چون به توصیف درآید دِگَر راستین نیست. آنانکه یافتند زبان الکن شدند و عاجز از بیان...
خلأیی ناپیدا که تنها با خلأ نیستی لمس می‌شود.
در نیستی ساکن بودن رقص هستی را دیدن
این مقامِ شاهد است.




#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

شبنمِ رویِ برگ‌ها
وقتی‌ به روستا سفر می‌کنم
آن دم که نوایِ کبکِ سحرگاهان
در بلورِ آفتاب می‌پیچَد
من زیاد می‌بینم
کوتاهیِ این عمر را...!





#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

با ملاحظه‌ بودن با دیگران را هم در گفتار و هم در کردار خود تمرین کنید؛ و وقتی وسوسه می‌شوید که با تندی با کسی برخورد کنید، این میل ناگهانی را در خود کنترل کنید و به جایش با آرامش صحبت کنید. هیچگاه نگذارید که کسی سخن تند از شما بشنود. اگر از شما سئوالی شد، از بیان حقیقت نترسید؛ اما هیچگاه افکار خود را بر دیگران تحمیل نکنید. به یاد داشته باشید که نامیدن شخص کور، کور و یا شخص بیمار، بیمار، اگرچه ممکن است بیان واقعیت باشد، اما بهترست که با چنین صراحتی بیان نشود. هنگامی که در گفتار خود مهربانی و ملاحظه به کار می‌برید، به دیگران کمک می‌کنید که روحیه‌ی قویتری پیدا کنند و احساس بهتری کنند.



#پاراماهانسا_یوگاناندا
#شور_عشق_الهی
@MasomehAbedini

«فرشته تمامی ماهها
ویتا سکویل - وست (Vita Sackville-West)


ماهی که خورشید درخشان تر از همیشه بر جهان می تابد و زمین سخاوتمندانه سرسبز است ماه رستاخیز جهان...
ماهی که تاریکی پایان می یابد، نور و روشنی آغاز می‌شود و روح و روانِ ما اوج می‌گیرد. آیا شکفتگیِ درون ما نتیجه‌ی این جوشش زمین و آسمان نیست؟ در باغ گل‌هایِ پامچال، بنفشه‌ها ، لاله‌های واژگون و سوسن ها در رنگ‌های گوناگون جلوه‌گری می‌کنند. گویی گل‌ها و دانه‌ها اصالت و حقیقتِ درونی خود را به تماشا می‌گذارند ما نیز در جاده‌ای که ما را به مواهبِ «زندگی» می‌رساند، آرام و باوقار، سرخوش و شاد، در جستجویِ اصالت و هویتِ واقعی خویش پیش می‌رویم...


@MasomehAbedini

عدم، رقصِ نیستی و هستی است،
عدم ، جوشش هستی و نیستی است.

عدم، نیستی مطلق نیست ،
عدم، شاید همین‌حالا همین‌جاست!
جاری و پویا ، ساکن و ایستا...

چون چیزی یا موجودیتی خارج از حوزه‌ی اختیار و از سیطره آگاهی بصری ( دیدنِ) ما پنهان است، دالِ بر ناموجود بودن و یا دروغین بودنِ آن نیست، هیچ‌گاه به صراحت و قاطعیت نمی‌توان گفت که سفسطه بافی و ناموجود است‌. ناموجود همان موجود است فقط شکل- نام ندارد و موجود رقص ناموجود است اما چون‌که به حوزه رویت ناظر راه می‌یابد این‌گونه به نظر می‌رسد که وجود دارد.

سوی دیگر نیز آن‌چه موجود است مطرح می‌گردد بواقع موجودیت داشتن الزاما به معنای این نیست آن‌چه که حقیقتا موجودیت دارد_پدیدار است و در نگاه ناظر قابل رویت می‌شود او بر آن کنترل دارد به معنای هستِ هستیِ آن است.
به واقع نبودن و‌ نیستی دالِ بر ناموجود نبودن نیست و بودنی حقیقتا بودنی نیست!

تمامِ هستی (موجود)از بطنِ آن نیستی (ناموجود)بر می‌خیزد پس از غرش و خیزش؛ دوباره به دامانِ آن خلأ ناپیدا (به بطنِ تهیا) بازمی‌گردد و بدان می‌پیوندد و این همان رقصِ انرژیست که تا بی‌نهایت ادامه دارد.


#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini